Sinterklaaspuzzel
met elf prjjzen
HOE KLAAS VAAK ZWARTE PIET REDDE
jw
Dl
RJ
EEN WAARDEBON VAN 25,-
VIJF WAARDEBONNEN VAN f 10-
VIJF WAARDEBONNEN VAN f 5,-
ei
Sn
In
Je
s r
|g
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Hier ziet U
vijfendertig
sinterklazen
die niets dan
wartaal staan
te dazen...
Aan U de taak,
ze op een rij
te leggen,
zodat ze samen
een oud lied
gaan zeggen
f
OGTKO... JEISO... WIN HE.... Ja, het is waar, het is
wartaal, wat op de 35 sinterklaasjes afzonderlijk te le
zen valt. Wie evenwel het voorschrift, hierboven gege
ven, volgt en de 35 sinterklazen uitknipt en goed op één
rij legt, die zal ontdekken, dat op deze 35 mannetjes één
tekst staat in drie regels onder elkaar!
De sinterklaas die de rij opent, is herkenbaar aan de
extra duidelijke D. De tekst van het oude liedje begint
dus met de letters DA. U moet dus beginnen met ach
ter dit DA enkele goed-passende letters te zoeken in de
bovenste twee vakjes van een der andere sinterklazen...
Let wel: de witte vakjes geven de open ruimten tussen
de woorden aan! Begrijpt U dus vooral goed: in het
begin moet U alleen letten op de bovenste twee vakjes
van elke sinterklaas! Wij herhalen wat hierboven ook
al staat; de oplossing staat over alle 35 sinterklazen
heen, in drie regels onder elkaar!
Vooral in het begin is het zoeken, proberen, schuiven...
De eerste loodjes wegen in dit geval het zwaarst! Het is
alleen een kwestie van doorzettingsvermogen om tot het
goede resultaat te komen e~> daarom kan iedereen, van
zes tot zes-en-negentig jaar deze puzzel oplossen. Het
gedichtje dat als oplossing qevonden wordt, is een oud
rijmpje gevonden op een 18de-eeuwse oortjes- of kin
derprent, voor deze gelegenheid in moderne spelling
overgezet.
hUï i it: i^riwu yv
WOENSDAG 27 NOVEMBER 1963
IT
EEN KLAZENRAADSEL
5
Oplossingen van onze sinterklaaspuzzel kunnen gezonden worden
naar:
Kantoor P.Z.C.,
Nieuwe Boogerdstraat 24,
Zierikzee.
Op de enveloppe s.v.p. Sinterklaaspuzzel'vermelden.
Voor de goede oplossingen stellen wij als prijzen beschikbaar:
te besteden bij onze adverteerders.
Inzendingen moeten voor 3 december a.s. in ons bezit zijn.
NATUURLIJK hebben sinterklaas en zijn zwarte Pieten
het in deze tijd verschrikkelijk druk. Alle kinderen die
hun schoen hebben gezet, moeten bezocht worden en
dat is heel veel werk. Dat is ook de reden, dat sinter
klaas een heleboel zwarte Pieten heeft, want natuurlijk
kan de goede kindervriend niet alleen al die presentjes
rondbrengen.
Wanneer sinterklaas 's nachts gaat rijden, dan gaat hij
samen met de baas van de zwarte Pieten en dan doen ze
samen een heleboel huizen aan. De andere huizen wor
den bezocht door andere zwarte Pieten en zo neemt elke
helper een paar straten voor zijn rekening.
Op de avond waarvan ik je nu ga vertellen, deelde sinterklaas
weer de zakken uit aan zijn zwarte knechten. „Piet nummer
èén". riep de sint Een flinke, stevige knaap kwam naar voren.
„Ja sint, hier ben ik", zei hij netjes „Goed Piet, neem jij deze
zak en hier is een lijstje met de kindertjes die vannacht iets in
hun schoen krijgen." Sinterklaas gaf de zak en het briefje aan
de Piet en die nam de zak op zijn schouder en stak het oriefje in
zijn broekzak Daar ging hij door de dondere straten op weg naar
de kindertjes, die hij moest verrassen Zo ging het met alle Pie
ten.
De laatste Piet die overbleef, was de kleinste en de jongste Hij
werkte dit jaar voor het eerst voor sinterklaas. Vol goede moed
stapte hij naar voren. „Ja sint, hier ben ik", meldde hij zich.
„Pietje", zei hij, „hier is jouw zak en het lijstje met de namen.
Het is de eerste keer dat je op stap gaat, vergeet niet wat je in
Spanje op de zwarte-pietenschool hebt geleerd. Val niet van het
dak en kijk goed uit, dat je niet de verkeerde cadeautjes in de
verkeerde schoentjes doet Pietje, ik reken op je!"
Kleine Pietje's borst zwol van trots, „ik zal mijn best doen, sin
terklaas Het zal allemaal wel in orde komen, ik beloof nel U!"
zei hij Ook hij nam de zak op zijn rug en stak het briefje in zijn
broekzak Vlug trippelde hij de deur uit en zr snel als zijn kleine
beentjes hem konden dragen, holde hij door de straten op weg
naar de buurt waar hij de cadeautjes moes» bezorgen.
Het was al nacht en er was niemand meer op straat ce zien.
Doodstil was het en adn de hemel glansde de maan en pinkelden
de sterretjes. Pietje vond het een mooie avono Hij had het slech
ter kunnen treffen, bedacht hij. Pieten die al veel jaren voor sin
terklaas werkten hadden hem wel eens verteld, dat het in Neder
land dikwijls heel naar weer kon zijn. Het kon er verschrikkelijk
regenen en waaien :n dan was het echt niet zo leuk om de hele
nacht over de daken te klimmen.
Klein zwart Pietje was vol goede moed en besloot deze eerste
keer eens te laten zien, dat er uit hem wel een heel goede zwarte
Piet zou groeien.
Eindelijk kwam hij bij de straat waar hij moest beginnen Pre
cies zoals het hem op de zwarte-pietenschool in Spanje was
geleerd, zocht hij vlug een stevige regenpijp en handig als een
volleerd acrobaat in een circus, klauterde hij met de zak op zijn
rug naar boven, donder veel moeite kwam hij op het dak. Nou,
sinterklaas had het hem wel erg gemakkelijk gemaakt. De hui
zen die hij moest bezoeken, lagen allemaal tegen elkaar aan, hij
kon zo doorlopen en... deze huizen hadden mooie platte da
ken, waar de schoorstenen keurig op een rijtje stonden. Uit zijn
broekzak haalde hij het lijstje met de namen en daar ging hij.
Eerste schoorsteen! Hier woonde Marietje. Die kreeg een heer
lijke reep chocolade met rozijnen in haar schoen. Snel diepte
hij een reep op uit de zak en liet die door de schoorsteen glijden.
Ja hoor, keurig, precies in haar schoentje. Bij de volgende
schoorsteen woonden Kareltje, Robje en Ansje, twee broertjes
en een zusje. Alle drie kregen ze een worstje van marsepein Ook
die cadeautjes kwamen Keurig in de schoentjes. Zo ging klein
zwart Pietje alle schoorstenen af en natuurlijk was hij zó aan het
eind van de straat. Nu weer langs een stevige regenpijp naar
beneden om vlug de volgende straat te kunnen bedienen. De da
ken van de volgende straat waren wel moeilijker, want die waren
schuin. Maar ook hier lagen de huizen tegen elkaar aan, dus
kon hij snel doorwerken.
Toen hij vijf schoorstenen had gehad en nummer zes aan de beurt
was, gebeurde er iets waar zwarte Pietje niet op gerekend had.
Die zesde schoorsteen was heel hoog. De mensen die hier woon
den, hadden er een extra lange pijp op aten zetten en dat was
niet zo makkelijk, zeker niet wanneer je zo klein was als zwart
Pietje. Met het cadeautje in zijn hand draaide Pietje om de grote
schoorsteen heen Ach, er zat niets anders op dan er in te klim
men en dan het presentje er door te laten zakken.
Zo gezegd zo gedaan. Als een aapje zo vlot klom hij in de
schoorsteen, keek er even door en liet net geschenk naar bene
den zakken. Zo, dat was gebeurd. Snel en vlot liet zwart Pietje
zich langs de schoorsteen naar beneden glijden, maar... wat was
dat?
Halverwege de hoge schoorsteen kon hij met verder. Hij zat er
gens aan vast! Voorzichtig keek hij om zich heen. Aha, hij zat
met zijn broekje vast aan een televisieantenne. Die nare dingen
ook op de daken. Daar moest je nu echt rekening mee nouden.
En dat had Pietje niet gedaan Zijn handen kon hij met ge
bruiken, want die had hij nodig om zich om de schoorsteen vast
te klemmen Hoe moest hij nu ios komen? Voorzichtig probeerde
hij weer omhoog e klauteren, maar zijn broekje zat blijkbaar
stevig vastgehaakt, want ook dat hielp niet. Dan maar weer
zakken! Weer bleef hij steken Nu kreeg klein zwart Pietje het
toch wel benauwd. Hoe moest hij nu verder?
Even dacht hij na, nog steeds geklemd tegen de schoorsteen.
Als hij zich nu eens stevig met zijn benen en één hand om
de schoorsteen vastklemde, dan had hij de andere hand vrij om
te proberen zijn broekje van die nare antenne los te maken. Zo
gezegd, zo gedaan. Daar hing Pietje en met zijn vrije hand trok
en rukte hij aan zijn broekje. Het wilde niet lukken.
Nog eens een flinke ruk! Oh... daar gleden zijn benen van de
schoorsteen! Pietje schrok ontzettend en verwachtte niet anders
dan dat zijn broekje zou scheuren en hij met een plof op het dak
zou vallen. Maar er gebeurde niets! Pietje bleef hangen aan zijn
broekje. Want de broekjes van de zwarte Pieten zijn van een heel
erg stevige stof gemaakt. Daar hing zwart Pietje hoog boven
het dak en zover van de schoorsteen, dat hij die niet meer kon
pakken.
Nu kreeg het kleine zwartje het toch werkelijk benauwd Hoe
lang zou hij hier wel moeten hangen? Als het licht werd zouden
de mensen hem zien en ze zouden hem uitlachen De tranen
sprongen hem in de ogen. Dat zijn eerste werknacht voor sin
terklaas nu zo moest eindigen!
Er ging een uur voorbij en nog steeds hing klein Pietje er Hij
durfde niet om hulp roepen, want dan zouden de mensen hem
horen. Hoe hij ook nadacht, hij kon geen oplossing vinder om
zich van die nare televisieantenne te bevrijden.
Maar wat hoorde hij daar? Voetstappen op het dak! Maar wie
kon dat zijn? Sinterklaas had geen andere zwarte Piet naar deze
straat gestuurd! Die moesten in andere straten werken. Voorzich
tig riep Pietje: „Psssttt! Wie is daar?" De voetstappen kwamen
dichterbij en wat Pietje toen zag zal hij zijn leven lang nooit
vergeten. Daar klauterde een klein mannetje met een lange baard
en een puntmuts op zijn hoofd over het dak. Dat mannetje had
op zijn rug ook een zak! Maar het was geen zwarte Piet.
Toen het mannetje bij de schoorsteen was gekomen, begon hij
te lachen. „Zo Pietje, hang je aan een antenne?" zei hij vrolijk.
„Ja jongen, dat zijn nare dingen, daar kan ik over meepraten.
Maar je wilt er natuurlijk wel graag af hé?", babbelde hij lus
tig door.
De kleine man met de puntmuts en de lange baard zette zijn
zak in de dakgoot en klauterde vlot in de schoorsteen „Zo, nu
zullen we eerst eens even proberen je broekje los te maken",
mompelde hij verder.
Pietje stond verstomd over de lenigheid en de kracht van dit
kleine mannetje. Zonder moeite klemde die zich alleen met
zijn benen om de schoorsteen en met beide handen vrij peuterde
hij het broekje van zwart Pietje los van de antenne „Houd je
goed aan mij vast!waarschuwde het mannetje Nu, dat had
Pietje al gedaan. Toen de kleine man zijn broekje losmaakte, had
Pietje met twee handen zich aan zijn been vastgegrepen Nauwe
lijks was Pietje 1 o of samen zakten ze naai beneden.
„Dank U wel, meneer!" zei Pietje. „Zeg maar gewoon Klaas
Vaak tegen me", grinnikte het mannetje, „zo noemen ze me al
lemaal!" „Oh, bent U Klaas Vaak?" riep het verwonderd uit. „U
bent dus de kabouter, die de kinderen zand in de oogjes komt
strooien, zodat ze lekker kunnen slapen.
„Precies Pietje", prees de dwerg. „Moet je nog veel wegbren
gen?" informeerde hij toen. Nou, Pietje was wel erg laat door
dit oponthoud aan de televisieantenne en hij moest nog heel wat
schoorstenen oezoeken.
Maar, Klaas Vaak, die zijn werk al klaar had, beloofde klein
zwart Pietje te helpen. Samen met de dwerg bracht Pietje de
laatste presentjes rond en toen was alles heel gauw klaar Alle
kinderen kregen die nacht toch nog op tijd hun cadeautjes en
klein zwart Pietje bedankte Klaas Vaak hartelijk voor zijn red
ding en hulp. Vrolijk en opgewekt ging het kleine Pietje terug
naar sinterklaas. Blij, dat zijn groot avontuur zo goed was afge
lopen!
daar hing zwart Pietje
