alles kan met ISOPAN Koningin Juliana hielp een Russische scheepsbouworder torpederen non-run i A'X. Vlissinger Daalhuizen: vrouw van Skrjabin schreef het boek Bouw Bogaerswoningen moet geen regel worden Kolder in Russisch boek: VLISSINGEN IN HONGER EN ELLENDE GEDOMPELD u.cmfcjui JfJiil Uf} - Verwonderd: het waren sympathieke mensen" WOENSDAG 29 APRIL 190i PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT Een Russische order voor de bouw van dertig schepen van 20.000 ton, geplaatst bij de N.V. Koninklijke Maatschappij „De Schel de" te Vlissingen, is door de bemoeizucht van de Nederlandse re gering, prins Bernhard en een Italiaanse kardinaal ongedaan ge maakt. Koningin Juliana heeft zich zo boos gemaakt over de Russische order, waarover in het door armoede geteisterde Vlissingen gro te vreugde bestond, dat zij een bezoek aan deze Zeeuwse stad op het allerlaatste ogenblik niet liet doorgaan. Zij werkte er persoonlijk aan mee om de president-directeur van de scheepswerf er van te overtuigen dat het met de Russen ge sloten verdrag verscheurd moest worden. Enige maanden later toonde de vorstin haar dankbaarheid door de vrouw van de pre sident-directeur van „De Schelde" op de bloemententoonstelling „De Keukenhof" te omhelzen. In Vlissingen, het aantal werklozen, was inmiddels met sprongen toe genomen, had een ongelukkig meis je zelfmoord gepleegd en kon men een vrouw over straat horen gillen „Ik heb al sedert vanmorgen niets meer gegeten". Deze opzienbarende kolder staat te lezen in het Russische boek „Roess ky Zakaz" (De Russische Order), dat kort geleden in een oplage van 15.000 exemplaren is verschenen bij „Sowjetsky Pisatelj", een van de grootste uitgeverijen in de Sowjet- Unie. De schrijvers zijn de heren N. Reoet en M. Skrjabin. „Het ver haal is geschreven" zo deelt de uit geverij voor in het boek mee, „naar persoonlijke indrukken en waarne mingen van de auteurs, die lange tijd in Nederland hebben doorge bracht". Zo ver „Trouw" kon nagaan heeft N. Reoet nooit een bezoek aan ons land gebracht. De tweede auteur van het 291 bladzijden tellende boek, M. Skrjabin, woonde van juni 1956 tot juli 1957 in Vlissingen. Deze Russische scheepsbouwkundi ge maakte daar evenwel geen poli tiek tumult rondom een Russische order mee, maar moest toezicht houden op de bouw van enige voor de Sowjet-Unie bestemde schepen. „De Schelde" kreeg in 1950 de eer ste order voor de bouw van Russi sche schepen. Thans zijn er vier visverwerkingskoelschepen voor de Sowjet-Unie in aanbouw te Vlissin gen. De president-directeur van „De Schelde", de heer J. W. Hup- kes, is altijd een groot voorstander geweest van uitbreiding van de handel met de U.S.S.R. Hij bevindt zich momenteel in Rood-China voor het voeren van oriënterende bespre kingen. staat tussen koningin Juliana en de scheepswerf. Als president-direc teur Edward Rekers dan ook uit Amsterdam terugkeert met de Rus sische order in zijn tas, gaat hij na de uitroep „triomfator" voor het portret van koningin Juliana staan en vraagt: „Nu, wat zegt U hier van, Eerste Dame van het Ko ninkrijk? Ik hoop dat U tevreden over mij bent, Eerste Dame?" Russische order. Op commercieel directeur Meerman had de order zelfs een weldadige uitwerking: „De Russische order veranderde hem in een dichter, nee, in een op standeling", aldus het boek. Meer man kan zich nu met succes ver zetten tegen de plannen van zijn vrouw om naar Rotterdam of Den Haag te verhuizen. Directeur Dolhuisen, de juridische adviseur, is binnen het college van directeuren de grote tegenv,erker van de Russische order. Deze man is door de aandeelhouders be noemd en sluipt altijd als een spion door het bedrijf om te zien of wel alle energie uit de werkers wordt geperst. Het is een typisch kapita listische uitbuiter. Op de meest ge niepige wijze begint hij tegen de Russische order te kuipen, daarbij aangemoedigd en gesteund door zijn oom, een Italiaanse kardinaal, die in Den Haag woont. Een sterk punt voor Dolhuisen is dat de scheepswerf voor de levering van staal afhankelijk is van de K.S.G. en de toestemming van de Neder- Meer haring In het motras DE naam Vlissingen komt in het boek „De Russische Order" niet voor, maar duidelijk wordt be schreven waar de plaats van han deling is gelegen: een klein stadje aan de mond van de Schelde op het eiland Walcheren. De mensen leven er in het moeras van het wes terse kapitalisme. De wind, die van de Schelde door Vlissingen waait, jankt voortdurend: „Veel verdien je niet, maar van de honger zul je niet kreperen". De dijk, die het stadje tegen het zeewater moet be schermen, is gevaarlijk zwak, maar de regering heeft geen geld om een nieuwe te bouwen. De bevolking, die zich nog levendig de ramp van 1953 herinnert, verkeert bij elke storm dan ook in grote ongerust heid. De inwoners van Vlissingen zijn, al dus de Russische schrijvers, econo misch volkomen afhankelijk van de scheepswerf, waarvan zij de naam heel doorzichtig hebben veranderd in „De Noordzee". Er wordt uit drukkelijk bij vermeld dat de scheepswerf, waarmee het bepaald niet best gaat, het predikaat ko ninklijke heeft. De auteurs menen dat er een bijzondere relatie be- Alwéér geen ladder... dauk- g zij Libelle Non Run,gebreid N g volgens liet Runex procédé, g g Deze kousen zijn werkelijk g g laddervrij. U herkent ze aan g S het Runex ME embleem op g 5 de verpakking. Koop dus Mx sterke r t' 2.95 HET nieuws over de Russische order gaat als een lopend vuur tje door het ellendige Vlissingen en doet het merendeel der inwoners eindelijk eens opgeruimd kijken. Ze beseffen dat ze nu eindelijk eens als mensen kunnen gaan leven en spre ken dan ook met grote warmte over de Russen. De wind zingt niet langer die aftandse woorden: „Veel verdien je niet, maar van de hon ger zul je niet kreperen", maar juicht: „De Russische order... de Russische order". De mensen beginnen drie keer zo veel haring te eten als ze gewend zijn. Jonge paren, die al vele jaren op een huis wachten, krijgen weer hoop. Arbeiders zien zich eindelijk in 't bezit van een motorfiets. De scheepswerf zal zoveel winst ma ken door de Russische order de grootste in haar geschiedenis dat er geld zal zijn voor een nieuwe dijk. President-directeur Rekers heeft uitgerekend dat de waarde der aandelen met twintig procent zal stijgen. De scheepswerf zal enorm worden uitgebreid. Er zul len woningen voor de arbeiders ge bouwd kunnen worden en een school zal geopend worden voor onge schoolde arbeiders. Vele werklozen zullen in Vlissingen een uitstekend bestaan vinden. Het is dan ook geen wonder dat klinker Sluizen, die op de scheepswerf de vakbond vertegenwoordigt en lid is van de Partij van de Arbeid, tot z'n colle ga's zegt: „Een gouden verdrag. Brood voor de gehele bevolking". Tegenwerking PRESIDENT-directeur Edward Rekers komt onmiddellijk aan de weet dat hij heel wat weerstan den zal moeten overwinnen om de schepen voor de Russen te kunnen gaan bouwen. Meteen na de onder tekening van het verdrag krijgt hij bezoek van de vertegenwoordiger van een klein, arm land in het oos ten. Deze staat maakt deel uit van de Z.O.A.V.O., de Zuidoostaziati- sche Verdragsorganisatie. De oos terling vraagt Rekers het verdrag met Meskou op te zeggen en voor zijn land wat schepen te gaan bou wen. Rekers weet dat de man is gestuurd door de Nederlandse rege ring, waarover hij onthult: „Na tuurlijk beveelt zij ons niet om het verdrag met de Russen te verbre ken. Nee. Zij beveelt alleen om in de eerste plaats schepen te bou wen voor een bevriende mogend heid, die lid is van de Z.O.A.V.O. Zij heeft dit land een lening aange boden. Ik begrijp alleen niet waar om West-Duitsland deze order niet aanneemt. Dat is toch het meest vurige lid van de N.A.V.O. Zelf zeker wel koelkasten bouwen voor de Russen, maar ons ondertussen wat slechters in handen stoppen". Twee der drie mede-directeuren van Rekers zijn ingenomen met de Twee illustraties uit hef Russische boek „Roessky Zakaz" hef titelblad (boven) en een teke ning van een Vlissingse vodden man, vermoedelijk de heer Engel li rt i JjjllllllllliilllillllllilllllllllilllllllllllllllllJIIlllllllillllllllllillllill^l jl In „Trouw" van zaterdag 25 H april jl. schreef een van de jf p verslaggevers van dit dagblad f M een artikel over het in Rus- land verschenen boek „De Russische order", waarin de werf „De Schelde" een be- s langrijke rol speelt. Wij druk- ken dit artikel hierbij volle- p dig af. Tïïiiiiiuiiiiuuuiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiijiiiiiiuiiuuiiiiiijjiiiiifiiï landse regering. K.S.G. noch rege ring voelen voor de Russische or der. Hans Muller DE Russiche order en het niet doorgaan daarvan heeft bijzon dere gevolgen voor de ex-zeeman Hans Muller, die met zijn vijf doch ters is gehuisvest in een miserabele kelderwoning. Hij had stuurman willen worden, maar moest genoe gen nemen met de baan van kok. Toen zijn vrouw stierf, zocht hij een broodwinning aan de wal. Bij de scheepswerf „De Noordzee" kon hij komen werken als eerste hofmees ter. Hij geniet het twijfelachtige voorrecht om president-directeur Rekers, met wie hij op school heeft gezeten, zijn koffie te mogen bren gen. De relatie tussen de twee man nen is die van grote meester en fl fl R F f. T h Volgens de Vlissinger H. G. Daal huizen die de Russische familie Skrjabin heeft gekend, moet het boek „Roessky Zakaz" niet door de scheepsbouwkundige Skrja bin zijn geschreven, maar door diens vrouw, die journaliste en schrijfster was. Tussen juni 1956 en juli 1957 ver toefden enkele Russische inge nieurs met hun vrouwen in Vlis singen. toen daar op de werven van „De Schelde" enige voor de Sowjet-Unie bestemde schepen werden afgebouwd. Zij woonden in door de Vlissingse scheeps werf beschikbaar gestelde wo ningen zo had de familie Skrja bin het pand Singel 21 in ge bruik. Het blijft ook voor de heer Daalhuizen een raadsel hoe zoals hij aan neemt mevrouw Skrjabin derge lijke nonsens bij elkaar heeft dur ven schrijven. De heer Daalhuizen leerde deze Russische mensen ken-, nen, doordat ze regelmatig in zijn zaak een modemagazijn kwa men en het later, als hij de bestel lingen afleverde, tot een wat nau wer contact kwam, vooral toen de familie Skrjabin Engelse lessen be gon te volgen. „Het waren sympathieke mensen, hun Engels werd hoe langer hoe beter i en zo konden wij tot een gesprek' komen. Juist omdat ze zo sympa-[ thiek waren heeft dit boek me zo| sterk verwonderd. In de tijd dat' ze hier woonden, was er de onder-I drukking van de opstand in Honga-j rije - voor hun deur zijn er toen nogj relletjes geweest. Ze hebben zich nooit in die zin uitgesproken, maar toch kon ik merken, dat ze het bij zonder pijnlijk vonden, wat daar in Hongarije gebeurde." De heer Daalhuizen heeft zich temeer over de in Vlissingen beschreven „armoede" verwonderd, omdat de familie Skrjabin bijvoorbeeld in Le ningrad, hun woonplaats, niet eens over een eigen woning beschikte: zij woonden in bij de moeder van mevrouw Skrjabin. Voor het verwisselen van verschil lende namen kon de heer Daalhui zen gemakkelijk een verklaring ge ven. „Er moet, nadat mevrouw Skrjabin uit Vlissingen vertrokken was, iets bij haar zijn blijven han gen. Zo is mijn naam veranderd in Dolhuisien. Maar als die naam in het boek wordt genoemd, wordt daarmee een van de Scheldedirec- teuren bedoeld, de heer Van Ginkel.j De naam van de president-direc-l Leur van „De Schelde", de heer Hupkes, is in Rekers veranderd. Nu meen ik, dat zij Engelse les hadden van een mejuffrouw Rek kers, met dubbel k." .Onze namen zijn natuurlijk moeilijk voor ze; ergens is dan blijkbaar weer een naam in de herinnering blijven hangen, die zomaar ineens wordt gebruikt, zoals de vodden man Engel Kapsenberg wordt ge noemd." ,Zij konden maar niet begrijpen, dat een voddenman in onze samenle ving een normale economische functie heeft, afvalstoffen verza melt en daarmee een schakel is in het produktieapparaat. Zij kon den er alleen maar iets armoedigs in zien blijkbaar kent men in Rusland de vnddenman niet. Weet u wat ik denk? Dat ze de dingen zo tot op de draad verslijten, dat ze zelfs voor de voddenman geen waarde meer hebben .Vreemd is ook, dat ze hier, toen ze in Vlissingen aankwamen, bij wijze van spreken met elastiekjes over het hoofd gebonden hoedjes droe gen en ze wel degelijk ingenomen waren met de kleding, die ze hier konden kopen. Later, toen we wat beter met elkaar konden spreken, 'neb ik gezegd, dat ze hier alles konden vragen, dat we geen ge heimen hadden. Ik heb ze verteld, wat een arbeider op De Schelde verdiende. Enfin, dat konden ze zelf ook nagaan. Daarom ben ik, over wat er nu uit de bus is geko men, meer dan verwonderd. Agfa voor camera's - films - Magnetoon geluidsband kleine knecht, maar verandert ge weldig als Rekers de Russische order binnen heeft. De president-directeur maakt dan even een geestelijk louteringspro ces door. Hij is wel een keiharde kapitalist, die zijn arbeiders af snauwt en in een auto rond rijdt, die evenwel kost als twintig arbei ders in één jaar verdienen, maar de man heeft een goed hart en da', begint nu te spreken. Bovendien is Rekers niet zo erg gelukkig. Zijn huwelijk is slecht en zijn dochter Augusta is een onzindelijk denkend meisje, dat dol is op abstracte kunst. Een lichtpuntje is dat zijn 20-jarige zoon Albert plotseling over de vrede begint te spreken en boswachter in Siberië wil wor den. Op de avond van de order ziet pre sident-directeur Rekers zijn hof meester Hans Muller tegenover ho tel „Britannia" op het strand zit ten. Hij maakt een democratisch praatje met hem, haalt oude her inneringen op en ze beginnen elk aar weer met Edward en Hans aan te spreken. Ze staan als mens te genover mens. Als de order later niet doorgaat, wordt Rekers weer de doorgewinterde kapitalist. Hij stuurt Muller dan zonder meer de laan uit. De hofmeester is gedwon gen op een aftands bootje, dat vuil nis in zee stort, te gaan werken. Proletarisch zuiver PRESIDENT-directeur Rekers voelt zich plotseling ook erg aan getrokken tot de 20-jarige Juliana Muller, de derde dochter van de hofmeester. Hij vindt het fijn om bij haar z'n hart uit te storten. In het begin van het Russische ver haal is Juliana een slecht meisje, dat zich afgeeft met allerlei ma trozen, maar de auteurs nemen haar dat niet kwalijk. Zij is het slachtofer van de economische en geestelijke ellende. Juliana is niet alleen bijzonder mooi, maar ook van een grote pro letarische zuiverheid. Onder in vloed van de Russiche order be gint ze meer en meer revolutionai re taal uit te slaan. Het meisje be zit alle capaciteiten om een stra lende heldin van de arbeidersklas se te worden, maar ten slotte zakt ze toch weg „in het moeras van kleinburgerdom". Door het niét doorgaan van de Russische order trouwt ze namelijk met een jonge groenteboer. In plaats van mee te werken aan revoluties, moet ze kool en andijvie verkopen. komt bij ons op bezoek. Ze is vast er zeker al op de hoogte van de order. En als ze komt. dan bete kent dit dat ze het goedkeurt, dat ze onze zaak In orde vindt". Tegen mr. Dolhuisen, die de katho lieke agitator naar voren heeft ge schoven en Sluizen niet toestaat om hem voor de microfoon van repliek te dienen, zegt deze socia list: ,,U meent dat alleen een on fatsoenlijke arbeider communist kan zijn. Dat is een fout, meneer de hoofdjurist. Dat is uw grootste fout. De communisten willen vrede. Ik schaam me er niet voor toe te geven dat ook ik geen oorlog wil. De communisten willen goede be trekkingen met Indonesië. Ik zie daar niets misdadigs in. De com munisten eisen dat er een einde komt aan de herrie in Irian. En ik wens ook dat er in Irian geen jon ge Nederlanders sneuvelen. Ik ben geen communist, ik Sluizen wordt door directeur Dolhuisen „een slecht vaderlander" genoemd. Het begint te stortregenen. De ko ningin is niet gekomen en heel Vlis singen weet dat zij boos is over de Russische order. In café „De Bur ger" vindt tijdens de gietbui een openbaar debat plaats tussen mr. Dolhuisen en socialist Sluizen, die er op wijst welke grote betekenis de Sowjet-Unie heeft voor de Ne derlandse arbeiders, die er zonder het bestaan van dit communistisch land nog veel slechter aan toe zou den zijn. Socialist Sluizen zegt open lijk dat hij zijn argumenten ontleent aan het communistische dagblad „De Waarheid", dat zijn naam eer aan doet. Op Soestdijk PRESIDENT-directeur Rekers voert een laatste wanhopige be spreking op paleis Soestdijk, waar hij zelfs de nacht doorbrengt. Het gesprek met de koningin dwingt Rekers om te erkennen dat hij slechts „een leidinggevende slaaf" is. De koningin heeft hem alle steun onthouden en prins Bernhard heeft Rekers er op gewezen dat hij de Russische order moet laten ver vallen en de slechtere order voor het ZOAVO-land dient te accepte ren. Prins Bernhard had hem toe gevoegd: „Als ik uw mogelijkheden had!", waarop Rekers bitter had geantwoord: „En als ik uw moge lijkheden had!" Tijdens de terug reis zegt hij legen zichzelf: „Mo narchen vermeten zich met de Mo»- kouse order te ondersteunen". Rekers moet de Russische order laten schieten. Hij wordt beloond met zijn benoeming tot voorzitter van de organisatie van Europese scheepsbouwers en zijn vrouw krijgt op „De Keukenhof", te mid den van de Nederlandse upper ten, een kus van koningin Juliana. On dertussen gaat het in Vlissingen snel bergafwaarts. Er komt hon ger, de werklozen verdringen zich dagelijks bij de scheepswerf. Als klap op de vuurpijl der ellende komt dan het bericht dat een Ita liaanse werf de Russische order heeft gekregen. De Italiaanse kar dinaal. de oom van directeur Dol huisen, heeft dus wel een zeer vies spelletje gespeeld. „Italië heeft ons de order afgetroggeld en wij mo gen ons de lippen aflikken" zegt Re kers tot zijn mede-directeuren. Hij geeft hen de raad om het commu nistische dagblad „De Waarheid" te lezen, dat de achtergrond van deze gehele affaire zo uitstekend uit de doeken doet. Met instem ming citeert Rekers uit „De Waar heid" dat de E.E.G. ten verbond is van ruiter en paard. De belang rijkste ruiter is West-Duitsland en Holland is een werkpaardje. „Nederland, jij probeert je voor te doen als de gelijke van de machti ge moderne staten. Maar zonder koloniën ben je een pauw zonder staart" zeggen de twee Russiche schrijvers in hun „Hollands dra- NEDERLANDS KATHOLIEK VAKVERBOND Zelfmoord De 27-jarige Henriëtte Muller, de oudste van de vijf meisjes, hoopt door de economische opbloei, die het gevolg zal zijn van de Rus sische order, eindelijk te kannen trouwen. Weliswaar met de vod- denman Kapsenberg, maar die zal dan eerst een salon voor de verzor ging van honden openen. Tussen twee haakjes: de naam van de vod- denman is een stekelig grapje van schrijver Skrjabin. Tijdens zijn ver blijf in Vlisisngen was ir. C. Kap senberg technisch directeur van' „De Schelde". Aan het einde van hel verhaal gaat het huwelijk van Henriëtte niet door. Ze blijft onge lukkig. De 25-jarige Paula Muller werkt als constructietekenares op de werf. Zij is verloofd met de Brabantse ar beider Jan Vis, die in het dok van de werf zijn schamel loon verdient. Al vele jaren willen zij trouwen, maar ze hebben geen kans op een woning. Paula is bitter teleurge steld in het leven, maar plotseling kan ze weer lachen. „Ik geloof dat de Russiche order mij geluk zal brengen" laten de schrijvers haar zeggen. Als ten slotte de order niet doorgaat, verwaoht Paula een baby. Ze wordt om die reden door Rekers ontslagen en stort zich dan in de kokende zee. Voor de twee andere dochters van Muller, de ongeveer 18-jarige Ka rin en de nog schoolgaande Ber- narda, loopt de geschiedenis ook al bitter slecht af. Karin Muller, een mooi, maar nogal dom en klets graag meisje, werkt in de kantine bij het dok van de scheepswerf. Ze is in de gelegenheid alle gesprek ken van de arbeiders af te luiste ren en begint te klikken tegen di recteur Dolhuisen, de anti-Russi sche schurk. Als verraadster van de arbeidersklasse wordt ze door haar vader uit huis gezet en dan door de arbeiders verjaagd uit de kantine. De onschuldige Bernarda Muller vervalt door de honger tot diefstal. Koningin komt EEN dramatisch hoogtepunt het Russische boek vormt het bezoek, dat koningin Juliana Vlissingen zou brengen. Ze zal een krans komen leggen bij het stand beeld van admiraal De Ruyter Bernarda Muler mag haar een bos je bloemen aanbieden en moet dan zeggen: „Lieve koningin van ons. Aanvaardt U dit hartelijke ge schenk met uw wijsheid, uw goed heid en uw hartelijkheid". Al het werk ligt 's middags stil, het plaat selijke radiostation wekt de mensen op de koningin toe te juichen. De arbeiders verkeren evenwel niet in feeststemming. Ze vragën zich kan kerend af of ze deze vrije uren wel doorbetaald zullen krijgen. De koningin komt maar niet, maar wel verschijnt plotseling een kardi naal op het toneel. Hij is de oom; van directeur Dolhuisen. De men-! sen praten al druk over het weg-l blijven van de koningin als iemand I de tribune bij het standbeeld van Michiel de Ruyter beklimt en een' toespraak begint je houden tegeni de communisten. De spreker is le-; raar op een rooms-katholieke| school. Hij roept de Nederlanders j op tot onverzoenlijke strijd tegen' de communisten en wel in de eer-! ste plaats tegen de Russen „In zo n sober huis kan gezin zich niet normaal ontplooien" Het' minimale mag geen systeem in onze woningbouw gaan worden, het is gevaarlijk als de kwantiteit de kwaliteit gaat verdringen. Deze waarschuwende woorden staan in „Ruim Zicht", het blad van het Ne derlands Katholiek Vak verhond, dat deze week een matiging in de bouw van de zogenaamde „Bo gaerswoningen" bepleit. Het N.K.V. heeft geen bezwaar tegen de bouw van deze woningen In incidentele gevallen. Het aantal Bogaerswoningen mag, echter niet, In de duizenden gaan lopen. In een zo sober opgezet huis, kan een gezin zich, volgens het N.K.V., niet normaal ontplooien. In het actiepro gramma van het N.V.V. en de K.A.B. U indertijd al gesteld, dat de uitbreiding van de woningvoorraad met grote aan tallen kwalitatief twijfelachtige wonin gen kritisch dient te worden bezien. Concessies Voor bepaalde gezinnen hoeft het geen j bezwaar te zijn. :n een kleiner huia te I wonen, maar de bezwaren worden gro-| ter. als dat „kleiner" niet alleen minder vertrekken, maar ook vertrekken van geringere afmetingen inhoudt. Een te grote soberheid keurt het N.K.V. ook af omdat daardoor de gebruikswaarde van het huis vermindert, terwijl het gevaar niet denkbeeldig is dat ook in construe- j tief opzicht concessies worden gedaan j die de eigenaar na een aantal jaren voor i extra lasten zullen plaatsen. Een huis waarin een gezin zich har- monieus kan ontplooien kan niet voor 14.000 gulden gebouwd worden, zo meent het N.K.V., dat in dit verband 1 spreekt over „lapmiddelen" waarmee i men het eigenlijke probleem uit de weg gaat. De katholieke vakcentrale zou liever I zien, dat daar waar eenmaal de aanwe- zigheid van onbenutte bouwcapaciteit ia aangetoond, aan degene die een huis wil bouwen de vrijheid wordt gelaten om te bouwen wat hij wil. Het N.K.V. zou zich daarbij de beperking tot een bepaal de prijsklasse kunnen voorstellen. Wanneer het waar Is. dat de aanvragen voor de Bogaerswoningen ln de vele hon derden lopen Is er Iets fout, aldus „Ruim Zicht", want dan blijkt daaruit dat er zoveel onbenutte bouwcapaciteit Is, dat het normale woningbouwprogramma wel heel snel dient te worden opgevoerd. 'Advertentie! Mi wüje een stuk van die jonge Edammer, belegen Goudse of oude Leidse „Provocatie' HET werkvolk protesteert. „Dat is een provocatie!" wordt er. geheel in Russische trant geroepen. Sluizen, de vakbondsman, zegt: „Dit moet ons allen aangaan. Wij hebben een Russische order, wij be reiden ons voor om schepen voor hen te gaan bouwen. De koningin Protest studenten tegen maatregel bij Nieuwe Linie Het algemeen dispuut van katholieke studenten le Amsterdam heeft aan de generaal, pater Baptista Janssens en aan de assistent van de generaal der Jezuiten. pater P. A. van Gestel te Rome een schrijven gericht van de \olgende inhoud: ..Tot onze grote verontrusting hebben wij kennis genomen van het feit. dat de paters Arts. Pisa en Van Hees als redac teur verbonden aan ..De Nieuwe linie" ztjn ontheven van hun functie. Overwe gende. dat de openheid, die als essentiële voorwaarde voor het leven van de Kerk j ervaren begint te worden door de ont heffingsmaatregel ernstig is aangetast |en in diskrediet gebracht: dat door deze maatregel aan de vruchtbare samenwer- Iking in het denken over de Kerk tussen geestelijkheid en leek sterk afbreuk is gedaandat deze ontheffing heeft plaats gevonden zonder enig overleg mét de Ibetrokkenen en klaarblijkelijk zonder voldoende kennis van de situatie hier te lande: dat de maatregel in strijd is met: |de vruchten van de hernieuwde bezin ning over de functionering van het ge zag binnen de Kerk: verzoeken wij U in belang der Kerk de maatregel ongedaan te maken".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1964 | | pagina 9