BIDDEN VOOR DE EENHEID De Bijbel, boek van de Kerk Vijftig jaar vrijzinnig hervormden in Vlissingen GOLF VAN LEERHONGER DOOR INDONESIË DE WEG Week van gebed FORUMAVOND Strijd om toekomstige leiders van het land Zaterdag 18 januari 1964 zaterdagnummer DE laatste veertien dagen is het Nederlandse volg nogal met de bijbel bezig geweest op allerlei ma nieren. Wij spreken van de bijbel als van de Heilige Schrift der christelijke kerk. De vraag die op gekomen is, of althans gesteld had moeten worden, is deze: welke is nu de heiligheid van dit boek Deze kan niet liggen in haar eerbied waardige ouderdom want er zijn wel boeken die in z'n geheel ouder zijn. Het kan ook niet zijn omdat dit boek nu eenmaal door de kerk is aanvaard en canoniek (tot een maatstaf) is verklaard. „Bibüa, dat is de gantsche H. Schrifture, vervattende alle de Canonijcke Boeken des Ouden en Nieuwen Testaments", zo luidt de officiële titel van de Statenvertaling. Alle grote godsdiensten hebben hun heilige boeken en zo op zichzelf staat de bijbel in dezen naast an dere. De kerk staat niet aan het be gin van de weg. maar de boeken van het Oude en later van het Nieuwe Testament. De kerk heeft niet deze boeken voortgebracht, maar deze boeken hebben de kerk voortgebracht. De kerk stelt niet vast dat haar boeken heilig zijn „om ons geloof daarnaar te regule ren, daarop te gronden en daarmee te bevestigen" (Ned. Geloofsbelij denis art. 5)maar zij heeft „de ge schriften van de profeten van Is raël, met de geschriften van de apostelen van Jezus Christus ont vangen als Heilige Schrift". En dit ontvangen doet zij „niet zozeer omdat de vroeg-christelijke kerk ze aanneemt en ze voor heilig en canoniek houdt, maar inzonder heid, omdat ons de Heilige Geest getuigenis geeft in onze harten, dat zij van God zijn". Dat is een beetje een andere gedach- tengang dan blijkbaar bij velen leeft. Het is dus niet zó dat de bijbel Heilige Schrift wordt genoemd omdat zij nu eenmaal het boek is door de kerk als zodanig aanvaard en dat je er daarom in alle opzichten af moet blij ven. Maar, omdat de Heer God, door middel van zijn Heilige Geest door wat we gelezen hebben in of gehoord hebben uit dit boek, tot ons gesproken heeft, daarom heeft dit boek een heel aparte filaats gekregen. Dat is de oorspronke- ijke betekenis van het woord „heilig". Hieruit volgt dat niet alles uit de bijbel voor ons even heilig behoeft te zijn. Datgene wat in ons hart is blijven haken en waarvan we niet weer los zijn ge komen, is het echter wel. Dat heeft een aparte betekenis gekregen. Dan kan het pijn doen wanneer zulk een woord wordt misvormd. De bijbel ontleent zijn gezag aan zich zelf. Toch kunnen we ook zeggen dat de bijbel het boek van de kerk is, niet alleen omdat zij daaruit is gevormd, maar ook en vooral f3>r= 130 j M 3 omdat zij daar- heen altyd weer terug keert. Het moet ons daarom verbazen dat er bijbelgenootschappen moesten zijn om de uitgave en verspreiding van de bijbel te verzorgen. Dat dit gebeurde is om dezelfde reden waarom de zending in de vorige eeuw ook niet direct vanuit de kerk is aangepakt, maar door de verschillende zendingsverenigingen. Het instituut van de kerk zelf heeft niet voldoende gezien waar haar roeping en taak in deze wereld lag. Dat was niet alleen in Nederland zo, maar in geheel de protes tantse wereld. In het begin van de vorige eeuw zien we een hele reeks bijbelgenootschappen ontstaan. Het eerste was dat uit Engeland, het Brits en Buitenlands Bijbelgenootschap van 1804, dat al heel spoedig gevolgd werd door een uit Zwitserland. Pas tien jaar later, op 29 juni 1814 kwam het Neder lands Bijbelgenootschap tot stand, nadat de Franse heerschappij in ons land tóen aan een bijbel te geven zonder aantekeningen en verklaringen. Men had natuurlijk het oog op de Statenver taling, maar liet de kanttekeningen weg, die niettemin van groot belang ztjn geweest voor de godsdienstige vo van ons volk en die nog altijd i zijn te worden nageslagen. Het Ned. Bijbelgenootschap dat oor spronkelijk alleen in ons land werk te „zonder dat een commercieel doel wordt nagestreefd", heeft zich gelukkig niet alleen aan ons land gehouden. We hebben reeds vermeld dat in het begin van de 19e eeuw ook de zendingsgenoot schappen zijn ontstaan, die de prediking van het evangelie in andere delen van de wereld beoogden. Daar had men be hoefte aan bijbels of gedeelten daarvan en aangezien de zending vanuit ons land bijna uitsluitend werkte in het tegen woordige Indonesië en in West-Indië, heeft het Nederlandse Bijbel- genootschap zijn werk zaamheid ook tot die landen uitgebreid. Het heeft taal geleerden in dienst geno men opdat de vertaling zo goed mogelijk zou zijn. Zo zijn in 38 talen van Indo nesië bijbels of bijbelgedeel ten verzorgd. Hiermee is een werk verricht dat uit het oogpunt van taal en wetenschap van zeer grote waarde is. Vaak was een bijbelgedeelte het eerst ge drukte schrift in een taal. Voor West-Indië kwam een vertaling in het Papiamento, het Neger- Engels, tot stand. Voor ons land bleef echter gelden dat alleen de Statenver taling werd - uitgegeven. Dit is zo ge bleven tot in de dertiger jaren van onze eeuw de stemmen al krachtiger werden die betoogden: Nu verzorgen wij voor andere landen vertalingen waarbij rek- ning wordt gehouden met de nieuwste ontdekkingen van de Oud- en -Nieuw- Testamentische wetenschappen en voor ons land zouden we dat niet doen? Zo is het besluit gevallen dat het Ned. Bijbelgenootschap de hoogleraren van het Oude en Nieuwe Testament van de verschillende universiteiten en van de verschillende kerken en richtingen zou vragen mee te werken aan een nieuwe vertaling van de gehele bijbel. In 1939 kwam die voor het Nieuwe Testament en in 1951 die voor het Oude Testament gereed. De taal van onze tijd is niet meer die van drie eeuwen geleden. Ook de vertaling van de bijbel moet daarby zijn aangepast. Wanneer wij het woord „bijbel" horen, denken wij aan een plechtige taal, die op plechtige wijze wordt voorge lezen. Soms deed men dat met een iet wat andere stem dan men gewoonlijk gebruikte. Daarmee wilde men mis schien benadrukken dat de bijbel Iets heel aparts is. Trouwens, dit komt meer voor bn de lezing van heilige boeken. De Veda's uit India worden ook op een heel aparte wijze voorgelezen. Toch geeft de bijbel in zichzelf geen aanlei ding dat dit nodig is. Integendeel! De taal waarin het Nieuwe Testament oor spronkelijk geschreven is. was het z.g. Koinè-Grïeks. Dat was niet het klassie ke Grieks, maar de taal die in de tijd van de apostelen als wereldtaal werd gebruikt. Het was echt een volkstaal. In het Nieuwe Testament komen heel wat woorden voor die in het klassieke Grieks niet werden gebruikt. En toen de Statenvertalers aan het werk gingen, hebben ze geen deftige taal willen ge bruiken. De Nederlandse taal moest eigenlijk nog worden geboren. De Sta tenvertaling heeft die in niet geringe mate gevormd. Men is toen uitgegaan van een bepaald dialect, nl. dat van Haarlem en omstreken. Maar ook uit andere dialecten van ons land heeft men woorden genomen. Het woord „ma le" bijvoorbeeld zal wel uit onze pro vincie stammen. Het wordt nog altijd gebruikt: „stuutmaie". Meer noordelijk komt dit woord niet voor; in Vlaande ren wel. De Statenvertalers hebben ook de taal willen gebruiken die door het volk gesproken werd, opdat de bijbel zo dicht mogelijk bij het - -'-=•-3 volk zou ko men. Mede daarom rees er hier en daar verzet bij de invoering van de Statenvertaling, bijv. in de classis Harderwijk, waar het zelfs tot vrij ern stige ongeregeldheden kwam. De nieuwe vertaling is een groot werk geweest, waarvoor wij dankbaar mogen zijn en toch zouden we nog meer ver heugd over deze vertaling zijn geweest, als men zich meer had gericht op de taal die door het volk momenteel in ons land wordt gesproken. Telkens weer maakt ze, bij het lezen de indruk dat men zich te veel heeft laten leiden door de Statenvertaling van drie eeuwen terug. Mede door de verantwoordelijkheid die het Ned. Bijbelgenootschap op zich heeft genomen voor de vroegere zendlngsgebieden, heeft zij een niet ge ringe taak. Trouwens een stuk van Afri ka komt er nu ook nog bij. En deze ver antwoordelijkheid wordt des te groter nu de vraag naar bijbels van vele kan ten tegelijk komt. We hopen van harte dat de actie van dit genootschap om in dit jubileumjaar een verhoogde bijdrage van 150.000 leden en contribuanten te krijgen, mag slagen en dat er vele nieu- de leden by mogen komen. In tegenstelling tot de Vrouwenwereldgebeds dag (dit jaar vrijdag 14 februari), waaraan ieder jaar velen in Zeeland deelnemen, wordt in deze provincie weinig aandacht besteed aan de Week van gebed voor de eenheid der christenen. Deze gebedsweek is van 18 tot 25 januari, begint dus vandaag. In Middelburg heeft, zoals wij al meldden, de oecumenische jeugdraad het initiatief genomen voor vormgeving van deze gebedsweek. Er is nu een uitgebreid programma opgesteld, waar aan verschillende kerken loyaal meewerken. Er zijn lezingen, kerkdiensten, discussieavonden en bezinningsbijeenkomsten. Tot slot is er zater dag 25 februari de provinciale oecumenische Het moderne verkeer vereist een versnelde wegenaanleg. De bochtige straatwegen en kromme dijken zijn voor de steeds groter wordende drukte langs de weg een dagelijkse ergernis. Het kost allemaal wel heel veel geld, maar veilige, brede en rechte wegen zijn die hoge uitgaven wel waard, ledereen kan er van profiteren. Veilige wegen, zijn die er eingelijle welf Gebeuren heel veel ernstige verkeersongevallen niet juist op onze veelgeroemde autosnelwegen f Hoe breder de weg, hoe sneller er gereden wordt, hoe groter ook de risi co's. Om nog maar te zwijgen van alle gevaren, die sneeuw en vorst voor alle wegen met zich meebrengen. Jezus heeft in Zijn prediking het beeld gebruikt van de brede en de smalle teeg. De brede weg is het gemakkelijkst begaan baar. Velen maken er dan ook gebruik van Dat is een levens houding kiezen, waarin men er geen eigen mening wenst op na te houden, waar- n men met alle winden mee waalt en iedereen te vriend wit houden. Dat is de weg van de minste weerstand, waarbij men vóór alles bedacht is op eigen veilig heid Jezus zegt: deze weg leidt tiaar het verderf, naar de ondergang. Wie meent, dat hi] zich op deze weg veilig voelt, bedriegt zichzelf en staat alleen. En ten slotte is V alleen maar de leegte, als alles hem ontvalt. De smalle weg is de weg met de vele hindernissen, maai die toch de beste ge noemd wordt, omdat deze „ten leven" leidt. Dat is het beeld van de mens, die leeft in het besef, dat je niet neutraal kunt blijven in hei leven, maar een ant woord moet geven op de vraag, die Christus stelt: iVie zegt gi) dat Ik ben? Wie die vraag positief beantwoordt, kiest de smalle weg, de weg van het geloof, de weg van het kruis. Dit is de veilige weg, omdat hij ons brengt bij de Heer. Jezus heeft immers ook gezegd: Ik ben de Weg. Wie Hem volgt, vreest de geva ren nietmaar heeft altijd goede moed. OVEZANDE R. DAS contactdag, de eerste in Zeeland, waar ook aanwezig zal zijn een Nederlandse broeder van de protestantse kloostergemeenschap Taizé uit Frankrijk. Ook in Goes zijn enige activiteiten tijdens deze internationale en interkerkelijke ge bedsweek georganiseerd. Maar daarmee is het, menen wij, wel gebeurd in Zeeland. Enige weken geleden schreven wij over de „Zeventig van Utrecht", de zeventig jonge Zeeuwen, die hebben deelgenomen aan het oecu menisch jongerencongres „Vijf broden en twee vissen" in Utrecht. Verschillende jongeren uit de ze groep namen het initiatief tot of werken mee aan de activiteiten in Zeeland tijdens de interna tionale gebedsweek. Overigens zijn er ook wel ouderen of oudere kerkleden bij betrokken. Toch krijgen wij de indruk, dat de activiteiten tijdens de gebedsweek voor de eenheid voornamelijk worden gedragen door de jongeren. En daarbij gaat, zoals al zo dikwijls by oecumenische of fn- terkerkeiyke activiteiten het geval is geweest, de Middelburgse Oecumenische Jeugdraad voorop. Een bijzonder accent, een voor geheel Zeeland bestemd accent, geeft de provincial e oecumeni sche contactdag aan de gebedsweek. Op deze con tactdag zal dus een broeder van Taizé aanwezig zyn. Diens aanwezigheid verleent aan deze dag weer een bijzonder tintje. De broeders van Taizé waarvan er momenteel twee in Utrecht zijn tot Pasen, beijveren zich door gebed en praktisch werk voor de eenheid der christenen. Voor deze verzoening en eenheid zyn zij ook in ons land ge komen, zoals zy schreven in een hervormd Utrechts gemeenteblad. De Zeeuwse oecumenische contactdag biykt dus voor de broeders van Taizé een speciale aantrek kingskracht te hebben. Dat is een verheugend teken, zeker omdat het in het algemeen toch zo is. dat de randprovincles door hun ver verwyderd liggen van het centrum van ons land, slechts zy- delings aan byzondere oecumenische activiteiten kunnen deelnemen, zoals bijvoorbeeld conferenties. De broeder van Taizé zal een korte toespraak hou den tijdens het agapè of liefdemaal aan het eind van de oecumenische contactdag. Dat agapè ging in de oud-christeiyke tyd vooraf aan of volgde op een eucharistieviering. In het liefdemaal, dat be stond uit brood, kaas, honing, vis, melk en wyn (ook in Middelburg zullen enige van deze ingre diënten ter tafel komen) komt vooral de gemeen schapsgedachte tot uitdrukking. Een agapè heeft geen direct sacramenteel verband met een avond- maal8- of eucharistieviering. Het is in wezen een samen de maaltijd gebruiken, wat echter in het kader van een oecumenische byeenkomst met ge zamenlijk gebed en zang een byzondere band tus sen de deelnemers kan leggen. De Week van gebed voor de eenheid is oor- spronkeiyk een Anglicaans initiatief. De rooms-katholieken hielden aanvankeiyk deze week vooral als een poging om andere christenen tot Rome (terug) te brengen. In Amerika, maar ook elders, is deze week dan ook als zodanig be kend geworden. Tegen deze inhoud van het ge bed verzette zich onder andere de abt P. Coutu- rler uit Lyon. Hij nodigde alle christenen uit in dezelfde week te bidden, dat God de zichtbare eenheid van Zyn Koninkrijk wil geven, zoals Christus die verlangt, wanneer Hij dat wenst en door welk middel Hij dat wenst. Met deze bedoe ling konden volmondig instemmen de leaders van de beweging voor geloof en kerkorde (faith and order) van de Wereldraad van Kerken. Sindsdien is in deze week in toenemende mate door chris tenen uit vele kerken te zamen gebeden „voor de eenheid zoals Christus die wil". De Wereldraad van Kerken heeft als week van gebed voorgesteld die va^i 18 tot 25 januari, maar dit kan ook in een andere week, indien dat plaatselijk beter uit komt. Elk Jaar wordt een leidraad voor de gebedssa menkomsten in deze week en voor persoonlijk gebed voorbereid en verspreid door de commis sie voor geloof en kerkorde. Sinds vorig Jaar wordt over de inhoud ook overleg gepleegd met roorns-katholieke leiders. Over de hele wereld zullen tijdens de Week van gebed rooms-katho lieken, orthodoxen, protestanten en leden van an dere kerken samen komen. Thema voor deze ge bedsweek is „De grote herder der schapen" (Hcbr. 13 vers 20). Voor iedere dag is een korte liturgie samengesteld, bestaand uit gebed, schriftlezing, overdenking en voorbeden. Zo zyn er in de gebedsweek van dit jaar voor beden onder andere voor de eenheid van alle christenen, voor de Wereldraad van Kerken, voor de R.-K. Kerk en de oosterse kerken, voor Angli canen en oud-katholieken, voor alle protestanste kerken en voor Israël, voor zending en missie en voor de vrede. De leidraad voor deze gebedsweek wordt in ons land verspreid door de Oecumeni sche Raad van Kerken in Nederland. De Oecumenische Jeugdraad in Nederland, de Katholieke Jeugdraad voor Nederland en de Ne derlandse Gereformeerde Jeugdraad hebben in een gezamenlijk schryven de aandacht gevraagd van Jonge christenen voor deze internationale ge bedsweek. De gereformeerde jongeren stellen zich dus achter deze week. De jeugdraden „zijn er zich van bewust, dat de Week van gebed voor de eenheid der christenen niet een zaak op zichzelf is. maar om consequenties vraagt voor het sa menleven van kerken en christenen", aldus de op roep. Ook van gereformeerde zijde is er dus inte resse voor deze gebedsweek voor de eenheid. Die belangstelling voor het oecumenische werk is groeiend aan die zijde, mede door de activiteiten van de jongeren. Zo zullen r.-k., hervormde en gereformeerde jongeren, die het Jongerencongres in Utrecht bijwoonden, op de N.D.S.M.-werf in Amsterdam-Noord op 25 januari een agapè voor 400 personen houden. Ds. A. Klamer. de radio- pastor. die ook naar Goes komt, zal hierby aan wezig zyn. met pater S. Jelsma van de Pleingroep uit Den Haag. Tot slot is er een klank- en licht spel onder leiding van Wim ter Burg, eveneens bekend van Utrecht. Enkele andere evenementen elders in ons land tijdens de gebedsweek zijn: een vyf kerken- tocht in Rotterdam, met als eindpunt de St. Lau- renskerk op vrydag 24 januari. Dergelijke toch ten zijn ook al in voorgaande jaren gehouden met groot succes. Daarom heeft men nu twee routes vastgesteld, die beide hetzelfde eindpunt hebben. Van deelnemers aan deze tocht hebben wij wel eens gehoord, dat men juist by het bezoek aan de verschillende kerken de verdeeldheid der kerken des te dieper aanvoelt. In Nijmegen zijn er tydens de gebedsweek elke dag gebedsoefenin gen van rooms-katholieken en protestanten. Zo wel in vier r.-k. als in vier protestantse kerkge bouwen zullen steeds een predikant en een pas toor als voorganger fungeren. gen bezighouden, wy schreven al eerder op deze pagina over een door de „Schelde"- directie georganiseerde lezingenreeks, waarbij predikanten en geestelijken uit alle Vlissingse kerken voorlichting kregen over het „Schelde"-bedryf. Aan protestantse zijde is men nu één en ander aan het door denken; aan rooms-katholieke zyde is men reeds enige tyd bezig met het bedrijfs- apostolaat. Ook over de activiteiten van het bedryfsapostolaat in Vlissingen schre ven wy op deze pagina al eerder. De vereniging van vrijzinnige hervormden meent nu door de forumbyeenkomst van vanavond een bqdrage te kunnen leveren DS. J. VAN BEEK: ...integratie... De vereniging van vrijzinnige hervormden te Vlissingen viert deze week het vijftig jarig bestaan. Vanavond zaterdag is er in het Vlissingse Britannia een forum avond met als onderwerp „mens en mede mens in het moderne arbeidsproces" en morgen zondag is er na de kerkdienst een receptie. Het thema vanavond zal worden belicht door mr. H. Langman. secretaris van de N.V. „De Schelde", door drs. Th. J. Westerhout. wethouder van Middelburg en door de vrijzinnige hervorm de predikant ds. J. van Beek. Met deze forumavond bouwt de jubilerende ver eniging voort op een reeks avonden, waar van de onderwerpen steeds de karakter trek van het vrijzinnig protestantisme typeren, het openslaan voor het cultuur leven, een bybels humanistische inslag en het streven naar een praktische vroom heid. Genoemd thema past ook in het kader van het zoeken naar een vorm van bedrijfspastoraat- en apostolaat, waarmee bedrijf en kerk zich momenteel in Vlissin- in de gedachtenwisseling over de mens, het moderne arbeidsproces en de taak van de kerk. Het gaat hierby, zoals ds. J. van Beek, voorganger van de vereniging, het noemde om de vraag, hoe het evangelie ook in de samenlevingsvormen van van daag gestalte kan krijgen. Ds. Van Beek (42) is sedert 1960 voor ganger van zowel de vereniging van vrij zinnige hervormden te Vlissingen als van de remonstrantse kring Midden-Zeeland. Hq is de tweede vaste predikant voor de vrij- zinnige hervormden in Vlissingen, na ds. N. v. d. Wall (thans te Blaricum), die van 1953 tot 1959 in Vlissingen stond. Het is dus dit jaar ruim tien jaar geleden, dat de vryzinnige hervormden van Vlis singen een eigen predikant kregen. De vereniging, die thans zo'n 150 leden en begunstigers telt in Vlissingen beschikt sinds zomer 1960 over een eigen centrum, gebouw „Ophir" in Vlissingen. dat men ook weer deelt met de remonstranten. Daarvoor kwam men bijeen in de vroegere Engelse kerk. Is het contact met de remonstrantse kring en de doopsgezinde gemeente te Vlissin gen al goed te noemen men heeft onder meer verschillende avonden gezamenlijk belegd een nieuwe fase is voor de Vlis singse vereniging ingetreden in het con tact met de hervormde gemeente. Vanaf begin 1962 had men tien gezamenlqke avonden, waarbij punten van discussie vormden vrijzinnige en rechtzinnige preken en centrale geloofsvragen. Op de byeenkomst troffen vrijzinnige her vormden en een commissie uit de hervorm de centrale kerkeraad elkaar. Eind januari a.s. is deze samenspreking officieel afge lopen. omdat de centrale kerkeraad van de Vlissingse hervormde gemeente om een definitief verslag heeft gevraagd. Het is dus zeer wel mogelijk, dat de centrale kerkeraad een uitspraak hierna zal doen over het contact met de vrijzinnige her vormden en over een mogelijk integratie. Zoals gemeld is het besluit tot integratie van de vereniging van vrijzinnige hervorm den te Goes (ongeveer 120 leden) waar van ds. Van Beek ook de voorganger is, reeds gevallen. Goes is daarmee de negen de plaats in ons land na Den Haag waar een hervormde gemeente een ver zoek tot integratie van vryzinnige zijde heeft ingewilligd. De besprekingen hier over in Goes werden begonnen herfst 1961. De vryzinnige groepering in Goes verzocht ds. Van Beek te beroepen als predikant voor bqzondere werkzaamheden (predi king, catechese en pastorale zorg) onder de vrijzinnige hervormden. De officiële in trede en bevestiging van ds. Van Beek als zodanig zal in februari of maart a.s. plaatsvinden. Drie lidmaten uit de vrijzinnige hervormde kring zullen ais ouderling worden benoemd. Over deze wending in het contact vrijzin nigen hervormde gemeente in Goes zegt ds. Van Beek: „we kunnen elkaar nu einde lek meer gaan ontmoeten. Het is een be ginpunt". En over het gevoerde gesprek in Vlissingen tussen de vrijzinnige groepe ring en de hervormde centrale kerkeraad: „men moet in de zin van dit gesprek en in de mogelijkheid van een resultaat ge loven, om aan dit gesprek mee te kunnen doen en het resultaat naderby te helpen brengen". Uitgangspunten voor kerkelijke gesprekken vorig jaar in Goes waren on der meer het bekende herderlijk schrijven „Over de beiydenis der Kerk en haar hand having" en „De katholiciteit der Kerk". Het herderiyk schrijven spreekt over het beiyden van de mens onder meer aldus: „het beiyden is eerder dan een echo een antwoord van de mens; deze mens blyft door de tijd heen niet dezelfde, beleeft de binnenste kern van zyn mens-zqn voor Gods aangezicht in verschillende eeuwen verschillend, zodat wij niet kunnen be- ïyden in het heden door de woorden der vaderen eenvoudig te herhalen". Uiteraard leverde deze zinsnede en vele andere de nodige diepgaande gespreksstof voor het contact in Goes. Zoals ook één van de stel lingen van ds. Van Beek, nameiyk dat integratie in plaats van het elkaar vinden ergens halverwege, veeleer is het elkaar vinden in Christus en Zyn Woord, dat door allen als een gaven en opgave nieuw wordt verstaan. Wat de verhouding, in het byzonder kerkordelqk gezien, tussen de vrij zinnige hervormden en de hervormde ge meenten in Zeeland betreft, is er door de integratie in Goes een ander aspect toege voegd. Mogelijk, dat ook voor de jubileren de vereniging in Vlissingen een verande ring in het verschiet ligt. In Indonesië heerst de laatste jaren een bedekte strijd die soms ook openlijk fel kan oplaaien tussen de christe lijke kerk, islamitische lei ders en communistische pro pagandisten. Inzet van deze strijdde toekomstige leiders van Indonesië. Volgens domi nee D. R. Maitimoe, een be kende Indonesische predikant die enkele weken in ons land verblijft, gaat er op het ogen blik een ware golf van „leer- honger" door zijn land. Op al le terreinen en tot in de klein ste kampongs toe, streeft de jonge Indonesiër naar meer kennis, alsof hij in de kortst mogelijke tijd alle achter stand op het westen wil inha len. De overheid heeft zich ten doel gesteld binnen de kortst mo gelijke tyd het analfabetisme te bestrijden onder leuzen als: „elke kampong zqn eigen school" en „elke provincie zijn eigen t teit". Ook het particuliere initia tief: de protestantse en katholieke kerk en andere religieuze en maatschappelijke stromingen doen hun uiterste best aan die enorme leerhonger tegemoet te komen. „Voor de kerk", zo zegt ds. Maiti moe, „liggen hier grote kansen om het toekomstig leiderschap van Indonesië met het evangelie te be ïnvloeden. Maar daartegenover staat, dat de islam en het commu- spanningen en crisis door. In de islam strijden orthodoxie en mo dernisme om de voorrang, maar worden samen tevens bedreigd door secularisatie en het atheïsti sche communisme. Voor de chris telijke kerk ligt hier de bijzondere opdracht om door de zending en evangelisatie niet alleen naar de bekering van individuële zielen te streven maar het evangelie te doen penetreren in het gehele maatschappeiyke leven. nlsme geld noch krachten en mid delen sparen om dit leiderschap voor zich te winnen". Indonesië kent hetzelfde probleem waarmee vele andere Afroaziati- sche landen kampen: onder de in vloed van de westerse produkten waarmee zij overstroomd worden komen de inwoners in een geeste lijk vacuüm terecht. De Islam en het (Balisch) hlndoeïme maken in Indonesië nu een tqd van grote Indonesië telt ongeveer vijf mil joen protestanten en een kleine drie miljoen katholieken. De ver standhouding- tussen beide groe pen is bijzonder goed. „Het Indo nesisch Bijbelgenootschap", aldus ds. Maitimoe, „is bezig met een standaardvertaling van de bqbel in de bahasa Indonesia. Veel van de bijbels die het genootschap laat drukken worden afgenomen door katholieken". Overigens is de lec tuurvoorziening een heel groot probleem. Door de drang naar kennis, ook op religieus gebied, is er een stygend tekort aan (ver taalde) boeken, tijdschriften enz. Het is niet alleen een kwestie van vertalingen, maar ook de drukca- paciteit en het aantal uitgevers is in Indonesië beperkt. Bovendien is er de toenemende wens maar weinig Nederlandse predi kanten. Dat is niet zo zeer een ge volg van de verbroken betrekkin gen. maar vloeide voort uit de nor male vervanging door eigen jonge predikanten. De 37-jarige dominee Maitimoe is voorganger van de protestantse gemeente te Bogor en tevens leider van het nieuwe zen- dingsveid in Bantam. Hq is lid van de zendingscommissie en tweede voorzitter van de synode raad in Indonesië. Op doorreis van Mexico, waar hij de zendingsconferentie bijwoonde, bezoekt hy thans voor de eerste maal Nederland. Dominee Maiti moe. die byzonder goed Neder lands spreekt hy was dan ook voorganger van het voormalige Nederlands sprekende deel der protestantse kerk in Indonesië, maakte van de gelegenheid ge bruik om in het hervormde zen- dlngscentrum in Oegstgeest van zijn ervaringen te vertellen. Bogor noemde hij het hart van het moslimse orthodoxisme in West- Java. Door een progressieve aan pak van het zendingswerk slaagde hy er In de gemeente binnen vier jaar van 800 op 3000 leden te en verving ze door jaarlijkse loka le vergaderingen, waaraan door alle raden, commissies enz. uit de gemeente werd deelgenomen. Tij dens deze. soms tien dagen duren de bijeenkomsten, worden alle vraagstukken behandeld, zodat het niet alleen de kerkeraad meer is die de beslissingen neemt. Ook huissamenkomsten per wijk, waar bij gediscussieerd wordt biykea uitstekend te voldoen voor de ka dervorming. |"\it alles geschiedt nog steeds niet geheel en al zonder ge vaar. In 1962 kwamen onder druk van orthodoxe stromingen nog ernstige excessen voor en hoewel dominee Maitimoe er niet over wenste te praten, kwam ons ter ore dat al verschillende malen door fanatici aanslagen op hem zyn gepleegd. In de laatste jaren zyn op deze wijze drie predikanten om het leven gebracht.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1964 | | pagina 15