Sammy is weer alleen Puikje van de pockets in Japanse auto's nu Nederland geïmporteerd Ex-oorlogsvlieger ruimtevaartleraar werd nr. 1 „De Beer" wordt op 1 januari voorgoed gesloten I0R FLITSFOTO'S SAMMY wil naar Durban (X»X) Opschudding The group Staal van schrijvers Weer aanbod V.S. tot samenwerking in de ruimte Personen- en vrachtwagens met 2-Iitermotor Ontwerp-rijkswet tot goedkeuring akkoord van Moskou Duitsland maakt militaire raketten Schepen in brand na aanvaring bij Montreal Op school in Londen Vogelreservaat wordt haven- en industriegebied STICHTING: SPOEDIG IN DELTAGEBIED RESERVATEN AANWISTEN Bittere ervaring In Deltagebied Grenzen j De stationwagen van Prince Mo- j j tors Ltd., die onder de naam ,Nip- j I pon Skyline" binnenkort in Ne-1 derland leverbaar zal zijn. De wa- I gen wordt geleverd in twee kleu- j j ren en met banden met witte zij- j vlakken, hij is voorzien van air- j conditioning. Boven 10 mille WOENSDAG 4 DECEMBER 1963 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Uhcning DOEVE Met wie u intiem gaat dineren Is uw zaak, gij mannen en heren. Toch moest u het gauw Ook gewoon met uw vrouw (Ze verdient heteen keertje proheren. Alexander Pola «PQPcotigMegmxxxxMMtxxMDnDoooanonDcxximnnnnnntHïxixxïxxxiixirxxmYmxixtwfXYTriirxtttKYCTYinr»»»»»»»»»»»»»»»»»»!»»»»»!»»^ LJet gaf Sammy een triomfantelijk gevoel aan 1 Predappio te zijn ontsnapt. Het was gemak kelijk, vond hij. Grote mensen wisten niet zo goed hoe ze dingen moesten aanpakken, ook al deden ze nog zo alsof. Toch moest je met ze op passen. Hij sjouwde door de rimboe, die voor een groot deel was overgegaan in grasland be zaaid met bomen en doornige struiken. Aan zijn rechterhand, 'n vier- of vijfhonderd meter weg, stonden giraffen te eten; Sammy keek er nau welijks naar. Je moest verdraaid oppassen met grote mensen. Er waren erbij, die praktisch voortdurend leugens vertel den. Maar één ding was zeker: zij, die de meeste leugens vertelden, geloofden je ook als'je zelf loog. „Ik ga maar eens een beetje zitten", zei Sammy en hij zocht een boom op. De schaduw viel recht onder de boom, maar het was schaduw en Sammy ging dank baar zitten met zijn rug tegen de stam. Boven de wind, een halve kilometer verderop, liep een kudde buffels van dertig stuks of meer, al grazende van hem weg. Gek, er was geen mens te zien. Hij at twee biscuitjes en dronk een slokje water. Mis schien was de wereld op de een of andere manier plot seling leeg, ineens. Alle mensen weg, behalve hij. Ieder een verdwenen als water, dat in een gat liep of in de grond. Het zou kunnen; God kon dat laten gebeuren als hij wilde. Maar als God dat had gedaan, zou tante Jane ook weg zijn. Sammy onderdrukte een huivering. Zoiets kon niet gebeuren. Of toch? Er was niemand te zien, maar Sammy stond vlug op. Hij moest verder. Maar welke kant op Hij had op goed geluk gelopen en zich aanvankelijk georiënteerd op de weg, die, dat wist hij, naar het oosten was afgebogen, voordat hij en Predappio de vorige avond de pleister plaats hadden bereikt. Maar nu, terwijl de zon recht boven zijn hoofd stond, was het onmogelijk om vast te stellen, waar het zuiden was. Eens had hij een kompas gehad. Maar dat had hij ver loren, eeuwen en eeuwen geleden. „Lang voordat ik begon hij hardop te zeggen. Nu hij zijn herinnering dreigde terug te krijgen, raak te Sammy bijna radeloos. Hij begon in zichzelf te wau welen. En toen, opeens, zei hij: „Tuurlijk!" Daarom waren er geen mensen. Waar water was, waren men sen. Langs de rivier waren duizenden en nog eens dui zenden mensen, maar niet in woestijnen en zo. Nou ja, er waren er een paar; zoals die bedoeïnen. Toen in dat andere land. En dit moest een soort woestijn zijn. Deze gedachtengang luchtte Sammy geweldig op. Nou zeg, dacht hij, daar was hij toch werkelijk bang ge worden! Maar als dit een soort woestijn was, dan was hij niet langer bang. Die avond kwam Sammy tot de conclusie, dat hij niet recht naar het zuiden getrokken kon zijn, maar dat hij toch in het algemeen in zuidelijke richting was gegaan en dus was hij tamelijk tevreden. De zon ging aan zijn rechterhand onder. Sammy wist, dat het heel gauw donker zou zijn. „Ik klim in een boom", zei hij. Sammy klom in de boom. Hij had een goede keus ge daan. Waar de stam zich vertakte was een klein, onge lijk plateau waar hij kon zitten met zijn benen dwars op een tak en met zijn rug veilig geklemd tussen twee andere, omhoog groeiende takken. Sammy at vier bis cuits en dronk misschien een kwart liter water. Het werd donker, maar het dak van stoffig gebladerte boven Sammy's hoofd onttrok de sterren aan zijn blik. Gedurende de nacht werd hij van tijd tot tijd wakker en veranderde hij van houding. In de vroege ochtend uren werd hij koud. Een keer, toen het nog donker was en hij half wakker was, hoorde hij een dreunend Het werd donker; het dak van stoffig gebladerte boven zijn hoofd onttrok de sterren aan zijn blik. geluid; en, toen hij zijn ogen slaperig open deed, zag hij drie olifanten op honderd meter afstand bij het licht van de sterren voorbij gaan. Ze liepen zo stil als gees ten, ook al vormden ze ook nog zo'n grote zwarte massa. Toen begreep Sammy wat dat dreunende geluid was. Het waren de magen van die olifanten. Zijn eigen maag deed dat ook wel, maar lang en lang zo hard niet. Bij het eerste licht klom Sammy verstijfd uit de boom. Hjj voelde zich nog moe en zijn ogen voelden prik- kelig aan. Hij kwam in de verleiding om ze te wassen met een beetje water uit de fles, maar hij besloot om dat toch maar niet te doen. Er waren nog maar zes biscuits over en hij at er vier van op; hij spoelde ze weg met maar een paar kleine slokjes water. Hij zorgde ervoor, dat hij de zon aan zijn linker hand hield. Dit ging goed, totdat de zon te hoog stond om zich er langer op te oriënteren. Toen kon hij alleen nog maar het beste hopen. Hij kwam bij een groot bos van doornige struiken, dat midden op zijn weg lag. Hij stond op het punt er om heen te lopen, toen hij een paar meter voor zich en even opzij van de struiken een grote hoop dampende mest zag liggen. „Jeminee", zei Sammy, die zich afvroeg welk dier dat wel had gedaan. Dat moest een olifant zijn geweest. Geen wonder dat hun magen rommelden. Maar het was geen olifant. Sammy hoorde een fluitende adem achter zich en stond, toen hij zich omdraaide, voor een neushoorn. Sammy zag, dat er vogeltjes op zijn rug zaten. De neushoorn was misschien een dertig meter bij hem vandaan aan de linker rand van het bosje. Hij snoof opnieuw, schudde zijn kop, boog die toen omlaag en viel aan; de vogels vlogen van zijn rug af. Hij kwam aangestormd met een verrassende snelheid, zijn poten met een bijna fijngevoelige nauwkeurigheid bewegend, terwijl Sammy zich omdraaide en, kansloos begon te rennen. (Wordt vervolgd) (Advertentie) Dijna een jaar op de lijst van de bestsellers in Amerika: Katherine Anne Porters SHIP OF FOOLS, thans herdrukt als Signet. Ze had een goede naam in strikt literaire kringen als de zorgvuldige schrijfster van lange novellen; met dit boek heeft ze het „grote pu bliek" bereikt. Enigszins vreemd is het wel, sommige critici hebben haar romanmethode verouderd ge noemd. Men neme een groep men sen binnen een begrensde ruimte: op een eiland bijvoorbeeld en be schrijft de wisselwerking, die de verschillende figuren op elkaar hebben; allerlei dramatische situa ties ontstaan dan „vanzelf". dit romanprocédé werd vaak toegepast tijdens de jaren tussen de oorlogen. Vicky Baum bracht het met Men- schen im Hotel tot een wereld succes. K. A. Porter verzamelde een bijzonder groot aantal romanfiguren van allerlei nationaliteit: Duitsers, Zwitsers, Amerikanen, Zweden, Cu banen op het schip Vera van de Noordduitse Lloyd, varende van Mexico naar Bremerhaven, in het jaar 1931. Boeiend en dramatisch is het zeker; dat ze er een populair succes mee gezocht heeft, ook. Een gruwbaar document is Child of the dark van Carolina Maria de Je sus (Signet). Het is een boek, dat in de beide Amerilta's veel opschud ding veroorzaakt heeft toen het dank zij een Braziliaanse journalist ge publiceerd werd. Het is het dagboek van Carolina over haar schijnbaar uitzichtloze bestaan in de favelas de sloppen van Sao Paulo. Ze kwam er als de moeder van drie buitenechtelijke kinderen, ieder van een andere vader en haar bestaan was één eindeloos gevecht tegen de honger. „Aan de kost" kwam ze door het uithalen van vuilnisbakken en de ver koop van oud papier, oud metaal en andere afval. Als uitzondering in de favela kon zij lezen en schrijven en haar dagboek hield ze bij als ze des nachts niet slapen kon van de honger. Een bitter boek, hoe kan het anders bitter over de afgunst van haar omgeving, bitter over de geestelijken, die deze paria's aansporen toch meer kinderen te verwekken. Carolina's boek werd een bestseller in Brazilië, hetgeen haar in staat stelde de favela te verlaten. Mary McCarthy is op het ogenblik groot nieuws in Amerika, waar haar openhartige en vrijmoedige roman The Group, over de belevenissen van een groepje afgestudeerde Ameri kaanse vrouwen veel belangstelling ondervindt. Zijzelf studeerde aan Vassar College en sommige van haar novellen hebben als achtergrond het leven aan een universiteit. Dat is ook het geval met haar ro man The Groves of Academe (Sig net) een titel, die onder meer een omschrijving is voor t' simpele woord „school". Het is dan ook een roman over een kleine „college" (het woord „hogeschool" is wat te groot) en over het touwtrekken tussen een stel over het algemeen zeer intelligente docen ten. Inzet is de communistenjacht, die in de jaren vijftig, waarin deze ro man ook werd geschreven, vooral in kringen der intellectuelen gehouden werd. Bijzonder schrander gedaan, geestig en satiriek, een goede gele genheid kennis te maken met het werk van een vrouw, die de intelli gentste Amerikaanse schrijfster van ons heden is. Een andere gelegenheid is de herdruk van haar novellenbun- del Cast a cold eye, eveneens in Signet, meesterlijk werk! Ook Helen Curley Brown heeft Ln Amerika opzien veroorzaakt met haar boek Sex and the single girl, thans herdrukt als Four Square Book. Dat is wel begrijpelijk. Het is gewoon een leerboek der strategie hoe een man te vangen en hem dan te hou den. En geschreven op de goede Amerikaanse manier, nuchter, maar allerminst droog. Gypsy Rose Lee, Amerika's beroemdste strip-teaseuse heeft zich afgevraagd of het niet mo gelijk is dit boek uit mannenhanden te houden, er staat zoveel in dat ze niet behoeven te weten! „Ik vind dat het huwelijk een ver zekering is voor de slechtste jaren van je leven. Gedurende de beste heb je geen echtgenoot nodig. Je hebt natuurlijk bij iedere stap op de weg een man nodig, maar op het emotio nele vlak, goedkoper en veel leuker zijn ze bij het dozijn" is een glimpje van Helens levensfilosofie. „How to be sexy", hoe je flat in te richten, waar mannen te ontmoeten, hoe geld te verdienen. „Niemand houdt van een arm meisje. Ze is al leen maar een zeurde garde robe ;Spendeer altijd meer aan je kle ding dan je je veroorloven kunt", „Kisses and Make-Up", het „avon tuurtje" van begin tot einde een leerzaam werkje, dat in enkele krin gen menige wenkbrauw zal doen rij zen. Immoreel? In hoge mate! MASTER STORIES OF THE 20TH. CENTURY, verzameld door Herbert van Thai en uitgegeven door Pan Books is aantrekkelijk omdat het een staal geeft van schrijvers, die in het begin van deze eeuw bekend wa ren, tot figuren als Sansom en Alan Sillitoe uit ons heden toe. Bevat on der meer een verhaal van een vrijwel vergeten figuur als Arnold Bennett, de beroemde „Gioconda Smile" van Aldous Huxley, 'n merkwaardige bij drage van Sidney Keys, de dichter, die, 21 jaar oud, in 1943 in Tunesië sneuvelde, werk van Katharine Mans- field, Somerset Maugham en als ko mische afsluiting een verhaal van P. G. Wodehouse. Jaques don Haan, President Lyndon Johnson heeft het aanbod van John Kennedy aan de Sow- jet-Unie om een gemeenschappelijke Russisch-Amerikaanse expeditie naar de maan uit te rusten, herhaald. Dit geschiedde maandag bij monde van de Amerikaanse delegatieleider Adlai Stevenson in de politieke commissie van de algemene vergadering der V.N. welke begon met behandeling van de kwestie van het vreedzaam gebruik van de ruim te. Kennedy had het voorstel op 20 sep tember jl. gedaan. 0 De uit Italië afkomstige filmproducent en regisseur Mario Zampi is na een ziekte van verscheidene weken in het Italiaanse zieken huis te Londen overleden. Hij was 59 jaar oud. Als uitgesproken anti-nazi zat hij in de tweede wereldoorlog in Italië vier jaar ge vangen. Na de oorlog maakte hij o.a. de vol gende films „13 men and a girl", „French without Tears", „Fatal night" en „Laughter in paradise". De minister van buitenlandse zaken heeft bij de Tweede Kamer een ontwerp van rijkswet tot goedkeuring van het te Moskou gesloten kernwapenakkoord in gediend. In de memorie van toelichting op dit wetsontwerp wordt vreugde uit gesproken over de totstandkoming van het verdrag, dat „een stimulans kan vormen voor het bereiken van verdere afspraken bij de ontwapeningsonderhan delingen". Het blijft te betreuren, aldus de me morie van toelichting, dat de weigering van de Sowjet-Unie om een afdoend internationaal controlesysteem te aan vaarden, een alomvattend verbod in de weg heeft gestaan. Het streven naar een zodanig verbod zal inmiddels niet worden opgegeven. Het ontbreken van voorzieningen in de overeenkomst in geval van conflict over de naleving van het verbod door een der partijen acht minister Luns een duidelijk gebrek. Naar zijn oordeel laden de lan den, die tegenover het verdrag een af wijzend standpunt innemen, een bijzon der verantwoordelijkheid op zich. Een Westduitse fabriek van raketten heeft bekendgemaakt dat zij morgen zal beginnen met het beproeven van haar militaire raketten en dat zij va:i plan is de projectielen aan het buitenland te verkopen. De directeur van de maatschappij, Joachim Boegner, verklaarde „niets verkeerds te zien in de plannen van de onderneming". Hij zei dat de fabriek vier proefraket- ten zal lanceren. Bij deze proefneming zullen 40 militaire raketdeskundigen uit westelijke landen aanwezig zijn. (Advertentie) Buiteri'is het winter. Bin nen heerst gezelligheid. Foto's worden flitsfoto's met PF 1 - lampjes en Gevacolor N5 mask, de betere kleurenfilm met de drie zekerheden: Mooiere kleuren tfc Scherpere beelden Méér geslaagde foto's CO 3103 Twee vrachtschepen, de één geladen met naftaline en de andere met chemicaliën, zijn gisteren in de haven van Montreal met elkaar in aanvaring gekomen en in brand gevlogen. De „Lionel", een Noors schip dat de lading chemicaliën aan boord had, en het Britse vrachtschip „Manchester Merchant" kwamen gistermorgen vroeg met elkaar in aanvaring. Er zijn geen ernstige gewonden onder de beman ningsleden gevallen. De „Lionel" werd midscheeps zeer ern stig beschadigd en brandde van voor tot achter. Het schip werd voor de veiligheid dichtbij de ingang van de St.-Laurens zeeweg aan de grond ge zet. De „Manchester Merchant" ver toonde een gapend gat in haar boeg waaruit het vuur spoot. Later op de dag werd medegedeeld dat men beide bran den meester was. (Van onze verkeersredacteur). O». de Brusselse autosalon in het begin van dit jaar was een Japanse automobiel te zien van 't merk „Prince", dat echter zorgvuldig was weggewerkt, omdat de Europese auto-indus trie al een „prins" had en dat vervangen was door de naam „Nippon". Het was een produkt van de tweede automobielfa briek van Japan, Prince Motors Ltd., een flinke middenklasse wagen met een motor van bijna twee liter. briek worden thans ook Jap: in N ederland geïmporteerd, namelijk door Nlppon- Nederland N.V. i.o. te Gilze. De serie Nippon wagens bestaat thans uit twee personenauto's en drie vrachtwagens, t.w. de „Nippon Skyline", een 4-deurs sedan, de „Skyway", een 5-deurs sta tionwagen, de „Miler", een tweetons vrachtwagen en de „Clipper", een twee-tons vrachtwagen met front- stuur, die ook nog te krijgen is als „Super Clipper" in extra lange uit voering. (Van een correspondent) Ruimtevaart als leer vak naast geschiedenis en aardrijkskunde be staat tegenwoordig in West-Europa vermoe delijk alleen nog aan de Southborough-school in Surbiton, 'n voorstad van Londen. Daar wor den de leerlingen met de technisch-natuur- kundige problemen van de astronantica ver trouwd gemaakt. De idee is afkomstig van de wiskundeleraar S. W. Smith, een vlieger uit de laatste wereld oorlog, die het onder richt in dit modernste aller schoolvakken op zich heeft genomen. Aan de hand van na tuurgetrouwe schaal modellen leren de leer lingen niet alleen de opbouw van wereld ruimteraketten kennen doch krijgen zij ook enig begrip van wat zich tijdens start en vlucht binnen en buiten de atmosfeer afspeelt. De actualiteit van de leerstof houdt de leer lingen in zijn ban en de leraar heeft niet te kla gen over gebrek aan belangstelling. Hier werd mathemati ca, fysica, chemie en biologie ineens nieuw, boeiend leven ingebla zen en hun onderlinge samenhang duidelijk gemaakt. De leerlingen krijgen ook enig begrip voor het in elkander grijpen van de verschil lende takken van we tenschap, dat in sa menspel grote techni sche prestaties moge lijk maakt. Ook de ethiek, de vraag naar het juiste gebruik, dat de mens van de wereldruimte mag maken, wordt in de lessen niet verwaar loosd. Twee jaar heeft ruim tevaartleraar no. 1 mr. Smith nodig gehad om zijn ideeën over ruim- tevaartonderricht voor scholieren tussen de 13 en 16 jaar te concreti seren in de vorm van een leerplan. Hij vond daarbij steun van de zijde van het Britse Interplanetaire Genoot schap, dat een werk groep opdracht gaf, dit thema te bestuderen en kortgeleden het eerste ruimtevaartleerboek voor middelbare scho len uitgaf. De op het gebied van de ruimtevaart voor aanstaande bedrijven dragen aan dit nieuwe schoolleervak b(J door het ter beschikking stellen van apparaten, films, wandplaten en overdrukken van we tenschappelijke artike len voorzover deze uiteraard door de leer lingen begrepen kun nen worden. Het experiment kon met een „vliegende start" beginnen, toen een onderzoekingsteam, dat werkt aan de Brit se Blue Streak Raket, ter gelegenheid van de eerste les een bezoek aan de school bracht en in de aula een tentoon stelling met onderdelen van de raket en aan vullende foto's inricht te. Sindsdien bestormen talloze leraren ln ge heel Groot-Brittannië hun plaatselijke school- autoriteiten om toe stemming te krijgen het experiment van de Sonthborough-school te mogen navolgen en zjj worden daarbij ge steund door de weten schap, dat wat mr. Smith inleidde ook in het buitenland groot opzien baarde, sinds zijn werk op het 14e Internationale Ruimte vaartcongres te Parijs werd bekendgemaakt. De werkzaamheden op De Beer in het kader van de zeewaartse uitbreiding van Europoort zijn thans zo ver gevorderd, dat de stichting natuurmonument De Beer zich ziet genoodzaakt het natuurreservaat op 1 januari 1964 voorgoed te sluiten. Daarmee zal een van Westeuropa's beroemdste vogelreservaten ten offer vallen aan de expansie van het Rot terdamse haven- en industriegebied, aldus een mededeling van deze stich ting. De stichting, die een aantal staatsdomeingronden beheert, is van mening, dat op korte termijn ln het Deltagebied natuurreservaten ter compensatie van het verlies van De Beer moeten worden aangewezen. Zij heeft er bij de betrokken overheids instanties op gewezen dat hier inter nationale belangen in het geding zijn, maar naar haar mening heeft zij bij bepaalde diensten tot nu toe onvol doende medewerking ondervonden. Op De Beer bevindt zich, zoals be kend, een belangrijke vogelbroed plaats. kolonies, waar duizenden grote sterns en kokmeeuwen en voorts honderden visdieven, bergeenden, kluten en wei devogels broedden. In haar mededeling memoreert de stichting, dat in 1959 ca. 175 ha van het mooiste deel van het natuurreser vaat werd opgespoten ten behoeve van het hoogoventerrein. De stichting noemt het een bittere ervaring voor de natuurbescherming, dat deze grond, waarvoor o.a. het breed en de klutenplas werden opgeofferd, nog steeds ongebruikt ligt. In het afgelopen voorjaar werd het definitieve einde van De Beer inge luid. De bunkercomplexen worden ontgraven en gesloopt, de thans vol op met oranje bessen getooide duin doornstruwelen worden door dragli nes verwijderd en in brand gestoken. Op de plaats waar dit voorjaar nog bijna 2000 paren grote sterns nestel den grommen nu de bulldozers en vreten twee cutterzuigers zich lang zaam maar onverbiddeüijk door het terrein. Jaarlijks bezochten rond 50.000 na tuurliefhebbers De Beer, waarvan en kele duizenden onder geleide van op zichter W. Korfmaker met de geva rieerde plantengroei kennis maakten en een bezoek brachten aan de voged- De stichting natuurmonument De Beer, die een naamswijziging over weegt, is van mening dat elders in het Deltagebied maatregelen moeten worden getroffen om het verlies van De Beer enigermate te compenseren. Daartoe kan niet worden gewacht op de mogelijkheden die over enige de cennia wellicht aan de zeezijde van de grote afsluitdammen zullen ontstaan. Een dergelijk vacuum zou onverant woord zijn met het oog op de inter nationale verantwoordelijkheid die de natuurbescherming in Nederland heeft. Het gaat hier bv. om de os. van De Beer verdreven grote sterns, waar van meer dan driekwart juist in ons land broedt en om de honderdduizen den eenden en steltlopers uit noorde lijke landen, die tijdens de trektijden en in de winter op de voedselrijke slikken en zandplaten pleisteren. Doordat elders in Noordwest-Europa ontginning en ontwatering drassige graslanden als ganzenpleisterplaat- sen onbruikbaar hebben gemaakt, is er geen land in Europa waar in de wintermaanden zo grote aantallen ganzen hun toevlucht zoeken als bij ons. Maar ook in Nederland zijn deze terreinen, zoals de poel ten zuiden van Goes en de putting in oostelijk Zeeuwsch-Vlaanderen, niet veilig voor cultuurtechnische ingrepen. Compensatie voor deze en andere verliezen kan worden tot stand ge bracht op een aantal buitendijkse gronden in het Deltagebied, die als toevluchtsoorden voor de elders ver dreven planten en dieren kunnen die nen. Op geïsoleerde platen zouden grasvlakten moeten worden inge zaaid, waar de zeer schuwe ganzen veilig hun voedsel kunnen zoeken. Op de middelplaten in het Veerse Meer, die de dienst der Domeinen de stich ting onlangs in beheer gaf, zal in 1964 een proef met de aanleg van een ganzenreservaat worden genomen. Voorts stelt de stichting alles in het werk nog drie buitendijkse natuur terreinen in beheer te krijgen, te we ten de slikken in het Brielse Gat, de Ventjagersplaat bij Ooltgensplaat en de slikken van de Heene. Helaas on dervindt zij, ondanks de medewer king van Domeinen, b(j bepaalde overheidsinstanties hiervoor nog on voldoende medewerking, zo deelt de stichting natuurmonument De Beer mede. Deze wagens zijn alle voorzien van dezelfde viercilinder viertakt water- gekoelde kopklepmotor van bijna 2 liter (1900 cc) 'n zuiver „vierkan te" motor (boring en slag 84 mm) met een compressieverhouding van 8 1, een vermogen van 96 pk (SAE) bij 4800 t.p.m. en een draaimoment van 15 kgm bij 3600 t.p.m. De „Skyline"-sedan, die we des tijds in Brussel zagen, maakte toen een goede indruk vrij conventio neel, maar betrouwbaar en ook be rekend op Europese maten. Deze se dan gaat in Nederland 10.495 kos ten, de stationwagen 11.695. De „Miler" en de „Clipper" blijven on der de tien mille, de „Super Clipper" komt op 11.395. In 1964 zal de fabriek de „Nippon 1500" op de markt brengen, een an derhalve liter wagen, waarvan de carrosserie werd ontworpen door de Italiaanse ontwerper J. Michelotti. En voorts wordt nog onderhandeld over de import van een coup en een convertible van de „Skyline", als mede van een anderhalve liter bestel wagen, de Nippon „Delivery Van", De Nippon-automobielen worden in België reeds geïmporteerd door „Nip- pon-Auto P.V.A." te Diest, waarmee de firma te Gilze een contract heeft gesloten voor een geregelde levering van onderdelen, zolang nog geen eigen voorraad is aangelegd. Naar de directeur van Nippon-Nederland, de heer C. J. H. van Gils, mededeelt, wordt gewerkt aan de opbouw van 'n dealersorganisatie terwijl bovendien binnenkort drie Japanse technici naar Europa zullen komen om bij de op bouw van het service-apparaat be hulpzaam te zijn. (Advertentie) Een lekkere gewoonte KAAS UIT HET VUISTJE Kent u Leidse of Goudse boerenkaas? Wees niet een kennig: houd van meer kazen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 7