Dokter Hermans te Kloosterzande is morgen veertig jaar arts STILBÉPAN Rob de Vries en Enny Meunier: met z'n tweeën ,Plan KRUISPUNT' in Krabbendijke schept ruimte voor een dorpsplein LIJN deze haarcream geeft geen kalkroos Op de hoogte met het wel en wee van de streek „KERK MOET ZICH NIET VERZETTEN TEGEN RUIMTE DIE HUMANISTISCH VERBOND VRAAGT" De heer Koekoek zorgde weer voor incident Expositie voor de scheepvaart in Rotterdam geopend N.R.T. in Vlissingen DE NIEUWE Zes panden verdwijnen GROOTSE HULDIGING ZATERDAG A.S. STOKVIS VOOR SP0RTT0T0 WEDSTRIJD VERVALLEN Liever dood Rapport voor hervormde synode Ook rapporten over mutaties en politieke verantwoordelijkheid Beroep Op de schaats Portemonnee Humanisme Beroepingswerk Winkelgalerij en groenvoorziening Vijver T weeënveertig Opzienbarend WOENSDAG 13 NOVEMBER 1963 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 Morgen donderdag 14 novem ber is het precies 40 jaar ge leden dat een jonge man uit het Zeeuws-Vlaamse vissersdorp Osse- nisse in Amsterdam zijn dokters bul ontving. Die jongeman was J. A. F. Hermans, thans woonachtig te Kloosterzande en reeds meer dan 36 jaar de gewaardeerde huis arts van honderden gezinnen in de vele dorpen, buurtschappen en ge huchten van de gemeenten Honte- nisse en Vogelwaarde. Hoewel de nu 66-jarige dokter Hermans lie ver zou zien dat het allemaal een beetje rustiger werd opgezet, maakt de streek zich op voor een grootse huldiging, die zaterdag middag zal plaatshebben in hotel „De Linde" te Kloosterzande. Een huldiging, waarvoor de joviale be woners van dit noordelijk gedeelte van het „Land van Hulst" niet minder dan twee uur hebben uitge trokken. Daarna volgt gelegenheid tot felici teren van 4 uur tot kwart voor zes, zodat het er wel inzit dat de streek van deze jubileumdag tevens een feestdag gaat maken. „Ik heb even gedacht om een poosje op reis te gaan, maar ik heb begrepen dat men dan gewoon wacht tot ik weer terug ben", vertrouwde dokter Hermans ons toe tijdens een kort gesprek. Dokter Hermans geboren op 22 april 1897 te Ossenisse was aanvankelijk in het geheel niet van plan om medi cijnen te studeren. Na zijn lagere-school- tijd ging hij op kostschool te Ouden bosch. Hij zou daarna de kweekschool gaan volgen om onderwijzer te worden. Maar hij was precies drie weken te jong om toegelaten te worden en daar hij geen jaar wilde wachten, volgde hij een h.b.s.-opleiding aan het Sint-Canisius- college te Nijmegen. Vandaar trok hij naar Amsterdam, waar hij op 14 novem ber 1923 afstudeerde in de medicijnen. Zijn eerste praktijk deel hg op in militai re dienst bij de gele rijders in Arnhem, waar hij van adspirant-vaandrig al spoedig werd bevorderd tot reserve officier van gezondheid. Kort daarna solliciteerde hij naar de betrekking van arts te Mierlo (N.-Br.) waar hij per 1 april 1924 werd benoemd. J. A. F. HEKMANS 40 jaar arts pleegster achter een defecte auto met een operatiepatiënt daarin lopen te du wen", meent dokter Hermans. Dat was trouwens nog niet alles, want toen zij met hun patiënt in het ziekenhuisje te Groenendijk arriveerden, was de chirurg er nog niet. En toen de chirurg bezig was met de spoedoperatie ging het licht uit en moest eerst een elektriciën uit Kloosterzande uit zijn bed worden ge haald. Er werd wel een zeer zware wis sel getrokken op kwaliteiten, capacitei ten en vooral het uithoudingsvermogen van een dokter in die tijd! Dat soort dingen is nu gelukkig niet meer mogelijk in een streek met op vrije korte afstand drie zeer goed geoutilleer de ziekenhuizen, met eigen kruisgebou- wen In de voornaamste gemeentekernen en met een ruime zorg vanaf de kleuters tot de bejaarden. „Maar gelukkig heb ik hier nooit de toestanden meegemaakt als in mijn begintijd in Brabant, waar sommige van mijn patiënten nog in plag genhutten en zelfs in holen woonden", zo constateert de rasechte Zeeuws- Vlaamse arts met enige vóldoening. En ook is het hem in zijn geboortestreek nooit overkomen, zoals in Brabant toen hij met de auto een koestal inreed om met de koplampen de naast gelegen woonkamer te verlichten omdat er geen petroleum in de huiskamerlamp was. Het meest is volgens dokter Hermans de mentaliteit van de mensen zelf veran derd. „Vroeger kon je ze niet in het ziekenhuis krijgen en nu willen ze er al lemaal in". Het mag als bekend worden verondersteld dat de bevolking van het nend staat tegenover die van de stad Hulst. Dat moet vroeger al zo zijn ge weest. Dokter Hermans weet nog van een patiënt in Kloosterzande die aan een spoedoperatie toe was. De chirurg ope reerde echter alleen in Hulst. „Dus moet je naar Hulst", zei de dokter. „Dat doe ik niet", antwoordde de patiënt. „Dan ga je dood", probeerde de dokter. „Lie ver dood dan naar Hulst", zei de man, en het heeft dokter Hermans h'eel wat moeite gekost de chirurg te bewegen naar Groenendijk te komen. Dokter Hermans heeft zich langzamer hand uit de praktijk teruggetrokken. Zijn dochter is arts en getrouwd met een dokter. Met hen heeft dokter Her mans zich enige jaren geleden geas socieerd, maar nu zijn schoonzoon de streek kent, heeft hij vrijwel de gehele praktijk aan hem overgegeven. Wel as sisteert hij nog en ook neemt hij nog wel eens waar voor collega's elders. Verder bemoeit hij zich nog met het E.H.B.O.-werk als voorzitter van het district Zeeland van de r.-k. E.H.B.O. en met de Koninklijke harmonie St.- Caecilia uit Kloosterzande, waarvan de sympathieke dokter eveneens voorzitter is. (Advertentie) (en maakt uw haar niet vet) „Roos" kan kalkroos zijn. Ga over op Stilbépan haarcream en (kalk)roos verdwijnt on middellijk. Tube v.a. f 1.10. Pot v.a. f 1.50. .v'cv-u-.<-"p i --.. .- v -- '"'v V, 0 DAGRA N.V. DIEMEN (Van een medewerker). Aanstaande maandag begint in Hyde- park te Doorn de generale synode der Nederlandse Hervormde Kerk haar zit tingen, die tot donderdag 21 november zullen duren. Aan de orde komen onder meer rapporten over de politieke verant woordelijkheid van de kerk, over haar verhouding tot het humanisme en de mutatienota. Wat het rapport met betrekking tot de Tot tweemaal toe werd vanuit Klooster zande een beroep op hem gedaan om terug te komen naar zijn geboortestreek. „Hoewel ik het in Brabant best naar mijn zin had en de artsenkring mij de overplaatsing had afgeraden, heb ik ge solliciteerd, waarna ik per 1 november 1927 werd benoemd tot gemeentearts voor het zuidelijk deel van de. gemeente Hontenisse, aldus dokter Hermans. Daarnaast bouwde hij een ruime prak tijk op in de vele dorpen in de omgeving. „Je realiseert je niet altijd wat er ver andert, omdat je met de tijd en de streek meegroeit, maar als je na zo'n veertig jaar eens even bij de zaak blijft stil staan, dan blijken de omstandigheden toch wel heel sterk gewijzigd". Dokter Hermans denkt dan aan de tijd toen een huisarts eigenlijk een manusje van alles op medisch gebied was. In tal van zaken waarvoor de patiënten nu onmiddellijk worden doorgezonden naar specialisten en chirurgen, naar ziekeninrichtingen en laboratoria werd toen nog een beroep gedaan op de plaat selijke huisartsen en in het bijzonder op de plattelandsdoktoren. Voor opera ties van enige omvang moest een chi rurg uit Vlissingen (dr. Sta verman) en later uit Terneuzen (dr. Bockstael) ko men. De wegen waren slecht en de ver voermiddelen nog onbetrouwbaar. De ouderen uit de streek herinneren zich nog hoe dokter Hermans op zijn motor rijwiel over de smalle rijwielpaadjes van de binnendijken mamoeuvreerde en ook wel eens naast de dijk terecht kwam Zelf herinnert hij zich nog dat hij en zijn sportieve dochter op de schaats over beijzelde wegen naar het ge hucht Baalhoek reden om een vrouw in barensnood bij te staan. Nauwe lijks thuis werd hij opgeroepen voor een soortgelijk geval in de verre Kruispolder, die ook alleen op schaat sen was te bereiken. „Ik geloof niet dat het tegenwoordig nog gebeurt dat een dokter en een ver- land van Hulst altijd een beetje argwa- politieke verantwoordelijkheid van de >«<WWVWWWMWVWUWWWWWWtfWW\W/WWWWWWMWVVWWVW(VWWWWWWMWVWWWWWV>W\/WWVWVWWWMVMW (Van onze parlementaire redacteur) Het lid van de Boerenpartij de heer Koekoek heeft gisteren een incident in de Tweede Kamer ver oorzaakt. Bij de behandeling van de begroting van Sociale Zaken en Volksgezondheid beweerde hij, dat alleen zij voor de Publiek rechtelijke Bedrijfsorganisatie pleiten, die er financieel bjj ge ïnteresseerd zijn. Hij liet in dit verband de namen vallen van de Tweede-Kamerleden de heren Aantjes (a.r.), Brouwer (k.v.p.) en Kikkert (c.h.). De heer Aantjes, die de uitlating niet zelf gehoord had, werd erover ingelicht door zijn medeleden. Hij vroeg tijdens de korte pauze, die de Kamer in de middaguren houdt opheldering aan de heer Koekoek, kreeg toen de tekst van wat deze gezegd had en overtuigde zich, dat hij de tekst goed had overgeno men. De heer Koekoek hechtte er zijn fiat aan. De heer Aantjes kwam dus gedocumenteerd op het spreekgestoelte. bestuursfuncties bij de P.B.O. heb ben of er een hopen te krijgen, voor de P.B.O. pleiten. Hij dacht dat er dus wel degelijk een ver band tussen de opvattingen over de P.B.O. en de financiële interes se die men bij de P.B.O. heeft, be staat. De heer Aantjes was allerminst tevreden gesteld. Hij vestigde er de aandacht op, dat de heer Koekoek had gezegd, dat de heer Aantjes secretaris is bij een aan nemersorganisatie en dat als er een bouwschap wordt ingesteld wel enkelen van die organisatie als bestuurslid van het bouwschap zullen worden benoemd. Daarom zou hij zich voorstander van de P.B.O. getoond hebben. Hoe dan ook, de heer Koekoek heeft een direct verband gelegd tussen mijn verdediging van de P.B.O. en mijn geldelijke belangen, vond de heer Aantjes. Hij wilde graag over de P.B.O. discussiëren in de Kamer, ook met de heer Koekoek, maar dan op het niveau van de Kamer. Hij betreurde, dat de heer Koe koek van dit niveau was afge stapt en zijn integriteit had aan getast, zonder een enkel woord ter staving van zijn beschuldi ging te kunnen aanvoeren. De voorzitter verklaarde het inci dent hiermee gesloten. Hij sprak de wens uit, dat de waardigheid van de Kamer in de toekomst niet meer op een dergelijke wijze zal worden geschaad. „De heer Koekoek heeft een oor zakelijk verband gelegd", zo zei hij, „tussen het standpunt dat ik ten aanzien van de P.B.O. inneem en mijn portemonnee. Ik zou voor de P.B.O. gepleit hebben omdat ik er geldelijk voordeel van heb. Dat is geen geringe beschuldi ging. Ik zou graag zien" verzocht hij de voorzitter de heer Bom- mer van de P.v.d.A., die mr. Van Thiel verving, „dat de heer Koekoek de gelegenheid krijgt om zijn beschuldiging met bewijzen te staven". De heer Koekoek antwoordde dat zijn ervaring van een tiental ja ren hem geleerd heeft, dat zij die kerk betreft lichtte de praeses van de generale synode, ds. P. G. van den Hooff op een persbijeenkomst toe, dat de sy node reeds december 1956 aan de raad voor de zaken van kerk en theologie verzocht had om een rapport. De reac ties, die op de oproep tot bezinning in de toen aanhangige Nieuw-Guineakwes- tie waren ingekomen, deed de synode hiertoe besluiten. Rapporteur is prof. dr. J. de Graaf. Het rapport ziet kerk en staat van godswege en zegt dat de kerk haar leden behoort vrij te laten in keuze van aansluiting bij een algemene of bij een christelijke politieke partij. Binnen het bestek van de kerk moeten leden en ambtsdragers zich er steeds meer in oefenen de verschillende partij keuze van elkaar te aanvaarden en met elkaar over de vragen van het politieke leven in ernstig gesprek te blijven. Ook aan de politieke zielzorg van politici en ambtenaren wordt aandacht gewijd en er wordt gewezen op de kenmerken, die het politieke pastoraat moet dra gen. steden; de andere drie de kleine steden en het platteland. Door de noodsituatie die is ontstaan, stelt de commissie voor het aantal plaatsen in de grote steden aanzienlijk uit te breiden. Verder stelt de commissie voor naast de bestaande be roepingscommissie een mutatiecommis sie in te stellen. Voorts is er een voor stel voor een dispensatiemogelijkheid waarbij ervan wordt uitgegaan, dat de betrokken predikanten en gemeenten tevoren reeds incidenteel tot ruiling zijn overgegaan. Behalve deze drie rapporten zal de sy node zich ook bezighouden met de predi kantstraktementen en pensioenen. De vraag zal daarbij zijn of de predikanten zoals nu gelijkelijk pensioen zullen ont vangen, of dat de pensionering zal wor den gedifferentieerd naar de hoogte van de traktementen. Het rapport over de verhouding van kerk en humanisme houdt zich voorna melijk bezig met het wezen en de gren zen van de tolerantie, die de kerk in beginsel voor anderen en zichzelf in de staatsgemeenschap vraagt en volgens welke zij zich niet moet verzetten tegen de ruimte, die het Humanistisch Verbond vraagt voor het onderwijs in zijn vor mingswerk op de openbare scholen en voor haar geestelijke verzorging in de gevangenissen en bij de strijdkrachten. De mogelijkheid is er ook, dat dit ver bond hoewel de belijdenis der kerk niet delend, toch als positieve factor in de samenleving moet worden gewaardeerd. De kerk moet deze aanspraak niet al leen niet ongemoeid laten, maar de reali sering daarvan in het staatsbestel be vorderen. Reeds het herderlijk schrijven in 1956 over „De christen in de samenleving" wees daarop. Het rapport gaat vrij ver en het zal ook de vraag zijn, of de syno de zich daarmede kan verenigen. Ds. P. H. Landsman is secretaris-rapporteur van de commissie. Over de mutatienota rapporteerde de voorzitter, ds. J. P. Wiersma te Wasse naar. De nota gaat uit van het feit, dat het aantal predikantsplaatsen in de ge meenten niet op de juiste wijze is ver deeld. Men kent vijf groepen: de eerste twee omvatten de grote en middelgrote De Rotterdamse wethouder van econo mische aangelegenheden, de heer J. U. Schilthuis, heeft gistermorgen in het Ahoycomplex in de Maasstad de ope ning verricht van de internationale scheepvaarttentoonstelling „Europoort 1963" en het daaraan gekoppelde inter nationale congres, waarop onder de lei ding van de rijkshavenmeester V. H. Vellenga verschillende problemen in de scheepvaart zullen worden besproken. Beide evenementen duren vier dagen. Het is de tweede keer dat de „Euro- poort"-expositie wordt gehouden en de organisatoren, de „Anglian Trade Pro motions Ltd", hebben de voldoening dat de belangstelling van de zijde van het bedrijfsleven aanmerkelijk groter is dan vorig jaar, toen er overigens ook al re den was tot tevredenheid. Bijna 130 bin nen- en buitenlandse bedrijven schreven ditmaal in. De tentoonstelling beslaat een oppervlakte van 6500 vierkante me ter en is daarmee anderhalf keer zo groot als de eerste expositie. „Europoort 1963" geeft een veelzijdig beeld van de ontwikkelingen in het scheepvaartbedrijf. Maar „al-round" is zij niet. Onder andere ontbreken alle grote werven (vorig jaar was „Verol- me" nog- vertegenwoordigd) en alle gro te rederijen. Het accent ligt dan ook ge heel op de toeleveringsbedrijven, de ma chinefabrieken, de ondernemingen voor haveninstallaties e.d. Ook zijn verschil lende informatiestands ingevoegd. (Advertentie) i" !il!»i!!i!!iii! TV 9645 UHF f. 1145.- ERRES TV: voor wie een toestel méér betekent dan kijkglaasje-kastje- knopje. ERRES TV kijken: voor wie televisie zien méér is dan poppetje- gezien-kastje-uit. Kortom: de nieuwe lijn in ERRES televisie 1964 spreekt U als meer eisende kijker aan. De nieuwe lijn in vormgeving: fraai-funktioneel en modern elegant. De nieuwe lijn in technisch denken - in verschillende ERRES TV-toestellen zijn nieuwe vondsten verwerkt, zoals: beeldvergroter en afstandsbediening, ingebouwde transistorradio, foto-elektrisch oog en automatisch afstemgeheugen. Kies ERRES-visie op de toekomst! Midden in het dorp Krabbendijke zij'n slopers en draglinemachinisten van tijd tot tijd bezig niet „ruimtewerking". Hun activiteiten richten zieh daarbij op het kruispunt Dorpsstraat-Noordweg-J. W. Frisostraat, de plaats waar de be langrijkste wegen van het dorp samen komen. De plaats ook, die men de kern van de gemeente zou knnnen noemen. Maar een dorpsplein is het beslist niet, ook al ligt er een stukje plantsoen met een vijvertje, ook al is er een parkeer plaats voor een stuk of tien auto's. Toch zou Krabbendijke graag een dorpsplein bezitten, een aantrekkelijke kern met wat meer cachet. Daarom hebben b. en w. enkele jaren terug een „Plan Kruis punt" op tafel gebracht: een tekening, die in realiteit een royalere verkeerssi tuatie moet scheppen en tegelijk de re presentativiteit van Krabbendijkes „hart" een flink stuk omhoog zal bren gen. Omdat DWS en NAC hun bekerwed strijd niet in Amsterdam spelen doch in Breda, is deze wedstrijd voor de sporttoto van deze week vervallen. Als vervanging disnt de ontmoeting Ensche- de-Zwartemeer, de eerste reservewed- strgd. Omdat het programma van toto no 13 weer een groot aantal bekerwedstrijden telt, dient men er rekening mee te hou den dat het resultaat, dat r.a tweemaal 45 minuten spelen bereikt is, geldt. Ge lijke spelen zijn dus mogelijk. Binnen twee jaar verwacht burgemees ter L. Cnossen dat het er hier allemaal heel anders zal uitzien. Dan zal de las tige hoek Dorpsweg-Noordweg niet meer bestaan, dan zal er een bescheiden win kelgalerij zijn verrezen en zullen er en kele recreatieve voorzieningen zijn aan gebracht. Kort geleden zijn weer enkele panden tegen de grond gegaan. Op het ogenblik is een dragline achter de ont stane ruimte op de plaats van de ont eigende huizen bezig met egalisering. Aan weerskanten van het punt, waar de Noordstraat in de Dorpsstraat uitkomt staat nu nog één winkelpand: een radio- handel en een kruideniersbedrijf. Zodra de onderhandelingen tussen het gemeen tebestuur en de eigenaren ervan in een beslissend stadium zijn gekomen zal men de benodigde ruimte kunnen ver krijgen. In eerste instantie kan dan de rijweg van de Noordstraat met enkele meters worden verbreed, terwijl tevens een over zichtelijke hoek ontstaat. Via een zo genaamde „druppelgeleiding", in het midden een verkeerszuil, zal het ver keer uit het noordelijke deel van het dorp dan het nieuwe „hart" van Krab bendijke binnenkomen. Naast de ver brede straat komt op de plaats van de weggebroken panden een plantsoen, van twee kanten te bereiken. En achter dit stukje groen zullen vier winkels tot een aantrekkelijk geheel aan elkaar worden gebouwd. Haaks op het wegdek van de Noordstraat zal een openbaar gebouw een bank mogelijk dit winkelrijtje met een scherpe hoek afsluiten. Een flink stuk ruimtewerking dus, hier in het midden van Krabbendijke. De gemeente verkoopt de middenstanders, die zo tevens een mooie kans krijgen om hun winkels te moderniseren, de bouw grond voor 30 per vierkante meter. Het plan beperkt zich overigens niet al leen tot de noordkant van dit vitale kruispunt. Ook op de plaats, waar nu een vierkante vijver ligt in een stuk ga zon en plantsoen, zullen nog de nodige verfraaiingen worden aangebracht: de vijver zal worden uitgediept, krijgt een visbevolking en zal 's avonds pronken met een onderwaterverliehting. Het ligt Enny Meunier heeft in haar to neelcarrière heel wat toneelge zelschappen gediend. Dit ver telde ze ons voor de opvoering van „Ratel van een simpel man" van Charles Dyer, dat het Nieuw Rotterdams Toneel gis teravond in Britannia in Vlissin gen gaf. „Ik heb om beurten in Den Haag en Rotterdam ge speeld" zegt ze, „en het is eigen lijk moeilijk te zeggen, wanneer en onder wie. Ko Arnoldi in Rotterdam, Cees Laseur in Den Haag, Ton Lutz in Rotterdam en dan niet te vergeten Cor Her mes in Amsterdam bij „Come- dia". Ach, ik zou niet weten, waar ik hetj liefst heb gespeeld, al zijn de jaren bij „De Haagse Comedie" wel heel felukkige jaren geweest". Zij speelde aar voornamelijk karakterrollen, veel klassieke stukken, dit in tegen stelling tot Rotterdam, waar ze hoofdzakelijk in komedies speelt. „Dit stuk is eigenlijk een combina-1 tie", zegt ze over „Ratel van een simpel man", een karakterrol in een komedie". Ze speelt in dit stuk vrijwel alleen met Rob de Vries. Het stuk beleefde gisteravond zijn 42e opvoering en Enny Meunier gelooft, dat er zeker nog wel tweeënveertig zullen volgen. „Zulke stukken spreken de mensen aan", zegt ze. „Een stuk, waar vrij wel doorlopend twee mensen op het toneel staan, heeft daardoor een lo gische dialoog en men herkent zich zelf vaak in zo'n stuk. Niet dat iedere vrouw zich met mijn rol, een niet zo fraaie, gaat identifi ceren, maar het karakter is eigenlijk veel belangrijker dan de handeling". Dan buigt ze zich weer naar de spie gel om de laatste hand te leggen aan haar grime. Haar smalle vingers be wegen razendsnel langs verschillen de potjes, tot ze het juiste gevonden heeft. Ze zet haar grote ogen nog wat aan, zodat het op het toneel het effect krijgt van een gezicht, dat al leen maar uit oog bestaat. Haar ge zicht is voortdurend in beweging. Zij is dan ook een geliefde verschijning op de televisie, waar ze meester is in de zogenaamde „underacting", het spel in het klein. „Je moet reuze op passen, dat je dan niet gaat over drijven", zegt ze daar zelf van, „want daar ben je zo gauw toe geneigd". Maar televisie komt bij haar toch op het tweede plan. Het theater eist haar helemaal op. Ze is vanaf 1957 in Rotterdam en is voorlopig niet van plan daar weg te gaan. Er is volgens haar wel een enorm ver schil tussen het Haagse en Rotter damse publiek. „Het Haagse is veel meer op het theater ingesteld", ver telt ze, „maar als de Rotterdam mers geweest zijn en ze vinden het goed, dan blijven ze komen. En dat is toch ook wel dankbaar werken". Rob de Vries heeft een andere mening over de smaak van ver schillende soorten publiek van Enny Meunier. Hij heeft, voor dat hij naar Rotterdam ging, in Arnhem gewerkt. „Het zal wel een stupide opmerking zijn", zegt hij, „maar ik merk hele maal geen verschil tussen het Rotterdamse en Arnhemse pu bliek. Hoewel ik mezelf ga te genspreken, als ik zeg, dat je toch een ander repertoire gaat kiezen. Maar dat gebeurt onwil lekeurig". Het is nu het tweede seizoen voor Rob de Vries bij het Nieuw Rotterdams Toneel. „Ja, ik heb na de oorlog eerst onder Van Dalsum gewerkt. Daarna heb ik in Arnhem „Theater" opgericht en daar heb ik negen jaar bij gezeten. Fijne tijd. Ik heb dat overgelaten aan een collega en ben naar Rotterdam vertrokken. Als artiest, zoals ik al heb gezegd, weinig verschil, wel als mens. Ik geloof wel te mogen zeggen, dat het lekker gaat. We treden vaak naar voren met aparte, zo niet opzienbarende stuk ken. „De parachutisten" bijvoorbeeld. Het Algerijnse probleem. „Julius Cae sar", dat nogal stof tot gesprek heeft veroorzaakt door zijn vertaling van Verkade, waarin we het gespeeld hebben. We hebben dit gedaan als een soort hommage aan deze kunstenaar, die zoveel heeft gedaan voor de Shakespeare-opvoeringen in ons land, maar dat hebben veel critici niet kun nen of willen begrijpen. Ik breng graag stukken, die een probleem van onze tijd aansnijden, want het toneel is ten slotte de men sen een spiegel voorhouden. Daarom Is mijn lievelingsrol de vader in „Het dagboek van Anne Frank". Wij laten de jeugd de verschrikking van de oorlog zelf meebeleven en zodoende heeft de kunst een doel". Rob de Vries is een modern mens. Een ac teur, die naast zgn kunstenaarsschap ook zakelijk weet te zijn. „WH komen graag naar Zeeland", zegt hij. „Ik zelf héél graag, want Zeeland heeft een aparte plaats in mijn hart, door dat ik hier voor de oorlog veel ge speeld heb. Maar het kan vaak niet. Wij, en daar bedoel ik het hele ge zelschap mee, hebben 450 voorstel lingen per jaar en de meesten onder ons voelen dan niet veel voor verre reizen naar de provincie. Dat is jam mer, want het is bekend dat ik er een groot voorstander van ben". De Vries is behalve acteur, regisseur ook directeur van Het Nieuw Rot terdams Toneel. „Daarom kom ik zo weinig voor de televisie, terwgl ik dat graag doe, maar dat komt later allemaal weer. Nu heb ik drie stuk ken op mijn programma. Het stuk van vanavond. „Julius Caesar" en „Kiss me Kate" met Lia Dorana. Morgen ga ik naar Antwerpen, over morgen naar Deventer. Nee, ik kom tijd te kort". Een hoofd om de deur zegt, dat hij beginnen moet. „Ja, ja, over twee minuten kom ik. Vlug mijn hoed op. Mijn jas aan. Mijn ratel in de hand. Zo, ik ben klaar. Nou. tot ziens dan". En weg is Rob de Vries naar zijn ge liefde, maar overal eendere publiek. wvvwwvwwwvvwvwwwwwwWvvvvvvwvvvvvwwvwvvwvwvwwWvvvwwwvvwwvv%, bovendien in de bedoeling hier een grote volière te bouwen. Met de muziektent op het grasveld, wat meer naar het westen, krijgt Krabben dijke dan iets wat meer zal weg hebben van een dorpsplein. Temeer ook, omdat alles zich er hier voor leent. De meeste winkels van Krabben dijke staan in de onmiddellijke nabijheid van dit punt, ook vindt men er horeca bedrijven. Het „Plan Kruispunt" zal de gemeente een bedrag van 180.000 kosten. Zolang de twee winkels op de hoek Noordstraat- Dorpsstraat nog overeind staan, zal hier eenrichtingsverkeer worden ingevoerd rondom de radiohandel. „Maar telkens als ws iets in handen hebben gaan we verder met slopen", zegt burgemeester Cnossen. En werkelijk: het is nu al wat „ruimer", daar in het hartje van Krab bendijke. Er wordt gebroken en gegraven op het punt, waar in Krabbendijke de belang rijkste straten samenkomen: door „ruimtewerking" moet hier een aantrek kelijk dorpshart ontstaan... Foto P.Z.C.)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 7