Werk Wit-Gele Kruis in Zeeland
in veertig jaar enorm gegroeid
Nog 400 noodwoningen
in West-Z-Vlaanderen
Nico Hermans: na zes
jaar pas in Zeeland
ocBI
lekker en gezond
ALMANAK
VOORZITTER J. M. A. C. VAN DONGEN:
Zusterorganisaties reageerden positief
op pleidooi voor meer samenwerking
ÊlSlPtEE
Zeeuwse
J. M. A. C. van Dongen:
Gemeenten kunnen
bepaalde subsidies
terugvorderen
van het rijk
INBRAAK BIJ
BURGEMEESTER
VAN OOSTBURG
Krasse oude dame
in Goes belet
diefstal f 500.'
A.N.W.B.-LEDEN GOES
WERDEN ONDERSCHEIDEN
GEEN VOORRANG VERLEEND:
GEWONDEN BIJ
AUTOBOTSING
IMPONEREND CONCERT DOOR HET
NATIONAAL JEUGDORKEST
Dank zij geestdrift
en discipline
Dirigent nationaal jeugdorkest
WÊmÊmËÊm
Voorportaal naar
grote orkesten
m
Bromfietser
overleden na
ongeval in
Middelburg
EXAMENS
SPELENDE HONDEN OP
STRAAT: JONGETJE BIJ
VAL VAN FIETS GEWOND
VERWACHT.
Ook meesterlijke fantasie
modellen
Vermist meisje
weer thuis in
Bergen op Zoom
Tobben
Open en eerlijk
de heerlijke drop-bonbon
In Middelburg
Doorstroming
Modern
Ir. T. Michielsen op
voordracht te Utrecht
2
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 11 NOVEMBER 1963
(Advertentie)
„De omvang van ons kruiswerk is na ruim veertig jaar beduidend toegenomen,
waarby de plaatselijke ziekenverpleging is uitgegroeid tot een apparaat van
grote omvang met een taak, die ver uitgaat boven de oorspronkelijke doelstel
ling". Tot deze conclusie kwam de voorzitter van de provinciale bond „Het
Zeeuwsche Wit-Gele Kruis", de heer J. M. A. C. van Dongen zaterdag in hotel
„Rotterdam" te Terneuzen tijdens de jaarvergadering van deze bond. „Het werk
van de wijkzusters en de besturen is op een geheel ander niveau komen te lig
gen, waarbij het accent meer op het preventieve werk is gelegd". Volgens de
heer Van Dongen moet er naar worden gestreefd dat in elke afdeling het kruis
werk op hetzelfde peil en onder dezelfde condities wordt verricht. Bepaalde ta
ken zullen met behoud van de zelfstandigheid van de afdelingen riieer in
districtsverband moeten worden uitgevoerd. De omvang van het totaalwerk ver
plicht ook tot een meer efficiënte werkwijze. Volgens voorzitter Van Dongen
zal de bond middelen moeten beramen om het werk doeltreffender te verrichten
en om de zeer snelle evolutie van dit werk te kunnen blijven volgen.
„Ik heb geen oplossing voor deze pro
blemen, wel suggesties", zo vervolgde
de heer Van Dongen die daarbij wees
op de noodzaak van veelvuldige dis
trictsvergaderingen en overleg hoe het
kruiswerk kan worden aangepast aan
de zich steeds wijzigende omstandighe
den. Hij zei te geloven dat men vooral
in Zeeland, ook in andere verhoudingen
zal moeten gaan denken. In dat verband
wees hij op het voorbeeld van de bis
schop van Breda, die onlangs een jour
nalist heeft aangetrokken voor „public-
relations". Ook wij zullen meer aan
dacht aan de pers moeten besteden en
daarbij mede onderzoeken of op dit ge
bied meer samenwerking kan worden
verkregen met de zuesterorganisaties",
aldus de heer Van Dongen. Voorts zei
hij te hopen en te vertrouwen dat be
paalde diensten met de zusterverenigin
gen in federatief verband kunnen wor
den verricht.
De heer H. P. Everwijn, die de pro
vinciale Zeeuwse vereniging „Het
Groene Kruis" vertegenwoordigde,
haakte hierop in. „Wij willen die sa
menwerking gaarne bevorderen", al
dus de heer Everwijn, en omdat er
nog verscheidene zaken op studie
liggen te wachten, lanceerde hij het
idee voor een bespreking in „klein-
comité". De heer D. Boone, samen
met de heer A. J. Leenhouts aanwe
zig namens de Zeeuwse vereniging
(Advertentie)
rAlléén echt met „Desiree" stempel\
Vraag Uw juwelier hlenrenfoldcrï
(Van onze correspondent)
De 13-jarige Wil ma Gorren uit Bergen
op Zoom is terecht. Zaterdagmorgen
kwamen een 125 werklui van een yzer-
gietery waar haar vader werkzaam
is en evenveel padvinders te zameu
om in de omgeving naar haar te zoeko».
XJit een politieonderzoek bleek echter
dat zy met de trein was vertrokken.
Zaterdagavond is zij met de laatste
trein in Bergen op Zoom teruggekeerd.
Tussen Roosendaal en Bergen op Zoom
zagen een paar reizigers haar in de
trein zitten. Zij herkenden haar en
brachten haar naar het politiebureau,
waarna haar ouders werden gewaar
schuwd. Het meisje was van Bergen op
Zoom naar Rotterdam gereisd na eerst
nog verkeerd te zijn gereden naar Bre
da. Waar zij was geweest wilde zij haar
ouders niet vertellen. In Rotterdam had
zij de berichten over haar in de kranten
gelezen en was toen teruggekeerd.
Het h-oudt maar niet op.
We bedoelen dat driftige gedoe met
die speldjes.
Neem nu eens een paar degelijke
vermaken uit de oude doos. Tollen
en knikkeren bijvoorbeeld. Ook niet
alles, maar je wist waar je aan toe
was. Dan wist je: het duurt even,
maar er komt een eind aan.
Dat gaat met die speldjes niet op.
Doorzettingsvermogen vroeger tot
rijping gekomen f Of gewoon inte
resseversmalling, een onschuldige
vorm van bewustzijnsvernauwing
Voer voor de dinges hoor.
Maar intussen zitten we ermee. En
dan, over een aantal jaren, de na
sleep nog. Al die dozen ongeniet
bare pudding, al die onwaarschijn
lijke zaken uit ons levensmiddelen
pakket, via een speldje verkregen,
die nog op consumptie wachten.
Niet aan denken gewoon.
Voorlopig zijn er andere zorgen.
Het ernstigst zijn die in de grotere
gezinnen, waar men niet het collec
tief verzamelen kent, waarin ieder
kind een kleine zelfstandige is en
maar wat aanrommelt met het
eigen schuimplastic kussentje. Met
twee kinderen wordt het al moei
lijk. Hoewel kinderen bij de verde
ling van de gewonnen speldjes vaak
tot praktische adviezen komen.
Neem nu dat Middelburgse geval.
In een jubilerend bedrijf zag een
dame kans één speldje los te maken,
een keurig speldje, dat het eeuw
feest van de vestiging in herinne
ring roept. De naam van het bedrijf
in sierlijke letters, voorafgegaan
door ,JIonderd jaar".
Breekt het moment van de verde
ling aan.
Zegt de oudste: „Wordt weer tob
ben hoor. Waarom maakt die man
niet twee speldjes van vijftig f"
„Het Oranje-Groene Kruis" ging nog
verder en dacht zelfs aan wederzijdse
hulp tijdens vakanties en weekeind-
diensten. De secretaris van de natio
nale federatie. „Het Wit-Gele Kruis"
mr. P. Pulles zei onder meer van
mening te zijn dat men in Zeeland
een behoorlijk stuk vooruit is voor
wat betreft het zich bezinnen op de
nieuwe taken van de kruisverenigin
gen.
Hoogtepunt van de jaarvergadering was
ongetwijfeld de inleiding, die de zuster
in algemene dienst van de Zeeuwse bond,
mej. M. M. Voet in de ochtenduren hield
over „De verhouding tussen beleid en
deskundigheid in de gezondheidszorg".
In een open en eerlijk betoog richtte de
ze vrouw-van-de-praktijk een aantal be-
hartenswaardige woorden aan het adres
van besturen en wijkverpleegsters, die
haars inziens nog veel te veel naast
elkaar en zonder enig overleg werken.
Haar betoog was soms humoristisch
maar in die trant maakte zij een aan
tal bijzonder rake opmerkingen. Van de
besturen verwacht zij onder andere lei
ding en voorlichting aan, en contact
met de wijkverpleegsters maar vooral
niet de opvatting „zij zal het wel goed
doen, want ze is er voor benoemd". An
derzijds moet het idee van de zuster „ik
krijg mijn salaris en mijn werk regel ik
zelf" er ook uit. Het bestuur moet
volgens zuster Voet niet alleen weten
wat er gebeurt maar ook wat er niet
gebeurt. Zonder enige terughoudendheid
openbaarde zij 'n aantal verrassende fa
cetten uit het harde vak, daarbij onder
andere stellend dat de tijd van „de koe
le hand op het warme voorhoofd" voor
bij is. „Het werk is te vergelijken met
een grote tuin waarin altijd wel iets
te zaaien, te oogsten of te wieden valt",
zo besloot zuster Voet haar bijzonder
interessante inleiding.
Na enige bezwaren („Waar Is het
eind?") werd besloten de afdracht van
de afdelingen aan de bond met ingang
van 1 januari 1964 te verhogen van
1,50 tot 2.00 per lid, per jaar. Goed
gekeurd werden de begroting voor 1964,
de verschillende jaarverslagen en de re
kening en verantwoording over 1962. De
bestuursleden F. Hagenaars (Terneu
zen) en P. F. van Hootegem (Sluis)
werden bij acclamatie herbenoemd.
Het provinciaal bestuur van Zeeland
bestudeert momenteel de mogelijkheid
en de c.onseqeunties van overschake
ling van bepaalde subsidies van de pro
vincie naar de gemeenten, in verband
met de inwerktreding van de financiële
verhoudingswet tussen rijk en gemeen
ten. Dit zei voorzitter J. M. A. C. van
Dongen zaterdag in hotel „Rotterdam"
te Terneuzen tijdens de jaarvergadering
van de provinciale bond „Het Zeeuwsche
Wit Gele Kruis".
Ingevolge die wet zullen bepaalde, ge
meentelijke subsidieposten voor een ze
ker percentage van het rijk kunnen
worden teruggevorderd. Wellicht zitten
hier voor de gemeenten mogelijkheden
in, aldus de heer Van Dongen, die zulks
aantoonde met een voorbeeld. Hij ging
uit van een gemeentelijke subsidie (bij
voorbeeld aan een kruisvereniging) van
500,oen bedrag dat de gemeente
nu dus kwijt is. Zou ingevolge de nieu-
de financiële verhouding, het rijk 70%
van dergelijke subsidies restitueren en
een gemeente zou bijvoorbeeld 1000
(dus het dubbele van voorheen) subsi
die verstrekken aan dezelfde vereniging,
dan krijgt die gemeente 700,terug
en is in feite zelf maar f 300,kwijt.
Overigens wilde de heer Van Dongen
wel duidelijk stellen dat alles nog in stu
die is en bepaald nog geen al te hoge
verwachtingen hierover mogen worden
gewekt. Nauwkeurig moet nog worden
onderzocht in hoeverre een dergelijke
verschuiving van subsidiëring van pro
vincie naar gemeenten kan plaatsvinden.
„Voorlopig zijn wij zelfs nog bezorgd
hoe dat zich allemaal zal ontwikkelen,
hetgeen de provincie in dit stadium ook
nog niet geheel duidelijk is", aldus de
heer Van Dongen.
Zaterdagavond is aan de Oude Haven te
Oostburg ingebroken in de woning van
burgemeester J. L. van Leeuwen. Er
wordt een geldsbedrag waarvan de
grootte nog niet precies vaststaat, als
mede enkele sieraden vermist. Van de
dader ontbreekt tot nu toe elk spoor.
Wél is vast komen te staan, dat een
ruitje is ingeslagen, waarna van bui
tenaf een deur kon worden geopend. Dat
moet gebeurd zijn tussen half vijf
's middags en half negen 's avonds. Bur
gemeester Van Leeuwen was gedurende
die tijd niet thuis. De inbraak werd door
hemzelf bij thuiskomst ontdekt. Volgens
de rijkspolitie, die de zaak in onderzoek
heeft, heeft verder niemand iets van de
inbraak bemerkt, terwijl ook geen spo
ren werden achtergelaten.
De 84-jarige weduwe H. uit de
Nieuwstraat in Goes heeft zater
dagmiddag een „venter", die het
op haar geld had voorzien, door
haar kordaat optreden op de
vlucht gejaagd. De man J. H.
W. K., een goede bekende van de
politie gaf voor onwel te wor
den, toen hij voor de deur van
haar woning met pleisters en der
gelijke stond. Op zijn verzoek liet
de weduwe hem in de kamer uit
rusten en haalde een kopje water.
Toen zij terug kwam zat de man
met haar portefeuille waarin
zich een bedrag van ongeveer
500.bevond in zijn handen.
De vrouw nam hem haar eigen
dom af, waarop de man zich uit
de voeten maakte. De Goese poli
tie wist de man in Vlissingen te
achterhalen. Na een verhoor werd
hij op vrije voeten gesteld.
WWWWWWWWWWWWWWWWWWWVWWWMWWW1
Op een feestavond van de Algemene
Nederlandse Bouwbedrijfsbond afdeling
Goes zijn zaterdagavond in het „Schut
tershof" enkele jubilerende leden onder
scheiden met de gebruikelijke oorkon-
Op het kruispunt Hogeweg-Bloemen-
laan te Vlissingen verleende A. van D.
uit Vlissingen zondagmiddag om half
vier met zijn bestelauto geen voorrang
aan de personenauto van J. v. d. W. uit
Middelburg. Beide wagens botsten,
waarbij Van D. een hoofdwond kreeg en
v. d. W. inwendige verwondingen op
liep. De arts D. C. Bom verleende eer
ste hulp. Nadat beide autobestuurders
in het St.-Josephziekenhuis waren be
handeld, konden ze naar huis terugke
ren. De auto's werden zwaar bescha
digd en moesten worden weggesleept.
des en insignes van de bond. Het wa
ren de heren A. Buis (50 jaar lid) en
P. Wijs en P. Belois (25 jaar lid). Zij
ontvingen de eretekens uit handen van
de bondsbestuurder, de heer B. Cloo.
De heer C. Schrijver kreeg een herin
nering omdat hij in de afdeling bijna
30 jaar als secretaris fungeert.
De feestelijk getinte bijeenkomst werd
opgeluisterd door een optreden van het
Hilversums Radio Cabaret onder leiding
van Max va.n Praag.
Het eerste optreden in Zeeland van het
nog jonge Nationaal Jeugdorkest onder
leiding van Nico Hermans -zaterdag
avond in de Concert- en Gehoorzaal te
Middelburg is ongetwijfeld tot veler
verrassing een imponerend gebeuren ge
worden, een hoogtepunt in het bestaan
van de Middelburgse afdeling van Jeugd
en Muziek. Want zelfs rekening hou
dend met het feit, dat meer dan de helft
van de ongeveer negentig N.J.O.-leden
vakleerling is, moeten aan dit amateur-
Advertentie)
O ja, Baas?
Hangen er meer
dan 1 miljoen
Fasto geisers
in Nederlandse
keukens?
Zeker jongen,
twee van elke
drie geisers in
ons land zijn
Fasto 1 Dat wil
wat zeggen.
Slot van pagina 1
34 stenen en negen houten woningen
overgebleven.
Zwaar getroffen werd Biervliet dat
na het optrekken van de kruitdam
pen moest constateren, dat van de
562 woningen er 117 totaal waren
verwoest en 48 zwaar beschadigd.
Biervliet kreeg 38 noodwoningen in
zes verschillende typen. Maar er is
er geen enkele meer van over, zo
kon men met enige gerechtvaardig
de trots verklaren. De eerste werden
reeds afgebroken in 1950 en juist nu
afgelopen zomer is de laatste onder
de slopershamer gevallen. Biervliet
kreeg 12 vervangende woningen,
waarvan er nog twee in aanbouw
zijn.
Bijzonder zware verliezen leed Bres-
kens, dat 80 pet van zijn woning
voorraad en praktisch alle bedrijven
in puin veranderd, terugvond. Deze
haven- en vissersplaats kreeg 226
houten noodwoningen, waarvan de
14 bloemenwijkstraten werden opge
bouwd. Voorts ontving Breskens 47
houten woningen (14 Duitse, 16
Zwitserse, 3 Zweedse en 4 z.g. nis-
senhutten), die inmiddels alle zijn af
gebroken. In de jaren 1961 tot en
met 1963 werden 106 vervangende
woningen toegewezen, waarvan er
15 in gebruik zijn, een aantal in aan
bouw en nog 50 zijn aanbesteed.
Breskens heeft nog bouwvolume no
dig voor 120 vervangende woningen
die men bijzonder graag in de jaren
19641965 zou willen bouwen of al
thans aanbesteden.
Groede en Nieuwvliet leden betrekke
lijk weinig verliezen. Eerstgenoemde
gemeente stond onder bescherming
van het Rode Kruis. Behalve een ern
stig bombardement op een molen,
viel de materiële schade mee. Beide
gemeenten kregen elk twee z.g. „cri-
ba"-noodwoningen, en die staan er nu
nog.
Zwaar getroffen werd ook de cen
trumgemeente Oostburg, die voor on
geveer 80 pet werd verwoest. Van
de 166 noodwoningen, die Oostburg
kreeg toegewezen heeft Oostburg er
nu nog 63 over. Een gedeelte van de
circa 40 vervangende woningen is in
middels gereed en bewoond. Een van
de West-Zeeuws-Vlaamse gemeenten,
die na de bevrijding vrijwel geheel
moest worden opgebouwd is Schoon-
dijke, dat voor 95 pet ten prooi viel
aan de oorlogshandelingen. Ter com
pensatie van deze ernstige verliezen
ontving Schoondijke 64 houten, 14
stenen" en 14 betonnen noodwonin
gen. Van die 92 noodverblijven zijn
er nog 40 over. Schoondijke kon eerst
in het begin 1961 aan vervanging
gaan denken, maar daarna is het snel
gegaan. In totaal zijn nu 44 wonin
gen toegewezen, waarvan 21 be
woond, 11 in aanbouw, terwijl men
aan de overige 12 nog dit jaar hoopt
te beginnen.
Sluis, dat eveneens een zeer zware
tol moest betalen, werd voor onge
veer 80 pet verwoest. Dit oude grens
stadje kreeg de beschikking over 143
noodwoningen, waaronder 23 parti
culieren. In 1956 werden de eerste 20
opgeruimd, terwijl de laatste 10 in
1962 onder de slopershamer vielen,
zodat voor Sluis het noodwoningen
tijdperk is afgesloten.
In Waterlandkerkje vielen de grana
ten wel in de landerijen, maar de
kom van het dorp bleef gespaard.
Als compensatie kreeg deze gemeen
te twee zogenaamde nissenhutten,
die tien jaar geleden al weer konden
worden afgebroken. Toen in IJzendij-
ke het vuur was uitgewoed, bleken
120 woningen verwoest, zwaar be
schadigd en onherstelbaar. Aan deze
gemeente werden 23 noodwoningen
toegewezen in drie verschillende ty
pen. Daarvan zijn er nog slechts zes
afgebroken, zodat IJzendijke nog
wacht op bouwvolume voor 17 ver
vangende woningen. Ook hier ging de
mededeling vergezeld van de hoop,
dat de herinnering aan deze dramati
sche week van 1944 spoedig geheel
tot het verleden zal behoren.
In totaal 838 noodwoningen kreeg
West-Zeeuwsch-Vlaanderen dus in de
moeilijke jaren kort na de bevrijding.
Een kleine 20 jaar later zijn er nog
393 over en daar wil men graag met
de meeste spoed van af. „Wat ons
betreft reeds volgend jaar", zo hoor
den wij van verschillende gemeente
besturen.
Meer dan 200 noodwoningen zijn er na
de oorlog opgetrokken in het zwaar ge
schonden Breskens. Nog steeds staan
er tientallen in de bloemenurijk van de
ze West-Zeeuws-Vlaamse gemeente.
(Foto P.Z.C.)
veilig comfort voor
't Nederlandse gezin
vanaf f 169.50
UW VASTE KEUS:'N FASTO GEISER
ensemble voortreffelijke kwaliteiten
worden toegeschreven. Het. was bijzon
der knap wat dirigent Hermans met
zijn jonge (13 tot 23 jaar) uit alle delen
van Nederland afkomstige musici be
reikte. Zonder twijfel vormen het en
thousiasme en de toewijding zowel van
dirigent als van deze elite der Neder
landse jeugd op het gebied van zelf-mu-
siceren de stimulansen voor een derge
lijke muzikale gebeurtenis op hoog ni
veau.
De N.J.O.-leden repeteren slechts met
elkaar gedurende de schoolvakanties en
tijdens enkele weekeinden, voorafgaande
aan de concerten, maar Nico Hermans'
vakkennis en de geestdrift van de jon
gelui blijken borg te staan voor presta
ties, die men van in hun vrije tijd in
tensief studerende jongeren welhaast
voor onmogelijk houdt.
Drie bijzondere facetten markeerden
het optreden van dit nationale jeugden-
semble: de enorme geestdrift, waarmee
de jongelui musiceerden, de grote disci
pline, waarmee zij zich schikten onder
Hermans' leiding, en ongetwijfeld het
verrassendste facet de groei naar een
gave orkestklank. Hoewel in alle opzich
ten een nog heel jong orkest vormend
„schetsten" de N.J.O.'ers een fraai
klankbeeld.
Met name in het slotdeel van het pro
gramma, Schumanns Lentesymfonie,
kwamen deze eigenschappen van het
Nationaal Jeugdorkest tot hun recht. De
uitvoering van deze uitstekend bij de
„lenteleeftijd" van het N.J.O. passende
innemende muziek getuigde van grote
ernst, begrip voor en deelneming aan
wat de componist heeft willen weerge
ven. Met name in het tweede en derde
deel kon men de opmerkelijke eenheid
van het orkest, alsmede het fraaie
klankpalet van violen en eelli beluiste
ren. Dit besluit was het hoogtepunt van
een prachtige muziekavond.
De 26-jarige pianist Joop Stokkermans
was voorts de solist in het le pianocon
cert in g van Mendelssohn. Stokkermans
deed zich kennen als een opvallend kun
stenaar, die in dit werk zijn vooral vir
tuoze en muzikale capaciteiten ten volle
kon ontplooien.
Het N.J.O. was zijn concert begonnen
met het Ricercare van Hendrik Andries
sen. Reeds vanaf de eerste maten hield
het jonge ensemble een spontaan plei
dooi voor deze Nederlandse muziek. De
jongelui hadden aan dit werk heel wat
te tillen, maar de strakke en geestdrif
tige leiding van hun dirigent voerde hen
naar een opmerkelijke uitvoering.
Zonder twijfel zal de onbekendheid van
het publiek met dit jeugdorkest het be
zoek beïnvloed hebben; er was een goe
de belangstelling, maar het N.J.O. had
meer verdiend. Namens het bestuur
van Jeugd en Muziek Middelburg bood
Janiki Mohamed Sjah na afloop dirigent
Hermans en solist Joop Stokkermans
het boek „Ontworsteld land" aan. Het
publiek (veel jongeren) huldigde het or
kest met een spontane ovatie.
a. i.
i;
m
■mmm.
„Nee, nee, dat moet over. Ik
hoor die fluiten haast niet''.
Driftig klonken deze woorden in
een van de zalen van de Vlis-
singse jeugdherberg, waar Nico
Hermans, met het Nationaal
Jeugdorkest een repetitie hield.
Dat zijn zo van die uitroepen,
die iedere dirigent tijdens een
repetitie slaakt. Overigens is de
ze Maastrichtenaar, duidelijk te
horen aan zijn zachte -g-, een
gemoedelijk mens. Dit bleek ons
in het gesprek, dat we met hem
hadden en waarin hij met milde
humor over allerlei zaken sprak,
bijvoorbeeld over het feit, dat
het concert zaterdagavond in
Middelburg een half uur later
moest beginnen, omdat de bus
sen, waarmee het orkest naar
Zeeland toog, onderweg met
pech te kampen hadden.
„Wat geeft dat", zei hij toen, „de zaal
is toch nog niet vol". Dat bleek later
wel mee te vallen. De Middelburgers
konden luisteren naar een pianocon
cert van Mendelssohn, dat tegen
woordig vrijwel niet meer gespeeld
wordt. Dit is tekenend voor het beleid
van deze „jeugdige" dirigent („ik ben
pas 44"). Hij zoekt telkens naar stuk
ken die onbekend zijn, maar die deze
onbekendheid eigenlijk niet verdie
nen.
Bij de repetitie in de jeugdherberg
was men ingespannen bezig met een
symfonie van Carl Nillsen, een Deen,
die rond de eeuwwisseling leefde en
wiens werken in de Verenigde Staten
en Engeland een zekere vermaard
heid hebben gekregen.
Trouwens het orkest speelt veel
werken van Skandinaviërs. En dat
is-wel verklaarbaar. „Ik heb mijn
muzikale opleiding genoten aan
het Koninklijk Deens Conservato
rium in Kopenhagen", vertelt Ni
co Hermans. „Dat kwam omdat
na de oorlog een groep Nederland
se intellectuelen en musici naar
Denemarken ging om bij te ko
men van de oorlogsjaren. Ik
mocht mee en ik ben daar blijven
hangen. Ik ben met een Deense
getrouwd".
Hij kwam weer naar Nederland te
rug en hier heeft hij onder andere ge
werkt bij het Maastrichts Stedelijk
Orkest, het latere Limburgs Symfo
nie Orkest, het Utrechts kamerorkest
en hij heeft vele concerten voor de
radio geleid. Nu is hij leider van het
Nationaal Jeugdorkest en vele ama
teurorkesten. Het bevalt hem best.
De grootste moeilijkheid vindt hij de
doorstroming in het orkest. Dat
komt, omdat de oudere leden het or
kest gaan verlaten en er weer jonge
mensen bijkomen. „Gemiddeld heb
ben we zo'n negentig leden, maar op
het ogenblik spelen we met vijfenze
ventig mensen. We hebben ook niet
veel tijd voor repetities", vervolgt hij.
„De „Frühlingssvmfonie" van Schu
mann bijvoorbeeld hebben we sinds
juli niet meer gespeeld. Het is maar
gelukkig, dat als de mensen eenmaal
iets geleerd hebben, ze het niet vaak
meer vergeten, maar toch blijft het
een nadeel. Daarom proberen we zo
veel mogelijk in de vakantie te oefe
nen. Vaak verbinden we aan een con
cert een repetitie vast zoals hier. We
spelen in Middelburg. We overnacht
ten in Vlissingen en gaan dan meteen
nog even repeteren".
Het is overigens de eerste keer in het
zesjarig bestaan van het orkest, dat
Zeeland op het programma staat.
„Het is namelijk zo", zegt Nico Her
mans. „Meestal geven we een paar
concerten achter elkaar en daarvoor
zijn we wat Zeeland betreft op België
aangewezen. En het lukt ons niet zo
goed om daar contracten af te slui
ten. We gaan wel veel naar Enge
land. Dit jaar hebben we er nog vier
concerten gegeven. In Essex".
Op het concert in Middelburg stond
ook een stuk van Andriessen op het
programma. Toch bespeurt Hermans
niets van een voorkeur van de jonge
ren naar moderne werken. „Als het
maar goede muziek is", zegt hij. „We
hebben wel eens een seizoen overwe
gend moderne werken gespeeld, maar
dan spelen we weer veel klassiek.
Nee, dat maakt niets uit. Natuurlijk
spelen velen graag jazz, vooral de
blazers, ik heb daar helemaal geen
bezwaar tegen. Als we wel eens een
feestje hebben, formeren we een jazz
orkest, dat zich meten kan met het
beste op dit gebied".
Zo slaagt Nico Hermans er in con
tact te blijven houden met zijn jonge
pupillen, want zo kan men ze wel
noemen. „Ja, het zijn of amateurs,
of leerlingen van conservatoria", zegt
hij, „en die spelen voornamelijk om
ervaring op te doen. Wat dat betreft
is het heel nuttig".
Later zullen deze jonge orkestleden,
als ze eenmaal zijn afgestudeerd en
te oud voor het Nationaal Jeugd
orkest geworden, bij een „groot" or
kest komen en daar meewerken om
de faam van de Nederlandse orkes
ten hoog te houden. Voor die faam
heeft Hermans wel een verklaring.
„Het is natuurlijk niet zo, dat de Ne
derlanders betere musici zijn dan bij
voorbeeld de Belgen", zegt hij, „maar
wel is hier de leiding over het alge
meen beter. Kijkt U maar eens naar
het Concertgebouworkest. Wie heeft
dat grootgemaakt? Mengelberg. Niet
de musici. En wat zou het Residentie
orkest zijn zonder Willem van Otter-
looY Het is natuurlijk wel een kunst
om na het wegvallen van zulke grote
dirigenten het orkest op zo'n peil te
houden. Maar dat lukt goed en daar
is de goede organisatie van de Ne
derlandse orkestwereld niet vreemd
aan". Ondertussen gaat hij voort die
Nederlandse orkestwereld te voor
zien van enigszins geroutineerde,
maar in ieder geval enthousiaste mu
sici. Dat enthousiasme is wel ver
klaarbaar, als men onder deze diri
gent werkt.
iisip
lllll
Bij de kruising Lange Noordstraat-
Hofplein-Korte Noordstraat te Middel
burg is zaterdagmorgen omstreeks half
elf een verkeersongeluk gebeurd, waar
bij de 21-jarige landarbeider Piet Janse
uit Serooskerke zodanig gewond werd,
dat hij zondagmorgen vroeg in het zie
kenhuis aan de gevolgen er van is
overleden.
Het slachtoffer reed op zijn bromfiets
in de Korte Noordstraat in de richting
van de Markt. Voor zover de politie
een overzicht van het ongeluk heeft
kunnen verkrijgen, reed J. met flinke
snelheid. Uit de tegenovergestelde rich
ting naderde op dit moment een perso
nenauto, bestuurd door A. L. uit Mid
delburg. Op het moment, dat J. de auto
gezien moet hebben, remde hij, maar
slipte tegelijkertijd. Zeer waarschijnlijk
is hij daarop met het hoofd tegen de
voorzijde van de inmiddels gestop
te auto terechtgekomen. Met een zware
hoofdwonde is de jongeman naar het
Gasthuis te Middelburg overgebracht,
waar hij gistermorgen om kwart over
4 is overleden.
In verband met dit ongeval verzoekt
de commissaris van politie te Mid
delburg eventuele getuigen voor het
verstrekken van eventuele gegevens
zich aan zijn bureau te melden of
nummer 2244 (netnummer 01180)
te bellen.
Voor het examen voet- en schoenkundi-
ge pedicure, afgenomen door de stich
ting vakopleiding en vakexamens voor
de detailhandel in schoenen te Rotter
dam slaagde mevr. S. P. M. v. d. Walle-
Maes te IJzendijke.
B. en w. van Utrecht hebben een voor
dracht opgemaakt voor de benoeming
van een hoofddirecteur van het gemeen
telijk energie- en vervoerbedrijf aldaar.
Als eerste staat op deze voordracht ir.
T. Michielsen te Middelburg, directeur
van de Prov. Zeeuwse Elektriciteits
Maatschappij.
Als tweede staat op deze voordracht ir.
R. G. F. van Houtum, officier-ingenieur
bij de technische staf van de koninklij
ke landmacht.
De gemeenteraad van Utrecht zal in zijn
vergadering van 21 november a.s. over
deze benoeming beslissen.
Spelende honden veroorzaakten zondag
middag in de Scheldestraat te Vlissin
gen de val van de wielrijdster mevrouw
F. M. B.-G. uit Vlissingen. Haar zesja
rig zoontje bleef bewusteloos op straat
liggen.
De arts D. C. Bom liet het knaapje
naar ziekenhuis „Bethesda" overbren
gen. Daar bleek, dat het jongetje een
lichte hersenschudding had opgelopen.
ZACHT WEER
Veranderlijke bewolking met plaatse
lijk enige regen. Matige tot vrij krach
tige wind tussen znid en zuidwest. Zacht
voor de tijd van het jaar.
ZON EN MAAN
12 november
Zon op 07.53 onder 16.55
Maan op 03.22 onder 16.03
