VROUW VAN DE KOOK
KINDERKLEDING
IS ZO DUUR
Uit de doeken doen
Bas je en
de vogels
OPRUIMING
WINTERSTOFFEN
GERUIT UIT
MODERNE CLEOPATRA
Vrijdag 24 januari 1964
„Kinderkleding is zo duur..." Het
is een veelgehoorde verzuchting die
vooral geslaakt wordt door moe
ders die niet over de flair en han
digheid beschikken om zelf kinder-
kleertjes te maken. Een verzuchting
die in de nabije toekomst nog veel-
vuldiger zal worden gehoord wan
neer de sombere voorspellingen
over prijsstijgingen, ook op textiel-
gebied, realiteit zouden worden.
Kinderkleding is toch al een fikse
post op het gezinsbudget het is
bovendien een onberekenbare post!
Want bij de spelende en ravottende
jeugd zijn „kledingongelukjes" aan
de orde van de dag.
Wyand nummer iwee van het ge-
V zinsbuUgel is het klinKt wat
paradoxaal: de voorspoedige
groei van de lieve kleinen. Op zicn-
zell een verheugend feit maar de
kleding zou een beetje moeten mee
groeien. Het kopen van goedkopere
Kleren blijkt ook hier vaak duurxoop
te zijn: de kleding kan versleten zijn
voordat het kina eruit gegroeid is.
Het omgekeerde komt voor bij de
duurdere, meer solide kieren: die
moeten vaak worden aigeoaukt ter
wijl ze nog in prima sraat zijn en
hun üuurzaamheid krijgt pas nut ais
ze voor een opvoigti tje vermaakt
Kunnen worden-
Het Kopen van kinderkleding is dus
wei een uitgesproken individueel pro-
Uieememeer aaar geen moe
der uie zien nog tw „kiedmgprooie-
•uen uit naar eigen jeugd herinnert,
het haar kind zat wii.en aandoen om
kieren-op-de-groei voor dat kind te
kopen: riet is trouwens ue vraag of
de jeugd van deze tijd, opgroeiend in
een wereld die steeds meer mode
rn mded wordt, nog zo gedwee school-
w aar is zal gaan in een jurk of in een
pakje dat wel heel auidelijk een
nummertje te groot is. Gelukkig
maar want een kind kan zich bar
ongelukkig voelen in zo n „slobber
tenue".
Er zijn trouwens genoeg andere we
gen te bewandelen om tot een prak
tische kindergarderobe te geraken.
Al koopt men niet meer op-de-groei,
daarom hoeft men de „uitleg-moge
lijkheden" nog niet over het hoofd te
zien: royale zomen vormen altijd een
pluspunt, evenals naden van broek
jes en pantalons die uitgelegd kun
nen worden. Grootste pluspunt van
de moderne kindermode is wel de
wasbaarheid van de stoffen. Er zijn
tegenwoordig heel vee! wasbare ma
terialen, in verschillende kleding
stukken kan men een wasetlket aan
treffen dat duidelijk aangeeft of. en
hoe het goed kan worden gewassen.
LTnderen doet men ook een groot
is. plezier met kleren waarin zij
zich vrij kunnen bewegen én die
ze zelf gemakkelijk kunnen aantrek
ken. Gemakkelijk Is bijvoorbeeld een
raglanmouwtje. ongemakkelijk ivoor
het kind zelf dus altijd) een sluiting
op de rug. Kwikjes en strikjes mo
gen nog zo aardig staan het kind
waardeert ze meestal toch niet en
zeker niet als het die kwikken en
strikken als hinderlijk ondervindt!
De Nederlandse kindermode van ko
mend voorjaar- en zomerseizoen
maakt het de moeders gemakkelijk:
er zijn veel kunstvezelwecfsels in
verwerkt (terlenka onder meer) en
daardoor is het probleem van het on
derhoud tot een minimum geredu
ceerd. Pakjes voor kleine meisjes,
voorzien van kokette plissérokjes,
gemaakt uit terlenka en gevoerd
met tricot nylon kunnen zonder om
haal in de wasmachine worden ge
wassen. Ook tricel. dralon. katoen en
linnen worden ln de kindermode van
komend seizoen verwerkt, evenais
een fibrarmesoort die door een spe
ciale finish wasbaar en kreukvrij is
gemaakt. Zonnejurkjes hebben klei
ne bolerotjes. op hooggesloten jurk
jes wordt soms het klassieke wlt-pi-
qué kraagje gedragen.
En natuurlijk hebben de jongelui hun
eigen modestijl. Voor de meisjes Is
er nog steeds de charlestonlijn, maar
naast deze „verlaagde tallelijn"
komt ook de trapeziumstijl naar vo
ren: Jurkjes waarvan de lijn naar
beneden uitloopt in een wijdvallend
rokje. Kleuters dragen ruitstofjes
(van schotscrult tot peplta en pied-
de-poule), strepen en streepjes; vro
lijke kleuren (rood:, grom, blauw,
oranje, geel) zijn ,.en vogue" voor
deze jongsten-der-jongeren.
De nieuwe stijlen in jongenskleding
zullen voor veel jongetjes een
waar paradijs vormenDe
tenue-stijl oftewel uniformstijl maakt
namelijk opgang: kleding die geïn
spireerd is op de kleding van post
bode en spoorwegman, van Ivanhoe
en Sherlock Holmes. Of de moeders
zo gelukkig zullen zijn met dit soort
..uitmonsteringen"? Misschien zullen
de meesten van hen hun jongetjes
liever zien ln het aloude matrozen
pak waarvan hypermoderne versies
verschijnen: in streep- zowel als in
ruitdessins, en natuurlijk ln zo-ge-
n-zo-droog stoffen.
De voorjaarsmode 19 64 voor op
groeiende meisjes: overgooier in
effen en gedessineerd materiaal
(dralon met wol), waarop de ge
ruite das als modieus detail niet
mag ontbreken!
Een Duitse vrouwelijke geleerde heeft
enige tijd geleden het alarmerend re
sultaat de wereld ingezonden van een
onderzoek dat ze op theedoeken had
verricht: het bleek dat die (gebruikte)
theedoeken wemelden van bacteriën
die volgens de onderzoekster
heel gemakkelijk op serviesgoed zou
den kunnen overgaan.
Van twee andere Duitse onderzoekers
komt nu een even alarmerende
melding over handdoeken. Ook de
ze nuttige brokken textiel kunnen
„haarden van bacteriën" zijn wanneer
ze dagelijks door verschillende mensen
februikt worden. De beide geleerden
ebben steekproeven in diverse milieus
genomen: in huishoudingen zowel als in
restaurant, cafés en ziekenhuizen. Zelfs
in de ziekenhuizen waar men toch een
maximum aan hygiënische voorzorgen
pleegt te treffen, bleken de handdoeken
niet „kiemvrij" te zijn.
Volgens de onderzoexers is de enige re
medie tegen deze onfrisse en onveilige
situatie het radicaal afdanken van ae
gemeenschappelijk gebruikte handdoek
een remedie die ze niet alleen in
restaurants, ziekenhuizen en soortgelij
ke „massa-bedrijven" maar ook in ae
individuele huishouding toegepast willen
zien. Handdoeken van kunststof zouden
de textie!handdoek moeten vervangen.
Een remedie die waarschijnlijk wel af
doende zal zijn. maar voor de door-snee
huishouding voorlopig nog wel te kost
baar zal blijken! Wat de nulsvrouw wel
kan doen om de bacterie-boosdoeners
te bestrijden: de ..gemeenschappelijke"
handdoek tin keuken, badkamer, toilet)
van alle
in
GCCS. LAM3E KEXK5T3AAT 44
dagelijks door een schone vervangen.
Ook de overige baddoeken die in het
gezin in gebruik zijn dienen zo vaak
mogelijk te worden „ververst".
(Advertentie)
Advertentie
K/let z'n wollen muts ver over zijn oren ge-
trokken stapte Auto-Bas op een koude
morgen de garage uit, naar Annabels huis.
Hij zag Annabel op haar hurken zitten bij
één van de tuinstoelen. Op het oranje kussen
in die stoel zat een kleine zwarte vogel diep
in zijn veren gedoken. Annabel hield hem een
stukje brood voor dat ze in een kopje melk
dat naast haar op de grond stond, had ge
doopt. De vogel pikte ernaar, maar je kon zien
dat hij bijna te zwak was om het stukje goed
weg te slikken.
Waar komt ie vandaan?", vroeg Basje, die naast
haar was gaan zitten.
„Uit de polder", zei Annabel, „weet je wel, wat ze
het Zwanenwatertje noemen. Nou, m'n vader kwam
er langs met de auto en overal in de bomen en ook
op het water zag hij vogels die er net zo aan toe
waren als deze, die helemaal niet meer eten kon.
Hij zat vlak bij de auto en m'n vader kon hem zo
maar oppakken en meenemen. Hij knapt al weer een
beetje op, zie je wel?"
Basje knikte en streelde het vogeltje dat met een
scheef kopje naar hen zat te kijken over z'n veertjes.
Maar ondertussen dacht hij aan al die andere vogels
bij het Zwanenwatertje, waar het 's zomers zo fijn
was. En Annabel dacht aan precies hetzelfde. „Maar
al die anderenzei ze met een ernstig gezichtje,
„wat moeten we met al die anderen? Jij en ik kunnen
er nooit genoeg brood heenbrengen. Het zijn wel een
paar honderd vogels, zegt m'n vader".
„Ja, maar, wacht eens!", riep Basje, „dat brood hoeft
toch niet van ons alleen te komen. Als we nou
eens
Opeens wist hij het. „Naar school, Annabel, we moe
ten naar school! Als ieder kind nou eens één boter
ham geeft en ze geven wel meer! dan hebben
we al zakken vol! In elk geval genoeg voor de eerste
honger!"
Annabel holde al naast hem en hand in hand vlogen
ze over het voetpad langs de grote weg.
Annabel stond opeens stil en trok aan zijn hand.
„Maar hoe moeten we het al die kinderen vragen?
Daar hebben we nooit tijd voor. Dadelijk gaan ze
allemaal hun eigen klas in en hoe.
Maar Basje trok haar alweer voort. „Ik weet wat!",
riep hij, „juf! We moeten juf hebben!"
Ze moesten eerst wel twee minuten uithijgen voor
ze haar hun plan konden vertellen, maar juf begreep
het toch meteen en knikte, knikte, knikte nog eens
en liep toen naar meneer Verlaat, het hoofd van de
school En die knikte ook.
„Kom mee, jongens", zei juf, „we gaan vast begin
nen".
1 haar kistje met gekleurd krijt en tekende twee
vogeltjes, die diep in hun veren gedoken op een tak
vol sneeuw zaten en met een scheef kopje en vra
gende oogjes voor zich uitkeken. Het was de mooiste
tekening die juf ooit gemaakt had, vonden Basje en
Annabel en toen juf er met prachtige krulletters
onder schreef: „Denken jullie om ons?", klapten ze
alle twee in hun handen. Maar juf schreef nog ver
der: „brood brengen bij Basje en Annabel in de eer
ste klas".
Juf tilde samen met meneer Verlaat het schoolbord
uit de gleuf, waarop het heen en weer geschoven kon
worden. Vlak bij de grote deur, zodat ieder kind die
de school binnenkwam het wel moest zien, zetten ze
het-bord met de vogels neer. En de kinderen die er
/even bij stilstonden kwetterden zelf allemaal als
vrolijke vogels toen ze het lazen. Ze beloofden Basje
en Annabel die samen naast het bord stonden wel
honderdduizend boterhammen en korstjes.
Tegen half twee werd het een gedrang van jewelste
in de eerste klas. Sommige kinderen brachten een
boodschappentas vol brood en anderen hadden niet
alleen de restjes van thuis meegebracht, maar waren
ook nog vlug langs de buren gegaan. Basje en Anna
bel stonden te springen naast de drie zakken, die al
bijna vol waren toen om twee uur de schoolbel ging.
„Basje", fluisterde Annabel, „hoe krijgen we ze mee?
We kunnen nooit met z'n tweeën die zware zakken
tot bij bet, Zwanenwatertje slepen".
„Je hebt gelijk", knikte Bas, „daar moeten we iets
op bedenken Annabel". Meteen wist hij het. „Beer!
Beer, de takelwagen moest er aan te pas komen!"
hulzen vlak bij de school mensen gelopen die ook
allemaal nog restjes brood en korstjes hadden ge
vonden. Er moest meteen nog een vierde zak komen.
Beer, de takelwagen, die dol was op drukte en ge
zelligheid reed even later vrolijk ronkend en zo
langzaam als hij maar kon door de straten van het
dorp. Voorin zaten Basjes vader, meneer Verlaat en
Annabel. Basje stond op de treeplank (dat kon omdat
het toch zo langzaam ging) en wel dertig jongens en
meisjes zwermden rond de auto, belden huis aan
huis en laadden dan de schalen en mandjes met
brood op de takelwagen, waar de grote jongens ze
leegschudden in de jute zakken Het werd een auto
vol'
En toentoen ze eindelijk al de roepende, juichen
de kinderen achter zich hadden gelaten ging het in
een vaartje naar het Zwanenwater in de polder.
Meneer Verlaat reed mee en net als de kinderen was
hij er stil van, toen hij al die treurige vogels op en
om het water zag. Het werd een grote feestmaaltijd
tussen de bevroren rietstengels en takken rond het
Zwanenwater. Sommige vogels waagden zich tot vlak
voor de voeten van de strooiende mensen en een
kleine merel ging zelfs op het blauwe mutsje van
Annabel zitten. Meneer Verlaat droeg een stuk of
twintig vogels, die er het ergst aan toe waren naar
de laadbak en dekte ze toe met de oude wollen de
ken die achterin lag
Toen ze terugreden door de stille polder was het al
bijna donker; Beer rook de stal en ronkte er vrolijk
op los. „Ik heb het nooit zo erg op vogels gehad",
zei hij tegen Basje. die achterin bij de halfbevroren
vogels zat, „ze maken de auto's altijd zo vies, zie je,
daar is geen schoonmaken tegen. Maar nou ik die
arme drommels daar heb zien zitten in dat Zwanen
water en aan mijn eigen warme garage denk, nou,
nu kijk ik wel even anders. Voor mijn part gaan we
morgen weer!"
„Voor mijn part ook!", zei Auto-Bas.
ER RAKEN steeds meer mannen
aan de kook. We doelen hier op
mannen, die zich in groepsverband
op de kookkunst werpen. Hoewel
dergelijke cursussen nog altijd een
incidenteel karakter dragen, dui
ken toch regelmatig berichten op
over kokende mannen. En men ziet
die artikeltjes dan zoals hier
boven is gebeurd veelal ge
ïllustreerd met een heer, die een
schortje draagt en in een potje
roert. Men vindt dat gek. Maar
is het eigenlijk wel zo gek? Is het
vreemd, als een man bij ziekte van
zijn vrouw haar althans op dit
punt enigszins kan vervangen? En
is het zo vreemd, als een man op
zijn beurt in de huishouding eens
een handje toe steekt, als de vrouw
overdag buitenshuis werkt of mee
werkt in het eigen bedrijf?
Het aardige is, dat enkele weken ge
leden. op een bijeenkomst in Oost-
kapelle, dit besef bij de mannen plotse
ling sterk bleek te leven: op een door de
streekverbeteringscommissie belegde
vergadering, uitsluitend door mannen
Met wind- en waterdichte accessoi
res, uitgevoerd in de nog steeds
populaire schotse ruit, kan de rei
zende vrouw deze winter in de trein
stappen. Ze is dan hypermodern uit
gerust. hoewel die moderne uitrus
ting bij nauwkeurige beschouwing
toch wel een ouderwets trekje blijkt
te hebben! Want de moderne citybag
is de versie anno 1964 van de lang-
niet-meer-jonge „koffertas". En ae
slobkousjes waarmee men op reis de
voeten en enkels warm houdt zijn
ook niet van vandaag of gisteren.
Maar praktisch en fleurig is deze
versie-1964 van de oude reismode
wél. Niet in de laatste plaats door de
frisse tinten van het geruite materi
aal waarin een en ander is uitge
voerd.
Op de foto ziet men citybag en slob
kousjes in gezelschap van een spor
tief effen reisensemble. Volgens de
fabrikant hebben de moderne citybags
een minimum aan bergruimte. De be
doeling is dat de brede platte bodem
wordt gereserveerd voor opgevouwen
kledingstukken, in de smal toelopen
de „bovenruimte" kunnen dan de
kleinere reisbenodigdheden een
plaats vinden.
De tassen worden gefabriceerd in di
verse afmetingen45, 50 en 55 centi
meter breed. De kleinste citybag zal
ruim drieëndertig, de grootste ruim
veertig gulden kosten. En is het koud
en regenachtig of dreigen er sneeuw
buien. dan kan men de in nylons ge
stoken benen warm houden met wa
terdichte slobkousen die het been tot
halfweg de kuit bedekken en boven
dien aardig corresponderen met de
meegevoerde reisbagage.
bezocht, toen iemand het woord „kook
cursus" liet vallen, gaven zich spontaan
twintig mannen voor een dergelijk eve
nement op. Dit aantal is intussen tot
dertig uitgegroeid blijkbaar hebben
tien vrouwen, nadat ze van de cursus
hadden gehoord, hier nog eens flink de
schouders onder gezet....
Deze week spraken we met de echtgeno
te van de voorzitter van de streekver
beteringscommissie Walcheren, mevrouw
E. van Nieuwenhuljzen uit Oostkapelle,
die haar man heeft weten te bewegen
zich ook voor de in februari beginnende
uit zes lessen bestaande cursus op te
geven. Althans, dat dachten wy. Mevr.
Van Nieuwenhuljzen haastte zich: „Nee
hoor, mijn man heeft zichzelf opgegeven.
Maar als hij dat niet had gedaan, had
ik hem toch wel een duwtje in die rich
ting gegeven. Ze zijn er helemaal zelf
over begonnen. Er was een man, die zei:
het zou toch wel prettig zijn als we ons-
MEVR. VAN NIEUWENHUIJZEN
...niet te ingewikkeld...
zelf eens wat konden helpen. Nu is dat
niet zo verwonderlijk, want die man
heeft een erg ongeregeld leven. En het
hééft z'n nut. Ik vind het een prettig
ding, als ze zich kunnen redden bij ziek
te van de vrouw, of als je eens niet
thuis bent. Dat laatste gaat nog wel,
daar ben je op voorbereid. Maar ziekte
komt aitijd onverwacht. Bovendien ia
dan je eetlust toch al niet groot en als
je dan nog iets krijgt, dat aangebrand
of niet gaar isEn je moet alles
van a tot z uitleggen.
Als ze eenmaal zelf een niet te ingewik
kelde maaltijd kunnen klaarmaken
aardappelen, vlees, een eenvoudige soep
hoeft niet alles uit blik te komen
Veel meer dan zo'n eenvoudige maaltijd
zullen ze niet leren denk ik, want m zes
lessen... Maar toch is het nuttig. Deze
zomer heb ik een week in het zieken
huis gelegen en dan zie je het nut er
wel van in. Het kan trouwens ook ont
spanning voor ze zijn dat kan het
worden tenminste. In het begin is het
inspanning".
Wat ernstiger vervolgt ze: „Ik vind
dat een man vooral tegenwoor
dig ook een taak in het huishouden
heeft. Als het druk is in het bedrijf, zoals
hier op de boerderij, moeten wij ook wel
eens bijspringer.. Dan is het billijk als
dat bij grote drukte in het huishouden
ook eens andersom het geval is. Ach,
m'n man ia op dit punt wel sportief.
Maar ik heb het wel gehad, als er even
op het eten gepast moest worden, dat de
aardappelen aanbrandden of de plaat te
vroeg werd uitgedraaid. Dat is ook niet
alles. Eigenlijk is er een taak van weers
kanten er zal op den duur nog wel
meer uit de bus komen... Zo'n cursus
is helemaal niet gek. Waarom zouden
ze wel voor een broodmaaltijd kunnen
zorgen en niet voor een warme maaltijd
Of hij er mee geplaagd wordt Ach, er
MANNETJE STAAN
BIJ ZIEKTE
zijn er ineens zoveel op het dorp. Het is
gewoon als ze meedoen. Het schortje?
Ja, ze zullen wel moeten, anders kunnen
wij de kostuums schoonmaken. Nee, ik
heb het nog niet klaargelegd, maar dat
komt wel. Tot slot, in maart, krijgen
we een avond met de vrouwen dan
maken de mannen iets voor ons klaar.
Enkele jaren geleden was het andersom:
toen hebben wij hier in de landbouwhuis-
houdschool een cursus fijne keuken ge
daan. Die laatste avond was erg gezel
lig. Ik hoop dat het weer zo wordt".
De heer Van Nieuwenhuljzen is er he
lemaal niet bedrukt onder per slot
hoeft hij het die laatste avond niet op te
eten. Lachend verklaart hij: „Ik vond
dat lk aan die cursus moést meedoen.
Dan hoef je niet meer alsjeblieft te spe
len. In de bedrijfsvoering van tegen
woordig komt het trouwens ook wel
voor, dat de vrouw moet bijspringen".
En er zijn mannen, die achter het for
nuis een enorme hoogte bereiken.
„Zoiets kan soms" diept mevrouw Van
Nieuwenhuljzen ten slotte uit haar her
innering op, ,.we hebben een familielid,
dat erg graag kookt en bakt. Taarten
en soezen, prachtig gewoon. Maar te
genwoordig doet ie het niet meer. Likte
te graag de pannetjes uit. Ie werd te
dik".
/"«leopatra blijft de mo-
V_^ dieuze vrouw vervol
gen en allerwegen ziet
men de resultaten van
de invloed die deze roem
ruchte vrouwenfiguur op
onze twintigste-eeuwse
mode heeft. Ook de
avondmode ontkomt niet
aan die invloed en als
een moderne Cleopatra
kan men naar een avond
feest gaan.
Het Londense modehuis
Linzi Dresses combineert
de Cleopatra-rage met
een ander modeverschijn
sel van deze tijd: de
shift-style. Op bijstaande
foto is het resultaat uit
gebeeld: een mouwloze,
glanzend-rode crépe-ja-
pon, zeer simpel gesne
den. bescheiden maar te-
geltjk nadrukkelijk ver
sierd met glinsterend
kralenborduursel langs
de hals en op de ene
heup.
De concessie aan Cleopa
tra: een schakelarmband
om de ene bovenarm en
als schoeisel een paar
fragiele Cleopatra-san-
daaltjes, gesierd met de
bekende gouden bandjes
cn kleurige stenen.
