dagen teleoisie
T.W.3
is
er
(bijna)
geweest
Afstand bewaren
Mies en Het Dorp
Dagje „schipperen"
P.S.V. - Spartak
Jangleverhaal
Portret van Abe
VRIJDAG 22 NOVEMBER 1963
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
17
het koninkrijk
Abe e
In de komende week, behalve een uitge
breid nationaal programma op zater
dag ter herdenking van het 150-jarig be
staan van het Koninkrijk, enkele inte
ressante sportprogramma's. Zo kunnen
de voetbalkijkers genieten van de re
turnwedstrijd tussen P.S.V. en Spartak
Plovdiv en van een „portret" van Abe
Lenstra. De televisiemensen hebben ge
probeerd van het herdenkingsprogram
ma een uitzending te maken, die voor de
doorsnee kijkers aantrekkelijk is. Geen
al te historische benadering. De belang
stelling voor dit feest is immers maar
zeer betrekkelijk„Men laat het zich
aanleunen", zei een professor in de ge
schiedenis dezer dagen.
ZONDAG. DE N.T.S. begint zondag met de
gebruikelijke rubrieken Weekjournaal
en Sport in Beeld waarna om half negen de
tweede aflevering te zien zal zijn van „Memo
randum van een dokter". Het eerste verhaal
over de sympathieke jonge dokter Finlay werd
door publiek en pers gunstig ontvangen. Het
tweede handelt over „Medische ethiek".
De jonge dokter Finlay is nu assistent gewor
den van de bejaarde dokter Cameron. Hij
heeft evenwel nog heel wat te leren. Niet al
leen over kwaaltjes en kwalen, maar ook over
de verhouding dokter-patiënt. En dat valt niet
mee in zo'n kleine dorpsgemeenschap. Dan
kom je als piepjonge beginneling wel eens
voor vreemde dingen te staan en dan moet je
door schade en schande leren,-dat je twee din
gen nooit mag doen met patiënten: ze niet
slaan en ze niet kussen. Ziedaar het stramien
van deze tweede aflevering van de doktersse
rie naar verhalen van de bekende schrijver
dr. A. J. Cronin. Met Bram v. d. Vlugt als
Finlay, Rob Geraerds als Cameron en Fien
Berghegge als diens huishoudster.
Om vijf over half tien interviewt Jan van Hil-
lo in de rubriek „Onder vier ogen" de beken
de Joodse schrijver Abel Herzberg, die door
vele publikaties o.m. over het proces Eich-
mann bekendheid kreeg en die zeker het
een en ander te vertellen zal hebben. De
De K.R.O. televisie presenteert vanavond de „Undine von Medveyshow", onder regie van
Jos van der Valk. Op de foto zien we Undine met de zanger John Vierkens.
avond wordt besloten met een concert van het
Amsterdams Kamerorkest deze keer met me
dewerking van de befaamde Engelse mond
harmonicavirtuoos Larry Adler, die solist is
in het Divertimento voor harmonica en strijk
orkest van Gordon Jacob. Het orkest speelt
voorts de sonate in c groot van Rossini. Con
certmeester is Herman Krebbers. Het is niet
voor het eerst, dat het mondorgel gebruik
wordt voor de klassieke muziek. Adler die
nu 49 jaar is won op veertienjarige leeftijd al
een prijs voor het vertolken van een klassiek
stuk. Hij is opgetreden met vele grote sym
fonieorkesten, vooral in Amerika en maakte
tournees door de hele wereld.
MAANDAG. In het voorprogramma de ker
kelijke rubrieken Logboek met o.m. de
44ste aflevering van Outcast en Kenmerk.
Donderdagavond het t.v.-spel „Oponthoud in
de jungle". Een boeiend stuk dat te voorschijn
kwam tijdens een prijsvraag van de K.R.O.
en de B.R.T.
Na het journaal en de tien minuten politiek
verzorgt de A.V.R.O. het filmprogramma. Om
half negen, voorafgaande aan de hoofdfilm
eerst een terugblik op Mies Bouraans actie
voor Het Dorp.
We krijgen flitsen te zien van de teleton met
Mies en dr. Klapwijk en voorts een filmpje
over wat in het jaar dat sindsdien is verstre
ken van de plannen is gerealiseerd. Een soort
verantwoording dus van dit snel verstreken
eerste Dorpjaar. Aanvankelijk had de A.V.R.
O. het plan om op deze avond een speciale
(dubbele) aflevering van de Defenders uit te
zenden, maar bij nadere beschouwing achtte
met het verhaal te pittig voor een filmavond,
waarvan de kijkers iets genoegelijks ver
wachten. De keuze viel daarom op een gezelli
ge film en wel de laatste, die de beroemde
Ernst Lubitsch maakte: De hemel kan wach
ten, met o.m. Don Ameehe, Gene Tierney,
Charles Coburn en Marjorie Main. Het is een
mild satirische film, zoals alleen Lubitsch ze
kon maken: een heerlijke filmkomedie met
een pittige dialoog.
DINSDAG. In de morgenuren schooltelevisie
voor de hogere klassen van het V.H.M.O.:
„Politiek is mensenwerk". De K.B.O. begint
het avondprogramma met een herhaling van
een documentaire, die in juni werd uitgezon
den over „Een dag in een schippersgezin".
Na het journaal, het conciliejournaal en
Brandpunt, een nieuwe show van Rens van
Dorth, die net als vorig jaar weer „even
langs komt". Vergeleken met de reeks van
vorig jaar is deze show licht gewijzigd. Rens
van Dorth zal evenwel net als toen het mid
delpunt zijn en hij krijgt wederom de assisten
tie van goochelaar-babbelaar Fred Kaps. An
dere medewerkenden zijn o.m. Maya Bouma,
Nannie Boda en Rob Milton. Een kwartet van
Cas Oosthoek zal voor de begeleiding zorgen.
Het wordt ongetwijfeld een intiem cabaretpro
grammaatje van het goede soort. Geen grootse
show maar meer iets voor de lichtvoetige fijn
proevers. Om twintig over negen de Belgische
bijdrage aan de reeks E.E.G.-uitzendingen.
Zagen we de vorige maal een uitstekende re
portage over de woningbouw in de zes landen,
deze keer krijgt het autoverkeer de aandacht.
Vraagstukken van het wegennet, dus die de
vele Nederlanders, die jaarlijks hun vakantie
in het buitenland doorbrengen, beslist zal we
ten te boeien. Hitchcock sluit de avond af met
een spannende film: Moord per bandrecorder,
waarin James Mason de hoofdrol zal spelen.
WOENSDAG. Een avond voor de sportlief
hebbers want nadat Pipo in de middag
zijn avonturen heeft voortgezet en om half
acht Top en Flop uit Almelo is gekomen
met in de jury Henk Elsink, Henk van Ulsen,
paardensportman Hans Brugman en journa
list Gerdi Hoevenberg komt 's avonds P.S.
V. aan bod om de tweede wedstrijd te spelen
tegen Spartak Plovdiv.
De Bulgaren moesten in de thuiswedstrijd de
Philipsmensen een overwinning toestaan. Een
kans voor P.S.V. om de prestaties van Fey-
enoord van vorig jaar te evenaren, is beslist
aanwezig. De kijkers hopen op een overwin
ning, want dat zou betekenen, dat er van de
volgende ronde weer uitzendingen komen. Als
de tegenstander tenminste niet zover weg
ligt als in deze ronde, waar de directe repor
tage niet te verwezenlijken was. Het VARA-
programma vervolgt na de wedstrijd met een
eenacter: „Even in bad". Het is de eerste van
een serie kluchten van de Franse auteur Ge
orges Feydeau. Vijf stukken boulevardtoneel
op de woensdagen, waarop de VARA in de
ether is onder regie van Poet Steenbergen, die
deze avond zijn debuut maakt als regisseur.
Feydeau is een nogal omstreden man, die door
de een veel te lichtzinnig wordt genoemd,
maar door de ander een spirituele geest.
Preuts zijn zijn stukken geenszins. Feydeau
behandelt de „zeden van zijn tijd" en spaart
de moderne opvattingen zijn spot niet. Minder
belangrijk dan de intrige van zijn eenacters is
de luchtige wijze van benadering. Speelse iro
nie, gestalte gegeven door het echtpaar Jan
Retel en Sigrid Koetse, geassisteerd door Jules
Hamel en Pleuni Touw. Filmvenster van Jan
Blokker sluit aan op dit typisch halfuurtje
Franse esprit, dat overigens wel eens net zo
veel reacties zou kunnen uitlokken als „Zo is
het ook nog een keertje".
DONDERDAG. Het vrouwenprogramma van
de K.R.O. besteedt aandacht aan de fabri-
ge van het kunstvezel polyester, dat een steeds
belangrijker plaats in de (vrouwen) maat
schappij gaat innemen en aan de feesten van
de maand december. In de avonduren de Flint-
stones (ze gaan een weekend uit), het Man
neke, het journaal, het conciliejournaal,
brandpunt en om kwart voor negen het we
kelijkse televisiespel: „Oponthoud in de jung
le", dat ook wordt uitgezonden door de
Vlaamse televisie.
Dit spel kreeg de tweede prijs in de prijs
vraag voor het schrijven van t.v.-spelen, die
door N.T.S. en B.R.T. gezamenlijk werd uitge
schreven. „Oponthoud in de jungle" is een eer
steling van het schrijversechtpaar Annie Mat-
ti en VVim Spekking uit Utrecht dat geruime
tijd heeft gewoond en gewerkt in Nieuw-Gui-
nea en daar het leven in de tropen uit eigen
ervaring heeft leren kennen. Die ervaring
kwam hun goed te pas bij het schrijven van
dit t.v.-spel, want „Oponthoud in de jungle"
speelt in een missiepost ergens in Afrika. De
inlanders zijn bij de een of andere opstand de
wildernis in gevlucht, maar de blanken zijn op
hun post gebleven. Ze voelen zich evenwel be
dreigd en slapen met een pistool onder hun
hoofdkussen. In de buurt maakt dan een vlieg
tuig een noodlanding. Een van de mensen, die
zich hier in de jungle ophouden, wordt neer
geschoten. Wie is de dader? Ziedaar de
vraag, die dit t.v.-spel beheerst. Luc van Gent
heeft de regie; medespelers zijn o.a. Mary
Smitshuyzen, IJda Andrea, Ton van Duinho
ven, Guus Verstraete, Ton van Beek en Jo v.
d. Ven. Als toegift om tien uur een program
ma ter gelegenheid van het vijftienjarig be
staan van het Nederlands Cultureel Contact,
getiteld „Deur haasken, dodelijk haasken". De
titel is ontleend aan een vers van Hooft, die
het op zijn beurt ontleende aan een oud volks
liedje. Wim Zaal, de auteur, laat een aantal
tijdgenoten van Jacob van Campen een bezoek
brengen aan diens buiten in Amersfoort, Hui
ze Randenbroek, dat in gerestaureerde staat
zetel is van het N.C.C.
VRIJDAG. De A.V.R.O. komt vrijdag met
een programma, waarover weinig valt te
zeggen. Eerst Rooster met o.a. enkele mu
zikale gasten van Willeke Alberti daarna
het journaal en Televizier, vervolgens Mackin
tosh, weer een showtje van het orkest van
Max Woiski jr., waaraan als speciale gast
meewerkt prins Kaja, een vuurvreter, vervol
gens de Richard Boone show, waarin de man
met de duizend gezichten weer de hoofdrol
speelt.
Deze aflevering hopelijk van meer allure
dan de eerste, die nogal teleurstellend was
is een komische, die als titel kreeg „Waar
blijven ze met de poet". Ten slotte ontvangt
Willem Duys „voor de vuist weg" weer ver
schillende gasten. Enkele zijn uitgenodigd, zo
als de Rotterdamse zanger Hank Petersen,
die in Duitsland veel succes oogst; anderen
komen puur toevallig opdraven. Een beetje
meer vaart in de presentatie, wat kortere ge
sprekjes en de ongedwongen sfeer van „voor
de vuist weg", kan zorgen voor een algemeen
gewaardeerd programma.
ZATERDAG. Ten slotte de herdenking van
150 jaar koninkrijk, die om kwart voor
tien 's morgens ai begint met een rechtstreek
se reportage van de kranslegging bij het mo
nument 1813 in Den Haag door koningin Ju
liana. In het V.P.R.O. programma zaterdag
middag om drie uur „het portret van een
sportman", d.w.z. een documentaire over
Neerlands grootste voetballer Abe Lenstra,
die thans 43 jaar is en speelt in een amateur-
club de Tubanters, die dank zij hem kampioen
gaat worden.
Herman Kuiphof zal een gesprek hebben met
Abe en flitsen laten zien van grote ogenblikken
uit zijn voetbalcarrière. Na de Jonge Draaidoos
nog een sportuitzending: dokter A. C. van
Swol geeft commentaar bij de reportage van
de rugbylandenwedstrijd Engeland—Austra
lië. Het nationaal programma wordt om zeven
uur hervat met een speciale aflevering van het
N.T.S.-journaal gewijd aan de herdenking van
150 jaar koninkrijk. Om kwart over zeven een
quiz van middelbare scholieren onder leiding
van Theo Eerdmans. Ze zullen op hun kennis
omtrent de historie van ons koninkrijk worden
getoetst. De jongelui komen uit alle windstre
ken naar Den Haag. Om acht uur het gewone
journaal en daarna een documentaire van
Leen Timp en Harry Paape over 150 jaar Ne
derland. Vijf over negen de lichte noot: liedjes
en voordrachten van „zilte vaerzen, ofwel lied
jes en versjes over de zee. Warry van Kampen
wiens vader Anthonie vele boeken en arti
kelen over de zeevaart heeft geschreven
heeft de regie van dit programma, waaraan
o.m. meewerken Elly van Stekelenburg, Con-
ny v. d. Bosch, Jan Lemaire sr., Guus Ver
straete, Leen Jongewaard, Frans v. Schaik,
Johnny Jordaan en waarschijnlijk nog een Su
rinaams orkest. Tien minuten voor tien een wel
heel bijzonder programma: een rondgang door
paleis Soestdijk, waarbij alle leden van het
koninklijk gezin in het beeld zullen verschij
nen. Joes Odufré maakt opnamen in en rond
paleis Soestdijk voor dit programma, dat als
titel zal krijgen „Oranje over de Oranjes".
Kwart over tien komt dan nog Simon van
Collem met een aan „150 jaar koninkrijk" ge
wijde oude draaidoos.
£)e B.B.C. heeft in Engelse kringen grote beroering
gewekt door een punt te zetten achter een van de
weinige televisieprogramma's die nationale aandacht
en medeleven genieten, de satirieke weekendshow on
der de titel ,,That Was The Week That Was".
De voorzitter van de Labour Partij, Harold Wilson,
heeft er zijn leedwezen over uitgesproken als de show
zou worden afgelast onder politieke druk".
Als formele reden voor het stopzetten van het pro
gramma na 28 december, vier maanden eerder dan het
plan was, werd opgegeven dat 1964 een verkiezings
jaar was en dat de show dus niet het peil van nu zou
kunnen handhaven.
„That Was The Week That Washad op de late za
terdagavond tussen de negen en twaalf miljoen kijkers.
Er werd op onbarmhartige wijze politiek commentaar
gegeven dat niet zelden grensde aan belediging. Voorts
werden de karakteristieke gevestigde instellingen in
Engeland er in op satirieke en cynische wijze in de
maling genomen, te beginnen bij het koningshuis. Onze
Londense correspondent vertelt er hieronder meer van.
Op de foto boven: de medewerker.
Volgende week vrijdagavond zal Max Woiski jr. ons weer via zijn pro
gramma Mackintosh kennis laten nemen van de Surinaamse volksaard.
In het midden prins Kaja, een vuui vreter.
De equipe van TWTWTW. Van links
naar rechts David Frost, William Rush
ton, Mïlligent Martin, Roy Kinnear en
Lance PercivaJ.
(Van onze radio- en t.v.-redactie)
•Tot dusverre bestond algemeen
de theorie dat de kijker naar
t.v.-programmma's op een af
stand van het t.v.-toestel moet
zitten welke vier keer de hoogte
van het beeldscherm is. Bij de
thans gebruikelijke t.v.-toestel-
len met een beeldhoogte van 43
en 53 centimeter zou de gunstig
ste kijkafstand derhalve 1.70 m
resp. 2.10 m zijn.
De heer H. Bödeker van het „Fern-
meldetechnische Zentralamt" te
Darmstadt is na proefnemingen
evenwel tot de conclusie gekomen dat
een grotere afstand tussen de kijker
en het beeldscherm nodig, in elk ge
val aanbevelenswaardig is. Hij zegt
dat de gemiddelde kijkafstand drie
meter moet zijn.
De gunstige kijkafstand is uiteraard
voor een ieder verschillend, omdat ze
afhangt van het oplossende vermo
gen van het oog, het vermogen om
op afstand twee lijnen nog afzon
derlijk te kunnen zien. Deze kijk-
scherpte wordt met de jaren min
der door kleine groefjes in het
hoornvlies en door de toenemende
vertroebeling van de lens. Gemiddeld
bedraagt het oplossende vermogen
op tachtigjarige leeftijd nog 47 pro
cent, op zestigjarige leeftijd 74 pro
cent en op veertigjarige leeftijd 90
procent. De honderd procent kijk-
scherpte ligt rond het twintigste jaar.
Alleen al om deze verschillen is het
niet mogelijk een t.v.-kijkafstand
vast te stellen, welke voor een ieder
de meest gunstige zou zijn.
Dat de gunstige kijkafstand gelijk
zou zijn aan vier maal de hoogte
van het beeld, is gebaseerd op de
theorie dat het oplossend vermo
gen van het oog bij twee liehtafstra-
lende, naast elkaar liggende punten
(bijvoorbeeld sterren aan de hemel)
op een hoek van twintig seconden
ligt.
Berekent men dit oplossend vermo
gen op de kijkafstand welke nodig
zou zijn voor beeldschermen met een
stelsel van 625 liinen. dan komt men
inderdaad op een klj kaf stand van
drie of vier maal de hoogte van het
beeldscherm. Daar wordt dan echter
bij vergeten dat het oplossend vermo
gen van het menselijk oog groter is
wanneer van elkaar gescheiden don
kere lijnen op een gelijkmatig licht
vlak gezien moeten worden dan wan
neer dit twee punten zijn. De hoek
is dan ongeveer een halve seconde
groot. Er is weliswaar nog geen
vaststaande verklaring waarom dit
zo is, maar bij het kijken naar de
televisie is leze ervaring belangrijk
omdat kijken naar de televisie een
zaak is van kijken naar lijnen, om
precies te zijn: 625 lijnen
Er zijn proeven genomen om de nieu
we theorie te bewijzen. De proefper
sonen moesten stapje voor stapje op
een t.v.-toestel af- of teruglopen, de
een van ver, de ander van dichter
bij. Ze moesten zeggen op welk mo
ment, dus op welke afstand, de lijn-
struetuur van het t.v,-beeld ver
dween. Deze afstand werd als de
meest gunstige kijkafstand aangewe
zen. Want bij een kortere afstand is
het lijnenstelsel nog te zien en wordt
het totaalbeeld gestoord. En bij een
grotere afstand is het oplossend ver
mogen van het oog minder dan de
oplossing het wegvallen van de
lijnen op het beeldscherm.
mers van de „show". Behalve ver-
bindingsman is hij echter zelf ook
ieder ogenblik bereid een duit in het
zakje te doen en wel als een geboren
droogkomiek, waarbij óf zijn gezicht
helemaal niet vertrekt óf zijn ogen
even twinkelen óf zijn gelaat een
korte grijns laat zien. Hij is een stoe
re voor niets terugdeinzende persoon
lijkheid, van wie men gerust kan
aannemen, dat hij er zes jaren ge
leden over dacht beroepsvoetballer te
worden. Maar wij geloven, dat hij
met zijn wekelijkse belegering van
het establisment-fortress vele malen
meer zijn doel treft dan hij op het
veld zou hebben gedaan.
M.M.
De derde grote persoonlijkheid van
dit cabaret, dat maatschappelijke,
menselijke en politieke toestanden he
kelt, is Millicent Martin, een jonge
vrouw van 32 jaar, die er uitziet als
of zij 25 is.
In de Engelse televisiewereld wordt
zij M.M. genoemd, zoals men van
B.B. in Frankrijk spreekt. Zij heeft
eenzelfde, zij het dan Engelse, dus
meer ingetogen aantrekkelijkheid,
een sex-appeal die sommigen als ze-
denverdervend verwerpen."
Haar optreden is niet grof, maar soe
pel en gracieus, modern van bewe
ging: haar kostuums getuigen van
een gedurfde smaak, maar" zij zijn
nooit smakeloos.
VERMORZELEN
De troep van de TW3 bestaat uit
een tiental vaste medewerkers,
uit musici van de B.B.C., girls van
de Raymond Revuebar, gewone men
sen van buiten, die binnen het pro
gramma worden gehaald om door
Bernard Levin, „die afschuwelijke
dwerg", zoals deze man door zijn
slachtoffers wordt genoemd, te wor
den ondervraagd en geestelijk ver
morzeld. Als niet het tegenoverge
stelde gebeurt, maar daar trekt Levin
zich niets van aan.
Er zijn er onder dat tiental die van
het toneel komen en anderen, die
nooit achter het voetlicht hebben
gestaan; er zijn er een paar dikke,
er zijn er een paar dunne, voor elk
wat wils. Eén van hen moet evenwel
naar voren gehaald worden, omdat
deze vlijmscherpe figuur, vlijmscherp
met de tong en vlijmscherp' van ge
zicht, Lance Percival, een dodelijke
spot weg kan geven, die des te meer
indruk maakt, omdat zijn schelvisoog
schijnt te zeggen: ik bedoel er geen
kwaad mee, maar wat vindt U er
van?
Men heeft met plezier kunnen con
stateren, dat TVV3 opvoedend en leer
zaam werkt. In het allereerste begin
keek en luisterde vooral de midden
groep van het Engelse volk, die zich
tussen de intellectuelen en de hand
arbeiders in bevindt. Na enkele we
ken bleek, dat de arbeiders ook voor
de uitzending hadden „ingeschakeld",
ja, dat zelfs vele teenagers, die an
ders maar lui in stoelen hangen of
op straat lanterfanten, aan het lezen
van kranten waren geslagen, om toch
maar de politieke toespelingen re
kunnen volgen. Hogere klassen van
scholen kregen de aansporing naar
het zaterdagavondcabaret te kijken
en het merkwaardige feit deed zich
voor, dat na 10 J.5 uur zaterdagavond
de pubs leegstroomden.
(Van onze Londense correspondent)
"That Was The Week That
1 Was" (T.W.T.W.T.W. of T.
W.3) is een „journalistiek caba
ret", waarin alles, wat in de
wereld wordt beschouwd als ge
woon en behoorlijk of in over
eenstemming met onze alge
meen aanvaarde zeden en heb
belijkheden, over de tong wordt
gehaald en dan nog bovendien
door een handige compositie van
beelden (Macmillan bijvoor
beeld, die in zijn hoge hoed kijkt
om te zien of hij daar een op
volger uit kan toveren) op de
hak wordt genomen.
Om het met één woord te zeggen,
het TW3-nummer is „anti-establish-
ment". De Engelsman noemt „estab
lishment" al datgene, wat in de
maatschappij en in het bijzonder in
Londen op deftige, onpraktische en
zelfgenoegzame wijze de lakens uit
deelt, al die instellingen als parle
ment, regering, bank van Engeland,
de politieke partijen, de rechterlijke
wereld, het zakenmilieu, zonder wel
ke wij niet meer kunnen leven.
De leiding heeft Ned Sherrin, over
wie men, omdat hij de man achter de
schermen is, minder hoort spreken,
dan over de 24-jarige David Frost,
de „compère" ofwel de verbindings
man tussen de verschillende nura-
Vrijdagavond de Undine von Med
veyshow, waarin Undine ook John
Vierkens zal laten optreden.