Presidentsweduwe droeg haar leed waardig bij de plechtigheden in zonovergoten Washington EEUWIGE VLAM BRANDT OP GRAF VAN PRESIDENT IN ARLINGTON Nacht in de middag AMERIKA'S ONBEKENDE HELDEN LIGGEN BEGRAVEN OP ARLINGTON Rouw in Dallas 206e jaargang - no. 278 WAARIN OPGENOMEN DE MIDDELBURGSE. VLISSINGSE. GOESE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN Dinsdag 26 nov. 1963 Foor begrafenis president Kennedy zie ook pag. 3. JOHN FITZGERALD KENNEDY, vijfender tigste president der Verenigde Staten, is gisteren naar zijn laatste rustplaats gebracht. Hij is begraven te midden van meer dan honderdduizend Ameri kaanse burgers en militairen, die hier sinds de Bur geroorlog in 1864 tot op de huidige dag ter aarde zijn besteld. Het was een vreemde dag, gisteren in Wash ington: de hoofdstad van de Verenigde Staten lag daar zonovergoten, maar er heerste in de straten en huizen en grote gebouwen diepe droefheid. Een vreemde dag ook in ander opzicht: achter de affuit, die het stoffelijk overschot van Kennedy droeg, lie pen onder het schrille geluid van Schotse doedelzak ken vertegenwoordigers van oost en west, commu nisten en niet-communisten, tijdelijk eensgezind, tij delijk vereend door de dood van een man, die door vriend en vijand werd hooggeacht. Peru zal Kennedy voordragen voor een Nobelprijs President Johnson schreef kinderen van Kennedy PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Directie: F. van de Velde, F. B. den Boer en W. de Pagter. Hoofdredactie: W.Leertouwer en G. A. de Kok Abonnementsprijs 67 cent per week, ƒ8,70 per kw.franco per post ƒ8,95 p. kw. Losse nummers 15 ct. Bureaus: Vlissingen: waistraat 58-bö, tel. 2355 (b.g.g. red. 3508, adv. 3647/3643); Middelburg: Markt 51, tel. 3841 (b.g.g. red. 2078/3169, adv. 2375); Goes: Gr. Markt 2, tel. 6140 (b. g.g. red. 7853, adv. 5213); Oostburg: tel. 2395; TerneuzenArsenaalstraat 2, tel. zynzueriKzeerea. tel. 2425, adm. tel. 2094. Adv.pr. 30 ct. p. mm. Min. p. adv. 4,50. Ingez. med. 3 x tarief. Kleine adv, (max. 8 regels) 30 ct. p. regel (min. ƒ1,50). .Brieven bur. van dit blad" 25 ct. meer. Giro 359300 P.Z.C., Middelburg. WEST VERGEZELDEN OP LAATSTE TOCHT Op de tocht van het Capitool naar de kathedraal waar de requiemmis werd opgedragen, trok vooral Jacqueline Kennedy de aandacht: de duizenden en duizenden belang stellenden zagen naar haar op, niet uit hinderlijke belangstelling, maar uit oprechte deelneming en meele ven met deze zo zwaar getroffen vrouw. Jacqueline Kennedy torstte haar leed koninklijk: zij liep met vaste tred te midden van haar zwa gers, en verloor vrijwel geen mo ment de zelfbeheersing. Ook niet vóór de kathedraal, toen de beide kinderen van de president uit de auto stapten, waarmee zij in de stoet hadden meegereden. De klei ne John keek geschrokken om zich heen, huilde even, maar zijn moe der troostte hem. Ontroerend was het moment, waarop kardinaal Cushing voor het naar binnen gaan met de handen de hoofdjes van de beide kinderen beroerde, ontroe rend vooral het ogenblik waarop Jacqueline met haar kinderen de kerk verliet en het haar even te veel werd: velen, die zagen dat zij huilde, schreiden met haar mee. Maar snel hervond zij haar waardi ge houding. En daar was dan dat schokkende ogenblik, waarop de kleine John „mijn kleine boef" zei z'n vader al tijd afscheid nam. Toen hij met zijn moeder de trappen van de ka thedraal afliep, rukte hij zich los en het leek erop alsof hij wilde weglopen. Zijn moeder boog zich naar hem over en zei wat tegen hem. Het knaapje had iets in de hand wat op een prenteboek leek. Mevrouw Kennedy nam het van hem af en gaf het Caroline. Op dat moment begon een militair muziek korps te spelen en John jr. bracht zijn hand aan zijn voorhoofd alsof hij wilde salueren. Een seconde la ter liep hij naar Caroline toe en pakte zijn boekje terug Een vreemde dag: alles speelde zich in Washington af, deze reeks van droeve plechtigheden, maar in feite was de gehele wereld aanwe zig. Alleen al in Europa volgden naar schatting een tweehonderd miljoen mensen de gebeurtenis op het televisiescherm. De hele wereld voelde de droefheid van het mo ment. Minister Luns formuleerde het bijzonder goed tegenover een verslaggever van United Press: „In ons land heb ik een droefheid erva ren alsof onze eigen vorstin was overleden", en daarmee gaf hij eigenlijk de opvatting weer van duizenden en duizenden mensen uit allerlei landende dood van Kenne dy werd overal als een verlies ge voeld. Om kwart voor twaalf plaatselijke tijd was de kist in de heldere ochtendzon de trappen van het Capitool afgedragen. Een kapel speelde het „Hail to the chief" Een eenzame matroos liep achter de baar met de kleuren van de president. De kist werd vervolgens op een affuit geplaatst, dezelfde waarmee het lichaam van Franklin D. Roosevelt achttien jaar geleden zijn laatste tocht door de straten van Washington ging. Onder tromgerof fel op omfloerste trommen begon de laatste tocht van John Fitzgerald Ken nedy door de hoofdstad, vanwaar hij de natie had bestuurd. Achter de door zes paarden voortgetrok ken affuit liep een paard zonder berijder met rijlaarzen ondersteboven in de stijg beugels. Mevrouw Kennedy en de twee broers van de president, Edward links van haar en Robert aan rechterzijde, volgden te voet. Daarna kwamen presi dent Lyndon Johnson en zijn echtgenote, gevolgd door de buitenlandse gasten. Hierna volgden leden van het Congres en Amerikaanse overheidsfunctionaris sen, terwijl de stoet werd gesloten door een grote menigte gewone burgers. De weg naar de kathedraal werd tame lijk snel afgelegd. In de stilte die alom heerste hoorde men alleen om de tien seconden de slag van een klok van de kathedraal en het geluid van voortstap pende mensen. Om 11.57 uur plaatselijke tijd hield de affuit voor de kathedraal stil. De mis voor de zieierust van de ver moorde president werd in de St.-Mat thew's kathedraal opgedragen door Ri chard kardinaal Cushing van Boston, die zijn leven lang met Kennedy bevriend is geweest en Kennedy's huwelijk heeft in gezegend en diens kinderen heeft ge doopt. Mevrouw Jacqueline Kennedy volgt met haar zwagers de affuit, waarop de kist is geplaatst. Links Robert Kennedy, rechts senator Edward Kennedy. De kringloop van John Kennedy's le ven is gesloten: stof keert tot stof en de wereld heeft gisteren afscheid van hem genomen, definitief afscheid van een man die wist wat moed was. In 1955 publiceerde hij „Profiles in courage", een boek waarin hij acht figuren uit de historie van de V.S. schetste, die in een bepaalde crisissituatie een voorbeeld van zedelijke moed waren geweest. Zij vorm den ook een voorbeeld voor hem, Kenne dy: moed „de bewonderenswaardig ste van de menselijke deugden" naar zijn eigen woorden -heeft hij onvervaard getoond én als officier én als politicus. Daaraan terugdenkend komen ons de regels van Gezelle in gedachten: „Men tuimelt wel, en wonden krijgt men dik wijls, dicht' en diepe; 't en vlucht geen weerbaar man die strijdt, of hem de dood beliepe." Kennedy heeft de strijd gekend, de tuimelingen en de wonden, zowel letterlijk als figuurlijk, maar hij ging voort. Nu heeft de dood toegesla gen, hem verrast, onverwacht in de mid dag van zijn leven. Nacht in de middag? Kennedy was christen en voor hem was er het geloof, dat de nacht van de dood slechts de overgang is naar de morgen van het Leven. Maar voor al len, die achterblijven, is en blijft de leegte, die hij achterlaat en voor hen lijkt het af scheid van gisteren een kille nacht na een stralende dag. Zo heeft de wereld het inderdaad ervaren, deze dood en dit afscheid: als een duis ternis die niet werd verwacht. In de vorige eeuw heeft de Engelse pre dikant Henry Francis Lyte een be roemd geworden kerklied geschreven, „Abide with me". De tekst is ontleend aan de geschiedenis van de Emmaüs gangers: „Blijf met ons, want het is bij den'avond en de dag is gedaald" zegt de statenvertaling. Onlangs heeft Godfried Bomans geschreven, dat deze woorden van kindsbeen af op hem de diepste in druk hebben gemaakt. „De hele situatie is schemerachtig: door het licht van de stervende dag en de geheimzinnige vreemdeling", zegt Bomans, „maar vooral: omdat de verschrikkelijke ge beurtenissen in Jeruzalem voorbij zijn en het nu avond is. Wat een rust ligt er in dat woord..." Het gezin Kennedy en waarlijk niet alleen deze familie zal het na de verschrikkelijke gebeurtenis van vrijdag en na de warreling van emo ties van de afgelopen dagen wel voorko men, alsof nu pas de president definitief is heengegaan. Op dat moment ook zul len velen in Washington en daarbuiten zich realiseren, dat de avond tóch geval len is. Mogen zij dan troost vinden in die oude woorden uit Lucas, een gebed om bijstand, „Abide with us, for it is toward evening and the day is far spent": blijf met ons. want het is bij den avond en de dag is gedaald... Toen alien In de kerk waren gezeten hief de kardinaal het eerste gezang aan, een gebed voor de eeuwige rust van de overledene en de herinnering, dat al wat vlees en bloed is, voor Gods troon moet verschijnen. Een so list zong het „Ave Maria", terwijl de kardinaal het epistel en evangelie bad. Dit lied werd ook gezongen tij dens de huwelijksplechtigheid van de Kennedy's. Mevrouw Kennedy had gevraagd het ook tijdens deze uit vaartdienst te willen zingen. Kardi naal Cushing las een gedeelte voor uit het evangelie van Johannes, waar in Christus zegt, dat Hij de opstan ding en het leven is en dat zij, die in Hem geloven, de dood niet zullen zien in der eeuwigheid. Toen kardinaal Cushing na de mis naar de uitgang liep, hield hij een ogenblik stil bij mevrouw Kennedy en de overige leden van de familie. Hij boog zich over naar Caroline en gaf haar een kus. Een grote menigte was gisteren onder de hete zon in Dallas samengestroomd op de plaats waar president Kennedy vrijdag werd vermoord. De twee grasgazons langs de weg wa ren bedekt met meest simpele boeketjes bloemen, waaraan briefjes met ontroe rende woorden. Ergens een houten kruis gemaakt van een paar planken van een sinaasappelkist, een geschilderd conser venblik met bloemen waarop een kind met onhandige kraaiepoten had ge schreven: „voor mijn vriend de achtens waardige Kennedy, John". Langs de weg gedroegen de politie-in- specteurs zich alsof ze opnieuw met een onderzoek wilden beginnen, zelfs tijdens de minuut stilte die in acht werd geno- De affuit waarop de kist met het stoffelijk overschot van president Kennedy rustte, kwam om 14.33 uur plaatselijke tijd bij de begraaf plaats van Arlington aan. Het laatste gedeelte van de tocht had de affuit en de volgwagens over de „Memorial Bridge" over de rivier de Potomac gevoerd. Het Lincoln- monument vormde een waardige achtergrond voor de langzaam voortgaande rouwstoet. Toen de affuit en de volgwagens onder een schier wolkenloze hemel de begraaf plaats opreden stelde zich bij het graf een peloton van 27 Ierse militairen op. Deze militairen, die pas zondagavond in Washington arriveerden, symboliseerden de nauwe banden tussen de overleden president en het land van zijn voorou ders. Zij waren op speciaal verzoek van mevrouw Kennedy naar de V.S. geko men. Een erewacht, bestaande uit ver tegenwoordigers van alle onderdelen van de Amerikaanse strijdkrachten, presen teerde het geweer, waarna een muziek korps „The Star Spangled Banner", het Amerikaanse volkslied, inzette. Doedel zakspelers van de Amerikaanse lucht macht brachten vervolgens het lang zame treurlied „The mist over the mountain" ten gehore, terwijl de slip- pendragers acht militairen de kist van de affuit tilden en haar naar het graf droegen. Het geluid van de doedelzakken stierf langzaam weg toen men het graf naderde. Vijftig straaljagers vlogen naaraa over, gevolgd door het presidentiële vliegtuig. In de zeven tiende en laatste formatie de toe stellen kwamen in v-formaties van drie over ontbrak het vliegtuig aan de spits, aldus het verlies van een leider symboliserend. Toen de doodkist zich boven het graf bevond, hielden de slippendragers de Amerikaanse vlag erboven. Mevrouw Kennedy stond naast de minister van justitie, Robert Kennedy, die sinds de dood van haar echtgenoot steeds aan haar zijde heeft vertoefd. Kardinaal Cushing zegende het graf en ging de an deren voor in het „Onze Vader". Even voordat de kist in het graf werd neer gelaten klonken 21 saluutschoten. Om 15.34 uur plaatselijke tijd (21.34 uur Ned. tijd) liet men de kist in het graf zinken. De kardinaal gaf een laatste ze gen, zette opnieuw het „Onze Vader" in en bad het „Wees Gegroet". Een peloton geweerschutters vuurde drie salvo's af, waarna een trompetter de droeve tonen van de „Taps" die in de V.S. vaak wordt geblazen in plaats van „The Last Post" blies. Een muziekkorps speelde de marinehymne „Eternal Father, strong to save", terwijl de Amerikaanse vlag, die al die tijd boven de kist was gehouden, werd opgevouwen. De blauwe presidentiële vlag werd overhandigd aan mevrouw Kennedy, die een eeuwige vlam aan het graf ontstak. Voor de president die in de bloei van zijn leven werd weggerukt, zal aan het hoofdeinde van het graf een „eeuwige vlam" branden, zoals de eeuwige vlam onder de Arce de Triomphe in Parijs en de eeuwige vlam in Gettysburg ter na gedachtenis van de in de Amerikaanse burgeroorlog gesneuvelde soldaten. Het Huis van Afgevaardigden in Peru heeft eenstemmig besloten, wijlen presi-| dent Kennedy voor te dragen voor een Nobelprijs voor de vrede. De beide kinderen van Kennedy bij het verlaten van de St. Matthews Cathedral na de herdenkingsdienst voor htm vader. President Johnson heeft gisteren twee brieven gezonden aan de kinderen van wijlen president Kennedy. John Kennedy is giste ren drie jaar geworden.' Zijn zusje Caroline wordt morgen zes jaar. Vóór de dood van de president had de familie besloten de ver jaardag van hun kinderen op één dag, gisteren, te vieren en er een groot feest van te maken. Op de nationale begraafplaats Arling ton, de laatste rustplaats van president Kennedy, bevinden zich de graven van Amerika's onbekende oorlogshelden. In november 1921 werd er een soldaat be graven die tijdens de eerste wereldoorlog was gesneuveld. Zijn graftombe draagt de inscriptie: „hier rust in eer en roem een Amerikaanse soldaat wiens naam alleen aan God bekend is". In mei 1958 werden twee onbekende do den, een uit de tweede wereldoorlog en een uit de Koreaanse oorlog, op Arling ton begraven. De begraafplaats ligt van Washington uit gezien aan de andere kant van de rivier de Potomac. Arlington werd gesticht In 1864, tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Er liggen meer dan 110.000 militairen en burgers begraven. Tot de beroemde personen die er verder ter aarde besteld zijn behoren minister van buitenlandse zaken John Foster Dulles, de commandant van de Ameri kaanse strijdkrachten tijdens de eerste wereldoorlog generaal Joh J. Pershing, de Franse ingenieur die meewerkte aan het stadsplan voor Washington tegen het einde van de 18e eeuw majoor Char les l'Enfant en rechter Oliver Wendell Holmes. President Kennedy is de tweede Ameri kaanse president die er wordt begraven. In 1930 werd president William Howard Taft op Arlington ter aarde besteld. Bij het verlaten van de St.- Matthews Cathedraal volgen mevrouw Kennedy, haar kin deren en haar zwager Robert de baar. Terwijl de kist met het stof felijk overschot van zijn va der naar de affuit wordt ge dragen, brengt de kleine John. jr. een eregroet. OOST EN KENNEDY

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 1