Sammy is weer alleen
Puikje van de pockets
in
Japanse auto's nu
Nederland geïmporteerd
Ex-oorlogsvlieger
ruimtevaartleraar
werd
nr. 1
„De Beer" wordt op 1 januari voorgoed gesloten
I0R FLITSFOTO'S
SAMMY wil naar Durban (X»X)
Opschudding
The group
Staal van schrijvers
Weer aanbod V.S.
tot samenwerking
in de ruimte
Personen- en vrachtwagens met 2-Iitermotor
Ontwerp-rijkswet
tot goedkeuring
akkoord van Moskou
Duitsland maakt
militaire raketten
Schepen in brand
na aanvaring
bij Montreal
Op school in Londen
Vogelreservaat wordt haven- en industriegebied
STICHTING: SPOEDIG
IN DELTAGEBIED
RESERVATEN AANWISTEN
Bittere ervaring
In Deltagebied
Grenzen
j De stationwagen van Prince Mo- j
j tors Ltd., die onder de naam ,Nip- j
I pon Skyline" binnenkort in Ne-1
derland leverbaar zal zijn. De wa-
I gen wordt geleverd in twee kleu- j
j ren en met banden met witte zij-
j vlakken, hij is voorzien van air- j
conditioning.
Boven 10 mille
WOENSDAG 4 DECEMBER 1963
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Uhcning DOEVE
Met wie u intiem gaat dineren
Is uw zaak, gij mannen en heren.
Toch moest u het gauw
Ook gewoon met uw vrouw
(Ze verdient heteen keertje proheren.
Alexander Pola
«PQPcotigMegmxxxxMMtxxMDnDoooanonDcxximnnnnnntHïxixxïxxxiixirxxmYmxixtwfXYTriirxtttKYCTYinr»»»»»»»»»»»»»»»»»»!»»»»»!»»^
LJet gaf Sammy een triomfantelijk gevoel aan
1 Predappio te zijn ontsnapt. Het was gemak
kelijk, vond hij. Grote mensen wisten niet zo
goed hoe ze dingen moesten aanpakken, ook al
deden ze nog zo alsof. Toch moest je met ze op
passen. Hij sjouwde door de rimboe, die voor
een groot deel was overgegaan in grasland be
zaaid met bomen en doornige struiken. Aan zijn
rechterhand, 'n vier- of vijfhonderd meter weg,
stonden giraffen te eten; Sammy keek er nau
welijks naar.
Je moest verdraaid oppassen met grote mensen. Er
waren erbij, die praktisch voortdurend leugens vertel
den. Maar één ding was zeker: zij, die de meeste
leugens vertelden, geloofden je ook als'je zelf loog.
„Ik ga maar eens een beetje zitten", zei Sammy en hij
zocht een boom op. De schaduw viel recht onder de
boom, maar het was schaduw en Sammy ging dank
baar zitten met zijn rug tegen de stam. Boven de wind,
een halve kilometer verderop, liep een kudde buffels
van dertig stuks of meer, al grazende van hem weg.
Gek, er was geen mens te zien.
Hij at twee biscuitjes en dronk een slokje water. Mis
schien was de wereld op de een of andere manier plot
seling leeg, ineens. Alle mensen weg, behalve hij. Ieder
een verdwenen als water, dat in een gat liep of in de
grond. Het zou kunnen; God kon dat laten gebeuren
als hij wilde. Maar als God dat had gedaan, zou tante
Jane ook weg zijn. Sammy onderdrukte een huivering.
Zoiets kon niet gebeuren.
Of toch?
Er was niemand te zien, maar Sammy stond vlug op.
Hij moest verder. Maar welke kant op Hij had op goed
geluk gelopen en zich aanvankelijk georiënteerd op de
weg, die, dat wist hij, naar het oosten was afgebogen,
voordat hij en Predappio de vorige avond de pleister
plaats hadden bereikt. Maar nu, terwijl de zon recht
boven zijn hoofd stond, was het onmogelijk om vast
te stellen, waar het zuiden was.
Eens had hij een kompas gehad. Maar dat had hij ver
loren, eeuwen en eeuwen geleden. „Lang voordat
ik begon hij hardop te zeggen.
Nu hij zijn herinnering dreigde terug te krijgen, raak
te Sammy bijna radeloos. Hij begon in zichzelf te wau
welen. En toen, opeens, zei hij: „Tuurlijk!" Daarom
waren er geen mensen. Waar water was, waren men
sen. Langs de rivier waren duizenden en nog eens dui
zenden mensen, maar niet in woestijnen en zo. Nou ja,
er waren er een paar; zoals die bedoeïnen. Toen in dat
andere land. En dit moest een soort woestijn zijn.
Deze gedachtengang luchtte Sammy geweldig op. Nou
zeg, dacht hij, daar was hij toch werkelijk bang ge
worden! Maar als dit een soort woestijn was, dan was
hij niet langer bang. Die avond kwam Sammy tot de
conclusie, dat hij niet recht naar het zuiden getrokken
kon zijn, maar dat hij toch in het algemeen in zuidelijke
richting was gegaan en dus was hij tamelijk tevreden.
De zon ging aan zijn rechterhand onder. Sammy wist,
dat het heel gauw donker zou zijn.
„Ik klim in een boom", zei hij.
Sammy klom in de boom. Hij had een goede keus ge
daan. Waar de stam zich vertakte was een klein, onge
lijk plateau waar hij kon zitten met zijn benen dwars
op een tak en met zijn rug veilig geklemd tussen twee
andere, omhoog groeiende takken. Sammy at vier bis
cuits en dronk misschien een kwart liter water. Het
werd donker, maar het dak van stoffig gebladerte
boven Sammy's hoofd onttrok de sterren aan zijn blik.
Gedurende de nacht werd hij van tijd tot tijd wakker
en veranderde hij van houding. In de vroege ochtend
uren werd hij koud. Een keer, toen het nog donker
was en hij half wakker was, hoorde hij een dreunend
Het werd donker; het dak van stoffig gebladerte
boven zijn hoofd onttrok de sterren aan zijn blik.
geluid; en, toen hij zijn ogen slaperig open deed, zag
hij drie olifanten op honderd meter afstand bij het licht
van de sterren voorbij gaan. Ze liepen zo stil als gees
ten, ook al vormden ze ook nog zo'n grote zwarte
massa.
Toen begreep Sammy wat dat dreunende geluid was.
Het waren de magen van die olifanten. Zijn eigen maag
deed dat ook wel, maar lang en lang zo hard niet.
Bij het eerste licht klom Sammy verstijfd uit de boom.
Hjj voelde zich nog moe en zijn ogen voelden prik-
kelig aan. Hij kwam in de verleiding om ze te wassen
met een beetje water uit de fles, maar hij besloot om
dat toch maar niet te doen. Er waren nog maar zes
biscuits over en hij at er vier van op; hij spoelde ze
weg met maar een paar kleine slokjes water.
Hij zorgde ervoor, dat hij de zon aan zijn linker hand
hield. Dit ging goed, totdat de zon te hoog stond om
zich er langer op te oriënteren. Toen kon hij alleen nog
maar het beste hopen.
Hij kwam bij een groot bos van doornige struiken, dat
midden op zijn weg lag. Hij stond op het punt er om
heen te lopen, toen hij een paar meter voor zich en even
opzij van de struiken een grote hoop dampende mest
zag liggen. „Jeminee", zei Sammy, die zich afvroeg
welk dier dat wel had gedaan. Dat moest een olifant
zijn geweest. Geen wonder dat hun magen rommelden.
Maar het was geen olifant. Sammy hoorde een fluitende
adem achter zich en stond, toen hij zich omdraaide,
voor een neushoorn.
Sammy zag, dat er vogeltjes op zijn rug zaten.
De neushoorn was misschien een dertig meter bij hem
vandaan aan de linker rand van het bosje. Hij snoof
opnieuw, schudde zijn kop, boog die toen omlaag en
viel aan; de vogels vlogen van zijn rug af. Hij kwam
aangestormd met een verrassende snelheid, zijn poten
met een bijna fijngevoelige nauwkeurigheid bewegend,
terwijl Sammy zich omdraaide en, kansloos begon te
rennen.
(Wordt vervolgd)
(Advertentie)
Dijna een jaar op de lijst van
de bestsellers in Amerika:
Katherine Anne Porters SHIP
OF FOOLS, thans herdrukt als
Signet.
Ze had een goede naam in strikt
literaire kringen als de zorgvuldige
schrijfster van lange novellen; met
dit boek heeft ze het „grote pu
bliek" bereikt. Enigszins vreemd is
het wel, sommige critici hebben
haar romanmethode verouderd ge
noemd. Men neme een groep men
sen binnen een begrensde ruimte:
op een eiland bijvoorbeeld en be
schrijft de wisselwerking, die de
verschillende figuren op elkaar
hebben; allerlei dramatische situa
ties ontstaan dan „vanzelf". dit
romanprocédé werd vaak toegepast
tijdens de jaren tussen de oorlogen.
Vicky Baum bracht het met Men-
schen im Hotel tot een wereld
succes. K. A. Porter verzamelde een
bijzonder groot aantal romanfiguren
van allerlei nationaliteit: Duitsers,
Zwitsers, Amerikanen, Zweden, Cu
banen op het schip Vera van de
Noordduitse Lloyd, varende van
Mexico naar Bremerhaven, in het
jaar 1931. Boeiend en dramatisch is
het zeker; dat ze er een populair
succes mee gezocht heeft, ook.
Een gruwbaar document is Child of
the dark van Carolina Maria de Je
sus (Signet). Het is een boek, dat
in de beide Amerilta's veel opschud
ding veroorzaakt heeft toen het dank
zij een Braziliaanse journalist ge
publiceerd werd. Het is het dagboek
van Carolina over haar schijnbaar
uitzichtloze bestaan in de favelas
de sloppen van Sao Paulo.
Ze kwam er als de moeder van drie
buitenechtelijke kinderen, ieder van
een andere vader en haar bestaan
was één eindeloos gevecht tegen de
honger.
„Aan de kost" kwam ze door het
uithalen van vuilnisbakken en de ver
koop van oud papier, oud metaal en
andere afval. Als uitzondering in de
favela kon zij lezen en schrijven en
haar dagboek hield ze bij als ze des
nachts niet slapen kon van de honger.
Een bitter boek, hoe kan het anders
bitter over de afgunst van haar
omgeving, bitter over de geestelijken,
die deze paria's aansporen toch meer
kinderen te verwekken. Carolina's
boek werd een bestseller in Brazilië,
hetgeen haar in staat stelde de favela
te verlaten.
Mary McCarthy is op het ogenblik
groot nieuws in Amerika, waar haar
openhartige en vrijmoedige roman
The Group, over de belevenissen van
een groepje afgestudeerde Ameri
kaanse vrouwen veel belangstelling
ondervindt. Zijzelf studeerde aan
Vassar College en sommige van haar
novellen hebben als achtergrond het
leven aan een universiteit.
Dat is ook het geval met haar ro
man The Groves of Academe (Sig
net) een titel, die onder meer een
omschrijving is voor t' simpele woord
„school". Het is dan ook een roman
over een kleine „college" (het woord
„hogeschool" is wat te groot) en over
het touwtrekken tussen een stel over
het algemeen zeer intelligente docen
ten.
Inzet is de communistenjacht, die
in de jaren vijftig, waarin deze ro
man ook werd geschreven, vooral in
kringen der intellectuelen gehouden
werd. Bijzonder schrander gedaan,
geestig en satiriek, een goede gele
genheid kennis te maken met het
werk van een vrouw, die de intelli
gentste Amerikaanse schrijfster van
ons heden is. Een andere gelegenheid
is de herdruk van haar novellenbun-
del Cast a cold eye, eveneens in
Signet, meesterlijk werk!
Ook Helen Curley Brown heeft Ln
Amerika opzien veroorzaakt met
haar boek Sex and the single girl,
thans herdrukt als Four Square Book.
Dat is wel begrijpelijk. Het is gewoon
een leerboek der strategie hoe een
man te vangen en hem dan te hou
den. En geschreven op de goede
Amerikaanse manier, nuchter, maar
allerminst droog. Gypsy Rose Lee,
Amerika's beroemdste strip-teaseuse
heeft zich afgevraagd of het niet mo
gelijk is dit boek uit mannenhanden
te houden, er staat zoveel in dat ze
niet behoeven te weten!
„Ik vind dat het huwelijk een ver
zekering is voor de slechtste jaren
van je leven. Gedurende de beste
heb je geen echtgenoot nodig. Je hebt
natuurlijk bij iedere stap op de weg
een man nodig, maar op het emotio
nele vlak, goedkoper en veel leuker
zijn ze bij het dozijn" is een glimpje
van Helens levensfilosofie.
„How to be sexy", hoe je flat in te
richten, waar mannen te ontmoeten,
hoe geld te verdienen. „Niemand
houdt van een arm meisje. Ze is al
leen maar een zeurde garde
robe ;Spendeer altijd meer aan je kle
ding dan je je veroorloven kunt",
„Kisses and Make-Up", het „avon
tuurtje" van begin tot einde een
leerzaam werkje, dat in enkele krin
gen menige wenkbrauw zal doen rij
zen. Immoreel? In hoge mate!
MASTER STORIES OF THE 20TH.
CENTURY, verzameld door Herbert
van Thai en uitgegeven door Pan
Books is aantrekkelijk omdat het een
staal geeft van schrijvers, die in
het begin van deze eeuw bekend wa
ren, tot figuren als Sansom en Alan
Sillitoe uit ons heden toe. Bevat on
der meer een verhaal van een vrijwel
vergeten figuur als Arnold Bennett,
de beroemde „Gioconda Smile" van
Aldous Huxley, 'n merkwaardige bij
drage van Sidney Keys, de dichter,
die, 21 jaar oud, in 1943 in Tunesië
sneuvelde, werk van Katharine Mans-
field, Somerset Maugham en als ko
mische afsluiting een verhaal van P.
G. Wodehouse.
Jaques don Haan,
President Lyndon Johnson heeft het
aanbod van John Kennedy aan de Sow-
jet-Unie om een gemeenschappelijke
Russisch-Amerikaanse expeditie naar de
maan uit te rusten, herhaald.
Dit geschiedde maandag bij monde van
de Amerikaanse delegatieleider Adlai
Stevenson in de politieke commissie van
de algemene vergadering der V.N. welke
begon met behandeling van de kwestie
van het vreedzaam gebruik van de ruim
te. Kennedy had het voorstel op 20 sep
tember jl. gedaan.
0 De uit Italië afkomstige filmproducent en
regisseur Mario Zampi is na een ziekte van
verscheidene weken in het Italiaanse zieken
huis te Londen overleden. Hij was 59 jaar
oud. Als uitgesproken anti-nazi zat hij in de
tweede wereldoorlog in Italië vier jaar ge
vangen. Na de oorlog maakte hij o.a. de vol
gende films „13 men and a girl", „French
without Tears", „Fatal night" en „Laughter
in paradise".
De minister van buitenlandse zaken
heeft bij de Tweede Kamer een ontwerp
van rijkswet tot goedkeuring van het te
Moskou gesloten kernwapenakkoord in
gediend. In de memorie van toelichting
op dit wetsontwerp wordt vreugde uit
gesproken over de totstandkoming van
het verdrag, dat „een stimulans kan
vormen voor het bereiken van verdere
afspraken bij de ontwapeningsonderhan
delingen".
Het blijft te betreuren, aldus de me
morie van toelichting, dat de weigering
van de Sowjet-Unie om een afdoend
internationaal controlesysteem te aan
vaarden, een alomvattend verbod in de
weg heeft gestaan. Het streven naar
een zodanig verbod zal inmiddels niet
worden opgegeven.
Het ontbreken van voorzieningen in de
overeenkomst in geval van conflict over
de naleving van het verbod door een der
partijen acht minister Luns een duidelijk
gebrek. Naar zijn oordeel laden de lan
den, die tegenover het verdrag een af
wijzend standpunt innemen, een bijzon
der verantwoordelijkheid op zich.
Een Westduitse fabriek van raketten
heeft bekendgemaakt dat zij morgen
zal beginnen met het beproeven van
haar militaire raketten en dat zij va:i
plan is de projectielen aan het buitenland
te verkopen.
De directeur van de maatschappij,
Joachim Boegner, verklaarde „niets
verkeerds te zien in de plannen van de
onderneming".
Hij zei dat de fabriek vier proefraket-
ten zal lanceren. Bij deze proefneming
zullen 40 militaire raketdeskundigen uit
westelijke landen aanwezig zijn.
(Advertentie)
Buiteri'is het winter. Bin
nen heerst gezelligheid.
Foto's worden flitsfoto's
met PF 1 - lampjes en
Gevacolor N5 mask,
de betere kleurenfilm met
de drie zekerheden:
Mooiere kleuren
tfc Scherpere beelden
Méér geslaagde foto's
CO 3103
Twee vrachtschepen, de één geladen met
naftaline en de andere met chemicaliën,
zijn gisteren in de haven van Montreal
met elkaar in aanvaring gekomen en
in brand gevlogen.
De „Lionel", een Noors schip dat de
lading chemicaliën aan boord had, en
het Britse vrachtschip „Manchester
Merchant" kwamen gistermorgen vroeg
met elkaar in aanvaring. Er zijn geen
ernstige gewonden onder de beman
ningsleden gevallen.
De „Lionel" werd midscheeps zeer ern
stig beschadigd en brandde van voor
tot achter. Het schip werd voor de
veiligheid dichtbij de ingang van de
St.-Laurens zeeweg aan de grond ge
zet. De „Manchester Merchant" ver
toonde een gapend gat in haar boeg
waaruit het vuur spoot. Later op de dag
werd medegedeeld dat men beide bran
den meester was.
(Van onze verkeersredacteur).
O». de Brusselse autosalon in
het begin van dit jaar was
een Japanse automobiel te zien
van 't merk „Prince", dat echter
zorgvuldig was weggewerkt,
omdat de Europese auto-indus
trie al een „prins" had en dat
vervangen was door de naam
„Nippon". Het was een produkt
van de tweede automobielfa
briek van Japan, Prince Motors
Ltd., een flinke middenklasse
wagen met een motor van bijna
twee liter.
briek worden thans ook
Jap:
in N
ederland
geïmporteerd, namelijk door Nlppon-
Nederland N.V. i.o. te Gilze. De serie
Nippon wagens bestaat thans uit twee
personenauto's en drie vrachtwagens,
t.w. de „Nippon Skyline", een 4-deurs
sedan, de „Skyway", een 5-deurs sta
tionwagen, de „Miler", een tweetons
vrachtwagen en de „Clipper", een
twee-tons vrachtwagen met front-
stuur, die ook nog te krijgen is als
„Super Clipper" in extra lange uit
voering.
(Van een
correspondent)
Ruimtevaart als leer
vak naast geschiedenis
en aardrijkskunde be
staat tegenwoordig in
West-Europa vermoe
delijk alleen nog aan de
Southborough-school in
Surbiton, 'n voorstad
van Londen. Daar wor
den de leerlingen met
de technisch-natuur-
kundige problemen van
de astronantica ver
trouwd gemaakt. De
idee is afkomstig van
de wiskundeleraar S.
W. Smith, een vlieger
uit de laatste wereld
oorlog, die het onder
richt in dit modernste
aller schoolvakken op
zich heeft genomen.
Aan de hand van na
tuurgetrouwe schaal
modellen leren de leer
lingen niet alleen de
opbouw van wereld
ruimteraketten kennen
doch krijgen zij ook
enig begrip van wat
zich tijdens start en
vlucht binnen en buiten
de atmosfeer afspeelt.
De actualiteit van de
leerstof houdt de leer
lingen in zijn ban en de
leraar heeft niet te kla
gen over gebrek aan
belangstelling.
Hier werd mathemati
ca, fysica, chemie en
biologie ineens nieuw,
boeiend leven ingebla
zen en hun onderlinge
samenhang duidelijk
gemaakt. De leerlingen
krijgen ook enig begrip
voor het in elkander
grijpen van de verschil
lende takken van we
tenschap, dat in sa
menspel grote techni
sche prestaties moge
lijk maakt.
Ook de ethiek, de
vraag naar het juiste
gebruik, dat de mens
van de wereldruimte
mag maken, wordt in
de lessen niet verwaar
loosd.
Twee jaar heeft ruim
tevaartleraar no. 1 mr.
Smith nodig gehad om
zijn ideeën over ruim-
tevaartonderricht voor
scholieren tussen de 13
en 16 jaar te concreti
seren in de vorm van
een leerplan. Hij vond
daarbij steun van de
zijde van het Britse
Interplanetaire Genoot
schap, dat een werk
groep opdracht gaf, dit
thema te bestuderen en
kortgeleden het eerste
ruimtevaartleerboek
voor middelbare scho
len uitgaf.
De op het gebied van
de ruimtevaart voor
aanstaande bedrijven
dragen aan dit nieuwe
schoolleervak b(J door
het ter beschikking
stellen van apparaten,
films, wandplaten en
overdrukken van we
tenschappelijke artike
len voorzover deze
uiteraard door de leer
lingen begrepen kun
nen worden.
Het experiment kon
met een „vliegende
start" beginnen, toen
een onderzoekingsteam,
dat werkt aan de Brit
se Blue Streak Raket,
ter gelegenheid van de
eerste les een bezoek
aan de school bracht en
in de aula een tentoon
stelling met onderdelen
van de raket en aan
vullende foto's inricht
te.
Sindsdien bestormen
talloze leraren ln ge
heel Groot-Brittannië
hun plaatselijke school-
autoriteiten om toe
stemming te krijgen
het experiment van de
Sonthborough-school te
mogen navolgen en zjj
worden daarbij ge
steund door de weten
schap, dat wat mr.
Smith inleidde ook in
het buitenland groot
opzien baarde, sinds
zijn werk op het 14e
Internationale Ruimte
vaartcongres te Parijs
werd bekendgemaakt.
De werkzaamheden op De Beer
in het kader van de zeewaartse
uitbreiding van Europoort zijn
thans zo ver gevorderd, dat de
stichting natuurmonument De
Beer zich ziet genoodzaakt het
natuurreservaat op 1 januari
1964 voorgoed te sluiten.
Daarmee zal een van Westeuropa's
beroemdste vogelreservaten ten offer
vallen aan de expansie van het Rot
terdamse haven- en industriegebied,
aldus een mededeling van deze stich
ting. De stichting, die een aantal
staatsdomeingronden beheert, is van
mening, dat op korte termijn ln het
Deltagebied natuurreservaten ter
compensatie van het verlies van De
Beer moeten worden aangewezen. Zij
heeft er bij de betrokken overheids
instanties op gewezen dat hier inter
nationale belangen in het geding zijn,
maar naar haar mening heeft zij bij
bepaalde diensten tot nu toe onvol
doende medewerking ondervonden.
Op De Beer bevindt zich, zoals be
kend, een belangrijke vogelbroed
plaats.
kolonies, waar duizenden grote sterns
en kokmeeuwen en voorts honderden
visdieven, bergeenden, kluten en wei
devogels broedden.
In haar mededeling memoreert de
stichting, dat in 1959 ca. 175 ha van
het mooiste deel van het natuurreser
vaat werd opgespoten ten behoeve
van het hoogoventerrein. De stichting
noemt het een bittere ervaring voor
de natuurbescherming, dat deze
grond, waarvoor o.a. het breed en de
klutenplas werden opgeofferd, nog
steeds ongebruikt ligt.
In het afgelopen voorjaar werd het
definitieve einde van De Beer inge
luid. De bunkercomplexen worden
ontgraven en gesloopt, de thans vol
op met oranje bessen getooide duin
doornstruwelen worden door dragli
nes verwijderd en in brand gestoken.
Op de plaats waar dit voorjaar nog
bijna 2000 paren grote sterns nestel
den grommen nu de bulldozers en
vreten twee cutterzuigers zich lang
zaam maar onverbiddeüijk door het
terrein.
Jaarlijks bezochten rond 50.000 na
tuurliefhebbers De Beer, waarvan en
kele duizenden onder geleide van op
zichter W. Korfmaker met de geva
rieerde plantengroei kennis maakten
en een bezoek brachten aan de voged-
De stichting natuurmonument De
Beer, die een naamswijziging over
weegt, is van mening dat elders in
het Deltagebied maatregelen moeten
worden getroffen om het verlies van
De Beer enigermate te compenseren.
Daartoe kan niet worden gewacht op
de mogelijkheden die over enige de
cennia wellicht aan de zeezijde van de
grote afsluitdammen zullen ontstaan.
Een dergelijk vacuum zou onverant
woord zijn met het oog op de inter
nationale verantwoordelijkheid die de
natuurbescherming in Nederland
heeft.
Het gaat hier bv. om de os. van De
Beer verdreven grote sterns, waar
van meer dan driekwart juist in ons
land broedt en om de honderdduizen
den eenden en steltlopers uit noorde
lijke landen, die tijdens de trektijden
en in de winter op de voedselrijke
slikken en zandplaten pleisteren.
Doordat elders in Noordwest-Europa
ontginning en ontwatering drassige
graslanden als ganzenpleisterplaat-
sen onbruikbaar hebben gemaakt, is
er geen land in Europa waar in de
wintermaanden zo grote aantallen
ganzen hun toevlucht zoeken als bij
ons. Maar ook in Nederland zijn deze
terreinen, zoals de poel ten zuiden
van Goes en de putting in oostelijk
Zeeuwsch-Vlaanderen, niet veilig
voor cultuurtechnische ingrepen.
Compensatie voor deze en andere
verliezen kan worden tot stand ge
bracht op een aantal buitendijkse
gronden in het Deltagebied, die als
toevluchtsoorden voor de elders ver
dreven planten en dieren kunnen die
nen. Op geïsoleerde platen zouden
grasvlakten moeten worden inge
zaaid, waar de zeer schuwe ganzen
veilig hun voedsel kunnen zoeken. Op
de middelplaten in het Veerse Meer,
die de dienst der Domeinen de stich
ting onlangs in beheer gaf, zal in
1964 een proef met de aanleg van een
ganzenreservaat worden genomen.
Voorts stelt de stichting alles in het
werk nog drie buitendijkse natuur
terreinen in beheer te krijgen, te we
ten de slikken in het Brielse Gat, de
Ventjagersplaat bij Ooltgensplaat en
de slikken van de Heene. Helaas on
dervindt zij, ondanks de medewer
king van Domeinen, b(j bepaalde
overheidsinstanties hiervoor nog on
voldoende medewerking, zo deelt de
stichting natuurmonument De Beer
mede.
Deze wagens zijn alle voorzien van
dezelfde viercilinder viertakt water-
gekoelde kopklepmotor van bijna 2
liter (1900 cc) 'n zuiver „vierkan
te" motor (boring en slag 84 mm)
met een compressieverhouding van
8 1, een vermogen van 96 pk (SAE)
bij 4800 t.p.m. en een draaimoment
van 15 kgm bij 3600 t.p.m.
De „Skyline"-sedan, die we des
tijds in Brussel zagen, maakte toen
een goede indruk vrij conventio
neel, maar betrouwbaar en ook be
rekend op Europese maten. Deze se
dan gaat in Nederland 10.495 kos
ten, de stationwagen 11.695. De
„Miler" en de „Clipper" blijven on
der de tien mille, de „Super Clipper"
komt op 11.395.
In 1964 zal de fabriek de „Nippon
1500" op de markt brengen, een an
derhalve liter wagen, waarvan de
carrosserie werd ontworpen door de
Italiaanse ontwerper J. Michelotti.
En voorts wordt nog onderhandeld
over de import van een coup en een
convertible van de „Skyline", als
mede van een anderhalve liter bestel
wagen, de Nippon „Delivery Van",
De Nippon-automobielen worden in
België reeds geïmporteerd door „Nip-
pon-Auto P.V.A." te Diest, waarmee
de firma te Gilze een contract heeft
gesloten voor een geregelde levering
van onderdelen, zolang nog geen
eigen voorraad is aangelegd. Naar de
directeur van Nippon-Nederland, de
heer C. J. H. van Gils, mededeelt,
wordt gewerkt aan de opbouw van 'n
dealersorganisatie terwijl bovendien
binnenkort drie Japanse technici naar
Europa zullen komen om bij de op
bouw van het service-apparaat be
hulpzaam te zijn.
(Advertentie)
Een lekkere gewoonte
KAAS
UIT HET
VUISTJE
Kent u Leidse of Goudse
boerenkaas? Wees niet een
kennig: houd van meer kazen.