GOESE FRUITCORSO MAAKTE HISTORIE
v
Jëak
nr TüfSi
jyp^; ï1'-^
«sM v t
3P
7 I Sl? 3
Vrijdag 11 september 1964
oinniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Zaterdag 19 september zal de stoet van twaalf praalwa
gens, die deelneemt aan het Goese fruitcorso weer zijn
kleurig spoor door de stad trekken. Het zal dan voor de
tiende maal zijn, dat dit evenement zorg draagt voor
een waardige afsluiting van een week vol activiteiten in
de centrumstad van de Zeeuwse fruitteelt, de fruitweek.
Een week, die wordt aangegrepen om de lof van het
Zeeuwse fruit in alle toonaarden te zingen, met als
apotheose het „aan den volke tonen" van het fruit, door
nijvere handen verwerkt in schitterende praalwagens.
Het fruitcorso heeft zijn tweede lustrum gehaalo en met succes.
Uitten de organisatoren in het beginjaar alleen nog maar voor
zichtig de wens, nu het corso een tienjarige historie achter de rug
heeft, is wel overduidelijk gebleken, dat het is uitgegroeid tot een
evenement, dat bekend, ja vermaard is geworden binnen en zelfs
buiten de landsgrenzen. Ieder jaar weer komen speciaal voor het
fruitcorso, tot voor enkele jaren het enige in West-Europa, naast
de vele Nederlanders talloze Belgen en zelfs Duitsers speciaal over
naar de Bevelandse centrumstad.
Het Goese fruitcorso is een gebeuren geworden Een feit. dat men
misschien na het aarzelende begin in 1955 niet helemaal verwacht
zou hebben. Toen namelijk zou het georganiseerd worden door de
Evenementencommissie. Deze commissie echter zag er eind augus
tus geen gat meer in: er was te weinig geld en er waren te weinig
deelnemers. Enkele Goese middenstanders hebben zich toen met
de moed der wanhoop op de organisatie geworpen en inderdaad
klaargespeeld om met een fruitcorso op de weg te komen. Dat was
op 24 september 1955.
Het meest verbazingwekkende, wanneer met alle frultcorso's uit
de afgelopen negen jaar weer eens in herinnering roept, is wel het
feit, dat het succes ieder jaar weer groter is dan de vorige keer.
„Er is geen sprake van een topjaar in deze rij", vertelde ons de heer
J. A. van Willegen, voorzitter van de stichting „Zeeuws Fruitcotso",
„ieder jaar is soms tot verbazing van de organisatoren op
nieuw een succesjaar geworden" Nog steeds is pr een stijgende lijn
te bemerken in de resultaten, niet direct wat betreft het aantal
deelnemende wagens hoewel dat van het jaar een stuk groter
is dan in 1963 maar vooral in de uitvoering. Ieder fruitcorso
geeft opnieuw een beeld van de inventiviteit van ae bouwers en ont
werpers Ieder jaar ligt de artistieke waarde van het getoonde op
een hoger plan dan het voorafgaande jaar. Ook voor dit jaar zijn
de verwachtingen weer bijzonder hoog gespannen.
In 1955 mag dan het eerste fruitcorso nogal wat organisatorische
moeilijkheden hebben opgeleverd, verbazingswekkend was dat
echt niet. Men stond voor de organisatie van een evenement, dat
zonder voorbeeld was. Er waren weliswaar als vergelijkbaar mate
riaal bijvoorbeeld de bloemencorso's Aalsmeer en Zundert maar
juist op kardinale punten, zoals het aanbrengen van de fruittooi
op de praalwagens, kwam men voor geheel nieuwe problemen te
staan. Problemen, waarvoor men echter een oplossing wist te vin
den. Dan was er dat jaar ook nog wat weinig medewerking van de
fruitkwekers Iets wat feitelijk nog steeds een probleem is, want de
kwekers kunnen aan het deelnemen met een praalwagen onmogelijk
de aandacht en vooral de tijd besteden, die zij er voor over zouden
willen hebben. Het is onvermijdelijk, het fruitcorso moet nu eenmaal
midden in de oogsttijd gehouden worden. Waar het personeelspro
bleem jaarlijks groter wordt, wordt ook de deelname met een praal
wagen aan het corso voor de zelfstandige fruitkwekers een steeds
groter probleem.
Vandaar dat de organisatoren, vertegenwoordigers van de midden
stand en de fruitkwekers, die zitting nebben in ae stichting „Zeeuws
fruitcorso", graag zouden zien, dat er wat meer gemeenten met
praalwagens naar het corso zouden komen. Dit jaar zullen dat er
vier, mogelijk zelfs vijf zijn, waartegenover dan nog altijd acht
particuliere deeinemers staan. Toch zijn na de eerste jaar de fruit
kwekers zich meer actief gaan bezighouden met het corso en hoe
wel het dus niet mogelijk zal zijn, de organisatie geheel door de
fruitwereld te doen geschieden, kwam er dat was in 1958 met
de oprichting van de stichting een organiserend lichaam met een
vrij evenwichtige vertegenwoordiging van kwekers en middenstan
ders.
Hoe ook de organisatie geregeld mocht zijn, het fruitcorso bleef
ieder jaar opnieuw op de straten verschijnen. Tot 1959 waren
dat de straten van de binnenstad, in dat jaar werd het traject vooi
het eerst uit de nauwe straten van de Goese binnenstad verlegd
naar Goes-Oost. Dit bleek een gelukkige oplossing. Er was veel
meer ruimte, de wagens kwamen daar beter tot hun recht en de
toeschouwers konden gemakkelijker aan een goede plaats komen
Want het was in de straten rond de Markt dringen geworden. Het
eerste jaar meldden de verslagen de aanwezigheid van twintigdui
zend toeschouwers, in de volgende jaren steeg dit aantal gestadig,
tot het verdubbeld en zelfs verdriedubbeld was. Zo bleek, dat het
corso de beste reclame voor zichzelf was. De vermaardheid is mo
menteel tot zo'n hoogte gestegen, dat vanuit het buitenland bezoe
kers speciaal voor het fruitcorso een weekeinde naar Goes over
komen. En dat buitenland is dan niet alleen het betrekkelijk nabij
gelegen België, nee. ook uit Duitsland maken corso-enthousiasten
de lange reis naar het Bevelandse fruitgebied. Ieder jaar opnieuw
bleek het weer de moeite waard te zijn. Dat bewijzen ook duidelijk
de kranteverslagen, die ieder jaar opnieuw adjectieven als „groot
ser". „kleuriger". „artistieker" te lezen geven. Om deze adjectieven
te rechtvaardigen is een ruime kas vanzelfsprekend een eerste ver
eiste. Eveneens vanzelfsprekend is het. dat juist dit punt één van
de grootste puzzels bij de organisatie is. Het moet voor de deelne
mers aantrekkelijk worden gemaakt, een praalwagen te laten rijden.
Als achter het sprookjesachtige uiterlijk van de wagen een nuchter
verlies van honderden guldens zou schuilgaan, zou de animo snel
verdwenen zijn. Vandaar, dat men ertoe is overgegaan voor iedere
wagen een startgeld van 250 te verstrekken. Daarnaast zijn de
geldprijzen, die er te verdienen zijn drastisch verhoogd, zodat de
Jtosten voor de deelnemers binnen de grenzen van het redelijke ge
houden worden. Toch is ook dit weer een punt, dat pleit vóór een
grotere activiteit van de gemeenten; wil de stijgende fijn in de pres
taties bewaard blijven, dan zal dat genaard moeten gaan met
grotere financiële offers, die voor individuele deelnemers moeilijk
meer te brengen zijn. „Het minste wat een gemeente mag doem is
wel het verstrekken van een garantie", meent corsovoorzitter Van
Willegen, ..zoals dat brj het Betuwse fruitcorso gebeurt".
Het financiële probleem is er ook de oorzaak van geweest, dat men
op een gegeven moment moest overgaan tot heffing van een entree
geld, hoewel de opzet een gratis corso was. Maar ondanks de-ze bron
van inkomsten heeft het bijvoorbeeld in 1960 maar weinig gescheeld,
of Goes had de bonte stoet van praalwagens moeten missen. De
gemeenteraad weigerde namelijk in eerste instantie, een subsidie
te verlenen. Gelukkig werd daar nog op tijd een oplossing voor ge
vonden, in de vorm van een subsidiepot van 8000 voor diverse
evenementen, waarvan het fruitcorso zfln deel kreeg.
Verleden jaar, in 1963. waren er twee nieuwigheden: ten eerste
het kindercorso, dat toen voor het eerst gehouden werd. Het
bleek een overdonderend succes. Ook dit jaar weer vindt het kinder
corso plaats op de eerste dag zaterdag van de fruitweek. Een
aantal prijswinnaars van hei kindercorso zal de eer te beurt vallen,
mee te mogen doen met het ..echte" fruitcorso Een andere belang
rijke verandering was verleden jaar. dat de organisatie van een
groot deel van de festiviteiten overging naar de Goese Middenstands-
Centrale. Op die manier heeft het stichtingsbestuur de handen vrij
voor het corso zelf en aanverwante activiteiten, zoals de bezoeken
die de fruitfee brengt aan ziekenhuizen en dergelijke
Zo heeft dus in het voorbije decennium het Goese fruitcorso geschie
denis gemaakt. Niet altijd waren de omstandigheden waaronder de
organisatie plaatsvond even zonnig het weer wel. alleen in 1957
haa men een regenbui maar hetgeen het publiek voorgeschoteld
kreeg, was altijd weer mooier en groter dan het voorafgaande jaar.
En dat is per slot van rekening het belangrijkste Het publiek vraagt
nu eenmaal niet zozeer naar het hoe en waarom, het ziet alleen
het corso, dat altijd de moeite van het kijken meer dan waard was.
iiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiiuini
riSfejjèfSép'i i"-a '.ft - - Alt -aft •}-.
WW'rtCte
2[iF i
