Generaal Rothuizen: afscheid
als territoriaal bevelhebber
M
HERSENEN:
DE MOOISTE
COMPUTER
N.A.V.O.-MACHT BETREKT WACHT AAN HET „GORDIJN"
MILITAIRE CARRIERE OUD-GOESENAAR
Vertrouwen
delegeren
frisse drank
slanke drank
Carrière van
oud-
Goesenaar
Zoeklicht op de Bundeswehr (II)
Na Cuba: minder nadruk
op verdediging in de diepte
DONDERDAG 23 JULI 1964
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WANNEER de Genie tracht het er
gens gezellig te maken, dan moet
men een helm opzetten om te kun
nen beweren, dat het een succes is
geworden. De kleine mess in de
Boreelkazerne is een aardig optrek
je, met wat rijksmeubilair, zowaar
een kleedje op tafel en een schilde
rij, waarvan we ons de voorstelling
niet meer kunnen herinneren.
Zo'n decor eist alles van degene
die er vertoeft, want hier is geen
luisterrijke entourage die het meest
nietszeggende zinnetje nog weet te
vergulden. Hier weegt ieder woord
voor het volle pond. En men moet
begiftigd zijn met een grote mate
van mildheid, wil men er niet de
oorzaak van zijn, dat de gast zich
er thuis voelt als in eencom
mandopost.
Met heel voorzichtige penseelstreken
trok generaal Rothuizen wat kleur
by elkaar, toen wij hem dezer dagen
over een kop kofïie heen vroegen,
hoe en waarom zijn hand zo gelukkig
is geweest bij het regelen van perso
neelszaken. Generaal Rothuizen heeft
afscheid genomen van zijn post als
territoriaal bevelhebber oost. En in
alle gangen en bureaus kan men ho
ren dat hij een commandant is ge
weest, die men op handen heeft ge
dragen.
Dat zegt wel iets. Dat maakt de bui
tenstaander nieuwsgierig. Vandaar
onze poging om generaal Rothuizen
zijn geheim te ontfutselen.
Maar wie op zo'n vraag een ant-
doordachte zinnen een exposé van
woord verwacht, wie denkt in wei
een bevelhebberschap te krijgen,
komt natuurlijk bedrogen uit. Men
sen die precies weten hoe iets moet,
kunnen dat zelden onder woorden
brengen. Zij weten niet, zij zijn!
Vandaar dan ook de lichtelijk vra
gende blik van de generaal, die ei
genlijk wilde vragen, waarom wjj by
een moeder niet informeren naar de
beweegredenen van haar zorgen, of
bij een vader naar de motieven en
strategie van de opvoeding van zijn
Generaal Rothuizen aarzelt dan ook
te antwoorden. Militairen veronder
stellen altyd dat een burger van alles
en nog wat nauwkeurig op de hoog
te is en de generaal volstaat dan ook
met op te merken, dat hy ge^n ver
velende gevallen heeft gehad.
Wetend, dat dit niet de grond van
zijn succes kan zijn, vult hij lanzaarn
aan, dat hij nimmer de waarheid
verzwegen heeft.
„Ik heb mijn mensen naar beste we
ten beoordeeld. Ik heb ze nooit iets
voorgespiegeld, nooit teveel beloofd,
maar ook nooit geaarzeld om ze val
se illusies te ontnemen. Op eerlijke
wijze heb ik altijd met ledereen ge
sproken, de kwaliteiten bezien, ze
niet zwaarder gewogen dan ze in
mijn ogen waren, maar er ook nim
mer iets aan afgedongen. Ik heb
mensen voorgedragen voor bevorde
ring, wanneer dat ook maar enigs
zins kon. Ik heb mensen overge
plaatst. wanneer ze ergens anders
een betere kans zouden hebben. Ik
heb voor ze gevochten wanneer dat
nodig was. En ik moet zeggen dat
men mij in Den Haag waar het
beleid wordt bepaald altijd gele
genheid heeft gegeven persoonlijk
m|jn zienswijze te verdedigen".
Deze wooraen mogen nadrukkelijk
een militaire klank hebben, wanneer
men ze hoort uitspreken door gene
raal Rothuizen, heeft men eerder de
idee te zitten tegenover een arts die
weet te luisteren, dan tegenover een
commandant die eerste tot leven
komt temidden van artillerie en ten
ten. Toch is hij geen man die alleen
maar beterschap kan wensen, of
wiens belangstelling welwillend pas
sief zou zijn. Het is van generaal
Rothuizen bekend, dat hij snel en
heel duidelijk een beslissing kan ne
men en ook staat voor zijn genomen
besluit. Hij heeft in ernstige gevallen
Brigade-generaal J. Rothuizer
Zijn ondergeschikten zeggen, dat
men van hem op aan kan, dat hij al
tijd op het beslishcnde moment daad
werkelijk aanwezig is en dat iedreen
dit voelt ook. Hij kon echter ook on
opgemerkt de officiersmess binnen
komen en daaruit verdwijnen (als
mess-lid en niet al commandant) zon
der veel plichtplegingen van zijn me
de mess-leden.
Wie dit over een commandant hoort,
kan zich niet meer veroazen als ge
neraal Rothuizen zegt in Deventer
een voortreffelijke samenwerking te
hebben gevonden. De open mentali
teit die daarvoor nodig is, heeft hij
gekweekt, en wanneer we daornaar
vragen antwoord hij opnieuw met de
soberheid van de man die weet dat
hij het in zich heeft, dat iedereen bij
hem kan aankloppen en dat hij steeds
raad en daad verstrekt aan wie daar
om vroeg.
De beslistheid, waarmee dit laatste
op tafel wordt gelegd, doet vermoe
den, dat de eneraal ook ongevraagd
deze en gene wel het een en ander
zal hebben gezegd, maar uit het aan
zien dat hij geniet en het respect, dat
niemand onder stoelen of banken
steekt, moet men concluderen, dat
hij altijd diezelfde gave mildheid in
zijn woorden heeft gelegd, die men
zich by een „eenzijdig onderhoud"
maar wensen kan.
Generaal Rothuizen wordt spraak
zaam, wanneer men afstapt van zijn
persoonlijke verschijningsvorm en in
formeert naar de menselijke betrek
kingen in het algemeen. Hij schetst
de hiërarchische verhoudingen die in
een leger moeten bestaan Maar de
voorzichtigheid die nodig is om niet
kunstmatig grote afstanden te
schepper, noemt htf er in één adem
by.
H(j zegt dat geen meerdere zich op
een voetstuk mag plaatsen noch dat
hij moet proberen populair te doen.
Niemand moet zich gedwongen voe
len zich als commandant te gedra
gen; Hij moet het van nature zijn.
En nauwelijks heeft generaal Rothui
zen daar iets over gezegd, of hy
schetst nog uitvoeriger, welke bevor-
deringsmogeljjkheden er zyn voor de
militair die vooruit wil komen. Hjj
spreekt over vaktechnische en ande
re specialistische eisen. En valt dan
meteen het woord „Operatie Chi
rurg" aan, als zou de huidige minis
ter van oorlog in zijn reorganisatie
plannen bezig zijn zijn zieke plekken
weg te snijden.
Generaal Rothuizen kan vanwege de
zeer hoge eisen welke moeten wor
den gesteld aan de paraatheid van
de NAVO-eenheden inzien, dat gelet
op de te weinig beschikbare finan
ciële middelen „ergens" moet worden
bezuinigd;
„Wat het zwaarst is moet het
zwaarst wegen; mitsdien mag het
„wegorganiseren" van bepaalde on
derdelen en het nemen van andere
maatregelen terzake, niet worden
beschouwd als het wegsnijden van
„zieke" plekken".
..Een en ander neemt niet weg, dat
de verzwakking van de territoriale
middelen mij persoonlijk zorgen
baart. De zovele en zo snelle veran
deringen in de algemene militaire si
tuatie moeten bijtijds en telkenmale
opnieuw worden bezien. Er is wat dit
alles betreft veel veranderd bij de da
gen van voor de jongste wereldoor
log".
Dit laatste woord noodzaakt ons de
generaal te vragen naar zijn mening
omtrent de verschillen die er bestaan
tussen de soldaat van toen en die van
na de oorlog.
En dan wordt men vergast op een
stuk optimisme, dat men graag iede
re bedrijfsdirecteur zou horen nazeg
gen:
„De soldaat van nu is veel vrijer dan
die van voor de oorlog. Hij is veel
zelfbewuster en toegerust met een
hoger verantwoordelijkheidsgevoel.
Wanneer men vandaag de dag solda
ten tijdens een oefening ziet aanstor
men, heeft men het gevoel, dat deze
mannen weten waarom en waarvoor
zij dit doen. De jongste wereldoorlog
heeft de noodzaak ingescherpt. En
langzaam komen in dienst de jongens
wier vaders in Indonië zyn geweest
hy de O.V.W., de 7 December- of
Palmboomdivisie. In het- algemeen is
de voorlichting thuis veel beter ge
worden".
Wij vragen de generaal hoe hij denkt
over de klachten die er zijn over een
deel van de jongelui, die veelal nog
in dienst moeten. Generaal Rothui
zen glimlacht opnieuw, zeggen, dat
hij aan zijn eigen jeugd moet denken.
En met de mildheid, die we al van
hem kennen reduceert hy het pro
bleem van de nozems tot de opmer-|
king, „dat er tegenwoordig met die
bromfietsen iets meer lawaai aan te
pas komt. Dat is alles".
En alweer is hij terug bij de soldaten,
die „op herhaling" zijn en waarvan
hy zegt, dat het moordend is wan
neer zij niets te doen hebben, maar
dat zij over het algemeen meer geest
drift aan de dag leggen, dan men
van ze mocht verwachten.
„Ik hoor minder gemopper Gan voor
de oorlog", zo vat generaal Rothui
zen samen, „maar de soldaten en
meerderen eisen ook meer. Zij probe-
Generaal J. Rothuizen werd In
1903 geboren in Goes. Hy volg
de de h.b.8. ter plaatse, wilde
rechten gaan studeren, maar
kwam terecht op de K.M.A. te
Breda voor het wapen der ge
nie. Hij verkreeg de gebruike
lijke rangen en werd als zove-
len In 1942 afgevoerd in krijgs
gevangenschap. Na de oorlog
bezocht hij de hogere krijgs
school en kreeg in 1948 het
stafbrevet B en het jaar daar
na het stafbrevet A.
Hy werd uitgezonden naar In
donesië en in zijn rang van ma
joor was hy werkzaam bij Sa-
coeur in Parys. Vanaf 1951
was de toenmalige overste
Rothuizen werkzaam by de
staf van de Inspecteur-Gene
raal een post die hy in de rang
van kolonel verwisselde voor
een functie bij de generale
staf.
In 1955 werd kolonel Rothui
zen benoemd tot militair atta
ché by de Nederlandse ambas
sade te Washington. In 1959
volgde de benoeming tot com
mandant van de 41ste ge
vechtsgroep, later genoemd
pantser infanterie brigade.
En in 1961 ten slotte werd ko
lonel Rothuizen brigade-gene
raal en territoriaal bevelheb
ber oost in Deventer. Generaal
Rothuizen woont in Ermelo.
By K.B. nr. 75 d.d. 24-12-54
werdtoen luitenant-kolonel
Rothuizen benoemd tot Ooffi-
cier in de Orde van Oranje
Nassau met de zwaarden. Hij
werd in 1955 begiftigd met de
rang van Officier in het Le
gion of Merit.
Liet apparaat zoemt, klikt en laat om vertalingen te maken. De mac
op impulsen uit zijn ingetvan- °®n drieduizend CJaar n
den snelle wieltjes draaien. Op een meer gesproken wordt,
htok papier komt or oon medede- jjISI Aus «ICHOSCOi
ling uit, net antwoord op een vraag
van hogelijk wiskundige aard. In Men kan het effect van dc kon
precies two,- minuten cn 59 keoon-]^»
den geeft de nieuwste Amerikaan-iCOOp drie eeuwen geleden. Er v.
se rekenmachine de uitslag van al- geheel nieuwe mogelijkheden van w
Ie differentiaal-berekeningen die
nodig zijn om de wenteling van de het terrein van de natuurkunde en
zon in vijf miljard jaren te bereke-jchemie, de farmacologie en er-
non. Het vraagstuk vergt niet min-
der dan 80 miljoen afzonderlijke mek zouden zonder computers pral
berekeningen. tisch niet meer op te lossen zijn.
Met „geheugens" die bestaan
den
magnetische band kunnen computers
enorme hoeveelheden feitelijke infor
matie bewaren, deze vergelijken met
elkaar en met nieuwe gegevens en
Misschien is dit voorbeeld wat In
gewikkeld. Een ander: in precies één
seconde geeft de machine het ant
woord op de opgave twee getallen M
van elk dertien cijfers met elkaar het „sultaat van due v
te vermenigvuldigen. bijvoorbeeld
3 245 698.882.365 x 8.957.996.332 635. In
die ene seconde lost dc machine dan
nóg vierduizend van dergelijke opga
ven in één moeite op.
Eind vorig jaar werd in New York
een computer geïnstalleerd, die in
staat is in een minuut 120.000 verwij
zingen naar rechterlijke uitspraken
na te lopen. Dit apparaat helpt ad%-o-
caten bij het uitzoeken van jurispru
dentie in speciale zaken en geeft ant
woord op de vraag of er in een soort
gelijke zaak als zij onderhanden heb
ben al eens eerder een uitspraak is
gevallen. Men hoeft slechts de sleu-
ren zich niet te dnikkeia chvel an-telwoorden voor de verwijting in
ders gezegd, de mentaliteit en het kaarten ponsen en deze aan de ma-
<°S vertrouwen. Nadat ge-
de generaal hierna liar de vertSu- heunginmg» lichtjes aangeflitst zijn
dingen tussen leger en burgerij, nu en spoelen met band schokkend hun
en voor de oorlog En opnieuw krijgt omwentelingen nebben gemaakt, ko
men dan een brok optimisme te no-men de verwijzingen op een rol pa
ren. Generaal Rothuizen vindt, dat1 P»er te voorschijn met een snelheid
het leger nu veel beter gedragen van 920 regels per minuut. Wanneer
wordt door de burgerij, waar men de een bediende op het advocatenkan-i
noodzaak eveneens beter heeft leren^oor dezelfde opdracht zou krijgen,!
inzien. Met name de Civiele Verdedi- zou hij er een week mee zoet zijn
bekendmaken. Er zijn zelfs machi
nes die deze vergelijkingen zo pre
senteren. dat zij een aantal uitkom
sten als de meest bruikbare aanbe
velen of de weg wijzen naar verdere
vergelijkingen die mogelijk tot een
oplossing van het gestelde probleem
leiden.
Om een voorbeeld te noemen: elek
tronische rekenmachines worden ge
bruikt om voor vele onderontwikkel
de landen economische plannen te
analyseren, zodat men gemakkelijk
het project kan kiezen dat de situatie
betrokken landen het meest
meer toegewijd dan vroeger ooit r
geval is geweest.
DRIE MIUOEN PER MINUUT
I Een computer op het Amerikaanse I
- Bureau voor Statistiek te Washington!
Generaal Bolhuizen zegt la»* per minuut drie optellin-
tie de prettigste herinneringen te aftrekkingen en vermenievuld'-
hebben gehad aan de contacten met L A
burgerlijke autoriteiten. Hy zal op Smgen ®?n' de elektronische re-
dat punt ook wel niet anders zijn ge- kenmachme zover geperfectioneerd
weest dan een gezaghebbend man. is' dat h'l nagenoeg alles m zijn ge-
die niet geduld en beminnelijkheid neugen kan opslaan, het rangseh:.<-
weet te publiceren en te beantwoor- ken naar soort en het in onderlinge]
den: een man die de kunst verstaat berekeningen bij elkaar brengen,
anderen van zijn objectiviteit t.a.v. te heeft hij niet alleen maar zijn domein
behandelen problemen te doordrin-un wiskundige centra en laboratoria,
gen cn die altijd tot stelregel heeft Computers volgen momenteel voor
gehad, dat men om taken te kunnen fabrieken en handelsfirma's de weg
delegeren, moet beginnen om ver- die het produkt volgt van fabriek
trouwen te schenken. naar pakhuis en van pakhuis naar
En dat alles op een wijze, die alleen "inkel en klant. Zij maken rekenin-
maar bevestigd wordt door degenen ~en £laar fn betalingsbewijzen, hou-
die jaren onder hem hebben gediend. den de boeken bij en laten zelfs ma-
Dat zal ook wel de oorzaak zyn, chines m de bedrijven draaien,
tviarnm trij zovele verzoeken hebben de sUd Cleveland staal een
gekresen om een foto En dat auUjrabriek, waarin de boormacbi-
van een man. die alles ber.it behalve nö s|,jp. rreesanparalea ,..,,„1
worden bestuurd door ponsband uit i
een computer. Iedere 2'; minuut
komt er een compleet motorblok
uit, waaraan geen mensenhand te
pas is gekomen.
Vijf elektro-generators van de Pu
blic Service Company in de staat
New Mexico worden geheel automa-i
tisch bestuurd door een elektronische,
rekenmachine. Deze krijgt iedere tien
seconden vanaf diverse punten per
radio de behoefte aan elektrische!
stroom op en schakelt daarvoor ge-1
neratoren in en uit. die vrij, resp.;
overbodig zijn.
I Computers kunnen nog meer. Aan
Ide universiteit van Chicago bijvoor-
beeld staat er een die gebruikt wordt
dienstig is.
Wetenschapsmensen zijn echter
van mening, dat er aan dc huidige
computers nog heel wat te verbe
teren valt. De mooiste computer
zeggen zij wordt gevormd door
de menselijke hersenen. Zij werken
langzamer dan de elektronische
machine, maar omdat zij worden
bestuurd door chemische omzettin
gen zijn ze niet zo groot van om
vang en maken niet zoveel la
waai. De mannen van de weten
schap zien uit naar de dag. waarop
zij ooit gebruik zullen kunnen ma
ken van microscopisch-grote che
misch zeer samengestelde molecu
len om er de informatie in op te
bergen die nu in computers zoveel
plaats innemen.
De verf met flexabiliteit
'extra speling voor de doe-het-Eher
„O DORPJE MIJN"
Jean Cau, de schrijver van het bun
deltje „O Dorpje mijn", is een won
derlijke man. Hij heeft onder meer
geschreven „La pitié de Dieu" in
Nederland verschenen onder de ti
tel „Gods erbarmen", een boek, dat
een belangrijke onderscheiding
kreeg. Het is een belangwekkend en
uiterst serieus werk.
De lezer van dit boek zal de schrij
ver moeilijk kunnen herkennen in
„O Dorpje mijn". Deze bundel ver
halen. die alle beginnen met de me
dedeling dat het mooi weer is, is
heel lichtvoetig en geladen met een
heel speciaal soort humor.
De hoofdpersoon, het meneertje
Pantalon, beleeft vreemde, onwe
zenlijke avonturen, die beschreven
worden op een „kwajongensachtige"
manier. Het is kostelijk voor de lief
hebbers van spitse humor. (Uitgave
de Arbeiderspers. Amsterdam).
voor koud vier dubbeltjes
per echte liter (en nog elke
dag thuisbezorgd ook)
(Van een onzer verslaggevers)
STUTTGART - Zonder veel opzien te baren is vorig jaar september
het laatste deel van de oostelijke trek van de N.A.V.O.-zeslanden-
macht in Duitsland begonnen. Uit de gedurende enkele jaren betrok
ken verdedigingslijn, halverwege de oude Rijn-IJsel-Iinie en liet IJze
ren Gordijn, zijn sinds september de hoofdbestanddelen van de N.A.
V.O.-divïsies van Flensburg aan de Deens-Duitse grens tot Grafenan
bij het Duits-Tsjechisch-Oostenrijks drielandenpunt opgeschoven
naar wat in het N.A.V.O.-sIang heet de „forward-defensie"-lijn.
grootscheepse Sowjetaanval in de
richting van Noordzee, Kanaal en
oceaan, het langjarig uitgangspunt
van de verdedigingsopzet. Een aan
val van zo'n omvang zal zonder meer
in een verwoestende kernwapenoorlog
uitlopen en sedert de ontknoping van
Cuba kunnen de NAVO-leiders er van
uit gaan, dat die prijs de Sowjetlei-
ders te hoog is.
Nu: smoren in de kiem
Nog geen jaar nadat die conclusie
was getrokken is de opschuiving van
de landstrijdkrachten onder bevel
van de NAVO-commandant voor Cen
traal Europa naar de Tsjechische en
de zonegrens begonnen. Vóór Cuba
had het accent van de westelijke ver
dediging gelegen op afweer van een
grote aanval van Sowjetstrljdkrach-
ten naar de westelijke kusten. Thans
is de doelstelling dat onmiddellijk op
toereikende wijze in actie kan worden
gekomen tegen elke overschrijding
van het ijzeren gordijn De bedoe-i
ling is dat door die nieuwe verdedi
gingsconceptie, ook mogelijke lust
tot militaire acties van beperkte om
vang zal worden bezworen.
Ook vroeger hield het NAVO-bevel
er ernstig rekening mee, dat de
strijdkrachten van het Warschaupact
op een kwaad ogenblik konden over-'
gaan tot snelle acties met het doel
politiek bijzonder belangrijke delen
van West-Duitsland te bezetten, om
ze later, als vuistpanden, als on
derhandelingsobjecten te gebruiken.
Doeltreffende verhindering van zulke
beperkte militaire operaties was ech
ter niet mogelijk omdat de verdedi
Men herkent het er misschien niet
meteen in, maar die opschuiving is
een onmiskenbaar Cuba-effect, zo
verklaarde mij een Duits generaal.
Dit motief is inderdaad van NAVO-
kant ook nog nooit officieel uitgespro
ken. Maar eind vorig jaar heeft de
vermaarde Britse militaire specialist
capt. Liddell Hart die relatie al ge
legd tijdens een rede in Kopenhagen.
Na het mislukte Russische offen
sief in de Cubaanse hoek van het
schaakbord is de militaire situatie in
Europa zeer ingrijpend gewijzigd. Uit
de opzienbarende terugtrekking van
de Sowjetstrijdkrachten uit Cuba
heeft de NAVO-staf de conclusie ge
trokken, dat Moskou geen zelfvernie
tiging zal riskeren in krachtmetingen
buiten het communistisch gebied.
Uit die conclusie heeft men de ge
volgtrekkingen afgeleid voor de mili
taire situatie, waarvoor het westelijk
bondgenootschap nu van de kant van
de Sowjet-Unie wordt gesteld.
Niettegenstaande het welgevulde
nucleaire arsenaal van de Verenigde]
Staten is de defensie in Europa jaren-'
lang gebaseerd geweest op de afweer
van een mogelijke Sowjetaanval in
de richting van de Westeuropese
I kusten. De kwistigheid waarmee
Moskou in de jaren voorafgaand aan
.Cuba ondanks de Amerikaanse ver
geldingsmacht individuele Westeuro
pese staten met kernwapenafstraffin
gen had gedreigd om Suez, om
kernwapenopslag en om andere rede
nen was daar niet vreemd aan.
Niemand in de NAVO-toporganen kon
zeggen wat men aan Moskou had.
Maar de „ontmaskering" van Cuba
maakte de Sowjet-Unie berekenbaar.
Daarmee verdween de vrees voor een
ging in de diepte van het continen
tale NAVO-gebied het noodzakelijk
maakte grote delen van de NAVO-
legerkorpsen veel verder naar het
westen op te stellen. Dat hield het ri
sico in van snelle en succesvolle Sow-
jetoperaties tegen het gebied van
Hamburg-Bremen, het Ruhrgebied of
het hart van Beieren. De kans was
dan wel groot, dat bij het ontploffen
van het eerste waarschuwende wes
telijke kernwapen de opmars zou
worden gestaakt vóór de kernwapen-
strijd het z.g. roltrapeffect „een
maal er op rol je vanzelf naar de
climax" zou aannemen. Maar
vooral Bonn hield duidelijk in het
oog, dat staken van een opmars iets
anders is dan terugtrekking en losla
ten van een onderhandelingsobject,
dat gebruikt kan worden om West-
Berlijn van het westen los te maken
of W.-Duitsland geneutraliseerd te
krijgen.
De opschuiving van de in Duits- i
land gelegerde NAVO-divisies naar!
de lijn van „forward defense" bete
kent de verlegging van het accent!
naar de afweer van mogelijke!
vuistpandavonturen. Het is dan ook
vooral op eis van Bonn geweest dat
in september vorig jaar deze op
schuiving van de NAVO-divisies
naar het oosten is begonnen.
In de Noordelijke Legergroep is één
brigade van één divisie van het
Nederlandse Legerkorps tot Seedorf
mee naar voren geschoven mét de
eenheden van de Duitse, Britse en
Belgische legerkorpsen die samen
Northern Army Group vormen. Mi
nister De Jong heeft in zijn defensie
nota gezegd, dat als gevolg van de
nieuwe Forward Defense Strategy
eigenlijk de hele divisie naar Duits
land zou moeten. Maar hij heeft er in
één adem op laten volgen dat daar
de eerste drie jaar wel geen sprake
van zal zijn. Leidende officieren van
de Bundeswehr verklaarden mij daar
niet blij mee te zijn, want het bete
kent. dat er in de verdedigingsring
rond Hamburg waarin de Nederland
se strijdkrachten een belangrijke
functie moeten vervullen een gat
blijft, dat slechts met aanzienlijke
vertraging kan worden gevuld.
Tempo vertraagd
Maar zij erkenden grif dat ook de
Duitse verplaatsing naar de nieuwe
opstellingen op ernstige moeilijkhe
den en vertragingen stuit. Voorname
lijk als gevolg van een gebrek aan
financiële middelen en aan bouwca
paciteit. De opschuiving naar het
oosten van de elf Duitse divisies
vergt de bouw van talrijke nieuwe
kazernecomplexen, depots, oplei
dingscentra, verbindingen, woningen
etc. Daarmee zullen enkele miljarden
zijn gemoeid. En ook de Duitse finan
ciële middelen voor de defensie zijn
niet onbeperkt. Integendeel, „de
grens is nu bereikt", zei mij kolo
nel Viebig, de woordvoerder van de
fensie-minister Kai-Uwe von Hassel.
Als die grens noemde hij de 20 mil
jard mark die de Bondsrepubliek nu
voor defensie uitgeeft: 33 pet van de
staatsbegroting en 7.6 pet van het na
tionaal inkomen van de Bondsrepu
bliek. Voor Nederland zijn die cijfers
2500 miljoen, ruim 17 en ruim 4,5 pet.
„Wij kunnen niet meer en we moeten
rekenen op onze bondgenoten", zei
Viebig kennelijk niet geheel gerust.
Niettemin is sinds september hel
Bundesheer met zijn elf pantser- en
pantsergrenadier-divisies gewikkeld
in zijn ingrijpende zetelverplaatsing
Al verhuizende wordt bovendien nog
de 12de divisie gevormd met stand
plaats Bischofsheim. Maar terwille
van die tankdivisie wordt de le lucht
landingsdivisie gekanibaliseerd. Ook
dat is een uitvloeisel van de nieuwe
conceptie van NAVO. In de meer ach
terwaartse opstellingen, bestemd om
een grote doorbraak naar het westen
te voorkomen, kon een luchtlandings
divisie die bij verrassing over de
voorste aanvalseenheden kan worder
afgeworpen, gewichtige diensten be
wijzen. Nu het er om gaat de Sowjets
ook t.a.v. het ondernemen van in om
vang beperkte acties te ontmoedigen
wordt een' tankdivisie, die onmiddel
lijk tegen het gordijn is geplaatst
doeltreffender geacht.
„Vooral", zo verklaarde de com
mandant van een van de opschui
vende Duitse divisies, „omdat de
verdedigingsopzet van NAVO zó is
dat onze landstrijdkrachten zelfs
na een aanval hun tegenactie toch
uitsluitend op het NAVO-gebied zul
len voeren en niet is voorzien dat
we die tegenacties tot over de
grens van de Sowjet-zone van
Duitsland zullen voortzetten. Dat
zouden de luchtstrijdkrachten onge- p»i'sergrenadiers ondersteuner, een
tankaanval. Vanuit hun gepantserde
twijteld wel doen, maar de land- rupsvoertuigen bestrijken zij de vij-
strijdkrachten uitdrukkelijk niet. andelijke infanterie met hun vuur
En dan heb je meer aan een tank- °fwel ziJ verlaten hun voertuig en zijn
t «.ui j- - aan voor de duur van het gevecht
dan aan een luchtlandingsdivisie". ToUedig infanteristen.