Pierre Didier: welkome gast in het Veluws revier 1 J.* 1 mm Wilde zwijnen komen het mooist uit in en tegen de achtergrond van sneeuw. Een zg. „rot" van oud en jong te samen. Een bijzonder geslaagde opname van een bolderende korhaan in de vroege ochtend. Een jv..ge Mad'onram levend op de Hoge Véluwe en de Asselse Heide. I ijn eerste kennis making met een der beste natuurfoto- grafen van de oude wereld, dateert al van ongeveer tien jaar geleden. Toen ver scheen op een goede dag aan de zuide lijke ingang van ,,De Hoge Véluwe" een touringcar uit Brussel met een dertig natuurvrienden, die op een trip door Ne derland ook liet Nationale Park aan deden. Eigenlijk was het een nogal luid ruchtig gezelschap, dat ik tevoren op .Rijzenburg" te woord moest staan, om de mérites van het reservaat, voorname lijk op plant- en dierkundig gebied, bij deze bezoekers ingang te doen vinden. Welbeschouwd hadden de Belgische gas ten in hoofdzaak belangstelling voor de vo gelbevolking, want de groep bestond uit le den van het Ornithologisch Studiegenoot schap „Aves" en gelukkig bleef men niet lang, want de excursie viel op 11 november en dan leg je vooral bij een vrij rumoe- rig-drukke club weinig eer in met de gevederde bewoners van bos en veld. Men moet het immers doen met een gering aan tal blijvers en de gelukstreffers van trek vogels. Intussen herinner ik mij, dat ze gelukkig waren met een buizerd, de kla gende winterroep van de zwarte specht in de beuken van de Pampel en voorts met een paar roedels edelherten en mouffle- wild die bij gebrek aan voldoende ornitho logische onderwerpen gretig werden geac cepteerd. Vogelvrij buurland Voor mij was het van meer belang het een en ander te horen over de in België toegepaste maatregelen ter bescherming van vogels. Daarmee bleek het maar kwa lijk gesteld en vooral de roofvogels, die schut noch vrijwaring van hogerhand ge noten, moesten een zware tol Detalen. Dit komt door de duivenhouders-bonden, die premies uitloven voor het doden van de gehate roofvijanden. In het jaar, voor het genootschap „Aves" deze excursie in Holland hield, werden liefst 19.308 premies voor dit onwaardig doel be taald; dit betekent een moordpartij onder de in België broedende of doortrekkende grijpvogels, die vooral gevangen worden on der de slagnetten der vogeltjesvangers, op wier uitgezette lokkers ze stoten. Ook toonden onze bezoekers zich verontrust over de eïerverzamelaars, want er bestond een levendige handel in nesten en legsels van zeldzame soorten, vooral naar buiten landse collectioneurs, die zich weinig scru puleus plegen te tonen. Zo werden de eie ren van de fel begeerde en hoog-in-prijs staande slechtvalk vrijwel alle uitgehaald en van andere soorten navenant. Gelukkig konden de Belgen verrukt over de Ne derlandse vogel- en jachtwet ook met een plezierig bericht komen. De valkenier Ch. Kruijfhooft. een praktisch man, placht n.l. onder het net geslagen slechtvalken op te kopen, hetgeen hij adverteerde in de tijdschriften der vogelvangers, biedende meer dan de duivenhouders: er zouden hem hierdoor driekwart der valken in handen vallen, die weer in vrijheid werden gesteld. Gemiddeld waren dat er volgens mijn zegs lieden 14 per jaar. Overigens werden tal van andere vogels, schadelijk voor het ver troetelde haar- en veerwild, systematisch door de jachtwachters (zoals de wildschuts daar heten) uitgeroeid en voorts kon het bemachtigen van kooivogels haast be schouwd worden als 'n volksvermaak. Neen, alles met alles werd het geen plezierig dis cours; mijn publiek schaamde zich voor zijn landgenoten, die zo zorgeloos met de schatten der natuur omsprongen en liever een tilvlieger of postduif zagen dan een nobele valk. Ik voerde over deze toestanden een lang gesprek met een intelligente natuurlief hebber-fotograaf, die met zijn vrouw niet helemaal in dit milieu scheen te passen Eerste ontmoeting In een stille hoek van het restaurant haal de hij een enveloppe met grote opnamen van viervoeters en vogels te voorschijn Hij bleek er voor deze sport vaak alleen op uit te trekken wat ook trouwens een con ditio sine qua non is en maakte de tocht oriënterenderwijs mee, om hier en daar connecties aan te knopen en zo moge lijk over de grenzen te vinden, wat het eigen land hem onthield en bedierf. Met dit gilde van vogelvrienden had hij reeds Texel en Ameland bezocht, zoals foto's van zee- en strandvogels getuigden. Ik had spoe dig in de gaten, dat Pierre Didier uit het goede hout gesneden was en in de loop der volgende jaren bleek ik mij niet in zijn kwaliteiten te hebben vergist. Zonder er ophef van te maken ontwikkelde hij zich tot een der beste en meest opmerkelijke wildfotografen van Europa. Hi.i belijdt de ware zwerversrbmantiek, bedrijft het zwa re, vaak onbarmhartige fieldwork met on verflauwde liefde en is een nimmer ver moeide, moderne woudloper, misschien vergelijkbaar met de drie generaties Shi- ras, vermaarde kunstenaars met de came ra en fervente beschermers. Hun tweedeli ge werk met de vele honderden natuur opnamen, Hunting wild of life with camera and flashlight" kan ik ieder aanraden, die van zulk een historische terugblik houdt want het is een „record of 65 years' visits to the woods and waters of North Ameri ca". Zonder te willen beweren, dat Didier deze grote voorgangers op de voet heeft gevolgd, ondernam hij toch een paar grote crossings in de USA en Canada met ge lijk doel en heeft een belangrijk assorti ment fotografische documentaties mee huiswaarts gebracht waar wij ze later uren lang op dia's en films in kleur en zwart wit, hebben bewonderd, gelijk we dit keer op keer doen met de uitkomsten van tien tallen andere trips. De liefde tol dit mooie outdoor-work brengt hem overal; zijn kun digheid en vriendelijke omgang met per sonen van alle rangen en standen maken hem spoedig tot een geliefd gezel, door de jacht, die hij eertijds beoefende, behield hij entree in vele jagerskringen en alles culmineert in kijker en camera want het geweer bleef voortaan ongebruikt. Zelden ontmoette ik iemand, die zozeer met het ware feu-sacré bezield bleek, wiens hob by nooit afzakte en toch zou ik Didier geen maniak willen noemen. Rijke uitkomsten De meest succesvolle wildfotograaf van Duitsland, J. Roedie zegt in zijn prachtige herinneringswerk „Wunder der Wildbahn" dat hij uitsluitend van edelherten niet min der dan 10.000 opnamen in zijn archief heeft! Daarmee zal zijn Belgische confra ter overigens veel jonger zich niet willen meten, al telt hij zijn roodwildnegatie ven van de Ardennen, de Hoge Veluwe, Het Loo en vele andere revieren niettemin bij vele honderdtallen, om niet te spreken van objecten als everzwijnen, moeflons, reeën, steenbokken, gemzen, pa trijzen, korhanen, fazanten, ganzen, een- worden, soms nabij Brussel (het 600 ha omvattende Zwin-reservaat aan de grens van Z.-Vlaanderen), maar doorgaans ver derop bijv. naar het Domaine Commu nale Nascogne, dat op 2500 ha een waar wilde zwijnen dorado bevat, de Hautes Fagnes, eenzaam en verlaten, waar de kor haan tussen de zeggebulten boldert, naar de bossen van het Departement des Eaux et des Forêts, de Koninklijke Houtvesterij en enz. De onderwerpen lokten hem tot ver over de grenzen, tweemaal naar de States, vaak naar Bretagne (Les sept ïles, 23 ha, een vluchtoort voor zeevogels als papegaaidui ker en Jan v. Gent, zeekoet en alk; dit reservaat heet Albert Chappelier, naar een vurig voorvechter van de bescherming al daar) en naar de vermaarde Camargue van 13.500 ha in de zeer vogelrijke Rhöne- delta met het meer van Vaccarès. Ander maal richt hij het stuur van zijn Mer cedes naar het Gran Paradiso, het hoge en moeilijk te betreden natuurmonument van Italië, omvattende liefst 63.000 ha, waar speciaal de alpensteenbok het doel is. doch waar Didier tevens een rijke buit aan opnamen van de schuwe gemzen, mar motten etc. mocht maken. Hij beoefent zijn vreedzame camerajacht in Oostenrijk en Duitsland, zwerft langs de Ooster-Schelde en verschijnt onverhoeds bij een plasje op Tholen, waar haast geen mens weet van heeft, doch waar allerhande moeras- en watergevogelte fourageert. Ik heb zoiets meer meegemaakt, Engelse vogelfotogra fen werkten b.v. allang op Schouwen en Texel, voor iemand anders er de lens op kluut of bergeend richtte dan het school hoofd Vijverberg en Steenhuizen, de pre parateur van Artis. Zelden maakt Didier, zoals deze voorgangers en andere camera mensen, echter gebruik van een schuil- tent, hij heeft uit zijn jagersperiode de lief de en kunst van het voorzichtige aanber- sen overgehouden, ook de voorzichtigheid en bovenal het geduld, de bedachtzaam heid en een angstvallige precisie met de ingewikkelde tele-apparatuur van 28, 40 en zelfs 80 cm, zwaar en moeizaam mee te dragen buiten de paden der mensen. Vaak heb ik hem behoedzaam zien speuren en snuffelen, tussen dennen en jeneverbessen, door slenken en over wildwispels, beslui pend enig dier, zonder het op te stoten, zoals een geroutineerd weidman dit kan. Ik verzeker u dat deze kunst veel moei lijker is dan de jacht met kruit en lood. Iemand die haar volkomen onder de knie heeft, kan men zulk een natuursport gerust laten beoefenen, doch men hoede zich voor amateurs, die herten door een paar helpers in de gewenste richting laat drijven, de voerplaatsen verontrusten of veel te lang blijven volharden met doorgaans ontoerei kend materiaal op de koop toe, want dan wordt de levende natuur opgeofferd aan eer zucht en geldingsdrang; het is nu een maal geen hobby voor Jan-en-alleman. College ras Behalve F. F. Hazelhoff, van de Public Reiations Shell Nederland, die indertijd de mooie tentoonstelling in de kantine van Wegener's Couranten Concern verzorgde, behoren G. K. C. v. Tienhoven, D. v.d. Hoorn en F. P. B. J. Roosendaal in ons land tot de betrouwbaren, die dit doornige pad met succes betreden en dan schakel ik de pietjes-kwekers bewust uit. In Duits land is het behalve Roedie, vooral Jul. Behnke en in Zwitserland Meerkamper. Zij leveren werk van de bovenste plan en Pierre Didier schaart zich er onbedreigd bij. In nationale en internationale krin gen van natuur- en landschapsbescher ming drong zijn autoriteit verder door dan die der anderen en daardoor opent zich me nige deur, zoals die van de Kon. Hout- veterijen Het Loo, waar hij schone triom fen behaalde en o.m. het thans verdwe nen kapitale hert al op de film kreeg voor de knappe expert Hazelhoff. Helaas ge beurde ait op een regenachtige dag, die het maken van de briljante opnamen zo als Didier ze wenst, verijdelde. Als natuur- Wij zijn er altoos blij om, als hij met zijn een bezoek aankondigt. We horen dan weer van zijn trips, zijn glorie nissen als administrateur du Royal St. Hu bert Club de Belgique en id. des Reserves Naturelles et ornithologiques de Belgi que, of als Mebre titulaire du Con- seil International de la Chasse en id. van liet World Wildlife Fund, want overal zit hij zo te zeggen in en dank zij zulk een wijde kring van vrienden krijgt hij nogal eens een tip of kans, waar we dan later een plezierig resultaat van zien. Dit kan zijn in zijn Brusselse woning, die vol hangt met prachtige vergrotingen zelf vervaar digd in zijn fraaie buitenhuis „Chïrmont' aan de schilderachtige Ourthe of gewoon bij ons, als het echtpaar er voor een weekje 'neerstrijkt, compleet met Biscuit, de ruw harige teckel, zonder wie wij ons de Di- diers nauwelijks kunnen voorstellen. A. B. WIGMAN In de bronst van 't edelwild: burlend plaatshert met zijn harem. Het Loo '61).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1964 | | pagina 14