ZEGELS EN PEGELS
C,~Beer tó
zoek
4
5
5
M
BONT-
CORFAM, SYNTHETISCH EN ADEMEND
mh fat
WOLLIG
BONTJE
r
Vrijdag 30 oktober 1964
N
ee, het is afgelopen met het vlugge starten,
zoemen en wegrijden in de morgen. Ril
lend van kou worden de auto's wakker als
Klaas, de chauffeur van Karei de Grote des
morgens vroeg zijn wagen komt halen. Karei
staat eerst een poosje te kuchen tot diep in zijn
buik. Daar worden alle auto's wakker van en
met doffe ogen kijken ze rond in de garage
waar het nog lang geen dag is.
Basje en Annabel zijn wel eens bang dat hem
iets overkomen zal in al die kou en nattig
heid. Zij zélf huppelen ook de hele weg naar school
niet meer nu het slechte weer maar blijft duren,
's Morgens brengt de /ader van Annabel ze met
zijn auto Hemeltjeblauw naar school en 's middags
zoekt Basjes vader het meestal wel zó uit dat hij
zelf of een van de monteurs net een karweitje in
het dorp hebben als de school uitgaat.
Vandaag is het helemaal erg. Voor het eerst hangt
de mist als een dik gordijn.
Basje en Annabel blijven bij het hek van de speel
plaats staan wachten op Beer.
Ze staan al bijna tien minuten te trappelen van
kou als Annabel opeens heel hard begint te lachen
en naar de overkant wijst. Basje ziet het nog niet
eens meteen, maar als Annabel heel hard „Beer"
roept, herkent hij ook de rode takelarm van hun
vriend. Al die tijd hebben ze tegenover elkaar ge
staan zonder dat ze elkaar zagen. Kees, de monteur
met de grote blonde kuif zit achter het stuur en
lacht net zo hard als zij tweeën.
„Wij helpen wel mee uitkijken", zegt Annabel als
ze zitten.
„Hoeft niet hoor", zegt Kees, „ik vind het wel".
„Hoeft niet hoor", snort ook Beer, „voor mij is het
een peuleschilletje, die mist".
„Ja, maar mijn vader zei begint Annabel.
„Karei de Grote zei begint Basje, maar Kees
en Beer luisteren niet eens. Kees grijpt het stuur
en Beer rijdt ronkend weg.
„Voorzichtig! De hoek! Je kunt bijna de hoek niet
zien!", waarschuwt Annabel, maar Kees en Beer
lachen en nemen de hoek. Veel te hard voor zo'n
mistige dag.
„Ik ken de weg toch", lacht Kees en hij geeft nog
een beetje meer gas.
„Ik ken de weg", lacht ook Beer en hij snort nog
wat harder.
„Pas op! Pas op!", waarschuwt Annabel die ook
uitkijkt, „er rijdt iets voor ons".
„Heb ik allang gezien", bromt Kees en hij slaat
hard op de claxon om te waarschuwen dat ze er
aankomen.
,,'t Is Karei de Grote,", roept Basje als ze de auto
die voor ze rijdt wat beter kunnen zien.
Vrolijk toeterend rijdt Beer de grote vrachtwagen
voorbij. Karei toetert terug: „Gevaarlijk wat jullie
doen. Je rijdt veel te hard. Rustig aan, Beer
„Hij is jaloers omdat wij eerdei- thuis zijn dan hij",
lacht Beer, die de vrachtwagen ver achter zich laat
Basje en Annabel zeggen niets, maar eigenlijk zijn
ze een beetje boos op Kees en Beer. Wie weet beter
dan Karei de Grote wat er op de weg allemaal te
koop is?
„Zijn we er nog niet?", vraagt Annabel na een
tijdje. Basje drukt opnieuw zijn neus tegen het
zijraam, maar het enige wat hij ziet is een dikke
grijze pap die als een muur om de auto staat.
„Zie je nog niks?", vraagt Kees, die zijn vaart nu
nog meer inhoudt.
„Nee niks", zegt Basje.
Annabel kan het niet meer uithouden. „We hadden
er al lang moeten zijn!", roept ze. „we hebben wel
twee keer zo ver gereden als anders!
Karei de Grote is ondertussen op zijn gemak de
garage binnengedraaid en hij ziet onmiddellijk
dat de hoek van Beer leeg is.
„Wat is dat? Waar is-ie? En waar zijn Basje en
Annabel?", roept Karei.
„Waar zijn Basje en Annabel?".
Dat vraagt ook Klaas die met de vader van Basje
bij zijn auto staat te praten. Klaas vertelt wat er is
gebeurd. Ze nemen verder niet eens de tijd om nog
te praten, maar springen allebei in de grote vracht
wagen, En daar gaat Karei weer. Voetje voor
voetje kruipt hij over de weg en zijn grote kop
lampen zoeken de berm af. De twee mannen zeggen
niets, maar allebei denken ze aan hetzelfde, dat
zie je aan hun gézicht: een ongeluk. Ze zoeken de
hele weg tot het dorp af, maar er is niets. Klaas
keert zijn auto en weer zoeken ze, nu langs de
andere berm. Maar niets niets niets
„Wacht eens", zegt Basjes vader, die zijn neus tegen
de zijruit drukt, „ik geloof dat we hier al weer bij
de garage zijn. Hoe is het mogelijk, ik had de
lichten bijna niet gezien!".
Ze kijken elkaar aan. „Dat is het!", zegt Klaas.
„Dat is het!", zegt Basjes vader, „hij is er gewoon
voorby gereden!".
C n op hetzelfde ogenblik dat hij dat zegt nadert
•- van de andere kant een auto. Hij rijdt met
zo'n slakkegangetje dat het lijkt of hij zich een
beetje schaamt om thuis te komen. Maar achter de
ruit zie je twee vrolijk zwaaiende kinderen. Klaas.
Basjes vader en Karei de Grote zuchten alle drie
tegelijk van opluchting. Iedereen is zó blij dat allés
goed is afgelopen, dal ze maar niet veel meer zeg
gen over het avontuur. Maar o, o, als de lichten
van de garage uitgaan, dan krijgt die Beer wat te
horen van zijn vrienden! „Een auto die zijn eigen
huis voorbij rijdt", lacht Buts, die blij is dat hij
dit keer de domoor niet is, „dat is het gekste wat
ik ooit heb gehoord. Bijna een verhaaltje!".
(WORDT VERVOLGD)
$s
Er is geen huisvrouw in Zeeland,
die niet op de een of andere manier
wordt gedwongen te sparen, hoe ze
zich aanvankelijk ook mag verzet
ten. Vrouwen die geen enkel zegel
tje, bonnetje of merkje sparen, ze
zijn verschrikkelijk dun gezaaid.
We hebben er tenminste geen een
kunnen ontdekken. Want spaart de
huisvrouw niet voor zichzelf, dan is
er wel een kennisje of zoontje waar
voor ijverig wordt verzameld (al is
het alleen in naam). Is er iemand
die al die waardevolle snippertjes
enigszins op prijs stelt? Vraag het
een willekeurige huisvrouw. Het
antwoord is, in de meeste gevallen:
„Nee, maar ja en dat is, in
een notedopje, het hele eieren eten.
Deze mantel sou, voor de mode
bewuste vrouw die in dit seizoen
iets kiest dut nog een tijdje mee
kan, wel eens een aardig model
kunnen zijn. De jas is vervaardigd
van grove tweed, met raglanmou-
wen en de kraag en één voor
pand zijn afgezet met een wollig
bontje. Idee: CARDIN.
r is gewoon niet achter te komen
hoe de gemiddelde vrouw er over
denkt. Ze maakt de indruk er afwij
zend tegenover te staan, maar over
het algemeen spaart ze ijverig mee.
Moppert ze een beetje uit gewoonte
en zou ze het in haar hart toch jammer
vinden als het zegelstelsel verdween?
Een objectief antwoord is moeilijk te
geven. De Nederlandse Huishoudraad
heeft begin van dit jaar een antwoord
pogen te vinden, door middel van in
dividuele en groepsvragenlijsten.
Op onze eigen bescheiden wijze heb
ben we dit denkbeeld geïmiteerd, zij
het dan dat wij de vragen van vrouw
tot vrouw stelden. Want ook gedoe
met lijsten stemt de meeste vrouwen
wantrouwig. Voor de vuist weg, langs
onze neus, legden we het oor te luiste
ren tijdens enkele ontboezemingen:
hetresultaat van deze wat ingewik
kelde procedure mag er wezen.
„Ik zeg maar ja tegen de zegels", zei
een van de weinige vóór zeggers die
ons voor de voeten kwam. „In het be
gin niet, als je pas getrouwd bent
denk je dat je niet aan die onzin gaat
beginnen. Daar kom je automatisch
van terug, want je wilt toch uiteinde
lijk profiteren van de rente die je zelf
allang hebt betaald." Deze vrouw vatte
hel nuchter op. „Je vindt al dat geplak
wel vervelend, vooral ook omdat er
zoveel verschillende merkjes zijn,
maar het vreemde is dat je er plezier
in gaat krijgen. Als je eens een weekje
erg krap zit kun je wat boekjes in
leveren. Dat scheelt altijd wel een
paar gulden."
Eén nadeel kleeft er voor deze vrouw-
wel aan het systeem. „Als ik bijna een
boekje vol heb koop ik soms iets dat
ik eigenlijk niet nodig heb, alleen
maar om het boekje te kunnen inwis
selen. Dat is kinderachtig natuurlijk,
maar dat zullen de uitvinders van de
zegels wel hebben voorzien. Vrouwen
rekenen vaak een beetje on-mathema-
tisch."
P\ e meeste huisvrouwen vinden trou-
L-7 wens het systeem van de zegeltjes
die gratis of met enige bijbetaling wor
den verstrekt en die, als de kaart of
het boekje vol is kunnen worden in
geleverd, niet zo erg bezwaarlijk. Een
veertigjarige huisvrouw merkt op: „Ik
heb me aangewend alle bonnen etc. in
een grote bus te stoppen. Eens in de
zoveel tijd laat ik er mijn kleinzoontje
op los, die het geweldig vindt lekker
te mogen plakken en knoeien. Ik heb
een hele middag geen kind aan hem."
Kinderen worden vaker betrokken in
het plakpröeedé, en zo komt de fröbel-
opleiding nog eens te pas ook. Naast
het plezier trekt een groot aantal
spruiten er ook stoffelijk profijt van.
Diverse moeders wisselen hun zegel
boekjes in als hun kruidenier aanlok
kelijke aanbiedingen doet, zoals een
wigwam, een Ivanhoepak, een drie-
wielertje en zo meer. „Soms word je
min of meer gedwongen door je kin
deren naar een speciale zaak te gaan,
omdat Pietje van de buren zo'n fijn
kouwbooipak heeft en zoonlief er ook
een wil."
Niet alle vrouwen offeren hun zegel
centjes aan de kinderen, soms omdat
ze geen kinderen hebben, soms zuiver
uit egoïsme. Schaamteloos bekent een
vrouw-: „Ik lever de bonnen altijd
stiekem in en dan koop ik er een iek-
kere doos bonbons voor." Maar waar
om stiekem? Mag haar man dat niet
weten? „Dat zou hij wel willen. Hij
heeft toch elke week een rookcentje?
Dan mag ik ook wel wat hebben!"
Natuurlijk, ieder het zijne. Er^ meneer
zich maar afvragen hoe mevrouwtje
zo dik komt, terwijl ze bijna niks
eet
Vrouwelijk raffinement wordt niet al
tijd aangewend ten eigen bate. Een
verlegen vrouwtje uit Sas van Gent
biechj op: „Ik heb ongeveer vijf jaar
alle zegelboekjes trouw ingewisseld,
maar het geld apart gelegd in een pul
letje. Mijn man wist er niet van. Toen
hij laatst ziek was en we financieel
moeilijk kwamen te zitten kon ik hem
tweehonderd gulden geven. Dat was
erg fijn".
Echt wat fellere kritiek is er op het
systeem van de fabrikanten die pun
ten op de verpakking aanbrengen en
voor een groot aantal daarvan be
paalde artikelen „cadeau" geven. We
hebben twee concurrerende koffie-
merken vergeleken, met inachtneming
van de aanwijzingen van de ene fabri
kant, die triomfantelijk uitroept: „Me
vrouw, al onze geschenken kunt U nu
voordeliger in Uw bezit krijgen dan
waar ook. Voor minder punten, minder
pakken, mooiere geschenken." Wij wil
len niet twijfelen aan 's mans oprecht
heid, maar mogelijk is hij enigszins
verblind door chauvinisme. Minder
punten: het is niet bezijden de waar
heid. Maar minder pakken? Nee. dat is
een jokkentje. Want waar fabrikant A
bijvoorbeeld tien punten per pak toe
geeft doet geciteerde fabrikant (B) er
twee op één pak.
et laat zich raden dat de opper-
H vlakkige koper mderdaad de in
druk krijgt voordeliger uit te zijn met
B, maar de huisvrouw die gebrand is
op een echt voordeeltje zal tot een
andere conclusie komen. Het is maar
een enkel voorbeeld, maar illustratief
voor de wijze waarop sommige fabri
kanten op het bekende prettige feeste
lijke toontje de klant in de maling ne
men.
Beide fabrikanten geven een verzil
verd roomstel weg. A vraagt daarvoor
4000 punten, dat is 400 pakken koffie,
tegen, pakweg twee gulden per pak.
Als men dus voor achthonderd gulden
koffie heeft verbruikt is de premie
verdiend. Fabrikant B vraagt voor een
vrijwel identiek verzilverd roomstel
869 punten. Per pak krijgt de huis
vrouw twee punten, dus moet zij 434
pakken koffie kopen Zo kom je
nog eens om de koffie.
We hebben het globaal berekend. Kof
fie kost nog net niet twee gulden
per pak. maar tegen de tijd dat het
benodigde aantal bonnen is gespaard
zeer waarschijnlijk wel. Blijft trouwens
nog de vraag of het bezit van een ver
zilverde suikertang, een elektrische
koffiemolen of een theemuts de huis
vrouw wel ligt. De opmerking: „Het
zou heel wat plezieriger zijn als de
prijs naar beneden ging", lijkt dan
ook wel op zijn plaats. Want dit is een
Aan de handschoenenmode is
wel heel duidelijk te merken dat
steeds meer Nederlanders en
ook steeds meer Nederlandse
vrouwen een automobiel gaan
besturen. Voor de mannen wa
ren er in vorige seizoenen al al
lerlei modellen autohandschoe
nen, voor de dames komen ze nu
ook aan de markt: solide, ge
makkelijk te onderhouden en
toch modieuze handschoentjes
die de hand tijdens hef rijden op
geen enkele manier hinderen.
Meestal is deze autohandschoen
van leer, vaak wordt er pec-
caryleder voor gebruikt dat sterk is
en bovendien met water en zeep kan
worden gewassen. Voor extra be
wegingsvrijheid zorgt dan een half
rond gat op de hand vlak boven de
pols, of een rijtje gaten op de knok
kels van de vingers. Wie dit luchtig
idee niet zo kan appreciëren kan in
hetzelfde genre ook mooie gesloten
handschoenen vinden, vaak gedeel
telijk vervaardigd uit het klassieke
haakwerk dat in de handschoenen
mode al heel wat tanden-des-tijds
heeft overleefd.
Het is in de handschoenenmode pre
cies als in de tassenmode van dit
seizoen: leer voert de boventoon.
Lederen handschoenen verdringen
de stoffen exemplaren en niet alleen
in de sportieve sector: voor de ge
klede handschoenen wordt dikwyls
fijn glacéleder gebruikt waarbij heel
veel zwart wordt verwerkt. Ook de
kleuren donkerblauw en diverse
tinten bruin zijn dit najaar in de
mode; in het vakjargon worden de
bruine nuances aangeduid met na
men als bahia, brandy, ceylon, nu
tria.
Voor de avonduren zijn er sa
tijnstretch handschoenen in al
lerlei lengten, in enkele tientallen
markante kleuren en met kleine bij
passende avondtassen van hetzelfde
materiaaL Misschien wist u dit niét:
de lengte van een handschoen wordt
door de mensen-van-het-vak nog
altijd aangeduid in knopen en dat
gebruik stamt nog uit de tijd toen
handschoenen langs hun hele arm
lengte met knoopjes werden dicht
gemaakt
De „reptiel-rage" die in de tassen
mode valt te signaleren, heeft ook
in de handschoenenmode een uit
lopertje. Er is namelijk een heel op
vallend handschoentje in „kadots-
kin", een materiaal dat afkomstig
is van de Celebese waterslang. De
experts hebben aan de huid van dit
dier iets wonderlijks ontdekt: de
onderhuid is „schering en inslag ge
weven" om dit dierlijk natuur
verschijnsel met een menselijke
technische term te omschrijven.
Wat de modellen betreft hebben de
handschoenontwerpers het ditmaal
nogal eenvoudig gehouden. Er zijn
bescheiden versiersels van stiksels
of van nerfplooitjes en sommige
halflange modellen hebben een
bontrandje.
Het schoonhouden van handschoe
nen kan wel eens moeilijkhe
den opleveren. Want al zijn er was-
bare handschoenen, dat betekent
niet dat elk paar handschoenen was-
baar is.
Diverse leersoorten kunnen alleen
maar met gezuiverde benzine wor
den schoongemaakt. Voor hand
schoenen die wel wasbaar zijn is er
speciale handschoenenzeep verkrijg
baar bij goede nandschoencnleve-
ranciers die u ook kunnen vertellen
of uw nieuwe handschoenen al dan
niet wasbaar zijn.
Aan al te vuile handschoenen zal
overigens niet veel eer meer te be
halen zijn! Beter is het om de hand
schoenen te reinigen zodra ze zicht
baar vuil worden. Trek er wel vol
doende tijd voor uit, want het is
funest voor handschoenen om gauw
gauw boven de kachel of in de zon
te drogen Een paar plastic
handschoendrogers waaraan de
handschoenen na het wassen wor
den geschoven, zijn een bijzonder
handig hulpmiddeltje bij dit kar
weitje.
De autohandschoen voor de vrouw
is solide en modieus. Vijf voorbeel
den ervan, voornamelijk vervaar
digd uit het goed wasbare peccary-
leer. Ook het klassieke haakwerk
wordt graag verwerkt in dit soort
sportieve dameshandschoenen,
typisch voorbeeld van dwang van de
zijde van de fabrikant. De huisvrouw-
vindt het systeem omslachtig, de ge
schenken vallen tegen of zijn over
bodig en uiteindelijk kiest de huis
vrouw dergelijke apparatuur toch lie
ver in de winkel.
In zwang zijnd is de reductiebon, die
meestal in het bezit komt via het ver
foeilijke foldersysteem. „Als het toe
vallig mijn eigen merk is of een be
kend soort, gebruik ik hem zeer zeker.
Maar ik wil niet gedwongen worden tot
een bepaalde keus. Dat kan ik zelf wel
beslissen. Het wordt bovendien met al
die aanbiedingen, zoals koppelverkoop,
dubbel zegel voordeel, noem maar op.
bijzonder moeilijk prijsbewust te zijn."
Ach. als je alles bij elkaar optelt is
de conclusie: alle huisvrouwen
roepen allemaal nee tegen het systeem.
Er wordt ze geen keus gelaten ener
zijds, maar anderzijds dringt zich toch
sterk de indruk op dat de vrouw, diep
in haar hart, spijt zou hebben als het
anders werd. Het vraagstuk krijgt geen
bevredigend antwoord. De vrouwen
zeggen tegelijkertijd ja en nee. maar
als dat niet deden zouden het geen
vrouwen zijn
Advertentiej
mantels
hoeden
capes
Breda - Eindstr. 14 - Tel. 31086
De Europese modewereld heeft afgelopen zomer kennis kunnen maken met
een nieuw schoenenmateriaal dat onder de naam „corfam" geproduceerd
wordt door het bekende kunststoffenconcern Du Pont. Dit corfam een
zogenaamd poromeer materiaal is vorig jaar voor het eerst in Amerika
aan de markt gekomen en wordt „het eerste kunstmatige materiaal met
ademend vermogen voor schoenenbovenwerk" genoemd. Een hele mond
vol, die erop neerkomt dat het materiaal aan de binnenkant vocht absor
beert en dit door het microporeuze oppervlak uitademt.
e combinatie van eigenschappen die het materiaal bezit maken het volgens
de fabrikant bijzonder geschikt voor het maken van schoenen. Die eigen
schappen zijn behalve het ademend vermogen ook nog buigzaamheid, vorm-
houdendheid en bestendigheid tegen weersinvloeden.
De ontdekkers van het nieuwe materiaal zijn niet over één nacht ijs gegaan
bij het lanceren van hun nieuwe produkt. Al experimenterend en marktonder
zoekend hebben ze ontdekt dat schoenen van dit nieuwe materiaal dank zij de
buigzaamheid van het produkt niet hoeven te worden „ingelopen", dat het
materiaal met een vochtige doek kan worden afgenomen en slechts af en toe
hoeft te worden gepoetst, dat de slijtweerstand opvallend groot is, dat de schoe
nen niet kunnen rekken, verschieten of afgeven en dat „corfam" licht in
gewicht is.
Veel praktische pluspunten dus aan dit nieuwe materiaal, naar het schijnt. Wat
de modieuze kant betreft ziet men veel verwerkingsmogelijkheden in het ver
schiet liggen voor de schoenontwerpers. Voorlopig wordt het materiaal in drie
soorten gemaakt: met glad-glanzend, met generfd en met fluwelig oppervlak.
In Amerika verkopen verscheidene schoenzaken al „corfam-schoenen' Ook m
Europa (onder meer in Nederland) zijn ze al te koop, zij het in geringe hoeveel
heden; de produktie moet nog op gang komen en het zal nog wel een jaartje
duren voordat het nieuwe materiaal op grotere schaal kan worden verkocht.
Dan zal het, zo verwacht de fabrikant, niet beperkt blijven tot verwerking in de
schoenindustrie, maar op den duur waarschijnlijk ook zyn intrede doen bij
de koffers en tassen en zelfs bij de rokken, japonnen en sportjasjes. Temeer
daar men het materiaal allerlei „fantasie-finishes" kan geven.
En mocht de voorspelling uitkomen dat over een jaar of twintig een tekort aan
schoenenleer zal ontstaan (onder meer tengevolge van het toenemen van de
wereldbevolking en van het stijgen van de levensstandaard), dan zal er in die
tamelijk nabije toekomst wellicht veelvuldig wortjen gelopen op schoenen zoa!.-
die van de foto rechts een comfortabele pump, uitgevoerd in fijngenerfd cor
fam en gegarneerd met een smal ribsMntje en een strikje.
:<S-_
