Zee verzwolg reuzenweg «lllii I DE BOEKENPLANK Onderwijs per machine heeft vele voordelen Wereldbeschouwing op een stropdas Schermutselingen J Bazaltzuilen J Verlies aan contact - winst aan tijd WESTDUITSERS IN MEERDERHEID NIET TEGEN TELEFOON-AFTAPPEN Britse ouders betalen er een hoge prijs voor ff Vogels der wereld Vraag en antwoord Persoonlijk contact Bondsrepubliek vol met communistische spionnen Public Schools ondergaan nieuwe stimulans Onderzoek in volle gang VoJ spionnen MAANDAG 9 DECEMBER 1963 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 Advertentie Schapenboerendie hun dieren als kinderen optillen... ff TERLANDS helden uit het verleden hebben onuitwisbare sporen nagelaten. Was een held groot, dan groeide hij in de verbeel ding steeds verder; tenslotte tot afmetingen van een reus, zoals Finn Mac Coul Deze was een groot krijgsman en heette de bouwer te zijn van de Giant's Causeway, de reuzenweg in het uiterste noorden van County Antrim, bij de stad Portrush. Op weg naar de Giant's Causeway, die op ongeveer 110 km van Belfast ligt, rijden wij met onze gastheer, captain Mewhirter, kortweg „Mac" genoemd, de prachtige, zich langs de rotsen en dalen slingerende kustweg. Ook Noord- Ierland heeft op sommige plaatsen een zuidelijk karakter: een weldadig groen, tussen rotspartijen hier en daar, komt er bij stralend weer op zijn voordeligst uit. Zo rijden wij in snelle vaart noordwaarts. De ene keer stoppen wij bij enkele schapenboeren, die juist bezig zijn hun dieren te wassen en ze als kinderen optillen, om ze over een omheining te zetten, de volgende keer vraagt het haventje van Carnlough Bay onze aandacht. „Kijk, daar liggen juist een paar Nederlandse kustvaarders", zegt de captain. !Wij stappen uit, klimmen over de valreep van de „Grietje", uit Groningen (350 ton) en schudden de hand van de stuurman, die ons vertelt dat hij hier al sinds januari 1960 is. In september ging hij even met vakantie naar huis, maar het schip bleef en blijft hier voorlopig, want het vaart onder charter drie keer per week naar de tegenoverliggende Schotse kust. De lading be staat uit kalksteen, evenals die van de „Hans", het Nederlandse schip, dat er naast ligt en dit werk al drie jaar doet. SCHOTLAND ligt eigenlijk vlakbij en dit leidde in het verleden steeds tot schermutselingen tussen de bewoners van beide landen. Als wij een poosje later in het hotel bij de Giant's Causeway aan de lunch zitten vertelt mr. Val Gregson, een vriend van Mac en adviseur van zijn captain's club, ons daarover bijzonderheden. Fin Mac Coul was een groot krijgsman, een dichter en vooral een leider. Het heet dat hij de Causeway bouwde als een uitdaging aan een opscheppe rige Schotse reus. Die moest maar tonen dat hij over die weg naar Ierland durfde komen. Straks zult U wel zien dat de Causeway een verzameling van lange en kortere pilaren van basalt is, die in zee afdaalt. De weg is wel een beetje ongeljjk, maar goed genoeg voor een reuzenvoet. Het middenstuk van deze weg naar Schotland is door de zee overspoeld, zeggen ze. Ergens aan de Schotse kust ligt ook zo'n partijtje rotsblokken en dat zou het andere eind zijn. De Schotse reus kwam volgens het verhaal, even over de Causeway naar Ierland, maar moest het natuurlijk tegen Finn Mac Coul afleggen. Anderen zeggen dat de laatste de weg juist bouwde om naar Schotland te gaan. Enfin, TJ moet maar zien wat U er van denkt". VIA een smalle weg langs de Schotse kust wandelen wij in twintig minuten naar het midden van de Causeway, dat een van de meest spectaculaire delen is. In het begin zijn de groepen stenen pijlers tamelijk laag, verderop krijgen ze allerlei fantastische vormen, zoals die van het „Reuzenweefge- touw", het „Orgel" of „het Amfitheater" een baai met een halve cirkelvorm, die van boven aan de landzijde wordt begrensd door een rij basaltkolommen van 24 meter hoog. Daar beneden ligt een platte rotsmuur, als zetel voor de gasten van reus Finn Mac Coul en begrensd door een nieuwe rij zuilen met daaronder weer een dergelijke reuzenbank. Dat verschijnsel herhaalt zich tot beneden, waar het water wordt ingesloten door een kring van donkere rotsblokken. De volledige Giant's Causeway strekt zich langs de kust uit over een afstand van enkele kilometers. Maar hier in het midden is een soort enorme, ongelijkvormige pier uit basaltzuilen van vier tot tien meter hoog. De meeste zuilen van de Causeway bestaan eigenlijk uit vijf- en zeshoekige prisma's Daarvan past de bolle onderkant altijd precies in de holle bovenkant van het aansluitende blok steen. De bovenkant van deze „pier' heeft de veelzeggende naam „Honeycomb" (honingraat). We gaan even in de „wishing chair", een gemakkelijke basalten fauteuil" er onder zitten, om een wens te doen, die altijd uitkomt, zoals het in een bekend Iers liedje heet. Iets verderop wijst kapitein Mac ons op een scherm van blokken, dat hij met de poëtische naam „Waaier van de dame" aanduidt. „En daar is de kamer van Lord Antrim", voegt hij er aan toe, bij een hoekvormig ge deelte, dat met een weinig fantasie gemakkelijk als huiskamer kan dienen. „Hoeveel van die kolommen staan hier eigenlijk?" vragen wij. „Ik heb ze niet geteld, maar het moeten er 74.000 zijn, alles met elkaar. Én U kunt het geloven of niet, maar als ze de groep zuilen, waar we nu staan en die „The Keystone" (hoeksteen) heet, wegnamen zou de hele Giant's Causway als een kegelspel doorelkaar vallen!" HANS YKEMA. 1 WSMË 11 Y 'A StiKil Fin McCouls Giants Causeway" lijkt van de lucht uit een met enorme ste nen geplaveide weg, die zich in de g iven verliest. i ^Uan en voor H Hans Hvass. 3 Vogels der wereld. 3 Uitg. Moussault N.V., A'dam. 3 Onder de bewerking van Rinke Tol- =g man en met meer dan duizend ge il kleurde tekeningen van vogels uit al- 2= le delen van de wereld verschijnt bij §2 Moussault een boekwerk, dat grote aantrekkingskracht zal uitoefenen op alle liefhebbers van vogels. Het 13 tegelijkertijd beperkt van omvang. uitgebreid van inhoud en bewonde- renswaardig fraai uitgevoerd. In de ll ze vorm uiterst geschikt als cadeau H al of niet in verband met de komen- 3 de feestdagen. Het is zowel een lust voor het oog als een betrouwbare gids, althans voor hen, die de moei- 3 te nemen in op andere wijze geredi geerde werken hun bevindingen te controleren op veranderingen in het verenkleed tijdens de wisseling der seizoenen en op overgangen van jeugdkleed tot het verenpakje van de volwassen vogel. De bewerker wijst daarvoor tal van gelegenheden aan. Eén boek over vogels kan niet alles geven; nog eens; dit werkje geeft bewonderenswaardig veel en kan niet dan van harte worden aanbevolen. f Advertentie) Kaarslicht verwarmt het hart GOUDA KAARSEN WWyWHWIMHMMIWWWWWIHIIWywIMWWWI Honderden Westduitse boeren zijn vrijdag met landbouwtrekkers naar Hamburg gereden om te proteste ren tegen de „ontoelaatbaarheid van de prijsontwikkeling van de landbouwprodukten"Op de foto delen de boeren kropkool uit aan de huisvrouwen. (Van een medewerker) y&l de techniek ooit zo ver in 't onderwijs doordringen, dat de machine een belangrijk deel van de onderwijzende taak over neemt? Wie zich de bedenkingen herinnert die vóór de invoering van de schooltelevisie in Nederland speciaal uit onderwijskringen geuit werden, kan er maar moeilijk aan geloven. Dat neemt intus sen niet weg, dat er scholen zijn die het t.v.-apparaat als aanvul lend leermiddel toepassen. En ook elders, bij talenonderwijs bij voorbeeld, heeft de elektronica zijn intrede gedaan. In dat geval zitten de leerlingen met hoofdtelefoons op unaniem in microfoons op hun tafel te spreken. De leerkracht voor de klas heeft eveneens een hoofdtelefoon en een microfoon, maar daarnaast nog een schakelbord. Terwijl de klas op de wijze der vaderen de les „opzegt", scha kelt de onderwijzer van leerling naar leerling. Bevalt hem er gens iets niet in de uitspraak, dan geeft hij individueel aanwij zingen. Hij luistert naar slechts één leerling tegelijk, maar nie mand in de klas weet naar wie - tot hij eventueel een correctie krijgt. Het systeem is In de Verenigde Sta ten ontwikkeld en heeft zich snel over vele landen verbreid. De leerkracht kan hier uiteraard niet gemist worden; slechts de doelmatig heid van het onderwijs wordt opge voerd. Maar er zijn ook systemen denkbaar en zelfs al in toepassing waarbij de rol van de leerkracht is teruggebracht tot die van program meur. Hij is dan de man, die een on- derwijsmachine tevoren van een leer programma voorziet en die het on- derwijs-zelf verder aan de machine kan overlaten. Wat doet zo'n machine? Van de leer ling wordt verondersteld dat hij tevo ren thuis bijvoorbeeld de behan delde stof globaal heeft doorgenomen. In de „klas" stelt de machine vragen en controleert de antwoorden. gekozen antwoord niet goed kan zijn. Dezelfde vraag wordt dan opnieuw gesteld; de leerling krijgt dan een nieuwe kans. Uiteraard is het bij dit systeem op eenvoudige wijze mogelijk na te gaan, of de leerling vordert. Bij het tweede systeem kan dat niet. Ook hier wordt een vraag gesteld, maar zó simpel dat zeker negentig percent van de leerlingen wel een goed antwoord moet geven. Wanneer de leerling voor zichzelf een antwoord heeft ge formuleerd, verschijnt de correcte op lossing op het scherm. Uitleggingen worden in dit stadium niet verstrekt. Dat spaart tijd, maar daar de vragen eenvoudiger moeten kunnen zijn, is de voortgang door de leerstof niet zo snel als bij de eerste werkwijze. In Engeland wordt met deze methode druk gepionierd. De apparatuur va rieert naar gelang diverse onderwer pen worden onderwezen; boekhouden en grammatica, natuurkunde of ar beidsanalyse. Er zijn machines, die elektronische breinen moeten hebben. Maar andere lijken ietwat op een een voudig televisietoestel. Ten slotte zijn er simpele apparaten, die men eigen lijk best zelf op school kan maken. Het is duidelijk, dat dit soort machi nes tevoren de leerstof, vragen en antwoorden „ingegoten" moeten krij gen. Daarvoor bestaan al diverse programmeringsboeken. Het pro gramma van een machine moet voortdurend worden gewisseld al naar gelang de gevorderdheid van de klassen, die eraan werken. Er zijn nadelen aan het onderwijsap- paraat en een van de meest In het oog springende is, dat het persoonlijk contact tussen leerling en leerkracht in de verdrukking komt. Maar er zijn enthousiastelingen, die zeggen, dat dit persoonlijke contact op een mid delbare school met duizend leerlingen en klassen van veertig man toch al niet om over te juichen is. Het ten dele wegvallen van de per soonlijke benadering heeft ook voor delen. 'n Machine wordt nooit onge duldig, is ongevoelig voor plagerijen en krijgt geen aanvallen van razernij. Een machine is nooit moe en maakt geen vergissingen. Is de geprogram meerde leerstof breed opgezet, dan geeft het apparaat meer gelegenheid tot individueel onderwijs. En er is geen sprake van dat een leerling zijn De leerling heeft de vraag op het scherm voor zich gehad en voor zichzelf het antwoord ge formuleerd. Hij drukt nu op de antiooordknopen zal aan stonds op een tweede scherm merken, of zijn oplossing goed is geweest of fout. cursus kan voortzetten, wanneer hij niet steeds de behandelde stof onder de knie heeft gekregen. De theorie klinkt niet zo gek. Maar wat zijn de resultaten Men heeft die gemeten bij cursussen van de Royal Air Force, waar een massa exacte kennis moet worden geabsorbeerd. De ervaring bewees, dat de leerlingen hier sneller opschoten en zich beter herinnerden wat hun was geleerd. Een vergelijking werd getrokken tus sen cursisten in een klas, die drie hoeksmeting leerde door middel van een machine en leerlingen die bij een instructeur waren ondergebracht. Beide klassen kregen dezelfde stof te venverken. De „machinale" leerlin gen hadden er slechts 39 pet. van de tijdsduur voor nodig, die het onder wijs in de andere klas in beslag nam. Machinaal onderwijs wordt momen teel al gegeven in talen, wiskunde en de besturing van computors. Voor het leren gebruiken van elektronische rekenmachines via ponskaarten zijn al series instructiemachines vervaar digd, die opmerkelijke resultaten ge ven ten aanzien van die toetsen, wel ke in het algemeen nogal moeilijkhe den opleveren bij de bedrijfsappara- tunr. Het ziet er naar uit, dat de ont wikkeling nog maar aan een begin staat. UIT OPINIEONDERZOEK BLEEK (Van onze correspondent in Bonn) De Westdnitse dag- en weekbla den en tijdschriften, die met hun publikaties de telefoonaf- tapaffaire tegen de minister van binnenlandse zaken dr. Her mann Höcherl aan het rollen hebben gebracht, hebben zich daarover schijnbaar méér opge wonden dan de gewone West duitse burger. De meerderheid der bondsrepublikeinen is nl. van mening, dat het aftappen van telefoons bij verdenking van spionage geoorloofd is. Dit is gebleken uit een opinieonder zoek door het sociografisch instituut van Allensbach, dat tot de ontdek king kwam dat onder een „represen tatieve doorsnede" der Westduitse bevolking 55 procent niets heeft te- He „betere kringen" van Groot- Brittannië moeten dit jaar nog dieper in de portefeuille tas ten om hun zonen een verzeke ring voor het leven mee te kun nen geven: de prijzen voor de bevoorrechte particuliere scho len, die merkwaardig genoeg Public Schools heten, gaan voortdurend omhoog. Wie er prijs op stelt, zijn kind te laten behoren tot de „elite" van het land, moet daarvoor flink beta len, temeer omdat blijkbaar steeds meer ouders er behoefte aan hebben, hun kinderen aan te melden voor een van de be roemde Public Schools. In Eton, Rugby, Harrow of Win chester kost een schooljaar thans ongeveer vijfduizend gulden, dat is bijna 300 gulden meer dan vorig jaar. Tien jaar geleden was de gemiddelde prijs voor deze beroemde instituten nog geen drieduizend gulden per jaar. Schooluniform, zakgeld en andere kleinere uitgaven lopen ook nog eens op tot zeker honderd gulden per jaar. En daar komen dan nog boven op de kosten voor al die speciale acti viteiten, die voor de op toekomstige connecties bedachte jongeman even waardevol zijn als het onderwijs zelf: paardrijden, dansen, schermen, roei en. Ondanks de hoge kosten en de con currentie van de kosteloze openbare scholen hebben de meeste der onge veer honderd particuliere scholen ook dit jaar weer een toevloed van aan vragen te verwerken gehad, die de capaciteit verre overtreft. Bij de be roemdste van deze scholen hebben vandaag praktisch alleen die kinde ren een kans, die direct na hun ge boorte door de ouders werden aange meld. De eerbiedwaardigste dezer interna ten zijn nu reeds bijna volgeboekt voor de zeventiger jaren van onze eeuw. Hoezeer deze feiten bewijzen, dat de Public Schools in Engeland nog steeds een symbool is van maatschap pelijke status, zo weinig komt de algemene, overgeleverde opvatting, dat het in Eton en Harrow meer op afkomst dan op verstand aankomt, overeen met de werkelijkheid. Al de ze scholen en de oude wel in het bijzonder eisen van hun pupillen een zeer goede vooropleiding en in telligentie, die bewezen moeten wor den op harde toelatingsexamens. Er wordt zeer veel geëist maar ook veel geboden. De scholen voe ren 'n levendige concurrentiestrijd om de beste docenten van het land te krijgen, hetgeen een van de oor zaken is van de voortdurende ver hoging der schoolgelden. Ten gevolge van de interne verande ringen die zich ten aanzien van de ze scholen in de afgelopen jaren vol trokken hebben, heeft hun devies zijn waarde behouden: „Wie slaagt voor onze examens, behoort tot de elite van het land!" De veranderingen voltrokken zich deels als gevolg van heftige kritiek uit brede lagen van de bevolking. Een socialistisch parle mentslid gaf bijvoorbeeld eens als zijn mening, dat een zakenman de „old school tie" de stropdas met de sehoolkleuren van een voornaam internaat per jaar zo'n 20.000 gul den opbrengt ten gevolge van ge makkelijker contacten met toonaan gevende lieden bij overheidsdiensten en in de industrie. En dan is de schooldas nog maar een symbool. De eigenlijke entree van oude inter- naatsscholiereu is hun accent en een bepaalde manier van praten en zich bewegen. Gaat de jongeman na het eindexamen van zijn Public School op zoek naar een baan. dan is zijn schooldialect reeds geld waard. Het opent de deu ren naar directiekamers en is een soort geheim paspoort. Slechts elk tachtigste Britse school kind kan op 'n dergelijke voorsprong voor het leven rekenen en slechts een heel klein deel van de 79 anderen zal de achterstand kunnen inlopen. Tegenstanders van de Public School zijn niet slechts in de Labour partij te vinden, die er op aandringt, de ba sis van de elitevorming te verbreden door het aantal Public Schools te ver groten en op de „oude" scholen vrije plaatsen voor begaafde kinderen van onbemiddelde ouders ter beschikking te stellen. Ongeveer de helft van de 630 leden van het Lagerhuis en driekwart van de leden van de huidige regering draagt trots de schooidas. Het re cord houdt Eton met de voormalige premier Macmillan en de ministers voor de landsverdediging, commorr- wealth-aangelegenheden, opvoeding, landbouw en luchtvaart. Bij de Labour party wil het toeval, dat de tegenwoordige oppositieleider Harold Wilson alleen openbare scho len bezocht, die zich wat het onder wijs betreft zeer goed, maar wat be treft atmosfeer en korpsgeest beslist niet kunnen meten met de Public Schools, dat echter zijn beide voor gangers Hugh Gaitskell en Lord Att- lee beiden Public Schools bezocht hebben. En als er daarnaast nog een sti mulans nodig was om de bevoor rechte Public School nieuw leven in te blazen, dan kwam die wel van Prins Philip, de Hertog van Edin burgh, toen hij doorzette dat voor het eerst in de Britse geschiedenis de kinderen van de koningin, kroon prins Charles en prinses Anne. naar een internaatschool werden gezon den. Dat de keuze daarbij niet op oude maar op relatief jonge scholen viel, was weloverwogen. Wat voor het koningshuis een symbolische stap was in de richting van democratise ring en aanpassing aan de moderne maatschappij, had licht voor de cri tici van het „establishment" een nieu we steen des aanstoots kunnen wor den. Wanneer prins Charles echter naar Gordonstoun gaat inplaats van naar Eton, dan is deze koninklijke stap niet alleen voor de kampioenen van 't oude schoolsysteem een ondersteu ning doch ook voor de hervormers ervan, die voortdurend werken aan uitbreiding en modernisering van dit schooltype. gen het aftappen van telefoons, wan neer de veiligheidsorganen de ver denking van spionage koesteren, 28 proeent der ondervraagden bleek er onder alle omstandigheden tegen te zijn en 17 procent had geen mening. Vooral de mannelijke burgers der bondsrepubliek en jongere mensen bleken nadrukkelijk de mening te zijn toegedaan, dat de veiligheid van de Westduitse staat voorrang moet heb ben boven het in de voorlopige West duitse grondwet gegarandeerde post en telefoongeheim. Onder de manne lijke ondervraagden was 62 procent vóór telefooncontrole bij spionage- verdenking en bij de vrouwen 49 pro cent. De voorstanders van telefooncontrole bij spionageverdenking en uit an dere motieven geschiedt zij niet, naar men toch wel mag aannemen vindt men in alle drie grote politieke partijen: 61 procent onder de chris tendemocraten, 52 procent onder de socialisten en 59 procent onder de liberalen. Intussen is het onderzoek naar de telefoonaffaire in volle gang. Het loopt langs twee wegen: door de commissie voor binnenlandse zaken van het Westduitse parlement (op grond van een besluit der socialisten en liberalen) en door een gepensio neerde rechter (op last van minister van binnenlandse zaken, dr. Hermann Höcherl). Het richt zich vooral op de vraag, of 't „Amt für Verfassungsschütz" in Keulen de Westduitse binnenland se veiligheidsdienst buiten zijn boekje is gegaan, omdat het de hulp der geallieerde veiligheidsorganen in de bondsrepubliek in een aantal ge vallen heeft ingeroepen, om telefoons van Westduitse burgers te laten con troleren. Deze B.V.D. zelf zou géén telefoons hebben afgeluisterd. De geallieerden hebben op grond van het zg. „troe penverdrag" nog altijd het recht op telefooncontrole, wanneer hun veilig heid op het spel staat. Er is wel geen twijfel aan, dat deze veiligheid ook in gevaar komt, wanneer er tegen de wettige regering der bondsrepubliek wordt geconspireerd. De belangen der B.V.D. en der geallieerde veilig heidsinstanties lopen derhalve in de meeste gevallen parallel. De parlementaire enquêtecommissie heeft dezer dagen ook het hoofd van de B.V.D. (die hier de titel „presi dent" voert), Hermann Schrübbers, verhoord. Tijdens het openbare deel van het verhoor van Schrübbers dat achter gesloten deuren ging toen er staatsgeheimen ter sprake kwa men wees deze er nogmaals op, dat de bondsrepubliek als geen enkel ander Westeuropees land is overdekt met een net van spionnen en agen ten. Deze verklaring van „President" Schrübbers is in de Westduitse pers vrijwel verloren gegaan in het ge schrijf over competentiekwesties. Schrübbers wees er o.a. op, dat van alle landen van het noordatlantische bondgenootschap de Westduitse bondsrepubliek per jaar de meeste spionnen en agenten in hun kraag pakt. Dank zij de bemoeienissen van de B.V.D. alleen al rond 1200 per jaar (die natuurlijk prompt worden vervangen). Het officiële cijfer van agenten en spionnen in de bondsre publiek is 16.000.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 7