ÜitHh i&ïumf!
ONGELUKKEN IN HUIS -
BRON VAN KINDERLEED
stop 'n tijger in uw tank I
Zal de trein uit het landschap
van Groot-Brittannië verdwijnen?
DE BOEKENPLANK
MOROS 8 SCHNITZER
VAN ERWTEN TOT ATOMEN,
VAN HONDERD TOT OKTIUOEN
U BETER UIT!
,_kg
DE „WEGGEEFPRIJZEN" IN DE
OPHEFFINGSUITVERKOOP VAN
Enorme verliezen dwingen tot het
nemen van harde maatregelen
MAANDAG 22 APRIL 1963
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
t
'vvvvvvv^wvvvwxnAnAAnAnAAnAAn^AnnfxnnnnAnAAfwwiAMAMimAnAnnnnAMnnAAfvviniwwwwuvtfwiwwwwwiAAmwwwiAAAWtfwwinivvtfwwmwwvwvwwwwwwvvwv
Gevaren die kinderen thuis bedreigen (1)
H'
(Van een onzer redacteuren)
'et werpt een vreemd licht op onze moderne maatschappij, dat de
sterftecijfers van jonge kinderen sterk beïnvloed worden door
de ongevallen. Ongelukken vormen in Nederland voor de jonge
kinderen, zo in de leeftijd van één tot en met vier jaar, de doods
oorzaak nummer één. Dat is een uit de statistieken gebleken feit,
dat eigenlijk wel algemeen bekend is. Dagelijks zijn er voorbeelden
te over van auto-ongelukken en verdrinkingsgevallen. Ze komen in
de regel in de krant. De ongevallen thuis worden veelal niet open
baar. Bij dit alles speelt onder meer de schaamte van de ouders een
rol. Verscheidene mensen lopen rond met schuldgevoelens, omdat
zij menen, dat zij een ongeval thuis hadden kunnen voorkomen, als
zij maar niet achteloos voorbij waren gegaan aan een gevaarlijke
situatie waarvan we hier enige voorbeelden zullen geven.
in vaste of vloeibare vorm te be
machtigen en hebben daarvan gege
ten of gedronken, een bijzonder ge
vaarlijke kost. Ook snoepen ze wel
van tabletjes, die op bepaalde soorten
lampen worden gelegd ter verdelging
van insekten.
Het is de artsen opgevallen, dat de
ongevallen zich vooral voordoen, als
het normale patroon van de gang
van zaken thuis wordt doorbroken.
Dat geldt niet aUeen voor de schoon
maak die we nu maar in de steek
laten maar ook bij feestjes of bij
visites, waardoor de „geijkte sleur"
van alle dag plotseling wegvalt. Dat
kan heel plezierig zijn, maar er kun
nen ook ongelukken uit voortvloeien.
O
Medicijnen
>a en oma komen op visite. De
kinderen zjjn opgetogen. Uit de
van oma komt aJtijd wat lekkers.
Zo weten we van een vader, die
thuis een snoer in een schemer
lamp prutste en een verlengsnoer
maakte. Hy gaf dat verlengsnoer
twee uitgangsstekkers, aan elke zijde
een. Deze stekkers dus, met de con-
tactpennen geheel open liggend, had
den rampzalige gevolgen. De vader
zou het snoer gaan proberen en druk
te de ene stekker in het stopcontact.
Er stond dus spanning op do pennen
van de andere stekker. Op dat mo
ment ging de bel. De mun spoedde
zich naar de deur en van dat moment
maakte een baby, een meisje, gebruik
om de stekker In de mond te steken.
De gehele bovenlip van het meisje
brandde weg, evenals een gedeelte
van de neus en van het tandvlees. Het
was een wonder, dat ze niet werd
Sdood.
et heeft jaren van veel ellende ge
kost, met af en toe een plastische
chirurgische ingreep, waardoor er een
nieuwe lip kon worden gevormd. Van
de misvorming is niet heel veel meer
te zien, maar toch plaagt zijn dom
heid van indertijd deze vader nog wel
eens.
tienjarig meisje, dat fleurig gekleed
was met onder meer een petticoat,
een extra wijduitstaand ragfijn ge
weven gevalletje, zelfs opgepompt
om het uitstaande effect te vergro
ten. Het meisje bukte zich om iets
van de vloer op te rapen, het rokje
kwam tegen een elektrisch kacheltje
aan en een moment later was de kle
ding van het meisje een brandende
fakkel geljjk. Ze werd ellendig ver
minkt,
I behield ze het leven.
Petticoats
In Nederland komt het af en toe
voor, dat er nylon rokjes in brand
vliegen. Zo hoorden we van een der-
Ook dit geval staat niet op zichzelf.
Een ander meisje, met een dergelijke
petticoat bukte zich ln de keuken, de
vlam van een gasstel kreeg vat op
het rokje en ook nu waren ernstige
brandwonden het gevolg. Dergelijke
gevallen wijzen er wel op, dat extra
voorzichtigheid met kledingstukken
van synthetische stof geboden is.
Het is nog steeds schoonmaaktijd.
De artsen kunnen dat goed merken.
Veel meer dan anders wordt hun
hulp ingeroepen. We hebben er in de
loop der tijden al meer over geschre
ven, wat er allemaal kan gebeuren.
Een kinderarts deelde ons mee, dat
in zijn praktijk zich soms wel vijf
vergiftigmgsgevallen per week bij
kinaeren voordeden, tegen „normaal
twee of drie. Er zijn kleintjes, die ly
sol, bleekwater, benzine of petroleum
hebben gedronken, of een slok terpe-
tijn of spiritus hebben genomen. An
deren hebben kans gezien wrijfwas
Een rolletje snoep, een doosje drop
jes of wat ook. Terwijl opa de tuin
bewondert en oma-met moeder in de
keuken praat over de bevalling van
Jitske, die op alle dagen loopt, is
eventjes een kleuter vergeten. Die
herinnert zich de tas, waaruit de lek
kernijen zijn getoverd. Wie het ini
tiatief van Hindrik kent, kan raden
wat er gebeurt. Hij knipt de tas open
vindt een doosje met (in zijn ogen)
snoepjes en werkt met een effen ge
zicht de harttabletjes van zijn oma
naar binnen. Niet lang daarna ligt
hij in een ziekenhuis waar een dokter
poogt met maaghevel zoveel moge
lijk van het medicijn terug te halen.
Dergelijke ongevallen zijn schering
en inslag. Alleen de medicijnen va
riëren, van onschuldige vitamineta
bletjes, tot aspirines en slaapmidde
len en al zo meer.
Het is van groot belang in zo'n ge
val altijd een arts te waarschuwen
en maatregelen voor een snel ver
voer naar arts of ziekenhuis te tref
fen. Soms schamen ouders of „op
passen", aan wie het kind werd toe
vertrouwd, zich zodanig, dat zij alles
op hun beloop laten in de hoop, dat
het wel wat zal meevallen. Zo slikte
onlangs een jongetje een paar pil
letjes van een gevaarljjk medicijn in.
De ouders waren naar de kerk en
een oppassend familielid dacht: „Be
ter dat ze niets merken; het zal van
zelf wel goed komen". Het kwam
niet goed. Een paar uur later werd
het jongetje onwel. Het ventje was
reddeloos verloren. Als direct de
dokter was gewaarschuwd, had een
maaghevellng kunnen worden toege
past en was redding zeer wel moge
lijk geweest. Nu zat het gif al in het
bloed, waar het zijn verwoestend
werk deed. Een tegengif bestond
niet,
In limonadefles
De liefde van kinderen voor fles
sen met inhoud is verbijsterend.
Bleekwater, spiritus, lysol en derge
lijke behoren eigenlijk ver buiten het
bereik van kinderen te staan. Maar
in dit opzicht zijn de volwassenen bij
zonder achteloos. Het toppunt vormt
echter wel, dat vader welgemoed in
een lege limonadefles bij een buur
man zoutzuur haalt („kan je me
even wat lenen, buur?") en thuis de
fles doodgemoedereerd in een aan
rechtkastje zet. Jammer, dat hij plet
naar een drogist is gegaan. Die zou
wel gewaarschuwd hebben tegen die
limonadefles. Nu ziet Jantje de fles.
Htt herinnert zich die lekkere ranja
en zodra hij de kans krijgt, pakt hij
de fles en neemt een flinke slok. Zijn
slokdarm, maagje en darmen krijgen
het verschrikkelijk te verduren. Ze
verschroeien. Als een gloeiend vuur
vreet het bijtende zuur door Jantjes
ingewanden. Vroeger stierven die
kleine Jantjes een vaak vreselijke
dood. Er zijn inmiddels nieuwe ge
neesmiddelen waarmee veel kan wor
den bereikt. Dat kan echter maan
den en ook wel een jaar duren. Om
dat vader er helemaal niet aan heeft
gedacht dat een limonadefles voor
een kind een limonadefles blijft, al
zit er ook het bijtende gif in
(Wordt vervolgd).
Heel licht zijn die DRAKACEL matrassen
Wanneer het in
het heelal sneeuwt
(Van een onzer redacteuren).
Gewend geraakt aan reusachtige
getallen hebben wij niet zo
heel veel moeite meer ons voor
te stellen wat een miljoen is.
Maar een oktiljoen Dat is
lastig uit te leggen. Miljoen is
'n één met zes nullen. Oktil
joen 'n één met zevenentwin
tig nullen. Men zal zich af
vragen waartoe het gebruik
van dit onvoorstelbaar grote
getal ooit kan dienen. Wel,
oktiljoen is het getal, dat aan
duidt hoeveel atomen zich in
het menselijk lichaam bevin
den. Gemiddeld een oktiljoen
atomen, per mens.
Amerikaanse leraren hebben zich al
jaren uitgeput In vindingrijkheid om
hun pupillen by to brengen hoe groot
men zich de grootheid van bijvoor
beeld een oktiljoen moet voorstellen.
Er is thans oen scheikundclcerboek
verschenen, dat een manhaftige po
ging doet om oudere andere dit
probleem binnen het voorstellings
vermogen van do leek te brengen.
Kijk, zegt het bock: je stelt je een
atoom voor als een erwt, een klein
erwtje. Honderd van die erwtjes ('n
één met twee nullen) vullen een
doosje /an ongeveer drie-bij-drie-bij-
drie centimeter. Om een miljoen
erwtjes ('n één met zes nullen) op
te berden, heb je voldoende aan een
flinke koelkust. Een miljard erwten
('n één met negen nullen) kunnen
worden ondergebracht in een huis
van normale afmetingen.
AldiiS voortgaande kan men stellen dat
voor het opbergen van een triljoen
('n één met twaalf nullen) erwten
een stad van duizend woningen no
dig is. Voor een kwadrilioen erwten
('n één met vijftien nullen) wordt
een stad gevergd met een omvang
van Rotterdam en Den Haag samen.
Sneeuwstorm
Om boven dit getal uit te komen dient
de leerling zich thans voor te stel
len, dat er een sneeuwstorm woedt.
Maar Inplaats van sneeuw sneeuwt
't erwten. Nadat het een dag of wat
gesneeuwd heeft, blykt heel Europa
overdekt te zjjn met een sneeuw
kleed van erwten, een meter diep.
Welnu, dit kleed bevat een kwintu-
joen erwten 'n één met achttien
nullen.
Maar de sneeuwstorm is van langdurige
en verschrikkelijke aard. Niet alleen
Europa wordt met erwten bedekt,
ook Afrika, Azië, Amerika, Austra
lië, kortom heel het vasteland van
de wereld. En overal een meter diep.
Wanneer men deze voorraad erwten
zou tellen, zou men het fraaie cyfcr
van een sextiljoen bereiken: 'n éér
met eenentwintig nullen.
We zjjn er nu bijna, zegt het Ameri
kaanse schoolboek. Ga thans het
heelal in en pluk uit het melkweg
stelsel, waarvan ook de aarde deel
uitmaakt, 250.000 planeten, elk net
zo groot als onze aarde. Laat 't ook
daarop erwten sneeuwen, opnieuw
een nieter diep. Tel zo na en waar
achtig: je zult merken, dat je om-en-
om -en oktiljoen erwten by de hand
hebt. Een oktiljoen, de één met de
zevenentwintig nullen.
En zóveel erwten, dat is nu precies
evenveel als het aantal atomen in
één menselijk lichaam.
EERSTE „STARFIGHTERS"
WERDEN OVERGEDRAGEN
By de Fokkerfabrieken op Schiphol zyn
gistermorgen de eerste geheel in Euro
pa gebouwde Lockheed F 104g „Star-
iighters" voor de Koninklijke Lucht
macht overgedragen.
De overdracht van de toestellen, twee
in getal, geschiedde door de heer H.
During, directeur der N.V. Koninklijke
Vliegtuigenfabriek Fokker, aan de di
recteur materieel luchtmacht luitenant-
generaal H. A. Maurenbrecher.
Des konings glorie
DIck Dreux laat zich in zyn pas ver
schenen roman „Des Konings Glorie"
kennen aJs een goed verteller, die in
it is de lezer te verplaatsen in de
tjjd, waarin het verhaal zich afspeelt.
In deze roman is dat het Pruisen van
Frederik de Grote, waar een jonge Ne
derlandse edelman, die door wanbegrip
Amsterdam heeft verlaten, met zyn
vriend terechtkomt als huurling in het
leger van de koning.
Dreux beschrijft met bijtend sarcasme
de toestanden in de 18e eeuwse Neder
landen en met diepe bewogenheid ver
telt hjj ons van de verschrikkingen dei-
slagvelden. Als hij zich hierop had ge
concentreerd, was een aangrijpend werk
ontstaan, maar nu heeft hjj er roman
ces doorheen gevlochten, die het geheel
schade doen. De „en ze leefden nog lang
en gelukkig" sfeer op het eind is een
grote tegenstelling met het hoofdthema
van dit boek, nameljjk de hekeling van
de oorlogsverheerlijking en de nadruk,
die hij legt op de sociale wantoestan
den in die tijd. Zyn sociaal gevoel
spreekt dan ook in het gehele boek
sterk tot ons en daarom is het jammer,
dat de schrijver gemeend heeft door een
nawoord dit nog te moeten beklemto
nen, zodoende voor een anti-climax zor
gend. Resumerend kunnen we zeggen,
dat deze roman als vertelling geslaagd
is, maar dat de auteur door het gemis
nut.
Dick Dreux-Des Konings Glorie. Uit
gave: N.V. Arbeiderspers.
Voor miljoenen automobilisten heeft
benzine maar één naam: Esso Extra!
't Is de benzine die opvalt door meet
activiteit en zuinigheid.
STEUN VOOR RUSSISCHE
„ABSTRACTEN"
Het Sowjetrussische tijdschrift „Kom-
munist" heeft een artikel gewijd aan
kritiek die de laatste tyd van hogerhand
is geoefend op bepaalde Russische kun
stenaars wegens „formalistische" en
„abstracte" stromingen in hun werk.
Het tijdschrift noemde „bepaalde ge
dichten" van Jeftoesjenko, de novelle
„Een dag uit het leven van Iwan Denis-
sowitsh" van Alexander Soljenitsin en
het gedicht van Alexander Twardovsky
„Achter verre horizonten" volledig in
overeenstemming met het „reële socia
lisme". Volgens „Kommunist" geven zij
een exacte uitbeelding van de werkelijk
heid tijdens het tijdperk van de stalinis
tische persoonsverheerlijking. „De par
tij keurt waarachtige artistieke werken
goed, welke ook de negatieve aspecten
van ons leven mogen zijn die zij daarin
blootleggen, echter op voorwaarde dat
deze werken ons volk steunen bij de op
bouw van een nieuwe gemeenschap, al
dus „Kommunist".
Het tijdschrift merkte op, dat „in tegen
stelling tot bepaalde westerse interpre
taties", de veroordeling van „formalis
tische" en „abstracte" stromingen in de
kunst geen uiting van „dogmatische"
noch een terugkeer naar methoden uit
het stalinistische tijdperk betekent.
Jemen wil ook in
nieuwe federatie
Jemen heeft officieel verzocht om toe
lating tot de Egyptisch-Syrisch-Iraakse
Federatie. Dit meldt radio-Cairo. Een
Jemenitische delegatie onder leiding van
president Sallal wordt in Cairo verwacht
„om de toetreding van Jemen tot de
nieuwe Verenigde Arabische staat te
bespreken".
^Dan i
NIEUWE AVONTUREN
VAN DE HENGST BLACK
„De terugkeer van Black, de zwarte
hengst" Ls een spannend jongensboek,
dat avontuurlijk aangelegde scholieren
in de ban zal brengen van de weder
waardigheden van een beroemd race
paard.
Het dier wordt ontvoerd door bandieten
naar Arabië. Maar de jonge eigenaar
laat het er niet bij zitten. Hij ziet kans
Hij trekt grote woestijnen door, op
zijn gestolen paard achterop te reizen,
naar het koninkrijk van de sjeik, waar
zyn trouwe paard moet zijn. Het is de
inleiding tot wilde Oosterse taferelen,
die Walter Farley in dit boek voor de
jeugd uit de zogenaamde „Zwarte
jel) zo heeft
beschreven, dat het in een adem zal
worden uitgelezen. Dierenvrienden voor
al zullen er veel van hun gading in
vinden.
ONROEREND GOED
Van notaris J. L. F. Engelhard ver
scheen bij de Nederlandse Uitgevers
maatschappij te Leiden een klein, maar
uiterst nuttig boekje over onroerend
goed. Ieder, die met onroerend goed,
met aankoop, verkoop en met de fis
cale gevolgen te maken heeft, kan er
iets uit leren, vooral wat betreft het
vermijden van fiscale fouten, welke de
bezitter van onroerend goed nadeel ver
oorzaken zonder dat de fiscus daarom
vraagt.
Stella Termogen
Van Utta Danella de schrijfster van
.Carrière" is in de Cultuurserie van
Ad. M. C. Stok Zuld-Hollandsche uit-
Den Haag een
onder de titel
„Stella Termogen". Het is het veelbe
wogen levensverhaal van een jonge,
begaafde vrouw ln haar rusteloos zoe
ken naar het geluk.
Geboren in een armelijk gezin, waar
van de vader in 1914 aan het weste
lijk front sneuvelt, ls haar jeugd in
een grauwe voorstad van Berlijn triest
en kleurloos. Haar gezondheid eist een
gezonder omgeving en zij komt op het
Noordfriese eiland Sylt terecht, waar
de familie van haar vader woont. Pie-
ter Termogen, een broer van haar va
der, en zijn zoon Thies worden haar
beste vrienden. Opgegroeid tot een
knap jong meisje leert zij echter door
Jan Termogen, een zoon van Pleter
Termogen en een geboren avonturier,
de onrust in haar bloed kennen. Met
hem begint Stella's omweg naar het
geluk. Vele jaren duurt deze omweg,
deze zwerftocht naar haar diepste le
vensvervulling. Zij trouwt zonder de
ware liefde te kennen en haar weg
voert naar Berlijn, Oostenrijk, Malalc-
ka en weer naar Berlijn terug doof een
wereld vol onrust, bedreigd door het
nazisme, de wereldoorlog en de na-oor-
logse ontreddering.
Actueel probleem
„En boven ons de sterreu" van Paul
Stanton heeft een wel zeer actueel pro
bleem als onderwerp. Een probleem,
dat zich tot nu toe nog niet heeft voor
gedaan, maar dat helaas niet tot de
onmogelijkheden behoort.
John Folkner, piloot van een Engelse
straalbommenwerper wordt namelijk
op een missie uitgezonden met een „op
scherp" gestelde A-bom in zijn vlieg
tuig. Falkner behoeft zijn missie niet
uit te voeren, krijgt opdracht terug te
keren en de bom op „veilig" te stellen.
Dan blijkt echter, dat.... het mechanis
me in de bom weigert. Stanton heeft
de spanning in dit avontuur bekwaam
weergegeven. Het vertwijfeld zoeken
naar een plaats, waar de bom kan
worden afgeworpen en de spannende
uren, die Helen Durrant, de vriendin
van Falkner doormaakt op de luchtba
sis. De filmrechten van dit zeer ver
dienstelijke boek zyn aangekocht door
de Paramount Film Corporation.
boek verscheen in de Cultuurserie
Ad. M. C. Stok Zuld-Hollandschë
Uitgevers Maatschappij in Den Haag.
Dames- en Herenkledingfabriek
VERKOOP-TOONZAAL
1ANGE KERKSTRAAT 12
GOES
(Van onze Londense correspondent)
|7r heerst een ernstige crisis bij de Britse spoorwegen, welke ieder
ogenblik tot uitbarstingen zal knnnen leiden, al is momenteel de
directe dreiging van een spoorwegstaking die de economie van het
land lam zou leggen juist weer iets minder acuut. In allereerste in
stantie gaat het om het sluiten van 12 van de 29 spoorwegwerkplaat-
sen in het land, binnen de tijd van vijf jaren, waardoor 18.000 man
werkloos znllen worden en hele stadjes, die op die werkgelegenheid
leven (bijv. Crewe in het noordwesten), dode steden zullen worden,
waar de harteklop van de arbeid niet langer zal worden gehoord.
spoorwegen, het verkeer langs
de weg en de communicatie-middelen
door de lucht elkander zo duchtig be
concurreren, dat de een zowel als de
ander er slachtoffer van wordt. Het
wegtransport komt er nog het beste af,
dat op de langere afstand tenminste,
want de Londense bussen hebben het
vorig jaar op de zaterdagen niet min
der dan 20 miljoen passagiers verloren.
Maar de spoorwegen werken met een
enorm deficit: 101 miljoen pond (meer
dan 1 miljard gulden) ln 1960 en 122
miljoen pond (ongeveer VA miljard
ld» F'
gulden) in 1901.
De regering heeft daaraan voor de
toekomst een einde willen maken door
een zakenman, dr. Beeching, als voor
zitter van de „British Transport Com
mission" te benoemen tegen een salaris
van 24.000 pond (ongeveer een kwart
miljoen gulden) per jaar. Dat lijkt
heel wat, maar er gaat meer dan twee
derde af aan belastingen.
Het spreekt vanzelf, dat een business
man als eerste stelregel heeft een
bedrijf lonend te maken en zodanig
te besnoeien, dat niet meer uitgege
ven wordt dan verdiend. Met het
gevolg, dat na rijp beraad het be
sluit is genomen om een derde en
wellicht zelfs de helft van het aantal
spoorlijnen successievelijk op te hef
fen, waar zij meer kosten dan zij
opbrengen. Theoretisch is dat natuur
lijk een gezonde politiek, maar velen
vragen zich af, oï de dingen zó sim
pel te stellen zijn.
Weg en spoorweg
Dat komt het duidelijkst tot uiting
in een memorandum van 6000
woorden van de „National Standing
Joint Council on Road and Rail Traffic
problems", dat er met de grootste kracht
op aandringt, een algemene transport-
politiek in net leven te roepen. In het
memorandum wordt-er o.a. op gewezen,
dat alle vracht- en reizlgersdiensten ge
coördineerd zouden moeten worden.
Voorts wordt er do aandacht op geves
tigd, dat de wegen meer en meer over
belast raken, in het bijzonder met grote
vrachtwagens.
Men zou, ingeval van een algemene
transportpolitiek, niet alleen rekening
moeten houden met het verlies, dat de
spoonvegen opleveren, maar ook met
het feit, dat deze de gehele kosten
dragen van de spoorwegen, terwijl het
wegverkeer via auto- en wegenbelasting
maar een deel draagt van de kosten aan
de wegen. „De aanleg", zegt het me
morandum, „van de snelverkeersweg,
de Ml (ten noorden van Londen), pa
rallel met hoofdspoorwegen, betekende
een verkwinsting en heeft er toe bijge
dragen, dat industrieën en mensen zich
nog meer dan al het geval was, in het
overbevolkte zuiden van Engeland en
in de Midlands (ten noorden van Lon
den) zijn gaan vestigen". En even ver
der: „Als ae weggebruikers de volledige
kosten van de wegen zouden dragen,
zouden er meer spoorwegen economisch
zijn". Het memorandum wijst er boven
dien nog op, dat het enorme aantal
ongevallen op de weg tegenover het
geringe aantal ongelukken op de spoor
wegen tegen elkaar afgewogen zouden
moeten worden, niet slechts, wat de el
lende betreft die zij veroorzaken, maar
ook ten aanzien van de (hoge) kosten,
die z(j meebrengen.
Het was te verwachten, dat de
spoorwegarbeiders niets voor de „op-
ruimpolltlek" van dr. Beeching zou
den voelen. Zolang er geen trans
portpolitiek bestaat, moet er, dat
spreekt, een einde worden gemaakt
aan het deficit van een genationali
seerd bedrijf, dat overigens niet het
enige is met een deficit: de directies
van de de genationaliseerde kolen
mijnen weten daar eveneens van mee
te praten.
Wat de Engelse vakbonden dr. Beeching
en de regering verwijten, is in de eerste
plaats, de autoritaire manier, waarop de
bezuinigingsmaatregelen zijn afgekon
digd. Er heeft maar weinig overleg met
de leiders van de N.U.R. (National
Union of Railwayworkers) plaatsgehad.
Daar komt nog by, dat in arbeiders
kringen allang het gevoelen heerst, dat
de conservatieve regering er niet rou
wig om is, dat het slecht gaat met de
spoorwegen en de mynen; zy wil er mee
aantonen dat nationalisaties een onding
zijn.
Nationaal plan
Uit een en ander blykt wel, dat het
Engelse economische leven met gro
te moeilykheden te kampen heeft,
waaraan pas een einde zal komen als
men er in zal slagen produktie en
uitvoer in de komende jaren op te voe
ren. Tot dat doel is de N.E.D.C. (Na
tional Economie Development Council)
met een plan voor de dag gekomen op
nationale basis.
Per jaar zal de produktie met 4 pro
eent dienen toe te nemen, waartoe een
investeringsstijging van 6 procent no
dig is. De „Evening Standard" heeft
echter al geklaagd dat de schatkist
niets doet om de industrie in dit op
zicht te helpen, bijvoorbeeld door het
verlenen van beleggingstoelagen. Het
blad schreef, dat het wel heel mooi is,
dat er in Monmouthshire zojuist een
kolossale, hoogst moderne staalfabriek
is gekomen, maar dat deze niet anders
dan met verlies zal kunnen werken,
zolang de staalindustrie voor niet meer
dan 75 procent voorzien is van orders.
De stagnatie bij de spoorwegen, de mij
nen (al is de situatie daar het laatste
jaar veel verbeterd), de scheepsbouw en
de luchtvaart heeft de werkloosheid
opgejaagd tot ver boven het door de
raadgevers van de regering toegestane
percentage van 2.2 procent. Ook dat
maakt vanzelfsprekend, dat de spoor
wegarbeiders bevreesd zijn voor de toe
komst, want het zal hun niet zo gemak
kelijk vallen ander werk te vinden.
Een algemene transportpolitiek is
vanwege de dodelqke concurrentie
van het transport langs de weg niet
uitsluitend voor de spoorwegen ge
wenst. Er is nu een nieuwe concur
rent bijgekomen: de luchtvaart. Dat
het de luchtvaart op het ogenblik
slecht gaat, is een algemeen ver
schijnsel in de wereld. Alle maatre
gelen zijn goed, die aan de verliezen
van de luchtvaartmaatschappijen een
einde zouden kunnen maken .Wat
evenwel de K.L.M. niet kan doen: het
verlies op de verbindingen met het
buitenland te doen slinken door een
concurrerende politiek op de binnen
landse lijnen, dat kan de B.E.A.
(British European Airways) wél.
Deze maatschappij heeft namelijk
besloten de prijzen voor vluchten van
of naar Edinburgh, Glasgow en Bel
fast uit of naar Londen zozeer te
verminderen, dat deze lager liggen,
dan die van het spoorwegbiljet.
Tegenover dit voordeel, dat de zaken
man bovendien tijdwinst geeft, staat
één nadeel. Men zal die goedkope plaat
sen niet kunnen bespreken. Het zullen
zo geheten „walk-on fares" zijn. Je gaat
naar het vliegveld en als er lege plaat
sen zijn, kun je mee. Van prijsverlaging
op de spoorbiljetten om die nieuwe con
currentie het hoofd te bieden kan zeker
geen sprake zijn, temeer niet, omdat
de spoorwegarbeiders steeds met nieuwe
looneisen komen. Hoe men, gezien al die
moeilijkheden de Britse spoorwegen ren
dabel zal kunnen maken, is een kopzorg,
die dr. Beeching mag meedragen.
Somberste perspectief
De grote vraag, die alle Engelsen
zich stellen, is: zal de trein in
deze tweede helft van de twin
tigste eeuw uit het beeld van het
Engelse landschap verdwijnen? Vele
plaatsen zullen op afstanden tot en
met 100 mijl van een spoorwegsta
tion komen te liggen, geen grote
Elaatsen, maar toch wel stadjes van
elang. Een aantal dorpen in berg
achtig land zal in de winter, als
sneeuw en ijs het vervoer per auto
bus dagenlang onmogelijk zullen ma
ken, zo goed als van de buitenwereld
afgesneden zijn. Tenzij gebeurt, wat
elders al te signaleren valt: op twee
plaatsen in Engeland hebben parti
culieren kleine lijntjes, die niet ren
deerden en daarom al ODgeheven wa
ren, opgekocht en in eigen hand ge
nomen: met verrassend succes.
Hoe ver sommige geesten gaan. als zij
in de toekomst denken, kan blijken uit
een uitspraak van lord Teynham, voor
zitter van de „National Road Trans
port Federation", die het mogelijk acht,
dat een aantal hoofdiynen van de spoor
wegen in een „niet te verre tijd veran
derd zullen worden in wegen voor weg
transport met monorail erboven". Hij
achtte het zelfs niet uitgesloten, dat
het luchtkussenbeginsel van de hover
craft over bepaalde wegen zou worden
toegepast.
Tot slot een tragi-komische noot, waar
uit kan blyken dat statistieken als ba
sis van conclusies niet altijd waterdicht
zyn. Een jongen van 12 jaar nit Birken
head constateerde na bestudering van 'n
landkaart van de B.T.C. waarop de
dichtheid van het spoorweg-vracht-ver-
voer stond aangegeven, dat op de spoor
lijn van New Brighton naar Hawarden
(de knaap had er van zijn huis uit het
uitzicht op) niet, zoals op de kaart
stond aangegeven, minder dan 5000 ton
vracht per week werd vervoerd, maar
20.000 tot 25.000 ton. De Ijjn voorziet
in het vervoer van yzererts naar sche
ien aan de kust. De steekproef van de
leskundigen van dr. Beeching bleek te
zyn genomen in een van de zeldzame
weken, waarin geen schip voor ijzererts
de haven had aangedaan
Een DRAKACEL matras geeft 'n oase van rust!
Op een liefdadigheidsvoorstelling in het sportpaleis van Alessandria in het
noorden van Italië, heeft Fausto Coppi jr., de achtjarige zoon van tvijlen El
Campionissimo en Guilia O echini, beter bekend als ,J3e witte darie", een lied
gezongen (foto) dat speciaal voor hem was geschreven en gecomponeerd. Do
jongendie bijzonder veel op zijn vader gelijkt, oogstte veel succes.