(Atv pagina
mcotówv
FANATIEKE THEE
Bosje m de mist
KINDERKRANT j
Papieren lakens
Nu al kerstpudding
CAPSULE
BED
GELUIDDEMPEND BEHANG
NA 'N PRETTIG WEEKEND
KOMT DE WAS WEER
verdwijnt zo snel
zo gemakkelijk
de medicinale
hoestbonbon
met vitamine C
ERGEREN, VAN
GROEN TOT GEEL
GOES
VELE FEESTDAGEN
Lj
JUWELEN VAN
DE GARDEROBE
WÊÊÈÊÊ&',
VttJ-J o U nAjrjJflLöilirt liros
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
Advertentie
HOEST
Omstreeks het jaar 2062 zal
het bed van de mens een
vormgeving hebben die het
midden houdt tussen de kooi
van een astronaut, een ver
stelbaar hospitaalbed en de
schrijn van een mummie
Dit verre van knusse toe
komstbeeld schotelt het vak.
blad „Hotel Revue" zijn le
zers voor een toekomst
beeld dat ontleend is aan de
visie van de meubelfabrikan
ten van Chicago, een stad die
als het hart van Amerika's
meubelindustrie wordt be
schouwd.
Zij menen dat onze leger
stede over een eeuw een
„bedcapsule" zal zijn: men
kruipt erin, sluit het deksel
en legt zich dan te ruste in
een atmosfeer van gezuiverde
lucht die op de juiste tempe
ratuur wordt toegevoerd. Wat
muziek of een bedtijdvertel
linkje, langs elektronische weg
overgebracht, nemen de functie
van Klaas Vaak over.
Rusteloos om- en omwentelen
is er niet meer bij: de bed
capsule heeft een mechaniek
dat automatisch de houding
van de slaper kan veranderen.
Pyama's en andere nachtkle
ding zullen eveneens schitteren
door afwezigheid, want de
koude kan geweerd worden
door middel van een bescher
mend chemisch laagje dat
over het lichaam wordt ge
spoten
GELUIDDEMPEND behang is er ook al. Amerika is ermee begonnen, maar
sinds kort maakt men het ook in Duitsland. Het bestaat uit 'n stof waarte
gen een laag schuimplastic gekleefd zit die 7 of 15 millemeter dik kan zijn.
Niet alleen is het behang geluiddempend, het zou bovendien 's winters de
warmte vasthouden en dat zou voor woningen in dit klimaat natuurlijk een
aantrekkelijke bijkomstigheid zijn! Als prijzen van het behang dat 1.30 meter
breed is worden genoemd: ongeveer zeventien gulden voor het dikke behang,
ruim een tienje voor de dunnere soortbeide prijzen per meter.
Wijngaardstr. 17
tel. 01100-7810
Ook voor chemisch reinigen.
DAT DE ENGELSEN fanatieke theedrinkers zijn is geen nieuws. Wel nieuw
is een Engelse variatie op het bekende „thee-ei" dat gevuld met thee in de
theepot wordt gehangen. Dat nieuwste „ei" heeft namelijk de vorm van een
miniatuur-theepotje een snufje dat de voorliefde van de Britten voor hun
nationale drank wel accentueert! Het is bedoeld voor het zetten van kleine
hoeveelheden: men hangt het met thee gevulde apparaatje in een kopje, giet
er kokend water bij en vist het potje (er zit een kettinkje aan) na een paar
minuten uit de versgebrouwen drank. Engelse warenhuizen verkopen dit thee-
makertje voor ruim zes shilling.
Vroeg in de morgen had Bosje ai zijn vrienden in de ga
rage al gewaarschuwd. Eerst was hij, zoals hij elke
morgen deed, in de open deur gaan staan, en had omhoog
gekeken naar de lucht. Met de duimen tussen de bretels
van z'n blauwe overal keek hij om zich heen en klakte be
denkelijk met z'n tong. „Tsjonge" zei-te, ,^o'n mist hebben
we in geen jaren gehad" Op een drafje haastte hij zich
terug naar binnen, waar Karei de Grote een beetje verkou
den stond te kuchen, naast Zwarte Jim, ook een heel grote
vrachtwagen, maar niet groot als Karei. ,Jiarel! Jim!",
riep Bosje, „kijk vandaag goed uit, want je kunt bijna geen
hand voor ogen zien".
„Ik bof!", lachte Zwarte
Jim, „ik ga vandaag naar
de spuiter om die lelijke
schaafplek te laten bijwer
ken. Voor mij geen lange
rit in de mist vandaag.
Lekker gezellig praten met
andere auto's die ongeluk
jes hebben gehad en er lek
ker mooi en schoon weer
vandaan komen!"
Ongelukjes vonden auto's
nooit fijn, maar allemaal
waren ze dol op de spuite-
rrj, waar ze precies in hun
eigen kleur weer werden
bijgespoten, zodat je van
het deukje of de schaafplek
niets meer zag.
Karei de Grote keek met
zijn grote glinsteroog
jaloers naar zijn vriend
Jim. Karei werd al een
dagje ouder en vooral tegen
lange wegen in de mist zag
hij een beetje op. „Het is zo
saai, weet je", zei hij tegen
Auto-Bas, die bij hem op
de treeplank was geklom
men, „niets om naar te kij
ken. De koeien die anders
met hun staart in de lucht
voor me wegvluchten, zie
ik niet meer door de mist;
bomen die zwaaien met hun
takken als ik langs ze raas,
hoor ik nog wel, maar zien
doe ik ze niet. Vrienden van
de weg, grote auto's,
vrachtwagens als ik, kleine
autootjes, scooters en brom
mers die ik allemaal voor
bij jaag, zie ik pas op het
laatste ogenblik, zodat er
geen tijd meer is om vrolijk
naar mekaar te knipogen.
Nee, hoor, ik vind het
niks".
„Als je in elk geval maar
voorzichtig bent en niet te
hard rijdt!", waarschuwde
Auto-Basje nog een keer
toen Karei de Grote prutte
lend in beweging kwam en
de garage uitschoof. „En
jij ook!", riep hij tegen zijn
vriend Beer, het takelwa
gentje dat al helemaal wak
ker bij de uitgang stond.
„Ik", zei Beer, „ik rijd al
tijd uit. Leuk juist, lekker
geheimzinnig in die grijze
wereld. Elk ogenblik kan
er iets naast je opduiken
en je weet niet wat".
„Nou, ik vind er niets leuks
aan", bromde Basje en dat
vonden ook de monteurs die
met druipende kleren op
hun bromfietsen de garage
binnenkwamen.
Maar gewerkt worden
moest er, ook al hadden al
le automensen hun auto's
maar het liefst binnenge
houden. En waarempel,
daar was de schrijver ook
met Buts, die al heel vroeg
op de dag een nieuw deukje
had opgelopen. „Arme
Buts", zei Auto-Basje, „wat
zie je er weer uit. Het
wordt tijd dat je weer een
paar dagen het ziekenhuis
ingaat".
„Tja", zuchtte Buts, „als
hij maar eens uitkeek, hé,
die baas van mij. Maar van
morgen bij het hekje was
het weer raak, hoor. Pats,
er tegenop. En dan die mist
nog. Ik zie geen spat".
„O, maarriep Basje,
„je ruitenwissers werken
ook niet". Weer zuchtte
Buts. „Dan heeft die dom
oor zeker vergeten om ze
aan te zetten".
Auto-Basje lachte en wees
de schrijver op het knopje
van de wissers.
Bel eens voor
inlichtingen:
in
huis
Moet dat? Is een krap opgezette en
nauwelijks aangeklede woning nood
zakelijk? Moet de indeling van een
huis bekrompen en popperig zijn? Is
het waar, dat de bouwvoorschriften
van het ministerie van volkshuisves
ting zo weinig ruimte bieden dat voor
de gewone huurder gerieflijk wonen
is uitgesloten?
Nee, zo liggen de zaken niet, aldus
werd ons van departementale zijde
verzekerd. Het is echter een histo
risch gegroeid wanbegrip, dat de ar
chitect moet beknibbelen op een ont
werp. Wel zijn er maximaal toelaat
bare mogelijkheden en minimale ei
sen Er is ook een zogenaamde cur-
veprijs vastgesteld, maar, zo werd
ons verzekerd, binnen deze grenzen
is een goed huis zeer wel haalbaar.
Goede uitbreidingsplannen vereisen
een intense studie, die dan ook
kan leiden tot voortrettelijke re
sultaten. In Arnhem bijvoorbeeld
heeft men een fraai uitbreidingsplan
en werkelijk bijzonder goed heeft
men het in Emmen opgelost, waar
een bos ten offer moest vallen aan
de uitbreiding. Voor dat plan kapte
men alleen die bomen, die nodig wa
ren om ruimte voor huizen te krijgen.
De rest bleef staan.
De buitenkant van een huis is be
langrijk en ook de omgeving waarin
het staat, maar van het allergrootste
belang is uiteraard de indeling van
het huis. De vraag is, waarom in de
zen niet allerwegen de huisvrouwen
of vrouwenverenigingen kunnen wor
den ingeschakeld. Dat zou kunnen
gebeuren wanneer een plan op stapel
wordt gezet voor een groot complex
nieuwe woningen.
Er zijn enkele gemeenten, waar zo
genaamde hearings, oftewel praat
bijeenkomsten worden gehouden,
vóór de definitieve plannen worden
geaccepteerd. Hier kunnen de dames
haar wensen kenbaar maken, die dan
door deskundigen worden afgewogen.
Uiteraard zijn niet alle huisvrouwe-
lijke wensen haalbaar, maar het hoe
en waarom kan dan uitgelegd wor
den.
Een koelkast plus een wasmachine
combinatie behoren hoe langer
hoe minder tot de luxe in een gezin.
Keukens, waarin beide kunnen wor
den geplaatst zijn echter uitzonderin
gen De plaatsing van kasten is vaak
een steen des aanstoots, wellicht zou
den velen hun piepkleine balkonnetje
graag willen missen als zij die ruimte
Advertentie
„Zo ziet U beter, meneer",
zei hij beleefd.
„Dank je wel, jongeman",
zei de schrijver die iets op
een papiertje zat te krab
belen. Hij drukte op een
knopje, maar het was hef
verkeerde en opeens scho
ten er twee straaltjes wa
ter over de mistige ruit van
Buts.
„Dat is de sproeier, me
neer", zei Auto-Basje.
„Ach ja, wat dom", zei de
schrijver en nu zette hij
eindelijk de wissers aan,
zodat de dikke tranen die
over Buts' ruit biggelden
werden weggeveegd. Met
een schokje en een diepe
zucht verdween Buts in de
mist.
„Ik zal blij zijn als ik jullie
vanavond allemaal gezond
en wel terug zie", zei Auto-
Basje toen hij z'n blauwe
overal had verwisseld voor
zijn jekkertje en met zijn
schooltas in zijn hand op
weg naar school ging.
Toen hij zich een paar
meter voorbij de garage
van zijn vader nog eens om
draaide, schrok hij, want
nu, weg van het licht en de
huizen, zag je pas goed hoe
dicht de mist was. Voetje
voor voetje schoven de
auto's over de weg en er
waren al chauffeurs die het
maar hadden opgegeven en
hun auto aan de kant had
den gezet.
Toen hij uit school kwam
was de eerste die hij zag
Buts, de auto van de schrij
ver. Hij stond met zijn neus
tegen een lantaarnpaal en
in zijn rechterkoplamp zat
een barst. „Tja, de mist",
zei de schrijver tegen een
politieagent die er bijstond.
Basje en Buts knipoogden
tegen elkaar. „Ik denk dat
ie met z'n hoofd in 'n ver
haaltje over een warm land
zat, waar nooit mist is", zei
Buts zachtjes.
„Ik zal vragen of ze Beer
sturen om je naar de gara
ge te slepen, Buts. Dan
krijg je lekker een paar
daagjes rust en helemaal
mooi kun je dan weer op
nieuw beginnen".
Toen Basje de laatste hul
zen van het dorp achter
zich liet en de grote weg
nam, waaraan zijn vaders
garage lag, bleef hij ver
baasd staan. Hij dacht eersl
dat hij door de mist mis
schien de verkeerde weg
genomen had, maar nee, hij
stond néast het bordje van
de bushaltje en hij wist dus
zeker dat hij goed moest
zijn. Maar wat een verschil
met andere dagen! Geen
geronk, gezoef of geraas!
De chauffeurs hadden het
opgegeven en wachtten tot
de mist een beetje zou weg
trekken. Niet één auto wa«
er op die hele dubbelbaans-
weg!
Toen opeens, achter dat
grijze gordijn, ergens rechts
van hem, hoorde Basje een
bekend gemopper. Karei de
Grote! Dat moest Karei de
Grote zijn. Zijn motor zou
hij uit duizend andere her
kennen. En jawel. De ach
terkant van de vrachtwa
gen, die zo hoog als een
muur was, dook voor hem
op en daar was ook Klaas,
de chauffeur van Karei.
„Wat een ramp, wat een
ramp", zuchtte Klaas, „ik
durf het niet meer aan met
Karei. Zelfs de koplichten
doen niets met dit weer.
Auto-Basje stond met een
bezorgd gezicht bij Karei
en Klaas en legde een hand
op een van de koplampen.
„Zeg, Karei de Grote",
vroeg hij, „kun je mij nog
zien?"
„Jawel', bromde Karei.
„En nu?", vroeg Auto-Bas
je en hij deed een paar
stapjes bij Karei vandaan.
„Ja, ook nog", zei Karei,
„ik zie m'n licht in de beu
gel van je schooltas".
„Mooi zo!", riep Basje en
toen stapte hij op Klaas af
en zei: „Ik heb een plan.
Je hebt binnenin toch een
zaklantaarn, hé?"
„Jazeker, 'n hele goeie", zei
Klaas, „maar wat wil je
daarmee?"
Heel eenvoudig", lachte
Basje, „ik ga voor Karei en
jou uitlopen met de lan
taarn. Zo lang ik de herm
maar goed in de gaten houd
kan er niets gebeuren.
Maar... je moet natuurlijk
wel héél langzaam rijden".
„Komt voor mekaar!", riep
klaas vrolijk, blij dat hij
met z'n zware wagen nou
toch misschien nog thuis
kwam. En daar gingen ze.
Voorop Basje met de zak
lantaarn, die hij strak op
de rechterberm richtte en
daarachter Karei de Grote,
die hem voetje voor voetje
volgde. Klaas, met zijn neus
bijna tegen de vooruit en
zijn voet op de rem, klaar
om te stoppen, zo gauw
Basje een teken zou geven,
had geen oog van het jon
getje met de schooltas af.
Maar alles ging prima en
heel trots liet Auto-Basje
zijn grote vriend de garage
binnendraaien. „Zo, meneer
de reus", lachte hjj vrolijk,
toen Karei op zijn vasle
plaats stond, „jij bent bin
nen!"
„Je bent zelf een reus", zei
den Klaas en Karei tegelijk
en daar was Basje zo ge
lukkig mee dat hij het gauw
aan zijn vriend Beer moest
vertellen, die al klaar stond
om Buts te gaan wegsle
pen. (wordt vervolgd)
of „DE ZON"
komt en dan heeft
U (als U alles
meerekent) voor
paar dubbeltjes
een stralend scho
ne wasen een
extra vrije dag.
De vrouw
(Van onze redactrice)
Dij aan rij worden ze neerge-
zet, flatgebouwen, bunga
lows, blokjes van twee of vier
onder één kap en eengezinswo
ningen. Gezin na gezin trekt in
de nieuwe huizen. Op de zeer
dure flats of op de naar eigen
behoefte gebouwde bungalows
zal weinig kritiek komen, maar
over de woningwetwoningen of
de zogenaamde middenstands
woningen heeft de vrouw des
huizes tegenwoordig veel te kla
gen. Het zijn niet eens klachten,
die te maken hebben met geho
righeid of met de ligging van het
huis ten opzichte van de zon.
Nee, het zijn stuk voor stuk
kleinigheden, maar tezamen
vormen ze een klachtenlijst, die
met name de huisvrouw veel
van haar werk- en woonplezier
vergalt.
Advertentie)
bij hun kamers kregen en voor de
huisvrouw is het wel prettiger als zij
haar pannen op het vuur kan zetten
naast het aanrecht en niet aan de
overkant daarvan
Heeft een ondiepe kelderkast onder
de trap in de zogeheten duurdere wo
ningen nog enige zin? Zou men niet
liever in die hoek het toilet hebben,
in de plaats van het piepkleine w.c.-
tje naast de huiskamer en bovendien
naast de voordeur? Denkt men bij
het leggen van waterleidingen vol
doende aan het bevriezingsgevaar bij
voorbeeld in het toilet tegen een bui
tenmuur? Zo zijn er honderden klei
nigheden, die zo werd ons verze
kerd heel wel uitvoerbaar zijn bin
nen de financiële grenzen.
Een ideale oplossing lijkt voor een
aantal adspirant-bouwers de zo
genaamde „14.000 gulden hui
zen". Volkshuis vesting wordt echter
bepaald nog niet overlopen met aan
vragen. In de grote steden zijn de
grondprijzen te hoog om deze bouw
aantrekkelijk te maken, en waar dat
niet het geval is dient men mede
bouwers te vinden, om een complexje
te kunnen zetten
Er komen bij de woningbouw heel
wat officiële instanties kijken eer
een huis is goedgekeurd. De mini
mumeisen worden uitvoerig gecontro
leerd. Maar minimumeisen zijn maar
minimumeisen en beslist niet meer...
Onze woningbouwvoorschriften laten
geen ruimte in de woningwet
en premiebouw voor het ideale
huis. Een geheel volk is nooit en te
nimmer tevreden te stellen, dit is ze
ker, maar een mindere mate van on
verschilligheid voor de wensen van
de huisvrouwen lijkt ons nodig en
wenselijk.
(Advertentie)
't Heerlijk avondje is voorbij,
maar er liggen nog
in 't verschiet
Feestelijke stoffen om deze dagen extra
glans te geven:
fluweel, velours chiffon, velours royal,
taft satin, satin duchesse, satin brödé,
brocaat, lurex, er zijn zoveel prachtige
stoffen in zoveel aparte tinten.
Knippatronen om uw feestelijke japon
perfect te maken:
Burda en Vogue met couturemodellen
van Jacques Griffe, Pierre Cardin, Lan-
vin-Castillo, Christian Dior en vele an
deren.
Uw goede smaak
leidt U onherroepelijk naar
r-ir LANGE KERKSTRAAT 44
TERNEUZEM NIEUWSTRAAT 6-8
Uitgaansjurken zijn als het ware
de juwelen van onze garderobe.
Hier ziet U drie voorbeelden van
smaakvolle avondkledij. Een soe
pele japon van dunne wollen stof
met een gerimpelde wijde hals
(midden) en een klein mouwtje
kan bijzonder elegant zijn. Altijd
succes heeft het japonnetje met
de strakke zwarte rok en het klei
ne bovenlijfje van pailletjes (on
der). De garnering bestaat uit een
nappa leren strik.
Zeer geslaagd is ook het zwarte
wollen pakje (boven), dat versierd
is op de rok en het jasje met rijn
steen. Een apart reit zijden blous-
je vervolmaakt dit elegante ge
heel.
Een bed-nouveauté, uit Amerika afkomstig en in Parijs al toegepast: lakens
van zijdepapier, bestemd voor logés die maar één nacht blijven. „Een van de
meest praktische dingen die we in de laatste jaren hebben gehoord", aldus
Hotel-Revue. En dat zal de huisvrouw de mannen-van-het-hotelvak ongetwij
feld gretig nazeggen want het moet heerlijk zijn om de dag na de logeer
partij het gebruikte beddegoed eenvoudig in de vuilnisbak te kunnen depo
neren!
Minstens éénmaal in z'n leven moet
iedereen toch eens geproefd heb
ben van de befaamde Engelse
plumpudding. Of hij daarna ieder
jaar om plumpudding zal roepen
valt nog te bezien, want smaken
verschillen en zeker als het om
de Engelse keuken gaat! Wie zo
origineel wil zijn om haar gezin dit
jaar een plumpudding als kerst
dessert aan te bieden (het is weer
eens iets anders dan de traditionele
kerstpudding met rode en groene
vruchtjes) moet er wél meteen aan
beginnen.
De oprechte plumpudding wordt
natuurlijk al verscheidene dagen
vóór Kerstmis gemaakt en het is
dus wel zaak om nu de ingrediënten
in huis te halen en aan het koken
te gaan wil de pudding tijdens de
feestdagen klaar voor gebruik zijn.
Als niet-Engelse huisvrouw kijkt
men er even van op dat bij die in
grediënten ook dierlijk vet wordt
gebruikt. Een plumpudding is dan
ook geen „licht" gerecht, maar
men kan er wel een wat lichtere
variatie op maken en voor zo'n va
riatie wordt het volgende recept
aanbevolen.
Voor acht personen maakt men
plumpudding uit de volgende ingre
diënten: 175 gram kalfsniervet, een
half pond fijngekruimeld wittebrood,
175 gram bruine suiker, 175 gram
krenten, 175 gram rozijnen zonder
pit, een ons oranjesnippers en een
half ons sukade, een ons fijnge
snipperde amandelen, een geraspte
appel, een theelepel gemengde krui
den (hierbij moeten zich kruidnagel
en kaneel bevinden), een theelepel
gemberpoeder, een snufje zout, drie
eieren, anderhalve deciliter bier.
De droge bestanddelen worden goed
door elkaar gemengd en met de
even opgeklopte eieren en het bier
tot een gladde massa verwerkt. Neem
nu een flinke puddingvorm (hébben
we die eigenlijk nog in deze tijd
van kant-en-klaar desserten?) en
bedek de binnenkant met beboterd
papier. In deze vorm moet het meng
sel twaalf uur rusten en daarna
wordt het vijf uur lang au-bain-
marie gekookt. De pudding wordt
dan op een koele, donkere plaats
weggezet, verpakt in schoon, vetvrij
papier.
Wie het echt-Engels wil doen, legt
in de puddingvorm geen papier maar
een beboterde en met meel bestrooi
de doek en in die doek wordt de pud
ding dan ook weggezet. Maar in bei
de gevallen moet de pudding op
kerstdag au-bain-marie worden op
gewarmd, vervolgens met rum over
goten en aangestoken en uiteraard
brandend opgediend.
(Advertentie)
prijzen 1.75/1.95/2.95
met GRATIS spaarzegels
van 15 en 25 ct
vraag een spaarkaart
