Israëlische bedoeïnen op weg naar civilisatie Einde aan arm bestaan Kabelbaan naar de Fuji-ama DRIE NIEUWE DELEN IN SERIE „DWARS DOOR DE MODERNE WERELDLITERATUUR" Burgemeester Bakker na veel wikken en wegen- naar de residentie naadloze tapijtweelde van plint tot plint GROEIT NOG STEEDS Bij Nazareth wotdt dorp gebouwd Herman Kesten Van en voor de boekenplank Staatssecretaris economische zaken Juan Goytisolo „Het was een moeilijke beslissing" Muriel Spark WOENSDAG 11 SEPTEMBER J863 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT S (Advertentie) (Van een medewerker) \7dor de Bedoeïnen van Israël gaat een nieuwe tijd aanbreken. Niet lang nog zullen zij ronddolen door de woeste verten van de Negev of Galilea, op weg van de ene naar de andere plek om met primitieve middelen de landbouw te beoefenen. Niet lang meer zul len zij aan de rand van het bestaan, ten prooi aan grote armoede en ziekten zijn. De Israëlische regering heeft een plan ontwikkeld tot hun civilisatie. Reeds jaren geleden zijn daartoe met goed ge volg de eerste stappen gezet. Het gold vooral de medische voorzie ning, waarbij de uit Amsterdam afkomstige jeugdige Ares van Es- so pioniersarbeid heeft vericht. Thans zullen op bredere basis mid delen worden aangewend, opdat over een aantal jaren de Bedoeïnen hun nomadenbestaan hebben geruild voor het hechten aan een vas te plaats. Want weliswaar mag het leven van de Bedoeïnen schil derachtig lijken en in westerse ogen niet van romantiek gespeend, in werkelijkheid is het een zwaar en behoeftig bestaan. Oet is niet louter menslievend heid van de Israëlische autoriteiten de Bedoeïnen civili satie bij te brengen, al is het uiteraard voor de heersers der woestijn van groot belang. Er zijn voor de Israëlische rege ring vele redenen geweest. Het politieke aspect is daarvan het geringste. De Bedoeïnen zijn be faamde smokkelaars en trekken zich van de landsgrenzen weinig aan. Evenmin laten zij zich in met de binnenlandse politiek in Israël. De stemgerechtigde Be doeïnen van de 25.000 die in Is raël leven, van wie bijna 20.000 in Negev, stemmen trouw Ben Georions socialistische Mapai niet omdat zij zijn beginselen zijn toegedaan, maar meer om dat het nooit kwaad kan het heersende regime te steunen als het bewezen heeft een open oog en een gevulde kas te hebben voor de problemen van de heer sers der woestijn. men, zijn nogal hoog opgelopen. Eni ge miljoenen waren daarmee ge moeid. Het zou enige tientallen mil joenen gaan betekenen indien de na tuur voor rampjaren zou gaan zor gen. Vroeger compenseerden de Be doeïnen de hen door de natuur toege brachte schade door het houden van rooftochten. De Israëlische regering heeft hen reeds lang laten blijken, daar niet bijster van gecharmeerd te zijn. De Bedoeïnen leiden een zeer oneco nomisch bestaan en zijn zeer kwets baar. Zij hebben in totaal een kudde van 50.000 schapen en geiten en 10.000 kamelen. Nog steeds beschou wen zij de grootte van hun veestapel als een bewijs voor hun welstand. Volgens de Israëlische deskundigen zou deze veestapel tot een kwart te ruggebracht moeten worden. Maar de Bedoeïnen wensen hier nauwelijks over te praten. Dat wordt dan ook niet meer gedaan, al loopt het de Is raëlische regering danig in de papie ren. Een ander argument voor hun ont wikkeling is de ontginning van de Negev. De Bedoeïnen beschouwden een terrein van 50.000 hectaren als hun gebied, waar zij onbeperkte vrij heid genieten. De Negev wordt ech ter in ontwikkeling gebracht en iede re meter die in cultuur gebracht is knabbelt een stukje af van het do mein der Bedoeïnen. Die gevulde kas is overigens een be langrijke reden geweest voor de Is raëlische regering plannen te ont werpen voor het vestigen op bepaal de plaatsen van de Bedoeïnen. Reeds hebben ruim duizend de gelegenheid te baat genomen in loondienst te tre den. De Israëlische regering heeft thans in Negev vier arbeidsbureaus voor Bedoeïnen geopend. Als zij zich vestigen, dan ontvangen zij van de regering een renteloze lening voor de bouw van een huis, een vergoeding voor de hen toebehorende stukken vee en een lapje grond. De Bedoeïnen hebben bewezen 't meest geschikt te zijn voor werk in wijnakkers of si naasappelplantages De uitkeringen die de Israëlische re gering de Bedoeïnen ging verstrek ken bij droge seizoenen, waarbij vele schapen, geiten en kamelen omkwa- Bedoëinenvrouw in goed humeur. Deze staan overigens niet onwelge vallig tegenover de Israëlische plannen. In de loop der jaren hebben zij de medische dienst van Israël le ren waarderen en al moest er veel weerstand overwonnen worden, het is hun gebleken dat een pilletje van de dokter beter baat geeft dan amulet ten. Ook wat de huisvesting betreft hebben de Bedoeïnen geleerd. Het is hun duidelijk geworden dat de tradi tionele zwarte tent minder bescher ming biedt dan houten huisjes. In de Bedoeïnenwereld geldt het zelfs dat de meisjes uit hun stammen die in Israël rondzwerven, verwend zijn. De bruidschat die voor een Israëlisch Bedoeïnenmeisje betaald moet wor- pen van de weinige projec ten in Tokio, dat nu eens geen verband houdt met de komende Olympische Spelen, doch pas over twee jaar ver wezenlijkt zal worden, is zo juist in het eindstadium van voorbereiding gekomen, na een jarenlange strijd van me ningen. Na de eerste wereldoorlog was voor het eerst het plau opgeko men, de top van de Fuji-ama door de bouw van een kabelspoorweg of een zweefbaan ook voor „gewo ne" toeristen toegankelijk te ma ken en niet alleen voor bedevaart gangers en bedreven klimmers. Het plan werd herhaaldelijk ver ontwaardigd van de hand gewezen als een schending van Japans mooiste en hoogste berg, die bo vendien het nationale heiligdom was en nog steeds is. NIEUW PROJECT De „Fuji Express Company" heeft nu een plan ontworpen, dat de schoonheid van de bergtop niet aantast maar toch binnen twee uur reizigers van Tokio naar de top van de Fuji-berg brengt. In principe hebben de verantwoorde lijke autoriteiten reeds hun toe stemming gegeven. Drie Japanse aannemersbedrijven zijn uitgeno digd om reeds over enkele weken hun constructietekeningen voor te leggen aan het ministerie van ver keer. De opgave is het bouwen van een ondergrondse kabelbaan van 2800 meter, die halverwege de berg tot nabij de top voert. De laatste 150 meter worden in een lift afgelegd. De kabelbaan moet de 2800 meter naar de ruim 3700 meter hoge top af kunnen leggen in 15 minuten. Er komen echter drie pauzes om de passagiers op een panoramaterras de gelegen heid te geven te wennen aan het hoogteverschil. De bouw van de kabelbaan zal bijna dertig miljoen gulden gaan kosten. Ook de alpi nistenverenigingen hebben geen bezwaar tegen deze in elk opzicht ideaal beoordeelde oplossing om dat de bestijging van de Heilige Berg weliswaar vermoeiend maar van alpinistisch standpunt bezien nauwelijks interessant is. Met de bouw van deze spoorweg wordt ook nog terloops een ander probleem opgelost: de ongeveer 80.000 mensen, die jaarlijks de berg beklommen in de maanden juli en augustus, lieten steeds enorme hoeveelheden lege conser venblikken en flessen achter die dan later door militairen verwij derd moesten worden. En die hoopt men nu kwijt te zijn, want als de kabelbaan er is zullen wei nigen meer te voet de tocht onder nemen. Advertentie Het internationale keurmerk voor kwaliteitstapijt soort INTERTEST Gazon verzetbouclé INTERTEST Espada, moquette frisé INTERTEST Norland jacq. wilton Vraag uw woninginrichter breedte prijzen 3.80 m.. 2.00 m., 1.30m. f. 24.60 per m2. 3.80 m. f. 34.50 per m2. 3.80 m. f. 39.75 per m2. WYERS afd. tapijten. 2.. den is tot exorbitante prijzen uitge lopen. Enige jaren geleden heeft men dan ook aan de Iseraëlische regering gevraagd een prijsstop af te kondi gen. De Israëlische regering kon er echter niet veel aan doen en ze moet met lede ogen toezien, dat huwbare Be- doeïnenmeisjes illegaal uit Syrië en Jordanië geïmporteerd worden. Hoewel met de civilisatie van de Be doeïnen in de Negev vorderingen worden gemaakt, ligt deze taak aan merkelijk gemakkelijker bij de stam men in Galilea. Deze zijn reeds vroe ger met de beschaafde wereld in aan raking gekomen. Bij Nazareth wordt thans een dorp gebouwd waar 250 van hen zullen komen te wonen. Het is voorlopig nog een experiment, want nergens anders in het Midden Oosten bestaat een Bedoeïnendorp. Als het slaagt dan zullen meer van deze dorpen worden gebouwd. En er is grote kans van slagen, want ver scheidene vaders hebben hun zonen naar school gezonden en sommigen van hen ontvangen zelfs middelbaar onderwijs. Deze vlucht heeft zelfs de Israëlische regering verast. Over eni ge generaties zullen alle Bedoeïnen in Israël geletterd en van behoeftige no maden geworden zijn tot burgers aan een vaste plaats gebonden. r\e uitgeverij ,,De Tijdstroom" te Lochem geeft een bijzonder goede romanreeks uit, goedkope, keurig verzorgde boeken, ge titeld „Dwars door de moderne wereldliteratuur". Voor verschei dene werken uit die reeks hebben we reeds uw aandacht gevraagd. Enkele namen: Goytisolo (Spanje), Oyono (Kameroen), Tutuola (Nigerië), Kawabata (Japan). Drie nieuwe delen ontvingen we: „Pedro Paramo" van de Mexicaan Juan Rulfo (vertaald door J. M. Lechner)„De poorten van het paradijs" van Jerjy Andrejewski (Polen), vertaald door Lisella Stembord) en „Sneeuwland" van Yasuari Kawabata, vertaald door C. Ouwehand. Rulfo is thans 44 jaar oud en hij heeft tot nu toe slechts twee boeken geschreven, een verhalenbundel en de korte roman „Pedro Paramo", een sterk en opvallend werk dat ons in een vreemde wereld binnenvoert sa men met de Mexicaan die op speur tocht is naar zijn dode vader in een verlaten dorp in een landstreek, he ter dan de hel". Ze zeggen dat veel van de mensen die daar sterven en in de hel terecht komen, terugkomen naar hier om een deken te halen". „De poorten van het paradijs" is een poëtische verbeelding rondom de kin derkruistocht. Helaas geschreven in een krampachtige stijl (zoals „De Messiah" van de jonge Vlaming Krij- gelmans), alles één eindeloze zin. Dat kan natuurlijk niet, wordt dodelijk vermoeiend en verward en we moeten dan ook bekennen dat we de lectuur na enkele pagina's pogen gestaakt hebben. „Sneeuwland" van Yasuma- ri Kawabata werd uit het Japans vertaald en ingeleid door C. Ouwe hand. Aan dit korte, poëtische boek over een ingewikkelde liefdesgeschie denis heeft de auteur herhaaldelijk veranderd, zodat het de datum 1934- 1947 draagt. Het bevat twee treffen de foto's van de Japanse fotograaf Hiroshi Hamaya, waarvan vooral die in de sneeuwhut zingende kinderen ontroerend is. De vertaler slaat met (Advertentie) zijn vertaling een goed, met zijn fo to's een pover figuur. Remco Campert vertaalde „Moderato Contabile" van Marguerite Duras, Contact, Amsterdam gaf het uit in de reeks „Auteurs van de tweede eeuw helft" het boek is zeer bekend gewor den door de film die ernaar gemaakt werd. O.i. is het een boek met veel pretentie en weinig inhoud (en dan nog opzettelijk vaag-verward) dat éven in de mode is omdat het in bre de kring aanslaat, zoals een chanson dat doen kan. Een boek dat in een minimum van tijd weer vergeten zal zijn. Ook het scenario en de dialoog van de beroemde film „Hiroshima mon amour" werd door Contact uit gegeven; Jean Schalekamp zorgde voor de vertaling. Geïllustreerd met filmfoto's uitaard, doch die foto's zijn bijzonder slecht gereproduceerd. De Wereldbibliotheek, Amsterdam, brengt van de 62-jarige Duitser Her man Kesten de novellenbundel „De vriend in de kast". Voortreffelijke verhalen, stuk voor stuk, boordevol leven en levenswijsheid, d.w.z. Kes- tens wijsheid is eigenlijk dat alles heel, heel onzeker is. „Toen hij stierf, dachten zijn naaste vrienden een vra gende uitdrukking op zijn gelaat te bespeuren" eindigt een verhaal; het zou het motto kunnen zijn voor het hele boekje. öftdiGd! fesrsb sb si« sb sb sfe sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb sb m sb sb sb sb sb sb sb sr :Gö:Gö:Gö;6ö:6i):Gï)iGO:G{):Gt}:Gt):Gi):GO:£ö:GO:Gï)iGD;Gö:GD:Gï):G«):GO:Gö:Gï};G«3;GD;Gü:Gö:Gö:Gö:Gt):Gö':Gïi:<ï f',b OtO Gi'C r'C!ï «rt 75 AbO WO ■■i tY.r. bO Wn o-i'-i r?Cfi ALQ K'Ö CAO 'Oen ^AO v. - ,£AO AAO tekening DOEVE Een vreemdeling kan 't amuseren in UW stad eens fijn te souperen, een jloorshow te zien of te dansen misschien moet U daarvoor eerst emigreren? Alexander Pola sw CïW <sw «SF W/JL •sS? civ? «W I# «7? pv «SV ei» c-v «w ir.'.'Ji ï-% (TGV m ew A-b' W W Verder ontvingen we van de Wereld bibliotheek nog een paar zogenaam de premie-boekjes: de mooie Kirgie- zennovelle „Dzjamilja" van Tsjingiz Aztmatov, verlucht met matige ilus- traties in schaaftechniek van Lou Strik, „De gouverneur" (verhaal) van Leonid Andrejef (1871-1919) goed verlucht door R. Snapper, en „De Ri- viertrap" (novellen) van Tagore, versierd met lelijke conté-tekeningen van Ronald Fryiing. Eveneens van Wereldbibliotheek de opvallende ro man „Heldencarrousel" van Franz Fabris. Het is een debuut van een thans 36-jarige Duitse schrijver. Het boek speelt onder de „Halbstarken" tijdens de ineenstorting van het Der de Rijk. Oscar Timmers zorgde voor een goede vertaling, maar het boek lijkt ons toch geen blijvertje. Paul Gallico behoort tot de echte successchrijvers van deze tijd; na zijn beroemde „Sneeuwgans" is er een stroom van boeken van hem versche nen die ook bijna alle in het Neder lands werden vertaald. De nieuwste zijn: „Scruffy", een vrolijk en geestig boek, gebaseerd op de aloude legende dat het verblijf der Engelsen in Gi braltar afhankelijk is van het welzijn van de bekende kolonie barbarijnse apen op de rots aldaar (Scruffy is zo een aap) en voorts een bundel van vijftien knappe vertellingen „De gla zen deur", een heel gevarieerde staal kaart van vertelkunst, die bewijst dat Gallico tot de ras-vertellers behoort. Als Telstar-pocket no. 4 verscheen van hem dan nog de korte roman „Het kroningsfeest" over de liefde van de Engelse familie Clagg (vijf mensen) voor hun vorstin. Alle Galïi- co-uitgaven: Wereldbibliotheek, Am sterdam. Een jonge buitenlandse schrijver die verrassend snel de Nederlandse markt veroverd heeft is de Span- (Van onze correspondent) Drs. Johannes Ager Bakker in An- dijk en thans burgemeester van Hoogeveen kwam twee weken ge leden op een dinsdag van vakantie terug en vond op zijn deurmat een brief van minister prof. Andries- sen, waarin deze hem vroeg, of hij staatssecretaris van economische zaken wilde worden. Deze brief kwam als een donderslag bij hel dere hemel. Over een eventuele be noeming was nooit eerder gespro ken, drs. Bakker had er zelfs nooit over gedacht. Na veel wikken en wegen („Het was een bijzonder moeilijke beslissing", ver trouwde hij ons toe), heeft hij de op dracht aanvaard. Doch niet nadat prof. Andriessen hem ook het regionaal in dustrialisatiebeleid had toevertrouwd. Een beleid, dat drs. Bakker, zij het van andere zijde, wel bijzonder is ver trouwd. Want de kern Hoogeveen heeft in zijn ontwikkeling tot industriegemeente bij zonder veel aan deze dynamische figuur, aan de beweeglijke zakenman met ge voel voor realiteit, te danken gehad. „Ik ben heel rustig met vakantie terug gekomen", vertelt de nieuwe staats secretaris. Ja, de beslissing was bijzon der moeilijk. Viereneenhalf jaar heb ik hier in Hoogeveen zeer ambitieus ge werkt. Maar dat is veel tekort om een beleid in een bepaalde plaats tot een af gerond geheel te maken. In het begin was mijn ambitie voor het aanvaarden van deze functie niet zo groot. Ik heb echt mijn best gedaan, om me van per soonlijke gevoelens (het plezierige werk hier en of we hier gelukkig zijn) afstand te nemen. Zo heb ik de wezenlijke func tie van het werk hier en het werk op een departement tegenover elkaar ge steld. En ik verzeker U, dat zo'n func tie in een plaats als deze niet te licht hoeft te wegen. Hoogeveen, met zijn bijna 30.000 inwoners, met zijn duizend woningen in aanbouw, is een plaats vol ideeën en medewerking van raad en burgerij. Anderzijds was daar de onbe kendheid met het werk in Den Haag, met de contacten ten departemente en met het parlement. Dat alles is nog een gesloten boek voor mij. De beslissing woog mij dus zwaar". BOEIEND Dat de op zichzelf belangrijke on derdelen middenstandszaken en toe risme worden uitgebreid met het re gionale industrialisatiebeleid en het ordeningsbeleid betekent, dat het een werkkring wordt met boeiende as pecten. Een regionaal industrialisa tiebeleid maakt het voor mij wel een stuk aantrekkelijker. Vier- tot vijf maal staat deze slanke Fries (ge boren in Bolsward), later wethouder daar, nog weer later burgemeester van Andijk), kwiek op om een tele foontje aan te nemen. Van alle kan ten wordt hij gefeliciteerd, het toe stel rinkelt herhaaldelijk. Gevraagd naar de gebeurtenissen tij dens zijn burgemeesterschap in Hooge veen, die hem het meeste genoegen heb ben geschonken, zegt hij: „Laat ik vol staan met te zeggen dat ik hier met heel veel plezier heb gewerkt. Het is in deze periode gelukt de structuur van Hoogeveen te veranderen voor die van een toekomstige grote plaats. Er is nu als het ware een schema waarin die ver andering kan gebeuren". Als wij daarna inhaken op het industrialisatiebeleid en drs. Bakker vragen naar zijn oordeel over het beleid in de laatste jaren, wordt hij, begrijpelijk, voorzichtig. Als wij aandringen en hem vragen of het te schriel of misschien te royaal is ge weest, ontwijkt hij het antwoord met: „Het was in elk geval succesvol. Ge zien vanuit het standpunt van gemeen tebestuurder had het natuurlijk altijd royaler gekund". DOORGAAN „Ik hoop in elk geval in de toekomst aan dit beleid mee te werken. Ik vind wel, dat het moet worden voort gezet. Het is immers pas dan defini tief zinvol als het beëindigd moet worden, maar dat is in een paar jaar niet mogelijk". Het vooruitzicht dat een functie van staatssecretaris ge woonlijk slechts een van enkele ja ren is, omdat met een minister meest al ook zijn staatssecretaris pleegt te vertrekken, heeft weinig invloed ge had op zijn besluit het aanzoek te aanvaarden. ,Als het er maar altijd om zou gaan jaard Juan Goytisolo. Donker, Rot terdam, bracht' twee nieuwe boeken van hem, Fiestas, van 1957, onder de titel „Festiviteiten" door Esteban Lopez vertaald, en het nieuwe „La Isla", „Het Eiland", vertaald door G. J. Geers. We blijven even in het zuiden: uit Italië kwam een nieuw werk van de bekende auteur Alberto Moravia, „Cecilia en de Verveling" („La Noia"), van Holkema en Warendorf, Amsterdam gaf het uit. In de Ita liaanse renaissance spelend, doch het werk van de moderne Amerikaan Ir ving Stone, is het derde deel van „De roman van het leven van Michel Angelo", waarvoor we reeds uitvoe rig uw aandacht hebben gevraagd bij het verschijnen van deel I en II. Dit derde deel heet „Schepper in Gods hand", is geheel in de trant van de vorige delen, d.w.z. soms goed, soms slechts maar steeds gedocumenteerd. Het geheel valt, het was haast niet anders te verwachten, tegen. Dit deel besluit met een reeks zeer matige, grofgerasterde reprodukties naar werken van Michelangelo, als geheu gensteuntjes. Wie de twee andere de len las, zal dit deel stellig niet willen missen. (Hollandia, Baarn). We blijven nu even in de Engels talige sector: „En toen genas ik" van Lorraine Pieker is de autobiografie van een astma-patiënte; de oor spronkelijke titel luidt heel juist „My inward journey" en het is onbegrij pelijk dat men zo'n nare Nederlandse titel gekozen heeft. Lorraine Pieker verhaalt namelijk van haar speur tocht naar zelfkennis, naar inzicht in de eigen psyche, waardoor haar vorm van astma, in dit geval een psycho somatische kwaal, genezen is. De psycholoog drs. H. J. Jansen schreef een gereserveerd voorwoord bij dit interessante boek dat men inderdaad met een zekere voorzichtigheid bena deren moet. (Wereldbibliotheek, Am sterdam). Moussault, Amsterdam, bracht een vertaling van „Solitary Confine ment", Eenzame opsluiting, van de Engelsman Christopher Burney. Bur- ney werd in 1942, 25 jaar oud, als pa rachutist boven Frankrijk neergela ten, doch door de Duitsers gearres teerd en 18 maanden in de gevange nis van Fresnes opgesloten, vol strekt afgezonderd, met steeds de executie of marteling voor ogen. La ter heeft hij Buchenwald nog mee moeten maken en overleefd. Eten on vergetelijk boek over een extreme si tuatie. Een nieuw werk van Muriel Spark bracht Contact, Amsterdam, name lijk „De Vrijgezellen" (The Bache lors), facetten van het vie bohème der ontelbare Londense vrijgezellen. „Leven aan de top" van John Braine vervolgt het relaas over Joe Lamp- ton, bekend uit „Plaats aan de top"; Sijthoff, Leiden gaf het als paper back uit. Van de jonggestorven Stig Dagerman (19231954) verscheen als Literaire Reuzenpocket bij de Bezige Bij „Het verbrande Kind", vertaald door J. Bernlef. Tot slot enkele boeken van Duits-tali- gen: Melita Maschmann schreef „Sporen van as", dat weer een boek over het rassenvraagstuk genoemd zou kunnen worden (joodse, Frans- Arabische en joods-Arabische proble men), Wereldbibliotheek, Amster dam. H. P. Leopold brengt een nieu we roman van Luise Rinser, „De vol maakte blijdschap", de Meulenhoff- editie E 21 is het debuut van de Zwitser Otto Walter „De elfde nacht" (Der Stumme) dat een na vrant vader-zoon conflict behandelt (J. M. Meulenhoff, Amsterdam). Literaire Reuzenpocket no. 40, „Een ziel van hout", eveneens een debuut van de Weens-joodse, in Londen wo nende auteur Jakov Lind, novellen; „Verboden toegang voor het gewe ten" bevat de briefwisseling tussen de Hiroshima-piloot Claude Ëatherly (in Amerika krankzinnig verklaard) en Günther Anders, een der leiders van de anti-atoombewegïng in Euro pa. De brieven worden ingeleid door Robert Jungk. (Moussault, Amster dam). (Advertentie) V,;. "i;\_-,i 7'7 zekerheid te hebben, had ik beter bur gemeester van Hoogeveen kunnen blij ven", vindt hij. „Maar ik maak me nog geen zorgen over de dag van morgen". Die zorgen voor de dag van morgen blijven eerder voorbehouden aan Hooge veen zelf, dat met drs. Bakker een ma gistraat verliest, die veel voor de ge meente heeft kunnen doen. DYNAMISCH Het mooiste voorbeeld van drs. Bakkers kwieke, dynamische aanpak van zaken, spreekt wel uit de bekentenis van in dustrieel Aardenburg, tijdens de ope ning van Europa's grootste diepvries- kluis in Hoogeveen gedaan: „Deze ves tiging kreeg een half uur, zondagmor gen, na de kerkdienst, haar beslag".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 9