Amerikaanse Fliplander heeft ..DELTAPLAN UIT 1933" LEZERS SCHRIJVEN TATI GAF „MENEER HUL0T" EEN NIEUWE VAKANTIE-UITRUSTING Humoristische rol van Tony Curtis „Landry en Van Till" neemt „Pagottan" over NOG ONBESCHAAMDER VROUW EN HOND IETS OVER HET VINDEN VAN JONGE ZEEHONDEN Abraham Mol, de reclame-tekenaar in ruste Films in Zeeland ,,'t WAS EEN HOBBY: MEER NIET Ontsporingen Onderwijzer af Berekeningen Brug-idee Orgelconcert van Dirk Janz. Zwart in Vrouwenpolder Uitbreiding belangen „Amstel Brouwerij" Luijcks gaat volgende maand weer produceren Aandelenemissie „De Bijenkorf" Proefbedrijf „Provimi" Vier gewonden bij verkeersongelukken te Kloosterzande Nu meer mijnsteen voor Deltawerken V riendenschieting Holland-België KERKNIKUWS Vierde assemblee van Lutherse wereldfederatie bijeen in Helsinki WOENSDAG 31 JULI 1963 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 Advertentie (Van een onzer verslaggevers). OP EEN BOVENKAMERTJE ergens aan de Ascensionstreet in de Amerikaanse stad Passaic (New Yersey) zat dertig jaar gele den een reclametekenaar gebogen over een grote kaart. Uit zijn pen vloeiden strakke lijnen. De al grijzende, bijna vijftig jaar oude man was weer een avondje bezig aan zijn „hobby". En op zijn papier kregen niet de contouren vorm van een speelse, aantrekke lijke reclameplaat. Nee, hij zat er met de kaart van een stukje van zijn oude vaderland voor zichzuidwest Nederland. De Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden. Met de grote zeegaten ertussen. Maar in het brein van de tekenaar was een idee gerijpt en dat projecteerde zich langzaam op het tekenvel. Hij trok die zeegaten van Hoek van Holland tot aan Breskens met een paar forse lijnen dicht. De uit Nederland afkomstige Amerikaan werkt aan een „Plan voor af sluitdijken, vluchthavens en nieuwe verkeerswegen in Zuidwest- Nederland". Een voorlopertje van het „Deltaplan".... Nu ligt diezelfde kaart keurig opgerold in de kast van een onopvallend huis aan de Julianastraat in Sint-Philipsland. Abraham Mol heeft hem voor ons voor de dag gehaald. Hij grinnikt er een beetje om. Maar hij is er tegelijk trots op. Ondanks aandringen van vrienden heeft Mol zijn stukken nooit bij rijkswaterstaat op tafel gelegd. In de eerste plaats niet omdat hij vijftig jaar in Amerika heeft doorgebracht. En verder niet omdat het tekenen van kaarten alleen maar een „hobby" was. Mol is nu 78 jaar oud. Een paar jaar geleden heeft hij besloten om zijn pensioendollars maar naar Sint-Philipsland te laten overmaken. Hij wil nog wel graag een beetje in de streek wonen, die hem altijd zo heeft geboeid. Hij wil zien of er nog wat terechtkomt van zijn water staatkundige ideeën. Plannen voor 't leggen van dammen en bruggen, voor het graven van kanalen en de aan leg van rondwegen. Maar plannen, die hij nooit te koop aanbood. Men zou de grijze Abraham Mol van Sint-Phi lipsland een onbewuste telepathie in de schoenen kunnen schuiven. Want hij heeft niet meer plezier dan wan neer hij ziet, dat anderen uitvoeren wat hij al tientallen jaren tevoren heeft bedacht. En gebeurt het totaal anders: dan zal hij U graag, maar zonder enige pretentie, vertellen, wat hij er wel van dacht. Welke voordelen er aan zijn visie zaten. Want Abraham Mol heeft niet alleen dertig jaar geleden al een bescheiden „Deltaplannetje'] op papier getrokken. Hij heeft bij zich zelf ook steeds een Oosterschelde- brugplan gepropageerd. Hij heeft zo zijn kijk op de nu eindelijk geregel de. Schelde-Rijnverbinding. En eens heeft hij zelfs de Haringvlietbrug, zo als die er nu komt, de voorkeur gege ven boven de Moerdijkbrug. „Maar ze waren in 1930 al zover met de plannen voor die Moerdijkbrug, dat de minister er geen oren naar had..." Het klinkt wat pedant uit de mond van deze Fliplandse Amerikaan - of moet men hem een Amerikaanse Fliplander noemen? Maar Mol, de vroegere onderwijzer van Rilland- Bath en Bruinisse, de minutieuze kaartentekennaar uit de States, is nimmer zelf met zijn ideeën een wa terstaatskantoor of een departement binnengestapt. Kreeg men bij de „be voegde instanties" iets van zijn „hob by" te horen dan gebeurde dat langs een omweg. Dan was het iemand, die hem een duwtje wilde geven. Een „bewonderaar", die zei: „Man, waar om ga je er niet wat hogerop mee7" Maar de nu 78-jarige gepensioneerde heeft zijn kaarten, zijn plannen en zijn ideeën slechts in de eigen kring laten circuleren. Hij was al tevree wanneer later de deskundigen ook met nagenoeg hetzelfde plan op de tekentafels kwamen. Abraham Mol heeft een huis vol kaarten. Hij is er een verwoed verza melaar en maker van. En hij spe cialiseert zich in topografische mees terwerkjes. Nauwkeurig uitgewerkte wereldkaarten, zeekaarten en detail kaarten heeft hij bij bosjes liggen in de kast. „Er is niets, waaraan ik zo'n hekel heb als aan een onnauwkeuri ge kaart", zegt hij kritisch. En dan wijst hij ons op enkele ontsporingen in het lijnenpatroon om een precisie- karweitje van hetzelfde gebied ter vergelijking ernaast open te slaan. Ieder zal begrijpen, dat Mol deze „stiptheidsregel" ook op zijn eigen werk zou toepassen. Wanneer men zijn kaarten en blauwdrukken van eigen origine dan ook bekijkt wordt het duidelijk, dat hij met slordig werk geen genoegen nam. Dat maakt zijn „vroege Deltaplan", zijn ontwerp voor een ceintuur-heirbaan langs de gren zen van Nederland naar Ameri kaans voorbeeld en zijn brugideeën juist zo interessant. De rustend reclametekenaar uit St.- Philipsland praat er graag over. In zijn stille dorp aan de flank van de nu zo drukke rijksweg naar Zijpe ziet hij zijn levensverhaal als een rij flitsende auto s voorbijschieten. Het is een snoer met opvallende mo menten geworden. Een ketting, waar aan in Sint-Philipsland de eerste kra len zijn geregen en die daar nu ook weer wordt gesloten. OfMol zou nog een keertje moeten teruggaan naar de States, naar de streek waar het grootste deel van zijn familie woont: in New Jersey of Grand Rapids.... Want daar, ver van zijn Zeeuwse ge boortegrond, heeft hij jarenlang met de vraag rondgelopen, hoe Zeeland te beveiligen tegen de steeds weer voorkomende gevaarlijke vloeden? In de winter van 1905-1906 stond onder wijzer Mol in Rilland-Bath op de Westerscheldedijk. Er stond een zwa re springvloed, die het water tot hoog tegen de dijk opjoeg. Wat zou er ge beurd zijn, wanneer over deze water massa heen nog eens een zware storm had gestaan „Meester" Mol is niet lang in Rilland-Fath gebleven. Begin 1906 kwam hij terug op het eiland, waar ook zijn onderwijzers- studie aan de zogenaamde „Normaal school" was begonnen: op Sohou- wen-Duiveland, Enkele maanden maar heeft Bram Mol het in Bruinis se voor de klas uitgehouden. Toen stapte hij op de boot naar de Verenigde Staten. Het onderwijzers vak had uiteraard voor hem afge daan. Mol ging tekenen. Op een re clameatelier. En in dat vak is hij on geveer vijftig jaar gebleven. Hij werkte in New York en woonde lan ge tijd in Passaic, vijftien kilometer verderop. Ook Rochester (Grand Ra pids) en San Francisco Californië) hebben hem nog onder hun inwoners gehad. Verschillende Keren kwam hij over naar Holland. Eén keer om te trouwen, maar een andermaal om zich door de Duitsers te laten oppak ken en in een concentratiekamp te laten stoppen. Enfin, tegen Duitse krijgsgevangenen in Amerika is hij dan via Portugal weer uitgewisseld. Maar telkens als Mol in Zeeland kwam werd hij weer even nadrukke lijk bepaald bij de nog „ongetemde" zeearmen, die het land achter de dij ken op een kwade nacnt zouden kun nen bespringen. Onverhoeds. Er zou den dan veel slachtoffers moeten vallen. Mol was ermee „bezig". Ook in het verre Amerika. Daarom rang schikte hij zijn denkbeelden om Zuid west Nederland te beveiligen binnen de kaderlijnen van een grote kaart. Zijn „Plan voor afsluitdijken, vlucht havens en verkeerswegen" dus. In een hoekje staat het jaartal: 1933. Hij heeft er nog het originele exem plaar en een blauwdruk van. Natuurlijk wijken de ideeën van de heer Mol op een aantal punten be langrijk af van het huidige Deltaplan. Maar het principe is hetzelfde. Al leen wil de tekening zover gaan, dat ook Westerschelde en Nieuwe Water weg niet een dam worden geblok keerd, waarin dan enorme sluizen zouden moeten komen. Deze kunst werken zijn precies aangegeven. Ook bijvoorbeeld in het Haringvliet. Mol dacht er zelfs een later op kleine schaal toegepast systeem voor uit: de keersluizen, die zich bij storm vloed uit eigen beweging sluiten. Hij verluchtte zijn Deltakaart met een uitgewerkt profiel voor de af- sluitdammcn. En hij maakte bere keningen. Zoals de waterstaatsmen- scn dat later ook hebben gedaan. „Zijn" afsluitdijk door de Ooster- schelde van Schouwen naar Wal cheren mat 11 kilometer. In het ai.Jere geval zouden 256 km zeedijk moeten worden verhoogd. De dam door het Brouwershavense Gat het tracé wijkt nauwelijks af van het huidige zou volgens het Delta plan-Mol 5,5 km lang worden en de verzwaring van 114 km zeedijk over bodig maken. En de Westerschelde? Een 5 km lange dam van Vlissngen naar Breskens spaart een verhoging van 180 km zeedijk uit, zo had hij becijferd. Zeeuwsch-Vlaanderen gaf de heer Mol op zijn kaart in 1933 ook meteen een tunnel onder de Wester schelde in de richting Brabant, ter hoogte van Bath met een boog om het verdronken Land van Saeftinge heen. Zo had de Fliplandse Amerikaan ook zijn eigen plan voor een verbinding over de Oosfersehelde. Alleen zou het geen vijf kilometer lange brug wor den van Kats naar „De Val" bij Zie- rikzee. Nee, Mol dacht ook eens aan het eiland Tholen. „Dat mag niet buiten al deze nieuwe ontwikkelingen vallen", zo piekerde hij. Zijn oplossing was als volgt: een dam aanleggen op een lijn van de nieuwe veerhaven van Kats over de slikken van de Vondelingcnplaat. Tussen beide landhoofden een stuk brug over het Engelsch Vaarwater en in de noordelijke geulen van de Oos- terschelde ook een stuk brug over het Keeten, uitkomend voor de dijk van Ouwerkerk. Op de dam in het midden zou via een kleine brug „contact" kunnen worden gemaakt met Tholen door voor de Stavenissepolder een dijk aan te leggen over de slikken van de Dortsmanplaat. Uiteraard allen voorzien van royale verkeerswegen. „Tholen wordt dan eindelijk uit zijn gedeeltelijk isolement van Zeeland weggehaald", zo redeneerde de teke naar, terwijl hij zich over zijn kaarten boog. Ook de Zeeuwse oesterkwekers en mosselschippers moeten maar eens met Mol gaan praten. Hij heeft wel een oplossing voor hen. ,,'Dat oester bekken bij Yerseke behoeft helemaal niet verloren te gaan," zegt hij niet een pertinente uitdrukking op zijn vriendelijke gezicht. „Kijk" en dan komt de tekenpen weer op tafel „maak een doorsteek van de Wester schelde naar de Oosterschelde, bij voorbeeld bij Kruiningen. Laat het zeewater er vrij binnenstromen en uitvloeien en sluit die doorsteek al leen af, wanneer er gevaar dreigt. Dan moet er in dat oostelijk deel van de Oosterschelde alleen nog een dam worden gemaakt van Yerseke naar Gorishoek op Tholen. Om het zoute water tegen te houden en het niet te laten vermengen met het brakke of zoete water in het toe komstige Zeeuwse Meer". Mol heeft gezegd. Hij zal echt geen verdere acne ondernemen. Hij voelt zich niet geroepen om zich op te wer pen als een verdediger van de Zeeuw se vissers. Dat laat hij aan „ZEVI- BEL" over. Met zijn 78 jaren zal hij ook echt niet de strijdbijl opnemen tegen rijkswaterstaat, 't Is een hob by: dat ontwerpen van Deltaplan nen, dat op papier bouwen van dam men en bruggen. De nu gepensio neerde Fliplander doet het allemaal op zijn Amerikaans. En warempel: hij krijgt met niemand moeilijkheden.. ABRAHAM MOL ...Delta tekenaar... Dit is het „Plan voor afsluitdijken, vluchthavens en verkeerswegendat Abraham Mol in de Verenigde Staten heeft gemaakt voor Zuidwest Ne- derland. Het dateert uit het jaar 1933 en men zou het kunnen beschouwen als een „voorlopertje" van het Deltaplan, zoals dat thans in uitvoering is. (Foto P.Z.C Jacques Tati heeft slechts enkele films gemaakt, maar die waren zo bijzonder goed, dat hij direct een beroemdheid was. Zijn „Meneer Hulot" is thans een van de meest befaamde karikaturen van het wit te doek en „Mon oncle" is een schepping, die al direct na de pre mière werd bestempeld als een meesterwerk. Thans, enkele jaren na hun vervaardiging behoren bei de films tot de klassieken uit de filmkunst en is Tati een begrip ge worden, waaraan noch de neo-rea- listen noch de filmers van de nou velle vague hebben kunnen tornen. Het is tekenend voor de kunstenaar Tati, dat hij alle lof naast zich heeft neergelegd; dat hij na al het enthousi asme van de critici niet op hol is gesla gen en niet de ene film na de andere heeft vervaardigd, maar dat hij daaren tegen zijn oude creaties onder de loep KAAS UIT HET VUISTJE Kent u Mon Chou, Kernhemse kaas, St. Paulin Wees niet één- Donderdag a.s. zal de organist Dirk Jansz. Zwa.rt uit Rotterdam- in de geref. kerk te Vrouwenpolder een orgelcon cert geven. Het is die dag precies 25 jaar geleden dat deze bekende organist zijn loopbaan als musicus begon. De heer Zwart heeft zijn opleiding genoten eerst bij zijn vader, Jan Zwart, en later bij Jacob Bijster, hoofdleraar orgel aan het conservatorium te Amsterdam, als mede bij andere docenten. Het resultaat hiervan was, dat hij het staatsdiploma orgel M.O. behaalde. Hoewel Dirk Jansz. Zwart als organist veel bekendheid ver wierf, getuige de vele concerten die hij geeft en de diverse grammofoonplaten die van zijn spel zijn opgenomen, heeft hij zich ook onderscheiden bij het ge ven van leiding bij koorzang, het advi seren bij orgelbouw o.a. het orgel in de geref. kerk te Vrouwenpolder, het com poneren van muziek voor orgel en koor en het schrijven van artikelen in de vak pers over musicologische en liturgische onderwerpen. Het programma vermeldt de volgende werken: 1. Fantasie over psalm 147 1 „Laat 's Heren lof ten hemel rijzen", Dirk Jansz. Zwart; 2. Praeludium et Fuga, Joh. Seb. Bach, 3. a. Air, b. Ga votte, S. Wesley. 4. Allegro G. F. Han del, 5. Menut, A. Hollins, 6. Marche so- lennelle, A. Mailly, 7. a. Heer, blijf met mij, b. Postludium „Alle roem is uitgesloten", Jan Zwart. heeft genomen om deze reeds vrijwel volmaakte produkten nog verder bij te schaven en te polijsten. Zo werd „Meneer Hulot met vakantie" opnieuw versneden en bijgewerkt tot Tati volkomen tevreden was over het resultaat. Of men het met hem eens is, kan men zelf nagaan in Electro (Mid delburg) waar deze vakantiefilm wordt vertoond. Voor degenen, die nog nimmer met „Meneer Hulot" kennismaakten is dit een uitstekende gelegenheid om dat alsnog te doen. Men zal er geen spijt van hebben. Electro (Middelburg) vertoont ver der deze week een Franse spionage- film van Edouard Molinaro: „Parijs in paniek" cinematografisch relaas van een jacht op uiterst gevaarlijke spionnen met Roger Hanin, Pascale Audret, Dany Carre! en Claude Fras- seur in de hoofdrollen. Freddy Quinn, zelf zo'n beetje miljonair, zingt ons toe vanaf het witte doek in Alhambra (Vlissingen) in een film die Freddy's ontmoeting met een filmmiljo- nair in beeld brengt. Een echte vakantie film met zang en muziek, door de zon gebruinde jongens en meisjes, die een vrolijk leventje leiden en een idylle tus sen de eenvoudige kantoorbediende Frits (Freddy) en de lieftallige secreta resse Edith (Grit Bötteher). Luxor (Vlissingen) houdt vast aan zijn specia lisatie en vertoont weer een western van Audie Murphy. De titel: „Het duel bij Silver Creek". Ten slotte in GRAND (Goes) de kome die „Liever lasten dan lusten" met Tony Curtis in de hoofdrol als de vrijgezel, die zich plotseling opgescheept ziet met een zesjarig meisje en de problemen van een zangeresje. Plaats van handeling is Lake Tahoe in Nevada, een bekend Amerikaans uitgaanscentrum, hetgeen op zichzelf al een garantie is voor de luchthartige inhoud van de flim. Zo had de Amerikaanse Fliplander Abraham Mol zich de verbinding over de Oosterschelde gedacht: bij Eats een stuk brug over het Engelsch Vaarwater; een gedeelte dam over de Vondelingenplaat; dan een ge deelte brug over het Keeten tot aan de dijk bij Ouwerkerk. Haaks op deze verbinding naar rechts een „contact" met Tholen over de Dorstmansplaat naar de Stavenissepolder. (Foto P.Z.C). De directie van de „Amstel Brouwerij deelt mede, dat in Athene een begin is gemaakt met de bouw van een nieuwe brouwerij, de „Athenian Brewery A.E.", waarin de Amstel Brouwerij een minder heidsbelang neemt. Amstel stelt haar technische know how ter beschikking. Het bier zal onder het merk Amstel op de Griekse markt ter verkoop worden aangeboden. Landry en Van Till deelt, in overleg met de directie van Pagottan Handel- en Landbouw Maatschappij N.V. mede, dat besprekingen geopend zijn over het uit brengen van een publiek bod op de ge wone aandelen. Zij stellen zich voor bin nenkort een bericht te publiceren. De laatste koers voor de aandelen Pa gottan ter beurze was 14(4 procent. In de loop van augustus zal de fabriek van Luijcks in Diemen weer gaan produ ceren. Het afgebrande bedrijf is voor een belangrijk deel al weer herbouwd. Dank zij de installatie van nieuwe machines zal de produktie groter zijn dan voor de brand. In het begin van 1964 is er een officiële heropening. De Westduitse chemische industrie heeft een middeltje ontdekt dat de groei van gras op spoordijken, middenstroken van auto wegen en aan de waterkant enige maanden lang remt, zonder de planten zelf aan te tas ten. Hierdoor kan het tijdrovende en kost bare grasmaaien grotendeels vervallen. Het middeltje zou onschuldig zijn voor mens en dier. Ja het was onbeschaamd van die Duitse officier in Budel, die met zijn nazi-on derscheidingen liep en wellicht nóg wel loopt te pronken. Nog onbeschaamder vind ik echter die Duitse vakantieganger die met ontbloot bovenlichaam langs het Vlissingse strand flaneerde. O nee, niet dat het on beschaamd is in ontbloot bovenlichaam langs het strand te wandelen, dat niet. Maar het wordt toch even anders als op dat ontblote lichaamsdeel een doodskop van behoorlijk formaat is getatoueerd. Ieder die weet wat het betekende, tijdens de oorlog in handen te vallen van lieden die op hun uniform deze versierselen droegen, zal het met me eens zijn dat het presenteren van een dergelijk visite kaartje, onbeschaamder is dan het dra gen van de onderscheidingen door de Duitse officier in Budel. Het gaat niet aan persoonlijke gevoelens hier openbaar te maken; alleen dit, ik werd steenkoud. Vlissinger. (Naam en adres bij redactie bekend) Naar aanleiding van het ingezonden stukje, onder „lezers schrijven" van A. van Biemen, begrijp ik, en velen met mij, niet dat de chauffeur niet krachtiger tegen deze „dame" optrad. Als zo iets in één der grote steden plaatsvond, zou de „dame" met haar hondje en tas uit de bus of tram zijn gezet. Waar gaat het heen als dit soort eens met de hele meute aankomt en daarvoor kaartjes kocht, of is het al zo ver dat een hond vóórgaat, bij een mens? Vlissingen. J. de Ridder. Dortmansstraat 14. Ik kan onmogelijk het hele verhaal over het grootbrengen van een gevon den zeehondenbaby in een kort stukje in de courant schrijven. Ik ga U alleen vertellen waarom ik altijd direct de raad geef, deze diertjes zo spoedig mogelijk uit hun lijden te verlossen, door hen door de plaatselijke politie te laten doodschie ten. Ik kan volkomen begrijpen dat men dit een trieste zaak vindt en er moeilijk toe komt, maar ik spreek uit ervaring, want bracht er verschillende groot. Zijn ze eenmaal zo ver dan komen er weer moeilijkheden, wanthoe raken we ze kwijt. Loslaten is uitgesloten. Ze gaan eenvoudig niet weg. Dan naar een die rentuin. Ja, dat lukt omdat ze zelf kun nen eten. Men is er dan van af en denkt een goede daad te hebben gedaan. Niets is minder waar. Slechts eén van mijn zeehondjes is in leven gebleven en dat alleen door het enorme geduld van op passer Roosendaal in Artis. Als de zee hondjes nl. worden overgebracht naar een voor hen vreemde omgeving en ze bovendien hun vertrouwde verzorger missen gaan ze direct in hongerstaking en gaan dus dood. Zoals ik U dus al ver telde; „Slechts één is in leven gebleven na alle moeite en financiële zorgen (met liefde hoor!) er aan besteed. Want wat brengt het grootbrengen van zo'n diertje met zich mee! Met de eerste heb ook ik erg getobd omdat niemand mij kon hel pen. De eerste week kreeg het 1 1 koe melk om de 3 uur nacht en dag door toegediend. De tweede week 2 1. Omdat koemelk veel te schraal is (zeehonde- melk is zeer geconcentreerd) ging ik op geitemelk over Deze toediening gebeurt per seconde door de keel. Men koopt bij een apotheker een catheter van soepele caoutchouc. Dit is een slang met dicht uiteinde en opzij een opening. Men kan er niet een afgeknipte slang voor ge bruiken omdat men dan heel gemakke lijk de slijmvliezen zou beschadigen. Na een paar keer inbrengen en dit moet dus zéér voorzichtig gebeuren, slikt het dier deze vrij spoedig zelf door. De catheter brengt men dan een 15 cm naar binnen, verlengt deze met een tweede gewone slang door middel van een glazen buisje, hierop een trechter en langzaam kan men dan de vloeistof naar binnengieten. Het moet op deze manier gebeuren want een zeehond kan niet zuigen. Na de pe riode van alleen melk, gaat men vis ma len en mengt dit vispapje door de melk heen en wel zóveel dat het een vloeibaar mengsel blijft, anders verstopt de slang. Gaat dat ook goed dan begint men met heel kleine stukjes vis (altijd rauw) door zijn keel te stoppen en voert dit dan geleidelijk op tot hij na 5 of 8 weken resp. 1 emmer vis en 2 emmers vis ver orbert. En als ze eenmaal zóver zijn en je hele huis naar vis stinkt, kunnen ze weg. Ook moet men er minstens 3 maal per dag mee in zee. Alleen gaan ze niet, dus je moet mee, weer of geen weer. Meerdere mensen hebben het steeds wil len proberen maar na 1 of 2 weken wer den ze toch naar mij gebracht en deze dieren waren dan al zóver ondervoed dat ze alle stierven. Alvorens men dit allemaal ook wil gaan doen, vrage men zich toch eerst zelf goed af, of hij wel 8 weken lang deze dagelijkse terugkerende zorg op zich kan nemen en de financiële zorgen kan dragen. Deze laatste groeien met de dag, zoals U wel begrijpen kunt. Ik hoop van harte, dat men moedig genoeg kan zijn, om alleen aan het diertje te denken en niet alleen het plezier er van wil hebben terwijl hij weet dat hij het niet tot het einde kan volhouden. Wil men het persé niet laten doden dan is er nog een mogelijkheid om het (liefst per auto) weg te brengen tot Den Hel der, alwaar de heer De Haan, verbonden aan het Texels Museum te Den Burg op Texel, het wil komen ophalen per taxi. Hij is daar ook volkomen mee op de hoogte en voedt hen op dezelfde ma nier. Hij moet natuurlijk eerst gewaar schuwd worden. Met de trein is minder gewenst omdat het vooral bij warm weer een te lange reis is. Wil men het toch liever doen per trein, stelt U zich dan even in verbinding met mij en ik zal U de verpakking vertellen. Maarwat denkt U al weer van de kosten van dit vervoer? En dat is dan nog maar één diertje. Ik heb jaren van 6, 7, 8 meegemaakt alleen al van de Zeeuwse stranden. Wil men er nog meer van weten, dan ben ik ten alle tijde bereid U ervan te vertellen hetzij telefonisch 01185-477 of mondeling Brouwerijstraat 5, Koudeker- ke (Zl.). Bezint eer gij begint. Koudekerke. J. B. Sissingh-Eerland. Brouwerijstraat 5. N.V. magazijn „De Bijenkorf" komt met een aandelenemissie groot nominaal f 2.733.400 tegen 300 procent met claim recht. Bonda's Veevoederfabriek Provimi N.V- en Bonda's Industriële Beleggings maatschappij N.V. hebben opgericht „proefbedrijf Provimi N.V." te Rotter dam. De nieuwe vennootschap heeft onder meer ten doel het kopen, verko pen en telen van vee en pluimvee, het kopen en verkopen van veevoeders en pluimveevoeders en in het bijzonder het nemen van proeven op het gebied van veevoeders en pluimveevoeders. Het maatschappelijk kapitaal bedraagt 1,5 min., waarvan geplaatst en volge stort in contanten 300.000. Bonda's Veevoederfabriek neemt deel voor 290.000 en Bonda's Industriële Beleg gingsmaatschappij voor 10.000. Tot directeuren zijn benoemd de heren W. Groeneveld uit Rotterdam en G. Visser uit Wasquehall (Noord-Frankrijk). In de gemeente Kloosterzande hebben zich dezer dagen vier verkeersongeluk ken voorgedaan, waarbij in totaal vier mensen werden gewond. Op de Hulster- weg even ten zuiden van het kruispunt Tasdijk raakte G. J. M. uit Wichelen (België) de macht over het stuur van zijn personenauto kwijt toen zijn rechter- achterband klapte. De auto vloog enkele malen over de kop en kwam over de bermsloot heen in een stuk bouwland te recht. De bestuurder van de auto en zijn passagiers, zijn schoonvader W. en schoonmoeder, liepen vrij ernstige ver wondingen op. Zij werden naar het zie kenhuis te Hulst overgebracht. De auto werd zwaar beschadigd en moest wor den weggesleept. Op de Hulsterweg tussen de Kalverdijk en Perkpolderhaven kwam de motor rijder R. de B. uit Dordrecht met zijn motor te vallen. Hij schoot ongeveer twintig meter door over de betonbaan. Hij liep een lichte hersenschudding en verscheidene wonden aan het hoofd op. De B. werd voor onderzoek naar het zie kenhuis te Hulst overgebracht. Aange nomen wordt, dat de B. in botsing is gekomen met een laagvliegende meeuw, waard oor hij de macht over zijn stuur is kwijtgeraakt. In de Waterstraat nabij de Knapaf kwa men een autobus van de Z.V.T.M. be stuurd door G. A. van O. uit Sint-Jan steen en een Belgische auto bestuurd door F. H. V. uit Beveren-Waes met elkaar in botsing. De bestuurder van de Belgische auto verzuimde voorrang te verlenen aan de over de Mariadijk nade rende autobus. De Belgische auto be kwam zware schade; de Z.V.T.M. bus werd licht beschadigd. Op de weg onderlangs de Zeedijk ten westen van de Perkpolderhaven had G. E. B. uit Beveren-Waes, dezer dagen zijn personenauto geparkeerd en was gaan genieten van de zeelucht aan de over zijde van de dijk. De heer J. C. R. uit Kontich (B) had eveneens aan de dijk vertoefd en wilde bij zijn vertrek zijn auto iets achteruit zetten teneinde de file te kunnen verlaten. Hij kwam daar bij in aanrijding met de auto van B. ten gevolge waarvan zijn auto en die van B. vrij ernstig werden beschadigd. De staatsmijnen gaan met ingang van 5 augustus a.s. wekelijks 10.000 ton mijnsteen leveren aan de Deltawerken. Het vervoer zal geschieden per schip en de bevrachting is in handen van het N.V. Limburgs Scheepvaartkantoor. De ze hoeveelheid van 10.000 ton per week werd tot heden nog niet bereikt in het mijnsteenvervoer, dat geschiedt vanaf de Limburgse haven Stein in het Juliana- kanaal. Het is de bedoeling dit transport in 15 achtereenvolgende weken te doen plaatsvinden. Honderd schutters in België en Zeeland namen deze dagen deel aan de jaar lijkse vriendenschieting in Ovezande. De resultaten van deze vriendschappelijke kamp onder auspiciën van de Provincia le Zeeuwse Schuttersbond waren: Hoofdvogel: E. Delporte, Gent. Beide zijvogels werden niet afgeschoten. Ie bo- venkal: J. Rentmeester, Ovezande. 2e bo- venkal: C. Strijbol, Gent, le onderkal: E. Delporte, Gent. 2e onderkal niet af geschoten. le klep: J. de Baar, Ovezan de. 2e klep: P. Rentmeester, Kwaden- damme, 3e klep: C. Lous, Oudelande. 4e klep: J. Rentmeester, Ovezande. Met een dienst in de lutherse kathedraal van de Finse hoofdstad Helsinki is dins dag voor 800 gedelegeerden en hun 400 gasten de vierde assemblee van de lu therse wereldfederatie geopend. Er zijn twee officiële waarnemers van de Rooms-Katholieke Kerk, de Neder landse prof. J. Witte en de Duitse prof. Peter Blaeser De president van de fede ratie, dr. Franklin Clark Fry uit New York, zei dat een van de doelstellingen van de assemblee was „de verduidelij king van onze eigen interpretatie van het evangelie in het licht van de eeuw waarin wij leven". De werkvergaderingen van de assemblee beginnen vandaag Men verwacht dat onder de te nemen besluiten zal zijn, op neming in de federatie van een twaalftal lutherse kerken, waaronder drie in de Sowjet-Unie: uit de republieken Est land, Letland en Litouwen. Bannelingen- groepen van deze drie landen hebben hiertegen geprotesteerd. Een onderwerp op de agenda dat veel aandacht zal trek ken, zal zijn de herenigingsdrang zoals zich die recentelijk in de kerk van Rome heeft gemanifesteerd. Prominente deel nemers zijn ds. Martin Niemöller uit Duitsland en bisschop Otto Dibelius uit Berlijn. Vandaag zullen de congressisten worden toegesproken door de president van Finland, Urho Kekkonen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 7