Student uit Colijnsplaat bezocht
Indonesië
Jhr. Röell te Haamstede
ter aarde besteld
Uitbreiding haven in
Breskens is urgent
Yersekse „mosselaar":
2080 keer
naar
Brussel
Conclusie luchtmachttest: zeeziekte funest
ALMANAK
Zeven man na 24 uur
„dinghy-deinmc
weer naar huis
MARINUS J. J. SINKE (25) WEER TERUG
Met 40 man
op ml'tieke
.anodwill-reis"
VELEN ROEMDEN
WERKKRACHT
VAN OVERLEDENE
Zeeuwse
Olie.
Stille werker
Werk voortzetten
Zware shag tè zwaar?,
neem
dan
^55
PW"- i
MARINEVAARTUIG BRENGT
STOFFELIJK OVERSCHOT
VROUW NAAR VLISSINGEN
Militaire auto
maakte duikeling
te Middelburg
Feestelijk feitje
Bruegheliaans omrand
GEEN DISCIPLINE, DAN CATESTROFE
Nog wel langer
Kettingreactie
Zwembad
Eerste caisson op
pijlerpoten van
Oosterscheldebrug
Beroep Goese
tandarts verworpen
Vek*iaMe&/4,
HET WEER IN EUROPA
Bij Soekarno
Limonade
Uitvaart burgemeester Westerschouwen
Niemeyer garandeert de kwaliteit
HAVEN te breskens
fase i
Sinds het jaar 1918
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 12 SEPTEMBER 1963
„INDONESIË is een experiment. Je
kunt er ja en nee tegen zeggen". Met
die indruk is de 25-jarige uit Colijns
plaat afkomstige student Marinus
J. J. Sinke na een reis van een
maand door dit land teruggekomen.
Met een veertig man sterke delegatie
van alle Nederlandse universiteiten
en hogescholen heeft hij een kijkje
genomen in het Indonesië, dat sinds
kort de diplomatieke betrekkingen
met ons land weer heeft hersteld.
„Het was een politieke goodwill-reis",
omschrijft hij de onderneming van de
Nederlandse Staatkundige Studen
ten Federatie. Als penningmeester
hiervan heeft de in Wageningen aan
de Landbouw Hogeschool studerende
Zeeuw een belangrijk aandeel gehad
in de organisatie van de oriëntatie-
trip. waarvoor de Nederlandse rege
ring en het bedrijfsleven geld op tafel
hebben gelegd.
Vo! indrukken is de heer Sinke en
kele dagen geleden op Schiphol ge
land. Impressies van een land, dat
hij nooit eerder had gezien, maar
waarvoor hij als Nederlander nu een
maal een bijzondere belangstelling
had. Herinneringen aan ontmoetingen
met ministers en regeringsfunctiona
rissen, die de studentengroep in haar
eigen taal tegemoet traden. Het wa
ren maar globale overzichten, die
men kreeg van de situatie op veler
lei terrein. Er was geen tijd om diep
op bijzondere aspecten, zoals het eco
nomische leven, in te gaan. Maar met
een nu en dan overladen programma
van excursies, bezoeken en ontvang
sten heeft het nieuwe Indonesië zich
aan een stukje van de Nederlandse
studentengeneratie gepresenteerd op
een wijze, die voor de algemene me
ningsvorming toch wel bepalend zal
zijn.
„Het was een goede kennismaking.
De Indonesiërs hebben ladingen plan
nen. Die moet je vooral nuchter he-
STUDENT SINKE
...Indonesische reis...
ken ook een rubberonderneming, die
nogal verouderd bleek te zijn.
„Opvallend was dat we vooral van
de kant van de wat oudere Indone
siërs vaak werden benaderd over het
opnieuw aanknopen van handelsrela
ties met Nederland. Men kent de Ne
derlandse produkten en weet wat
men eraan heeft. Toch heb ik het
gevoel, dat de regering dit een beetje
wil afremmen.
Het tegenbezoek van onze Indonesi
sche vrienden is uitgesteld tot vol
gend jaar. Men is kennelijk wat bang
voor al te veel oriëntatie op Neder
land in zo korte tijd. Want als je als
lid van een toch zuiver politieke de
legatie thuiskomt met houtblokjes en
stalen van Indonesische goederen dan
bewijst dat toch wel wat", verduide
lijkte de heer Sinke nog.
De sfeer tijdens het verblijf in Indo
nesië is voor het Nederlandse gezel
schap bijzonder gastvrij en plezierig
geweest. Op 18 augustus hebben de
jongelui hun opwachting gemaakt bij
president Soekarno in zijn Merdeka-
paleis. Het was een ontvangst, die
bijna twee uur duurde. De president
nam er de tijd voor en heeft bijzon
der positief gereageerd op het bezoek
van de jonge Nederlanders. „Hij was
erg galant. Heeft ons in het Neder
lands te woord gestaan en veel ver
teld over zijn land".
Wat het contact met de Indonesische
studenten betreft, daarover ver
telde de heer Sinke: „We gingen erg
plezierig met elkaar om. Het is dui
delijk dat de Indonesische studenten
geen Nederlands meer spreken. Voor
hen is dat een uitstervende taal. Hoe
wel in de universiteitsbibliotheken
nog legio Nederlandse boeken in de
rekken staan.
Maar de jonge generatie is Neder
land wat vergeten. Ze zijn opge
groeid in de periode van de hetze.
En juist daarom is het zo opval
lend, dat het initiatief tot deze
reis bij hen in zo goede aarde is
gevallen
kijken. Want het is de vraag, wat
ervan terechtkomt. Het is een land
in opkomst. Ik heb veel waardering
voor wat er is gepresteerd sinds het
zelfstandig werd. Je moet er alleen
voor oppassen dat je je niet verliest
in een rooskleurige voorstelling van
zaken".
Dat zijn zo enkele losse flarden uit
de stortvloed van reiservaringen, die
de heer Sinke voor ons heeft opge
haald. Hij heeft ons verteld over de
boeiende tochten van de studenten
door Djakarta. Over het verblijf in
hotel „Indonesia". Over de regerings
party met limonade -„sterke drank
wordt daar niet geserveerd" en
over de ontmoetingen met de verte
genwoordigers van de overkoepelen
de Indonesische studentenorganisatie
P.P.M.I.
Het verwijt, dat de Nederlandse dele
gatie achter zich aan heeft gekregen
op haar reis als zou zij uitsluitend
links georiënteerd zijn, wees de heer
Sinke pertinent van de hand. „Er zat
van alles en van alle hogescholen en
universiteiten wat in. Zelf ben ik lid
van de C.H.U.
Met busjes heeft het gezelschap een
groot deel van Java doorkruist in de
maand van zijn bezoek. De studenten
brachten bezoeken aan theeonderne
mingen. „Die zagen er erg goed uit",
vertelt de heer Sinke. Maar ze beke-
Advertentie)
Westerschouwen heeft woensdag
middag aan de baar gestaan van
zijn vorige week overleden burge
meester, jhr. R. J. H. Q. Röell.
Een honderden meters lange stoet
begeleidde het stoffelijk overschot
naar zijn laatste rustplaats op de
begraafplaats in Haamstede. De
klok van de grote kerk op de Ring
liet zijn sonore tonen over het dorp
klinken, toen de mannen van de
brandweer om even drie uur
zestig kransen en bloemstukken
iet portaal uitdroegen om zich
daarmee achter de begrafenisauto
aan te sluiten.
In de stampvolle kerk van Haamste
de was tevoren een rouwdienst ge
houden. Toen in alle vijf kerndorpen
van Westerschouwen de klokken aan
het begin van de middag luidden,
stroomde de kerk vol. Uit naam van
allen, die hier een laatste blijk van
belangstelling aan burgemeester
Röell kwamen brengen, hebben vier
sprekers de genegenheid en de waar
dering voor zijn persoon en zijn werk
onder woorden gebracht. De her
vormde predikant van Haamstede,
ds. L. Boer, verzorgde daarop een
uitvaartdienst.
Velen waren gekomen om burgemeester
Röell een laatste groet te brengen: mr.
dr. A. J. J. M. Mes namens de commissa
ris van de koningin en het provinciaal
bestuur, de burgemeesters van het
eiland, de vertegenwoordigers van de
verenigingen en organisaties, die veel
aan jhr. Röell te danken hebben: de pro
vinciale Zeeuwse vereniging „Het Groe
ne Kruis", de provinciale Zeeuwse V V.
V., van de vereniging van burgemeesters
uit de Noordzeebadplaatsen, van rijkspo
litie, militair territoriaal commando, de
Dienst der Domeinen, het Loodswezen,
de Kon. Noord- en Zuid-Hollandse maat
schappij tot redding van schipbreukelin
gen, van de N.V. Landgoed Slot Haam
stede en voorts allen, met wie de burge
meester binnen zijn eigen gemeente had
samengewerkt: de raad, het gemeente-
personeel en de verenigingen en in-
Omdat de winter al in zicht is en
omdat het eigenlijk bijna de hele
zomer winter is geweest, werd het
voor de Goese meneer weer eens
hoog tijd de tank van zijn olie-
stook te laten bijvullen.
Die tank zat er nu ook weer niet
zó lang, was ergens onder de gras
mat van de tuin ingegraven met
mogelijkheid tot vullen via een
dop ergens in de muur.
Toen de olieman zich met een ge
weldig grote tankauto meldde wa
ren meneer en mevrouw niet
thuis
„Geeft niet" zei het dienstmeisje
en ze wees de olieman op het vul-
gat in de muur.
De olieman legde zijn slangen
breed door het huis en geruime
tijd hoorde men het zachte geruis
van de pompen. Tvreeduizend liter
olie verhuisde via de slang totdat
de olieman op zijn meters zag
dat het voldoende was. Hij rolde
zijn slangen op, tikte ten afscheid
aan zijn pet en verdween per
zwaar ronkende tankauto.
Het dienstmeisje verdween ook.
Toen meneer en mevrouw thuis
kwamen roken ze een overweldi
gende zware olielucht m huis. Me
vrouw kwam gillend van ellende
tot de ontdekking dat de hele
keukenvloer onder een dikke laag
olie lag en toen meneer, op nader
onderzoek, de bijkeukendeur open
trok golfde een donkere massa
vettigheid somber de tuin in
Toen enkele dagen later d* ergste
smurrie was opgeruimd en de
stank iets minder ondragelijk was
geworden mocht de olieman met
'zijn tankauto terugkomen Deze
maal liet hij zijn slang uitmonden
in het daartoe bestemde gat met
de vuldop. Maar van tijd tot tijd
keek hij nog even grimmig over
zijn schouder 'naar het afvoerpijp-
je voor waswater dat vriendelijk
uit de muur naar voren stak.
Zo te zien zat de olie er nog in....
stellingen, die steeds weer een beroep
konden doen op adviezen en hulp.
Op de uitdrukkelijke wens van mevrouw
Röell werden slechts vier toespraken
gehouden, voorafgegaan aan de liturgie
van de uitvaartdienst. Uit naam van de
commissaris der koningin hij ver
toeft in het buitenland zei mr. dr.
Mes: „Bij allen zal hij in de herinnering
blijven voortleven ais een van de beste
burgemeesters van Zeeland. Naast alle
andere goede eigenschappen hebl»en wij
het steeds bijzonder gewaardeerd in hem
dat hij ook bij een minder goede ge
zondheid een rustige, stille werker was
Een man, die wist wat hij wilde en tege
lijk vatbaar was voor overleg. Iemand,
die steeds het beste voor zijn gemeente
en ook voor de provincie wilde bereiken.
Bij zijn jubilea is wel gebleken, hoezeer
dat alles werd gewaardeerd".
Speciaal legde mr. Mes er nog eens de
nadruk op, dat jhr. Röell ook bij de sa
menvoeging van gemeenten op Schou-
wen-Duiveland in 1961 een belangrijke
rol heeft gespeeld „Als hij er niet was
geweest zou deze zeker niet zo goed zijn
verlopen. Ik kan U de verzekering geven
dat wij allen oprecht deelnemen aan dit
verlies".
De loco-burgemeester van Westerschou
wen, wethouder P. L. Vis. karakteri
seerde de betekenis van jhr. Röell voor
Haamstede en Westerschouwen als
volgt: „Het was een rijk en arbeidzaam
leven. Velen hebben daarvan geprofi
teerd". De heer Vis sprak namens het
gemeentebestuur en gemeentepersoneel
voor de plaatselijke verenigingen en or
ganisaties. Het was hem te veel die alle
op te noemen, toen hij een korte schets
gaf van de meer dan dertig jaar lange
ambtsperiode van de burgemeester. Sa
menvattend merkte hij nog op: „Er was
steeds een goede sfeer. Spanningen kwa
men niet voor. Hij heeft alles hier soepel
en duidelijk geleid".
„Volgens menselijke redenering kwam te
vroeg het einde voor deze man met gro
te gaven, die nog zoveel had willen
doen". Het waren de woorden van de
heer H. P. Everwijn, burgemeester van
Zuidzande en voorzitter van de provin
ciale vereniging „Het Groene Kruis".
Enkele jaren geleden heeft deze vereni
ging afscheid genomen van jhr. Röell
als voorzitter. Hij werd benoemd tot ere
lid en toonde nog steeds een grote be-
Zie slot pag. 5 kol. 1
Veilig (en droog) terug aan boord
van Hr Ms. Balder: zeven lucht
machtmensen, na 21) uur in een
dinghy op zee. Staand vost links
naar rechts: sergeant 1 A. Ros ma-
jcos-vlieger T. 'Verheij, vlieger M.
Babeliowsky, reserve-kapitein F.
A. F. Carstens, en res. lste luite
nant-arts R. E. Nikkels. Zittend
van links naar rechts sergeant 1 S.
Westbroek en sergeant 1 A. Ste
vens. (Foto P.Z.C
(Advertentie)
lichter dan zwaar
pittiger dan halfzwaar.
Slot van pagina 1
de daar een plan voor de eenvoudige
aanleg van een derde haven. Op kosten
van het rijk, omdat het een rijkshaven
betreft. Algemeen betwijfelde men of
dit plan wel ver genoeg ging, uiteraard
rekening houdend met de toekomst. Toen
bleek, dat het rijk nog wel verder wilde
gaan, maar dan onder voorwaarde dat
de streek de gehele exploitatie van de
haven van Breskens en alle daaraan ver
bonden risico's zou overnemen. Een nog
al ingrijpende aangelegenheid, waarover
TWORP&4 UITBREIDING HAVENWERKEN
EN INDELING HAVE NBÊDR'J VEN
Een overzicht van het plan tot uit
breiding van de haven te Breskens.
Het gearceerde gedeelte is de der
de haven, die nu volledig is dicht-
qeslibt.
Het marinepatrouillevaartuig nr. Ms.
Freyr is woensdagmorgen de Vlissingse
haven binnengelopen met aan boord het
stoffelijk overschot van een onbekende
bejaarde vrouw. De Freyr, die assisten
tie verleende bij de oefe'ning var. zeven
luchtmachtmensen op de Noordzee had
het stoffelijk overschot ontdekt om
streeks vier uur dinsdagmiddag, twee
en veertig mijl uit de Walcherse kust,
waar in de buurt de luchtmachtmen
sen ronddreven in een reddingvlot. Dus
buiten de territoriale wateren.
Het slachtoffer, dat tussen de zestig en
de zeventig jaar oud moet zijn geweest,
moet minstens een maand geleden zijn
overleden. Het stoffelijk overschot werd
nog niet geïdentificeerd.
Nadat Hr. Ms. Freyr om elf uur in de
haven was gearriveerd is het stoffelijk
overschot direct begraven op de Noor
derbegraafplaats te Vlissingen. De Vlis
singse recherche en Interpol hebben de
zaak in onderzoek. De taak van de
Freyr bij de oefening, het in het oog
houden van het reddingsvlot, werd over
genomen door het zusterschip Hr. Ms.
Balder.
Er deden zich geen persoonlijke onge
lukken voor, maar wei ontstond er ma
teriële schade toen dinsdagmiddag om
streeks drie uur een militaire perso
nenauto, die van Middelburg in de rich
ting van Goes reed even voorbij de al
gemene begraafplaats met de rechter-
wielen op het onverharde gedeelte tus
sen de rijbaan en het rijwielpad kwam,
aan het slippen ging en over de kop
sloeg. De bestuurder van de auto, een
Middelburgse korporaal van de Ko
ninklijke Landmacht bleet ongedeerd.
TWEEDUIZEND KEER
heeft Cornells Sinke (58)
uit Yerselte sinds 1918
met zijn kotter „Op hoop
van zegen" een lading
mosselen in de Belgische
hoofdstad Brussel afge
leverd. Dat heeft hem
woensdag in het kantoor
van de Stedelijke Haven-
'nriehting een oorkonde
en kristallen vaas opge
leverd. Sinke, een van
de weinige Zeeuwse
„mosselaars", die hun
produkten nog steeds
over water bij de Belgi
sche consument binnen
brengen, was er het mid
delpunt van een huldi
ging. Zijn „jublieum"
werd met de jovialiteit
van de zuiderburen ge
past in het kader van de
jaarlijkse Bruegheliaan-
se Feesten.
Ieder jaar zijn er dan
op de beroemde Grote
Markt van Brussel aller
hande evenementen te
beleven. Dit jaar zal
daarbij de mossel, de in
België geliefde lekkernij,
in het licht van de feest-
schijnwerner worden ge
zet. Vrijdag zullen de
Belgische handelaren la
ten zien hoe het de mos
sel vergaat eer hij op
tafel kan worden geser
veerd. Ze zullen er de
kopers en de kijkers op
attent maken, dat de
oude methode van aan
voer per schip nog maar
sporadisch voorkomt.
Dat de mosseltjes met
grote vrachtwagens het
land binnenrijden.
Over de Grote Markt
zullen dan karretjes rij
den met mosselen erop.
Autoriteiten van de stad
zullen mosselen aange
boden krijgen in het
stadhuis en de burge
meester van Yerseke, de
heer A. C. Wilemsen, zal
er de grote propagandist
van het Zeeuwse zee
banket zijn.
Maar bij alle moderne
vervoersmethodes heb
ben de Brusselaars de
traditionele mosselvaar
ten van Cornelis Sinke
toch niet in het vergeet
boekje willen drukken.
Het trof bijzonder dat
Sinke uit de Damstraat
in Yerseke juist in deze
week de tweeduizendste
vaart van Mechelen over
het zeekanaal naar
Brussel in zijn logboek
kon noteren. Het was
een prachtige aanleiding
om de ondernemende
schippersfamilie uit de
twintiger jaren eens
duchtig te fêteren.
Sinke wist niet wat hem
overkwam, toen hij in
de bestuurskamer van de
Haveninrichting aan de
Redersplaats in Brussel
werd opgewacht door
een groot gezelschap
autoriteiten. Daar was
de gouverneur van de
provincie Brabant, daar
waren schepenen en
raadsleden van de stad,
senatoren en verschillen
de andere vooraanstaan
de Brusselaars, die de
mossel graag door het
keelgat laten glijden.
Het feit dat Cornelis
Sinke voor de tweedui
zendste keer zijn scheep
je armeerde werd geho
noreerd met toespraken,
een rijkelijk gecalligra-
feerde oorkonde en een
prachtige vaas. Ook
Yersekes burgemeester
was erbij. Hij heeft nog
een felicitatietoespraak
gehouden en toen ging
het gezelschap een trap
je lager om een mossel
tje met een biertje en
een wijntje te nuttigen...
„Om de drommel geen grapje, die
zeeziekte. De kou is erg meegeval
len, maar de zeeziekte heeft ons
allen te pakken gehad, alleen de
dokter niet. De test was een leer
zame ervaring. We weten nu, dat
als 'r in zo'n dinghy geen strenge
discipline heerst, de zaak in een ca
tastrofe eindigt". Zo waren de
eerste reacties van de zeven lucht
machtmannen, die woensdag tegen
de avond in de Vlissingse haven
terugkeerden na de eerste 24-uurs
test van de luchtmacht voor zeven
man in een rubber reddingsvlot op
de Noordzee.
Met de ervaringen die de mannen neb
ben opgedaan, zal het vliegveiligheids
oefen- en testcentrum van de lucht
machtbasis Soesterberg nu verder wer
ken. De gegevens zullen ook ter be
schikking worden gesteld van de an
dere NATO-luchtmachten en overige
strijdkrachten en koopvaardij.
Het ligt ri de bedoeling de plaats
waar zij 24 uur hebben rondgedre
ven, waarbij de dinghy een cirkel
vormige route bedreef, in de toe
komst voor méér van deze proeven,
maar dan van kortere duur. te ge
bruiken.
„Deze proef heeft laten zien hoe de
eerste 24 uur van een verblijt op zee
zijn", aldus teamleider majoor-Vlieger T.
Verheij (39) commandant van het
V.O.T.C. „Er hadden er beslist nog wel
24 bijgekund, zoals het weer nu was.
„De zeeziekte is de grote moreelkra-
ker". Dat vertelde kapitein-vlieger M.
Babeliowsky (36) als „Babbel" bekend
bij het V.O.T.C. van Soesterberg, van
welk centrum de mannen voor het me
rendeel afkomstig waren.
Majoor-vliegei Verheij kon net slechts
beamen: „bijna iedereen heeft het loodje
gelegd. Het bootje slaat alle kanten
uit en doordal de een dicht tegen een
ander zit, is er geen uitwijken mogelijk.
Maar de mannen hebben zich voor het
overige goed gehouden. Het materiaal
heeft ook prima voldaan" Dat materiaal
bestond uit de dinghy en uit diverse
hulpmiddelen De luchtmachtmannen
hadden verschillende nieuwe apparaten
meegenomen Onder meer een seinpot-
lood met patronen van verschillende
kleuren, een radarreflector, waardoor de
marineschepen in staat waren het red
dingvlot in de peiling te houden alsme
de een noodradio. Dan waren er de
noodrantsoenen, die echter lang niet
volledig gebruikt waren, toen de man
nen terug waren van de oefening
Twee van de teamleden, de sergean
ten eerste klas A. Stevens (42), de
oudste van de ploeg en S. Westbroek
(37) hadden zelfs helemaal niets ge
geten van de noodrantsoenen of ge
dronken van het door tabletten wat
ontzilte zeewater, dat vrij goed
smaakte. Sergeant WestDroek vond,
dat je pas van de noodrantsoenen
moest eten als je erge noriger had.
Bovendien was er toch de zeeziek
te, die om de hoek kwam kijken, zo
dra de mannen maar iets van de
vettige chocola („veel te vet") na
men
Sergeant i A. Ros (32) was speciaal
belast met de technische zaken aan
boord van de dinghy. „Over het mate
riaal hebben we niet te klagen. Er kun
nen nog wat kleine wijzigingen in wor
den aangebracht, zoals ophangpunten in
en handgrepen aan de dinghy om er in
te kunnen klimmen.
Bij het licht van een binneniamme za
ten de mannen in een kring bij elk
aar, iedere beweging verwekte een ket
tingreactie bij de anderen. De mannen
zaten in natte kleding, de nele binnen
kant van de boot was nat van condens.
Verveling'.' Geen ogenblik. Kapitein
Babeliowsky verklaarde: „maar ik
geloof, dat als mannen, die niet zo
getraind zijn op het verblijf in zo'n
bootje, 24 uur bij elkaar zouden zijn,
een strenge discipline noodzake
lijk is. De psychische gesteldheid
gaat een woordje meespreken
Dat komt mede door een genres aan
slaap. Alleen kapitein Babeliowsky had
ongeveer anderhalf uur geslapen, de
overigen nooi. langer dan een kwartier
tje tot een half uur
Gebleken was, dat natte Kleding nadeli
ger werkt bij een 24-uurs verblijf dan
droge kleding Arts Nikkels was dins
dagnacht omstreeks half twee nog uit
de dinghy aan boord van de Hr Ms.
Freyr gegaan die een stoffelijk over
schot had opgepikt. „Sympathiek van
hem, dat nij weer is teruggekomen en
niet verteld heeft tegen ons wat eraan
de hand was'' aldus één van zijn kame
raden
Véél Hadden de luchtmachtvrijwilligers
op zee niet gezien. Wél waren zij een
vikinghootje tegengekomen. „Het kwam
domweg op ons toe. Er zat een man in,
die een foto maakte, om een uur of
elf woensdagmorgen. Hij kletste iets in
het Engels en verdween toen weer. Hij
dacht zeker, dat we aan het speleva
ren waren!"
de streek uitvoerig heeft nagedacht en
een jaar later tot de conclusie kwam
dat rijk, provincie en gemeente Breskens
daarbij direct, maar de rest van de
streek daarbij indirect belanghebbende
zou worden. Met andere woorden: de
streekontwikkelingscommissie distan-
cieerde zich van dit voorstel, maar Bres
kens bleef in steeds toenemende mate
kampen met gebrek aan ruimte, vandaar
het idee van burgemeester Eekhout.
„Laat men maar vast beginnen met het
baggeren en het slaan van damwanden.
Dan komt er vast wat ruimte en kun
nen wij ook enkele nieuwe vestigingen
opvangen op erfpachtgrond van het rijk.
De aanzet is er dan en de behoefte zal
verdere uitbreiding beslist noodzakelijk
maken. Het is een eenvoudige oplossing
en dan wordt in ieder geval de belofte
van het rijk ingelost. Dit plan is ook
haalbaar. Vragen wij meer dan wordt
het een object van onderhandelingen, die
nog jaren kunnen duren, en daar is geen
tijd meer voor", aldus burgemeester Eek-
hout.
En het zwembad dan
Dat is een gemeentelijke aangelegenheid,
waarvoor wij zelf een oplossing zullen
vinden, merkte Breskens burgemeester
op. Uit het gesprek blijkt voorts, dat
ook de meergelegenheid voor en accom
modatie aan die jachten de burgemees
ter grote zorgen baart. Steeds meer
jachten van diverse nationaliteiten zoe
ken Breskens op, omdat de geografische
ligging van deze haven gunstig is. Voor
de Belgen is Breskens tussenhaven op
de route Antwerpen-Belgische kust. Men
zou er graag wat langer vertoeven, maar
de accommodatie is bepaald onvoldoen
de. Kapitale „spulletjes" van soms
50.000 tot 100 000 per stuk liggen in
het vaak onrustige water met meer dan
vier en vijf dik tegen elkaar te stom
pen. Ook voor die jachtvloot is geen
plaats voor uitbreiding. Zelfs niet voor
de noodzakelijke winterberging, zodat in.
het najaar de schepen naar elders trek
ken. Wat het watertoerisme in het la
tje brengt, bewijzen onder meer de drie
jachtwerven in Breskens, waarop in to
taal ruim 60 mensen werken.
Burgemeester Eekhout vreest dat de
jachtenbemanningen op den duur wel
eens naar havens met een betere accom
modatie zullen uitzien. „Eigenlijk is er
maar één afdoende oplossing en dat is
een eigen haven voor de jachten, geheel
los van de andere bassins en met een
aparte haveningang", meent burgemees
ter Eekhout. Hij heeft er ook al een
plaatsje voor, namelijk oostelijk van de
toekomstige derde haven van Breskens.
Daar moet voor de steeds groter worden
de jachten een geheel eigen plaats wor
den gereserveerd met werven voor
nieuwbouw en reparatie, alsmede ruim
te voor winterberging, maar vooral met
rustige ligplaatsen. Je zult eens zien
hoe dit soort watertoerisme zich in de
toekomst gaat uitbreiden", aldus Bres
kens burgemeester. Hij is er vast van
overtuigd, dat een groot dee! van de
mensen, die op het Veerse Meer Ieren
zeilen bij grotere vaardigheid op den
duur toch de Zeeuwse Stromen zullen
gaan opzoeken.
De eerste caisson voor de Oosterschel
debrug is gelegd. Dinsdagavond is het
gevaarte 22 meter lang, 4 meter
breed, 5 meter hoog bij Colijnsplaat
op de eerste drie in de grond gedreven
palen voor de brug geplaatst. Daarmee
is het eerste pijlerfundament gereed. Op
dit fundament komen de overspannings
poten en daarop komt de eigenlijke
brug te rusten.
De „operatie" van dinsdagavond verliep
nauwkeurig volgens het tijdschema,
's Middags vertrok de caisson per lich
ter uit de haven van Kats naar de eer
ste drie palen. Daar ontfermde de gi-
gantenbok „Ir. J. G. Snip" zich over de
caisson. De palen kregen manchetten,
die pasten in de drie gaten in de on
derzijde van de caisson en daarna kreeg
de feitelijke plaatsing zijn beslag. De
ruimten tussen de palen en de caisson
zullen met beton worden opgevuld.
Het beroep, dat de Goese tandarts E.
Klinkert op de Kroon heeft gedaan
tegen de vestiging van een snackbar
naast zijn woning aan de Grote Markt
in Goes is verworpen. De heer Klinkert
diende het beroep indertijd in op grond
van de hinderwet. Behalve de vrees voor
de „friteslucht" was een motief het ge
vaar voor brand. Nu de snackbar „Au
di" reeds enkele maanden in bedrijf is,
vindt de heer Klinkert, dat net met de
geur wel meevalt. Toen „Andi" enkele
maanden geleden, werd geopend, was
er overigens ook van de heer Klinkert
een bloemetje.
(Advertentie)
Londen, regen
15 gr.
C.
Brussel, geheel bewolkt
21 gr.
c.
Luxemburg, zwaar bewolkt
17 gr.
C.
Parijs, zwaar bewolkt
18 gr.
C.
Nice, zwaar bewolkt
22 gr.
C.
München, onbewolkt
21 gr.
c.
Zürich, halt bewolkt
21 gr.
c.
Innsbruck, onbewolkt
24 gr.
c.
Rome, zwaar bewolkt
26 gr.
c.
Madrid, weerlicht'
19 gr.
c.
Mallorca, zwaar bewolkt
28 gr.
c.
ZELFDE TEMPERATUREN
Zwakke tot matige wind uit noordelij
ke richtingen Veranderlijke Devvolking
maar slechts op enkele plaatsen een
bui. Weinig verandering in temperatuur.
ZON EN MAAN
13 september
Zon op 6.09 onder 19.02
Maan op 0.44 onder 17.22