Amerikaanse Fliplander heeft
..DELTAPLAN UIT 1933"
LEZERS SCHRIJVEN
TATI GAF „MENEER HUL0T" EEN
NIEUWE VAKANTIE-UITRUSTING
Humoristische rol
van Tony Curtis
„Landry en Van Till"
neemt „Pagottan" over
NOG ONBESCHAAMDER
VROUW EN HOND
IETS OVER HET VINDEN
VAN JONGE ZEEHONDEN
Abraham Mol, de reclame-tekenaar in ruste
Films in Zeeland
,,'t WAS EEN HOBBY:
MEER NIET
Ontsporingen
Onderwijzer af
Berekeningen
Brug-idee
Orgelconcert van
Dirk Janz. Zwart
in Vrouwenpolder
Uitbreiding belangen
„Amstel Brouwerij"
Luijcks gaat volgende
maand weer produceren
Aandelenemissie
„De Bijenkorf"
Proefbedrijf „Provimi"
Vier gewonden bij
verkeersongelukken
te Kloosterzande
Nu meer mijnsteen
voor Deltawerken
V riendenschieting
Holland-België
KERKNIKUWS
Vierde assemblee van
Lutherse wereldfederatie
bijeen in Helsinki
WOENSDAG 31 JULI 1963
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
Advertentie
(Van een onzer verslaggevers).
OP EEN BOVENKAMERTJE ergens aan de Ascensionstreet in
de Amerikaanse stad Passaic (New Yersey) zat dertig jaar gele
den een reclametekenaar gebogen over een grote kaart. Uit zijn
pen vloeiden strakke lijnen. De al grijzende, bijna vijftig jaar oude
man was weer een avondje bezig aan zijn „hobby". En op zijn
papier kregen niet de contouren vorm van een speelse, aantrekke
lijke reclameplaat. Nee, hij zat er met de kaart van een stukje van
zijn oude vaderland voor zichzuidwest Nederland. De Zeeuwse
en Zuidhollandse eilanden. Met de grote zeegaten ertussen. Maar in
het brein van de tekenaar was een idee gerijpt en dat projecteerde
zich langzaam op het tekenvel. Hij trok die zeegaten van Hoek van
Holland tot aan Breskens met een paar forse lijnen dicht. De uit
Nederland afkomstige Amerikaan werkt aan een „Plan voor af
sluitdijken, vluchthavens en nieuwe verkeerswegen in Zuidwest-
Nederland". Een voorlopertje van het „Deltaplan"....
Nu ligt diezelfde kaart keurig opgerold in de kast van een onopvallend huis
aan de Julianastraat in Sint-Philipsland. Abraham Mol heeft hem voor ons
voor de dag gehaald. Hij grinnikt er een beetje om. Maar hij is er tegelijk
trots op. Ondanks aandringen van vrienden heeft Mol zijn stukken nooit bij
rijkswaterstaat op tafel gelegd. In de eerste plaats niet omdat hij vijftig jaar
in Amerika heeft doorgebracht. En verder niet omdat het tekenen van kaarten
alleen maar een „hobby" was. Mol is nu 78 jaar oud. Een paar jaar geleden
heeft hij besloten om zijn pensioendollars maar naar Sint-Philipsland te laten
overmaken.
Hij wil nog wel graag een beetje in
de streek wonen, die hem altijd zo
heeft geboeid. Hij wil zien of er nog
wat terechtkomt van zijn water
staatkundige ideeën. Plannen voor 't
leggen van dammen en bruggen, voor
het graven van kanalen en de aan
leg van rondwegen. Maar plannen, die
hij nooit te koop aanbood. Men zou
de grijze Abraham Mol van Sint-Phi
lipsland een onbewuste telepathie in
de schoenen kunnen schuiven. Want
hij heeft niet meer plezier dan wan
neer hij ziet, dat anderen uitvoeren
wat hij al tientallen jaren tevoren
heeft bedacht.
En gebeurt het totaal anders: dan
zal hij U graag, maar zonder enige
pretentie, vertellen, wat hij er wel
van dacht. Welke voordelen er aan
zijn visie zaten. Want Abraham Mol
heeft niet alleen dertig jaar geleden
al een bescheiden „Deltaplannetje'] op
papier getrokken. Hij heeft bij zich
zelf ook steeds een Oosterschelde-
brugplan gepropageerd. Hij heeft zo
zijn kijk op de nu eindelijk geregel
de. Schelde-Rijnverbinding. En eens
heeft hij zelfs de Haringvlietbrug, zo
als die er nu komt, de voorkeur gege
ven boven de Moerdijkbrug. „Maar
ze waren in 1930 al zover met de
plannen voor die Moerdijkbrug, dat
de minister er geen oren naar had..."
Het klinkt wat pedant uit de mond
van deze Fliplandse Amerikaan -
of moet men hem een Amerikaanse
Fliplander noemen? Maar Mol, de
vroegere onderwijzer van Rilland-
Bath en Bruinisse, de minutieuze
kaartentekennaar uit de States, is
nimmer zelf met zijn ideeën een wa
terstaatskantoor of een departement
binnengestapt. Kreeg men bij de „be
voegde instanties" iets van zijn „hob
by" te horen dan gebeurde dat langs
een omweg. Dan was het iemand, die
hem een duwtje wilde geven. Een
„bewonderaar", die zei: „Man, waar
om ga je er niet wat hogerop
mee7"
Maar de nu 78-jarige gepensioneerde
heeft zijn kaarten, zijn plannen en
zijn ideeën slechts in de eigen kring
laten circuleren. Hij was al tevree
wanneer later de deskundigen ook
met nagenoeg hetzelfde plan
op de tekentafels kwamen.
Abraham Mol heeft een huis vol
kaarten. Hij is er een verwoed verza
melaar en maker van. En hij spe
cialiseert zich in topografische mees
terwerkjes. Nauwkeurig uitgewerkte
wereldkaarten, zeekaarten en detail
kaarten heeft hij bij bosjes liggen in
de kast. „Er is niets, waaraan ik zo'n
hekel heb als aan een onnauwkeuri
ge kaart", zegt hij kritisch. En dan
wijst hij ons op enkele ontsporingen
in het lijnenpatroon om een precisie-
karweitje van hetzelfde gebied ter
vergelijking ernaast open te slaan.
Ieder zal begrijpen, dat Mol deze
„stiptheidsregel" ook op zijn eigen
werk zou toepassen. Wanneer men
zijn kaarten en blauwdrukken van
eigen origine dan ook bekijkt wordt
het duidelijk, dat hij met slordig werk
geen genoegen nam. Dat maakt zijn
„vroege Deltaplan", zijn ontwerp voor
een ceintuur-heirbaan langs de gren
zen van Nederland naar Ameri
kaans voorbeeld en zijn brugideeën
juist zo interessant.
De rustend reclametekenaar uit St.-
Philipsland praat er graag over. In
zijn stille dorp aan de flank van de
nu zo drukke rijksweg naar Zijpe
ziet hij zijn levensverhaal als een
rij flitsende auto s voorbijschieten.
Het is een snoer met opvallende mo
menten geworden. Een ketting, waar
aan in Sint-Philipsland de eerste kra
len zijn geregen en die daar nu ook
weer wordt gesloten. OfMol zou nog
een keertje moeten teruggaan naar
de States, naar de streek waar het
grootste deel van zijn familie woont:
in New Jersey of Grand Rapids....
Want daar, ver van zijn Zeeuwse ge
boortegrond, heeft hij jarenlang met
de vraag rondgelopen, hoe Zeeland
te beveiligen tegen de steeds weer
voorkomende gevaarlijke vloeden? In
de winter van 1905-1906 stond onder
wijzer Mol in Rilland-Bath op de
Westerscheldedijk. Er stond een zwa
re springvloed, die het water tot hoog
tegen de dijk opjoeg. Wat zou er ge
beurd zijn, wanneer over deze water
massa heen nog eens een zware storm
had gestaan „Meester" Mol is
niet lang in Rilland-Fath gebleven.
Begin 1906 kwam hij terug op het
eiland, waar ook zijn onderwijzers-
studie aan de zogenaamde „Normaal
school" was begonnen: op Sohou-
wen-Duiveland, Enkele maanden
maar heeft Bram Mol het in Bruinis
se voor de klas uitgehouden.
Toen stapte hij op de boot naar de
Verenigde Staten. Het onderwijzers
vak had uiteraard voor hem afge
daan. Mol ging tekenen. Op een re
clameatelier. En in dat vak is hij on
geveer vijftig jaar gebleven. Hij
werkte in New York en woonde lan
ge tijd in Passaic, vijftien kilometer
verderop. Ook Rochester (Grand Ra
pids) en San Francisco Californië)
hebben hem nog onder hun inwoners
gehad. Verschillende Keren kwam hij
over naar Holland. Eén keer om te
trouwen, maar een andermaal om
zich door de Duitsers te laten oppak
ken en in een concentratiekamp te
laten stoppen. Enfin, tegen Duitse
krijgsgevangenen in Amerika is hij
dan via Portugal weer uitgewisseld.
Maar telkens als Mol in Zeeland
kwam werd hij weer even nadrukke
lijk bepaald bij de nog „ongetemde"
zeearmen, die het land achter de dij
ken op een kwade nacnt zouden kun
nen bespringen. Onverhoeds. Er zou
den dan veel slachtoffers moeten
vallen. Mol was ermee „bezig". Ook
in het verre Amerika. Daarom rang
schikte hij zijn denkbeelden om Zuid
west Nederland te beveiligen binnen
de kaderlijnen van een grote kaart.
Zijn „Plan voor afsluitdijken, vlucht
havens en verkeerswegen" dus. In
een hoekje staat het jaartal: 1933.
Hij heeft er nog het originele exem
plaar en een blauwdruk van.
Natuurlijk wijken de ideeën van de
heer Mol op een aantal punten be
langrijk af van het huidige Deltaplan.
Maar het principe is hetzelfde. Al
leen wil de tekening zover gaan, dat
ook Westerschelde en Nieuwe Water
weg niet een dam worden geblok
keerd, waarin dan enorme sluizen
zouden moeten komen. Deze kunst
werken zijn precies aangegeven. Ook
bijvoorbeeld in het Haringvliet. Mol
dacht er zelfs een later op kleine
schaal toegepast systeem voor uit:
de keersluizen, die zich bij storm
vloed uit eigen beweging sluiten.
Hij verluchtte zijn Deltakaart met
een uitgewerkt profiel voor de af-
sluitdammcn. En hij maakte bere
keningen. Zoals de waterstaatsmen-
scn dat later ook hebben gedaan.
„Zijn" afsluitdijk door de Ooster-
schelde van Schouwen naar Wal
cheren mat 11 kilometer.
In het ai.Jere geval zouden 256 km
zeedijk moeten worden verhoogd. De
dam door het Brouwershavense Gat
het tracé wijkt nauwelijks af van
het huidige zou volgens het Delta
plan-Mol 5,5 km lang worden en de
verzwaring van 114 km zeedijk over
bodig maken. En de Westerschelde?
Een 5 km lange dam van Vlissngen
naar Breskens spaart een verhoging
van 180 km zeedijk uit, zo had hij
becijferd. Zeeuwsch-Vlaanderen gaf
de heer Mol op zijn kaart in 1933 ook
meteen een tunnel onder de Wester
schelde in de richting Brabant, ter
hoogte van Bath met een boog om
het verdronken Land van Saeftinge
heen.
Zo had de Fliplandse Amerikaan ook
zijn eigen plan voor een verbinding
over de Oosfersehelde. Alleen zou het
geen vijf kilometer lange brug wor
den van Kats naar „De Val" bij Zie-
rikzee. Nee, Mol dacht ook eens aan
het eiland Tholen. „Dat mag niet
buiten al deze nieuwe ontwikkelingen
vallen", zo piekerde hij. Zijn oplossing
was als volgt: een dam aanleggen
op een lijn van de nieuwe veerhaven
van Kats over de slikken van de
Vondelingcnplaat.
Tussen beide landhoofden een stuk
brug over het Engelsch Vaarwater en
in de noordelijke geulen van de Oos-
terschelde ook een stuk brug over het
Keeten, uitkomend voor de dijk van
Ouwerkerk. Op de dam in het midden
zou via een kleine brug „contact"
kunnen worden gemaakt met Tholen
door voor de Stavenissepolder een
dijk aan te leggen over de slikken van
de Dortsmanplaat. Uiteraard allen
voorzien van royale verkeerswegen.
„Tholen wordt dan eindelijk uit zijn
gedeeltelijk isolement van Zeeland
weggehaald", zo redeneerde de teke
naar, terwijl hij zich over zijn kaarten
boog.
Ook de Zeeuwse oesterkwekers en
mosselschippers moeten maar eens
met Mol gaan praten. Hij heeft wel
een oplossing voor hen. ,,'Dat oester
bekken bij Yerseke behoeft helemaal
niet verloren te gaan," zegt hij niet
een pertinente uitdrukking op zijn
vriendelijke gezicht. „Kijk" en dan
komt de tekenpen weer op tafel
„maak een doorsteek van de Wester
schelde naar de Oosterschelde, bij
voorbeeld bij Kruiningen. Laat het
zeewater er vrij binnenstromen en
uitvloeien en sluit die doorsteek al
leen af, wanneer er gevaar dreigt.
Dan moet er in dat oostelijk deel
van de Oosterschelde alleen nog een
dam worden gemaakt van Yerseke
naar Gorishoek op Tholen. Om het
zoute water tegen te houden en het
niet te laten vermengen met het
brakke of zoete water in het toe
komstige Zeeuwse Meer".
Mol heeft gezegd. Hij zal echt geen
verdere acne ondernemen. Hij voelt
zich niet geroepen om zich op te wer
pen als een verdediger van de Zeeuw
se vissers. Dat laat hij aan „ZEVI-
BEL" over. Met zijn 78 jaren zal hij
ook echt niet de strijdbijl opnemen
tegen rijkswaterstaat, 't Is een hob
by: dat ontwerpen van Deltaplan
nen, dat op papier bouwen van dam
men en bruggen. De nu gepensio
neerde Fliplander doet het allemaal
op zijn Amerikaans. En warempel:
hij krijgt met niemand moeilijkheden..
ABRAHAM MOL
...Delta tekenaar...
Dit is het „Plan voor afsluitdijken, vluchthavens en verkeerswegendat
Abraham Mol in de Verenigde Staten heeft gemaakt voor Zuidwest Ne-
derland. Het dateert uit het jaar 1933 en men zou het kunnen beschouwen
als een „voorlopertje" van het Deltaplan, zoals dat thans in uitvoering is.
(Foto P.Z.C
Jacques Tati heeft slechts enkele
films gemaakt, maar die waren zo
bijzonder goed, dat hij direct een
beroemdheid was. Zijn „Meneer
Hulot" is thans een van de meest
befaamde karikaturen van het wit
te doek en „Mon oncle" is een
schepping, die al direct na de pre
mière werd bestempeld als een
meesterwerk. Thans, enkele jaren
na hun vervaardiging behoren bei
de films tot de klassieken uit de
filmkunst en is Tati een begrip ge
worden, waaraan noch de neo-rea-
listen noch de filmers van de nou
velle vague hebben kunnen tornen.
Het is tekenend voor de kunstenaar
Tati, dat hij alle lof naast zich heeft
neergelegd; dat hij na al het enthousi
asme van de critici niet op hol is gesla
gen en niet de ene film na de andere
heeft vervaardigd, maar dat hij daaren
tegen zijn oude creaties onder de loep
KAAS
UIT HET
VUISTJE
Kent u Mon Chou, Kernhemse
kaas, St. Paulin Wees niet één-
Donderdag a.s. zal de organist Dirk
Jansz. Zwa.rt uit Rotterdam- in de geref.
kerk te Vrouwenpolder een orgelcon
cert geven. Het is die dag precies 25
jaar geleden dat deze bekende organist
zijn loopbaan als musicus begon. De
heer Zwart heeft zijn opleiding genoten
eerst bij zijn vader, Jan Zwart, en later
bij Jacob Bijster, hoofdleraar orgel aan
het conservatorium te Amsterdam, als
mede bij andere docenten. Het resultaat
hiervan was, dat hij het staatsdiploma
orgel M.O. behaalde. Hoewel Dirk Jansz.
Zwart als organist veel bekendheid ver
wierf, getuige de vele concerten die hij
geeft en de diverse grammofoonplaten
die van zijn spel zijn opgenomen, heeft
hij zich ook onderscheiden bij het ge
ven van leiding bij koorzang, het advi
seren bij orgelbouw o.a. het orgel in de
geref. kerk te Vrouwenpolder, het com
poneren van muziek voor orgel en koor
en het schrijven van artikelen in de vak
pers over musicologische en liturgische
onderwerpen.
Het programma vermeldt de volgende
werken: 1. Fantasie over psalm 147 1
„Laat 's Heren lof ten hemel rijzen",
Dirk Jansz. Zwart; 2. Praeludium et
Fuga, Joh. Seb. Bach, 3. a. Air, b. Ga
votte, S. Wesley. 4. Allegro G. F. Han
del, 5. Menut, A. Hollins, 6. Marche so-
lennelle, A. Mailly, 7. a. Heer, blijf
met mij, b. Postludium „Alle roem is
uitgesloten", Jan Zwart.
heeft genomen om deze reeds vrijwel
volmaakte produkten nog verder bij te
schaven en te polijsten.
Zo werd „Meneer Hulot met vakantie"
opnieuw versneden en bijgewerkt tot
Tati volkomen tevreden was over het
resultaat. Of men het met hem eens is,
kan men zelf nagaan in Electro (Mid
delburg) waar deze vakantiefilm wordt
vertoond. Voor degenen, die nog nimmer
met „Meneer Hulot" kennismaakten is
dit een uitstekende gelegenheid om dat
alsnog te doen. Men zal er geen spijt van
hebben.
Electro (Middelburg) vertoont ver
der deze week een Franse spionage-
film van Edouard Molinaro: „Parijs
in paniek" cinematografisch relaas
van een jacht op uiterst gevaarlijke
spionnen met Roger Hanin, Pascale
Audret, Dany Carre! en Claude Fras-
seur in de hoofdrollen.
Freddy Quinn, zelf zo'n beetje miljonair,
zingt ons toe vanaf het witte doek in
Alhambra (Vlissingen) in een film die
Freddy's ontmoeting met een filmmiljo-
nair in beeld brengt. Een echte vakantie
film met zang en muziek, door de zon
gebruinde jongens en meisjes, die een
vrolijk leventje leiden en een idylle tus
sen de eenvoudige kantoorbediende
Frits (Freddy) en de lieftallige secreta
resse Edith (Grit Bötteher). Luxor
(Vlissingen) houdt vast aan zijn specia
lisatie en vertoont weer een western van
Audie Murphy. De titel: „Het duel bij
Silver Creek".
Ten slotte in GRAND (Goes) de kome
die „Liever lasten dan lusten" met Tony
Curtis in de hoofdrol als de vrijgezel, die
zich plotseling opgescheept ziet met een
zesjarig meisje en de problemen van een
zangeresje. Plaats van handeling is
Lake Tahoe in Nevada, een bekend
Amerikaans uitgaanscentrum, hetgeen
op zichzelf al een garantie is voor de
luchthartige inhoud van de flim.
Zo had de Amerikaanse Fliplander
Abraham Mol zich de verbinding over
de Oosterschelde gedacht: bij Eats
een stuk brug over het Engelsch
Vaarwater; een gedeelte dam over
de Vondelingenplaat; dan een ge
deelte brug over het Keeten tot aan
de dijk bij Ouwerkerk. Haaks op deze
verbinding naar rechts een „contact"
met Tholen over de Dorstmansplaat
naar de Stavenissepolder.
(Foto P.Z.C).
De directie van de „Amstel Brouwerij
deelt mede, dat in Athene een begin is
gemaakt met de bouw van een nieuwe
brouwerij, de „Athenian Brewery A.E.",
waarin de Amstel Brouwerij een minder
heidsbelang neemt. Amstel stelt haar
technische know how ter beschikking.
Het bier zal onder het merk Amstel op
de Griekse markt ter verkoop worden
aangeboden.
Landry en Van Till deelt, in overleg met
de directie van Pagottan Handel- en
Landbouw Maatschappij N.V. mede, dat
besprekingen geopend zijn over het uit
brengen van een publiek bod op de ge
wone aandelen. Zij stellen zich voor bin
nenkort een bericht te publiceren.
De laatste koers voor de aandelen Pa
gottan ter beurze was 14(4 procent.
In de loop van augustus zal de fabriek
van Luijcks in Diemen weer gaan produ
ceren. Het afgebrande bedrijf is voor een
belangrijk deel al weer herbouwd. Dank
zij de installatie van nieuwe machines
zal de produktie groter zijn dan voor de
brand. In het begin van 1964 is er een
officiële heropening.
De Westduitse chemische industrie heeft
een middeltje ontdekt dat de groei van
gras op spoordijken, middenstroken van auto
wegen en aan de waterkant enige maanden
lang remt, zonder de planten zelf aan te tas
ten. Hierdoor kan het tijdrovende en kost
bare grasmaaien grotendeels vervallen. Het
middeltje zou onschuldig zijn voor mens en
dier.
Ja het was onbeschaamd van die Duitse
officier in Budel, die met zijn nazi-on
derscheidingen liep en wellicht nóg wel
loopt te pronken.
Nog onbeschaamder vind ik echter die
Duitse vakantieganger die met ontbloot
bovenlichaam langs het Vlissingse
strand flaneerde. O nee, niet dat het on
beschaamd is in ontbloot bovenlichaam
langs het strand te wandelen, dat niet.
Maar het wordt toch even anders als op
dat ontblote lichaamsdeel een doodskop
van behoorlijk formaat is getatoueerd.
Ieder die weet wat het betekende, tijdens
de oorlog in handen te vallen van lieden
die op hun uniform deze versierselen
droegen, zal het met me eens zijn dat
het presenteren van een dergelijk visite
kaartje, onbeschaamder is dan het dra
gen van de onderscheidingen door de
Duitse officier in Budel.
Het gaat niet aan persoonlijke gevoelens
hier openbaar te maken; alleen dit, ik
werd steenkoud.
Vlissinger.
(Naam en adres bij redactie bekend)
Naar aanleiding van het ingezonden
stukje, onder „lezers schrijven" van A.
van Biemen, begrijp ik, en velen met mij,
niet dat de chauffeur niet krachtiger
tegen deze „dame" optrad. Als zo iets
in één der grote steden plaatsvond, zou
de „dame" met haar hondje en tas uit
de bus of tram zijn gezet. Waar gaat
het heen als dit soort eens met de hele
meute aankomt en daarvoor kaartjes
kocht, of is het al zo ver dat een hond
vóórgaat, bij een mens?
Vlissingen. J. de Ridder.
Dortmansstraat 14.
Ik kan onmogelijk het hele verhaal
over het grootbrengen van een gevon
den zeehondenbaby in een kort stukje
in de courant schrijven. Ik ga U alleen
vertellen waarom ik altijd direct de raad
geef, deze diertjes zo spoedig mogelijk
uit hun lijden te verlossen, door hen door
de plaatselijke politie te laten doodschie
ten. Ik kan volkomen begrijpen dat men
dit een trieste zaak vindt en er moeilijk
toe komt, maar ik spreek uit ervaring,
want bracht er verschillende groot. Zijn
ze eenmaal zo ver dan komen er weer
moeilijkheden, wanthoe raken we
ze kwijt. Loslaten is uitgesloten. Ze gaan
eenvoudig niet weg. Dan naar een die
rentuin. Ja, dat lukt omdat ze zelf kun
nen eten. Men is er dan van af en denkt
een goede daad te hebben gedaan. Niets
is minder waar. Slechts eén van mijn
zeehondjes is in leven gebleven en dat
alleen door het enorme geduld van op
passer Roosendaal in Artis. Als de zee
hondjes nl. worden overgebracht naar
een voor hen vreemde omgeving en ze
bovendien hun vertrouwde verzorger
missen gaan ze direct in hongerstaking
en gaan dus dood. Zoals ik U dus al ver
telde; „Slechts één is in leven gebleven
na alle moeite en financiële zorgen (met
liefde hoor!) er aan besteed. Want wat
brengt het grootbrengen van zo'n diertje
met zich mee! Met de eerste heb ook ik
erg getobd omdat niemand mij kon hel
pen. De eerste week kreeg het 1 1 koe
melk om de 3 uur nacht en dag door
toegediend. De tweede week 2 1. Omdat
koemelk veel te schraal is (zeehonde-
melk is zeer geconcentreerd) ging ik op
geitemelk over Deze toediening gebeurt
per seconde door de keel. Men koopt bij
een apotheker een catheter van soepele
caoutchouc. Dit is een slang met dicht
uiteinde en opzij een opening. Men kan
er niet een afgeknipte slang voor ge
bruiken omdat men dan heel gemakke
lijk de slijmvliezen zou beschadigen. Na
een paar keer inbrengen en dit moet dus
zéér voorzichtig gebeuren, slikt het dier
deze vrij spoedig zelf door. De catheter
brengt men dan een 15 cm naar binnen,
verlengt deze met een tweede gewone
slang door middel van een glazen buisje,
hierop een trechter en langzaam kan
men dan de vloeistof naar binnengieten.
Het moet op deze manier gebeuren want
een zeehond kan niet zuigen. Na de pe
riode van alleen melk, gaat men vis ma
len en mengt dit vispapje door de melk
heen en wel zóveel dat het een vloeibaar
mengsel blijft, anders verstopt de slang.
Gaat dat ook goed dan begint men met
heel kleine stukjes vis (altijd rauw) door
zijn keel te stoppen en voert dit dan
geleidelijk op tot hij na 5 of 8 weken
resp. 1 emmer vis en 2 emmers vis ver
orbert. En als ze eenmaal zóver zijn en
je hele huis naar vis stinkt, kunnen ze
weg. Ook moet men er minstens 3 maal
per dag mee in zee. Alleen gaan ze niet,
dus je moet mee, weer of geen weer.
Meerdere mensen hebben het steeds wil
len proberen maar na 1 of 2 weken wer
den ze toch naar mij gebracht en deze
dieren waren dan al zóver ondervoed
dat ze alle stierven.
Alvorens men dit allemaal ook wil gaan
doen, vrage men zich toch eerst zelf
goed af, of hij wel 8 weken lang deze
dagelijkse terugkerende zorg op zich
kan nemen en de financiële zorgen kan
dragen. Deze laatste groeien met de dag,
zoals U wel begrijpen kunt. Ik hoop van
harte, dat men moedig genoeg kan zijn,
om alleen aan het diertje te denken en
niet alleen het plezier er van wil hebben
terwijl hij weet dat hij het niet tot het
einde kan volhouden.
Wil men het persé niet laten doden dan
is er nog een mogelijkheid om het (liefst
per auto) weg te brengen tot Den Hel
der, alwaar de heer De Haan, verbonden
aan het Texels Museum te Den Burg op
Texel, het wil komen ophalen per taxi.
Hij is daar ook volkomen mee op de
hoogte en voedt hen op dezelfde ma
nier. Hij moet natuurlijk eerst gewaar
schuwd worden. Met de trein is minder
gewenst omdat het vooral bij warm weer
een te lange reis is. Wil men het toch
liever doen per trein, stelt U zich dan
even in verbinding met mij en ik zal U
de verpakking vertellen.
Maarwat denkt U al weer van de
kosten van dit vervoer? En dat is dan
nog maar één diertje. Ik heb jaren van
6, 7, 8 meegemaakt alleen al van de
Zeeuwse stranden.
Wil men er nog meer van weten, dan
ben ik ten alle tijde bereid U ervan te
vertellen hetzij telefonisch 01185-477 of
mondeling Brouwerijstraat 5, Koudeker-
ke (Zl.).
Bezint eer gij begint.
Koudekerke. J. B. Sissingh-Eerland.
Brouwerijstraat 5.
N.V. magazijn „De Bijenkorf" komt met
een aandelenemissie groot nominaal
f 2.733.400 tegen 300 procent met claim
recht.
Bonda's Veevoederfabriek Provimi N.V-
en Bonda's Industriële Beleggings
maatschappij N.V. hebben opgericht
„proefbedrijf Provimi N.V." te Rotter
dam. De nieuwe vennootschap heeft
onder meer ten doel het kopen, verko
pen en telen van vee en pluimvee, het
kopen en verkopen van veevoeders en
pluimveevoeders en in het bijzonder het
nemen van proeven op het gebied van
veevoeders en pluimveevoeders. Het
maatschappelijk kapitaal bedraagt
1,5 min., waarvan geplaatst en volge
stort in contanten 300.000. Bonda's
Veevoederfabriek neemt deel voor
290.000 en Bonda's Industriële Beleg
gingsmaatschappij voor 10.000. Tot
directeuren zijn benoemd de heren W.
Groeneveld uit Rotterdam en G. Visser
uit Wasquehall (Noord-Frankrijk).
In de gemeente Kloosterzande hebben
zich dezer dagen vier verkeersongeluk
ken voorgedaan, waarbij in totaal vier
mensen werden gewond. Op de Hulster-
weg even ten zuiden van het kruispunt
Tasdijk raakte G. J. M. uit Wichelen
(België) de macht over het stuur van
zijn personenauto kwijt toen zijn rechter-
achterband klapte. De auto vloog enkele
malen over de kop en kwam over de
bermsloot heen in een stuk bouwland te
recht. De bestuurder van de auto en zijn
passagiers, zijn schoonvader W. en
schoonmoeder, liepen vrij ernstige ver
wondingen op. Zij werden naar het zie
kenhuis te Hulst overgebracht. De auto
werd zwaar beschadigd en moest wor
den weggesleept.
Op de Hulsterweg tussen de Kalverdijk
en Perkpolderhaven kwam de motor
rijder R. de B. uit Dordrecht met zijn
motor te vallen. Hij schoot ongeveer
twintig meter door over de betonbaan.
Hij liep een lichte hersenschudding en
verscheidene wonden aan het hoofd op.
De B. werd voor onderzoek naar het zie
kenhuis te Hulst overgebracht. Aange
nomen wordt, dat de B. in botsing is
gekomen met een laagvliegende meeuw,
waard oor hij de macht over zijn stuur is
kwijtgeraakt.
In de Waterstraat nabij de Knapaf kwa
men een autobus van de Z.V.T.M. be
stuurd door G. A. van O. uit Sint-Jan
steen en een Belgische auto bestuurd
door F. H. V. uit Beveren-Waes met
elkaar in botsing. De bestuurder van de
Belgische auto verzuimde voorrang te
verlenen aan de over de Mariadijk nade
rende autobus. De Belgische auto be
kwam zware schade; de Z.V.T.M. bus
werd licht beschadigd.
Op de weg onderlangs de Zeedijk ten
westen van de Perkpolderhaven had G.
E. B. uit Beveren-Waes, dezer dagen zijn
personenauto geparkeerd en was gaan
genieten van de zeelucht aan de over
zijde van de dijk. De heer J. C. R. uit
Kontich (B) had eveneens aan de dijk
vertoefd en wilde bij zijn vertrek zijn
auto iets achteruit zetten teneinde de
file te kunnen verlaten. Hij kwam daar
bij in aanrijding met de auto van B. ten
gevolge waarvan zijn auto en die van B.
vrij ernstig werden beschadigd.
De staatsmijnen gaan met ingang van
5 augustus a.s. wekelijks 10.000 ton
mijnsteen leveren aan de Deltawerken.
Het vervoer zal geschieden per schip en
de bevrachting is in handen van het
N.V. Limburgs Scheepvaartkantoor. De
ze hoeveelheid van 10.000 ton per week
werd tot heden nog niet bereikt in het
mijnsteenvervoer, dat geschiedt vanaf de
Limburgse haven Stein in het Juliana-
kanaal. Het is de bedoeling dit transport
in 15 achtereenvolgende weken te doen
plaatsvinden.
Honderd schutters in België en Zeeland
namen deze dagen deel aan de jaar
lijkse vriendenschieting in Ovezande. De
resultaten van deze vriendschappelijke
kamp onder auspiciën van de Provincia
le Zeeuwse Schuttersbond waren:
Hoofdvogel: E. Delporte, Gent. Beide
zijvogels werden niet afgeschoten. Ie bo-
venkal: J. Rentmeester, Ovezande. 2e bo-
venkal: C. Strijbol, Gent, le onderkal:
E. Delporte, Gent. 2e onderkal niet af
geschoten. le klep: J. de Baar, Ovezan
de. 2e klep: P. Rentmeester, Kwaden-
damme, 3e klep: C. Lous, Oudelande. 4e
klep: J. Rentmeester, Ovezande.
Met een dienst in de lutherse kathedraal
van de Finse hoofdstad Helsinki is dins
dag voor 800 gedelegeerden en hun 400
gasten de vierde assemblee van de lu
therse wereldfederatie geopend.
Er zijn twee officiële waarnemers van
de Rooms-Katholieke Kerk, de Neder
landse prof. J. Witte en de Duitse prof.
Peter Blaeser De president van de fede
ratie, dr. Franklin Clark Fry uit New
York, zei dat een van de doelstellingen
van de assemblee was „de verduidelij
king van onze eigen interpretatie van
het evangelie in het licht van de eeuw
waarin wij leven".
De werkvergaderingen van de assemblee
beginnen vandaag Men verwacht dat
onder de te nemen besluiten zal zijn, op
neming in de federatie van een twaalftal
lutherse kerken, waaronder drie in de
Sowjet-Unie: uit de republieken Est
land, Letland en Litouwen. Bannelingen-
groepen van deze drie landen hebben
hiertegen geprotesteerd. Een onderwerp
op de agenda dat veel aandacht zal trek
ken, zal zijn de herenigingsdrang zoals
zich die recentelijk in de kerk van Rome
heeft gemanifesteerd. Prominente deel
nemers zijn ds. Martin Niemöller uit
Duitsland en bisschop Otto Dibelius uit
Berlijn. Vandaag zullen de congressisten
worden toegesproken door de president
van Finland, Urho Kekkonen.