PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Koninginnedag in Zeeland: een werkelijk
feest voor kinderen
NIEUW-GUINEA OVERGEDRAGEN
V.N.-vlag maakt plaats
voor de Indonesische
Twee slachtoffers bij
duiken naar geweer
Waarheid en
dromen
Een dorado van toetersballonnetjes,
muziekkorpsen, ijsjes en poppenkasten
Begrijpelijk
Goodwilltrip
KLEURIG BLOEMENDEFILÉ LANGS JARIGE VORSTIN
Opvarenden van
Hr. Ms. Rotterdam
Libanees schip
onder Britse
kust in brand
WAARIN OPGENOMEN DE MIDDELBURGSE, VLISSINGSE, GOESE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN
Directie: F. van de Velde, P. B. den Boer en W. de Pagter. Hoofdredactie: W. Leertouwer en G. A. de Kok Abonnementsprijs 62 cent per week. 8,00 perkw.; franco per post 8,25 p. kw. Losse nummers 15 ct. Bureaus: Vlissingen:
Walstraat 58-60, tel. 2355 (b.g.g. red. 3508, adv. 3647/3643); Middelburg- Maikt 51, tel. 3841 (b.g.g. red. 2078/3169, adv. 2375); Goes: Gr. Markt 2. tel. 6140 (b.g.g. red. 7853, adv. 5213); Oostburg: tel. 2395; Temeuzen: red. tel. 2116, adm tel.
2911; Zierikzeered. tel. 2425. adm. tel. 2094. Adv.pr. 30 ct. p. mm. Min. p. adv. 4,50. Ingez. med. 3 x tarief. Kleine adv. (max. 8 regels) 30 ct. p. regel (min. 1,50). „Brieven bur. van dit blad" 25 bt. meer. G:— 0t;0,nn n
Woensdag 1 mei 1963
Montreux:
geen rozegenr
Pagina 3
0 P.Z.C.. Middelburg.
Voor de negentiende eeuw blijkt een
groeiende belangstelling te be
staan: over deze periode verschenen
thans allerlei uitgaven en het lijkt er
op alsof men een soort eerherstel van
die tijd nastreeft. De dagen van roman
tiek en gaslicht, van trekschuit en dil-
ligence waren zo slecht nog niet,
zo wil men het ons doen voorkomen, in
tegenstelling tot de nog niet zo lang ge
leden gangbare opvatting. Zou dit stre
ven naar eerherstel van de vorige eeuw
wellicht mede verband houden met een
heimwee van de moderne mens, levend
in huizenblokken bij t-l.-buizen, een ver
langen naar een persoonlijker wereld,
minder gestroomlijnd, minder massaal?
Misschien. Toch zal men er goed aan
doen bij dit herleven van de negentien
de eeuw en bij deze herwaardering niet
uitsluitend te denken aan rozegeur en
maneschijn. Want die goede oude tijd
was voor velen helemaal niet zo best.
En dat nu zou men bij het lezen van
sommige lectuur uit die dagen haast
vergeten.
Zo is er ruim een maand geleden een
boekje heruitgegeven alweer:
een voorbeeld van groeiende belangstel
ling dat zijn eerste druk in het jaar
1841 beleefde: „De Nederlanden, ka
rakterschetsen, kleederdragten, houding
en voorkomen van verschillende stan
den". De oorspronkelijke uitgave werd
bezorgd door de „Nederlandsche Maat
schappij van Schoone Kunsten" en de
teksten werden geschreven door de Bo-
mansen en Carmiggelts uit die dagen,
namelijk Beets, Van Lennep, Kneppel-
hout e.a. Wij brengen hier deze her
druk ter sprake, mede omdat er een be
schrijving in voorkomt van de „Zeeuw
se arbeider", een schets door J. P. Ha-
sebroek. Deze auteur was predikant in
Heiloo, was het middelpunt van een let
terkundige kring en schreef een bundel
„Waarheid en dromen" onder het pseu
doniem „Jonathan". Men heeft hem wel
een humorist genoemd, bij wie het sen
timentele, het tedere, het mijmerende
overwoog: „een zachte lach en een stil
le traan" naar het
woord van De Ge-
nestet, verenigen zich
in zijn pennevruch-
ten. Welnu, deze eer
biedwaardige predi
kant-schrijver heeft dus in deze (na
ruim honderdtwintig jaar) herdrukte
bundel het portret van de Zeeuwse ar
beider getekend. Het is geschreven in
de stijl en vooral vanuit de denkwereld
van die dagen. Zo wordt er op gewezen,
dat de lezer deze arbeider eigenlijk ho
ger op de ranglijst van de waardering
behoort te plaatsen dan men gemeenlijk
doet. Maar deze nadrukkelijke vermel
ding werkt in feite discriminerend. Bo
vendien begrijpt de predikant wel, dat
men deze arbeider in het algemeen niet
hoog kan schatten, want de man heeft
zo zegt hij „een onbeduidend ge
zicht" en het gaat om een „plompe kin
kel", al klopt dan achter „het grove
wambuis een grof bewerktuigd, maar
gezond hart, met warm bloed en rustige
slagen". Dat wel. Maar laten we het
niet over de stijl hebben: dergelijke
schrifturen moet men plaatsen in de
tijd van ontstaan, anders zijn ze een
voudig niet te slikken. Waar het ons
echter wel om gaat is, dat het beeld
van deze Zeeuwse arbeider bedoeld
is: de landarbeider zo volstrekt in
strijd met de feiten was. Goed be
schouwd heeft het zelfs niets met de
waarheid te maken, maar is het inte
gendeel een rozig verdichtsel.
Hasebroek schildert namelijk de
Zeeuwse arbeider als een man, die
eigenlijk in het paradijs leeft: hij heeft
geen wensen en kent geen zorgen, ter
wijl hij zijn leven leidt met onverander
lijke tevredenheid. Er moge dan een ze
ker gevoel van medelijden over „zijn
zware arbeid en armoedig bestaan" bij
de auteur opkomen, hij verzekert niet
temin, dat deze Zeeuwse arbeider „alles
heeft wat hij wenst. Zijn tanden zijn
hard genoeg voor het hardste rogge
brood en zijn lichaamssappen weten
niets van het schadelijke van een on
matig gebruik van spek. Alle dagen
heeft ny een lekker gastmaal: aardap
pelen door zijn eigen nand geteeld, met
een heerlijke saus overgoten, die hon
ger heet, en een groot feest: de rust na
de arbeid". Ziedaar de sociale bewogen
heid van een predikant uit het jaar
1841.
We hebben na het lezen van dit pro
za Boumans geschiedenis van de
Zeeuwse landbouw er nog eens bijge
haald. Ziehier enkele feiten uit precies
dezelfde tijd als waarin Hasebroek zijn
Zeeuwse arbeider schilderde, feiten die
een totaal ander beeld geven en in die
dagen menigeen verontrustten. Overal
op het platteland heerste grote werk
loosheid en op allerlei manieren pro
beerde men de bitterste nood een klein
beetje te verlichten door „armenzorg".
De klachten over armoede en zedelijke
verwildering van de plattelandsbevol
king namen toe, men hoorde over in
braken, afpersingen en „nachtelijke be
delarijen". Zuidbevelandse boeren
klaagden over de veelvuldige diefstal
van gewassen (vooral knollen) van het
land. In een rapport uit 1843 van de
Gouverneur aan de Koning heet het:
..Tot voorziening in de noodzakelijke
behoeften van het steeds meer en meer
aangroeiend getal armen worden be
langrijke offers gevorderd, terwijl de
middelen, waarover de armbesturen
kunnen beschikken, niet in die evenre
digheid als de behoeften der armen
toenemen". De landarbeiders waren on
dervoed en leefden dikwijls in krotwo
ningen, soms zelfs in huisjes met le
men wanden en rieten daken. Negentig
procent van de Zeeuwse plattelands-
jeugd bleef omstreeks 1840 van onder
wijs verstoken. Ziehier enkele feiten,
ontleend aan officiële stukken uit die
dagen. Maar tezelfdertijd schrijft ds.
Hasebroek over de Zeeuwse arbeider
als een man. wiens „wensen niet verder
reiken dan zijn stulp, dertig voet in het
vierkant". En over de heerlijke saus,
die honger heet. Ja, ja.
Eerherstel van de negentiende eeuw?
Akkoord. Maar men moet het heim
wee naar „die goede oude tijd" niet
overdrijven. En als nu in dit geval de
uitgever van deze herdruk spreekt over
„een kostelijk beeld van ons volk in
die tijd", dan is het goed er met enkele
feiten aan te herinneren dat het alle
maal zo „kostelijk" niet was. Bij het
portret van de Zeeuwse arbeider heeft
ds. Hasebroek zo'n honderdtwintig jaar
geleden meer gedroomd dan hij de
waarheid heeft gezien...
De Britse bond van spoorarbeiders heeft
besloten tot een staking van drie dagen, te
beginnen op 14 mei. Het geldt een protest
tegen het plan van de leiding van de spoor
wegen. dat een lonende exploiattie beoogt. De
arbeiders vrezen, dat er ontslagen zullen
vallen.
De vorst heeft in de afgelopen winter
voor vierhonderd miljoen mark schade aan
het We8tduitse wegennet toegebracht.
206e jaargang - no. 102
Dit was het feest van do kinderenDit was het feest van de vaders, die
warmte en dorst verdroegen om kinderen boven op hun schouders drumbands,
muziekkorpsen, optochten, poppenkasten of ballontrapwedstryden telaten zien.
Dit was het feest van de moeders, die helkleurige hoedjes, petjes, toeters,
vlaggetjes en feestneuzen voor hun kinderen kochten! Natuurlijk: dat groep
je grijsaards in Goes heeft misschien wel gelijk. „Het koninginnefeest is het
ouderwetse koninginnefeest niet meer", mompelde een van hen gemoedelijk.
En al die honderden, die in alle Zeeuwse plaatsen hebben gezegd „Het konin
ginnefeest Ls niet meer wat het is geweest" hebben wellicht ook gelijk. Maar
geen sterveling zal toch kunnen ontkennen, dat het koninginnefeest voor de
jongste jeugd nog altjjd een werkelyk feest is: een mengeling, een dorado van
lawaaierige toeters, knallende ballonnetjes, altyd weer een voorbijtrekkend
muziekkorps, extra ijsjes, zaklopen, hier en daar een „pipo de clown" en vaak
een overvloed van kinderspelen.
Adjudant Schatborn van de rijkspo
litie in Axel formuleerde de gedach
ten van de ouderen over dit konin
ginnefeest misschien nog het beste:
„Weet U wat het is", peinsde hij, „de
dag is gevuld, maar om nu te zeggen,
dat er uitbundig feest wordt gevierd,
neen'Maar op datzelfde tijdstip
schaterden Axelse kinderen in „Het
Centrum" om dolkomische kluchten,
die zich afspeelden in een poppen
kast.
Een wachtmeester le klas van de
Axelse rijkspolitie zag het dan ook
minder somber in: „Er wordt nu ten
minste veel voor de jeugd gedaan",
zei hij nuchter, „ze leven zich hele
maal uit by die poppenkast en ook bij
schoolvoetbal". En dat icorte gesprek
je in Axel is dan zo ongeveer type
rend voor de totaalindruk, die we
kregen, toen we gisteren door vele
Zeeuwse steden en dorpen trokken
om te zien hoe nu nog koninginne
feest wordt gevierd.
In Vlissingen was de tocht 's ochtends
begonnen. Bekende beelden: een mu
ziekkorps (in dit geval St.-Caecilia)
trekt door de straten, de jongste
jeugd dwarrelt hossend op de brui
sende marsmuziek mee en even later
is er een aubade. In Vlissingen was
het op de Oude Markt. Autoriteiten,
glimlachend, luisterend naar jonge,
hoge kinderstemmen. De tekst van
de liedjes lijkt niet altijd begrijpelijk
voor de kinderen zelf. Zo zong de
Vli3singse schooljeugd onder meer
over „De Vier Aymonskinderen"
„Wal voor vijand durft ons naken
Vier gebroeders op een peerd! Ie
der moet het vechten staken Als
wij spelen met ons zweerd Wij en
achten geene slagen Geene scheu
ten in de strijd Want ons harnas
kan 't al dragen Daar een ander
zich voor mijdt"...
Ook de brandweer en liet gemeente-
personeel van Koudekerke moet die
ochtend gedacht hebben: wij en ach
ten geene slagen... Want toen we in
die plaats kwamen, stonden ze in het
koninginnevoetbaltoernooi juist met
32 achter tegen de Plattelandsjon
geren Gemeenschap Met een enorme
„punter" probeerde Piet Roelse van
de combinatie brandweer/gemeente
„de bakens te verzetten", zoals dat
in sporttermen heet, maar keeper
Adam Wielemaker bezwoor met een
pantersprong alle gevaar.
De Koudekerkse jeugd had op dat
moment al een hele goodwill-trip
achter de rug. Helemaal naar Ter
Poorte en Der Boede waren ze ge
wandeld orn de patiënten een aubade
te brengen. Landbouwers, die deze
dag het werk toch zoveel mogelijk
lieten rusten, hadden voor dit doel
hun fors gebouwde paarden en wa
gens ter beschikking gesteld om de
allerkleinste kleuters naar die ver
pleeginrichtingen te rijden.
Koudekerkes burgemeester J. L.
Dregmans werd in zijn andere ge
meente (Biggekerke) even later met
een enorm enthousiasme verwelkomd.
Geen wonder: én koninginnedag én
opening van een speeltuin.
Anneke Meyer, de 6:jarige dochter
van een van de twee bakkers uit het
dorp, niocht de schaar aan de bur
gemeester geven, de burgemeester
knipte een lint door en toen kon het
ravotten beginnen: schommels, draai
molens. rollende tonnen, een zweef-
baan, wipplanken werden overspoeld
door kinderen. „De mannen van Big
gekerke, die by „de Schelde" in Vlis
singen werkeu, hebben alles zelf in
hun vrije tijd gemaakt", werd ons
nog trots verteld.
(Zie slot pag. 2 kol. 6)
THANT HERINNERT AAN ZELFBESCHIKKINGSRECHT
De afgelopen nacht heeft Indonesië het bestuur over het voormalige
Nederlands Nieuw-Guinea overgenomen van het V.N.-overgangsbe-
wind (Untea). De Indonesische vlag waait thans boven Kota Baroe,
het vroegere Hollandia. Met redevoeringen, onder andere door Djalal
Abdoh die het gebied in opdracht van de Verenigde Naties bestuurd
heeft in de overgangsperiode van Nederlands naar Indonesisch be
stuur en het hijsen van de Indonesische vlag, is de overdracht een feit
geworden.
Verfrefe
President Soekarno werd verte
genwoordigd door zijn minister
van buitenlandse zaken Soeban-
drio. Soekarno komt deze week
naar Kota Baroe voor een inspec
tietocht.
De plaatsvervangende secretaris-gene
raal der V.N. Narasjimham, die een
persoonlijke boodschap van Thant over
bracht, was de hoogste V.N.-vertegen-
woordiger bij de overdracht. Thant
bracht dank aan de Pakistaanse V.N--
militairen die zeven maanden lang de
orde hebben gehandhaafd.
Het was een aangrijpend moment
toen op het paleis van de vroegere
gouverneur de V.N.-vlag neerge
haald en opgevouwen werd, en de
roodwitte vlag van Indonesië lang
zaam in het schijnwerperlicht langs
de vlaggemast omhoog ging.
Thant, die in zijn boodschap ter gele
genheid van de overdracht van het be
stuur over westelijk Nieuw Guinea aan
Indonesië, het tijdelijk V.N.-bestuur een
„uniek experiment" noemde, sprak er
zijn vertrouwen over uit, dat oe repu
bliek Indonesië nauwgezet de voorwaar
den zou vervullen die in de Nederlands-
Indonesische overeenkomst van 15
augustus 1962 zijn neergelegd, en het
volk van Nieuw-Guinea het recht toe
kennen zijn wensen over de toekomst
kenbaar te maken. Thant zegde Indo
nesië in dit verband alle mogelijke
steun toe. ook wat betreft de ten uit
voerlegging van andere bepalingen in de
overeenkomst van New York.
Nou ja, goed, natuurlijk had hij
wakker behoren te blijven om de
jarige koningin te groetentijdèns
het défilé op Soestdijk, maar hij
was ook al zo vroeg opToen
zijn beurt kwam had hij al lang
de strijd tegen dc slaap verloren
en passeerde hij zijn vorstin als
een klein slapend hoopje mens,
want ook dat kan op koninginne
dag in de tuin van het witte
paleis
De Pakistaanse militairen, en het
Canadese en Amerikaanse lucht-
machtpersoneel dat de bevoorrading
en het patrouillewerk mogelijk heeft
gemaakt, zullen zeer binnenkort
vertrekken. Djalal Abdoh zal, tegen
het moment waarop de laatste V.N.-
militair vertrekt, het gebied even
eens verlaten.
De eerste groep van 800 Paki
staanse militairen hebben Nieuw-
Guinea reeds met een Indonesisch
schip verlaten. De militairen zullen
enige dagen in Djakarta blijven al
vorens zij naar Pakistan zullen te
rugkeren.
Nieuw-Guinea Raad
ontbindt zichzelf
De Nieuw-Gninearaad heeft maandag
avond besloten zichzelf op te heffen.
Dit besluit werd genomen in een verga
dering, onder voorzitterschap van de
heer Meseth, waarin 12 van de 16 leden
aanwezig waren, die de eed aan het tus
senbestuur van de Verenigde Naties
hebben afgelegd. Alle aanwezigen stem
den in met het liquidatiebesluit.
Berichten over
aanslag op
Jordaanse premier
Het Egyptische persbureau voor het
Midden-Oosten heeft gisteren op grond
van berichten uit Amman gemeld, dat de
Jordaanse premier, Hnesein Ibn Nasser,
ternauwernood aan de dood is ontsnapt.
Toen 1*U op weg was naar het paleis, zou
een onbekende zeven schoten op hem
hebben gelost, zonder hem echter tc
treffen. De dader zou zyn ontkomen.
LAATSTE
Koninginnedag
in Hollandia
De Nederlandse vertegenwoordi
ger in Hollandia, de heer L. Goed
hart, heeft gistermorgen een re
ceptie gegeven ter gelegenheid
van de verjaardag van koningin
Juliana. Hij zei by deze gelegen
heid dat dit waarschijnlijk de
laatste keer was, dat in Hollandia
Nederlanders op deze wijze bijeen
kwamen om de verjaardag van de
koningin te herdenken.
Inmiddels werden gisteren aan de
vooravond van de bestuursover-
dracht, de laatste straatnaam
bordjes in Hollandia vervangen
door andere met Indonesische be
namingen. Zo werd de „Juliana-
weg" verdoopt in „Djalan Triko-
ra" (Trikora was het drievoudige
commando van Soekarno voor ae
bevrijding van West-Irian). Ook
van de supermarkt werd de naam
„Juliana" verwijderd" en vervan
gen door een bord van de Indone
sische staatsonderneming „Irian
Bhakti", die deze winkel enige
tijd geleden heeft overgenomen
van de Nieuw-Guinea Import
Maatschappij, de Nigimjj.
Ongeval in Willemstad
Gisterochtend heeft zich bij de
marine in Willemstad op Curagao
een ongeval voorgedaan, waarbij
Ie 18-jarige kok der tweede klasse
G. W. ten Donkelaar, ongehuwd en
afkomstig uit Losser en de 29-
jarige gehuwde kwartiermeester
H. Burger uit Den Helder om het
leven zijn gekomen.
Beide mannen waren opvarenden van de
onderzeebootjager Hr. Ms. „Rotterdam",
die eind vorig jaar naar de Nederlandse
Antillen kwam en vandaag de thuisreis
weer zal aanvaarden.
Toen gistermorgen opvarenden van het
schip, dat in de nieuwe haven van Wil
lemstad lag, zich opmaakten voor de pa
rade ter gelegenheid van koninginnedag
viel een geweer overboord. Beslist werd
dat het vuurwapen zou worden opgedo
ken. Hiermee werden de beide genoemde
personen belast. Beiden hadden vaker
duikwerkzaamheden verricht en waren
volgens de marineautoriteiten volkomen
op elkaar ingespeeld. Ten Donkelaar
ging met de duikapparatuur om, naar
beneden en daar het ging om zoeken in
ondiep water, werd hem lucht toege
voerd vanuit het schip. Kwartiermeester
Burger onderhield via een zogenaamde
seinlijn contact met Ten Donkelaar.
Contact verbroken
Toen deze ongeveer twintig minuten
aan het zoeken was, bleek plotseling
het contact verbroken te zijn. Burger
probeerde de lijn op te halen, daar
deze tevens dienst doet als veilig-
heidslijn. Dit lukte hem niet. Hij
voorzag zich onmiddellijk van een
aqualong en sprong te water om te
trachten zijn collega te helpen. Aan
boord werd direct alarm geslagen.
Alle beschikbare duikers en medici 1
de marine werden terstond naar Hr. Ms.
„Rotterdam" ontboden en zelfs werden
twee duikers opgehaald, die al in de stad
stonden opgesteld voor de parade. Na
enig zoeken vond men Ten Donkelaar,
die tegen een gat in de bodem van het
schip was aangedrukt, waardoor koel
water wordt opgezogen. De duikers van
de „Van Ewijck" wisten hem te bevrjj-
den. Doktoren en verplegers hebben met
alle beschikbare middelen getracht de
levensgeesten nog op te wekken. Meer
dan een uur heeft men kunstmatige
ademhaling toegepast maar tevergeefs.
Tweede vermiste
Inmiddels had men ook niets meer van
Burger vernomen, zodat de duibploeg
ook ïaar hem ging zoeken, 's Middags
om haif twee plaatselijke tjjd werd het
stoffelijk overschot van de kwartier
meester gevonden. Over de oorzaak van
het ongeval tasten de marineautoritei
ten volkomen in het duister.
De bemanning van het 1653 ton metende
Libanese vrachtschip „Aghios Geor-
gios 2" uit Beiroet heeft gistermiddag
liet scliip moeten verlaten, doordat het
van voor- tot achtersteven in brand
stond.
Het vaartuig bevond zich bij Beachy
Head aan de zuidoostkust van Engeland,
toen er brand ontstond in de lading es-
partogras. Het vuur greep zo snel om
zich heen, dat dringend om hulp werd
gevraagd.
Het merendeel van de opvarenden werd
gered door de Britse vissersboot
„Acruity", terwijl het Engelse tankschip
„Esso Fulham" er drie aan boord nam.
Tegen de avond kwamen de zestien op
varenden, onder wie de vrouw van de
gezagvoerder, in Eastbourne aan, nadat
zij waren overgestapt op de reddingboot
van die plaats. Twee bemanningsleden
werden naar een ziekenhuis overge
bracht.
De „Aghios Georgios 2" die behalve
espartogras ook 70 ton stookolie aan
boord had. liep later op 8 km ten oosten
van Eastbourne op de kust.
Accent op de jeugd
(Van een speciale verslaggever)
Niemand heeft ze geteld, maai' het
moeten meer dan tienduizend
blije 'mensen zijn geweest die
gistermorgen defileerden langs
de jarige vorstin, op het bordes
van paleis Soestdijk. Koningin
Juliana in maïskleurig man
telpak, blootshoofds stond
urenlang te wuiven naar de gi
gantische stoet, terwijl aan
haar voeten op de brede trappen
een tapijt van bloemen groeide.
Het geel van de narcissen over
heerste, af en toe onderbroken
door uitbundig rood van tulpen.
Het hele koninklijke gezin stond zoals
gewoonlijk ook te kijken. Prins Bern-
hard in grijs kostuum werd ge
flankeerd door zijn dochters. Prinses
Beatrix was kort voor het begin van
dit défilé per auto gearriveerd op pa
leis Soestdijk. Zij bracht voor haar
moeder een fleurig ingepakt verjaar
dagscadeau mee, dat wel zal zyn ge
kocht tijdens de, de dag daarvoor be
sloten, wereldreis.
De kroonprinses droeg een muiskleurige
tailleur. De prinsessen Irene en Mar
griet waren in het blauw, licht en
donker. Prinses Christina had een
hagelwitte mantel aangetrokken.
Haar vader haalde wat later ook een
overjas toen de wind wat frisser
werd. Gelukkig bleef echter de
af en toe door de wolken schijnen.
Achter de vitrage van een der salons
ontbrak dit jaar een vertrouwd sil
houet daar was de plaats van wij
len koningin Wilhelmina.
gens met indrukwekkende petten,
meisjes met parmantige witte kap
jes op.
Cordon verbroken
Het accent bij dit défilé lag sterk op de
jeugd. Er was een met kleurige capes
getooide groep van by na duizend
jongeren, die de diverse vormingsin
stituten uit het hele land vertegen
woordigden. De diverse afvaardigin
gen droegen elk een gestyleerde mei
boom 7 in totaal. Na afloop van
het défilé werden enkele vertegen
woordigers voorgesteld aan de konin
gin. Zij kwam daartoe het bordes af.
Om haar heen ontstond een geweldig
gedrang van feliciterende jeugd.
Wachtmeesters van de rijkspolitie
probeerden nog een cordon te trek
ken, maar dat mislukte. Zo werd aan
liet slot de straffe regie toch nog
even spontaan doorbroken.
Hoogtepunt van het ook dit keer door de
Oranjeverenigingen uit Baarn en
Soest georganiseerde feestelijk ge
beuren, was de groep van Texel. Op
een antieke boerenwagen werd de
fraai uitgedoste pinksterbruid voor
gereden: Julia Brugeman, 19 jaar,
uit Den Burg. Zjj was via linten ver
bonden met een kring van ook in
prachtige klederdrachten gestoken
meisjes. Voorop liep „vader" Sok. Hij
droeg een zeven weken oud moeder
loos lammetje in zijn armen. Deze
„robbedoes" van Jaap Witte werd
aan de voeten gelegd van de jarige
koningin. Het met een oranje-strik
gesierde beestje keek verbaasd en
zonder een kik te geven om zich
heen.
Nog een Noordhollandse gToep trok
sterk de aandacht vooral ook van
de tientallen fotografen en filmers
plus de diverse televisieteams, waar
bij ook die van de Amerikaanse show
,To Day". Het was de drumband
van de Westfriese boertjes uit Hoorn.
Een kostelijk aangekleed gezelschap.
Voorop de kleine trommelaars, jon-
Aan het défilé voor het paleis
Soestdijk werd ook deelgenomen
door een groep van het eiland
Texel. Men ziet hier hoe
Texelaars in oude klederdracht
met paard en wagen langs trok.
Onder hen bevond zich als „pink
sterbruid" de negentienjarige Ju
lia Brugeman wit Den Burg, die
een bruidstoilet droeg van meer
dan een eeuw oud.
AKKOORD OVER BENFICA-
FEIJENOORD OP T.V.
Volgens U.P.I. heeft een officiële
woordvoerder in Lissabon mee
gedeeld, dat een overeenkomst is
bereikt die voorziet in het recht
streeks op televisie uitzenden
van de wedstrijd BenficaFeijen-
oord op 8 mei in de Portugese
hoofdstad.
De overeenkomst is het resultaat
van twee dagen onderhandelen,
en nadat alle kansen op uitzen
ding verloren schenen. Twee da
gen geleden belde minister Luns
de Nederlandse ambassade in Lis
sabon op met het verzoek aan de
Portugese regering duidelijk te
maken, dat het Nederlandse pu
bliek verwachtte de wedstrijd van
het jaar op de t.v. te kunnen zien
op het moment dat ze werd ge
speeld.
Of de Nederlandse druk een rol
heeft gespeeld bij de bereikte
overeenkomst, is vooralsnog niet
duidelijk.
Het besluit om rechtstreekse uit
zending te verzorgen, is telegra-
fisch ter kennis gebracht van de
Nederlandse Televisie Stichting.