GEEN EUROPACUP VOOR FEIJENOORD
In Lissabon eindigde eindelijk de
heroïsche strijd van Rotterdammers
„HET KIND" EUSEBIO LEIDDE PORTUGESE ZEGE IN
„Hoe bestaat het, dat
de arbiter die hands
van Torres niet zag"
Televisie: zelfs onverwoestbaar
optimisme van Pagano sneuvelde..,
Straatlengte voor
Aanvechtbaar
iin tanden staan scheef
STERKERBENEICA STOND HET WONDER NIET TOE:1-02-03-03-1
GEEN WOORDEN
MAAR DADEN
VERDWEEN VAN
HET REPERTOIRE
Als een kind
Bijna waanzinnig
Laatste hoop
Begeerde tréfer
(Van een speciale verslaggever).
Een illusie armer trekt het machtige legioen, dat Feijenoord op
zijn reis naar Lissabon heeft vergezeld, terug. Zijn favorieten
hebben ten slotte hun Waterloo in het toernooi om de Europese
beker voor landskampioenen 1962-1963 gevonden in het „Sta
dion van het Licht" te Lissabon, waar de reeds tweevoudige
bekerwinnaar Benfica zich in het tweede duel van de halve fi
nales onbetwist de sterkste heeft getoond. Drie-een werd het
voor de Portugezen.
Benfica zal in Londen met Milaan de degens kruisen in de derde
finale die de Portugezen betwisten. Na de Spaanse clubs Barcelona
en Real Madrid komt Benfica nu tegenover een Italiaanse tegen
stander. Wederom is de eindstrijd dus een Latijnse aangelegenheid
geworden. Stellig geldt voor velen Benfica weer als favoriet, vooral
voor de dolzinnig van vreugde zijnde Portugezen, die de overwin
ning begroetten met vuurwerk, wilde hospartijen, schetterende
fanfares en voor wie de spelers na afloop naar de kleedkamer
moesten vluchten om zonder kleerscheuren uit de strijd te komen.
Het gelukte niet allen, zonder het shirt dat hen letterlijk van het
lijf was gerukt en dat de gelukkige bezitters ervan als een relikwie
zullen koesteren, verdwenen enkelen in de catacomben.
Anderen echter, vooral de meer
nuchtereri onder de zeventigdui
zend toeschouwers in het sta
dion en de miljoenen in de huis
kamers voor hun televisietoe- m
stel, sollen de beste kansen aan Sft
Milaan toekennen. Zeker is, dat (Telegrafisch overgebrachte foto)
dit Benfica zowel dat van Rot
terdam als van Lissabon 1963,
niet dermate heeft kunnen im
poneren als de ploeg, die in Am
sterdam Real Madrid versloeg.
Feijenoord was er weliswaar
niet tegen opgewassen, ja werd
soms zelfs door de Portugezen
op meedogenloze wijze op zijn
tekortkomingen gewezen, maar
de Rotterdammers hadden dit
maal him grote vorm niet. Kwa
litatief was de wedstrijd dan
ook aanzienlijk minder dan die
in het stadion Feijenoord, waar
de fijnproevers volop aan hun
trekken kwamen.
Het was een harde, soms onvriende
lijke strijd, die de Franse scheids
rechter Barberan handen vol werk
gaf en die slechts bij vlagen spel
van superieure klasse liet zien. Bij
Feijenoord helaas slechts kort in de
beginfase van de eerste helft. Toen
de eerste treffer van Benfica na
twintig minuten op het scorebord
was gekomen, groeide de superiori
teit van de Portugezen, die de twee
de helft ingingen met een reeds vrij
veilige voorsprong van 20 om ten
slotte met 31 te zegevieren. Het
slotoffensief van Feijenoord bracht
slechts één doelpunt, waarmee de
eer was gered maar dat was ook al
les.
Een grimmig duel tussen de Nederland
se aanvalsleider Piet Kruiver en de
Portugese doelman Costa Pereira.
(Telegrafisch overgebrachte foto)
Een veel gehoorde mening voor de
wedstrijd was: wie het eerste doel
punt maakt ligt een straatlengte
voor op de weg naar de finale. Van
het eerste fluitsignaal af heeft Feij
enoord erop gespeeld dit doelpunt
op zijn naam te kunnen brengen.
Het heeft niet zo mogen zijn.... Met
de wind als goede bondgenoot kwam
Feijenoord wel in het offensief en
toen na tien minuten de eerste
tien minuten de eerste vloeiende
Rotterdamse aanval de Portugezen
enigszins tot de werkelijkheid had
- teruggebracht in een roes waren
zij naar deze wedstrijd toegeleefd
met de gedachte die „Hollanders"
onder de voet te lopen openden
zich voor het Nederlandse legioen
gunstige perspectieven. De druk
groeide en al is paniek in deze een
te groot woord, verwarring ontstond
er wel in de Benficaverdediging.
Het beslissende schot kwam echter
niet uit de Rotterdamse vuurlinie,
die trouwens de gehele avond het
droge kruit niet kon vinden. De
Portugezen hielden hun verdediging
voortreffelijk gesloten en vergeefs
probeerden de Feijenoorders hierin
openingen te vinden. En daarmee
kwamen de tekortkomingen in het
aanvalsspel van onze landgenoten
aan het licht. Te weinig werden de
vleugelspelers in het spel betrokken,
vooral Moulijn, terwijl de passes, die
de bressen in de vijandelijke verde
digingsgordel moesten maken, te
slecht op maat waren gesneden. De
schermutselingen in het Portugese
strafschopgebied hadden meer weg
van verkenningsacties dan van een
doeltreffende slrydmethode. Met Co-
luna als de dirigent en de grote in
spirator van zijn aanval; waarin de
zwervende Eusebio en Santana
Benfica-Feijenoord toch
op Portugese t.v.
De Portugezen hebben woensdag
avond tóch BenficaFeijenoord
op hun t.v. gezien. Het bestuur
/an Benfica bezweek een kwartier
voor de aanvang van de wedstrijd
voor de aandrang van de Portu
gese televisie, die als argument
had dat het hier „een nationale
gebeurtenis van uitzonderiyk for
maat" betrof. De wedstrijd .is in
zijn geheel en direct uitgezonden.
voortdurend de aandacht vast hiel
den en de razendsnelle buitenspelers
Simoes en Augusto geen moment
vrijheid kon worden gelaten werd
het steeds duidelijker: in deze voor
hoede school groter gevaar dan in
die van Feijenoord. En toen in de
twintigste minuut Eusebio Benfica
op 10 bracht, was dit de beloning
voor beter aanvalsspel niet alleen,
maar van beter voetbal dóór een ho
mogener team.
Feijenoord had zijn greep op het
middenveld moeten prgs geven en
niemand was bij machte deze te her
overen. De atletisch en ook technisch
begaafdere Portugezen waren su
rieur en Feijenoord moest terug.
aanvalskracht vloeide uit Feijenoord
weg en de druk op de defensie werd
sterker. Een weliswaar aanvechtbaar
doelpunt Torres zou volgens de
Fegenoordverdedïgers de bal met de
hand hebben gespeeld alvorens José
Augusto twee minuten voor de rust
de bal achter Pieters Graafland kor
te besliste de strijd definitief i
het voordeel van Benfica.
Voor het ingaan van de tweede helft
reeds was de strijd beslist. De Portu
gezen konden zich na de rust ont
spannen vooral nadat na ruim een
kwartier Santana met het derde
Benfica-doelpunt zijn ploeg op nog
veiliger afstand van de vertwijfelde
tegen zichzelf en tegen een superi
eure tegenstander strijdende Rotti
damse ploeg had gebracht.
De Feyenoorders kenden hun o
macht tegenover de Portugese
kampploeg en om de score te beper
ken en Benfica in toom te houden
namen zij soms hun toevlucht tot
wanhoopsmaatregelen die niet altijd
door de beugel konden. De scheids
rechter greep onverbiddeiyk in en
het fanatieke Portugese publiek
drukte zijn afkeuring uit in scherpe
protesten. Het werd van beide kan
ten onvriendelgker, waardoor de
strijd in kwaliteit terugliep. Het te-
genpunt van Bouwmeester was van
geen betekenis meer. Moe gestreden
boog Feijenoord het hoofd.
Het was geen schande van deze te
genstander te verliezen. De verdedi
ging had zich tot het uiterste ge
weerd en vooral Hans Kraay heeft
in het centrum een grote rol ge
speeld. Maar in zijn totaliteit was
Benfica een klasse beter en de Por
tugezen hebben hun finaleplaats al
leszins verdiend.
Feijenoord heeft het Nederlandse
voetbal in deze competitie om de Eu
ropese beker waardig vertegenwoor
digd. Nimmer tevoren drong een Ne
derlandse ploeg in het toernooi om
de fel begeerde cup tot de halve fi- J
nales door. De rol is nu uitgespeeld,
maar in de herinnering zal lang blij
ven voortleven de heroïsche strijd die
Feyenoord in Zwitserland, in Duits
land, in Hongarije, in België in
Frankrijk en op eisen grond lieeft Weer probeen Kmiver Koog opsprin-
gestreden. gend de bal te bereiken.
(Telegrafisch overgebrachte foto)
(Van een speciale
verslaggever)
Gerard Kerkum kon er
nog niet over uit- „Ik
stond klaar om die cor
ner van Eusebio weg te
koppen en toen kwam
plotseling die hand van
Torres, hij tikte de bal
voor mij weg en toen
was het gebeurd. Eeuwig
zonde, want zoiets be
slist een wèdstrijd. De
scheidsrechter stond no
ta bene een meter -ach-
„We draaiden niet" zei Coen Mouiyn, „veel slechter dan de eerste wedstrijd.
Ik kreeg te weinig ballen en het leek wel of we er soms niet in geloofden. Maar,
nu zelf, van zo'n ploeg te verliezen dat is toch geen schande?" Hans Kraay
stond de pers met een van pijn verwrongen gezicht te woord. „Mijn tanden, ze
stonden scheef. Ik heb een klap van Eusebio gehad. Verschrikkeiyk wat een
pijn. Jammer, verschrikkelijk jammer maar wel verdiend en ik vind alleen de
uitslag redelijk..."
ter me- Driemaal heb ik
het hem uitgelegd- Zijn
enige antwoord: „Ik heb
niets gezien". Hoe be
staat het in hemels
naam
De teleurstelling was de
Nederlanders in de kleed
kamer van de gezichten
af te lezen. Piet Krui
ver zat van pure ellen
de in etlcaar gekrompen,
het hoofd in de handen.
Hij wilde alleen zijn, al- geweest."
leen met zijn teleurstel
ling. ^Beertje?' Kreyer-
maat, de man die in Pare
des Princes Feijenoord
een ronde verder hielp
was al even verontwaar
digd als zijn captain.
,,Ze knijpen je waar ze
je knijpen kunnen. Ver
schrikkelijk zulke wed
strijden. Ik weet het,
we ttpeelden slechter dan
in Rotterdam, maar dit
was toch echt niet nodig
„Kan je dat nou begrij
pen, dat ze naar zo'n
belangrijke wedstrijd,
zo'n scheidsrechter stu
ren?
Onbegrijpelijk wat was
die man slecht. Fluiten
als een aanval werd op
gezet zonder dat het no-
lig was. En dan die
handsbal van Torres.
Het was duidelijk te zien
en hg stond er met zijn
neus op. We speelden
slechter dan in Rotter
dam, maar als dat twee
de doelpunt niet was ge
scoord hadden we zeker
een kans behouden".
José Barberan„Wat
willen ze nu?" José Bar
beran, de arbiter, die
kortgeleden tot ieders te
vredenheid Oostenrijk
Italië floot, is een man
van weinig woorden: „Of
het hands was? Ik stond
er dicht bij en heb niets
gezien. Ik kan me niet
voorstellen dat Torres de
bal met de hand gespeeld
heeft. Maar wat dan nog,
als ik het niet zie kan ik
toch niet anders doen.
Trouwens, mijn grens
rechter wist ook nergens
In de Portugese kleed
kamer, waar de tiental
len journalisten uit Lis
sabon elkaar verdron
gen, was het al bijna
even rustig als bij de
Nederlanders. „We wis
ten dat we zouden win
nen", zei een rustige,
bijna ongeïnteresseerde
trainer Riera. We moes^-
ten deze wedstrijd ge
makkelijk kunnen win
nen. In Rotterdam teas
daarom voor ons een ge
lijk spel al een over
winning". Over de
handsbal van Torres wil
de de coach van Benfica
nauwelijks spreken. Ik
heb het niet gezien en
dan kan ik toch moei
lijk mijn mening erover
zeggen".
(Van onze speciale verslaggever).
Het stadion veerde overeind!
Staande brachten de tienduizen
den hun ovatie. De elf sterren
van Benfica namen de hulde, als
hadden ze niet anders verwacht,
bijna onbewogen in ontvangst.
Een verschrikkelijke orkaan
van geschreeuw brak los toen
Feijenoord het veld opkwam.
De Portugezen applaudisseer
den, de Nederlanders hieven
eendrachtig hun „volkslied"
aan: „Geen woorden, maar da
den".
De spelers werden omstuwd
door fotografen ongeveer 40
toen ze begonnen zich wat
los te trappen op het midden
veld verklede supporters ren
den schreeuwend rond.
Even nog kregen de Nederland
se bloemenmeisjes de kans om
spelers en arbiter in de hulde
te betrekken. Maar toen was het
toch ernst. Met een angstwek
kend Ben-fi-ca... Ben-fi-ca werd
het duel der kampioenen inge
leid.
Even had Feyenoord, ondanks de gro
te routine toch nog overdonderd door
het indrukwekkende spektakel, het
erg zwaar. Maar nadat de machtige
Eusebio met zgn eerste schot wel
erg slecht in de richting was geweest
kwam Feyenoord naar voren. Op
nieuw was Coen Mouiyn de man die
in de eerste fase, waarin de Neder
landers de harde wind in de rug had
den de Benficadefensie in moeilijk
heden bracht. Grandioos was de aan
val die Bouwmeester, die met groot
zelfvertrouwen startte, in de 10e mi
nuut opzette. Drie, vier tegenstan
ders flitste hy voorby. Moulijn nam
dë aanval op links over, doch stopper
Raul kon, ten koste van een corner
redding brengen. Het 3000 man tel
lende Nederlandse legioen, dat by de
uitbundige aanmoedigingen van de
Portugese toeschouwers opvallend
rustig was geweest vond er op slag
de kracht uit om het „Geen woorden
maar daden", eerst schuchter maar
later uit volle borst aan te heffen.
Ondanks het Nederlandse herstel kon
Benfica na 20 minuten de leiding ne
men. Linkshalf Coluna zorgde voor
het voorbereidende werk. Helemaal
vry kwam aanvalsleider Torres voor
Pieters Graafland. De Nederlandse
doeiman kon, tot ieders verbazing het
keiharde schot van de Portugese top
scorer nog keren. Het gevaar was,
helaas nog niet geweken. Eusebio, de
voetbaltovenaar uit Mozambique,
kreeg het leer voor de voeten. Pie
ters Graafland was op slag kansloos.
Als een kind zo gelukkig was Euse
bio, die juichend in de touwen vloog.
Het stadion deed onwerkelijk aan. De
toeschouwers wisten niet hoe ze de
grote vreugde moesten verwerken.
Vuurpyien gingen de lucht in. Het
was nauwelijks vast te stellen wie er
gelukkiger waren, de elf spelers of de
bijna 70.000 supporters.
Feyenoord liet zich nauweiyks impo
neren en zag by herhaling kans de
Benfica-achterhoede in moeilykheden
te brengen. Toch werd het steeds dui-
delgker dat Feijenoord het in het
„Stadion van het licht" heel zwaar
zou krijgen. Steeds beter ging de aan
val van de Portugezen draaien. Een
doelpunt kon nauwelgks uitblijven.
Twee minuten voordat arbiter Bar-
baran het eind van de eerste helft
aankondigde gebeurde het. Na een
corner van links tikte middenvoor
Torres de bal direct door naar rechts
buiten Augusto. Een gerichte kop
stoot, amper drie meter van Eddie
Pieters Graafland afgevuurd, volgde-
Opnieuw smoorde de bal in de tou
wen (20).
De toeschouwers stelden hetgeen de
Feijenoordaanhang in Antwerpen
bij de wedstrijd tegen Vasas en in het
Paryse Prinsenpark tegen Reims had
laten zien diep in de schaduw. Het
was bijna op het waanzinnige af.
Toeschouwers lachtten en huilden te
gelijk. De toejuichingen, begeleid
door vuurpijlen schenen eindeloos.
Fel protesteerden de Feijenoorders.
Aanvoerder Kerkum protesteerde
verontwaardigd. Middenvoor Torres
zou volgens de Feyenoordback
de bal met de hand voor diens hoofd
hebben weggetikt. Het hielp allemaal
niets! Arbiter Barbaran hoorde het
nauwelgks, met een 20-achterstand
en het trieste besef dat de finale van
de Europa Cup, 22 mei in Londen,
nauweiyks nog te halen was, moesten
de Rotterdammers gaan rusten.
Gewonnen gaf Fegenoord echter niet.
Als de kans er maar even .was in dit
duel. dat beslist minder klasse had
dan de eerste wedstryd tussen beide
teams in Rotterdam, trokken de man
nen van Kerkum naar voren. Helaas,
de Nederlandse aanval speelde min
der flitsend dan een maand geleden,
en kreeg dan ook nauwelgks kansen,
vooral doordat Coen Moulijn toen
de grote ster te weinig lri het spel
betrokken werd.
Steeds sterker werd het overwicht
van de tweevoudige bekerhouder.
Feijenoord daarentegen speelde bijna
systeemloos en de verdediging van
de Nederlanders haalde zich bg her
haling de woede van de' toeschouwers
op de hals door harde charges tegen
de Portugese voetbalatleten, die ove
rigens ook uitstekende acteurs wa
ren in het „spelen" van pgn
Naarmate de tijd verstreek werd het
duidelijker, dat Feijenoord zonder de
flitsende aanvallen die de ploeg zo
vaak heeft gekenmerkt, was kans
loos tegen de ploeg van Eusebio.
De laatste hoop bij de meest verstokte
Feijenoordsupporter verdween in de
19e minuut. Met een nijdige kopbe-
weging tikte de gevaarlyke Torres
de bal voor de voeten van rechts
binnen Santana. Het schot van de
snelle Portugees was niet hard, maar
wel erg zuiver. Bijna via de rechter-
Eaai trof het schot doel (30).
[el publiek kon er niet genoeg van
krijgen. Als de activiteiten van de
favorieten even te weinig overlieten,
kwamen de aanmoedigingeu die
voortduurden tot de aanvalskracht
van de gastheren de gewenste hoogte
had bereikt.
Feijenoord moest zich. hoewel Benfi
ca bij de veilige voorsprong zeker
niel meer op volle kracht speelde, be-
fierken tot uitvallen. Het Nederlandse
egioen roerde zich nauwelijks nog.
Het „Geen woorden maar daden"
scheen van het reportoire te zijn af
gevoerd
Arme supporters, ze schenen zelfs
niet met de troost van een tegendoel
punt de thuisreis naar het verre Ne
derland te kunnen maken. Het zag
er, een klein kwartier voor het einde
zelfs naar uit dat het 40 zou wor
den. Een schot van Torres passeer
de Eddie Pieters Graafland. Hans
Kraay en Gerard Kerkum wierpen
zich tegelijk bijna in de bedreigde
hoek waardoor er nog juist redding
kwam.
Toch kregen die geestdriftige sup
porters acht minuten voor het einde
hun begeerde treffer. Fransje Bouw
meester zorgde ervoor toen niemand
een schot verwachtte, volgde een
boogbal die doel trof. Bijna was ech
ter de marge van drie doelpunten
nog in dezelfde minuut hersteld. Een
snelle ren van Augusto besloot de
vleugelspeler met een diagonaal'schot
dat Pieters Graafland met de vin
gertoppen nog juist tot hoekschop
kon verwerken.
Het bracht allemaal nauwelgks ver
andering in de situatie: de stryd was
besiist. Wel trok Feijenoord iets meer
naar voren, maar het had nauwelgks
nog zin.
De hel scheen los te breken toen Bar
beran even later het eindsignaal gaf.
Wat de „Hel van Deurne" zelfs in
zijn beste jaren niet heeft kunnen to
nen, daarvoor zorgden die 70-000 toe
schouwers in het volgepakte Estadio
da Luz in een paar minuten. Tonelen
met een waarlyk Zuidamerikaans ka
rakter speelden zich af.
De honderden politiemannen waren
hulpeloos. In een snelle ren slaagden
de meeste Portugezen er nog in de
kleedkamer te bereiken. Een van hen
was minder gelukkig. Pas toen hij,
na \eel tegenstand zijn shirt had af
gegeven kreeg hij kans zich bg zijn
ploeggenoten te voegen.
De opstellingen waren:
Benfica:
Costa Pereira,
Cavern en Cruz,
Humberto, Raul en Coluna,
Augusto, Santana. Torres, Eusebio en
Simoes.
Feijenoord:
Pieters Graafland,
Kerkum en Veldhoen,
Kreyermaat, Kraay en Klaassens,
Bergholtz, Bennaars, Kruiver, Bouw
meester en Moulgn.
of zij een zaal vol kinderen
gelukkig ging maken. Hele
maal in Lissabon had de
televisiecommentator Leo
Pagano de stemming in de
Nederlandse huiskamers
aangevoeld: „Ik kan me
voorstellen", zo begon hy,
„dat U de laatste uren hebt
zitten aftellen op uw horlo
ge".
Hij had gelijk. Want al ver
voor het aanvangsuur van
de wedstrijd was er een
merkwaardige stilte gedaald
in de straten: de bussen
van de lijndiensten waren
vreemd leeg, een enkele
auto zoemde eenzaam over
het plaveisel. Volslagen
anders was het beeld in de
huiskamers: vrienden en
kennissen waren samenge
stroomd in de huizen van de
televisiebezitters. Een huis-
kamerdrukte, groter dan bg
menig familiefeest... Leo
Pagano, die misschien wat
te strak en zakelijk bleef in
dit aanvankelijk zo opwin
dende duel, praatte bij het
begin in een soort luchtle
dig: eerst golfde zgn stem
af en aan aoor een opmer
kelijke fading. Kreten als
„enorme heksenketel",
„3000 Nederlanders", „en
kele duizenden valse toe
gangsbiljetten" waren uit
zgn toelichtend commentaar
op te vangen. En wat later
viel het geluid helemaal
weg. Een opwindend spre
kende Dick van Bommel,
soms struikelend over zijn
eigen woorden als een voet
baller over de bal, kreeg
toen niet alleen de radio
luisteraars, maar ook de
t.v.-kyk-Iuisteraars onder
zijn gehoor. Later kwam
de rustiger stem van Pa
gano plotseling weer die
van Dick van Bommel ver
dringen.
Overigens een man met een
aanvankelijk onverwoest
baar optimisme, die Paga
no. „En nu op naar de ge
lijkmaker", riep hg Kruiver
toe, toen Feyenoord al met
10 achter stond. Het werd
een corner voor de Rotter
dammers. En in de tweede
helft, toen Benfica inmid
dels al met 30 aan de lei
ding ging, moedigde Pa
gano beheerst aan: „Toe
maar mannen, naar voren.
Het kan nog best"..!. Twee
minnten daarna voelde
men echter, dat zelfs het op
timisme van deze televisie
commentator ging wanke
len, toen hij zei: „Zelfs de
meest verstokte Feyenoord-
snpporter zal er nu toch
aan twijfelen of de Rotter
dammers Wembley wei ha
len"...
Wellicht beter dan op de
tribunes, kon men inmid
dels in de close-ups van de
t.v. het enorme acteertalent
van de Portugezen bewon
deren. Met name Eusebio
speelde met diepe overtui
ging de bruut behandelde
onschuld: ogenschgnlrjk
krimpend van pgn, schok
kend met het „geteisterde"
lichaam nam hy lgdend het
gehele t.v.-scherm in beslag
om even later speels als een
veulen over het veld te
sprinten en een enorm
schot te lossen. „Je ziet hoe
snel je van zo'n verwon
ding kunt genezen", zei Pa
gano tereent en laconiek.
Middernacht, na oudejaars
avond... Die sfeer hing in
de straten, toen eindelijk dé
reuzenstrijd was beslecht.
Honderden auto's, scooters,
brommers gingen rijden,
groepen mensen bewogen
zich langs de nog verlichte
huizen, vaders en moeders
met kinderwagens repten
zich voort. Alleen, de stem
ming was niet zo opperbest.
Hier en daar byvoorbeeld
in de Paul Krugerstraat in
Vlissïngen werd door een
groep jongelui nog wel
„Geen woorden, maar da
den" gezongen, maar het
deed dénken aan lachende,
kiespynlgdende boer...
Met „angstaanjagende beel
den" begon gisteravond
voor het ongetwijfeld mil
joenen sterke thuislegioen
van Feijenoord de televisie-
nitzending van de titanen
strijd in Lissabon: bijna
inktzwart waren die beel
den, soms even oplichtend
tot een mistig panorama...
Maar nauwelgks een halve
minuut later kon in hon
derdduizenden huiskamers,
verenigingsgebouwen, café's
al een zucht van verlichting
worden geslaakt: de beeld
buis gloeide op als een ont
wakende dag en soms
haarscherp werden de beel
den. De technici van de Ne
derlandse Televisie Stich
ting, van de Nederlandse
P.T.T. en van de Spaanse
en Portugese televisie had
den het klaargespeeld. Op
het scherm verschenen uit
stekend te volgen beelden
van de wedstryd...
Zonder twyfel hadden de
honderdduizenden voetbal
enthousiasten met enig on
geduld het intelligentiespel
„Zoek de zin op'^ uitgeze
ten... Maar toen kwam het
toch: „En dan is het nu
tijd geworden voor één van
de belangrijkste uitzendin
gen van de Nederlandse Te
levisie Stichting", kondigde
de N.C.R.V.-omroepster aan
met een lieve glimlach als-
