POPPEKOPPEN
Buts wordt
een koetsje
Truitjes voor koele dagen
Panklaar vlees uit
nieuwe fabriek
Let in vakantie op goed drinkwater
MILITAIRE
SNIT
COUPONS
COUPONS in
Sarong voor
vaderdag
jplJDAG 19 JUNI
BASJE en Annabel staan buiten bij de pomp
en vragen aan de schrijver die Buts gestart
heeft of ze mee mogen rijden naar het dorp.
„Moeten jullie dan nu al naar school?",
vraagt de schrijver, ,,'t is toch nog veel te
vroeg?".
„Nee", zegt Basje, „maar er is paardenmarkt
op het plein voor de kerk. En Annabel en ik
willen er zijn als de paarden komen".
„Paardenmarkt!", zegt de schrijver, „o, dan
moet ik gauw opschieten. Anders kan m'n
auto daar niet blijven staan. Vlug, Buts!"
Als ze op het plein voor de kerk komen, sprin
gen Basje en Annabel uit de auto. De eerste
veewagen met paarden erin komt net aanrijden
en ze rennen erheen. De schrijver gaat achterin
z'n auto zitten, schuift het dak open en kijkt om
hoog naar de toren. Op z'n knie heeft-ie een bloc
note en in z'n hand een potlood. Hij begint te
Echrijven.
„Een paard met een koetsje zegt de schrij
ver in zichzelf en dan begint hij te dromen over
de tijd van paarden met koetsjes. Hij vergeet zijn
papier en potlood, hij vergeet de toren en h(j ver
geet waar hij is. Hij merkt niet eens dat het rond
zijn auto steeds drukker wordt. Veewagens wor
den uitgeladen, boeren op de rug van een paard
en met een ander paard aan de hand komen aan-
geklepperd en groepjes jongens uit de polder met
soms wel zes paarden tegelijk zoeken plaats aan
de touwen die over het hele kerkplein zijn ge
spannen. En kijk, daar komt ook een prachtige
rode zigeunerwagen met drie kinderen op de bok
a twee paarden ervoor en vier erachter aange
rold. Het plein is nu al zo vol paarden dat er aan
san de touwen bijna ?°en plaatsje over is. De zi
geuners rijden een i e en zien dat er voor hun
vier paarden geen pl meer is.
„Die auto, die rooie au.u daar, kan die niet weg?"
vragen ze aan een politie-agent. Maar de agent
heeft het zo druk dat hij geen tijd heeft om zelf
naar de auto van de schrijver toe te gaan. „Ja,
ja, natuurlijk moet-ie weg", roept hij. tegen de
vader van de drie kinderen op de bok.
Basje en Annabel die ogen tekort komen voor al
die briesende en dravende paarden op de
markt weten even later niet wat ze zien. Klep,
klep, klep, een klein zwart paardje met wapperen
de manen en een jongetje op z'n rug draaft over
het plein. En wat trekt hij achter zich aan? De
rode auto van de schrijver!
„Hé", roept Basje, ,,hé! Waar ga je met die auto
naar toe, jongetje?"
Het jongetje op de rug van het paard kijkt om en
zwaait met zijn zweep. Maar door al het lawaai
op de markt verstaat hij Basje niet en draaft
vrolijk verder. „Er achteraan!", roept Basje, „hij
gaat er met Buts vandoor!
En ondertussen droomt de schrijver op zijn ach
terbankje nog altijd van koetsen met paarden.
„Klep klep klep", gaat het in z'n droom; de
wind strijkt door z'n haar en hij schommelt zo
heerlijk dat hij wel uren zo zou willen rijden.
Maar dan ligt er ergens een stuk hout op de weg
en Buts springt even op. Daar wordt de schrijver
wakker van. Hij komt overeind, kijkt om zich
heen, ziet het groene land 1nngs hem glijden en
begrijpt er niets van. „Waar is-ie? Rijdt-ie écht
is een koets? Hoe kan dat? Wie heeft hem daarin
gezet?"
Dan herkent hij opeens de geruite kussens van de
bank van Buts; hij ziet zijn eigen stuur, waar hij
anders altijd achter zit, het asbakje, de voor
ruit En dan dan ziet hij dóór de voorruit
heen de wapperende staart van het zwarte paard
je. „Hé ho!", roept hij.
Het zigeunerjongetje op het paard hoort hem en
kijkt achterom. Hij schrikt een beetje en laat het
paard stilstaan. Verlegen laat hij zich op de grond
glijden en loopt naar de auto; hij was die slapende
man bijna vergeten! Tsjonge, die zal even boos
zijn!
Maar niks ervan! De schrijver springt uit z'n
auto en pakt de twee handen van de jongen beet.
„Jongen!", roept hij, „jongen, wil je mijn koet
sier worden?"
„Koetsier?", vraagt de jongen en hij kijkt die
vreemde man verbaasd aan. Basje en Annabel
hebben Buts nu ook bereikt en kijken van de
schrijver naar het jongetje.
„Koetsier!", zegt de schrijver nog eens.
„Ja, maar", zegt de jongen, „dan moet U toch
een paard en een koets hebben?"
„O, over dat paard worden we het wel eens",
zegt de schrijver, „en een koets? Een koets heb
ben we al." Hij wijst naar Buts, die er heel stil
letjes bij staat. „We gooien zijn stuur en zijn mo
tortje eruit en klaar zijn we. Een mooiere koets
kun je niet bedenken!"
De jongen kijkt een beetje beduusd naar de schrij
ver. „Meent-ie dat nou?", vragen z'n ogen aan
Basje en Annabel.
„Basje Basje fluistert Buts bang achter
de rug van Basje en Annabel. „Help me, help
me alsjeblieft Hij wil een koets van me ma
ken!
„Meneer de schrijver", zegt Basje, „dat kan toch
helemaal niet. U hebt niet eens een stal en U
zou vast vergeten om uw paard op tijd z'n haver
en z'n hooi te geven. Wij moeten er altijd al om
denken dat Buts z'n olie en benzine krijgt. En
dan Als U naar de stad moe* om een nieuw
boek te laten drukken? Dat is te ver voor zo'n
paardje En dan de motor weggooien die
prima motor van Buts? Zou dat niet een beetje
zonde zijn?"
„Tja zegt de schrijver en hij knikt met z'n
hoofd, „tja, Haar heb je misschien wel gelijk in,
Auto-Bas. Ik kan maar beter in m'n dromen met
koetsjes rijden dan dat ik het echt doe. Vooruit
dan maar, dan stappen we maar weer achter het
stuur".
Het zigeunerjongetje dat allang blij is dat nie
mand boos wordt heeft z'n paardje al losge
maakt en kleppert er op terug naar de paarden
markt. De schrijver schuift achter zijn stuur, start
z'n motor en „rrrrr ijverig ronkt Buts al en
schiet als een pijl uit de boog de weg op. „Dag
rare schrijver", roepen Basje en Annabel, „dag
Buts!" (Wordt vervolgd)
BOVEN IN EEN OUD Terneuzens
huis hangt de marionet aan zijn
touwtjes. Hij tolereert met een on
bewogen gezicht dat men hem laat
bewegen. Een handje zwaait, een
been wordt opgetild, zijn lichaam
vouwt samen. Zijn uit hout gesne
den gezicht kijkt hautain in het
oog van de camera.
Als de foto is gemaakt frutselt
zijn ontwerpster aan zijn kleren
alvorens hem terug te hangen bij
de andere: een papiermaché hoofd
bungelt naast de pop met een
hoofd van een uitgerekte panne
spons. Tien karikatuurtjes aan een
witte balk in het atelier van Rie
van Driel.
Het licht speelt een spelletje op het
koper van de petroleumlamp aan
het plafond: een zielig peertje er
naast zinkt in het niet bij zoveel
schoonheid.
Het militaire tintje dat hier en
daar opduikt in de mode van dit
seizoen is vooral voor de jonge
ren bedoeld. Hier manifesteert het
zich ui de hoge opstaande kraag,
de bolle knopen en de tweemaal
twee splitjes in jasje en rok. Ver
vaardigd van een vrolijk gekleur
de stof is dit pakje toch door en
door vrouwelijk. Het ontwerp is
van Louis Feraud.
Een zomergarderobe die alleen maar
uil zomerjurken beslaat is in Nederland
(helaas ondenkbaar. Ook in de zo
mermaanden moet in de kleerkast iets
warms voor het grijpen hangen een
wollen jurkje met korte mouw, een rok
met een warm truitje, een vest voor de
koele avonden.
En aangezien men in de Nederlandse
breigoederenindustrie de grillen en
nukken van het eigen klimaat maar
al te goed kent brengt deze confectle-
sector allerlei kleine truitjes voor koele
dagen; truitjes die warm zijn en toch
een zomers uiterlqk hebben. Op bijstaan
de tekening zijn enkele voorbeelden uit
de Nederlandse tricotage-zomercollec
ties verenigd.
Bovenin de tekening drie exemplaren
met korte mouwen. Helemaal links een
wollen doorknooptruitje (model ..Bonnie
Bit"), daarnaast een wollen vest dat in
ajourplissé is gebreid, een dubbele
knoopjessluiting heeft en vervaardigd
wordt in het modieuze roze maar ook
in aqua en marineblauw (model „Jin
Jersey").
De dorstige jongedame geheel rechts,
gaat gekleed in een fijngebreid wollen
truitje met zigzagbanen van ajour (mo
del „Spencer Hey").
Wanneer de temperaturen zo dalen dat
het kippevel op de armen komt te
staan, geniet het vest met lange mou
wen de warme belangstelling. Rechts
onderin een exemplaar van zuiver wol,
met fijne plissébaantjes in de voorpan
den en met een gekleeóaandoende re-
verskreeg (model Jin Jersey). Het wol
len ensemble ten slotte is een ideaal
garderobestuk voor de vrouw die graag
„ongekreukt" op reis gaat. Dit licht
blauwe Tweka-ensemble bestaat uit een
mouwloze jurk met ceintuur en opge
stikt zakje, gecompleteerd door een
jasje met driekwart mouwen en een zo
genaamde brandebourg-sluiting.
(Advertentie)
Onder de lamp is de werktafel, be
zaaid met doosjes vol gekke knoop
jes, kraaltjes en lapjes stof. Op de ouder
wetse zwarte kachel staat een sereen
wit meisjeskopje: kleine beeldengroep
jes drukken zich tegen het raam. De
wanden worden ingenomen door speel
se tekeningen: een paardje, losse krab
bels.
Een beetje geamuseerd registreert Rie
van Driel onze nieuwsgierigheid. Dan
vouwt ze haar benen onder zich, slin
gert haar haar naar achteren, bedenkt
zich, staat weer op, snelt naar beneden
om sigaretten en iets te drinken te ha
len en krult zich opnieuw in haar stoel.
Ze schept een plezierige sfeer, vermijdt
gedwongen interviewgebabbel, praat
amusant en onderhoudend over haar
werk.
De onvermijdelijke waarom-doet-U-dit-
vraag beantwoordt ze: „Ik probeer er
een eigen beroep van te maken, een
eigen bestaan op te bouwen, zoals an
dere vrouwen op kantoor werken bij
voorbeeld. Tien uur 's morgens begin ik
dan ook, tot een uur of twaalf 's avonds.
Mijn eigenlijke werk is boetseren en
beeldhouwen pas later ben ik overge
gaan tot het maken van marionetten".
Tien jaar geleden maakte Rie van Driel
poppekastpoppen. De koppen werden
vervaardigd van papiermaché, later ge
bruikte zij schuimrubber. „Nu maak ik
houten handjes en koppen, daarmee be
reik je de sfeer van het oude Egyptische
marionettenspel weer".
Hoewel ze zelf nooit tevreden is over
haar werkstukken bewijst het feit dat
ze een vaste klantenkring heeft dat
haar werk aanslaat. De gezichten van
de poppen, die een verfijnd primitieve
indruk maken spreken gemakkelijk aan.
„Voor het snijden gebruik ik een aard
appelmesje. misschien wel om de primi
tieve vorm te behouden. Voor de aankle
ding gebruik ik bij voorkeur ouderwetse
lapjes en kraaltjes.
..Met modern materiaal krijg je ze
meestal niet apart genoeg. Je zoekt al
tijd naar iets eigens, om meer expressie
te krijgen. Zo heb ik bijvoorbeeld een
tijdje blitzlampen gebruikt voor de ogen.
Als je een popontwerp spreekt ook
het materiaal mee. Je bent er, ook al zit
het idee vast in je hoofd, niet helemaal
baas over. Alles werkt soms mee tot een
andere creatie dan die ie van plan was.
Op de kunstmarkt in Middelburg hangt
een religieuze pop die oorspronkelijk een
balletdanser had moeten worden".
Met een glimlach vervolgt ze: „En te
vreden ben ik nooit. Als ik vanavond een
andere pop ga snijden kijk ik naar m'n
laatste en denk: da's eigenlijk geen
goeie".
Afstand doen van haar poppen is moei
lijk voor haar. „Ze staan wel eens
op een tentoonstelling in Gent. Men
heeft mij eens om een eigen expositie
gevraagd. Ik had er twintig exemplaren
voor gemaakt, en toen werd ik een beet
je kinderachtig want ik wou ze niet
meer verkopen. Die poppen worden een
beetje, ja, een beetje ménsen. Je vraagt
je dan af waar ze komen te hangen. Het
doet je dan goed als een Belg je komt
vertellen dat hij een pop heeft gekocht
van zijn laatste franken".
Er zijn nog weinig mensen die tot aan
schaf van een marionet overgaan, mis-
VOOR JAPONNEN,
BLOUSES en ROKKEN
W/L, LINNEN. KATOEN,
ZIJDE, TERLENKA. TRICEL
—GOES, LANGE KERKSTRAAT 44
TERNEUZEN, NIEUWSTRAAT 6-0
Knippatronen VOGUE en BURDA
schien ook wel omdat ze er de betekenis
niet van inzien. „Het is niet zoiets als
een souvenir. Om nog eens op die kunst
markt terug te komen, daar vind ik het
leuk naar de mensen te kijken. Soms
staren ze naar mijn poppen of ze mo
lentjes zien, maar soms zie je opeens
iemands ogen gaan blinken. Dan kijken
ze of je ermee kan spelen. Ik heb wel
kennissen die zeggen dat ik gek ben om
marionetten le maken, maar die mensen
voelen niet welke plaats de pop kan in
nemen. Je kunt hem, als een schilderij,
ergens ophangen. Wij gaan er wel eens
mee spelen, als er visite is bijvoorbeeld.
Mijn zoon kan het fantastisch leuk".
Namen geven aan de poppen doet Rie
van Driel niet, ook niet in gedachten.
„Een ander ziet er soms andere, mis
schien leukere dingen in. Je moet je
eigen gedachten niet opdringen. Je bent
produktief, Iaat dat zien op een tentoon
stelling, en verder niks".
Drie dagen, een week, soms een dag. dat
is de tijd die een pop vergt. Een hele
grote kennissenkring zorgt voor het
)oral tijdens de schoon-
vijfentwintig tot vijfenzestig gulden,
vergt enige zelfbeheersing niet onmid
dellijk een bestelling te doen, maar er
staan meer mooie dingen op het atelier.
Enkele zwartgeblakerde boomstronken,
die op grote vogels lijken, nemen een
hoekje van het kamertje in beslag. „Die
zijn uit de bouwput uit Terneuzen. Toen
men daarop stuitte zijn er geleerden uit
België en Nederland bij geweest. Het
moet een bos van zo'n drie of vierdui
zend jaar zijn en het hout was zo hard
geworden dat men het niet kon ver
branden. Een pastoor heeft er ook nog
iets van meegenomen, een stuk dat een
religieuze betekenis voor hem had. Toen
had niemand er belangstelling voor: nu
had ik er al iets van kunnen verkópen".
Het maken van de poppen doet Rie van
Driel met bijzonder veel plezier.
„Het liefst met hard materiaal, dat ik
bijna niet baas kan, zodat ik er moeite
voor moet doen. Het aankleden vind ik
het minst plezierige. Kieding houd ik
altijd zo sober mogelijk, omdat dat he
lemaal niet belangrijk is. Dat is bij de
mensen toch ook zo?"
Kop en handjes zijn dus van meer be
lang. En hoe komt zij aan ideeën voor
koppen? „Meestal is het een gezicht dat
ik ergens heb gezien. Ik ben bijvoorbeeld
pas naar het carnaval geweest. Niet
om de mensen te bespotten, maar voor
het leuke. Het was geweldig. Je komt
bij mensen toch altijd voor verrassingen
te staan, het is leuk ze te bestuderen".
Die studie plus ervaring, opgedaan op
diverse volkshogescholen en ateliers,
alsmede de fantasie van Rie van Driel
resulteert dan in het maken van een
houten poppekop, met geduld en liefde
gesneden.
Amerikaanse vaders kunnen op
vaderdag een wonderlijk ca-
een soort sarong die tot halfweg
de kuit reikt en nonchalant om het
manlijk middel wordt geknoopt.
Een „ongelooflijk" kledingstuk, zo
als het maandblad „Mc. Call's" het
typeert. De lava-lava is geïnspi
reerd op de inheemse klederdrach
ten van Tahiti en Burma en wordt
beschreven als een opzichtig-be-
drukte katoenen cylinder die vader
naar eigen inzicht en smaak om
de leden dient te wikkelen. Een
ding is zeker: het is een aanmerke
lijk origineler vaderdaggeschenk
dan de traditionele stropdas! Om
trent de reacties van de Ameri
kaanse vaders op dit nieuwtje
vrijetijdskledingstuk tast men nog
in het onzekere, maar Mc. Call's
vindt dat de vrouw des huizes het
geval nog altijd als stranatas kan
gebruiken wanneer vader zijn veto
over de sarong uitspreekt.
Nnog een nieuwtje uit Amerika:
„The Twist" wordt langzaam
maar zeker verdrongen door „The
Swim". Met die laatste benaming
wordt geen zwempartijtje aange
duid maar de nieuwst-; dans, en de
Amerikaanse teenagers zijn druk
bezig zich van deze nieuwigheid
meester te maken. In grote trekken
lijkt de swim wel op de twist: men
kan het namelijk ook zonder part
ner doen en geen sterveling bekom
mert zich om het voetenwerk. Het
voornaamste is dat de dansers de
lucht doorklieven met armbewe
gingen in de crawlstijl. Op de Ame
rikaanse dansvloeren zullen dus in
de nabije toekomst nog wel eens
blauwe ogen vallen....
Een nieuwe fabriek van
diepvriesprodukten in
De Bilt die in september
wordt geopend en zelfs
een primeur voor heel
Europa wordt genoemd,
gaat zich toeleggen op
het leveren van in plastic
verpakt panklaar vlees
dat dagelijks met diep
vriesauto's bij de klanten
zal worden bezorgd. Het
zullen „grote" klanten
zijn, want de initiatieƒ-
nemers gaan hun afzet
gebied zoeken bij de ho
recabedrijven, de zelfbe
dieningswinkels en de
kampwinkels, zij het dan
voorlopig alleen in de
Randstad. Holland.
Men verwacht vooral
grote belangstelling van
de zijde der horecabedrij
ven, omdat daar het te
kort aan vakkundig per
soneel het dubbel nood
zakelijk maakt dat het
vlees „op maat" toordt
afgeleverd. De nieuwe fa
briek zal namelijk aller
lei vleessoorten in elke
gewenste, portie dagelijks
op bestelling kunnen af
leveren. Dat geldt niet
alleen voor het vlees van
rund, kalf, varken en
lam, maar ook voor wild
en gevogelte.
Wellicht zal ook voor de
consument muziek zitten
in deze nieuwe wijze
van vleesaflevering. Het
bedrijf in De Bilt gaat
namelijk zelf het vlees
importeren en denkt
daardoor aanzienlijk
goedkoper te kunnen
gaan werken. Via de zelf-
bedieningsbedrijven aan
welke het nieuwe bedrijf
wil gaan leveren, zou ook
de klant van deze goed
koopte kunnen profite-
Het is de bedoeling dat
de fabriek in De Bilt per
manent een voorraad van
duizend ton vlees zal
hebben, verpakt in por
ties van allerlei grootten
en opgeslagen in een
vriesruimte met een tem
peratuur van tivintig
graden beneden nul. Mét
de nieuw wijze van
vleeslevering wordt een
speciaal koelmeubel voor
de winkels geïntrodu
ceerd icaarin he vlees in
vakken te kijk zal lig
gen. In de toekomst wil
het nieuwe bedrijf vol
gens hetzelfde systeem
diepvriesvruchten gaan
leveren.
Het lijkt er dus veel op
dat de op stapel staande
fabriek een belangrijke
stap vooruit betekent op
de veelbesprokenweg
naar de popularisering
van de diepvriesmaaltijd.'
Tyfus is een ziekleverschijnsel waar
mee de meeste Nederlanders alleen
maar geconfronteerd worden via
de krantenberichten die melding
maken van tyfusgevallen in som
mige Europese landen, berichten die
dit jaar aanmerkelijk veelvuldiger
waren in verband met de recente
tyfusepidemie in Schotland. Het
voorlichtingsbureau voor de voe
ding belicht het onderwerp in een
speciaal vouwblad dat diverse ad
viezen bevat voor de vakantiegan
gers die deze zomer weer in war
mere landen gaan logeren of kam
peren.
Tyfusgevallen worden namelijk,
sinds jaar en dag. af en toe ge
signaleerd in bepaalde Zuideuro-
pese landen. Dat feit hoeft voor de
genen die zuidwaarts willen trekken,
nog seen reden te zijn om in paniek
te raken en de vakantieplannen te
annuleren! Maar wel is het verstan
dig om bepaalde hygiënische voor
zorgsmaatregelen té nemen die mis
schien veel ongemak kunnen voorko
men. Tyfus, zo waarschuwt het
voorlichtingsbureau voor de voeding,
is een kwestie van infectie van
drinkwater en voedsel, maar vooral
het drinkwater kan de boosdoener
zijn. Over het algemeen kan worden
aangenomen dat de grote waterlei
dingbedrijven in de warme vakantie
landen wel betrouwbaar zijn. Wie
echter kampeert of ergens logeert
waar met primitieve waterinstalla
ties wordt gewerkt of waar het wa
ter uit putten en regentonnen wordt
betrokken, kan beter ieder risico
vermijden en bet water koken. Dran
ken waarvoor het water gekookt is
(koffie, thee) kunnen veilig worden
gedronken, evenals de industriepro-
dukten die kant en klaar uit de
Wat te doen wanneer tyfusgeval-
vallen gesignaleerd worden in
het gebied waar men reeds z'n
vakantiereserveringen heeft ge
maakt? „Er rustig heen gaan, maar
wel de voedingshygiëniscne maatre
gelen verscherpen", adviseert het
voorlichtingsbureau. Want dan gaat
het niet meer alleen om het drink
water, maar om hygiëne van het
hele voedselpakket en in het bijzon
der ook om de persoonlijke hygiëne.
Dat betekent onder meer: oppassen
met rauwe groenten izoals sla), om
dat het niet altijd zeker is dat der
gelijke groenten met betrouwbaar
water zijn gewassen.
Voedingsmiddelen die gekookt of ge
bakken zijn, zullen in het algemeen
betrouwbaar zijn. Dat geldt niet al
leen voor aardappelen, groenten,
meelspijzen, maar vooral voor vlees:
allemaal gerechten die dan ook heet
moeten worden opgediend. Ook af-
waswater is belangrijk, gebruik er
uitsluitend gekookt water voor.
Aan de persoonlijke hygiëne en
vooral aan het regelmatig en
grondig handenwassen moet (in
het bijzonder na toiletgebruik)
streng de hand worden gehouden.
Zwemmen in breed open water hoeft
niet gevaarlijk te zijn, tenzij op korte
afstand een riool uitmondt. In elk
geval is het zeewater betrouwbaar
om in e zwemmen. Het kan trou
wens nooit kwaad om tijdens vakan
ties en kampeertochten extra-hygië
nische voorzorgsmaatregelen te ne
men: men kan er infectueuze darm
aandoeningen mee voorkomen die
weliswaar minder ernstig zijn dan
een tyfusaandoening, maar de va
kantieganger veel verdriet kunnen
bezorgen:
