ïaqen televisie
HET IS NU TOCH
ECHT UIT MET
Nieuw begin
Oudejaarsavond
Met Liz door Londen
Iets nieuws voor peuters
Billy en Tornadoes
In vrijheid
Weeh iverh
Geen boemerang
6
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 28 DECEMBER 1963
T.W. 3
t.v. zal worden uitgezonden. Vertaling Alfred
Pleiter, regie Walter van der Kamp, decors
Jan van der Does.
niet genoeg is, nemen ze alles en iedereen in
huis, die geen dak boven het hoofd hebben:
loslopende dieren en twee kinderen uit een op
voedingsgesticht. De echtgenoot staat nogal
sceptisch tegenover dit experiment, want de
twee gasten zijn bepaald geen lievertjes. Maar
moeder gelooft, dat ze echte mensjes van het
duo kan maken. Hij lijkt gelijk te zullen krij
gen als de ene belhamel zijn fiets vernielt. De
bestolene laat echter genade voor recht gelden
en leert de dief die gebrekkig is zelfs
lopen. Door deze houding ontstaat er een we-
Nieuw begin
beeldbuis
allerliefste Merel Laseur een feestprogramma-
In televisiestudio A in Hilversum wensen be
kende figuren uit de grote en de kleine kunst
de kijkers een gelukkig nieuwjaar en geven
een voorproefje van hun goede voornemens
voor 1964. Het duurt tot kwart over 1.
WOENSDAG. We beginnen het nieuwe jaar
vol goede moed om tien over twaalf als
de N.T.S. de Eurovisiereportage overneemt
IWWWWMWyWMWWVWWVWVWVWMMWMWWWWWVWWWWlftWfWWWWWVWWWWWWVVVVWflWinfliWWWWWMMMWIAlWWlWwi'
derzijds vertrouwen en zelfs een vriendschaps
band, die zijn bekroning vindt als de twee
pleegkinderen „slagen in het leven". Een ge
noeglijke gezinsfilm dus, in de sfeer, die we zo
goed kennen van sommige televisieseries. Tot
slot van de avond „Maasvaart", een film, die
een beeld geeft van de betekenis van de Maas
voor Nederland en als levensader van Europa.
Polygoon Profilti maakte de rolprent in op
dracht van de Limburgse Scheepvaart Vereni
ging-
DINSDAG. De laatste dag van het jaar be
gint voor de N.T.S. al om vier uur in de
middag, als een speciaal voor de kinderen be
stemd filmprogramma wordt uitgezonden.
Eerst een grappig filmpje, daarna een teken
film over Donald Duck, met behalve de held
zelf, zijn vriendjes Kwik, Kwak en Kwek.
Pluto, Mickey Mouse en andere roemruchtige
figuren.
Om half acht het jaaroverzicht. Binnenlands
Nieuws (een dankbaar karwei altijd) en na
het Journaal een speciale aflevering van „De
oude draaidoos". Want de V.P.R.O. heeft deze
avond in handen en die laat graag Simon van
Collem de gelegenheid overal zijn licht over te
laten schijnen. Deze aflevering is gewijd aan
een der groten van de Nederlandse film, name
lijk Aaf Bouber, de man van „De Jantjes" en
al zulke rolprenten meer, waarvan menigeen
toch nog wel eens tussen de oliebollen door een
flits wil zien. Om kwart voor negen laat Fred
Hoyte nog eens een aantal opmerkelijke mo
menten zien van de door hem in het afgelopen
jaar gepresenteerde programma's. Flitsen met
Edith Piaf, Pia Colombo, Guy Beart, Johnny
Halliday en Hildegarde Knef. Om kwart over
negen een typisch oudejaarsprogramma „Por
tret van een dag". Zomaar een willekeurige
dag met zomaar willekeurige mensen. Kleine,
voor de algemeenheid totaal onbelangrijke za
ken, stempelen zo'n dag soms voor iemand tot
de „dag van het jaar". We zullen er voorbeel
den van zien. Zo was het... Na een kort ballet-
programmatje dat immers net zo onafschei
delijk van de V.P.R.O. is als Simon van Collem
met o.a. Jaap Flier, om vijf over tien een
aflevering van Wim Ibo's cabaretkroniek
„Mens durf te leven". Deze kroniek zal geheel
gewijd zijn aan Cor Lemaire, de pianist, die
veertig jaar de lichte muze dient en die een
merkwaardige en opmerkelijke carrière achter
de rug heeft. Hij was aanvankelijk alleen
pianist, later componeerde hij honderden caba
retliedjes, schreef teksten en zelfs een boek,
speelde de enige rol in een toneelstuk, richtte
een cabaretschool op... Kortom, hij is een van
de oude rotten in het Nederlandse cabaret
wereldje. Wim lbo krijgt de gelegenheid, een
flink stuk geschiedenis op te roepen, waarbij
hij o.m. de steun krijgt van twee dames, die
vroeger veel van zijn successen en die van
Lemaire hebben gedeeld, namelijk Annie M.
G. Schmidt en Hetty Blok. De goede oude tijd
o.m. van de nooit geëvenaarde serie „Pen
sion Hommeles" herleeft dus even op deze
oudejaarsavond. Om vijf voor tien het buiten
lands jaaroverzicht en om half twaalf een
meditatief programma voor de alleenzittenden,
daar komt het ten minste meestal op neer.
Oud-premier prof. dr. J. E. de Quay zal spre
ken. Medewerking verlenen de Katholieke
Oratoriumvereniging uit Groningen, Bernard
Bartelink, orgel en Jaap Stotijn, hobo. Na de
klokslag van twaalf uur eerst een kwartiertje
om handen te schudden, iedereen op te bellen,
kanonnen af te schieten en het glas te heffen:
dan is het „kwart over '64" en presenteert een
Zondagavond Henk Elsink in zijn show:
„Tussen kaarslicht en vuurwerk"
van de zegen Urbi et Orbi, die paus Paulus VI
in Rome uitspreekt. Om vijf over half een be
gint dan het Nieuwjaarsconcert van de Wiener
Philharmoniker, dat wordt gevolgd door jaar
overzicht van „Sport in Beeld" (nog eens de
nederlaag van het Nederlands elftal tegen Lu
xemburg, dunkt ons zo), samengesteld door
Herman Kuiphof en Jan Leyendekker.
Meer sport: een directe reportage van de in
ternationale wedstrijden skispringen in Gar-
misch Partenkirchen met kandidaten voor de
Olympische Spelen. Om vier uur volgt dan een
extra aflevering van de altijd lachsalvo's ont
ketende Lucille Ball show deze keer gaan
Lucille en Ricky met hun vrienden naar de
wintersport en bezoeken ze en passant een
televisiestudio in Sun Valley Tegen vijven
gaan de sportliefhebbers dan nog naar
Utrecht, waar een rechtstreekse reportage
wordt gemaakt van de belangrijke volleybal
competitiewedstrijd tussen Libanon en D.E.S.
Voor de kinderen behalve de avonturen van
Dappere Dodo een filmpje naar een Japans
sprookje „Het kleine sneëuwmeisje". Het
avondprogramma van de K.R.O. begint om
half acht met een avontuur van de Flintstones,
gevolgd door het Journaal - maar vijf minu
ten op deze feestdag zonder wereldschokkend
nieuws en Jan en Alleman, de, show met
Jan Blazer als hoofdfiguur, die wordt gesecon
deerd door Tony Huurderman, Sacha Denisent
en het orkest van Jack Buiterman. Om half
negen opnieuw avonturen in Blijkerk: Stad
huis op stelten, met als ondertitel „Twee vlie
gen in een klap". Negen uur volgt dan de eer
ste aflevering van de Undine von Medveyshow,
die eerder moest worden afgelast in verband
met de moord op president Kennedy. Hoofd
motief van deze show van de Duits-Hongaarse
actrice, die omdat ze in Nederland op
school ging ook voortreffelijk Nederlands
spreekt zijn enkele bekende musicals, zoals
„Annie get your gun". Undine wordt geassis
teerd door John Vierkens een jonge Hilver
summer, van wie insiders veel verwachten op
het gebied van de musical de Douglas
Squire Dancers en de Bill Sherpard Singers.
Maar Undine zelf is toch de figuur, waar alles
letterlijk en figuurlijk om draait in deze wer
velende show van zang, dans en muziek. Om
twintig voor tien „Even een grachtje om", dat
wil zeggen, een bezoek aan het Huis met de
hoofden en het Huis met de bloedvlekken, twee
bekende grachtenhuizen, die htm naam ontle
nen aan vreemde anecdotes. Het leven van de
eerste bewoners van deze huizen zal worden
belicht in deze speelse documentaire. Piet
Franse heeft getracht, in de autentieke zeven
tiende eeuwse omgeving, die de hoofdstad zo
rijk voorhanden heeft, enige episoden uit het
leven van Koenraad van Beuningen, die zes
maal burgemeester van Amsterdam was, te
doen herleven. Tien over tien voorafgaande
aan het tweede Journaal nog de nieuw
jaarswensen van Thomasvaer en Pieternel,
waar zonder een nieuwjaarsdag in Nederland
niet compleet is. J. J. van Mechelen leverde de
tekst voor deze hartige beschouwing bij de
jaarwisseling. Thomasvaer en Pieternel zijn
Wim v. d. Heuvel en Karin Haage, die men dit
seizoen samen op de planken kan zien in het
successtuk „Twee in een klap", waarin hij een
verstrooide professor is, die een moord begaat
en zij een excentriek wijfje, dat hem uit de
handen van de politie houdt.
DONDERDAG. In het vrouwenprogramma
van de A.V.R.O. niemand minder dan Eli
sabeth Taylor, die de kijksters via een
C.B.S.-programma rondleidt door haar ge
boortestad, Londen.
Om half acht geven zeven Nederlandse des
kundigen een prognose voor het pas begonnen
jaar 1964. Na het journaal een theaterreporta
ge van het optreden, onlangs in het Kurhaus,
van het Tsjechische danstheater Broln. Mee
slepende, van enthousiasme tintelende muziek
en dans van een groep, die de pure volksdans
en -muziek uit de Balkan nog hoog houdt. Om
negen uur het t.v.-spel van de week: „Despe
rate hours" van Jeseph Hayes in een vertaling
van Alfred Pleiter „de wanhopige uren". Dit
stuk dat een aantal jaren geleden ook stof
voor een film leverde en dat in ons land op de
planken werd gebracht door het Rotterdams
Toneel, behandelt de historie van een aantal
ontvluchte gevangenen, die ergens in een huis
onderdak zoeken en dan de hele familie terro
riseren. Wanhopige uren voor de vluchtelin
gen, maar niet minder voor de mensen, die ze
voor hun karretje spannen en die, of ze willen
of niet, wel mee moeten spelen. Onder regpe
van Walter v. d. Kamp werken o.m. mee: Fien
Bergheg'ge, Fred v. Vliet, Leo de Hartogh,
Rita (boefje) Marechal, Maxim Hamel, Rudu
Falkenhagen, Bob Verstrate, Rob Milton, Wim
Poncia, Wim de Meyer en Ben Hulsman. Om
twintig over tien als afsluiting van deze avond
een documentaire over Techno-stations van de
A.N.W.B. In de Technohal in Den Haag zien
de kijkers het gehele proces van een autokeu
ring door de A.N.W.B. Een voorlichtend pro
gramma, in dienst van de verkeersveiligheid.
7KIJDAG. Om half acht een nieuw program-
V ma voor de kleuters dat de N.C.R.V. elke
avond als ze op het scherm is voortaan zal
brengen. Barnet de beer is de hoofdpersoon in
deze Franse „voor het slapen gaan" serie, die
vijf minuutjes duurt. Toekomstmuziek van de
N.C.R.V. is gewjjd aan een van de moeilijkste
beroepen, die men kan kiezen, nl. dat van huis
vrouw. Na het journaal opnieuw Stiefbeen en
Zoon, die deze keer onenigheid gaan maken
over een badkuip.
Hella Faasen en Rita Schippers houden vader
en zoon in lompen en metalen gezelschap. Na
„Attentie" om half tien het amusementspro
gramma „Nu jij weer" met Rita Corita en
Bueno de Mesquita. Het malle duo wordt ge
assisteerd in alle malottigheid door de volgen
de grappenmakers van professie: het Cocktail
Trio; het Leedy Trio; Roland Wagter jr.; Fred
Wiegman (de schele uit de Jantjes); Nico
Schörmakers; Piet Römer en vele anderen.
Ter gelegenheid van de vijfenzeventigste ver
jaardag van de grote Nederlandse toneelspeler
Albert van Dalsum is „Onder vier ogen" deze
keer aan hem gewijd. Het gesprek wordt ge
voerd door een belangrijk man van de
N.C.R.V., die we evenwel slechts weinig in het
beeld zien: de chef van de afdeling drama,
David Koning. Paul Citroen maakte weer en
kele portretschetsen. Als dagsluiting deze
maal een filmpje, waarop de gospelzangeres
Mahalia Jackson drie liederen zingt.
Donderdagavond kunnen wij vanuit onze
luie stoel naar ,fDe loanhopige uren" van
een ander kijken. Dat U wel iets ver
wachten kunt laat U deze foto zien met
links Maxim Hamel en rechts Leo de
Hartogh.
ZATERDAG. De VARA doet de deur van de
week dicht. In de middaguren eerst
Rawhide, dr. Van Rijsinge, sport gehoord en
gezien en Pipo. Om half acht Vrije Nieuwsga
ring („Die lieve Minnie Morgen" heet het ver
haal deze keer). Journaal volgt dan en daarna
Achter het nieuws. Kwart voor negen tijd voor
de tieners. In Alkmaar treedt een VARA-
tienershow Billy Fury op, een Engelse jonge
man van 22 jaar, die ruim vijf jaar geleden
toen hjj pas van school was een auditie vroeg
aan de bekende Larry Parnes. Hij was nl. een
van die jonge knapen, die in de buurt van Cha-
rineross en Scho zich vermaken met de skiffle
music. Meneer Parnes zag wat in die wilde
knaap, met de lidtekens op z'n gezicht, die
herinneren aan zijn niet bepaald erg tamme
jeugd, toen hij eens in een messengevecht be
trokken was.
En meneer Parnes zag het goed, want Billy
was in minder dan geen tijd een geliefde tie
nerster. Hij wordt in Alkmaar zoals bij al zijn
shows begeleid door zijn eigen orkest, dat de
veelzeggende titel draagt „The Tornadoes".
Om kwart over negen weer een Eimert
Kruithofthriller, merkwaardig genoeg met on
geveer hetzelfde thema als het stuk van don
derdag. Ook in „Geen ontkomen aan" spelen
namelijk ontvluchte gevangenen een rol. Het
stuk speelt in de ouurt van Dartmoor, waar de
natuur prachtig is, maar dat toch meer be
kendheid kreeg door de gevangenis voor
zwaargestraften, die daar staat. Dartmoor is
om zo te zeggen het Leeuwarden van Enge
land. Ondanks alle strenge maatregelen van de
politie ontsnappen toch zo nu en dan boeven.
En als dat gebeurt gaan de speurende bewa
kers en politiemannen allereerst naar het pen
sion van mevrouw Smith, dat altijd veel be
zoekers heeft. Hier, bij mevrouw Smith, speelt
het stuk, dat Jan Blokker vertaalde en waarin
men o.m. kan zien Maxim Hamel (voor de
tweede maal in twee dagen), Sarah Heyblom,
Peter Aryans en Johan Schmitz. Deze zater
dagavond brengt vervolgens nog het meest
besproken televisieprogramma van dit seizoen:
Mies Bouwman en haar makkers in „Zo is het
toevallig ook nog eens een keer..." dat weer
voldoende gesprekstof zal leveren voor een
hele zondag...
(Van onze Londense correspondent)
He V.A.R.A.-televisiesatire „Zo
is het toevallig ook nog eens
een keer" is dat mag wel al
gemeen bekend verondersteld
worden een navolging van
het Engelse zaterdagavondpro
gramma, dat in de wandeling
met „TW3" wordt aangeduid en
dat men voluit moet beschrijven
als „That Was The Week That
Was". De producer van de
B.B.C.-satire is Ned Sherrin.
Zijn eerste assistenten zijn
naast de lieftallige Millicent
Martin David Frost, hoofd
acteur in dit journalistiek-
politieke-hekelspel, en Lance
Percival, die zijn naam eer
aandoend als een Percival-
met-de-lans vanaf 't kleine wit
te doek draken doorboort die
men kan samenvatten onder de
kenschetsingen „huichelarij",
„valse voorspiegelingen" en „vo
ze deftigheid".
Ergens in Shepherd's Bush, het Verre
Westen van Londen, dicht bij het
nieuwe grote ronde televisiecentrum
van de B.B.C. troffen wij dit drietal
in de kantine van een studiobijge
bouw. Zij waren in druk gesprek,
want juist op deze dag was het be
sluit van de B.B.C.-directie gevallen
TW3 op 28 december te laten ein
digen.
Waarom? Dat is officieel niet me
degedeeld, maar men neemt aan, dat
't iets te maken heeft met verkiezin
gen in maart. „That Was The Week
Thas Was" mocht met recht dodelijk
heten voor vele politici, zowel in als
buiten de zittende regering. Van con
servatieve zijde is evenwel zegt
men geen pressie uitgeoefend om
de uitzending stopgezet te krijgen.
Wij hadden niet de gedachte dat
Sherrin of Frost zou zeggen, dat
er van regeringswege wél druk op de
B.B.C. zou zijn uitgeoefend om een
programma dat elke regering die
aan liet bewind is, honderdduizenden
stemmen kan kosten voortijdig te be
ëindigen.
Evenmin zouden wij uit hun mond
vernemen, dat oppositieleider Harold
Wilson in zijn hart eigenlijk wel blij
is met het precedent, dat hem te pas
zou kunnen komen, wanneer hij zelf
eens een tijdje regeringsleider is ge
weest.
Men kan met het besluit alle kan
ten uit. Want niet alleen de conser
vatieven zijn door TW3 over de he
kel gehaald; iedereen die in een gla
zen nuisje zit, kan een goedgemikte
steen verwachten. Nog onlangs heb
ben de vakbonden er een afstraffing
in gekregen. Geen wonder dan ook,
dat de arbeidersgezinde „Dail- He
rald" keer op keer zijn misnoegen
over de uitzending heeft uitgespro
ken.
Maar dat interesseert de samen
stellers van het programma niet
noemenswaard en producer Ned
Sherrin wel 't allerminst. „Onze uit
zending", zei hij ons, „wordt in vrij
heid geboren; er staan geen censors
bij klaar om er eventueel al te groot
venijn uit te halen. Maar we zijn wél
voorzichtig".
Voorzichtig, want de rechter is in
Engeland lang niet mals waar het
laster betreft. Er vallen soms zeer
zware boetes. Van het opsporen van
laster wordt zelfs een soort beroep
gemaakt, dat aardige winsten kan af
werpen. Sherrin schrijft overigens
het succes van zijn rubriek tot dus
verre toe aan de omstandigheid dat
in Engeland veel van wat op de
beeldbuis verschijnt in vorm en uit
voering twintig jaar oud is. „Het pu
bliek van nu wil een vorm van nu",
meent hij.
Peter Aryans in „Geen ontkomen aan",
dat men zaterdagavond kan gaan zien
en zeker zo spannend zal zijn als het
stuk van donderdag.
Hij lachte wat, toen wij uit een
overigens conservatieve - krant ci
teerden, dat het aantal kijkers na één
seizoen gedaald zou zijn van drieën
eenhalf tot tweedriekwart mdjoen.
Integendeel: een van de directeuren
van de B.B.C., Kenneth Adam, heeft
later verklaard dat het aantal kijkers
juist is toegenomen. En hij zei er
bij: „Na de verkiezingen zal een der
gelijk programma ongetwijfeld terug
komen. We zouden het zelfs al zou
den we dat willen niet kunnen te
genhouden, zo populair is het. En het
is zo populair omdat het de zeldzame
eigenschap bezit origineel te zijn".
Gevraagd naar wat hij zelf tot het
programma bijdroeg, hield Sher
rin zich op de vlakte. „Ik verzamel de
kopij, geef richtlijnen aan de came
ra's en regel de bezetting. Ik ben
eigenlijk in een nachtclub begon
nen, in een cabaret. Daar zag
iemand van de B.B.C. mij. Eerst werd
ik gevraagd voor het programma
„Tonight", later voor een nieuw
journalistiek cabaret op de zaterdag
avond".
„Ik heb nu een contract met de
B.B.C. dat volgend jaar afloopt. Of
ik dan wat nieuws zal beginnen of
het contract vernieuwd zal worden,
dat weten we nog niet. Millicent Mar
tin is niet van plan om in 1964 nog
vast voor TW3 op te treden. Ze wil
wat variatie hebben ze komt uit
de toneelwereld en is in Londen
in verschillende musicals de leading
lady geweest. Dat directe contract
met het grotere publiek wil ze weer
opvatten Maar als gast blijft ze wel
bij ons terugkomen".
Wij werken aan de uitzending de
hele week. Dat betekent, dat
we enorm veel kranten en tijdschrif
ten lezen, enkele liedjes al op panier
zetten. Maar het meeste werk valt op
vrijdag en zaterdag overdag.
Wij moeten zo actueel mogelijk blij
ven. In wat wij doen zijn wij heel vrij
zolang we tenminste geen al te ge
waagde scène brengen".
Het uitzoeken van onderwerpen is
een heel ding. „Er is meestal te veel
en dan moeten we gaan schiften. Dan
dient besloten te worden welke mu
ziek de twee of drie songs moeten
hebben. David Lee is de componist.
De openingsmelodie, de zogenaamde
Signature Tune. komt uit het muzi
kale brein van Ron Grainer. Die
brengt het publiek ook al door de
gracieuze en ietwat mysterieuze ver
schijning van Millicent Martin in
de juiste stemming".
„Welke stemming?"
„Een stemming van: wat zullen de
machthebbers, de louche zakenlui, de
politici en de praatjesmakers nu weer
op hun brood gesmeerd krijgen?"
„Uit hoeveel mensen bestaat uw
equipe?"
„Uit een achttal, dat regelmatig op
treedt. Soms wordt dat aantal uitge
breid tot negen of tien. In totaal zijn
we met dertig personen, als men er
het technisch personeel en het kleine
ballet bij rekent. Er werken vijf men
sen op ons kantoor, bijgestaan door
vier secretaressen. In het begin kost
te elke uitzending de B.B.C. tweedui
zend pond 20.000), maar dat is
al gauw drieduizend geworden We
hebben een boel requisieten en soms
buitenopnamen nodig en niet te
vergeten een orkestje".
De zaterdagavond nadat het besluit
tot (voorlopige) stopzetting te
gen het eind van 1963 was genomen,
greep TW3 zijn kans met gretige han
den.
De directiebeslissing van de B.B.C.
werd door het eigen B.B.C.-program
ma zo scherp en geestig op de hak
genomen, dat de toeschouwer niet
kon ontkomen aan de indruk, dat het
met de vrijwilligheid, waarmee het
heette genomen te zijn, niet helemaal
in de haak was
Daarmee werd ten eerste bewezen
hoe vrij de mensen van TW3 in feite
wel zijn en ten tweede dat de vrij
willigheid van het directiebesluit in
derdaad aan twijfel onderhevig mocht
zijn. Want zou dat niet het geval zijn
geweest, dan was de kritiek al lang
als een boemerang op Ned Sherrin en
de zijnen teruggevallen. Er is geen
boemerang te bekennen geweest.
Oudejaarsavond Wim Ibo's cabaretkro
niek ,JMens durf te leven". Cor Lemaire
veertig jaar in dienst van de lichte
muze begeleidt hier Hetty Blok.
leiding om zondagmiddag thuis te blijven. Na
het Weekjournaal en Sport in beeld neemt de
VARA zondagavond de dienst over. Henk El
sink brengt met zijn vaste medewerkers weer
een „intieme" show met veel eigen werk en
met als speciale gasten grappenmaker Sylvian
Poons en zangeres Ester Ofarim. Het char
mante Israëlische zangeresje werd in ons land
eigenlijk pas bekend door haar bijdrage aan
het Eurovisie Songfestival „T'^n va Pas". La
ter heeft ze enkele malen een programma voor
de Nederlandse televisie verzorgd samen met
haar man. De laatste keer zongen ze het vro
lijke liedje „One more dance", waarvan de ver
koop opmerkelijke cijfers behaalde toen er
kort daarna ijlings een plaat van gemaakt
werd. Elsink gaf zijn show de passende titel
mee „Tussen kaarslicht en vuurwerk". Nadat
dr. L. de Jong aan het woord geweest is, komt
er nog meer politiek, zij het op een wat andere
manier belicht. Rinus Fernandusse van „Zo is
het toevallig ook nog een keer" presenteert
zijn Haags Studentencabaret onder de titel
„Stakers, makt uw wild geraas". De bekende
medewerkers aan dit K-wartaal. Henk de By
komt de avond sluiten met zijn „Signalement",
dat al voordat het de ether in gegaan is, stor
men van protest heeft losgemaakt. Er worden
namelijk verschillende heel moderne artistieke
stromingen in belicht die niet allemaal even
serieus te nemen zijn. Zo maakte Henk de By
opnamen van een artistiek evenement, dat be
stond uit het plechtig leeggieten van een flesje
limonade in de Noordzee... Serieus ontledend
zegt de samensteller, dat in Amerika de zoge
naamde pop-art is ontstaan en in Frankrijk
het nouveau realisme. Ook elders werkten
hemelbestormers meer of minder artistiek en
onder vreemde namen als Adynamics! Works,
Fluxux, High Red Center en zo meer. Een van
de medewerkenden aan dit ongetwijfeld
vreemdsoortige programma is ene meneer
Wim T. Schippers, die zich tot voor kort be
schouwde als een representant van de adyna-
mische kunst, maar die onlangs deze bena
ming voor zijn werk heeft afgezworen als te
beperkend. Die afzwering ging met enige
plechtigheid gepaard.
MAANDAG. De laatste filmavond van het
jaar brengt uiteraard een Comedy Caper
Afstandbediening geheten een afleve
ring van Openbaar Kunstbezit, geblazen glas,
toegelicht door drs. H. van Haaren van het
Haagse Gemeentemuseum, het Journaal en de
politieke uitzending, deze keer van het Gere
formeerd Politiek Verbond. De hoofdfilm is
„Room for one more", ofwel „Er kan nog meer
bij", met in de hoofdrollen Betsy Drake en
Garry jjrant. Zij zijn de vader en moeder van
een gezin met drie kinderen. Alsof dat nog
Titeraard heeft men in Hilversum en
Bussum nogal wat werk gemaakt
van de jaarwisseling. Op oudejaars- en
nieuwjaarsdag zullen we menig uurtje
gezellig in een warme kamer naar de
beeldbuis kunnen kijken. Er zijn vele
en interessante programma's te bekij
ken, die zo te zien iedereen wel iets van
zijn of haar gading bieden. Er is amuse
ment, goede muziek, sport en voor de
liefhebbers van een spannend verhaal
zorgen zowel de V.A.R.A. als de A.V.
R.O., elk met een thrriller van formaat.
ZONDAG. De week begint direct al met een
hoogtepunt. Velen zullen zich nog de re
portage herinneren, die de Franse televisie ge
maakt heeft van de beklimming van de Aiguil
le di Midi. Iets soortgelijks vult zondagmiddag
de schermen van vele Europese televisietoe
stellen. Een Franse reportageploeg gaat dan
namelijk mee met de boot, die de bezetting
van de vuurtoren van Cordouan in de buurt
van Bordeau gaat aflossen.
De toren ligt ruim een uur varen uit de kust
en is bijzonder moeilijk te bereiken. De came
ra's zullen in een rechtstreekse reportage re
gistreren, hoe moedige mannen naar hun een
zame post in de Oceaan gebracht worden, of
die verlaten om het kerstverlof thuis door te
brengen. Om half drie volgt een uitgestelde
overname van een Duitse opvoering van Ver
di's fameuze opera Rigoletto. Het tweede Duit
se net heeft deze opera eerder uitgezonden.
Voor de muziekliefhebbers is er dus alle aan-
Leo de Hartogh en Fien Berghegge in het spel
„De wanhopige uren" van Joseph Hayes, dat
donderdagavond 2 januari door de A.V.R.O-
