En de liefde kwam
MANNEN
MEISJES
v. DIXHOORN
V
(EINDE)
an en voor de boekenplank
Nieuwe detectives
Wild-West
Steinbeck
5
Koopjes
Koopjes
Koopjes
vin» u in de balansopruiming
bij v. D I X H 00RN
WINTERJASSEN
ƒ49,-
10-20% KORTING
KOSTUUMS
SPORTCOLBERTS
WINTERJASSEN
KOSTUUMS
SPORTCOLBERTS
REGENJASSEN
EEN MEDEWERKER
N.V. „DE HO0P
TERNEUZEN
PROVINCIALE Z 1
COURANT
F\e trein reed door de hete en vochtige kust-
vlakte en kwam langs de veldgn met banaan
bomen en suikerriet. Sammy leunde achter
over op zijn plaats, terwijl hij een grote zak
zoute pinda's met Simba deelde en warme prik-
limonade dronk. Toen hij de limonade op had,
dacht hij na. Hoe lang zou 't zijn naar Durban?
Hij was na een vlucht over Nyassaland en Mo
zambique even buiten Lorengo Marques afgezet.
Er waren maar twee andere mensen in het comparti
ment: een snurkende hoer, die vol aait met hier. en een
kleine, rechtop zittende man oji leeftyd, gekleed in een
lichtgrijs kostuum, met een stijf, wit boord om en met
een strooien hoed met een zwarte band op het hoofd.
Zyn handen waren om de gouden knop van een wandel
stok gevouwen en hij had Sammy al een lange tijd strak
zitten aankijken. Sammy keek het raam uit; hy voelde
zich onbehaaglijk onder de starende blik van de man.
De man had nauwe, blauwe ogen. een puntneus en op
eengeklemde lippen onder een stugge, witte snor. Hij
was ingestapt in Empangeni en hy begon pas te spre
ken toen ze over de Tugela reden.
„Vakantie gehad?"
„Ja", zei Sammy. ..Vakantie".
„Heb je geen bagage?" vroeg de man.
„Eh. ja". Sammy dacht koortsachtig na. „Die die is
opgestuurd. Opgestuurd naar Durban. Ik zou eerst
eigenlijk het afgelopen weekeinde terugkomen, maar ik
ben nog wat gebleven".
Hij keek over de velden. Die man was vervelend met
zijn vragen, maar het kon Sammy niet meer zoveel
schelen.
De trein stopte bij een station en de dikke boer werd
wakker.
Hij zei: „Wat, is dat al Oemhlali?" en hij stapte uit.
Sammy hoopte, dat er iemand anders in het comparti
ment zou komen zitten, maar hij bleef alleen met de
stijve meneer. Hij zei tegen Sammy: „Dat is een colo-
bus-aao. Waar héb je die vandaan
De jongen zei: „Oh. cadeau gekregen".
„Hoe heet hij"'"
„Hij heet Simba". zei de jongen trots.
De man streek over zijn stugge, witte snor en trok met
zl1n vinger aan zijn stijve witte boord.
„Simba'is Swahaii-taai". zei hij.
Sammv kreunde en terwijl hij naar de grond keek. om
de blik van de man te vermijden, zag hij dat diens glim
mende, zwarte schoenen versleten en gebarsten waren
en dat er rafels zaten aan de randen van zijn broek.
„Waar heb je gelogeerd?" vroeg de man.
Sammy zei: ..Op de boerderij van mijn oom", deed zijn
ogen weer dicht en luisterde naar het ritme van de
wielen, tikketik tik, tikketik tik. vlugger en vlugger,
naarmate de trein meer snelheid kreeg.
Schiet op. Durban. Oh. schiet op! dacht hij.
Na een paar minuten reed de trein weer door een
station, nu zonder te stoppen: bruggen, gebouwen en
palen maakten donderende en zoevende geluiden. Toen
gingen ze met het kletterend en gillend geluid van ijzer
op ijzer over een rivierbrug: plotseling was hij toen
midden tussen de loodsen, villa's, huizen en fabrieken
van Durban.
„Is dit Durban?" vroeg hij.
„Ja", zei de man. „Heb ie die luipaardhuid gekregen
op de boerderij van je vader?"
Sammv lien er bijna in. Hij voelde een steek, niet ver
oorzaakt door angst, maar door gespannen achter
docht. Hij keek naar de man als een wild beest, met
volledige, roerloze waakzaamheid.
„Ik zei de boerderij van mijn oom" verbeterde hij de
man.
„Natuurlijk, dat was ik vergeten".
Het einde van de reis is in zicht
De trein kwam tot stilstand en de man stond op.
Sammy ging naar de deur, maar de man hield zijn
stok ervoor, en verhinderde hem om uit te stappen.
„Ik heb vroeger in Kenya gediend bij de King's African
Rifles", zei hij, „en ik zal ]e eens wat vertellen. Als een
jongen in Zoeloeland in een trein stapt met een colobus-
aap die een Swahili-naam heeft, dan is dat voldoende
om me aan het denken te zetten".
Sammy probeerde zich langs de man te dringen.
„Neemt U me niet kwalijk", zei hij.
„Niet zo'n haast", zei de man. „Hoe heet je?"
„Wainwright Smith", zei Sammy.
„Dat is niet waar", zei de man. „Ik weet hoe je heet:
het is Sammy. De kranten hebben volgestaan over jou.
Ik heb je!" Sammy probeerde onder de stok door te
duiken; de man greep hem met zijn andere hand, en
liet een onderdrukte kreet van triomf horen.
„Niet weglopen!" zei hij.
Sammv stootte de stijve, harde randen van de opge-
lode huid in het gezicht van de man. stampte met zijn
hak op de glimmende, gebarsten neus van zijn schoen
en trapte tegen zijn schenen. Simba liet zijn tanden
zien, die erg groot en wit waren voor zo'n klein dier,
en zette ze in de hand van de man. Sammy was ver
dwenen.
Kreunend viel de man terug op zijn plaats, terwijl het
bloed uit zijn opengescheurde hand stroomde. Hy was
een gensioneerae majoor en had, tussen zijn vragen
door, in zijn gedachten anderhalf uur lang duizend pond
zitten besteden. Buiten 't station stond Sammy stil. Hij
had geld zat en vond, dat hij de dingen in stijl moest
doen. Hij ging naar een taxi. „Het Duiker Hotel', zei
hij.
'Toen Sammy in de taxi zat, voelde hij zich
niet bijzonder triomfantelijk, omdat hij nu
eindelijk bijna bij zijn tante was. Hij voelde zich
lusteloos, maar niet opgelucht. Hij was op weg
gegaan naar Durban en nu was hij er. Maar hij
was heel moe en de verwarde indrukken, die hij
kreeg van de bedrijvige stad, de mensenmenig
te, het verkeer, het lawaai, boezemden hem ont
zag in, zodat hij in elkaar dook en Simba stijf
tegen zich aandrukte.
De verslaggevers, die stonden te wachten in de hoop op
een uitgebreider interview met mrs. Adams, zagen Sam
my pas. toen hy het portier van de taxi had geopend,
en het drong pas tot ze door wie die jongen wel moest
zijn, toen hy het portier had dichtgeslagen en op het
punt stond de chauffeur te bealen. Boven zag. mrs.
Adams de kleine gestalte uitstappen. Al haar kalmte
was plotseling verdwenen en ze rende naar de privé-
Iift.
Maar de verslaggevers hadden Sammy het eerst te
pakken. Ze omringden hem en bombardeerden hem met
vragen, terwijl fotografen met hun ellebogen duwden en
naar voren drongen, met flitslampen manipuleerden en
hun camera's op Sammy richtten
„Sammy. hoe heb je het klaargespeeld?"
„Waar kom je vandaan, Sammy? Wacht even. een
momentje maar!"
„Sammy! Rustig maar aan; vertel er ons alles van.
Sammy!"
„Blijf zo even staan, jongen. Nee, niet zo!"
„Sammy!"
„Sammv!"
„SAMMY!"
SAMMY wil naar Durban slot
De lift ging naar beneden en gaf Jane Adams dat
nare gevoel, waar ze zo'n afkeer van had. dat ze
de lift alleen in uiterste noodzaak gebruikte. Daar
was die jongen dan. Op de een of andere manier, door
een fabelachtige samenloop van omstandigheden, had
hij zijn doel bereikt. Hier was hij op zijn bestemming,
by haar, die voor hem definitieve veiligheid betekende.
Ze begon te begrijpen, wat dit allemaal met zich mee zou
brengen. Ze had hem niet gewild. Maar als een dorstige
reiziger in de woestijn had hij zich voortgesleept, ge
dreven door een fata morgana. De omstandigheden
waren natuurlijk veranderd, nu Sammy erfgenaam van
een fortuin bleek te zijn, dacht ze. Maar ze had hem in
elk geval b(j zich moeten nemen, nu hij eenmaal was
komen opdagen, ook zonder geld. Als hij onderweg zou
zijn gestorven, zou ze haar leedwezen hebben betuigd
en verder geen last hebben gehad. Maar nu hij een
maal hier was, kon ze hem moeilijk wegsturen.
Waarom wilde ze de jongen niet
Hij was niet van haar. Dat sprak vanzelf. Hij was het
kind van Grace. Ze trappelde met haar voet ongeduldig
op de rubbermat.
Het kind van Grace.
Dat was het. Grace was de jongste geweest, de knap
ste, kleine Griggy die geen kwaad kon doen, die door
hun ouders was verwend en die alle aandacht had
fekregen.
k heb er Grace nooit op aangekeken, dacht mrs.
Adams, zoals ze al zo vaak had gedacht. Maar nu
besefte ze voor de eerste keer, dat ze Grace altijd had
gehaat. Grace had alle liefde van hun ouders voor
zichzelf opgeëist en niets overgelaten voor Janc. Nu
wist ze waarom ze Sammy niet had willen hebben.
Daarom had ze zo schoorvoetend de reis naar Kar-
toen gemaakt, had ze op zo'n lauwe manier Predappio
in de arm genomen, daarom had ze het voldoende ge
vonden de zaak in officiële handen te laten. Ze had
Grace gehaat en ze was haar blijven haten in Sammy.
De lift begon langzamer te dalen en stopte; de deuren
gleden open en ze haastte zich naar de draaideur.
De verslaggevers stonden nu te razen en te tieren
te midden van de mensenmenigte. En tussen hen
in zat Sammy ineengekrompen op de grond met op
zyn schouder de aap, die tegen de mannen zat te
knetteren en dreigend zijn tanden liet zien, zodat ze
hem niet durfden aanraken.
Het was Predappio; de herinnering aan de Italiaan
kwam in de jongen boven, zodat, terwijl hij temidden
van het rumoer even op zijn benen had staan zwaaien,
hij alleen maar het gezicht van de Italiaan voor zich
zag, dat dan weer dichterbij kwam en dan weer terug
week, net als lange tijd geleden de tempelbeelden had
den gedaan bij zijn malaria-aanval. En toen de flits
lampen als bliksemstralen voor zijn gezicht begonnen
te flitsen, liet hij een diep gekerm horen en ging hij op
de grond liggen met zijn armen over zijn hoofd.
Zo vond hem mrs. Adams, die zich met behulp van de
portier en de chef de reception een weg door de menig
te had gebaand, en ze tilde hem overeind. Ze namen
hem mee het hotel in, naar de kamer van Jane Adams.
Dc journalisten volgden, want het was onmogelijk ze
buiten te houden, behalve dan door do politie te waar
schuwen. Ze bleven wachten voor de kamerdeur en
klopten en riepen nu en dan.
Al heel gauw had Sammy zich genoeg hersteld om op
de rand van een stoel te kunnen zitten en thee te
drinken. Afwezig gaf hij Simba koekjes, terwijl Jane
Adams bij stukjes en beetjes verslag van zijn avonturen
uit hem kreeg.
„Hier ben ik dus", besloot hij.
Het kloppen op de deur werd erger; de verslaggevers
riepen naar mrs. Adams om ze toch een kans te geven
en ze binnen te laten.
„En", vroeg ze de jongen, „wat moet ik doen?"
Haar blik viel op de luipaardhuid en ze zei: „Je hebt
me verteld, dat jij die luipaard hebt gedood".
Maar een luipaard was de wereld niet. De wereld was
een verward geschreeuw, gebeuk op je deur, terwijl
heel je wezen er naar hunkerde om weg tc kruipen
en alleen gelaten te worden.
Sammv keek van zyn luipaardvel naar zijn tante en
toen zijn ogen de hare ontmoetten, wist ze zichzelf in
die jongen. Ze ging naar hem toe, sloeg haar armen
om hem heen en zei niets. Maar ze begreep, dat zó de
liefde te werk ging, dat die binnensloop langs achter-
paadjes en zich dan plotseling openbaarde in volledig
bezit van het liart, aan het eind van een reis, hoe lang
die ook geduurd mocht hebben.
De jongen maakte zich zachtjes los uit haar greep en
ging staan.
„Laat ze maar binnenkomen", zei hij.
Aan het einde van zijn lange reis ontmoet Sammy
zijn tante Jane (de actrice Zena Walker in de Lion-
film).
Bij Sijthoff in Leiden verscheen van
Agatha Christie onder de titel „De
Muizenval" een reeks van vijf korte
detective-verhalen, alle ware mees
terstukjes. Dezelfde uitgever liet
verschijnen „De moord op Francie
Lake" van Julian Symons. Een vlot
geschreven detectiveroman en toch
ook nog iets meer want Symons
maakt duidelijk, dat hij wel iets
heeft tegen bepaalde tijdschriftuit
gevers in de Verenigde Staten.
In de Zwarte Beertjes-serie ver
scheen van George Simenon „Over
de Scheidslijn". Zoals Simenon wel
meer doet, schreef hij dit werkje
half als roman en half als detective.
Het is een echte Simenon en zijn
grote schare, vaste aanhangers zal
deze Nederlandse uitgave van „Le
Passage de la Ligne" stellig met
enthousiasme begroeten.
Nederland is een schrijver van ori
ginele detective-verhalen rijker ge
worden. Van deze nieuwkomer ver
scheen in de Antilope-reeks (We
reldvenster Baarn) „Een half paar
schoenen" en „Revolver met mono
gram".
De schrijver, die psychiater is, heeft
er de voorkeur aan gegeven zich te
verbergen achter de schuilnaam
„Dick Pointer". Welnu, Dick heeft
een paar aardige boekjes geschre
ven. Blijkbaar was het schrijven
voor hem een ontspanning en dat
laatste zal het zeker ook zijn voor
vele lezers. Er verschijnen honder
den detective-verhalen, welke van
minder kwaliteit zijn dan Dick Poin
ters werk en dus bevelen we deze
boekjes graag aan voor ontspanning
na een drukke dag of voor af
leiding tijdens een eentonige trein
reis!
Werk van Daphne
du Maurier
De Engelse schrijfster Daphne du
Maurier heeft al een hele rij ro
mans geschreven. Het zijn boeken,
die zich aangenaam laten lezen en
voor verscheidene romans heeft zij
zich heel wat historisch onderzoek
moeten getroosten, omdat ze graag
geschiedkundige elementen in haar
verhalen verwerkt.
Bij A. W. Sythof te Leiden ver
scheen een vertaling van haar ro
man „De Glasblazers", waarin een
beschrijving wordt gegeven van het
Franse glasblazersleven in het mid
den van de achttiende eeuw. Waar
om Daphne zoveel belangstelling
voor die glasblazers heeft? Wel ze
stamt er van af!
Tijdens de Franse revolutie vluchtte
haar familie naar Zuid Engeland
en zo kon het gebeuren, dat een na
zaat van een Franse familie than3
betekenisvolle bijdragen levert tot
de Engelse romankunst.
„De Glasblazers" werd door de fir
ma Sijthoff keurig verzorgd uitge
geven.
Voor grotere jongens kwam weer
een Kansas-Kid op de markt. J.
Blinxma schreef „Kansas-Kid en
het eenzame opperhoofd", uitgege
ven door U. M. Holland te Amster
dam. Het eenzame opperhoofd „gek
paard" is zijn naam, ontvlucht het
voor hem martelende leven in een
reservaat. Kansas-Kid raakt be
trokken in gevechten tussen blan
ken en roodhuiden. Een spannend
boek met een historische achter
grond.
Uitgeverij Querido te Amsterdam
kwam met de tweede druk van de
Salamander „Aan een onbekend
God" van John Steinbeck, het ver
haal van een boerenfamilie, die naar
het vruchtbare Californië trekt. Daar
blijkt het echter ook niet te zijn wat
ze er van verwacht hadden en de
droogte verdrijft ze weer. Alleen
Joseph blijft achter, verbonden als
hij zich voelt met het land.
ZATERDAG 11 JANUARI 1964
De vlucht van de
dansende heer
In de prisma-serie van de uitgeverij
Het Spectrum N.V. te Utrecht-Ant-
werpen is verschenen „De vlucht van
de dansende beer" van Mark Ras-
covich. In dit boek wordt het Sow-
jetsysteem in een heerlijke satire en
op vaak komische wijze onder de loep
genomen. Hoofdfiguur is Natasia,
officieel geëerd als „verdienstelijke
kunstenares van de Sowjet-Unie".
Zij is namelijk de beroemdste dansen
de berin van heel Rusland. Zij wordt
echter oud en als ze op de Britse am
bassade een voor Rusland pijnlijk in
cident veroorzaakt, briest het Krem
lin, dat ze gezuiverd moet worden.
Het ministerie van cultuur en de vei
ligheidsdienst vertalen dit bevel als
volgt: „afmaken, opzetten en een
plaats in de „Erehal der natie" ge
ven". De dompteur wil echter van het
dier geen afstand doen en hij slaat
met Natasja op de vlucht. Stof ge
noeg dus voor een bijzonder aantrek
kelijk boek.
PHILIPS. TERNEUZENl
In onze nieuwe moderne fabriek hebben wij plaatsings
mogelijkheid voor
in samenw. met de te Sas
van Gent gev. personeels
verenigingen.
Dinsdag 14 januari 1964, 20
uur; sociaal gebouw van de
N.V. Stijfsel- en Glucosefa-
brielc „Sas van Gent".
JAN VAN DE VEN spreekt
„PARIJS"
als centrum van een geeste
lijke emigratie. Toegangs
kaarten k 0,75 verkrijgb.
des avonds aan de zaal.
(ploegendienst)
van 15 jaar en ouder
Vast werk
Goed loon
Goede sociale voorzieningen
Busvervoer of afstandsvergoeding
Bedrijfskleding gratis
Inlichtingen op onze zittingsavonden te:
AARDENBURG: dinsdag 14 januari a.s., café „Centraal",
M. Lekens, Markt 25. 's avonds van 8.00 tot 9.00 uur.
AXEL: maandag 13 januari a.s. in café „De La Paix",
R. Dieleman, Noordstr 1, 's avonds van 7.30 tot 8.00 uur.
HOOFDPLAAT: maandag 13 januari a.s., in café „De Vriend
schap", J. Martens, Kerselaan 7, 's avonds van 7.30 tot
8.00 uur.
s., in café-restaurant De
Nieuwstraat 13, 's avonds
HULST: donderdag 16 januari a
Bruyn, Achter de Kerk, K.
van 8.00 tot 9.00.
KLOOSTERZANDEdonderdag 16 januari a.s. in café-res
taurant „De Reizende Man". J. de Waal-Baart, Hof te
Zandeplein 24, 's avonds van 8.00 tot 9.00 uur.
OOSTBURG:
deur"
9 uur.
maandag 13 januari
Eenhoornplantsoen 2,
i.s., in café „l'Ambassa-
's avonds van 8.15 tot
SLUIS: dinsdag 14 januari a.s., in café „Lamminsvliet", W.
Groosman-Scheepers, Kade 3, 's avonds van 8.00 tot
9.00 uur.
TERNEUZEN: maandag 13 januari a.s., in lunchroom v. d.
Asschè. Noordstraat 5, 's avonds van 8.15 tot 9.00 uur.
Dagelijks van 9.00- -12.00 en van 2 00—5.00 uur op onze afde
ling Personeelzaken - Nieuwbouw - (Ingang tijdelijk rijksweg
naar Sluiskil).
g naar Sluiskil). g
en nog eens
HERENAFDELING
nieuwe winterjassen van dit
seizoen
ƒ109,-, ƒ98,-, ƒ89,-, ƒ69,- en 50,
49,-, 39,- en ƒ29,
EXTRA LAGE PRIJZEN in
PANTALONS - REGENJASSEN
OVERHEMDEN - PYJAMA'S
JONGENSAFDELING
ƒ49,-, ƒ39,-, ƒ29,- en 12,50
ƒ69,-, ƒ49,-. ƒ39,
ruime sortering 1 Q QC
29,-, 19,- en J
29,-, 19,- en ƒ1 5,""~
NOG TALRIJKE KOOPJES in: PANTALONS - TRUIEN - OVERHEMDEN
Op alle confectie
10 KORTING
BALANSOPRUIMING
begint op
DONDERDAG 16 JANUARI e.k.
De ZAAK waar U het nu zeker voor 't kiezen heeft:
moderne kleding voor vader en zoon
NOORDSTRAAT 23-25 - TERNEUZEN
GEVRAAGD
voor de technische dienst.
Graag diploma's u.t.s.. werktuigbouwkunde
en mulo; militaire dienstplicht vervuld hebbende.
Afwisselend werk.
