Generaal Rothuizen: afscheid als territoriaal bevelhebber M HERSENEN: DE MOOISTE COMPUTER N.A.V.O.-MACHT BETREKT WACHT AAN HET „GORDIJN" MILITAIRE CARRIERE OUD-GOESENAAR Vertrouwen delegeren frisse drank slanke drank Carrière van oud- Goesenaar Zoeklicht op de Bundeswehr (II) Na Cuba: minder nadruk op verdediging in de diepte DONDERDAG 23 JULI 1964 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WANNEER de Genie tracht het er gens gezellig te maken, dan moet men een helm opzetten om te kun nen beweren, dat het een succes is geworden. De kleine mess in de Boreelkazerne is een aardig optrek je, met wat rijksmeubilair, zowaar een kleedje op tafel en een schilde rij, waarvan we ons de voorstelling niet meer kunnen herinneren. Zo'n decor eist alles van degene die er vertoeft, want hier is geen luisterrijke entourage die het meest nietszeggende zinnetje nog weet te vergulden. Hier weegt ieder woord voor het volle pond. En men moet begiftigd zijn met een grote mate van mildheid, wil men er niet de oorzaak van zijn, dat de gast zich er thuis voelt als in eencom mandopost. Met heel voorzichtige penseelstreken trok generaal Rothuizen wat kleur by elkaar, toen wij hem dezer dagen over een kop kofïie heen vroegen, hoe en waarom zijn hand zo gelukkig is geweest bij het regelen van perso neelszaken. Generaal Rothuizen heeft afscheid genomen van zijn post als territoriaal bevelhebber oost. En in alle gangen en bureaus kan men ho ren dat hij een commandant is ge weest, die men op handen heeft ge dragen. Dat zegt wel iets. Dat maakt de bui tenstaander nieuwsgierig. Vandaar onze poging om generaal Rothuizen zijn geheim te ontfutselen. Maar wie op zo'n vraag een ant- doordachte zinnen een exposé van woord verwacht, wie denkt in wei een bevelhebberschap te krijgen, komt natuurlijk bedrogen uit. Men sen die precies weten hoe iets moet, kunnen dat zelden onder woorden brengen. Zij weten niet, zij zijn! Vandaar dan ook de lichtelijk vra gende blik van de generaal, die ei genlijk wilde vragen, waarom wjj by een moeder niet informeren naar de beweegredenen van haar zorgen, of bij een vader naar de motieven en strategie van de opvoeding van zijn Generaal Rothuizen aarzelt dan ook te antwoorden. Militairen veronder stellen altyd dat een burger van alles en nog wat nauwkeurig op de hoog te is en de generaal volstaat dan ook met op te merken, dat hy ge^n ver velende gevallen heeft gehad. Wetend, dat dit niet de grond van zijn succes kan zijn, vult hij lanzaarn aan, dat hij nimmer de waarheid verzwegen heeft. „Ik heb mijn mensen naar beste we ten beoordeeld. Ik heb ze nooit iets voorgespiegeld, nooit teveel beloofd, maar ook nooit geaarzeld om ze val se illusies te ontnemen. Op eerlijke wijze heb ik altijd met ledereen ge sproken, de kwaliteiten bezien, ze niet zwaarder gewogen dan ze in mijn ogen waren, maar er ook nim mer iets aan afgedongen. Ik heb mensen voorgedragen voor bevorde ring, wanneer dat ook maar enigs zins kon. Ik heb mensen overge plaatst. wanneer ze ergens anders een betere kans zouden hebben. Ik heb voor ze gevochten wanneer dat nodig was. En ik moet zeggen dat men mij in Den Haag waar het beleid wordt bepaald altijd gele genheid heeft gegeven persoonlijk m|jn zienswijze te verdedigen". Deze wooraen mogen nadrukkelijk een militaire klank hebben, wanneer men ze hoort uitspreken door gene raal Rothuizen, heeft men eerder de idee te zitten tegenover een arts die weet te luisteren, dan tegenover een commandant die eerste tot leven komt temidden van artillerie en ten ten. Toch is hij geen man die alleen maar beterschap kan wensen, of wiens belangstelling welwillend pas sief zou zijn. Het is van generaal Rothuizen bekend, dat hij snel en heel duidelijk een beslissing kan ne men en ook staat voor zijn genomen besluit. Hij heeft in ernstige gevallen Brigade-generaal J. Rothuizer Zijn ondergeschikten zeggen, dat men van hem op aan kan, dat hij al tijd op het beslishcnde moment daad werkelijk aanwezig is en dat iedreen dit voelt ook. Hij kon echter ook on opgemerkt de officiersmess binnen komen en daaruit verdwijnen (als mess-lid en niet al commandant) zon der veel plichtplegingen van zijn me de mess-leden. Wie dit over een commandant hoort, kan zich niet meer veroazen als ge neraal Rothuizen zegt in Deventer een voortreffelijke samenwerking te hebben gevonden. De open mentali teit die daarvoor nodig is, heeft hij gekweekt, en wanneer we daornaar vragen antwoord hij opnieuw met de soberheid van de man die weet dat hij het in zich heeft, dat iedereen bij hem kan aankloppen en dat hij steeds raad en daad verstrekt aan wie daar om vroeg. De beslistheid, waarmee dit laatste op tafel wordt gelegd, doet vermoe den, dat de eneraal ook ongevraagd deze en gene wel het een en ander zal hebben gezegd, maar uit het aan zien dat hij geniet en het respect, dat niemand onder stoelen of banken steekt, moet men concluderen, dat hij altijd diezelfde gave mildheid in zijn woorden heeft gelegd, die men zich by een „eenzijdig onderhoud" maar wensen kan. Generaal Rothuizen wordt spraak zaam, wanneer men afstapt van zijn persoonlijke verschijningsvorm en in formeert naar de menselijke betrek kingen in het algemeen. Hij schetst de hiërarchische verhoudingen die in een leger moeten bestaan Maar de voorzichtigheid die nodig is om niet kunstmatig grote afstanden te schepper, noemt htf er in één adem by. H(j zegt dat geen meerdere zich op een voetstuk mag plaatsen noch dat hij moet proberen populair te doen. Niemand moet zich gedwongen voe len zich als commandant te gedra gen; Hij moet het van nature zijn. En nauwelijks heeft generaal Rothui zen daar iets over gezegd, of hy schetst nog uitvoeriger, welke bevor- deringsmogeljjkheden er zyn voor de militair die vooruit wil komen. Hjj spreekt over vaktechnische en ande re specialistische eisen. En valt dan meteen het woord „Operatie Chi rurg" aan, als zou de huidige minis ter van oorlog in zijn reorganisatie plannen bezig zijn zijn zieke plekken weg te snijden. Generaal Rothuizen kan vanwege de zeer hoge eisen welke moeten wor den gesteld aan de paraatheid van de NAVO-eenheden inzien, dat gelet op de te weinig beschikbare finan ciële middelen „ergens" moet worden bezuinigd; „Wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen; mitsdien mag het „wegorganiseren" van bepaalde on derdelen en het nemen van andere maatregelen terzake, niet worden beschouwd als het wegsnijden van „zieke" plekken". ..Een en ander neemt niet weg, dat de verzwakking van de territoriale middelen mij persoonlijk zorgen baart. De zovele en zo snelle veran deringen in de algemene militaire si tuatie moeten bijtijds en telkenmale opnieuw worden bezien. Er is wat dit alles betreft veel veranderd bij de da gen van voor de jongste wereldoor log". Dit laatste woord noodzaakt ons de generaal te vragen naar zijn mening omtrent de verschillen die er bestaan tussen de soldaat van toen en die van na de oorlog. En dan wordt men vergast op een stuk optimisme, dat men graag iede re bedrijfsdirecteur zou horen nazeg gen: „De soldaat van nu is veel vrijer dan die van voor de oorlog. Hij is veel zelfbewuster en toegerust met een hoger verantwoordelijkheidsgevoel. Wanneer men vandaag de dag solda ten tijdens een oefening ziet aanstor men, heeft men het gevoel, dat deze mannen weten waarom en waarvoor zij dit doen. De jongste wereldoorlog heeft de noodzaak ingescherpt. En langzaam komen in dienst de jongens wier vaders in Indonië zyn geweest hy de O.V.W., de 7 December- of Palmboomdivisie. In het- algemeen is de voorlichting thuis veel beter ge worden". Wij vragen de generaal hoe hij denkt over de klachten die er zijn over een deel van de jongelui, die veelal nog in dienst moeten. Generaal Rothui zen glimlacht opnieuw, zeggen, dat hij aan zijn eigen jeugd moet denken. En met de mildheid, die we al van hem kennen reduceert hy het pro bleem van de nozems tot de opmer-| king, „dat er tegenwoordig met die bromfietsen iets meer lawaai aan te pas komt. Dat is alles". En alweer is hij terug bij de soldaten, die „op herhaling" zijn en waarvan hy zegt, dat het moordend is wan neer zij niets te doen hebben, maar dat zij over het algemeen meer geest drift aan de dag leggen, dan men van ze mocht verwachten. „Ik hoor minder gemopper Gan voor de oorlog", zo vat generaal Rothui zen samen, „maar de soldaten en meerderen eisen ook meer. Zij probe- Generaal J. Rothuizen werd In 1903 geboren in Goes. Hy volg de de h.b.8. ter plaatse, wilde rechten gaan studeren, maar kwam terecht op de K.M.A. te Breda voor het wapen der ge nie. Hij verkreeg de gebruike lijke rangen en werd als zove- len In 1942 afgevoerd in krijgs gevangenschap. Na de oorlog bezocht hij de hogere krijgs school en kreeg in 1948 het stafbrevet B en het jaar daar na het stafbrevet A. Hy werd uitgezonden naar In donesië en in zijn rang van ma joor was hy werkzaam bij Sa- coeur in Parys. Vanaf 1951 was de toenmalige overste Rothuizen werkzaam by de staf van de Inspecteur-Gene raal een post die hy in de rang van kolonel verwisselde voor een functie bij de generale staf. In 1955 werd kolonel Rothui zen benoemd tot militair atta ché by de Nederlandse ambas sade te Washington. In 1959 volgde de benoeming tot com mandant van de 41ste ge vechtsgroep, later genoemd pantser infanterie brigade. En in 1961 ten slotte werd ko lonel Rothuizen brigade-gene raal en territoriaal bevelheb ber oost in Deventer. Generaal Rothuizen woont in Ermelo. By K.B. nr. 75 d.d. 24-12-54 werdtoen luitenant-kolonel Rothuizen benoemd tot Ooffi- cier in de Orde van Oranje Nassau met de zwaarden. Hij werd in 1955 begiftigd met de rang van Officier in het Le gion of Merit. Liet apparaat zoemt, klikt en laat om vertalingen te maken. De mac op impulsen uit zijn ingetvan- °®n drieduizend CJaar n den snelle wieltjes draaien. Op een meer gesproken wordt, htok papier komt or oon medede- jjISI Aus «ICHOSCOi ling uit, net antwoord op een vraag van hogelijk wiskundige aard. In Men kan het effect van dc kon precies two,- minuten cn 59 keoon-]^» den geeft de nieuwste Amerikaan-iCOOp drie eeuwen geleden. Er v. se rekenmachine de uitslag van al- geheel nieuwe mogelijkheden van w Ie differentiaal-berekeningen die nodig zijn om de wenteling van de het terrein van de natuurkunde en zon in vijf miljard jaren te bereke-jchemie, de farmacologie en er- non. Het vraagstuk vergt niet min- der dan 80 miljoen afzonderlijke mek zouden zonder computers pral berekeningen. tisch niet meer op te lossen zijn. Met „geheugens" die bestaan den magnetische band kunnen computers enorme hoeveelheden feitelijke infor matie bewaren, deze vergelijken met elkaar en met nieuwe gegevens en Misschien is dit voorbeeld wat In gewikkeld. Een ander: in precies één seconde geeft de machine het ant woord op de opgave twee getallen M van elk dertien cijfers met elkaar het „sultaat van due v te vermenigvuldigen. bijvoorbeeld 3 245 698.882.365 x 8.957.996.332 635. In die ene seconde lost dc machine dan nóg vierduizend van dergelijke opga ven in één moeite op. Eind vorig jaar werd in New York een computer geïnstalleerd, die in staat is in een minuut 120.000 verwij zingen naar rechterlijke uitspraken na te lopen. Dit apparaat helpt ad%-o- caten bij het uitzoeken van jurispru dentie in speciale zaken en geeft ant woord op de vraag of er in een soort gelijke zaak als zij onderhanden heb ben al eens eerder een uitspraak is gevallen. Men hoeft slechts de sleu- ren zich niet te dnikkeia chvel an-telwoorden voor de verwijting in ders gezegd, de mentaliteit en het kaarten ponsen en deze aan de ma- <°S vertrouwen. Nadat ge- de generaal hierna liar de vertSu- heunginmg» lichtjes aangeflitst zijn dingen tussen leger en burgerij, nu en spoelen met band schokkend hun en voor de oorlog En opnieuw krijgt omwentelingen nebben gemaakt, ko men dan een brok optimisme te no-men de verwijzingen op een rol pa ren. Generaal Rothuizen vindt, dat1 P»er te voorschijn met een snelheid het leger nu veel beter gedragen van 920 regels per minuut. Wanneer wordt door de burgerij, waar men de een bediende op het advocatenkan-i noodzaak eveneens beter heeft leren^oor dezelfde opdracht zou krijgen,! inzien. Met name de Civiele Verdedi- zou hij er een week mee zoet zijn bekendmaken. Er zijn zelfs machi nes die deze vergelijkingen zo pre senteren. dat zij een aantal uitkom sten als de meest bruikbare aanbe velen of de weg wijzen naar verdere vergelijkingen die mogelijk tot een oplossing van het gestelde probleem leiden. Om een voorbeeld te noemen: elek tronische rekenmachines worden ge bruikt om voor vele onderontwikkel de landen economische plannen te analyseren, zodat men gemakkelijk het project kan kiezen dat de situatie betrokken landen het meest meer toegewijd dan vroeger ooit r geval is geweest. DRIE MIUOEN PER MINUUT I Een computer op het Amerikaanse I - Bureau voor Statistiek te Washington! Generaal Bolhuizen zegt la»* per minuut drie optellin- tie de prettigste herinneringen te aftrekkingen en vermenievuld'- hebben gehad aan de contacten met L A burgerlijke autoriteiten. Hy zal op Smgen ®?n' de elektronische re- dat punt ook wel niet anders zijn ge- kenmachme zover geperfectioneerd weest dan een gezaghebbend man. is' dat h'l nagenoeg alles m zijn ge- die niet geduld en beminnelijkheid neugen kan opslaan, het rangseh:.<- weet te publiceren en te beantwoor- ken naar soort en het in onderlinge] den: een man die de kunst verstaat berekeningen bij elkaar brengen, anderen van zijn objectiviteit t.a.v. te heeft hij niet alleen maar zijn domein behandelen problemen te doordrin-un wiskundige centra en laboratoria, gen cn die altijd tot stelregel heeft Computers volgen momenteel voor gehad, dat men om taken te kunnen fabrieken en handelsfirma's de weg delegeren, moet beginnen om ver- die het produkt volgt van fabriek trouwen te schenken. naar pakhuis en van pakhuis naar En dat alles op een wijze, die alleen "inkel en klant. Zij maken rekenin- maar bevestigd wordt door degenen ~en £laar fn betalingsbewijzen, hou- die jaren onder hem hebben gediend. den de boeken bij en laten zelfs ma- Dat zal ook wel de oorzaak zyn, chines m de bedrijven draaien, tviarnm trij zovele verzoeken hebben de sUd Cleveland staal een gekresen om een foto En dat auUjrabriek, waarin de boormacbi- van een man. die alles ber.it behalve nö s|,jp. rreesanparalea ,..,,„1 worden bestuurd door ponsband uit i een computer. Iedere 2'; minuut komt er een compleet motorblok uit, waaraan geen mensenhand te pas is gekomen. Vijf elektro-generators van de Pu blic Service Company in de staat New Mexico worden geheel automa-i tisch bestuurd door een elektronische, rekenmachine. Deze krijgt iedere tien seconden vanaf diverse punten per radio de behoefte aan elektrische! stroom op en schakelt daarvoor ge-1 neratoren in en uit. die vrij, resp.; overbodig zijn. I Computers kunnen nog meer. Aan Ide universiteit van Chicago bijvoor- beeld staat er een die gebruikt wordt dienstig is. Wetenschapsmensen zijn echter van mening, dat er aan dc huidige computers nog heel wat te verbe teren valt. De mooiste computer zeggen zij wordt gevormd door de menselijke hersenen. Zij werken langzamer dan de elektronische machine, maar omdat zij worden bestuurd door chemische omzettin gen zijn ze niet zo groot van om vang en maken niet zoveel la waai. De mannen van de weten schap zien uit naar de dag. waarop zij ooit gebruik zullen kunnen ma ken van microscopisch-grote che misch zeer samengestelde molecu len om er de informatie in op te bergen die nu in computers zoveel plaats innemen. De verf met flexabiliteit 'extra speling voor de doe-het-Eher „O DORPJE MIJN" Jean Cau, de schrijver van het bun deltje „O Dorpje mijn", is een won derlijke man. Hij heeft onder meer geschreven „La pitié de Dieu" in Nederland verschenen onder de ti tel „Gods erbarmen", een boek, dat een belangrijke onderscheiding kreeg. Het is een belangwekkend en uiterst serieus werk. De lezer van dit boek zal de schrij ver moeilijk kunnen herkennen in „O Dorpje mijn". Deze bundel ver halen. die alle beginnen met de me dedeling dat het mooi weer is, is heel lichtvoetig en geladen met een heel speciaal soort humor. De hoofdpersoon, het meneertje Pantalon, beleeft vreemde, onwe zenlijke avonturen, die beschreven worden op een „kwajongensachtige" manier. Het is kostelijk voor de lief hebbers van spitse humor. (Uitgave de Arbeiderspers. Amsterdam). voor koud vier dubbeltjes per echte liter (en nog elke dag thuisbezorgd ook) (Van een onzer verslaggevers) STUTTGART - Zonder veel opzien te baren is vorig jaar september het laatste deel van de oostelijke trek van de N.A.V.O.-zeslanden- macht in Duitsland begonnen. Uit de gedurende enkele jaren betrok ken verdedigingslijn, halverwege de oude Rijn-IJsel-Iinie en liet IJze ren Gordijn, zijn sinds september de hoofdbestanddelen van de N.A. V.O.-divïsies van Flensburg aan de Deens-Duitse grens tot Grafenan bij het Duits-Tsjechisch-Oostenrijks drielandenpunt opgeschoven naar wat in het N.A.V.O.-sIang heet de „forward-defensie"-lijn. grootscheepse Sowjetaanval in de richting van Noordzee, Kanaal en oceaan, het langjarig uitgangspunt van de verdedigingsopzet. Een aan val van zo'n omvang zal zonder meer in een verwoestende kernwapenoorlog uitlopen en sedert de ontknoping van Cuba kunnen de NAVO-leiders er van uit gaan, dat die prijs de Sowjetlei- ders te hoog is. Nu: smoren in de kiem Nog geen jaar nadat die conclusie was getrokken is de opschuiving van de landstrijdkrachten onder bevel van de NAVO-commandant voor Cen traal Europa naar de Tsjechische en de zonegrens begonnen. Vóór Cuba had het accent van de westelijke ver dediging gelegen op afweer van een grote aanval van Sowjetstrljdkrach- ten naar de westelijke kusten. Thans is de doelstelling dat onmiddellijk op toereikende wijze in actie kan worden gekomen tegen elke overschrijding van het ijzeren gordijn De bedoe-i ling is dat door die nieuwe verdedi gingsconceptie, ook mogelijke lust tot militaire acties van beperkte om vang zal worden bezworen. Ook vroeger hield het NAVO-bevel er ernstig rekening mee, dat de strijdkrachten van het Warschaupact op een kwaad ogenblik konden over-' gaan tot snelle acties met het doel politiek bijzonder belangrijke delen van West-Duitsland te bezetten, om ze later, als vuistpanden, als on derhandelingsobjecten te gebruiken. Doeltreffende verhindering van zulke beperkte militaire operaties was ech ter niet mogelijk omdat de verdedi Men herkent het er misschien niet meteen in, maar die opschuiving is een onmiskenbaar Cuba-effect, zo verklaarde mij een Duits generaal. Dit motief is inderdaad van NAVO- kant ook nog nooit officieel uitgespro ken. Maar eind vorig jaar heeft de vermaarde Britse militaire specialist capt. Liddell Hart die relatie al ge legd tijdens een rede in Kopenhagen. Na het mislukte Russische offen sief in de Cubaanse hoek van het schaakbord is de militaire situatie in Europa zeer ingrijpend gewijzigd. Uit de opzienbarende terugtrekking van de Sowjetstrijdkrachten uit Cuba heeft de NAVO-staf de conclusie ge trokken, dat Moskou geen zelfvernie tiging zal riskeren in krachtmetingen buiten het communistisch gebied. Uit die conclusie heeft men de ge volgtrekkingen afgeleid voor de mili taire situatie, waarvoor het westelijk bondgenootschap nu van de kant van de Sowjet-Unie wordt gesteld. Niettegenstaande het welgevulde nucleaire arsenaal van de Verenigde] Staten is de defensie in Europa jaren-' lang gebaseerd geweest op de afweer van een mogelijke Sowjetaanval in de richting van de Westeuropese I kusten. De kwistigheid waarmee Moskou in de jaren voorafgaand aan .Cuba ondanks de Amerikaanse ver geldingsmacht individuele Westeuro pese staten met kernwapenafstraffin gen had gedreigd om Suez, om kernwapenopslag en om andere rede nen was daar niet vreemd aan. Niemand in de NAVO-toporganen kon zeggen wat men aan Moskou had. Maar de „ontmaskering" van Cuba maakte de Sowjet-Unie berekenbaar. Daarmee verdween de vrees voor een ging in de diepte van het continen tale NAVO-gebied het noodzakelijk maakte grote delen van de NAVO- legerkorpsen veel verder naar het westen op te stellen. Dat hield het ri sico in van snelle en succesvolle Sow- jetoperaties tegen het gebied van Hamburg-Bremen, het Ruhrgebied of het hart van Beieren. De kans was dan wel groot, dat bij het ontploffen van het eerste waarschuwende wes telijke kernwapen de opmars zou worden gestaakt vóór de kernwapen- strijd het z.g. roltrapeffect „een maal er op rol je vanzelf naar de climax" zou aannemen. Maar vooral Bonn hield duidelijk in het oog, dat staken van een opmars iets anders is dan terugtrekking en losla ten van een onderhandelingsobject, dat gebruikt kan worden om West- Berlijn van het westen los te maken of W.-Duitsland geneutraliseerd te krijgen. De opschuiving van de in Duits- i land gelegerde NAVO-divisies naar! de lijn van „forward defense" bete kent de verlegging van het accent! naar de afweer van mogelijke! vuistpandavonturen. Het is dan ook vooral op eis van Bonn geweest dat in september vorig jaar deze op schuiving van de NAVO-divisies naar het oosten is begonnen. In de Noordelijke Legergroep is één brigade van één divisie van het Nederlandse Legerkorps tot Seedorf mee naar voren geschoven mét de eenheden van de Duitse, Britse en Belgische legerkorpsen die samen Northern Army Group vormen. Mi nister De Jong heeft in zijn defensie nota gezegd, dat als gevolg van de nieuwe Forward Defense Strategy eigenlijk de hele divisie naar Duits land zou moeten. Maar hij heeft er in één adem op laten volgen dat daar de eerste drie jaar wel geen sprake van zal zijn. Leidende officieren van de Bundeswehr verklaarden mij daar niet blij mee te zijn, want het bete kent. dat er in de verdedigingsring rond Hamburg waarin de Nederland se strijdkrachten een belangrijke functie moeten vervullen een gat blijft, dat slechts met aanzienlijke vertraging kan worden gevuld. Tempo vertraagd Maar zij erkenden grif dat ook de Duitse verplaatsing naar de nieuwe opstellingen op ernstige moeilijkhe den en vertragingen stuit. Voorname lijk als gevolg van een gebrek aan financiële middelen en aan bouwca paciteit. De opschuiving naar het oosten van de elf Duitse divisies vergt de bouw van talrijke nieuwe kazernecomplexen, depots, oplei dingscentra, verbindingen, woningen etc. Daarmee zullen enkele miljarden zijn gemoeid. En ook de Duitse finan ciële middelen voor de defensie zijn niet onbeperkt. Integendeel, „de grens is nu bereikt", zei mij kolo nel Viebig, de woordvoerder van de fensie-minister Kai-Uwe von Hassel. Als die grens noemde hij de 20 mil jard mark die de Bondsrepubliek nu voor defensie uitgeeft: 33 pet van de staatsbegroting en 7.6 pet van het na tionaal inkomen van de Bondsrepu bliek. Voor Nederland zijn die cijfers 2500 miljoen, ruim 17 en ruim 4,5 pet. „Wij kunnen niet meer en we moeten rekenen op onze bondgenoten", zei Viebig kennelijk niet geheel gerust. Niettemin is sinds september hel Bundesheer met zijn elf pantser- en pantsergrenadier-divisies gewikkeld in zijn ingrijpende zetelverplaatsing Al verhuizende wordt bovendien nog de 12de divisie gevormd met stand plaats Bischofsheim. Maar terwille van die tankdivisie wordt de le lucht landingsdivisie gekanibaliseerd. Ook dat is een uitvloeisel van de nieuwe conceptie van NAVO. In de meer ach terwaartse opstellingen, bestemd om een grote doorbraak naar het westen te voorkomen, kon een luchtlandings divisie die bij verrassing over de voorste aanvalseenheden kan worder afgeworpen, gewichtige diensten be wijzen. Nu het er om gaat de Sowjets ook t.a.v. het ondernemen van in om vang beperkte acties te ontmoedigen wordt een' tankdivisie, die onmiddel lijk tegen het gordijn is geplaatst doeltreffender geacht. „Vooral", zo verklaarde de com mandant van een van de opschui vende Duitse divisies, „omdat de verdedigingsopzet van NAVO zó is dat onze landstrijdkrachten zelfs na een aanval hun tegenactie toch uitsluitend op het NAVO-gebied zul len voeren en niet is voorzien dat we die tegenacties tot over de grens van de Sowjet-zone van Duitsland zullen voortzetten. Dat zouden de luchtstrijdkrachten onge- p»i'sergrenadiers ondersteuner, een tankaanval. Vanuit hun gepantserde twijteld wel doen, maar de land- rupsvoertuigen bestrijken zij de vij- strijdkrachten uitdrukkelijk niet. andelijke infanterie met hun vuur En dan heb je meer aan een tank- °fwel ziJ verlaten hun voertuig en zijn t «.ui j- - aan voor de duur van het gevecht dan aan een luchtlandingsdivisie". ToUedig infanteristen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1964 | | pagina 9