Koeiebellen van Antoniou Hans van Houte (is> is
weer terug in Zuidzande
„Hoop spoedig weer
aan te monsteren"
Na schipbreuk met „Doris" te Napels
j "u atiupuicuK iiici 'o "ufw''
Antoniou Verguicu uit het 3000 inwoners tellen
lende stadje Lefkas op het gelijknamige Griek
se eiland in de Ionische zee is waarschijnlijk wel de
oudste nog werkende smid van Griekenland.
Hij telt 83 jaar, maar hij is nog
bijzonder vitaal. „Dit heb ik
gemaakt". Deze mededeling,
met er achter zijn naam,
schrijft de oude Antoniou nog
geregeld onder aan de talrijke
fraaie smeedijzeren deuren,
ramen en hekken, die hij in
zijn kleine werkplaats in de
hoofdstraat van Lefkas ver
vaardigt. Zo zal de herinne
ring aan Antoniou Verguicu
in een land waar reeds eeu
wen lang meer dan elders het
individu centraal gesteld wordt
nog vele jaren blijven
voortleven.
I 5 kg wasautomaat die ook al klaar is
voor de toekomst
jjiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiimiiiij
^ZWITSERS HELPEN"
I IN DE BERGEN I
VAN LEFKAS
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiïï
Precies op z'n 83e jaardag is Anto
niou heel verbaasd geweest. De koeie
bellen, die hij al sinds jaar en dag
in zijn smidse bewaart, sommigen er
van over de honderd jaar oud, ble
ken zomaar geld waard te zijn.
Op zijn geboortedag stapten Ne
derlandse jongens en meisjes
dansers en danseressen van Me-
dioburguin uit Middelburg, die
in Lefkas het derde internationale
folkloristisch dansfeest meemaak
ten zijn werkplaats binnen en
zij bleken grote belangstelling
voor de koeiebellen te hebben.
De eerste bellen gaf Antoniou zo
maar aan de Hollandhia's mee,
maar toen de belangstelling gro
ter werd, moest hy er toch maar
een aantal drachmen voor hebben.
De veelal op mythologische figu
ren en voorstellingen georiënteer
de souvenirshandel, waarmee en
kele pientere middenstanders in
Lefkas hun zaken hadden uitge
breid, had er oude en vaak roes
tige, maar veelgevraagde koeie
bellen bygeltregen.
Zo droeg Antoniou een heel klein
steentje aan tot de groei van het
toerisme, dat op de Ionische eilanden
nog maar pas wortel geschoten heeft.
Voordat drie jaar geleden op het
eiland Lefkas een internationaal
volksdansfeest georganiseerd werd,
had de bevolking van de archipel
aan de westkust van Griekenland
met uitzondering van die op het
noordelijkste eiland Korfu nog
maar heel weinig buitenlanders kun
nen aanschouwen.
Weliswaar betekenen de Ionische
eilanden voor deze toeristen meest
al de eerste kennismaking met
Griekenland, maar dan altijd een
paar duizend meter onder hun
vliegtuig, waarmee ze op weg
zijn naar Athene, terwijl passa
giersschepen de archipel altijd
's nachts passeren...
De jaarlijkse komst nu driemaal
in successsie van ongeveer vijf
honderd buitenlandse volksdansers
naar Lefkas en uitzwermend naar
de andere eilanden heeft de
Ioniërs overigens nog maar heel wei
nig „beroerd" De bakker, de krui
denier, de slager en de cafés mer
ken er natuurlijk wat van. maar
voor het overige zijn er nog maar
bitter weinig toeristische initiatieven
ontplooid.
Boer en visser
De Ioniërs werken op hun land of
en dat doet het grootste deel
ze vissen in hun Ionische zee en
zelfs ver daarbuiten. Voor de Ionische
boer is het bewerken van zyn land
een zeer ontmoedigende bezigheid
de akkers zitten vol stenen. Wellicht
daarom, dat hij het werk aan de
vrouwen overlaat. De olyf is voor
de eilanders het dankbaarste produkt,
en hun hoofdvoedsel, de druiven ge
ven hun de wyn, die ze zelf maar
matig drinken en die dan ook voor
het belangrijkste deel Geëxporteerd
wordt naar het vasteland.
Altijd schijnen de Kusten van de Ioni
sche archipel veraj. maar nergens
verliest men -e uit het oog.
I I
De eilanders zijn arm, maar aan
deze armoede gewend, en daar
door wellicht slim, wanneer het
op onderhandelen aankomt, ze zijn
bovendien zeer levendig en kunst
zinnig.
Er begint echter met name op Lef
kas iets voor de landbouwers te ver
anderen. nadat drie jaar geleden een
Zwitsers team van de werldraad van
kerken met steun van de Griekse
regering gestart is met de uitvoering
van een project, dat landbouw, huis
houding, hygiëne en kunstnijverheid
(handwerken) op een hoger plan
moet brengen.
Hoog ln de bergen, in de arm
ste dorpjes van het eiland,
Chortata, Nikoli en Agios Petros,
verrichten Judith König, Allee
Ochsner, Thérèse Keiler, en de
landbouwingenieurs Fritz Berger
en Hans Rudi Hoffmann moei
zaam maar met steeds groter suc
ces hun werk. De eilanders leer
den aardappelen, tomaten en kool
raap verbouwen, terwijl de Zwit
serse ingenieurs hen ook de ver
zorging van appel-, citroen- en
sinaasappelbomen bijbrachten
Een enorme steun kregen Berger
en Hoffmann, toen zij van een En
gelse firma een tractor aangeboden
kregen, en deze machine wordt mo
menteel door een coöperatie, waaraan
zes dorpen deelnemen, beheerd en ge
ëxploiteerd. Reeds 600.000 vierkan
te meter grond is er geploegd en het
bestuur van de coöperatie heeft plan
nen op touw gezet voor de aanschaf
fing van een tweede tractor.
Dankzy deze Zwitserse initiatieven
waaraan binnenkort ook Neder
landse studenten uitvoering komen
geven hebben de Griekse geiten
en schapen op Lefkas. die tot nu toe
de eilanders hun melk, kaas, vlees
en wol gegeven hebben, gezelschap
gekregen van enkele honderden Hol
landse leghorns, die ir. Hoffmann
uit Nederland liet komen, en die in
nieuwgebouwde keurige kippenren
nen de Ioniërs voor het eerst van hun
leven eieren lieten proeven. De Griek
se kippen kregen dat hoegenaamd
niet voor elkaar....
De drie dames in het team brachten
de bewoners van de dorpen betere
hygiëne bij, ze leerden de vrouwen
hun fruit wecken en handwerkpro-
dukten vervaardigen.
Het zijn deze fraai geborduurde en
handgeweven kleedjes, die het gerin
ge aantal toeristen momenteel als de
meest waardevolle stoffelijke herin
nering aan hun Ionisch bezoek mee
naar huis kunnen nemen.
Alles vergeten
Diezelfde toerist moet echter op de
eilanden alles vergeten, wat hy
tot nu toe op zyn vakantiereizen aan
accommodatie en genoegens aan
trof. De drie hotels In Lefkas hebben
tezamen nog een handjevol douches,
een avondje „gezellig" uit is er niet
bij
Een uitzondering op deze regel
vormt Korfu, vanouds een toeris
tische trekpleister. Het is het eni
ge van de zeven grote Ionische
eilanden, dat de toeristen een vrij
grote mate van accommodatie en
vakantie-ontspanning kan bieden.
Bovendien ontdekt men in de
noordelijke valeien van het eiland
een grote schoonheid van bloemen
en vruchten en zijn de stranden
en baaien vooral in de omgeving
van Palaeo Kastritza aan de west
kust een verblijf dubbel en dwars
waard.
Een nog aantrekkelijker natuur
schoon hebben echter de zuidelijker
en minder bezochte eilanden,
vooral het verrassend groene Lefkas.
alsmede het vruchtbare en sub-tropi
sche Kephalenia en Zakynthos.
Maast die schoonheid der na
tuur ervaart de toerist in de
Ionische archipel overigens
in geheel Griekenland onop
houdelijk het improvisatieta
lent van iedereen. Tijd speelt er
hoegenaamd geen rol. De bus
chauffeurs bijvoorbeeld zien er
geen enkel bezwaar in om op
een vrij lang traject hun voer
tuig onder luidruchtige of stil
zwijgende toestemming van de
passagiers een paar kwartier op
een dorpspleintje of bij een ca
fé langs de route stil te zetten,
omdat ze de maaltijd nog moe
ten nuttigen... En als er water
tussen het reisschema ligt moet
men maar genoegen nemen met
vele onvoorziene omstandighe
den, waarmee de kapitein van
het schip geen rekening kan
houden
Stromend water is er in het grootste
deel van de Ionische archipel niet te
vinden. Het water moet uit putten
gepompt wordenwaarna de vrouwen
het in koperen blikken op het hoofd
vervoeren.
De ferry tussen Igoumenitza op
het vasteland en Korfu maakt
daar een uitzondering op. Zij is
altijd op tijd. maar wordt dan ook
niet uitgevoerd met een „Griekse"
boot.
Deze verbinding wordt namelijk
onderhouden met één van de lan
dingsschepen, waarmee generaal
Eisenhower zijn Amerikanen in
juni 1944 op Omaha-beach in
Normamlië liet afstormen. De
stuurhut is wat verbouwd, de
machines zyn gereviseerd, maar
het kanon staat nog altijd op de
voorplecht....
Bezoek aan zeven
Ionische eilanden
In het slotverhaal van de se
rie, geschreven door één on
zer redacteuren na zijn be
zoek deze zomer aan de Ioni
sche eilanden, indrukken over
het „toeristisch reveil" en de
hulp van jonge Zwitsers aan
de landbouwbevolking van
het eiland Lefkas.
F. H. Kaashoek
nam afscheid
van P.Z.E.M.
Vrijdag herdacht de heer F. H. Kaashoek
te Souburg, technisch hoofdambtenaar/
chef van de mechanische werkplaats in
de centrale Zeeland van de I'rovinclale
Zeeuwsche Electrieiteits-:Maatschappij
te Ylisslngen, het. feit, dat hü vijftig Jaar
geleden in dienst trad van het voorma
lige Vlissingse trambedrijf. Tevens nam
hij wegens het bereiken van de pensioen- j
gerechtigde leeftijd afscheid van het be
drijf. Des morgens werd de scheidende
met zijn echtgenote ontvangen In de
conferentie-zaal van de centrale Zee
land, waar een groot aantal personeels
leden, ook van andere afdelingen, aan
wezig was.
De directeur van de P.Z.E.M., ir. T. Bo-
gerd, voerde als eerste spreker het
woord en bracht de heer Kaashoek harte
lijk dank voor alles wat hij in de afge
lopen halve eeuw voor het bedrijf heeft 3
gedaan en voor zijn grote toewijding en3
trouw aan de P.Z.E.M, Spreker over- 3
handigde zowel de gebruikelijke jubi- E
leum-gratificatie als de afscheïds-grati- S
ficatle en wenste de heer en mevrouw 5
Kaashoek nog vele goede jaren toe. E
Vervolgens sprak ir. Schoonderwoerd.jE
bedrijfsingenieur van de centrale, woor- 5
den van hulde en afscheid. Hfj roemde dep
grote vakbekwaamheid van de heer [3
Kaashoek en zijn grote liefde voor het 3
vak. De opvolger van de heer Kaashoek. 3
de heer R. de Keijzer dankte daarna 3
voor de grote medewerking van hem 3
ondervonden. Namens het personeel S
sprak de heer A. Joosse zijn scheidende 5
chef toe en bood hem enkele geschen-jE
ken aan. De heer A. P. Leenhouts sprak ;E
dankwoorden voor de medewerking wel- Ei
ke de verschillende afdelingen van de:E|
heer Kaashoek hebben ondervonden. De H
heer J. de Kok sprak namens de perso-jS
neelsvereniging, eveneens onder aanbie-'3
ding van een aandenken.
Mevrouw Kaashoek werd In de hulde S
aan haar man betrokken en ontving S
bloemen. De heer Kaashoek dankte al- S
len voor de vriendelijke woorden en aan-1S
geboden geschenken, dankte voor het in S
hem gestelde vertrouwen en voor dei 2
ondervonden medewerking.
Bij hun veertig jarig jubileum, nu tien 3
jaren geleden, werd de heer Kaashoek 13
begiftigd met de eremedaille in goud, 3
verbonden aan de Oranje-Nassau-orde. 3
Veere neemt afscheid i|
van burgemeester
Zaterdag 31 oktober a.s., des middags 13
om twee uur, zal in een buitengewone]3
raadsvergadering in het stadhuis t«|E
Veere afscheid worden genomen van E
burgemeester jhr. I. F. den Beer E
Poortugael, aan wie op zijn verzoek'3
met ingang van 1 november a.s. eer- 3
vol ontslag werd verleend. Na afloop E
van deze vergadering wordt in het S
I verenigingsgebouw een receptie ge- .S
houden.
Hans van Houte, de achttien
jarige matroos van de woens
dagmorgen voor de haven
van Napels gezonken Neder
landse vrachtvaarder „Do-
rus", is weer terug in Zuid
zande. Na een lange treinreis
van Napels stapte hij vrij
dagavond om kwart voor ze
ven de ouderlijke woning in
de Zeveltstraat binnen, tot
grote vreugde uiteraard van
vader en moeder Van Houte.
Uiterlijk wel geheel over de
schrik heen, maar in zijn bin
nenste toch nog boordevol
van de gebeurtenissen met
het Nederlandse schip, de 34
bemanningsleden en de drie
passagiers. Zoals bekend is
de ruim 3000 bruto register
ton metende „Daris" vlak
voor de Napelse haven ten
onder gegaan, maar gelukkig
konden alle opvarenden wor
den gered.
„Voor een belangrijk deel dank zij
de onmiddellijke hulp
i vader
P.Z.C.) I
VMMWMM
de superieure
HALF ZWARE SHAG
van
DOUWE EGBERTS
Amerikanen van de zesde vloot,
die toevallig in de haven van
Napels lagen", aldus de jonge
Zuidzandenaar. „Wat die mensen
daar in dat noodweer voor ons
hebben gedaan, grenst aan het
ongelooflijke", 7.0 voegde hij er
aan toe. Hans vertelt daarna
nog eens met zijn eigen woordpn
hoe de ramp mei het schip van
de K.N.S.M. zich heeft voltrok
ken.
„Dinsdagavond jl. kwamen wij
voor de naven van Napels ten an
ker. Aanvankelijk was er geen
vuiltje aan de lucht, maar woens
dagmorgen vroeg was de wind
zo in hevigheid toegenomen, dat
het anker begon te „krabben",
het schip werd opgenomen als
een lucifershoutje en kwam te
recht tegen de rotsblokken onder
aan de lange havenpier.
KAPSEIZEN
De toestand was al onmiddellijk
hachelijk, maar behalve een paar
Spaanse matrozen, die het te be
nauwd kregen, hield iedereen zich
kalm. Rond zeven uur kregen
passagiers en bemanning het be
vel he.t gekapseisde schip te ver
laten. Hans van Houte en nog een
paar opvarenden bleven nog even
vrijwillig aan boord om even
tueel te helpen vastmaken, als er
een sleepboot zou opdagen. Maar
de storm was van dien aard, dat
geen enkele Italiaan het durfde
wagen naar buiten te komen.
„Als daar een Nederlandse sleep
boot had gelegen, dan was ons
sehlp waarschynlijk van de rot
sen gekomen", meent Hans.
Met de hulp van de Amerikanen
werden een paar lijnen naar de
wal overgebracht, waarna passa-
lljnen van wal naar schip waren
reeds losgemaakt bleek de
tweede stuurman nog aan boord te
zitten. In Nederland heeft men op
de televisie kunen zien. met welke
moeilijkheden de redding van die
man is verlopen. De overblijvende
dunnen draden braken en de twee
de stuurman kwam met het boot-
mansstocltje en al in de kokende
golven terecht. Ook hij kon even
wel gelukkig nog tijdig uit het
water worden bevrijd Nauwelijks
was de laatste opvarende aan de
wal, of de „Doris" begon zwaar
der te hellen en binnen tien minu
ten was het schip onder de gol
ven verdwenen. „De diepte ter
Êlaatse bedraagt 29 meter', voegt
tans van Houte er veelbetekend
aan toe. Met andere mensen werd
hij ondergebracht in een Napoli-
taans hotel, via de bemiddeling
van de rederij werden zij opnieuw
gekleed en daarna was het af
wachten op nadere orders. Die
kwamen woensdagavond reeds,
namelijk de trein nemen naar huis.
Donderdag begon de terugreis en
vrijdagmiddag nam Hans in
Utrecnt afscheid van zijn maats.
De „Doris" kwam van Lattaqule
in Turkije en zou van Napels naar
Barcelona vertrekken. Voor Hans,
die eerder twee jaar op de bin
nenvaart heeft gevaren was dit
de tweede reis. „Genezen van de
zee"?, vroegen wij hem. Geen
sprake van", zei hij zonder aarze
len. „Over een dag of tien hoop ik
weer te kunnen aanmonsteren
RADIO.
Moeder Van Houte had het bericht
van de ramp woensdagmiddag om
12 uur over de radio gehoord.
Maar gelukkig vertelden zij er by,
dat alle opvarenden in veiligheid
waren. „Toch was ik niet gerust.
Mijn man belde onmiddellijk de
rederij op, die de berichten even
wel bevestigde. „Reeds om half
twee 'n middags kwam er een te
legram van de rederij. „Zakelijk
maar duidelijk, zodat er voor ons
verder geen reden meer was voor
verdere ongerustheid", voegde de
heer Van Houte er aan toe. Don
derdagmiddag opnieuw een tele
gram waarin siond hoe laat Hans
in Nederland zou aankomen.
„De mensen hier hebben erg met
ons meegeleefd", zegt moeder Van
Houte. Steeds werd er geïnfor
meerd naar bijzonderheden, som
migen kwamen kranten brengen
en vanmiddag werden er zelfs
bloemen bezorgd van het gemeen
tebestuur". Nauwelijks had zij de
ze woorden gezegd, of loco-burge
meester A. LuteTjn kwam de wo
ning binnen stappen om Hans en
diens ouders geluk te wensen met
de behouden thuiskomst. Voorlo
pig zal Hans van Houte zich even
wel moeten bezighouden met het
aanschaffen van nieuwe kleding
stukken en bijbehorende artike
len.
Want hetgeen hij vrijdagavond aan 3
had, was ongeveer nog zijn hele 3
bezit. Daar ligt alles, wat ik uit 3
Italië heb kunnen meenemen"? 3
zegt hij wijzend naar een paar 3
korte Iaar7.en en een werkover- 3
hemd. „Maar dat zal ook wel weer 3
in orde komen", meent moeder 3
Van Houte, die zich er uiteraard 3
bet meest over verheugd, dat haar 3
-oon weer heelhuids thuis na zyn 3
ivontuurlijke reis. 3
ÜHiiiiioiHinHiiiHiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimmiHiiiiiiiiiiiiiHiimimiiiiiiiii
uixigcuitttm. waarna pas;
giers en bemanning met een l.
genaamde ..bootmansstoeltje" een
voor een naar de vaste veilige
wal overgebracht werden. Op een
gegeven moment de zwaarste
De Nederlandse stichting tot be
strijding van hart- en vaatziekten
Nederlandse Hartstichtingzal de
netto-opbrengst ontvangen van een
grammofoonplaat, die door de rijks-
politiekapel samen met de Dutch
Swing College Band wordt ge
maakt.
De leden van de Dutch Swing Col
lege Band kwamen voor de eerste
gezamenlijke repetitie bijeen in Den
Haag; de opname van deze unieke
E.P-plaat vier nummersvindt
deze week in het Rotterdamse
Lommerrijk plaats.
De totale, ruim tachtig man tellen
de rijkspolitiekapel, waarvan leden
uit onze provincie afkomstig zijn,
wordt gevormd door rijkspolitie
mannen, die gewoon politiedienst
verrichten. Op de foto: kapitein H.
Hoogervorst dirigeert!
MAANDAG 19 OKTOBER 1964 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
