WASSERAMA-RETTE
Kous voor vrouw
met draaf-baari
Carrière-vrouw' stelt hoge eisen aan haar kleding
Lappewiol en
oom ezel
A
Met de was
de deur uit
Zaterdag 10 oktober 1964
Lappewol, het kleine konijntje, had heel veel
vrienden. Krentebol, de hond was er één van,
Gerrit de Kraai ook, maar zijn grootste
vriend was toch wel Oom Ezel, een grote
grijze ezel met heel lange oren. Oom Ezel
hield ook erg veel van zijn kleine konijne
vriendje en er ging haast geen dag voorbij
of ze zagen elkaar eventjes.
Op een dag toen Lappewol bij Oom Ezel op
bezoek ging, vond hij zijn grote vriend heel
bedroefd voor zijn huis zitten. „Waarom ben
je zo verdrietig. Oom Ezel?", vroeg Lappe
wol. „Ja, Lappewol", zuchtte Oom Ezel, „mijn
huis gaat stuk en ik kan het niet zelf maken,
kijk maar eens binnen". Lappewol ging het
huis binnen en ja hoor, het dak was helemaal
stuk gegaan, het hing scheef en er zaten
grote gaten in.
„Tjonge-jonge", zei Lappewol, „dat ziet er
niet mooi uit, zo kunt U er toch niet in wo
nen. Als het gaat regenen wordt U helemaal
nat. Weet U wat, komt U maar bij mij wo
nen, dat kan best hoor".
Oom Ezel begon hard te lachen.
„Ach, jij domme Lappewol, hoe kan een ezel
nu in een konijneholletje wonen, daat ben ik
toch veel te groot voor! Wat ben je toch een
dom lief konijntje". „Oh ja", zei Lappewol
beteuterd, „dat is ook zo, daar heb ik niet
aan gedacht, maar ik weet wel iets beters
en dat is helemaal niet dom".
„O nee", vroeg Oom Ezel, „wat is dat dan?"
„Nee, dat wordt een verrassing, blijft U nu
maar rustig hier zitten, straks kom ik terug".
Meteen rende Lappewol weg. „Nou", dacht
Oom Ezel, „ik ben benieuwd wat die nu weer
gaat uitvoeren".
Lappewol was intussen gauw het bos inge
gaan. Daar had hij een geheim holletje, niet
om in te wonen, nee, om allemaal dingen in
te verstoppen die hij zo hier en daar gevon
den had en tussen al zijn schatten was ook
een mooi vierkant opgevouwen pakje, waar
in een heel groot plastic tafellaken zat. Dat
had Loppewol wel eens gevonden op een
plek waar mensen in het bos hadden zitten
picknicken. Misschien hadden ze het verge
ten, misschien ook vonden die mensen het
niet mooi genoeg meer, maar nu kwam het
van pas. „Even denken", zei Lappewol. „O
ja, de eekhoorntjes moeten me helpen". Hij
klapte in zijn handen en riep ze. In een om
mezientje waren er wel tien eekhoorntjes bij
hem. Ze roetsjten nieuwsgierig uit de bomen
en vroegen allemaal tegelijk: „Wat is er
Lappewol, wat moeten we doen, wat zit er
in dat pakje?" „Stil, stil, allemaal", zei Lap
pewol. „Oom Ezel heeft allemaal gaten in het
dak van zijn huis en ik heb hier een mooi
groot plastic tafellaken. Snappen jullie nu
wat ik wil?"
„Ja hoor, we begrijpen het, we moeten je
helpen om dat laken op het dak te leggen
en dan moet het vastgemaakt worden en
dan is Oom Ezel weer blij. Is het niet zo Lap
pewol?", riepen de eekhoorntjes.
„Juist, zo is het", zei Lappewol, „en hier heb
ik nog een heleboel wasknijpers, daar kan
het mooi mee vastgemaakt worden". „Hoe
ra", riepen de eekhoorntjes die het een leuk
werkje vonden. Met z'n allen gingen ze in
optocht naar Oom Ezel. Die keek erg op
toen daar die hele stoet aankwam.
„Sssst", zei Lappewol, „niks zeggen. Oom
Ezel, jij moet je ogen dichtdoen, je mag niet
kijken voor ik 't zeg".
,,'t Is goed hoor", bromde Oom Ezel, ,,'t zal
me wel wat moois zijn wat jullie gaan uit
voeren". De eekhoorntjes wipten in de bo
men en Lappewol klom ook heel voorzichtig
met het laken naar het dak. Daar spreidde
hij het uit en de eekhoorntjes maakten het
met de knijpers overal goed vast. „Ziezo",
zei Lappewol.
„Nu nog even van binnen het dak wat op
knappen, ga maar mee jongens". Binnen in
Oom Ezels huis knaagden de eekhoorntjes
alle losse stukken van het dak af, zodat het
er glad en netjes uitzag en toen
„Kom maar binnen, Oom Ezel", riep Lappe
wol, „en kijk maar eens goed".
„Hé, wat is dat nou", riep Oom Ezel ver
baasd uit, wat is dat voor een mooi nieuw
dak, het is veel mooier dan het oude, er
schijnt ook nog licht doorheen. Wat prach
tig, tjonge-jonge, hoe hebben jullie dat voor
elkaar gekregen". Hij was heel erg blij met
zijn nieuwe dak en ging het meteen van bui
ten bekijken. Toen hij alles goed gezien had
zei hij: „Nu, allemaal heel erg bedankt en
nu gaan jullie allemaal zitten met je ogen
dicht".
De eekhoorntjes en Lappewol gingen in een
kring zitten en toen Oom Ezel zei dat ze
weer mochten kijken stond er voor ieder een
groot glas limonade en een bordjes met noot
jes. Wat een feest werd dat! Ze waren alle
maal zo blij dat ze tot slot gingen zingen
van „Lang zal Oom Ezel leven" en „Hiep
hiep hoera" hoewel er toch niemand jarig
m
GEWAPEND MET EEN vuile
deken begaven we ons deze
week, met een wat schichtige stap
naar een van de zelfwasserijen die
Zeeland rijk is en die, afhankelijk
van de fantasie van de eigenaar,
zijn toegerust met namen als was
serette, wasserama of wassalon
Het voorwerp onder de arm ge
kneld, nieuwsgierig, afwachtend en
ook wat wantrouwig, kortom met
de uitdrukking die elke vrouw ver
toont als zij haar vuile wasje bui
ten de deur brengt. De eigenaar
van de wassalon, inziend dat hij
niet met 'n routinier te maken had
riep joviaal: „Hebt U een wolle
tje? Wilt U daar vannacht nog
onder slapen? Geef maar op".
Men zal begrijpen dat het ijs daar
mee aardig was gebroken en onze
schroom viel met een zacht plofje
in de zachte najaarstemperatuur
op de stoep. De temperatuur in de
salon is hoog, maar het bezoekers
aantal laag. „Het is nog steeds
veel te mooi weer. Het moet zo
koud zijn dat de was zeer doet aan
je handen. En dan nog een lekker
buitje regen, dat drijft de vrouwen
naar hier", grinnikt de wasbaas.
We verkeren even in de veronderstel
ling dat onze deken om zijn kwaliteit
wordt geprezen als hy voor zuiver wol
wordt uitgekreten, maar het slaat
slechts op de behandeling. „Als hij half
katoen zou zijn kun je wel aan het
drogen blijven, dat is zo gek. Wol droogt
meteen".
Tien machientjes staan hongerig met
open muilen te wachten, 2 exem
plaren werden in gebruik genomen en
toen bleven er, zoals in het liedje van
de tien kleine nikkertjes, nog acht over.
Vijf kleine bordjes: vijfmaal de ge
bruiksaanwijzing. Per machine kan vier
kilo wasgoed worden gewassen. Bij de
ingang wacht een weegapparaat waar
de was soms te zwaar wordt bevonden.
Dan dienen twee of meer wasautomaten
tegelijk te worden gebruikt. Elke ma
chine is voorzien van een gleufje
voor een penning en wat knoppen,
die op witte of bonte was kunnen wor
den ingesteld. Eigenlijk kan een kind
de was doen, nadat hc-t wasgoed droog
in de machine is gestopt komt het er,
na een paar eenvoudige handgrepen,
een half uurtje later weer bijna droog
uit, en, wat belangrijker is, ook hele
maal schoon. In die tussentijd kan men
een tijdschrift lezen, een sigaretje ro
ken of een kopje koffie drinken. Of
Pietje kan naar school gebracht wor
den en wat boodschappen kunnen wor
den afgewerkt. Want dat is het grote
voordeel van zo'n wassalon, je kunt er
bij weglopen.
Een willekeurige huisvrouw aanschie
tend die net een stapeltje wasgoed in
een machine heeft laten verdwijnen in
formeren we nieuwsgierig hoe haar be
vindingen zijn. Mevrouw L. P. Petiet-
Kasteleyn uit Middelburg heeft de sa
lon een kleine 10 keer bezocht.
fijn op je gemakje zitten wachten".
Mevrouw Petiet noemt als verdere voor
delen dat het heel wat minder tijd kost,
dat het wasgoed, zonder buiten te heb
ben gehangen, lekker zacht is en boven
dien hagelwit, meer nog dan thuis ge
wassen witgoed. „Alleen slijt het vol
gens mij wat sneller. Ik had bijvoorbeeld
een paar badhanddoeken met kleine
gaatjes die onmiddellijk verder sleten.
Maar er staat weer tegenover dat kno
pen en linten en al die dingen, niet meer
losraken. Met mijn eigen wasmachine
had ik dat voortdurend".
De financiële kant blijkt een twist
appel. Mevrouw Petiet haalt een
Amsterdamse kennis aan die zelf een
volautomatische wasmachine heeft en
slechts vierendertig cent per keer kwijt
is. De dialoog tussen haar en de eige
naar van de wassalon is vermakelijk.
„Wilt U dat nog eens zeggen? Wat kost
die machine wel?"
„Tweeduizend gulden, zoiets".
„Als het vierendertig cent kostte zou
de rest dus winst voor mij zijn. Die
vrouw heeft het gewoon verkeerd be
rekend. Alleen waspoeder is al twee
kwartjes. En dan stroom, water enzo
voorts".
zeer optimistische kant is en dat de
eigenaar niet alleen door liefdadigheids
overwegingen wordt gedreven. Het ge
mak dat de huisvrouw door hem onder
vindt, mag echter best wat centjes kos
ten. De wasmachines snorren heel zacht
jes verder, hun glas, dat wat op een
televisiebeeld lijkt, schuimbekt tevreden,
af en toe warrelt knipogend een stukje
wasgoed voorbij. Een beetje veront
waardigd vervolgt de wasbaas: „Huis
vrouwen vragen geen uurloon. Maar
neem nu alleen eens de voorbereiding,
thuis. Dat is zeker anderhalf uur. Neem
daarbij de was- en spoeltfjd, de ellende
van buiten hangen, buitje regen, bin-
nenhalen en weer buiten hangen. Hoe- nieuwsgieri|
DE MANNEQUIN op
deze foto demonstreert
een nieuwe stcunnyion
van Nederlands fabri
kaat, speciaal ontworpen
voor vrouwen met een
draaf-baan" zoals de
fabrikant het formuleert.
Tot deze categorie re
kent hij dun niet alleen
de twee miljoen huis
vrouwen tussen de twin
tig en de vijftig jaar
van wie bovendien bijna
een derde deel ook nog
een baan buitenshuis
heeftmaar ook de vete
jonge vrouwen en meis
jes die uif hoofde van
haar beroep veel moeten
lopen verpleegstersen
staan verkoopsters
De bijzonderheid van de
ze naadloze stcunnyion
de eerste die in Ne
derland wordt gelanceerd
is, dat de kous QUO
uiterlijk niet te onder
scheiden is van ccn wan-
del-nylonkous. Ingewerk
te elastische steuncirkcls
geven de kous rondom
een gelijkmatige steun.
De kous lie- sinds enkele
weken in de handel is,
wordt gebracht in een
lichte en in een donkere
kleur en in de maten S'/j
tot en met 11 waarbij
elke maat in twee bcen-
lengtcn te koop is.
De prijs van deze naad
loze stcunkous ligt dicht
bij de zeventien gulden.
c 7"
dat eens door een werkster doen. Nou,
dat kost ook een centje. Ik heb onder
mijn klanten dan ook veel winkeliers,
die vroeger een dienstmeisje lieten was
sen. Nu kunnen ze het veel economi
scher doen".
Mevrouw Petiet bedoelde haar 'opmer
king wel enigszins als plagerijtje. Ze is
een warm voorstandster van de was
salon. „Uiteindelijk haai je het er echt
wel uit hoor. Niet per week, maar be
kijk het eens over een heel jaar. Als
ik weer jong was en ging trouwen, zou
ik beslist geen wasmachine meer kopen.
De mensen moesten dit veel meer doen".
Een beetje spijt van de aanschaf van
haar eigen wasmachine, hoewel dat al
een tijdje geleden is, heeft ze dan ook
wel. Af en toe wast ze nog wel enkele
dingetjes thuis, maar voor het grootste
gedeelte laat ze de automaten liever
aan het werk.
Er verschijnen meer dames. Met bun
deltjes onder de arm, achterop de
fiets of in auto's. Ze maken onderling
een praatje, maken gebruik van de
gratis centrifuge of vouwen het dro
ge wasgoed op aan de lange tafel. Men
is niet meer gebonden aan een bepaald
tijdstip of een bepaalde dag. Merkwaar
dig is wel de ingewortelde gewoonte om
de maandag als wasdag te beschouwen,
want ofschoon het al een beetje aan
het verschuiven is, is deze dag toch nog
steeds een van de drukste.
„Ik waste vroeger als ik er zin in had.
en nu ook, als het nodig is. Vanmiddag
dacht ik: ik ga maar weer eens".
Wat is vier kilo wasgoed. Dat biykt
mee te vallen. Mevrouw Petiet heeft in
één machine wat lakens, badhanddoe
ken, een tafelkleed, ondergoed, onder
jurken, washandjes en nog wat kleinig
heidjes. We hebben het netjes gevraagd.
Nadrukkelijk in iemands wasmand gaan
neuzen is nu eenmaal een weinig prij
zenswaardig gedragspatroon. Misschien
is dat een van de redenen die sommige
vrouwen ervan weerhoudt de was „bui
ten de deur" te doen. Men vindt het idee
een beetje gênant. Ter geruststelling
moge worden gezegd dat niemand een
nieuwsgierige blik werpt op uw was
goed. Ten slotte komt iedereen met een
eigen vuil pakketje. De was wordt met
waszak en al gewogen en voor de rest
komt alleen de huisvrouw zelf er aan.
Wit goed wordt, na vijf minuten week-
tijd in koud water, gewassen in water
van rond de negentig graden. Het goed
wordt echt schoon. Mevrouw Petiet
toont het boord van een overhemd dat
brandschoon uit de automaat komt. „'t
Was echt vuil hoor. Ik heb het nooit
meegemaakt dat iets niet helemaal
schoon uit de machine kwam".
Ook dekens kunnen veilig worden ge
wassen. Dit gebeurt in koud water, ver
kleuringsverschijnselen kunnen zich niet
en zelfs slaapzakken en meer-
kleurige plaids komen ongeschonden
weer tevoorschijn.
De eigenaar zegt: „Met 4e grootste was
kun je hier in één uur klaar zijn. door
dat meerdere machines tegelijk kunnen
worden gebruikt. Dat klaar je thuis
Na afloop moet je de hele keuken doen".
Inmiddels zijn diverse machines stilge
vallen en het wasgoed komt er, wel
enigszins in elkaar gedraaid, uit. Me
vrouw Petiet vindt het gemis van een
elektrische mangel een nadeel. „Mijn
moeder had zo'n ouderwetse. Nou, er
kan geen strijkijzer tegenop, 't Zou
makkelijk zijn, dan kon je lakens en
dergelijke thuis meteen in de kast leg
gen".
„Oude mensen hé, zouden hier ook hun
wasje moeten komen doen. Wat zou ze
dat een werk besparen. Maar U weet
hoe die zijn. Ze denken dat dat moderne
niet goed kan zijn. Een half uur voor
je hele was. Dat moest vroeger
Maar volgens mij hoeft dat beslist niet".
„Het kreuken valt veel mee. Desnoods
hang je thuis bepaalde stukjes nog even
buiten voor je ze opstrijkt". Mevrouw
Petiet heeft een was van vier personen.
Soms gaat ze een paar maal per week
naar de wassalon. Soms, als ze logés
heeft gehad bijvoorbeeld, gebruikt ze
tegelijkertijd meerdere machines. Ze
ziet niet tegen de onkosten op. Maar
roogtromrael kost een kwartje per
keer. Alles by elkaar komt het dus op
twee tot twee en een kwart gulden (met
voorweekmiddel) per vier kilogram.
Dat blijft toch wel een vrij groot be
drag voor de huismoeder met veel kin
deren. die toch al zoveel grotere on
kosten heeft, ook al redeneert men, zo
als mevrouw Petiet: „Hoeveel kwartjes
worden er niet aan frites, Ijs en snoep
weggegooid".
(Advertentie)
spaar plezierigmet
met gratis
•waardezegels
van. 15 en 25 ct.
vraag vooral om d e
DUET-spaar kaart
Jn Engeland en Amerika typeerl men
met enkele lettergrepen een catego
rie vrouwen waarvoor we in Holland
een hele rij woorden nodig hebben.
Aan de andere kant van Noordzee en
oceaan spreekt men over de „career
girl", in Nederland over „de werkende
vrouw die zich een goede en vaak re
presentatieve werkkring heeft weten
op te bouwen". Of er althans druk
mee bezig is.
foor die „carrière-vrouw" zoals we
haar gemakshalve maar zullen noe
men (misschien vindt het woord ooit in
gang in deze tyd van werkende vrou
wen!) is het uiterlgk, meer dan voor
elke andere vrouw, een zaak van groot
belang en vooral van uiterst goede
smaak. Ze moet „opvallen", maar voor
al niet in de letteriyke zin des woords...
Niet door extravagante of hypermo-
dieuze kleding, en evenmin door een
nadrukkeiyk accent op haar eventuele
aanwezige uiterlijke bekoorlijkheden.
Wél door een discrete make-up, een
altijd verzorgd kapsel en door kleding
die „van deze tyd" en (vooral!) van
uitstekende kwaliteit is.
Het is een opgave die hoge eisen stelt
aan de goede smaak, aan het mode
instinct én (vaak) aan de portemonnee
van de werkende vrouw. Vooral die
laatste factor maakt voor haar een
„miskoop" tot een dubbele strop!
(Advertentie)
jtïtUHstnv.-
De nieuwste
5 kg wasautomaat die ook al klaar is
voor de toekomst
'antel en kostuum zyn twee onmis
bare bouwstenen van de represen
tatieve garderobe. Een klassieke camel-
jas (op het ogenblik weer hoogmode)
kan een goede aankoop zyn voor de
werkende vrouw die veel reist. Temeer
daar de werkelijke mooie cameljas van
uitstekende kwaliteit eigenlijk nooit uit
de modieuze gratie raakt... Een donkere
effen pullover met hoge rolkraag geeft
Een goede mantel en een met dubbele knoopslui- voor het jonge meisje
attractief kostuum i-or- ting, gemaakt u\t Schot- dat een representatieve
men de ..brede basis" van se tweed «n de kleur ri- baan heeft: het jasje
de representatieve gar- flegreen, een naar het heeft een diepe U-vormi-
derobe. Op de foto links blauw neigende groene ge uitsnijding waarin
een voorbeeld van En- tint. Rechts, eveneens een zwarte jumper met
gelse bodem: een mantel Engels, een t-ioeedpakje hoge col wordt, gedragen.
de cameljas een sportief cachet bij min
der officiële gelegenheden.
Mooie tweedjassen zullen meestal hun
geld ook dubbel en dwars opbrengen; ze
zyn er tegenwoordig in prachtige kleur
stellingen en passen zich verbazend
goed aan zowel bij formele als bij min
der formele kleding en accessoires.
TTet mantelkostuum voor de werken-
*1 de vrouw is allang niet meer het
strenggetailleerde kamgaren pak met
z'n wat mannelqk uiterlijk! In gebreide
stoffen en in mooie luchtige tweeda
zijn er tientallen attractieve kostuums
te koop waarin men „van tien tot tien
uur" kan verschijnen zonder zich in
..werk-uniform" te voelen. Kostuums
die bovendien uiterst comfortabel in het
dragen zijn.
