PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Koninginnedag in Zeeland: een werkelijk feest voor kinderen NIEUW-GUINEA OVERGEDRAGEN V.N.-vlag maakt plaats voor de Indonesische Twee slachtoffers bij duiken naar geweer Waarheid en dromen Een dorado van toetersballonnetjes, muziekkorpsen, ijsjes en poppenkasten Begrijpelijk Goodwilltrip KLEURIG BLOEMENDEFILÉ LANGS JARIGE VORSTIN Opvarenden van Hr. Ms. Rotterdam Libanees schip onder Britse kust in brand WAARIN OPGENOMEN DE MIDDELBURGSE, VLISSINGSE, GOESE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN Directie: F. van de Velde, P. B. den Boer en W. de Pagter. Hoofdredactie: W. Leertouwer en G. A. de Kok Abonnementsprijs 62 cent per week. 8,00 perkw.; franco per post 8,25 p. kw. Losse nummers 15 ct. Bureaus: Vlissingen: Walstraat 58-60, tel. 2355 (b.g.g. red. 3508, adv. 3647/3643); Middelburg- Maikt 51, tel. 3841 (b.g.g. red. 2078/3169, adv. 2375); Goes: Gr. Markt 2. tel. 6140 (b.g.g. red. 7853, adv. 5213); Oostburg: tel. 2395; Temeuzen: red. tel. 2116, adm tel. 2911; Zierikzeered. tel. 2425. adm. tel. 2094. Adv.pr. 30 ct. p. mm. Min. p. adv. 4,50. Ingez. med. 3 x tarief. Kleine adv. (max. 8 regels) 30 ct. p. regel (min. 1,50). „Brieven bur. van dit blad" 25 bt. meer. G:— 0t;0,nn n Woensdag 1 mei 1963 Montreux: geen rozegenr Pagina 3 0 P.Z.C.. Middelburg. Voor de negentiende eeuw blijkt een groeiende belangstelling te be staan: over deze periode verschenen thans allerlei uitgaven en het lijkt er op alsof men een soort eerherstel van die tijd nastreeft. De dagen van roman tiek en gaslicht, van trekschuit en dil- ligence waren zo slecht nog niet, zo wil men het ons doen voorkomen, in tegenstelling tot de nog niet zo lang ge leden gangbare opvatting. Zou dit stre ven naar eerherstel van de vorige eeuw wellicht mede verband houden met een heimwee van de moderne mens, levend in huizenblokken bij t-l.-buizen, een ver langen naar een persoonlijker wereld, minder gestroomlijnd, minder massaal? Misschien. Toch zal men er goed aan doen bij dit herleven van de negentien de eeuw en bij deze herwaardering niet uitsluitend te denken aan rozegeur en maneschijn. Want die goede oude tijd was voor velen helemaal niet zo best. En dat nu zou men bij het lezen van sommige lectuur uit die dagen haast vergeten. Zo is er ruim een maand geleden een boekje heruitgegeven alweer: een voorbeeld van groeiende belangstel ling dat zijn eerste druk in het jaar 1841 beleefde: „De Nederlanden, ka rakterschetsen, kleederdragten, houding en voorkomen van verschillende stan den". De oorspronkelijke uitgave werd bezorgd door de „Nederlandsche Maat schappij van Schoone Kunsten" en de teksten werden geschreven door de Bo- mansen en Carmiggelts uit die dagen, namelijk Beets, Van Lennep, Kneppel- hout e.a. Wij brengen hier deze her druk ter sprake, mede omdat er een be schrijving in voorkomt van de „Zeeuw se arbeider", een schets door J. P. Ha- sebroek. Deze auteur was predikant in Heiloo, was het middelpunt van een let terkundige kring en schreef een bundel „Waarheid en dromen" onder het pseu doniem „Jonathan". Men heeft hem wel een humorist genoemd, bij wie het sen timentele, het tedere, het mijmerende overwoog: „een zachte lach en een stil le traan" naar het woord van De Ge- nestet, verenigen zich in zijn pennevruch- ten. Welnu, deze eer biedwaardige predi kant-schrijver heeft dus in deze (na ruim honderdtwintig jaar) herdrukte bundel het portret van de Zeeuwse ar beider getekend. Het is geschreven in de stijl en vooral vanuit de denkwereld van die dagen. Zo wordt er op gewezen, dat de lezer deze arbeider eigenlijk ho ger op de ranglijst van de waardering behoort te plaatsen dan men gemeenlijk doet. Maar deze nadrukkelijke vermel ding werkt in feite discriminerend. Bo vendien begrijpt de predikant wel, dat men deze arbeider in het algemeen niet hoog kan schatten, want de man heeft zo zegt hij „een onbeduidend ge zicht" en het gaat om een „plompe kin kel", al klopt dan achter „het grove wambuis een grof bewerktuigd, maar gezond hart, met warm bloed en rustige slagen". Dat wel. Maar laten we het niet over de stijl hebben: dergelijke schrifturen moet men plaatsen in de tijd van ontstaan, anders zijn ze een voudig niet te slikken. Waar het ons echter wel om gaat is, dat het beeld van deze Zeeuwse arbeider bedoeld is: de landarbeider zo volstrekt in strijd met de feiten was. Goed be schouwd heeft het zelfs niets met de waarheid te maken, maar is het inte gendeel een rozig verdichtsel. Hasebroek schildert namelijk de Zeeuwse arbeider als een man, die eigenlijk in het paradijs leeft: hij heeft geen wensen en kent geen zorgen, ter wijl hij zijn leven leidt met onverander lijke tevredenheid. Er moge dan een ze ker gevoel van medelijden over „zijn zware arbeid en armoedig bestaan" bij de auteur opkomen, hij verzekert niet temin, dat deze Zeeuwse arbeider „alles heeft wat hij wenst. Zijn tanden zijn hard genoeg voor het hardste rogge brood en zijn lichaamssappen weten niets van het schadelijke van een on matig gebruik van spek. Alle dagen heeft ny een lekker gastmaal: aardap pelen door zijn eigen nand geteeld, met een heerlijke saus overgoten, die hon ger heet, en een groot feest: de rust na de arbeid". Ziedaar de sociale bewogen heid van een predikant uit het jaar 1841. We hebben na het lezen van dit pro za Boumans geschiedenis van de Zeeuwse landbouw er nog eens bijge haald. Ziehier enkele feiten uit precies dezelfde tijd als waarin Hasebroek zijn Zeeuwse arbeider schilderde, feiten die een totaal ander beeld geven en in die dagen menigeen verontrustten. Overal op het platteland heerste grote werk loosheid en op allerlei manieren pro beerde men de bitterste nood een klein beetje te verlichten door „armenzorg". De klachten over armoede en zedelijke verwildering van de plattelandsbevol king namen toe, men hoorde over in braken, afpersingen en „nachtelijke be delarijen". Zuidbevelandse boeren klaagden over de veelvuldige diefstal van gewassen (vooral knollen) van het land. In een rapport uit 1843 van de Gouverneur aan de Koning heet het: ..Tot voorziening in de noodzakelijke behoeften van het steeds meer en meer aangroeiend getal armen worden be langrijke offers gevorderd, terwijl de middelen, waarover de armbesturen kunnen beschikken, niet in die evenre digheid als de behoeften der armen toenemen". De landarbeiders waren on dervoed en leefden dikwijls in krotwo ningen, soms zelfs in huisjes met le men wanden en rieten daken. Negentig procent van de Zeeuwse plattelands- jeugd bleef omstreeks 1840 van onder wijs verstoken. Ziehier enkele feiten, ontleend aan officiële stukken uit die dagen. Maar tezelfdertijd schrijft ds. Hasebroek over de Zeeuwse arbeider als een man. wiens „wensen niet verder reiken dan zijn stulp, dertig voet in het vierkant". En over de heerlijke saus, die honger heet. Ja, ja. Eerherstel van de negentiende eeuw? Akkoord. Maar men moet het heim wee naar „die goede oude tijd" niet overdrijven. En als nu in dit geval de uitgever van deze herdruk spreekt over „een kostelijk beeld van ons volk in die tijd", dan is het goed er met enkele feiten aan te herinneren dat het alle maal zo „kostelijk" niet was. Bij het portret van de Zeeuwse arbeider heeft ds. Hasebroek zo'n honderdtwintig jaar geleden meer gedroomd dan hij de waarheid heeft gezien... De Britse bond van spoorarbeiders heeft besloten tot een staking van drie dagen, te beginnen op 14 mei. Het geldt een protest tegen het plan van de leiding van de spoor wegen. dat een lonende exploiattie beoogt. De arbeiders vrezen, dat er ontslagen zullen vallen. De vorst heeft in de afgelopen winter voor vierhonderd miljoen mark schade aan het We8tduitse wegennet toegebracht. 206e jaargang - no. 102 Dit was het feest van do kinderenDit was het feest van de vaders, die warmte en dorst verdroegen om kinderen boven op hun schouders drumbands, muziekkorpsen, optochten, poppenkasten of ballontrapwedstryden telaten zien. Dit was het feest van de moeders, die helkleurige hoedjes, petjes, toeters, vlaggetjes en feestneuzen voor hun kinderen kochten! Natuurlijk: dat groep je grijsaards in Goes heeft misschien wel gelijk. „Het koninginnefeest is het ouderwetse koninginnefeest niet meer", mompelde een van hen gemoedelijk. En al die honderden, die in alle Zeeuwse plaatsen hebben gezegd „Het konin ginnefeest Ls niet meer wat het is geweest" hebben wellicht ook gelijk. Maar geen sterveling zal toch kunnen ontkennen, dat het koninginnefeest voor de jongste jeugd nog altjjd een werkelyk feest is: een mengeling, een dorado van lawaaierige toeters, knallende ballonnetjes, altyd weer een voorbijtrekkend muziekkorps, extra ijsjes, zaklopen, hier en daar een „pipo de clown" en vaak een overvloed van kinderspelen. Adjudant Schatborn van de rijkspo litie in Axel formuleerde de gedach ten van de ouderen over dit konin ginnefeest misschien nog het beste: „Weet U wat het is", peinsde hij, „de dag is gevuld, maar om nu te zeggen, dat er uitbundig feest wordt gevierd, neen'Maar op datzelfde tijdstip schaterden Axelse kinderen in „Het Centrum" om dolkomische kluchten, die zich afspeelden in een poppen kast. Een wachtmeester le klas van de Axelse rijkspolitie zag het dan ook minder somber in: „Er wordt nu ten minste veel voor de jeugd gedaan", zei hij nuchter, „ze leven zich hele maal uit by die poppenkast en ook bij schoolvoetbal". En dat icorte gesprek je in Axel is dan zo ongeveer type rend voor de totaalindruk, die we kregen, toen we gisteren door vele Zeeuwse steden en dorpen trokken om te zien hoe nu nog koninginne feest wordt gevierd. In Vlissingen was de tocht 's ochtends begonnen. Bekende beelden: een mu ziekkorps (in dit geval St.-Caecilia) trekt door de straten, de jongste jeugd dwarrelt hossend op de brui sende marsmuziek mee en even later is er een aubade. In Vlissingen was het op de Oude Markt. Autoriteiten, glimlachend, luisterend naar jonge, hoge kinderstemmen. De tekst van de liedjes lijkt niet altijd begrijpelijk voor de kinderen zelf. Zo zong de Vli3singse schooljeugd onder meer over „De Vier Aymonskinderen" „Wal voor vijand durft ons naken Vier gebroeders op een peerd! Ie der moet het vechten staken Als wij spelen met ons zweerd Wij en achten geene slagen Geene scheu ten in de strijd Want ons harnas kan 't al dragen Daar een ander zich voor mijdt"... Ook de brandweer en liet gemeente- personeel van Koudekerke moet die ochtend gedacht hebben: wij en ach ten geene slagen... Want toen we in die plaats kwamen, stonden ze in het koninginnevoetbaltoernooi juist met 32 achter tegen de Plattelandsjon geren Gemeenschap Met een enorme „punter" probeerde Piet Roelse van de combinatie brandweer/gemeente „de bakens te verzetten", zoals dat in sporttermen heet, maar keeper Adam Wielemaker bezwoor met een pantersprong alle gevaar. De Koudekerkse jeugd had op dat moment al een hele goodwill-trip achter de rug. Helemaal naar Ter Poorte en Der Boede waren ze ge wandeld orn de patiënten een aubade te brengen. Landbouwers, die deze dag het werk toch zoveel mogelijk lieten rusten, hadden voor dit doel hun fors gebouwde paarden en wa gens ter beschikking gesteld om de allerkleinste kleuters naar die ver pleeginrichtingen te rijden. Koudekerkes burgemeester J. L. Dregmans werd in zijn andere ge meente (Biggekerke) even later met een enorm enthousiasme verwelkomd. Geen wonder: én koninginnedag én opening van een speeltuin. Anneke Meyer, de 6:jarige dochter van een van de twee bakkers uit het dorp, niocht de schaar aan de bur gemeester geven, de burgemeester knipte een lint door en toen kon het ravotten beginnen: schommels, draai molens. rollende tonnen, een zweef- baan, wipplanken werden overspoeld door kinderen. „De mannen van Big gekerke, die by „de Schelde" in Vlis singen werkeu, hebben alles zelf in hun vrije tijd gemaakt", werd ons nog trots verteld. (Zie slot pag. 2 kol. 6) THANT HERINNERT AAN ZELFBESCHIKKINGSRECHT De afgelopen nacht heeft Indonesië het bestuur over het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea overgenomen van het V.N.-overgangsbe- wind (Untea). De Indonesische vlag waait thans boven Kota Baroe, het vroegere Hollandia. Met redevoeringen, onder andere door Djalal Abdoh die het gebied in opdracht van de Verenigde Naties bestuurd heeft in de overgangsperiode van Nederlands naar Indonesisch be stuur en het hijsen van de Indonesische vlag, is de overdracht een feit geworden. Verfrefe President Soekarno werd verte genwoordigd door zijn minister van buitenlandse zaken Soeban- drio. Soekarno komt deze week naar Kota Baroe voor een inspec tietocht. De plaatsvervangende secretaris-gene raal der V.N. Narasjimham, die een persoonlijke boodschap van Thant over bracht, was de hoogste V.N.-vertegen- woordiger bij de overdracht. Thant bracht dank aan de Pakistaanse V.N-- militairen die zeven maanden lang de orde hebben gehandhaafd. Het was een aangrijpend moment toen op het paleis van de vroegere gouverneur de V.N.-vlag neerge haald en opgevouwen werd, en de roodwitte vlag van Indonesië lang zaam in het schijnwerperlicht langs de vlaggemast omhoog ging. Thant, die in zijn boodschap ter gele genheid van de overdracht van het be stuur over westelijk Nieuw Guinea aan Indonesië, het tijdelijk V.N.-bestuur een „uniek experiment" noemde, sprak er zijn vertrouwen over uit, dat oe repu bliek Indonesië nauwgezet de voorwaar den zou vervullen die in de Nederlands- Indonesische overeenkomst van 15 augustus 1962 zijn neergelegd, en het volk van Nieuw-Guinea het recht toe kennen zijn wensen over de toekomst kenbaar te maken. Thant zegde Indo nesië in dit verband alle mogelijke steun toe. ook wat betreft de ten uit voerlegging van andere bepalingen in de overeenkomst van New York. Nou ja, goed, natuurlijk had hij wakker behoren te blijven om de jarige koningin te groetentijdèns het défilé op Soestdijk, maar hij was ook al zo vroeg opToen zijn beurt kwam had hij al lang de strijd tegen dc slaap verloren en passeerde hij zijn vorstin als een klein slapend hoopje mens, want ook dat kan op koninginne dag in de tuin van het witte paleis De Pakistaanse militairen, en het Canadese en Amerikaanse lucht- machtpersoneel dat de bevoorrading en het patrouillewerk mogelijk heeft gemaakt, zullen zeer binnenkort vertrekken. Djalal Abdoh zal, tegen het moment waarop de laatste V.N.- militair vertrekt, het gebied even eens verlaten. De eerste groep van 800 Paki staanse militairen hebben Nieuw- Guinea reeds met een Indonesisch schip verlaten. De militairen zullen enige dagen in Djakarta blijven al vorens zij naar Pakistan zullen te rugkeren. Nieuw-Guinea Raad ontbindt zichzelf De Nieuw-Gninearaad heeft maandag avond besloten zichzelf op te heffen. Dit besluit werd genomen in een verga dering, onder voorzitterschap van de heer Meseth, waarin 12 van de 16 leden aanwezig waren, die de eed aan het tus senbestuur van de Verenigde Naties hebben afgelegd. Alle aanwezigen stem den in met het liquidatiebesluit. Berichten over aanslag op Jordaanse premier Het Egyptische persbureau voor het Midden-Oosten heeft gisteren op grond van berichten uit Amman gemeld, dat de Jordaanse premier, Hnesein Ibn Nasser, ternauwernood aan de dood is ontsnapt. Toen 1*U op weg was naar het paleis, zou een onbekende zeven schoten op hem hebben gelost, zonder hem echter tc treffen. De dader zou zyn ontkomen. LAATSTE Koninginnedag in Hollandia De Nederlandse vertegenwoordi ger in Hollandia, de heer L. Goed hart, heeft gistermorgen een re ceptie gegeven ter gelegenheid van de verjaardag van koningin Juliana. Hij zei by deze gelegen heid dat dit waarschijnlijk de laatste keer was, dat in Hollandia Nederlanders op deze wijze bijeen kwamen om de verjaardag van de koningin te herdenken. Inmiddels werden gisteren aan de vooravond van de bestuursover- dracht, de laatste straatnaam bordjes in Hollandia vervangen door andere met Indonesische be namingen. Zo werd de „Juliana- weg" verdoopt in „Djalan Triko- ra" (Trikora was het drievoudige commando van Soekarno voor ae bevrijding van West-Irian). Ook van de supermarkt werd de naam „Juliana" verwijderd" en vervan gen door een bord van de Indone sische staatsonderneming „Irian Bhakti", die deze winkel enige tijd geleden heeft overgenomen van de Nieuw-Guinea Import Maatschappij, de Nigimjj. Ongeval in Willemstad Gisterochtend heeft zich bij de marine in Willemstad op Curagao een ongeval voorgedaan, waarbij Ie 18-jarige kok der tweede klasse G. W. ten Donkelaar, ongehuwd en afkomstig uit Losser en de 29- jarige gehuwde kwartiermeester H. Burger uit Den Helder om het leven zijn gekomen. Beide mannen waren opvarenden van de onderzeebootjager Hr. Ms. „Rotterdam", die eind vorig jaar naar de Nederlandse Antillen kwam en vandaag de thuisreis weer zal aanvaarden. Toen gistermorgen opvarenden van het schip, dat in de nieuwe haven van Wil lemstad lag, zich opmaakten voor de pa rade ter gelegenheid van koninginnedag viel een geweer overboord. Beslist werd dat het vuurwapen zou worden opgedo ken. Hiermee werden de beide genoemde personen belast. Beiden hadden vaker duikwerkzaamheden verricht en waren volgens de marineautoriteiten volkomen op elkaar ingespeeld. Ten Donkelaar ging met de duikapparatuur om, naar beneden en daar het ging om zoeken in ondiep water, werd hem lucht toege voerd vanuit het schip. Kwartiermeester Burger onderhield via een zogenaamde seinlijn contact met Ten Donkelaar. Contact verbroken Toen deze ongeveer twintig minuten aan het zoeken was, bleek plotseling het contact verbroken te zijn. Burger probeerde de lijn op te halen, daar deze tevens dienst doet als veilig- heidslijn. Dit lukte hem niet. Hij voorzag zich onmiddellijk van een aqualong en sprong te water om te trachten zijn collega te helpen. Aan boord werd direct alarm geslagen. Alle beschikbare duikers en medici 1 de marine werden terstond naar Hr. Ms. „Rotterdam" ontboden en zelfs werden twee duikers opgehaald, die al in de stad stonden opgesteld voor de parade. Na enig zoeken vond men Ten Donkelaar, die tegen een gat in de bodem van het schip was aangedrukt, waardoor koel water wordt opgezogen. De duikers van de „Van Ewijck" wisten hem te bevrjj- den. Doktoren en verplegers hebben met alle beschikbare middelen getracht de levensgeesten nog op te wekken. Meer dan een uur heeft men kunstmatige ademhaling toegepast maar tevergeefs. Tweede vermiste Inmiddels had men ook niets meer van Burger vernomen, zodat de duibploeg ook ïaar hem ging zoeken, 's Middags om haif twee plaatselijke tjjd werd het stoffelijk overschot van de kwartier meester gevonden. Over de oorzaak van het ongeval tasten de marineautoritei ten volkomen in het duister. De bemanning van het 1653 ton metende Libanese vrachtschip „Aghios Geor- gios 2" uit Beiroet heeft gistermiddag liet scliip moeten verlaten, doordat het van voor- tot achtersteven in brand stond. Het vaartuig bevond zich bij Beachy Head aan de zuidoostkust van Engeland, toen er brand ontstond in de lading es- partogras. Het vuur greep zo snel om zich heen, dat dringend om hulp werd gevraagd. Het merendeel van de opvarenden werd gered door de Britse vissersboot „Acruity", terwijl het Engelse tankschip „Esso Fulham" er drie aan boord nam. Tegen de avond kwamen de zestien op varenden, onder wie de vrouw van de gezagvoerder, in Eastbourne aan, nadat zij waren overgestapt op de reddingboot van die plaats. Twee bemanningsleden werden naar een ziekenhuis overge bracht. De „Aghios Georgios 2" die behalve espartogras ook 70 ton stookolie aan boord had. liep later op 8 km ten oosten van Eastbourne op de kust. Accent op de jeugd (Van een speciale verslaggever) Niemand heeft ze geteld, maai' het moeten meer dan tienduizend blije 'mensen zijn geweest die gistermorgen defileerden langs de jarige vorstin, op het bordes van paleis Soestdijk. Koningin Juliana in maïskleurig man telpak, blootshoofds stond urenlang te wuiven naar de gi gantische stoet, terwijl aan haar voeten op de brede trappen een tapijt van bloemen groeide. Het geel van de narcissen over heerste, af en toe onderbroken door uitbundig rood van tulpen. Het hele koninklijke gezin stond zoals gewoonlijk ook te kijken. Prins Bern- hard in grijs kostuum werd ge flankeerd door zijn dochters. Prinses Beatrix was kort voor het begin van dit défilé per auto gearriveerd op pa leis Soestdijk. Zij bracht voor haar moeder een fleurig ingepakt verjaar dagscadeau mee, dat wel zal zyn ge kocht tijdens de, de dag daarvoor be sloten, wereldreis. De kroonprinses droeg een muiskleurige tailleur. De prinsessen Irene en Mar griet waren in het blauw, licht en donker. Prinses Christina had een hagelwitte mantel aangetrokken. Haar vader haalde wat later ook een overjas toen de wind wat frisser werd. Gelukkig bleef echter de af en toe door de wolken schijnen. Achter de vitrage van een der salons ontbrak dit jaar een vertrouwd sil houet daar was de plaats van wij len koningin Wilhelmina. gens met indrukwekkende petten, meisjes met parmantige witte kap jes op. Cordon verbroken Het accent bij dit défilé lag sterk op de jeugd. Er was een met kleurige capes getooide groep van by na duizend jongeren, die de diverse vormingsin stituten uit het hele land vertegen woordigden. De diverse afvaardigin gen droegen elk een gestyleerde mei boom 7 in totaal. Na afloop van het défilé werden enkele vertegen woordigers voorgesteld aan de konin gin. Zij kwam daartoe het bordes af. Om haar heen ontstond een geweldig gedrang van feliciterende jeugd. Wachtmeesters van de rijkspolitie probeerden nog een cordon te trek ken, maar dat mislukte. Zo werd aan liet slot de straffe regie toch nog even spontaan doorbroken. Hoogtepunt van het ook dit keer door de Oranjeverenigingen uit Baarn en Soest georganiseerde feestelijk ge beuren, was de groep van Texel. Op een antieke boerenwagen werd de fraai uitgedoste pinksterbruid voor gereden: Julia Brugeman, 19 jaar, uit Den Burg. Zjj was via linten ver bonden met een kring van ook in prachtige klederdrachten gestoken meisjes. Voorop liep „vader" Sok. Hij droeg een zeven weken oud moeder loos lammetje in zijn armen. Deze „robbedoes" van Jaap Witte werd aan de voeten gelegd van de jarige koningin. Het met een oranje-strik gesierde beestje keek verbaasd en zonder een kik te geven om zich heen. Nog een Noordhollandse gToep trok sterk de aandacht vooral ook van de tientallen fotografen en filmers plus de diverse televisieteams, waar bij ook die van de Amerikaanse show ,To Day". Het was de drumband van de Westfriese boertjes uit Hoorn. Een kostelijk aangekleed gezelschap. Voorop de kleine trommelaars, jon- Aan het défilé voor het paleis Soestdijk werd ook deelgenomen door een groep van het eiland Texel. Men ziet hier hoe Texelaars in oude klederdracht met paard en wagen langs trok. Onder hen bevond zich als „pink sterbruid" de negentienjarige Ju lia Brugeman wit Den Burg, die een bruidstoilet droeg van meer dan een eeuw oud. AKKOORD OVER BENFICA- FEIJENOORD OP T.V. Volgens U.P.I. heeft een officiële woordvoerder in Lissabon mee gedeeld, dat een overeenkomst is bereikt die voorziet in het recht streeks op televisie uitzenden van de wedstrijd BenficaFeijen- oord op 8 mei in de Portugese hoofdstad. De overeenkomst is het resultaat van twee dagen onderhandelen, en nadat alle kansen op uitzen ding verloren schenen. Twee da gen geleden belde minister Luns de Nederlandse ambassade in Lis sabon op met het verzoek aan de Portugese regering duidelijk te maken, dat het Nederlandse pu bliek verwachtte de wedstrijd van het jaar op de t.v. te kunnen zien op het moment dat ze werd ge speeld. Of de Nederlandse druk een rol heeft gespeeld bij de bereikte overeenkomst, is vooralsnog niet duidelijk. Het besluit om rechtstreekse uit zending te verzorgen, is telegra- fisch ter kennis gebracht van de Nederlandse Televisie Stichting.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 1