DJAKARTA, METROPOOL
VAN UITERSTEN
„Van Sabang tot Merauke
herenigd, al hebben we er
honger voor geleden"
Tarieven-oorlog op
N.-Atlantische route
„Schrootdebat" in
de Eerste Kamer
Voor moeder.
VLIEGTUIGEN AAN DE
KETTING OP SCHIPHOL
Attractieve prijzenexpositie
loterij vrouwelijke handwerken
Radio-tv.-actie
Harten Vijf
WOENSDAG 8 MEI 1963 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
INDONESIË OPNIEUW ONTDEKT (I)
(Van onze speciale verslaggever A. Ekker)
Tn het eerste verkoelende avonduur na de zinderende tropendag
gleed zondag over de kleine jade-archipel in de baai van
Djakarta voor het eerst sinds het begin van de drama
tische exodus van december 1957 een vliegtuig met de
Nederlandse kleuren naar de nog altijd spaarzaam verlichte
landingsbaan van Kemajoran, de luchthaven van Djakarta. De
eerste dunne draad waarmee twee landen na hun lange wor-*
steling met het verleden het contact herstelden.
Steels, bijna behoedzaam, schuifelden de passagiers die.de reis
van begin- tot eindpunt hadden gemaakt, over de drempel van
de helder verlichte open douanehal van het nieuw blijkende
stationsgebouw. Voor vrijwel allemaal was het een terugkeer,
maar ze maakten de indruk van argwanende schepelingen die
door onberekenbare wind op een vreemde kust waren aange
spoeld.
Viel douane- en immigratiecontrole, kennelijk voor honderd
procent mee, toch waren ze nog steeds te zeer op hun hoede,
om naar goed gebruik af te dingen op de veel te hoge vraag
prijs van de eigenaars van taxi's, welke al lang recht op ere
plaatsen in een voertuigmuseum hebben zichtbaar ontspan
nend verdwenen ze in het chaotisch oosters verkeer dat kolkt in
het hart van Indonesië miljoenenmetropool langs wegen waar
na zoveel jaren bijna alles veranderd bleek, voorzover het on
roerend goed betrof.
Behalve dan midden op het uitgestrekte
Lapangan Banteng, het vroegere Waterloo-
plein, de grondvesten voor Djakarta's
tweede super-Amerikaans hotel en het al
flink opgeschoten Irian-bevrijdingsmonu-
ment; en op het Medan Merdeka, het oude
Koningsplein, het silhouet van een 124 me
ter hoog wordende obelisk die als nationaal
monument van de 17de augustus de ge
dachten van het Indonesische volk vooral
bij de revolutie moet houden. Maar noch
in de Djalan Modjopait waar de vertrouw
de harmonie als Wisma Nusantara een
koel, ietwat uitgewoond familie-restaurant
is gebleven, noch rond het Molenvliet met
zijn nog altijd pretentieuze hotel Duta In
donesia, in welks beginletters op nog
goed van pas komende tafelkleedjes van
vroeger geborduurd men de oude naam
Des Indes herkent, is er iets wezenlijks
veranderd. Niet veel meer althans, dan dat
er in het roodbruine water van het Molen
vliet niet meer gebaad mag worden en de
naar het water afdalende trappen slechts
voor het doen van de was gebezigd mogen
worden.
Wanneer men nochtans .onophoudelijk mensen te
water ziet, zal dat wel aan epidemisch uitglijden
moeten worden toegeschreven. In de oude, door
de tand des tyds en een woedend verkeer aan
gevreten straten staan gevelocipeerde betjalcs,
fietsen van klassiek Nederlands model, volgela
den oplets, felgekleurde Japanse driewielige auto
busjes verkregen als een stukje Japans ge-
wetensgeld bussen en auto's uit de jaren '30 tot
'63, elkaar naar het leven. Als vroeger, maar
meer intens en met schameler middelen.
ZESBAANS WEG
Maar plotseling, bjjiia als een monument van
rust, begint bij de zuidwestelijke hoek van
Medan Merdeka georganiseerd verkeer op de
zesbaans autobaan met middenberm die zich nis
Djalan Mohammed Husni Thamrln een van
Soekarno's vroegste strijdmakkers ontrolt
naar het tientallen nieters hoge welkomst-monu
ment.
Aan dat rondpunt is het zeer on-Indonesische,
maar daarom niet minder fraaie hotel Indonesia
ook al een stuk Japans smartegeld gelegen.
Voorbij dit rondpoint strekt de autoweg zich als
Djalan Raya Djendral Sudirman nog vijf kilo
meter lang uit, langs de vorig jaar met de vierde
Aziatische spelen ingewijde gigantische stadions
naar de vrijwel geheel vernieuwde voorstad
Kebajoran Baru.
Langs deze hartlijn met bijna Berlijnse allure
moet het nieuwe Djakarta verrijzen volgens plan
nen, waarvan men richtlijnen zowel als details
toeschrijft aan de lang voor de oorlog als archi
tect afgestudeerde Indonesische president.
Hier en daar verheffen zich reeds de monumen
tale gebouwen in voornamelijk Amerikaanse stij
len volgens een opzet die haast Rotterdams van
allure is. Waar tussen het nieuwe ook het front
van rommelige kampongwoningen naar voren is
geschoven, is eenvoudig een hoge schutting langs
de autostrada gespijkerd, die pas zal worden af
gebroken als daarachter nieuwe volgens voor
schrift minstens vier verdiepingen tellende
kantoren en flatgebouwen zijn verrezen. Het
nieuwe Djakarta van Soekarno, moet een hoofd
stad worden, het grote Indonesische rijk waardig.
Met zal in niets meer gelijken op het vriendelijke
maar elke allure missende Batavia. Andjar Rach-
man, majoor van de Siliwangi-divisie en adjudant
van minister van voorlichting Ruslan Abdulgani
die mij in een welonderhouden Fiat 1800 door de
nieuwe aanbouw reed, wees me een hoog breed,
gloednieuw gebouw aan de autoweg dicht bij
Kebajoran.
„Dat was bestemd als hotel voor regeringsgasten,
maar de president heeft het persoonlijk afge
keurd",
Ik zou me sterk moeten vergissen indien de oor
zaak niet lag in het feit, dat het een van de
weinige voorbeelden in de nieuwe bouwstijl was,
die typisch aansloot bij de oude koloniale styi van
het oude Des Indes.
„Nu je het. zegt boenglachte Andjar stra
lend, toen ik de veronderstelling uitte. En meteen
daarop: „de meesten van ons zijn nog eenvoudige
mensen, maar we hebben iets om trots op te
zijn. Iedereen voelt zich nu Indonesiër. Mensen
van een volk dat iets durft, iets kan. We hebben
onze vrijheid gewild, we hebben er voor gevoch
ten en we hebben hem gekregen. We hebben de
hereniging van Sabang tot Merauke gewild, we
hebben er allemaal wat rijst voor moeten missen
een beetje honger moeten hebben, maar we heb
ben het gedaan. Als Indonesisch volk. Als volk
dat iets groot kan. Dat maak je trots. Van zo'n
volk wil je deel zijn. Daar wil je niet van weg,
boeng, of je nu van Atjeh, Ambon of Irian bent!
Dat begrijpen ook eenvoudige mensen. En onze
hoofdstad moet ons volk waardig ztjri, onze groot
heid symboliseren
LIEVER ANDERS
Ik had liever gehad dat het anders was gegaan,
maar nu het zo is gegaan, geloof ik dat je kunt
zeggen, «lat Indonesië met de strijd om Irian
gediend is geweest. Ze zyn aaneengegroeid tot
een volk van mensen die samen hebben gestre
den, samen hebben geleden, en samen hebben
gezegevierd. Ze zijn er trots op Indonesiërs te. zijn
en dat is een onschatbare winst voor een land
dat een Jaar of wat geleden acute neiging ver
toonde uiteen te vallen, zei in andere woorden
ds. J. Bos, vertegenwoordiger van de Nederlandse
zending bij de Raad van Kerken van Indonesië,
die al de jaren van de totale breuk tussen Indo
nesië en Nederland ongestoord zijn vele activitei
ten heeft kannen uitoefenen.
„Nationalisme heeft wel wat bedenkelijke kan
ten", zei hij voorzichtig zijn woorden wegend,
„maar het lijkt mij het enige wat kon verhoeden
dat dit land in een veelheid van brokken en con
flicten uiteen zou vallen".
„Het lijkt jullie misschien een ziekelijke cultus
van strijd, overwinningen, helden, gedenkdagen,
monumenten en gigantische bouwwerken. Maar
probeer de gedachte er achter te zien: Ambon
heeft zich willen afscheiden, Sumatra was op
dezelfde weg. Wie weet wie er nog meer zouden
volgen. Een Ambonees voelde zich Ambonees. Ga
er vandaag heen en je zult zien dat hij zich te
genover jou Indonesiër toont. Tegenover jou en
de hele wereld. Daar wil je niet meer van weg",
zei een Nederlander die al die jaren van scheiding
op Java heeft gewoond en die zijn verwanten nu
op het eerste vliegtuig naar „Holland" ging zet
ten.
Op de verlaten galerij van het voortreffelijk on
derhouden Duta Indonesia Hotel waar generaties
Nederlanders dierbare herinneringen .lebben lig
gen, zei de chauffeur-eigenaar van de taxi waar
mee ik de stad rond reed: „domme mensen den
ken aan eten als je vraagt of ze het beter hebben
dan vroeger. Maar ik heb het beter omdat ik
vrij ben omdat ik hier of waar ook met jou
een strople kan drinken".
Toen een wat opvallende schoonheid de nog altijd
stijlvolle koele galerij binnenzeilde en eenmaal
op een strategisch punt neergestreken lacherig
aandacht begon te trekken, helde hij vertrouwe
lijk over en fluisterde: „niet terug kijken boeng,
slechte vrouw!" En dat hier op deze bijna gewijde
plaats, bedacht ik onthutst. „Bedankt, maar
waarom reken jij me tweemaal de gewone prijs
voor een taxi", reageerde ik kennelijk wat onver
wacht. Duizend rupiah, duizend rupiah, via toe
risten-koers omgerekend omtrent twintig gulden
in een land waar de benzine 4 rupiafy per liter
kost is aan de stevige kant. Hij wees op zijn
Mercedes 1962 en zei: „omdat een nieuwe band
me 60.000 rupiah kost en de autobelasting drie
honderdduizend pop per jaar".
DOLLARS
Omdat mijn schrijfmachine in het ongerede was
geraakt en ter plaatse irreparabel was en
omdat al gauw bleek dat er niets van dien aard
te huren viel, trachtte ik even later in de half
duistere winkels onder de galerij van Djalan
Modjopait er een te kopen. Van een tweedehands
miniatuur koffermachientje" met duidelijke sporen
van gebruik zag ik af, toen ik de prijs hoorde:
80.000 rupiah. Dat kwam me omgerekend via de
toeristen-koers van 180 rupiah per dollar op
1600 gulden te staan.
Elders zag ik nog een nieuw maar te brekelijk
Oostduits koffermachientje staan voor 83.000
rupiah; een steviger dito Royal moest nieuw in
Nederlands geld omgerekend 2520 gulden doen....
„Maar natuurlijk als U dollars heeft meneer
Het was een onmiskenbare uitnodiging om voor
cash betaalde dollars de zwarte koers te rekenen
d.w.z, ad 1200 rupiah per dollar. Dan zou die
Royal koffermachine nog op 360 gulden te staan
zijn gekomen. Ik heb de verleiding weerstaan,
vooreerst omdat de prijs dan nog stevig genoeg
was, maar vooral omdat kortgeleden een van dc
eerste Nederlanders die hier terugkwam, al met
een tegen de lamp in de vorm van een agent van
financiën opliep, zodat al meteen een wat hache
lijke stemming rond de terugkeer van Neder
landers ontstond. Want nu moge waar zijn, dat
het wisselen op de zwarte markt tegen de daar
geldende koersen een zo algemeen gebruik is bij
buitenlanders van andere nationaliteit, dat men
van een grijze markt kan spreken waarmee de
regering in haar export financieringspolitiek vol
gens kenners volledig rekening houdt, het rag
fijne draadje van de Nederlands-Indonesische
reactie is op incidenten die zich daarbij met Ne
derlanders zouden voordoen bepaald nog niet be
rekend.
Vandaar dat de nog kleine Nederlandse gemeen
schap in Djakarta weinig andere keus heeft, dan
te blijven eten in het uiterst luxueuze hotel In
donesia. Daar zouden de maaltijden indien ze in
toeristendollars betaald zouden moeten worden
ons op negentien gulden voor een ontbijt en om
trent veertig gulden voor een diner zijn komen
te staan. Maar het valt ten slotte wel weer mee,
omdat hotel Indonesia zijn eigen koers van 500
rupiah per dollar heeft, waarnaar alles binnen
die deviezenvesting wordt berekend, met inbe
grip van de hotelttaxi's, die echter altijd net weg
zijn als men er een moet hebben.
Hoezeer ook door deze financiële wonderbaar
lijkheden geïntrigeerd, na drie dagen was ik
er bepaald nog niet in geslaagd enig patroon in
dit systeem te brengen, dat een verklaring voor
de bedoelingen die men er mee heeft gehad, kan
geven. Ene alleszins betrouwbaar kenner van
het land heeft me gezegd, dat wat dat patroon
ook geweest moge zyn, het systeem ad absurdum
is gevoerd en dat in het kader van het nieuwe
economisch plan van president Soekarno nu on
afgebroken wordt geconfereerd over een nieuw
systeem van wisselkoersen.
Hij meende te durven voorspellen dat nog binnen
een maand een nieuwe koers zou worden afge
kondigd. Anderen twijfelen er echter ernstig aan,
dat de dingen zich in Indonesië op economisch
gebied nu ineens met die snelheid zouden gaan
ontwikkelen. Vooral omdat het aantal vraagstuk
ken waar het land mee worstelt daar veel te
omvangrijk voor is.
Een ding is echter wel duidelijk te constateren.
Er heerst in Djakarta onder een belangrijk deel
van de bevolking een onmiskenbare nood. Men
kan daar gerust van uitgaan, als zelfs de minis
ter van lager onderwijs en cultuur prof. Prijono
donderdag tijdens een massa-meeting moest ver
klaren, „dat als demonstrerende onderwijzers
menen te moeten klagen dat hun salarissen niet
genoeg zijn om hun kosten van levensonderhoud
te dekken, ze hebben te bedenken dat op het ogen
blik geen enkele overheidsambtenaar van zijn
salaris alleen kan leven". Maar even waar is, dat
ik nergens op mijn langdurige tochten door de
volkswijken van Djakarta mensen heb gezien, die
kennelijk aan ondervoeding leden. De kleding is
vaak slechts rond de gaten dicht, maar aan eten
ontbreekt het klaarblijkelijk niet in die mate dat
men van honger kan spreken. Dat bevestigden
ook verscheidene van de Nederlanders die zich
al deze jaren door in Djakarta hebben bevonden.
Hoe ze het doen, zei ds. Bos, zal voor wie er niet
de hele dag achteraan loopt altijd een raadsel
blijven. Het is de vraag of zelfs hun vrouwen het
weten. Vrijwel elke ambtenaar heeft er na tweeën
het sluitingsuur van de kantoren wel een
baantje bij; de niet-ambtenaren oeroesen met
vreemde handeltjes de hele lieve dag door en
vrijwel iedereen ziet blijkbaar kans uit de handel
een voldoende winst te halen om er het geld voor
voedsel voor morgen aan over te houden.
Ach, en de kampong brengt zijn eigen
voedsel wel op. Daarmee was het raadsel
van Djakarta wel aangeduid, maar nog
lang niet verklaard. Het is de vraag of er
iemand is, zelfs in de Bank Negara die het
helemaal door heeft.
Oud en nieuw Djakarta: Betjak-s voor het ultra
moderne hotel IndonesiaVerwacht wordt, dat
binnen een of twee jaar de Betjaks als publiek
vervoermiddel niet in overeenstemming met de
waardigheid van de Indonesiër wordt geacht.
Kans op spoedig
akkoord Schelde-
Rijnverbinding
(Van onze Haagse redactie).
In Brussel en Den Haag circuleer
den dinsdag geruchten dat tussen
Nederland en België een definitief
akkoord is bereikt over de Schelde-
Rijnverbinding. Het akkoord zou
reeds aanstaande maandag door
de regeringen worden ondertekend.
Een woordvoerder van het ministerie van
verkeer en waterstaat kon deze geruch
ten gisteravond niet bevestigen. Wel
deelde hij mede, dat de onderhandelin-
f en in een eindstadium zyn gekomen en
at nog slechts op enkele punten een
beslissing dient te vallen. Om deze re
den wilde hy de mogelijkheid niet uit
sluiten, dat spoedig een algehele overeen
stemming zal worden bereikt. Over een
reeds vastgestelde datum van onderte
kening was hem echter niets bekend.
Het Tweede-Kamerlid luitenant-generaal
(b.d.) J. H. Couzy (v.v.d.) had maandag
avond op een V.V.D.-bijeenkomst voor
Tholen nog als zijn mening gegeven,
dat deze maand geen definitief akkoord
meer over de Sehelde-Rijnverbinding zou
worden bereikt. Het K.V.P.-kamerlid W.
P. G. Assmann had onlangs op een der
gelijke bijeenkomst in Tholen 15 mei als
-"--rlijke datum voor een akkoo~J
nd. „Daar is niets van beker
wel de binnenlandse als de buitenlandse
politieke commissies hebben daar
omtrent geen enkele toezegging gedaan",
aldus het antwoord van de heer Couzy
op een desbetreffende vraag.
De leden van de Eerste Kamer, de heren
De Gaay Fortman (a.r.), Van Meeuwen
(k.v.p.), Samkalden (p.v.d.a.). Van
Bruggen (c.h.u.) en Delprat (v.v.d.) be
spraken gisteravond breedvoerig de zo
genaamde „schrootaffaire". In deze Ka
mer was naar aanleiding van een rege
ringsnota een rapport door een bijzon
dere commissie opgesteld. Daarin kwam
een aantal aanbevelingen voor met be
trekking tot het in de toekomst te voe-
beleid.
Zoals bekend speelde de schrootaffaire
zich af in de jaren 1954-1958 met ver
eveningen van schrootprijzen van binnen
en buiten de E.G.K.S. De prijzen buiten
de gemeenschap lagen veel hoger dan
binnen de gemeenschap. Voor invoer
moest bewilliging zijn in de vorm van
een „derdelandenverklaring", uitgegeven
in het land, waar dit schroot werd inge
voerd. Het prijsverschil kon dan v
evend worden via de kas in Brussel.
Nu heeft een Nederlandse ambtenaar
zich eertijds laten omkopen om hogere
hoeveelheden op die verklaringen te ver
melden, waarna de kas ook veel te veel
betaalde. De ambtenaar is gestraft, zijn
omkopers ook. Na juli 1958 heeft de Ho
ge Autoriteit de beoordeling der
eveningen aan zich getrokken.
De sprekers konden zich met het in dit
feval gevoerde beleid verenigen al had-
en ook enigen, waaronder de heer Sam
kalden, liever gezien, dat ook de zgn.
„Dordtse zaak" voor het gerecht
gekomen.
De meeste sprekers vonden het gebrek
aan overleg tussen de Hoge Autoriteit
en de nationale regeringen de voornaam
ste aanleiding tot de onregelmatigheden.
Voorts kon de vermenging van bevoegd
heden, namelyk het verevenen onder ver
antwoordelijkheid van belanghebbenden,
niemands goedkeuring wegdragen.
De ministers van justitie en economische
zaken zullen vandaag antwoorden.
UW JUWELIER/'HORLOGER TOONT U
GAARNE DE GEHELE INDUS-COLLECTIE
Moeilijkheden in de luchtvaart
(Van onze Haagse redactie)
Het is niet uitgesloten, dat binnen
kort Amerikaanse lïjnvliegtuigen,
die op Schiphol vliegen, zoals die
van de Pan-Am, daar moeilijkhe
den zullen ondervinden. Ze zouden
zelfs wel eens op of na 12 mei aan
de ketting kunnen worden gelegd,
indien zij aan een „wens" van hun
regering gehoor geven en zich niet
houden aan de vrijwillig en geheel
con-amore in november 1962 in
Chandler (V.S.) gesloten I.A.T.A.-
tariefovereenkomst. Misschien zal
het ook nog meevallen, maar de
achtergrond van deze mogelijke
maatregel is ernstig en bovendien
uitermate ingewikkeld.
Al lang leefde bij een groot deel van de
wereldluehtvaart de wens om de tien
procent reductie op het retourtarief af
te schaffen. Dit is nooit gelukt tot de
in het najaar te Chandler in de V.S.
gehouden tariefconferentie van de I.A.
T.A. (de internationale vereniging van
luchtvaartmaatschappijen), ertoe kwam,
na veel en moeizaam vergaderen, de
reductie tot vijf procent te verminderen.
Een totale afschaffing van de reductie
op retours zou in de huidige omstandig
heden een hoger vervoersinkomen voor
de maatschappijen hebben betekend en
aanzienlijk minder administratie, min
der drukwerk etcetera.
Algemene stemmen
Zover is het niet gekomen. De vijf
procent werd met algemene stemmen
dit is voorschrift in de I.A.T.A.
aanvaard en door de Amerikaanse
maatschappijen Pan-Am en T.W.A.
ook van ganser harte want ook zij
hebben het moeilijk en het besluit
kon enige inkomstenverbetering be
tekenen, terwijl het vrijwel zeker
geen invloed zal hebben op de vraag
naar vervoer.
Besloten werd de reductie over de ge
hele wereld in te voeren. De Ameri
kaanse rijksluchtvaartdienst (C.A.B:)
die rechtstreeks onder de president
ressorteert en is samengesteld uit drie
democraten en twee republikeinen liet
echter de Amerikaanse maatschappijen
Panam en T.W.A. weten dat zij niet
akkoord ging met de overeenkomst voor
wat het Noord-Atlantisch vervoer be
trof, omdat het een tariefsverhoging
betekende.
Daar alleen een eenstemmig Ï.A.T.A.-
besluit geldig is. kwamen de overige,
de niet-Amerikaanse voornamelijk
Westeuropese vervoerders in een
dwangpositie, die besproken werd op 28
maart in Genève in een vergadering van
regeringsvertegenwoordigers met de
maatschappijen als toehoorders. Hier
werd besloten, voet bij stuk te houden
en het I.A.T.A.-besluit niet te wijzigen.
Daar dienen de Amerikaanse maat
schappijen zich ook aan te houden, om
dat zy uitsluitend in I.A.T.A.-verband
met de anderen mogen spreken spre
ken buiten I.A.T.A.-verband wordt na
melijk in de V.S. beschouwd als in strijd
met de anti-trustwetgeving.
Volmaakte rust geeft de DRAKACEL matras
Vandaag en morgen in Statenzaal
TENTOONSTELLING VAN
ANTIEKE KLEDERDRACHT
De bekende Middelburgse instel
ling „Loterij voor vrouwelijke
handwerken en andere voorwer
pen", die dit jaar honderyijfen-
twintig jaar bestaat, opent van-
g (woensdag) haar tentoon
stelling in de Statenzaal te Middel
burg. Een tentoonstelling die, ter
gelegenheid van dit jubileum, en
kele bijzondere attracties heeft.
Naast de expositie van te verloten
inzendingen, is namelijk een deel
van de zaal ingericht met schitte
rend geborduurde, antieke, Zeeuw
se klederdracht, afkomstig uit de
verzameling van de heer J. de Bree
uit Middelburg.
Fraaie, geplisseerde kaphoedlinten, kan
ten mutsen, geborduurde rokken en met
kralen beregen beukjes zyn onder meer
op deze kleine expositie te zien. Ook is
er dit jaar op de „loterij-tentoonstelling"
een grabbelton met kleine geschenken,
speciaal voor de kinderen. Onder de ruim
250 tentoongestelde pryzen, bevinden
zich vooral veel zelfgemaakte en gekoch
te handwerken, voor het grootste deel
afkomstig van goede gevers en geef
sters uit Walcheren en enkelen uit Zuïd-
Bevcland.
SPECIALE PRIJZEN
Een speciale verloting" krijgt een met
Deense kruissteek geborduurd tafella
ken met servetten, een inzending van de
opleiding naaisters van de industrie- en
huishoudschool in Middelburg. Ook het
kleed, dat de vier „directrices" van deze
liefdadige instelling maakten, wordt te
gen „speciaal" tarief verloot. Van de
rente van drie legaten van de opricht
sters. is dit jaar als hoofdprijs een lich
te, staande schemerlamp gekocht en
verder een Zeeuws beugeltasje en een
blauw met wit aardewerken servies.
Opvallend is, volgens één van de di
rectrices, mevrouw H. S. F. Schorer-
Teding van Berkhout, dat er dit jaar
veel inzendingen van oud-Middelbur
gers en oud-Zeeuwen zijn. Verder
staan in de catalogus weer vele be
kenden, die al jarenlang prachtige
handwerken voor de loterij vervaardi
gen. Zo is er een oud-Middelburgs
vrouwtje, tussen de 90 en 100 jaar
oud, dat trouw elk jaar iets instuurt.
Ditmaal een geel gebrei-l kinder
jurkje. -
BELANGELOOS
Naast particulieren, verenigingen enl
winkeliers zijn er nog anderen die
hoewel niet met een handwerk of tast
baar geschenk belangeloos hun mede-1
werking geven. Zo wordt de trekking ge
leid door notaris Batten en op beide mid
dagen zorgt Baby den Toonder voor vro
lijke .muziek. De trekking vindt vrijdag
plaats. Onder de 1500 loten bevinden
zich dus 250 prijsnummers, die zaterdag
worden gepubliceerd.
Men hoopt, evenals andere jaren, weer
een bedrag van 1300 1500 byeen
te brengen. Dit geld is bestemd voor
liefdadige instellingen, zoals diaconieën,
het Leger des Heils, Humanitas, D.V.V.
en dergelijke. Vandaag is de Statenzaal
geopend van 15 uur en van 19.30
21.00 uur. Morgen (donderdag) van 3
5 uur.
„Het is de wens
Thans is de situatie zo, dat de C.A.B.
tegen T.W.A. en Panam heeft ge
zegd: „het is nog steeds onze wens,
dat gij voor het Atlantisch vervoer
de vijf procent reductieverlaging laat
vallen". De anderen „nemen" dat
niet. De anderen moeten thans hun
tarieven in de V.S. deponeren en
voorts ligt in de bilaterale lucht
vaartovereenkomst vast, dat de I.A.
T.A.-tarieven bindend zijn. Wanneer
nu Panam en T.W.A. voor de C.A.B.
door de' knieëen gaan en zich niet
aan het nieuwe I.A.T.A.-tarief hou
den, schenden zij het luchtvaartver
drag met het land waar zij op vlie
gen.
Dit geldt in elk geval voor Nederland
en Nederland kan dan rechtstreeks op
treden tegen de Amerikaanse vervoer
der hem bijvoorbeeld toegang tot de
Nederlandse luchthaven ontzeggen of
de machine aan de ketting laten leg
gen.
Het besluit betekent intussen voor de
K.L.M. een verschil in inkomsten van 5
tot 6 miljoen gulden.
(Van onze t.v.-redactie)
De K.R.O. en de stichting „De Zonne
bloem" zullen van 12 mei af een actie
„Harten vyf" voeren door middel van
radio en televisie, voor een achtdaagse
vakantie van 240 bedlegerige cronisch
zieken.
Het geld voor deze vakanties voor zie
ken, van alle gezindten, hoopt men bij
elkaar te krijgen door luisteraars en kij
kers te vragen vijf gulden van hun eigen
vakantiegeld te storten op girorekening
1155555 Vakantiefonds Breda.
Van de 40.000 mensen die hiervoor in
aanmerking zouden komen, zullen er
dit eerste jaar 240 zo'n vakantie
meemaken.
De patiënten worden ondergebracht in
groepen van 24 in daartoe beschikbaar
gestelde instituten en inrichtingen.
De 15-jarige Edith Connors uit Cooktown
Noord-Queensland (Australië) heeft een
python van 4 meter lengte met een bijl dood
geslagen omdat het dier haar poes had op
gegeten. Zij sneed de slang open en was erg
blij toen de poes ongedeerd te voorschijn
kwam.
Een der directrices van de „Lote
rij voor vrouwelijke handwerken
en andere voorwerpen", mevrouw
Schor er-Teding van Berkhout,
bekijkt hier een aantal fraaie
prijzen voor deze loterij.
(Foto P.Z.C.)
U rust echt uit op een DRAKACEL matras