dagen teleoisie T.W.3 is er (bijna) geweest Afstand bewaren Mies en Het Dorp Dagje „schipperen" P.S.V. - Spartak Jangleverhaal Portret van Abe VRIJDAG 22 NOVEMBER 1963 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 17 het koninkrijk Abe e In de komende week, behalve een uitge breid nationaal programma op zater dag ter herdenking van het 150-jarig be staan van het Koninkrijk, enkele inte ressante sportprogramma's. Zo kunnen de voetbalkijkers genieten van de re turnwedstrijd tussen P.S.V. en Spartak Plovdiv en van een „portret" van Abe Lenstra. De televisiemensen hebben ge probeerd van het herdenkingsprogram ma een uitzending te maken, die voor de doorsnee kijkers aantrekkelijk is. Geen al te historische benadering. De belang stelling voor dit feest is immers maar zeer betrekkelijk„Men laat het zich aanleunen", zei een professor in de ge schiedenis dezer dagen. ZONDAG. DE N.T.S. begint zondag met de gebruikelijke rubrieken Weekjournaal en Sport in Beeld waarna om half negen de tweede aflevering te zien zal zijn van „Memo randum van een dokter". Het eerste verhaal over de sympathieke jonge dokter Finlay werd door publiek en pers gunstig ontvangen. Het tweede handelt over „Medische ethiek". De jonge dokter Finlay is nu assistent gewor den van de bejaarde dokter Cameron. Hij heeft evenwel nog heel wat te leren. Niet al leen over kwaaltjes en kwalen, maar ook over de verhouding dokter-patiënt. En dat valt niet mee in zo'n kleine dorpsgemeenschap. Dan kom je als piepjonge beginneling wel eens voor vreemde dingen te staan en dan moet je door schade en schande leren,-dat je twee din gen nooit mag doen met patiënten: ze niet slaan en ze niet kussen. Ziedaar het stramien van deze tweede aflevering van de doktersse rie naar verhalen van de bekende schrijver dr. A. J. Cronin. Met Bram v. d. Vlugt als Finlay, Rob Geraerds als Cameron en Fien Berghegge als diens huishoudster. Om vijf over half tien interviewt Jan van Hil- lo in de rubriek „Onder vier ogen" de beken de Joodse schrijver Abel Herzberg, die door vele publikaties o.m. over het proces Eich- mann bekendheid kreeg en die zeker het een en ander te vertellen zal hebben. De De K.R.O. televisie presenteert vanavond de „Undine von Medveyshow", onder regie van Jos van der Valk. Op de foto zien we Undine met de zanger John Vierkens. avond wordt besloten met een concert van het Amsterdams Kamerorkest deze keer met me dewerking van de befaamde Engelse mond harmonicavirtuoos Larry Adler, die solist is in het Divertimento voor harmonica en strijk orkest van Gordon Jacob. Het orkest speelt voorts de sonate in c groot van Rossini. Con certmeester is Herman Krebbers. Het is niet voor het eerst, dat het mondorgel gebruik wordt voor de klassieke muziek. Adler die nu 49 jaar is won op veertienjarige leeftijd al een prijs voor het vertolken van een klassiek stuk. Hij is opgetreden met vele grote sym fonieorkesten, vooral in Amerika en maakte tournees door de hele wereld. MAANDAG. In het voorprogramma de ker kelijke rubrieken Logboek met o.m. de 44ste aflevering van Outcast en Kenmerk. Donderdagavond het t.v.-spel „Oponthoud in de jungle". Een boeiend stuk dat te voorschijn kwam tijdens een prijsvraag van de K.R.O. en de B.R.T. Na het journaal en de tien minuten politiek verzorgt de A.V.R.O. het filmprogramma. Om half negen, voorafgaande aan de hoofdfilm eerst een terugblik op Mies Bouraans actie voor Het Dorp. We krijgen flitsen te zien van de teleton met Mies en dr. Klapwijk en voorts een filmpje over wat in het jaar dat sindsdien is verstre ken van de plannen is gerealiseerd. Een soort verantwoording dus van dit snel verstreken eerste Dorpjaar. Aanvankelijk had de A.V.R. O. het plan om op deze avond een speciale (dubbele) aflevering van de Defenders uit te zenden, maar bij nadere beschouwing achtte met het verhaal te pittig voor een filmavond, waarvan de kijkers iets genoegelijks ver wachten. De keuze viel daarom op een gezelli ge film en wel de laatste, die de beroemde Ernst Lubitsch maakte: De hemel kan wach ten, met o.m. Don Ameehe, Gene Tierney, Charles Coburn en Marjorie Main. Het is een mild satirische film, zoals alleen Lubitsch ze kon maken: een heerlijke filmkomedie met een pittige dialoog. DINSDAG. In de morgenuren schooltelevisie voor de hogere klassen van het V.H.M.O.: „Politiek is mensenwerk". De K.B.O. begint het avondprogramma met een herhaling van een documentaire, die in juni werd uitgezon den over „Een dag in een schippersgezin". Na het journaal, het conciliejournaal en Brandpunt, een nieuwe show van Rens van Dorth, die net als vorig jaar weer „even langs komt". Vergeleken met de reeks van vorig jaar is deze show licht gewijzigd. Rens van Dorth zal evenwel net als toen het mid delpunt zijn en hij krijgt wederom de assisten tie van goochelaar-babbelaar Fred Kaps. An dere medewerkenden zijn o.m. Maya Bouma, Nannie Boda en Rob Milton. Een kwartet van Cas Oosthoek zal voor de begeleiding zorgen. Het wordt ongetwijfeld een intiem cabaretpro grammaatje van het goede soort. Geen grootse show maar meer iets voor de lichtvoetige fijn proevers. Om twintig over negen de Belgische bijdrage aan de reeks E.E.G.-uitzendingen. Zagen we de vorige maal een uitstekende re portage over de woningbouw in de zes landen, deze keer krijgt het autoverkeer de aandacht. Vraagstukken van het wegennet, dus die de vele Nederlanders, die jaarlijks hun vakantie in het buitenland doorbrengen, beslist zal we ten te boeien. Hitchcock sluit de avond af met een spannende film: Moord per bandrecorder, waarin James Mason de hoofdrol zal spelen. WOENSDAG. Een avond voor de sportlief hebbers want nadat Pipo in de middag zijn avonturen heeft voortgezet en om half acht Top en Flop uit Almelo is gekomen met in de jury Henk Elsink, Henk van Ulsen, paardensportman Hans Brugman en journa list Gerdi Hoevenberg komt 's avonds P.S. V. aan bod om de tweede wedstrijd te spelen tegen Spartak Plovdiv. De Bulgaren moesten in de thuiswedstrijd de Philipsmensen een overwinning toestaan. Een kans voor P.S.V. om de prestaties van Fey- enoord van vorig jaar te evenaren, is beslist aanwezig. De kijkers hopen op een overwin ning, want dat zou betekenen, dat er van de volgende ronde weer uitzendingen komen. Als de tegenstander tenminste niet zover weg ligt als in deze ronde, waar de directe repor tage niet te verwezenlijken was. Het VARA- programma vervolgt na de wedstrijd met een eenacter: „Even in bad". Het is de eerste van een serie kluchten van de Franse auteur Ge orges Feydeau. Vijf stukken boulevardtoneel op de woensdagen, waarop de VARA in de ether is onder regie van Poet Steenbergen, die deze avond zijn debuut maakt als regisseur. Feydeau is een nogal omstreden man, die door de een veel te lichtzinnig wordt genoemd, maar door de ander een spirituele geest. Preuts zijn zijn stukken geenszins. Feydeau behandelt de „zeden van zijn tijd" en spaart de moderne opvattingen zijn spot niet. Minder belangrijk dan de intrige van zijn eenacters is de luchtige wijze van benadering. Speelse iro nie, gestalte gegeven door het echtpaar Jan Retel en Sigrid Koetse, geassisteerd door Jules Hamel en Pleuni Touw. Filmvenster van Jan Blokker sluit aan op dit typisch halfuurtje Franse esprit, dat overigens wel eens net zo veel reacties zou kunnen uitlokken als „Zo is het ook nog een keertje". DONDERDAG. Het vrouwenprogramma van de K.R.O. besteedt aandacht aan de fabri- ge van het kunstvezel polyester, dat een steeds belangrijker plaats in de (vrouwen) maat schappij gaat innemen en aan de feesten van de maand december. In de avonduren de Flint- stones (ze gaan een weekend uit), het Man neke, het journaal, het conciliejournaal, brandpunt en om kwart voor negen het we kelijkse televisiespel: „Oponthoud in de jung le", dat ook wordt uitgezonden door de Vlaamse televisie. Dit spel kreeg de tweede prijs in de prijs vraag voor het schrijven van t.v.-spelen, die door N.T.S. en B.R.T. gezamenlijk werd uitge schreven. „Oponthoud in de jungle" is een eer steling van het schrijversechtpaar Annie Mat- ti en VVim Spekking uit Utrecht dat geruime tijd heeft gewoond en gewerkt in Nieuw-Gui- nea en daar het leven in de tropen uit eigen ervaring heeft leren kennen. Die ervaring kwam hun goed te pas bij het schrijven van dit t.v.-spel, want „Oponthoud in de jungle" speelt in een missiepost ergens in Afrika. De inlanders zijn bij de een of andere opstand de wildernis in gevlucht, maar de blanken zijn op hun post gebleven. Ze voelen zich evenwel be dreigd en slapen met een pistool onder hun hoofdkussen. In de buurt maakt dan een vlieg tuig een noodlanding. Een van de mensen, die zich hier in de jungle ophouden, wordt neer geschoten. Wie is de dader? Ziedaar de vraag, die dit t.v.-spel beheerst. Luc van Gent heeft de regie; medespelers zijn o.a. Mary Smitshuyzen, IJda Andrea, Ton van Duinho ven, Guus Verstraete, Ton van Beek en Jo v. d. Ven. Als toegift om tien uur een program ma ter gelegenheid van het vijftienjarig be staan van het Nederlands Cultureel Contact, getiteld „Deur haasken, dodelijk haasken". De titel is ontleend aan een vers van Hooft, die het op zijn beurt ontleende aan een oud volks liedje. Wim Zaal, de auteur, laat een aantal tijdgenoten van Jacob van Campen een bezoek brengen aan diens buiten in Amersfoort, Hui ze Randenbroek, dat in gerestaureerde staat zetel is van het N.C.C. VRIJDAG. De A.V.R.O. komt vrijdag met een programma, waarover weinig valt te zeggen. Eerst Rooster met o.a. enkele mu zikale gasten van Willeke Alberti daarna het journaal en Televizier, vervolgens Mackin tosh, weer een showtje van het orkest van Max Woiski jr., waaraan als speciale gast meewerkt prins Kaja, een vuurvreter, vervol gens de Richard Boone show, waarin de man met de duizend gezichten weer de hoofdrol speelt. Deze aflevering hopelijk van meer allure dan de eerste, die nogal teleurstellend was is een komische, die als titel kreeg „Waar blijven ze met de poet". Ten slotte ontvangt Willem Duys „voor de vuist weg" weer ver schillende gasten. Enkele zijn uitgenodigd, zo als de Rotterdamse zanger Hank Petersen, die in Duitsland veel succes oogst; anderen komen puur toevallig opdraven. Een beetje meer vaart in de presentatie, wat kortere ge sprekjes en de ongedwongen sfeer van „voor de vuist weg", kan zorgen voor een algemeen gewaardeerd programma. ZATERDAG. Ten slotte de herdenking van 150 jaar koninkrijk, die om kwart voor tien 's morgens ai begint met een rechtstreek se reportage van de kranslegging bij het mo nument 1813 in Den Haag door koningin Ju liana. In het V.P.R.O. programma zaterdag middag om drie uur „het portret van een sportman", d.w.z. een documentaire over Neerlands grootste voetballer Abe Lenstra, die thans 43 jaar is en speelt in een amateur- club de Tubanters, die dank zij hem kampioen gaat worden. Herman Kuiphof zal een gesprek hebben met Abe en flitsen laten zien van grote ogenblikken uit zijn voetbalcarrière. Na de Jonge Draaidoos nog een sportuitzending: dokter A. C. van Swol geeft commentaar bij de reportage van de rugbylandenwedstrijd Engeland—Austra lië. Het nationaal programma wordt om zeven uur hervat met een speciale aflevering van het N.T.S.-journaal gewijd aan de herdenking van 150 jaar koninkrijk. Om kwart over zeven een quiz van middelbare scholieren onder leiding van Theo Eerdmans. Ze zullen op hun kennis omtrent de historie van ons koninkrijk worden getoetst. De jongelui komen uit alle windstre ken naar Den Haag. Om acht uur het gewone journaal en daarna een documentaire van Leen Timp en Harry Paape over 150 jaar Ne derland. Vijf over negen de lichte noot: liedjes en voordrachten van „zilte vaerzen, ofwel lied jes en versjes over de zee. Warry van Kampen wiens vader Anthonie vele boeken en arti kelen over de zeevaart heeft geschreven heeft de regie van dit programma, waaraan o.m. meewerken Elly van Stekelenburg, Con- ny v. d. Bosch, Jan Lemaire sr., Guus Ver straete, Leen Jongewaard, Frans v. Schaik, Johnny Jordaan en waarschijnlijk nog een Su rinaams orkest. Tien minuten voor tien een wel heel bijzonder programma: een rondgang door paleis Soestdijk, waarbij alle leden van het koninklijk gezin in het beeld zullen verschij nen. Joes Odufré maakt opnamen in en rond paleis Soestdijk voor dit programma, dat als titel zal krijgen „Oranje over de Oranjes". Kwart over tien komt dan nog Simon van Collem met een aan „150 jaar koninkrijk" ge wijde oude draaidoos. £)e B.B.C. heeft in Engelse kringen grote beroering gewekt door een punt te zetten achter een van de weinige televisieprogramma's die nationale aandacht en medeleven genieten, de satirieke weekendshow on der de titel ,,That Was The Week That Was". De voorzitter van de Labour Partij, Harold Wilson, heeft er zijn leedwezen over uitgesproken als de show zou worden afgelast onder politieke druk". Als formele reden voor het stopzetten van het pro gramma na 28 december, vier maanden eerder dan het plan was, werd opgegeven dat 1964 een verkiezings jaar was en dat de show dus niet het peil van nu zou kunnen handhaven. „That Was The Week That Washad op de late za terdagavond tussen de negen en twaalf miljoen kijkers. Er werd op onbarmhartige wijze politiek commentaar gegeven dat niet zelden grensde aan belediging. Voorts werden de karakteristieke gevestigde instellingen in Engeland er in op satirieke en cynische wijze in de maling genomen, te beginnen bij het koningshuis. Onze Londense correspondent vertelt er hieronder meer van. Op de foto boven: de medewerker. Volgende week vrijdagavond zal Max Woiski jr. ons weer via zijn pro gramma Mackintosh kennis laten nemen van de Surinaamse volksaard. In het midden prins Kaja, een vuui vreter. De equipe van TWTWTW. Van links naar rechts David Frost, William Rush ton, Mïlligent Martin, Roy Kinnear en Lance PercivaJ. (Van onze radio- en t.v.-redactie) •Tot dusverre bestond algemeen de theorie dat de kijker naar t.v.-programmma's op een af stand van het t.v.-toestel moet zitten welke vier keer de hoogte van het beeldscherm is. Bij de thans gebruikelijke t.v.-toestel- len met een beeldhoogte van 43 en 53 centimeter zou de gunstig ste kijkafstand derhalve 1.70 m resp. 2.10 m zijn. De heer H. Bödeker van het „Fern- meldetechnische Zentralamt" te Darmstadt is na proefnemingen evenwel tot de conclusie gekomen dat een grotere afstand tussen de kijker en het beeldscherm nodig, in elk ge val aanbevelenswaardig is. Hij zegt dat de gemiddelde kijkafstand drie meter moet zijn. De gunstige kijkafstand is uiteraard voor een ieder verschillend, omdat ze afhangt van het oplossende vermo gen van het oog, het vermogen om op afstand twee lijnen nog afzon derlijk te kunnen zien. Deze kijk- scherpte wordt met de jaren min der door kleine groefjes in het hoornvlies en door de toenemende vertroebeling van de lens. Gemiddeld bedraagt het oplossende vermogen op tachtigjarige leeftijd nog 47 pro cent, op zestigjarige leeftijd 74 pro cent en op veertigjarige leeftijd 90 procent. De honderd procent kijk- scherpte ligt rond het twintigste jaar. Alleen al om deze verschillen is het niet mogelijk een t.v.-kijkafstand vast te stellen, welke voor een ieder de meest gunstige zou zijn. Dat de gunstige kijkafstand gelijk zou zijn aan vier maal de hoogte van het beeld, is gebaseerd op de theorie dat het oplossend vermo gen van het oog bij twee liehtafstra- lende, naast elkaar liggende punten (bijvoorbeeld sterren aan de hemel) op een hoek van twintig seconden ligt. Berekent men dit oplossend vermo gen op de kijkafstand welke nodig zou zijn voor beeldschermen met een stelsel van 625 liinen. dan komt men inderdaad op een klj kaf stand van drie of vier maal de hoogte van het beeldscherm. Daar wordt dan echter bij vergeten dat het oplossend vermo gen van het menselijk oog groter is wanneer van elkaar gescheiden don kere lijnen op een gelijkmatig licht vlak gezien moeten worden dan wan neer dit twee punten zijn. De hoek is dan ongeveer een halve seconde groot. Er is weliswaar nog geen vaststaande verklaring waarom dit zo is, maar bij het kijken naar de televisie is leze ervaring belangrijk omdat kijken naar de televisie een zaak is van kijken naar lijnen, om precies te zijn: 625 lijnen Er zijn proeven genomen om de nieu we theorie te bewijzen. De proefper sonen moesten stapje voor stapje op een t.v.-toestel af- of teruglopen, de een van ver, de ander van dichter bij. Ze moesten zeggen op welk mo ment, dus op welke afstand, de lijn- struetuur van het t.v,-beeld ver dween. Deze afstand werd als de meest gunstige kijkafstand aangewe zen. Want bij een kortere afstand is het lijnenstelsel nog te zien en wordt het totaalbeeld gestoord. En bij een grotere afstand is het oplossend ver mogen van het oog minder dan de oplossing het wegvallen van de lijnen op het beeldscherm. mers van de „show". Behalve ver- bindingsman is hij echter zelf ook ieder ogenblik bereid een duit in het zakje te doen en wel als een geboren droogkomiek, waarbij óf zijn gezicht helemaal niet vertrekt óf zijn ogen even twinkelen óf zijn gelaat een korte grijns laat zien. Hij is een stoe re voor niets terugdeinzende persoon lijkheid, van wie men gerust kan aannemen, dat hij er zes jaren ge leden over dacht beroepsvoetballer te worden. Maar wij geloven, dat hij met zijn wekelijkse belegering van het establisment-fortress vele malen meer zijn doel treft dan hij op het veld zou hebben gedaan. M.M. De derde grote persoonlijkheid van dit cabaret, dat maatschappelijke, menselijke en politieke toestanden he kelt, is Millicent Martin, een jonge vrouw van 32 jaar, die er uitziet als of zij 25 is. In de Engelse televisiewereld wordt zij M.M. genoemd, zoals men van B.B. in Frankrijk spreekt. Zij heeft eenzelfde, zij het dan Engelse, dus meer ingetogen aantrekkelijkheid, een sex-appeal die sommigen als ze- denverdervend verwerpen." Haar optreden is niet grof, maar soe pel en gracieus, modern van bewe ging: haar kostuums getuigen van een gedurfde smaak, maar" zij zijn nooit smakeloos. VERMORZELEN De troep van de TW3 bestaat uit een tiental vaste medewerkers, uit musici van de B.B.C., girls van de Raymond Revuebar, gewone men sen van buiten, die binnen het pro gramma worden gehaald om door Bernard Levin, „die afschuwelijke dwerg", zoals deze man door zijn slachtoffers wordt genoemd, te wor den ondervraagd en geestelijk ver morzeld. Als niet het tegenoverge stelde gebeurt, maar daar trekt Levin zich niets van aan. Er zijn er onder dat tiental die van het toneel komen en anderen, die nooit achter het voetlicht hebben gestaan; er zijn er een paar dikke, er zijn er een paar dunne, voor elk wat wils. Eén van hen moet evenwel naar voren gehaald worden, omdat deze vlijmscherpe figuur, vlijmscherp met de tong en vlijmscherp' van ge zicht, Lance Percival, een dodelijke spot weg kan geven, die des te meer indruk maakt, omdat zijn schelvisoog schijnt te zeggen: ik bedoel er geen kwaad mee, maar wat vindt U er van? Men heeft met plezier kunnen con stateren, dat TVV3 opvoedend en leer zaam werkt. In het allereerste begin keek en luisterde vooral de midden groep van het Engelse volk, die zich tussen de intellectuelen en de hand arbeiders in bevindt. Na enkele we ken bleek, dat de arbeiders ook voor de uitzending hadden „ingeschakeld", ja, dat zelfs vele teenagers, die an ders maar lui in stoelen hangen of op straat lanterfanten, aan het lezen van kranten waren geslagen, om toch maar de politieke toespelingen re kunnen volgen. Hogere klassen van scholen kregen de aansporing naar het zaterdagavondcabaret te kijken en het merkwaardige feit deed zich voor, dat na 10 J.5 uur zaterdagavond de pubs leegstroomden. (Van onze Londense correspondent) "That Was The Week That 1 Was" (T.W.T.W.T.W. of T. W.3) is een „journalistiek caba ret", waarin alles, wat in de wereld wordt beschouwd als ge woon en behoorlijk of in over eenstemming met onze alge meen aanvaarde zeden en heb belijkheden, over de tong wordt gehaald en dan nog bovendien door een handige compositie van beelden (Macmillan bijvoor beeld, die in zijn hoge hoed kijkt om te zien of hij daar een op volger uit kan toveren) op de hak wordt genomen. Om het met één woord te zeggen, het TW3-nummer is „anti-establish- ment". De Engelsman noemt „estab lishment" al datgene, wat in de maatschappij en in het bijzonder in Londen op deftige, onpraktische en zelfgenoegzame wijze de lakens uit deelt, al die instellingen als parle ment, regering, bank van Engeland, de politieke partijen, de rechterlijke wereld, het zakenmilieu, zonder wel ke wij niet meer kunnen leven. De leiding heeft Ned Sherrin, over wie men, omdat hij de man achter de schermen is, minder hoort spreken, dan over de 24-jarige David Frost, de „compère" ofwel de verbindings man tussen de verschillende nura- Vrijdagavond de Undine von Med veyshow, waarin Undine ook John Vierkens zal laten optreden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 17