Israëlische bedoeïnen
op weg naar civilisatie
Einde aan arm bestaan
Kabelbaan
naar de
Fuji-ama
DRIE NIEUWE DELEN IN SERIE „DWARS
DOOR DE MODERNE WERELDLITERATUUR"
Burgemeester Bakker
na veel wikken en wegen-
naar de residentie
naadloze tapijtweelde van plint tot plint
GROEIT
NOG STEEDS
Bij Nazareth wotdt dorp gebouwd
Herman Kesten
Van en
voor de
boekenplank
Staatssecretaris economische zaken
Juan Goytisolo
„Het was een
moeilijke
beslissing"
Muriel Spark
WOENSDAG 11 SEPTEMBER J863
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
S
(Advertentie)
(Van een medewerker)
\7dor de Bedoeïnen van Israël gaat een nieuwe tijd aanbreken.
Niet lang nog zullen zij ronddolen door de woeste verten van
de Negev of Galilea, op weg van de ene naar de andere plek om met
primitieve middelen de landbouw te beoefenen. Niet lang meer zul
len zij aan de rand van het bestaan, ten prooi aan grote armoede
en ziekten zijn. De Israëlische regering heeft een plan ontwikkeld
tot hun civilisatie. Reeds jaren geleden zijn daartoe met goed ge
volg de eerste stappen gezet. Het gold vooral de medische voorzie
ning, waarbij de uit Amsterdam afkomstige jeugdige Ares van Es-
so pioniersarbeid heeft vericht. Thans zullen op bredere basis mid
delen worden aangewend, opdat over een aantal jaren de Bedoeïnen
hun nomadenbestaan hebben geruild voor het hechten aan een vas
te plaats. Want weliswaar mag het leven van de Bedoeïnen schil
derachtig lijken en in westerse ogen niet van romantiek gespeend,
in werkelijkheid is het een zwaar en behoeftig bestaan.
Oet is niet louter menslievend
heid van de Israëlische
autoriteiten de Bedoeïnen civili
satie bij te brengen, al is het
uiteraard voor de heersers der
woestijn van groot belang. Er
zijn voor de Israëlische rege
ring vele redenen geweest. Het
politieke aspect is daarvan het
geringste. De Bedoeïnen zijn be
faamde smokkelaars en trekken
zich van de landsgrenzen weinig
aan. Evenmin laten zij zich in
met de binnenlandse politiek in
Israël. De stemgerechtigde Be
doeïnen van de 25.000 die in Is
raël leven, van wie bijna 20.000
in Negev, stemmen trouw Ben
Georions socialistische Mapai
niet omdat zij zijn beginselen
zijn toegedaan, maar meer om
dat het nooit kwaad kan het
heersende regime te steunen als
het bewezen heeft een open oog
en een gevulde kas te hebben
voor de problemen van de heer
sers der woestijn.
men, zijn nogal hoog opgelopen. Eni
ge miljoenen waren daarmee ge
moeid. Het zou enige tientallen mil
joenen gaan betekenen indien de na
tuur voor rampjaren zou gaan zor
gen. Vroeger compenseerden de Be
doeïnen de hen door de natuur toege
brachte schade door het houden van
rooftochten. De Israëlische regering
heeft hen reeds lang laten blijken,
daar niet bijster van gecharmeerd te
zijn.
De Bedoeïnen leiden een zeer oneco
nomisch bestaan en zijn zeer kwets
baar. Zij hebben in totaal een kudde
van 50.000 schapen en geiten en
10.000 kamelen. Nog steeds beschou
wen zij de grootte van hun veestapel
als een bewijs voor hun welstand.
Volgens de Israëlische deskundigen
zou deze veestapel tot een kwart te
ruggebracht moeten worden. Maar de
Bedoeïnen wensen hier nauwelijks
over te praten. Dat wordt dan ook
niet meer gedaan, al loopt het de Is
raëlische regering danig in de papie
ren.
Een ander argument voor hun ont
wikkeling is de ontginning van de
Negev. De Bedoeïnen beschouwden
een terrein van 50.000 hectaren als
hun gebied, waar zij onbeperkte vrij
heid genieten. De Negev wordt ech
ter in ontwikkeling gebracht en iede
re meter die in cultuur gebracht is
knabbelt een stukje af van het do
mein der Bedoeïnen.
Die gevulde kas is overigens een be
langrijke reden geweest voor de Is
raëlische regering plannen te ont
werpen voor het vestigen op bepaal
de plaatsen van de Bedoeïnen. Reeds
hebben ruim duizend de gelegenheid
te baat genomen in loondienst te tre
den. De Israëlische regering heeft
thans in Negev vier arbeidsbureaus
voor Bedoeïnen geopend. Als zij zich
vestigen, dan ontvangen zij van de
regering een renteloze lening voor de
bouw van een huis, een vergoeding
voor de hen toebehorende stukken vee
en een lapje grond. De Bedoeïnen
hebben bewezen 't meest geschikt te
zijn voor werk in wijnakkers of si
naasappelplantages
De uitkeringen die de Israëlische re
gering de Bedoeïnen ging verstrek
ken bij droge seizoenen, waarbij vele
schapen, geiten en kamelen omkwa-
Bedoëinenvrouw in goed humeur.
Deze staan overigens niet onwelge
vallig tegenover de Israëlische
plannen. In de loop der jaren hebben
zij de medische dienst van Israël le
ren waarderen en al moest er veel
weerstand overwonnen worden, het is
hun gebleken dat een pilletje van de
dokter beter baat geeft dan amulet
ten. Ook wat de huisvesting betreft
hebben de Bedoeïnen geleerd. Het is
hun duidelijk geworden dat de tradi
tionele zwarte tent minder bescher
ming biedt dan houten huisjes. In de
Bedoeïnenwereld geldt het zelfs dat
de meisjes uit hun stammen die in
Israël rondzwerven, verwend zijn. De
bruidschat die voor een Israëlisch
Bedoeïnenmeisje betaald moet wor-
pen van de weinige projec
ten in Tokio, dat nu eens
geen verband houdt met de
komende Olympische Spelen,
doch pas over twee jaar ver
wezenlijkt zal worden, is zo
juist in het eindstadium van
voorbereiding gekomen, na
een jarenlange strijd van me
ningen.
Na de eerste wereldoorlog was
voor het eerst het plau opgeko
men, de top van de Fuji-ama door
de bouw van een kabelspoorweg
of een zweefbaan ook voor „gewo
ne" toeristen toegankelijk te ma
ken en niet alleen voor bedevaart
gangers en bedreven klimmers.
Het plan werd herhaaldelijk ver
ontwaardigd van de hand gewezen
als een schending van Japans
mooiste en hoogste berg, die bo
vendien het nationale heiligdom
was en nog steeds is.
NIEUW PROJECT
De „Fuji Express Company"
heeft nu een plan ontworpen, dat
de schoonheid van de bergtop niet
aantast maar toch binnen twee
uur reizigers van Tokio naar de
top van de Fuji-berg brengt. In
principe hebben de verantwoorde
lijke autoriteiten reeds hun toe
stemming gegeven. Drie Japanse
aannemersbedrijven zijn uitgeno
digd om reeds over enkele weken
hun constructietekeningen voor te
leggen aan het ministerie van ver
keer. De opgave is het bouwen
van een ondergrondse kabelbaan
van 2800 meter, die halverwege de
berg tot nabij de top voert. De
laatste 150 meter worden in een
lift afgelegd. De kabelbaan moet
de 2800 meter naar de ruim 3700
meter hoge top af kunnen leggen
in 15 minuten. Er komen echter
drie pauzes om de passagiers op
een panoramaterras de gelegen
heid te geven te wennen aan het
hoogteverschil. De bouw van de
kabelbaan zal bijna dertig miljoen
gulden gaan kosten. Ook de alpi
nistenverenigingen hebben geen
bezwaar tegen deze in elk opzicht
ideaal beoordeelde oplossing om
dat de bestijging van de Heilige
Berg weliswaar vermoeiend maar
van alpinistisch standpunt bezien
nauwelijks interessant is.
Met de bouw van deze spoorweg
wordt ook nog terloops een ander
probleem opgelost: de ongeveer
80.000 mensen, die jaarlijks de
berg beklommen in de maanden
juli en augustus, lieten steeds
enorme hoeveelheden lege conser
venblikken en flessen achter die
dan later door militairen verwij
derd moesten worden. En die
hoopt men nu kwijt te zijn, want
als de kabelbaan er is zullen wei
nigen meer te voet de tocht onder
nemen.
Advertentie
Het internationale keurmerk voor kwaliteitstapijt
soort
INTERTEST Gazon verzetbouclé
INTERTEST Espada, moquette frisé
INTERTEST Norland jacq. wilton
Vraag uw woninginrichter
breedte prijzen
3.80 m.. 2.00 m., 1.30m. f. 24.60 per m2.
3.80 m. f. 34.50 per m2.
3.80 m. f. 39.75 per m2.
WYERS afd. tapijten. 2..
den is tot exorbitante prijzen uitge
lopen. Enige jaren geleden heeft men
dan ook aan de Iseraëlische regering
gevraagd een prijsstop af te kondi
gen.
De Israëlische regering kon er echter
niet veel aan doen en ze moet met
lede ogen toezien, dat huwbare Be-
doeïnenmeisjes illegaal uit Syrië en
Jordanië geïmporteerd worden.
Hoewel met de civilisatie van de Be
doeïnen in de Negev vorderingen
worden gemaakt, ligt deze taak aan
merkelijk gemakkelijker bij de stam
men in Galilea. Deze zijn reeds vroe
ger met de beschaafde wereld in aan
raking gekomen. Bij Nazareth wordt
thans een dorp gebouwd waar 250
van hen zullen komen te wonen. Het
is voorlopig nog een experiment,
want nergens anders in het Midden
Oosten bestaat een Bedoeïnendorp.
Als het slaagt dan zullen meer van
deze dorpen worden gebouwd. En er
is grote kans van slagen, want ver
scheidene vaders hebben hun zonen
naar school gezonden en sommigen
van hen ontvangen zelfs middelbaar
onderwijs. Deze vlucht heeft zelfs de
Israëlische regering verast. Over eni
ge generaties zullen alle Bedoeïnen in
Israël geletterd en van behoeftige no
maden geworden zijn tot burgers aan
een vaste plaats gebonden.
r\e uitgeverij ,,De Tijdstroom" te Lochem geeft een bijzonder
goede romanreeks uit, goedkope, keurig verzorgde boeken, ge
titeld „Dwars door de moderne wereldliteratuur". Voor verschei
dene werken uit die reeks hebben we reeds uw aandacht gevraagd.
Enkele namen: Goytisolo (Spanje), Oyono (Kameroen), Tutuola
(Nigerië), Kawabata (Japan). Drie nieuwe delen ontvingen we:
„Pedro Paramo" van de Mexicaan Juan Rulfo (vertaald door J. M.
Lechner)„De poorten van het paradijs" van Jerjy Andrejewski
(Polen), vertaald door Lisella Stembord) en „Sneeuwland" van
Yasuari Kawabata, vertaald door C. Ouwehand.
Rulfo is thans 44 jaar oud en hij
heeft tot nu toe slechts twee boeken
geschreven, een verhalenbundel en de
korte roman „Pedro Paramo", een
sterk en opvallend werk dat ons in
een vreemde wereld binnenvoert sa
men met de Mexicaan die op speur
tocht is naar zijn dode vader in een
verlaten dorp in een landstreek, he
ter dan de hel". Ze zeggen dat veel
van de mensen die daar sterven en in
de hel terecht komen, terugkomen
naar hier om een deken te halen".
„De poorten van het paradijs" is een
poëtische verbeelding rondom de kin
derkruistocht. Helaas geschreven in
een krampachtige stijl (zoals „De
Messiah" van de jonge Vlaming Krij-
gelmans), alles één eindeloze zin. Dat
kan natuurlijk niet, wordt dodelijk
vermoeiend en verward en we moeten
dan ook bekennen dat we de lectuur
na enkele pagina's pogen gestaakt
hebben. „Sneeuwland" van Yasuma-
ri Kawabata werd uit het Japans
vertaald en ingeleid door C. Ouwe
hand. Aan dit korte, poëtische boek
over een ingewikkelde liefdesgeschie
denis heeft de auteur herhaaldelijk
veranderd, zodat het de datum 1934-
1947 draagt. Het bevat twee treffen
de foto's van de Japanse fotograaf
Hiroshi Hamaya, waarvan vooral die
in de sneeuwhut zingende kinderen
ontroerend is. De vertaler slaat met
(Advertentie)
zijn vertaling een goed, met zijn fo
to's een pover figuur.
Remco Campert vertaalde „Moderato
Contabile" van Marguerite Duras,
Contact, Amsterdam gaf het uit in de
reeks „Auteurs van de tweede eeuw
helft" het boek is zeer bekend gewor
den door de film die ernaar gemaakt
werd. O.i. is het een boek met veel
pretentie en weinig inhoud (en dan
nog opzettelijk vaag-verward) dat
éven in de mode is omdat het in bre
de kring aanslaat, zoals een chanson
dat doen kan. Een boek dat in een
minimum van tijd weer vergeten zal
zijn. Ook het scenario en de dialoog
van de beroemde film „Hiroshima
mon amour" werd door Contact uit
gegeven; Jean Schalekamp zorgde
voor de vertaling. Geïllustreerd met
filmfoto's uitaard, doch die foto's
zijn bijzonder slecht gereproduceerd.
De Wereldbibliotheek, Amsterdam,
brengt van de 62-jarige Duitser Her
man Kesten de novellenbundel „De
vriend in de kast". Voortreffelijke
verhalen, stuk voor stuk, boordevol
leven en levenswijsheid, d.w.z. Kes-
tens wijsheid is eigenlijk dat alles
heel, heel onzeker is. „Toen hij stierf,
dachten zijn naaste vrienden een vra
gende uitdrukking op zijn gelaat te
bespeuren" eindigt een verhaal; het
zou het motto kunnen zijn voor het
hele boekje.
öftdiGd!
fesrsb sb si« sb sb sfe sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb m sb sb sb sb sb sb sb sr
:Gö:Gö:Gö;6ö:6i):Gï)iGO:G{):Gt}:Gt):Gi):GO:£ö:GO:Gï)iGD;Gö:GD:Gï):G«):GO:Gö:Gï};G«3;GD;Gü:Gö:Gö:Gö:Gt):Gö':Gïi:<ï
f',b
OtO
Gi'C
r'C!ï
«rt
75
AbO
WO
■■i
tY.r.
bO
Wn
o-i'-i
r?Cfi
ALQ
K'Ö
CAO
'Oen
^AO
v. -
,£AO
AAO
tekening DOEVE
Een vreemdeling kan 't amuseren
in UW stad eens fijn te souperen,
een jloorshow te zien
of te dansen misschien
moet U daarvoor eerst emigreren?
Alexander Pola
sw
CïW
<sw
«SF
W/JL
•sS?
civ?
«W
I#
«7?
pv
«SV
ei»
c-v
«w
ir.'.'Ji
ï-%
(TGV
m
ew
A-b'
W W
Verder ontvingen we van de Wereld
bibliotheek nog een paar zogenaam
de premie-boekjes: de mooie Kirgie-
zennovelle „Dzjamilja" van Tsjingiz
Aztmatov, verlucht met matige ilus-
traties in schaaftechniek van Lou
Strik, „De gouverneur" (verhaal) van
Leonid Andrejef (1871-1919) goed
verlucht door R. Snapper, en „De Ri-
viertrap" (novellen) van Tagore,
versierd met lelijke conté-tekeningen
van Ronald Fryiing. Eveneens van
Wereldbibliotheek de opvallende ro
man „Heldencarrousel" van Franz
Fabris. Het is een debuut van een
thans 36-jarige Duitse schrijver. Het
boek speelt onder de „Halbstarken"
tijdens de ineenstorting van het Der
de Rijk. Oscar Timmers zorgde voor
een goede vertaling, maar het boek
lijkt ons toch geen blijvertje.
Paul Gallico behoort tot de echte
successchrijvers van deze tijd; na zijn
beroemde „Sneeuwgans" is er een
stroom van boeken van hem versche
nen die ook bijna alle in het Neder
lands werden vertaald. De nieuwste
zijn:
„Scruffy", een vrolijk en geestig
boek, gebaseerd op de aloude legende
dat het verblijf der Engelsen in Gi
braltar afhankelijk is van het welzijn
van de bekende kolonie barbarijnse
apen op de rots aldaar (Scruffy is zo
een aap) en voorts een bundel van
vijftien knappe vertellingen „De gla
zen deur", een heel gevarieerde staal
kaart van vertelkunst, die bewijst dat
Gallico tot de ras-vertellers behoort.
Als Telstar-pocket no. 4 verscheen
van hem dan nog de korte roman
„Het kroningsfeest" over de liefde
van de Engelse familie Clagg (vijf
mensen) voor hun vorstin. Alle Galïi-
co-uitgaven: Wereldbibliotheek, Am
sterdam.
Een jonge buitenlandse schrijver die
verrassend snel de Nederlandse
markt veroverd heeft is de Span-
(Van onze correspondent)
Drs. Johannes Ager Bakker in An-
dijk en thans burgemeester van
Hoogeveen kwam twee weken ge
leden op een dinsdag van vakantie
terug en vond op zijn deurmat een
brief van minister prof. Andries-
sen, waarin deze hem vroeg, of hij
staatssecretaris van economische
zaken wilde worden. Deze brief
kwam als een donderslag bij hel
dere hemel. Over een eventuele be
noeming was nooit eerder gespro
ken, drs. Bakker had er zelfs nooit
over gedacht.
Na veel wikken en wegen („Het was
een bijzonder moeilijke beslissing", ver
trouwde hij ons toe), heeft hij de op
dracht aanvaard. Doch niet nadat prof.
Andriessen hem ook het regionaal in
dustrialisatiebeleid had toevertrouwd.
Een beleid, dat drs. Bakker, zij het van
andere zijde, wel bijzonder is ver
trouwd.
Want de kern Hoogeveen heeft in zijn
ontwikkeling tot industriegemeente bij
zonder veel aan deze dynamische figuur,
aan de beweeglijke zakenman met ge
voel voor realiteit, te danken gehad.
„Ik ben heel rustig met vakantie terug
gekomen", vertelt de nieuwe staats
secretaris. Ja, de beslissing was bijzon
der moeilijk. Viereneenhalf jaar heb ik
hier in Hoogeveen zeer ambitieus ge
werkt. Maar dat is veel tekort om een
beleid in een bepaalde plaats tot een af
gerond geheel te maken. In het begin
was mijn ambitie voor het aanvaarden
van deze functie niet zo groot. Ik heb
echt mijn best gedaan, om me van per
soonlijke gevoelens (het plezierige werk
hier en of we hier gelukkig zijn) afstand
te nemen. Zo heb ik de wezenlijke func
tie van het werk hier en het werk op
een departement tegenover elkaar ge
steld. En ik verzeker U, dat zo'n func
tie in een plaats als deze niet te licht
hoeft te wegen. Hoogeveen, met zijn
bijna 30.000 inwoners, met zijn duizend
woningen in aanbouw, is een plaats vol
ideeën en medewerking van raad en
burgerij. Anderzijds was daar de onbe
kendheid met het werk in Den Haag,
met de contacten ten departemente en
met het parlement. Dat alles is nog een
gesloten boek voor mij. De beslissing
woog mij dus zwaar".
BOEIEND
Dat de op zichzelf belangrijke on
derdelen middenstandszaken en toe
risme worden uitgebreid met het re
gionale industrialisatiebeleid en het
ordeningsbeleid betekent, dat het een
werkkring wordt met boeiende as
pecten. Een regionaal industrialisa
tiebeleid maakt het voor mij wel een
stuk aantrekkelijker. Vier- tot vijf
maal staat deze slanke Fries (ge
boren in Bolsward), later wethouder
daar, nog weer later burgemeester
van Andijk), kwiek op om een tele
foontje aan te nemen. Van alle kan
ten wordt hij gefeliciteerd, het toe
stel rinkelt herhaaldelijk.
Gevraagd naar de gebeurtenissen tij
dens zijn burgemeesterschap in Hooge
veen, die hem het meeste genoegen heb
ben geschonken, zegt hij: „Laat ik vol
staan met te zeggen dat ik hier met
heel veel plezier heb gewerkt. Het is
in deze periode gelukt de structuur van
Hoogeveen te veranderen voor die van
een toekomstige grote plaats. Er is nu
als het ware een schema waarin die ver
andering kan gebeuren". Als wij daarna
inhaken op het industrialisatiebeleid en
drs. Bakker vragen naar zijn oordeel
over het beleid in de laatste jaren,
wordt hij, begrijpelijk, voorzichtig. Als
wij aandringen en hem vragen of het
te schriel of misschien te royaal is ge
weest, ontwijkt hij het antwoord met:
„Het was in elk geval succesvol. Ge
zien vanuit het standpunt van gemeen
tebestuurder had het natuurlijk altijd
royaler gekund".
DOORGAAN
„Ik hoop in elk geval in de toekomst
aan dit beleid mee te werken. Ik
vind wel, dat het moet worden voort
gezet. Het is immers pas dan defini
tief zinvol als het beëindigd moet
worden, maar dat is in een paar jaar
niet mogelijk". Het vooruitzicht dat
een functie van staatssecretaris ge
woonlijk slechts een van enkele ja
ren is, omdat met een minister meest
al ook zijn staatssecretaris pleegt te
vertrekken, heeft weinig invloed ge
had op zijn besluit het aanzoek te
aanvaarden.
,Als het er maar altijd om zou gaan
jaard Juan Goytisolo. Donker, Rot
terdam, bracht' twee nieuwe boeken
van hem, Fiestas, van 1957, onder de
titel „Festiviteiten" door Esteban
Lopez vertaald, en het nieuwe „La
Isla", „Het Eiland", vertaald door
G. J. Geers.
We blijven even in het zuiden: uit
Italië kwam een nieuw werk van de
bekende auteur Alberto Moravia,
„Cecilia en de Verveling" („La
Noia"), van Holkema en Warendorf,
Amsterdam gaf het uit. In de Ita
liaanse renaissance spelend, doch het
werk van de moderne Amerikaan Ir
ving Stone, is het derde deel van
„De roman van het leven van Michel
Angelo", waarvoor we reeds uitvoe
rig uw aandacht hebben gevraagd bij
het verschijnen van deel I en II. Dit
derde deel heet „Schepper in Gods
hand", is geheel in de trant van de
vorige delen, d.w.z. soms goed, soms
slechts maar steeds gedocumenteerd.
Het geheel valt, het was haast niet
anders te verwachten, tegen. Dit deel
besluit met een reeks zeer matige,
grofgerasterde reprodukties naar
werken van Michelangelo, als geheu
gensteuntjes. Wie de twee andere de
len las, zal dit deel stellig niet willen
missen. (Hollandia, Baarn).
We blijven nu even in de Engels
talige sector: „En toen genas ik" van
Lorraine Pieker is de autobiografie
van een astma-patiënte; de oor
spronkelijke titel luidt heel juist „My
inward journey" en het is onbegrij
pelijk dat men zo'n nare Nederlandse
titel gekozen heeft. Lorraine Pieker
verhaalt namelijk van haar speur
tocht naar zelfkennis, naar inzicht in
de eigen psyche, waardoor haar vorm
van astma, in dit geval een psycho
somatische kwaal, genezen is. De
psycholoog drs. H. J. Jansen schreef
een gereserveerd voorwoord bij dit
interessante boek dat men inderdaad
met een zekere voorzichtigheid bena
deren moet. (Wereldbibliotheek, Am
sterdam).
Moussault, Amsterdam, bracht een
vertaling van „Solitary Confine
ment", Eenzame opsluiting, van de
Engelsman Christopher Burney. Bur-
ney werd in 1942, 25 jaar oud, als pa
rachutist boven Frankrijk neergela
ten, doch door de Duitsers gearres
teerd en 18 maanden in de gevange
nis van Fresnes opgesloten, vol
strekt afgezonderd, met steeds de
executie of marteling voor ogen. La
ter heeft hij Buchenwald nog mee
moeten maken en overleefd. Eten on
vergetelijk boek over een extreme si
tuatie.
Een nieuw werk van Muriel Spark
bracht Contact, Amsterdam, name
lijk „De Vrijgezellen" (The Bache
lors), facetten van het vie bohème
der ontelbare Londense vrijgezellen.
„Leven aan de top" van John Braine
vervolgt het relaas over Joe Lamp-
ton, bekend uit „Plaats aan de top";
Sijthoff, Leiden gaf het als paper
back uit. Van de jonggestorven Stig
Dagerman (19231954) verscheen
als Literaire Reuzenpocket bij de
Bezige Bij „Het verbrande Kind",
vertaald door J. Bernlef.
Tot slot enkele boeken van Duits-tali-
gen: Melita Maschmann schreef
„Sporen van as", dat weer een boek
over het rassenvraagstuk genoemd
zou kunnen worden (joodse, Frans-
Arabische en joods-Arabische proble
men), Wereldbibliotheek, Amster
dam. H. P. Leopold brengt een nieu
we roman van Luise Rinser, „De vol
maakte blijdschap", de Meulenhoff-
editie E 21 is het debuut van de
Zwitser Otto Walter „De elfde
nacht" (Der Stumme) dat een na
vrant vader-zoon conflict behandelt
(J. M. Meulenhoff, Amsterdam).
Literaire Reuzenpocket no. 40, „Een
ziel van hout", eveneens een debuut
van de Weens-joodse, in Londen wo
nende auteur Jakov Lind, novellen;
„Verboden toegang voor het gewe
ten" bevat de briefwisseling tussen
de Hiroshima-piloot Claude Ëatherly
(in Amerika krankzinnig verklaard)
en Günther Anders, een der leiders
van de anti-atoombewegïng in Euro
pa. De brieven worden ingeleid door
Robert Jungk. (Moussault, Amster
dam).
(Advertentie)
V,;. "i;\_-,i
7'7
zekerheid te hebben, had ik beter bur
gemeester van Hoogeveen kunnen blij
ven", vindt hij. „Maar ik maak me nog
geen zorgen over de dag van morgen".
Die zorgen voor de dag van morgen
blijven eerder voorbehouden aan Hooge
veen zelf, dat met drs. Bakker een ma
gistraat verliest, die veel voor de ge
meente heeft kunnen doen.
DYNAMISCH
Het mooiste voorbeeld van drs. Bakkers
kwieke, dynamische aanpak van zaken,
spreekt wel uit de bekentenis van in
dustrieel Aardenburg, tijdens de ope
ning van Europa's grootste diepvries-
kluis in Hoogeveen gedaan: „Deze ves
tiging kreeg een half uur, zondagmor
gen, na de kerkdienst, haar beslag".