Student uit Colijnsplaat bezocht Indonesië Jhr. Röell te Haamstede ter aarde besteld Uitbreiding haven in Breskens is urgent Yersekse „mosselaar": 2080 keer naar Brussel Conclusie luchtmachttest: zeeziekte funest ALMANAK Zeven man na 24 uur „dinghy-deinmc weer naar huis MARINUS J. J. SINKE (25) WEER TERUG Met 40 man op ml'tieke .anodwill-reis" VELEN ROEMDEN WERKKRACHT VAN OVERLEDENE Zeeuwse Olie. Stille werker Werk voortzetten Zware shag tè zwaar?, neem dan ^55 PW"- i MARINEVAARTUIG BRENGT STOFFELIJK OVERSCHOT VROUW NAAR VLISSINGEN Militaire auto maakte duikeling te Middelburg Feestelijk feitje Bruegheliaans omrand GEEN DISCIPLINE, DAN CATESTROFE Nog wel langer Kettingreactie Zwembad Eerste caisson op pijlerpoten van Oosterscheldebrug Beroep Goese tandarts verworpen Vek*iaMe&/4, HET WEER IN EUROPA Bij Soekarno Limonade Uitvaart burgemeester Westerschouwen Niemeyer garandeert de kwaliteit HAVEN te breskens fase i Sinds het jaar 1918 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 12 SEPTEMBER 1963 „INDONESIË is een experiment. Je kunt er ja en nee tegen zeggen". Met die indruk is de 25-jarige uit Colijns plaat afkomstige student Marinus J. J. Sinke na een reis van een maand door dit land teruggekomen. Met een veertig man sterke delegatie van alle Nederlandse universiteiten en hogescholen heeft hij een kijkje genomen in het Indonesië, dat sinds kort de diplomatieke betrekkingen met ons land weer heeft hersteld. „Het was een politieke goodwill-reis", omschrijft hij de onderneming van de Nederlandse Staatkundige Studen ten Federatie. Als penningmeester hiervan heeft de in Wageningen aan de Landbouw Hogeschool studerende Zeeuw een belangrijk aandeel gehad in de organisatie van de oriëntatie- trip. waarvoor de Nederlandse rege ring en het bedrijfsleven geld op tafel hebben gelegd. Vo! indrukken is de heer Sinke en kele dagen geleden op Schiphol ge land. Impressies van een land, dat hij nooit eerder had gezien, maar waarvoor hij als Nederlander nu een maal een bijzondere belangstelling had. Herinneringen aan ontmoetingen met ministers en regeringsfunctiona rissen, die de studentengroep in haar eigen taal tegemoet traden. Het wa ren maar globale overzichten, die men kreeg van de situatie op veler lei terrein. Er was geen tijd om diep op bijzondere aspecten, zoals het eco nomische leven, in te gaan. Maar met een nu en dan overladen programma van excursies, bezoeken en ontvang sten heeft het nieuwe Indonesië zich aan een stukje van de Nederlandse studentengeneratie gepresenteerd op een wijze, die voor de algemene me ningsvorming toch wel bepalend zal zijn. „Het was een goede kennismaking. De Indonesiërs hebben ladingen plan nen. Die moet je vooral nuchter he- STUDENT SINKE ...Indonesische reis... ken ook een rubberonderneming, die nogal verouderd bleek te zijn. „Opvallend was dat we vooral van de kant van de wat oudere Indone siërs vaak werden benaderd over het opnieuw aanknopen van handelsrela ties met Nederland. Men kent de Ne derlandse produkten en weet wat men eraan heeft. Toch heb ik het gevoel, dat de regering dit een beetje wil afremmen. Het tegenbezoek van onze Indonesi sche vrienden is uitgesteld tot vol gend jaar. Men is kennelijk wat bang voor al te veel oriëntatie op Neder land in zo korte tijd. Want als je als lid van een toch zuiver politieke de legatie thuiskomt met houtblokjes en stalen van Indonesische goederen dan bewijst dat toch wel wat", verduide lijkte de heer Sinke nog. De sfeer tijdens het verblijf in Indo nesië is voor het Nederlandse gezel schap bijzonder gastvrij en plezierig geweest. Op 18 augustus hebben de jongelui hun opwachting gemaakt bij president Soekarno in zijn Merdeka- paleis. Het was een ontvangst, die bijna twee uur duurde. De president nam er de tijd voor en heeft bijzon der positief gereageerd op het bezoek van de jonge Nederlanders. „Hij was erg galant. Heeft ons in het Neder lands te woord gestaan en veel ver teld over zijn land". Wat het contact met de Indonesische studenten betreft, daarover ver telde de heer Sinke: „We gingen erg plezierig met elkaar om. Het is dui delijk dat de Indonesische studenten geen Nederlands meer spreken. Voor hen is dat een uitstervende taal. Hoe wel in de universiteitsbibliotheken nog legio Nederlandse boeken in de rekken staan. Maar de jonge generatie is Neder land wat vergeten. Ze zijn opge groeid in de periode van de hetze. En juist daarom is het zo opval lend, dat het initiatief tot deze reis bij hen in zo goede aarde is gevallen kijken. Want het is de vraag, wat ervan terechtkomt. Het is een land in opkomst. Ik heb veel waardering voor wat er is gepresteerd sinds het zelfstandig werd. Je moet er alleen voor oppassen dat je je niet verliest in een rooskleurige voorstelling van zaken". Dat zijn zo enkele losse flarden uit de stortvloed van reiservaringen, die de heer Sinke voor ons heeft opge haald. Hij heeft ons verteld over de boeiende tochten van de studenten door Djakarta. Over het verblijf in hotel „Indonesia". Over de regerings party met limonade -„sterke drank wordt daar niet geserveerd" en over de ontmoetingen met de verte genwoordigers van de overkoepelen de Indonesische studentenorganisatie P.P.M.I. Het verwijt, dat de Nederlandse dele gatie achter zich aan heeft gekregen op haar reis als zou zij uitsluitend links georiënteerd zijn, wees de heer Sinke pertinent van de hand. „Er zat van alles en van alle hogescholen en universiteiten wat in. Zelf ben ik lid van de C.H.U. Met busjes heeft het gezelschap een groot deel van Java doorkruist in de maand van zijn bezoek. De studenten brachten bezoeken aan theeonderne mingen. „Die zagen er erg goed uit", vertelt de heer Sinke. Maar ze beke- Advertentie) Westerschouwen heeft woensdag middag aan de baar gestaan van zijn vorige week overleden burge meester, jhr. R. J. H. Q. Röell. Een honderden meters lange stoet begeleidde het stoffelijk overschot naar zijn laatste rustplaats op de begraafplaats in Haamstede. De klok van de grote kerk op de Ring liet zijn sonore tonen over het dorp klinken, toen de mannen van de brandweer om even drie uur zestig kransen en bloemstukken iet portaal uitdroegen om zich daarmee achter de begrafenisauto aan te sluiten. In de stampvolle kerk van Haamste de was tevoren een rouwdienst ge houden. Toen in alle vijf kerndorpen van Westerschouwen de klokken aan het begin van de middag luidden, stroomde de kerk vol. Uit naam van allen, die hier een laatste blijk van belangstelling aan burgemeester Röell kwamen brengen, hebben vier sprekers de genegenheid en de waar dering voor zijn persoon en zijn werk onder woorden gebracht. De her vormde predikant van Haamstede, ds. L. Boer, verzorgde daarop een uitvaartdienst. Velen waren gekomen om burgemeester Röell een laatste groet te brengen: mr. dr. A. J. J. M. Mes namens de commissa ris van de koningin en het provinciaal bestuur, de burgemeesters van het eiland, de vertegenwoordigers van de verenigingen en organisaties, die veel aan jhr. Röell te danken hebben: de pro vinciale Zeeuwse vereniging „Het Groe ne Kruis", de provinciale Zeeuwse V V. V., van de vereniging van burgemeesters uit de Noordzeebadplaatsen, van rijkspo litie, militair territoriaal commando, de Dienst der Domeinen, het Loodswezen, de Kon. Noord- en Zuid-Hollandse maat schappij tot redding van schipbreukelin gen, van de N.V. Landgoed Slot Haam stede en voorts allen, met wie de burge meester binnen zijn eigen gemeente had samengewerkt: de raad, het gemeente- personeel en de verenigingen en in- Omdat de winter al in zicht is en omdat het eigenlijk bijna de hele zomer winter is geweest, werd het voor de Goese meneer weer eens hoog tijd de tank van zijn olie- stook te laten bijvullen. Die tank zat er nu ook weer niet zó lang, was ergens onder de gras mat van de tuin ingegraven met mogelijkheid tot vullen via een dop ergens in de muur. Toen de olieman zich met een ge weldig grote tankauto meldde wa ren meneer en mevrouw niet thuis „Geeft niet" zei het dienstmeisje en ze wees de olieman op het vul- gat in de muur. De olieman legde zijn slangen breed door het huis en geruime tijd hoorde men het zachte geruis van de pompen. Tvreeduizend liter olie verhuisde via de slang totdat de olieman op zijn meters zag dat het voldoende was. Hij rolde zijn slangen op, tikte ten afscheid aan zijn pet en verdween per zwaar ronkende tankauto. Het dienstmeisje verdween ook. Toen meneer en mevrouw thuis kwamen roken ze een overweldi gende zware olielucht m huis. Me vrouw kwam gillend van ellende tot de ontdekking dat de hele keukenvloer onder een dikke laag olie lag en toen meneer, op nader onderzoek, de bijkeukendeur open trok golfde een donkere massa vettigheid somber de tuin in Toen enkele dagen later d* ergste smurrie was opgeruimd en de stank iets minder ondragelijk was geworden mocht de olieman met 'zijn tankauto terugkomen Deze maal liet hij zijn slang uitmonden in het daartoe bestemde gat met de vuldop. Maar van tijd tot tijd keek hij nog even grimmig over zijn schouder 'naar het afvoerpijp- je voor waswater dat vriendelijk uit de muur naar voren stak. Zo te zien zat de olie er nog in.... stellingen, die steeds weer een beroep konden doen op adviezen en hulp. Op de uitdrukkelijke wens van mevrouw Röell werden slechts vier toespraken gehouden, voorafgegaan aan de liturgie van de uitvaartdienst. Uit naam van de commissaris der koningin hij ver toeft in het buitenland zei mr. dr. Mes: „Bij allen zal hij in de herinnering blijven voortleven ais een van de beste burgemeesters van Zeeland. Naast alle andere goede eigenschappen hebl»en wij het steeds bijzonder gewaardeerd in hem dat hij ook bij een minder goede ge zondheid een rustige, stille werker was Een man, die wist wat hij wilde en tege lijk vatbaar was voor overleg. Iemand, die steeds het beste voor zijn gemeente en ook voor de provincie wilde bereiken. Bij zijn jubilea is wel gebleken, hoezeer dat alles werd gewaardeerd". Speciaal legde mr. Mes er nog eens de nadruk op, dat jhr. Röell ook bij de sa menvoeging van gemeenten op Schou- wen-Duiveland in 1961 een belangrijke rol heeft gespeeld „Als hij er niet was geweest zou deze zeker niet zo goed zijn verlopen. Ik kan U de verzekering geven dat wij allen oprecht deelnemen aan dit verlies". De loco-burgemeester van Westerschou wen, wethouder P. L. Vis. karakteri seerde de betekenis van jhr. Röell voor Haamstede en Westerschouwen als volgt: „Het was een rijk en arbeidzaam leven. Velen hebben daarvan geprofi teerd". De heer Vis sprak namens het gemeentebestuur en gemeentepersoneel voor de plaatselijke verenigingen en or ganisaties. Het was hem te veel die alle op te noemen, toen hij een korte schets gaf van de meer dan dertig jaar lange ambtsperiode van de burgemeester. Sa menvattend merkte hij nog op: „Er was steeds een goede sfeer. Spanningen kwa men niet voor. Hij heeft alles hier soepel en duidelijk geleid". „Volgens menselijke redenering kwam te vroeg het einde voor deze man met gro te gaven, die nog zoveel had willen doen". Het waren de woorden van de heer H. P. Everwijn, burgemeester van Zuidzande en voorzitter van de provin ciale vereniging „Het Groene Kruis". Enkele jaren geleden heeft deze vereni ging afscheid genomen van jhr. Röell als voorzitter. Hij werd benoemd tot ere lid en toonde nog steeds een grote be- Zie slot pag. 5 kol. 1 Veilig (en droog) terug aan boord van Hr Ms. Balder: zeven lucht machtmensen, na 21) uur in een dinghy op zee. Staand vost links naar rechts: sergeant 1 A. Ros ma- jcos-vlieger T. 'Verheij, vlieger M. Babeliowsky, reserve-kapitein F. A. F. Carstens, en res. lste luite nant-arts R. E. Nikkels. Zittend van links naar rechts sergeant 1 S. Westbroek en sergeant 1 A. Ste vens. (Foto P.Z.C (Advertentie) lichter dan zwaar pittiger dan halfzwaar. Slot van pagina 1 de daar een plan voor de eenvoudige aanleg van een derde haven. Op kosten van het rijk, omdat het een rijkshaven betreft. Algemeen betwijfelde men of dit plan wel ver genoeg ging, uiteraard rekening houdend met de toekomst. Toen bleek, dat het rijk nog wel verder wilde gaan, maar dan onder voorwaarde dat de streek de gehele exploitatie van de haven van Breskens en alle daaraan ver bonden risico's zou overnemen. Een nog al ingrijpende aangelegenheid, waarover TWORP&4 UITBREIDING HAVENWERKEN EN INDELING HAVE NBÊDR'J VEN Een overzicht van het plan tot uit breiding van de haven te Breskens. Het gearceerde gedeelte is de der de haven, die nu volledig is dicht- qeslibt. Het marinepatrouillevaartuig nr. Ms. Freyr is woensdagmorgen de Vlissingse haven binnengelopen met aan boord het stoffelijk overschot van een onbekende bejaarde vrouw. De Freyr, die assisten tie verleende bij de oefe'ning var. zeven luchtmachtmensen op de Noordzee had het stoffelijk overschot ontdekt om streeks vier uur dinsdagmiddag, twee en veertig mijl uit de Walcherse kust, waar in de buurt de luchtmachtmen sen ronddreven in een reddingvlot. Dus buiten de territoriale wateren. Het slachtoffer, dat tussen de zestig en de zeventig jaar oud moet zijn geweest, moet minstens een maand geleden zijn overleden. Het stoffelijk overschot werd nog niet geïdentificeerd. Nadat Hr. Ms. Freyr om elf uur in de haven was gearriveerd is het stoffelijk overschot direct begraven op de Noor derbegraafplaats te Vlissingen. De Vlis singse recherche en Interpol hebben de zaak in onderzoek. De taak van de Freyr bij de oefening, het in het oog houden van het reddingsvlot, werd over genomen door het zusterschip Hr. Ms. Balder. Er deden zich geen persoonlijke onge lukken voor, maar wei ontstond er ma teriële schade toen dinsdagmiddag om streeks drie uur een militaire perso nenauto, die van Middelburg in de rich ting van Goes reed even voorbij de al gemene begraafplaats met de rechter- wielen op het onverharde gedeelte tus sen de rijbaan en het rijwielpad kwam, aan het slippen ging en over de kop sloeg. De bestuurder van de auto, een Middelburgse korporaal van de Ko ninklijke Landmacht bleet ongedeerd. TWEEDUIZEND KEER heeft Cornells Sinke (58) uit Yerselte sinds 1918 met zijn kotter „Op hoop van zegen" een lading mosselen in de Belgische hoofdstad Brussel afge leverd. Dat heeft hem woensdag in het kantoor van de Stedelijke Haven- 'nriehting een oorkonde en kristallen vaas opge leverd. Sinke, een van de weinige Zeeuwse „mosselaars", die hun produkten nog steeds over water bij de Belgi sche consument binnen brengen, was er het mid delpunt van een huldi ging. Zijn „jublieum" werd met de jovialiteit van de zuiderburen ge past in het kader van de jaarlijkse Bruegheliaan- se Feesten. Ieder jaar zijn er dan op de beroemde Grote Markt van Brussel aller hande evenementen te beleven. Dit jaar zal daarbij de mossel, de in België geliefde lekkernij, in het licht van de feest- schijnwerner worden ge zet. Vrijdag zullen de Belgische handelaren la ten zien hoe het de mos sel vergaat eer hij op tafel kan worden geser veerd. Ze zullen er de kopers en de kijkers op attent maken, dat de oude methode van aan voer per schip nog maar sporadisch voorkomt. Dat de mosseltjes met grote vrachtwagens het land binnenrijden. Over de Grote Markt zullen dan karretjes rij den met mosselen erop. Autoriteiten van de stad zullen mosselen aange boden krijgen in het stadhuis en de burge meester van Yerseke, de heer A. C. Wilemsen, zal er de grote propagandist van het Zeeuwse zee banket zijn. Maar bij alle moderne vervoersmethodes heb ben de Brusselaars de traditionele mosselvaar ten van Cornelis Sinke toch niet in het vergeet boekje willen drukken. Het trof bijzonder dat Sinke uit de Damstraat in Yerseke juist in deze week de tweeduizendste vaart van Mechelen over het zeekanaal naar Brussel in zijn logboek kon noteren. Het was een prachtige aanleiding om de ondernemende schippersfamilie uit de twintiger jaren eens duchtig te fêteren. Sinke wist niet wat hem overkwam, toen hij in de bestuurskamer van de Haveninrichting aan de Redersplaats in Brussel werd opgewacht door een groot gezelschap autoriteiten. Daar was de gouverneur van de provincie Brabant, daar waren schepenen en raadsleden van de stad, senatoren en verschillen de andere vooraanstaan de Brusselaars, die de mossel graag door het keelgat laten glijden. Het feit dat Cornelis Sinke voor de tweedui zendste keer zijn scheep je armeerde werd geho noreerd met toespraken, een rijkelijk gecalligra- feerde oorkonde en een prachtige vaas. Ook Yersekes burgemeester was erbij. Hij heeft nog een felicitatietoespraak gehouden en toen ging het gezelschap een trap je lager om een mossel tje met een biertje en een wijntje te nuttigen... „Om de drommel geen grapje, die zeeziekte. De kou is erg meegeval len, maar de zeeziekte heeft ons allen te pakken gehad, alleen de dokter niet. De test was een leer zame ervaring. We weten nu, dat als 'r in zo'n dinghy geen strenge discipline heerst, de zaak in een ca tastrofe eindigt". Zo waren de eerste reacties van de zeven lucht machtmannen, die woensdag tegen de avond in de Vlissingse haven terugkeerden na de eerste 24-uurs test van de luchtmacht voor zeven man in een rubber reddingsvlot op de Noordzee. Met de ervaringen die de mannen neb ben opgedaan, zal het vliegveiligheids oefen- en testcentrum van de lucht machtbasis Soesterberg nu verder wer ken. De gegevens zullen ook ter be schikking worden gesteld van de an dere NATO-luchtmachten en overige strijdkrachten en koopvaardij. Het ligt ri de bedoeling de plaats waar zij 24 uur hebben rondgedre ven, waarbij de dinghy een cirkel vormige route bedreef, in de toe komst voor méér van deze proeven, maar dan van kortere duur. te ge bruiken. „Deze proef heeft laten zien hoe de eerste 24 uur van een verblijt op zee zijn", aldus teamleider majoor-Vlieger T. Verheij (39) commandant van het V.O.T.C. „Er hadden er beslist nog wel 24 bijgekund, zoals het weer nu was. „De zeeziekte is de grote moreelkra- ker". Dat vertelde kapitein-vlieger M. Babeliowsky (36) als „Babbel" bekend bij het V.O.T.C. van Soesterberg, van welk centrum de mannen voor het me rendeel afkomstig waren. Majoor-vliegei Verheij kon net slechts beamen: „bijna iedereen heeft het loodje gelegd. Het bootje slaat alle kanten uit en doordal de een dicht tegen een ander zit, is er geen uitwijken mogelijk. Maar de mannen hebben zich voor het overige goed gehouden. Het materiaal heeft ook prima voldaan" Dat materiaal bestond uit de dinghy en uit diverse hulpmiddelen De luchtmachtmannen hadden verschillende nieuwe apparaten meegenomen Onder meer een seinpot- lood met patronen van verschillende kleuren, een radarreflector, waardoor de marineschepen in staat waren het red dingvlot in de peiling te houden alsme de een noodradio. Dan waren er de noodrantsoenen, die echter lang niet volledig gebruikt waren, toen de man nen terug waren van de oefening Twee van de teamleden, de sergean ten eerste klas A. Stevens (42), de oudste van de ploeg en S. Westbroek (37) hadden zelfs helemaal niets ge geten van de noodrantsoenen of ge dronken van het door tabletten wat ontzilte zeewater, dat vrij goed smaakte. Sergeant WestDroek vond, dat je pas van de noodrantsoenen moest eten als je erge noriger had. Bovendien was er toch de zeeziek te, die om de hoek kwam kijken, zo dra de mannen maar iets van de vettige chocola („veel te vet") na men Sergeant i A. Ros (32) was speciaal belast met de technische zaken aan boord van de dinghy. „Over het mate riaal hebben we niet te klagen. Er kun nen nog wat kleine wijzigingen in wor den aangebracht, zoals ophangpunten in en handgrepen aan de dinghy om er in te kunnen klimmen. Bij het licht van een binneniamme za ten de mannen in een kring bij elk aar, iedere beweging verwekte een ket tingreactie bij de anderen. De mannen zaten in natte kleding, de nele binnen kant van de boot was nat van condens. Verveling'.' Geen ogenblik. Kapitein Babeliowsky verklaarde: „maar ik geloof, dat als mannen, die niet zo getraind zijn op het verblijf in zo'n bootje, 24 uur bij elkaar zouden zijn, een strenge discipline noodzake lijk is. De psychische gesteldheid gaat een woordje meespreken Dat komt mede door een genres aan slaap. Alleen kapitein Babeliowsky had ongeveer anderhalf uur geslapen, de overigen nooi. langer dan een kwartier tje tot een half uur Gebleken was, dat natte Kleding nadeli ger werkt bij een 24-uurs verblijf dan droge kleding Arts Nikkels was dins dagnacht omstreeks half twee nog uit de dinghy aan boord van de Hr Ms. Freyr gegaan die een stoffelijk over schot had opgepikt. „Sympathiek van hem, dat nij weer is teruggekomen en niet verteld heeft tegen ons wat eraan de hand was'' aldus één van zijn kame raden Véél Hadden de luchtmachtvrijwilligers op zee niet gezien. Wél waren zij een vikinghootje tegengekomen. „Het kwam domweg op ons toe. Er zat een man in, die een foto maakte, om een uur of elf woensdagmorgen. Hij kletste iets in het Engels en verdween toen weer. Hij dacht zeker, dat we aan het speleva ren waren!" de streek uitvoerig heeft nagedacht en een jaar later tot de conclusie kwam dat rijk, provincie en gemeente Breskens daarbij direct, maar de rest van de streek daarbij indirect belanghebbende zou worden. Met andere woorden: de streekontwikkelingscommissie distan- cieerde zich van dit voorstel, maar Bres kens bleef in steeds toenemende mate kampen met gebrek aan ruimte, vandaar het idee van burgemeester Eekhout. „Laat men maar vast beginnen met het baggeren en het slaan van damwanden. Dan komt er vast wat ruimte en kun nen wij ook enkele nieuwe vestigingen opvangen op erfpachtgrond van het rijk. De aanzet is er dan en de behoefte zal verdere uitbreiding beslist noodzakelijk maken. Het is een eenvoudige oplossing en dan wordt in ieder geval de belofte van het rijk ingelost. Dit plan is ook haalbaar. Vragen wij meer dan wordt het een object van onderhandelingen, die nog jaren kunnen duren, en daar is geen tijd meer voor", aldus burgemeester Eek- hout. En het zwembad dan Dat is een gemeentelijke aangelegenheid, waarvoor wij zelf een oplossing zullen vinden, merkte Breskens burgemeester op. Uit het gesprek blijkt voorts, dat ook de meergelegenheid voor en accom modatie aan die jachten de burgemees ter grote zorgen baart. Steeds meer jachten van diverse nationaliteiten zoe ken Breskens op, omdat de geografische ligging van deze haven gunstig is. Voor de Belgen is Breskens tussenhaven op de route Antwerpen-Belgische kust. Men zou er graag wat langer vertoeven, maar de accommodatie is bepaald onvoldoen de. Kapitale „spulletjes" van soms 50.000 tot 100 000 per stuk liggen in het vaak onrustige water met meer dan vier en vijf dik tegen elkaar te stom pen. Ook voor die jachtvloot is geen plaats voor uitbreiding. Zelfs niet voor de noodzakelijke winterberging, zodat in. het najaar de schepen naar elders trek ken. Wat het watertoerisme in het la tje brengt, bewijzen onder meer de drie jachtwerven in Breskens, waarop in to taal ruim 60 mensen werken. Burgemeester Eekhout vreest dat de jachtenbemanningen op den duur wel eens naar havens met een betere accom modatie zullen uitzien. „Eigenlijk is er maar één afdoende oplossing en dat is een eigen haven voor de jachten, geheel los van de andere bassins en met een aparte haveningang", meent burgemees ter Eekhout. Hij heeft er ook al een plaatsje voor, namelijk oostelijk van de toekomstige derde haven van Breskens. Daar moet voor de steeds groter worden de jachten een geheel eigen plaats wor den gereserveerd met werven voor nieuwbouw en reparatie, alsmede ruim te voor winterberging, maar vooral met rustige ligplaatsen. Je zult eens zien hoe dit soort watertoerisme zich in de toekomst gaat uitbreiden", aldus Bres kens burgemeester. Hij is er vast van overtuigd, dat een groot dee! van de mensen, die op het Veerse Meer Ieren zeilen bij grotere vaardigheid op den duur toch de Zeeuwse Stromen zullen gaan opzoeken. De eerste caisson voor de Oosterschel debrug is gelegd. Dinsdagavond is het gevaarte 22 meter lang, 4 meter breed, 5 meter hoog bij Colijnsplaat op de eerste drie in de grond gedreven palen voor de brug geplaatst. Daarmee is het eerste pijlerfundament gereed. Op dit fundament komen de overspannings poten en daarop komt de eigenlijke brug te rusten. De „operatie" van dinsdagavond verliep nauwkeurig volgens het tijdschema, 's Middags vertrok de caisson per lich ter uit de haven van Kats naar de eer ste drie palen. Daar ontfermde de gi- gantenbok „Ir. J. G. Snip" zich over de caisson. De palen kregen manchetten, die pasten in de drie gaten in de on derzijde van de caisson en daarna kreeg de feitelijke plaatsing zijn beslag. De ruimten tussen de palen en de caisson zullen met beton worden opgevuld. Het beroep, dat de Goese tandarts E. Klinkert op de Kroon heeft gedaan tegen de vestiging van een snackbar naast zijn woning aan de Grote Markt in Goes is verworpen. De heer Klinkert diende het beroep indertijd in op grond van de hinderwet. Behalve de vrees voor de „friteslucht" was een motief het ge vaar voor brand. Nu de snackbar „Au di" reeds enkele maanden in bedrijf is, vindt de heer Klinkert, dat net met de geur wel meevalt. Toen „Andi" enkele maanden geleden, werd geopend, was er overigens ook van de heer Klinkert een bloemetje. (Advertentie) Londen, regen 15 gr. C. Brussel, geheel bewolkt 21 gr. c. Luxemburg, zwaar bewolkt 17 gr. C. Parijs, zwaar bewolkt 18 gr. C. Nice, zwaar bewolkt 22 gr. C. München, onbewolkt 21 gr. c. Zürich, halt bewolkt 21 gr. c. Innsbruck, onbewolkt 24 gr. c. Rome, zwaar bewolkt 26 gr. c. Madrid, weerlicht' 19 gr. c. Mallorca, zwaar bewolkt 28 gr. c. ZELFDE TEMPERATUREN Zwakke tot matige wind uit noordelij ke richtingen Veranderlijke Devvolking maar slechts op enkele plaatsen een bui. Weinig verandering in temperatuur. ZON EN MAAN 13 september Zon op 6.09 onder 19.02 Maan op 0.44 onder 17.22

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 2