ÜitHh i&ïumf! ONGELUKKEN IN HUIS - BRON VAN KINDERLEED stop 'n tijger in uw tank I Zal de trein uit het landschap van Groot-Brittannië verdwijnen? DE BOEKENPLANK MOROS 8 SCHNITZER VAN ERWTEN TOT ATOMEN, VAN HONDERD TOT OKTIUOEN U BETER UIT! ,_kg DE „WEGGEEFPRIJZEN" IN DE OPHEFFINGSUITVERKOOP VAN Enorme verliezen dwingen tot het nemen van harde maatregelen MAANDAG 22 APRIL 1963 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT t 'vvvvvvv^wvvvwxnAnAAnAnAAnAAn^AnnfxnnnnAnAAfwwiAMAMimAnAnnnnAMnnAAfvviniwwwwuvtfwiwwwwwiAAmwwwiAAAWtfwwinivvtfwwmwwvwvwwwwwwvvwv Gevaren die kinderen thuis bedreigen (1) H' (Van een onzer redacteuren) 'et werpt een vreemd licht op onze moderne maatschappij, dat de sterftecijfers van jonge kinderen sterk beïnvloed worden door de ongevallen. Ongelukken vormen in Nederland voor de jonge kinderen, zo in de leeftijd van één tot en met vier jaar, de doods oorzaak nummer één. Dat is een uit de statistieken gebleken feit, dat eigenlijk wel algemeen bekend is. Dagelijks zijn er voorbeelden te over van auto-ongelukken en verdrinkingsgevallen. Ze komen in de regel in de krant. De ongevallen thuis worden veelal niet open baar. Bij dit alles speelt onder meer de schaamte van de ouders een rol. Verscheidene mensen lopen rond met schuldgevoelens, omdat zij menen, dat zij een ongeval thuis hadden kunnen voorkomen, als zij maar niet achteloos voorbij waren gegaan aan een gevaarlijke situatie waarvan we hier enige voorbeelden zullen geven. in vaste of vloeibare vorm te be machtigen en hebben daarvan gege ten of gedronken, een bijzonder ge vaarlijke kost. Ook snoepen ze wel van tabletjes, die op bepaalde soorten lampen worden gelegd ter verdelging van insekten. Het is de artsen opgevallen, dat de ongevallen zich vooral voordoen, als het normale patroon van de gang van zaken thuis wordt doorbroken. Dat geldt niet aUeen voor de schoon maak die we nu maar in de steek laten maar ook bij feestjes of bij visites, waardoor de „geijkte sleur" van alle dag plotseling wegvalt. Dat kan heel plezierig zijn, maar er kun nen ook ongelukken uit voortvloeien. O Medicijnen >a en oma komen op visite. De kinderen zjjn opgetogen. Uit de van oma komt aJtijd wat lekkers. Zo weten we van een vader, die thuis een snoer in een schemer lamp prutste en een verlengsnoer maakte. Hy gaf dat verlengsnoer twee uitgangsstekkers, aan elke zijde een. Deze stekkers dus, met de con- tactpennen geheel open liggend, had den rampzalige gevolgen. De vader zou het snoer gaan proberen en druk te de ene stekker in het stopcontact. Er stond dus spanning op do pennen van de andere stekker. Op dat mo ment ging de bel. De mun spoedde zich naar de deur en van dat moment maakte een baby, een meisje, gebruik om de stekker In de mond te steken. De gehele bovenlip van het meisje brandde weg, evenals een gedeelte van de neus en van het tandvlees. Het was een wonder, dat ze niet werd Sdood. et heeft jaren van veel ellende ge kost, met af en toe een plastische chirurgische ingreep, waardoor er een nieuwe lip kon worden gevormd. Van de misvorming is niet heel veel meer te zien, maar toch plaagt zijn dom heid van indertijd deze vader nog wel eens. tienjarig meisje, dat fleurig gekleed was met onder meer een petticoat, een extra wijduitstaand ragfijn ge weven gevalletje, zelfs opgepompt om het uitstaande effect te vergro ten. Het meisje bukte zich om iets van de vloer op te rapen, het rokje kwam tegen een elektrisch kacheltje aan en een moment later was de kle ding van het meisje een brandende fakkel geljjk. Ze werd ellendig ver minkt, I behield ze het leven. Petticoats In Nederland komt het af en toe voor, dat er nylon rokjes in brand vliegen. Zo hoorden we van een der- Ook dit geval staat niet op zichzelf. Een ander meisje, met een dergelijke petticoat bukte zich ln de keuken, de vlam van een gasstel kreeg vat op het rokje en ook nu waren ernstige brandwonden het gevolg. Dergelijke gevallen wijzen er wel op, dat extra voorzichtigheid met kledingstukken van synthetische stof geboden is. Het is nog steeds schoonmaaktijd. De artsen kunnen dat goed merken. Veel meer dan anders wordt hun hulp ingeroepen. We hebben er in de loop der tijden al meer over geschre ven, wat er allemaal kan gebeuren. Een kinderarts deelde ons mee, dat in zijn praktijk zich soms wel vijf vergiftigmgsgevallen per week bij kinaeren voordeden, tegen „normaal twee of drie. Er zijn kleintjes, die ly sol, bleekwater, benzine of petroleum hebben gedronken, of een slok terpe- tijn of spiritus hebben genomen. An deren hebben kans gezien wrijfwas Een rolletje snoep, een doosje drop jes of wat ook. Terwijl opa de tuin bewondert en oma-met moeder in de keuken praat over de bevalling van Jitske, die op alle dagen loopt, is eventjes een kleuter vergeten. Die herinnert zich de tas, waaruit de lek kernijen zijn getoverd. Wie het ini tiatief van Hindrik kent, kan raden wat er gebeurt. Hij knipt de tas open vindt een doosje met (in zijn ogen) snoepjes en werkt met een effen ge zicht de harttabletjes van zijn oma naar binnen. Niet lang daarna ligt hij in een ziekenhuis waar een dokter poogt met maaghevel zoveel moge lijk van het medicijn terug te halen. Dergelijke ongevallen zijn schering en inslag. Alleen de medicijnen va riëren, van onschuldige vitamineta bletjes, tot aspirines en slaapmidde len en al zo meer. Het is van groot belang in zo'n ge val altijd een arts te waarschuwen en maatregelen voor een snel ver voer naar arts of ziekenhuis te tref fen. Soms schamen ouders of „op passen", aan wie het kind werd toe vertrouwd, zich zodanig, dat zij alles op hun beloop laten in de hoop, dat het wel wat zal meevallen. Zo slikte onlangs een jongetje een paar pil letjes van een gevaarljjk medicijn in. De ouders waren naar de kerk en een oppassend familielid dacht: „Be ter dat ze niets merken; het zal van zelf wel goed komen". Het kwam niet goed. Een paar uur later werd het jongetje onwel. Het ventje was reddeloos verloren. Als direct de dokter was gewaarschuwd, had een maaghevellng kunnen worden toege past en was redding zeer wel moge lijk geweest. Nu zat het gif al in het bloed, waar het zijn verwoestend werk deed. Een tegengif bestond niet, In limonadefles De liefde van kinderen voor fles sen met inhoud is verbijsterend. Bleekwater, spiritus, lysol en derge lijke behoren eigenlijk ver buiten het bereik van kinderen te staan. Maar in dit opzicht zijn de volwassenen bij zonder achteloos. Het toppunt vormt echter wel, dat vader welgemoed in een lege limonadefles bij een buur man zoutzuur haalt („kan je me even wat lenen, buur?") en thuis de fles doodgemoedereerd in een aan rechtkastje zet. Jammer, dat hij plet naar een drogist is gegaan. Die zou wel gewaarschuwd hebben tegen die limonadefles. Nu ziet Jantje de fles. Htt herinnert zich die lekkere ranja en zodra hij de kans krijgt, pakt hij de fles en neemt een flinke slok. Zijn slokdarm, maagje en darmen krijgen het verschrikkelijk te verduren. Ze verschroeien. Als een gloeiend vuur vreet het bijtende zuur door Jantjes ingewanden. Vroeger stierven die kleine Jantjes een vaak vreselijke dood. Er zijn inmiddels nieuwe ge neesmiddelen waarmee veel kan wor den bereikt. Dat kan echter maan den en ook wel een jaar duren. Om dat vader er helemaal niet aan heeft gedacht dat een limonadefles voor een kind een limonadefles blijft, al zit er ook het bijtende gif in (Wordt vervolgd). Heel licht zijn die DRAKACEL matrassen Wanneer het in het heelal sneeuwt (Van een onzer redacteuren). Gewend geraakt aan reusachtige getallen hebben wij niet zo heel veel moeite meer ons voor te stellen wat een miljoen is. Maar een oktiljoen Dat is lastig uit te leggen. Miljoen is 'n één met zes nullen. Oktil joen 'n één met zevenentwin tig nullen. Men zal zich af vragen waartoe het gebruik van dit onvoorstelbaar grote getal ooit kan dienen. Wel, oktiljoen is het getal, dat aan duidt hoeveel atomen zich in het menselijk lichaam bevin den. Gemiddeld een oktiljoen atomen, per mens. Amerikaanse leraren hebben zich al jaren uitgeput In vindingrijkheid om hun pupillen by to brengen hoe groot men zich de grootheid van bijvoor beeld een oktiljoen moet voorstellen. Er is thans oen scheikundclcerboek verschenen, dat een manhaftige po ging doet om oudere andere dit probleem binnen het voorstellings vermogen van do leek te brengen. Kijk, zegt het bock: je stelt je een atoom voor als een erwt, een klein erwtje. Honderd van die erwtjes ('n één met twee nullen) vullen een doosje /an ongeveer drie-bij-drie-bij- drie centimeter. Om een miljoen erwtjes ('n één met zes nullen) op te berden, heb je voldoende aan een flinke koelkust. Een miljard erwten ('n één met negen nullen) kunnen worden ondergebracht in een huis van normale afmetingen. AldiiS voortgaande kan men stellen dat voor het opbergen van een triljoen ('n één met twaalf nullen) erwten een stad van duizend woningen no dig is. Voor een kwadrilioen erwten ('n één met vijftien nullen) wordt een stad gevergd met een omvang van Rotterdam en Den Haag samen. Sneeuwstorm Om boven dit getal uit te komen dient de leerling zich thans voor te stel len, dat er een sneeuwstorm woedt. Maar Inplaats van sneeuw sneeuwt 't erwten. Nadat het een dag of wat gesneeuwd heeft, blykt heel Europa overdekt te zjjn met een sneeuw kleed van erwten, een meter diep. Welnu, dit kleed bevat een kwintu- joen erwten 'n één met achttien nullen. Maar de sneeuwstorm is van langdurige en verschrikkelijke aard. Niet alleen Europa wordt met erwten bedekt, ook Afrika, Azië, Amerika, Austra lië, kortom heel het vasteland van de wereld. En overal een meter diep. Wanneer men deze voorraad erwten zou tellen, zou men het fraaie cyfcr van een sextiljoen bereiken: 'n éér met eenentwintig nullen. We zjjn er nu bijna, zegt het Ameri kaanse schoolboek. Ga thans het heelal in en pluk uit het melkweg stelsel, waarvan ook de aarde deel uitmaakt, 250.000 planeten, elk net zo groot als onze aarde. Laat 't ook daarop erwten sneeuwen, opnieuw een nieter diep. Tel zo na en waar achtig: je zult merken, dat je om-en- om -en oktiljoen erwten by de hand hebt. Een oktiljoen, de één met de zevenentwintig nullen. En zóveel erwten, dat is nu precies evenveel als het aantal atomen in één menselijk lichaam. EERSTE „STARFIGHTERS" WERDEN OVERGEDRAGEN By de Fokkerfabrieken op Schiphol zyn gistermorgen de eerste geheel in Euro pa gebouwde Lockheed F 104g „Star- iighters" voor de Koninklijke Lucht macht overgedragen. De overdracht van de toestellen, twee in getal, geschiedde door de heer H. During, directeur der N.V. Koninklijke Vliegtuigenfabriek Fokker, aan de di recteur materieel luchtmacht luitenant- generaal H. A. Maurenbrecher. Des konings glorie DIck Dreux laat zich in zyn pas ver schenen roman „Des Konings Glorie" kennen aJs een goed verteller, die in it is de lezer te verplaatsen in de tjjd, waarin het verhaal zich afspeelt. In deze roman is dat het Pruisen van Frederik de Grote, waar een jonge Ne derlandse edelman, die door wanbegrip Amsterdam heeft verlaten, met zyn vriend terechtkomt als huurling in het leger van de koning. Dreux beschrijft met bijtend sarcasme de toestanden in de 18e eeuwse Neder landen en met diepe bewogenheid ver telt hjj ons van de verschrikkingen dei- slagvelden. Als hij zich hierop had ge concentreerd, was een aangrijpend werk ontstaan, maar nu heeft hjj er roman ces doorheen gevlochten, die het geheel schade doen. De „en ze leefden nog lang en gelukkig" sfeer op het eind is een grote tegenstelling met het hoofdthema van dit boek, nameljjk de hekeling van de oorlogsverheerlijking en de nadruk, die hij legt op de sociale wantoestan den in die tijd. Zyn sociaal gevoel spreekt dan ook in het gehele boek sterk tot ons en daarom is het jammer, dat de schrijver gemeend heeft door een nawoord dit nog te moeten beklemto nen, zodoende voor een anti-climax zor gend. Resumerend kunnen we zeggen, dat deze roman als vertelling geslaagd is, maar dat de auteur door het gemis nut. Dick Dreux-Des Konings Glorie. Uit gave: N.V. Arbeiderspers. Voor miljoenen automobilisten heeft benzine maar één naam: Esso Extra! 't Is de benzine die opvalt door meet activiteit en zuinigheid. STEUN VOOR RUSSISCHE „ABSTRACTEN" Het Sowjetrussische tijdschrift „Kom- munist" heeft een artikel gewijd aan kritiek die de laatste tyd van hogerhand is geoefend op bepaalde Russische kun stenaars wegens „formalistische" en „abstracte" stromingen in hun werk. Het tijdschrift noemde „bepaalde ge dichten" van Jeftoesjenko, de novelle „Een dag uit het leven van Iwan Denis- sowitsh" van Alexander Soljenitsin en het gedicht van Alexander Twardovsky „Achter verre horizonten" volledig in overeenstemming met het „reële socia lisme". Volgens „Kommunist" geven zij een exacte uitbeelding van de werkelijk heid tijdens het tijdperk van de stalinis tische persoonsverheerlijking. „De par tij keurt waarachtige artistieke werken goed, welke ook de negatieve aspecten van ons leven mogen zijn die zij daarin blootleggen, echter op voorwaarde dat deze werken ons volk steunen bij de op bouw van een nieuwe gemeenschap, al dus „Kommunist". Het tijdschrift merkte op, dat „in tegen stelling tot bepaalde westerse interpre taties", de veroordeling van „formalis tische" en „abstracte" stromingen in de kunst geen uiting van „dogmatische" noch een terugkeer naar methoden uit het stalinistische tijdperk betekent. Jemen wil ook in nieuwe federatie Jemen heeft officieel verzocht om toe lating tot de Egyptisch-Syrisch-Iraakse Federatie. Dit meldt radio-Cairo. Een Jemenitische delegatie onder leiding van president Sallal wordt in Cairo verwacht „om de toetreding van Jemen tot de nieuwe Verenigde Arabische staat te bespreken". ^Dan i NIEUWE AVONTUREN VAN DE HENGST BLACK „De terugkeer van Black, de zwarte hengst" Ls een spannend jongensboek, dat avontuurlijk aangelegde scholieren in de ban zal brengen van de weder waardigheden van een beroemd race paard. Het dier wordt ontvoerd door bandieten naar Arabië. Maar de jonge eigenaar laat het er niet bij zitten. Hij ziet kans Hij trekt grote woestijnen door, op zijn gestolen paard achterop te reizen, naar het koninkrijk van de sjeik, waar zyn trouwe paard moet zijn. Het is de inleiding tot wilde Oosterse taferelen, die Walter Farley in dit boek voor de jeugd uit de zogenaamde „Zwarte jel) zo heeft beschreven, dat het in een adem zal worden uitgelezen. Dierenvrienden voor al zullen er veel van hun gading in vinden. ONROEREND GOED Van notaris J. L. F. Engelhard ver scheen bij de Nederlandse Uitgevers maatschappij te Leiden een klein, maar uiterst nuttig boekje over onroerend goed. Ieder, die met onroerend goed, met aankoop, verkoop en met de fis cale gevolgen te maken heeft, kan er iets uit leren, vooral wat betreft het vermijden van fiscale fouten, welke de bezitter van onroerend goed nadeel ver oorzaken zonder dat de fiscus daarom vraagt. Stella Termogen Van Utta Danella de schrijfster van .Carrière" is in de Cultuurserie van Ad. M. C. Stok Zuld-Hollandsche uit- Den Haag een onder de titel „Stella Termogen". Het is het veelbe wogen levensverhaal van een jonge, begaafde vrouw ln haar rusteloos zoe ken naar het geluk. Geboren in een armelijk gezin, waar van de vader in 1914 aan het weste lijk front sneuvelt, ls haar jeugd in een grauwe voorstad van Berlijn triest en kleurloos. Haar gezondheid eist een gezonder omgeving en zij komt op het Noordfriese eiland Sylt terecht, waar de familie van haar vader woont. Pie- ter Termogen, een broer van haar va der, en zijn zoon Thies worden haar beste vrienden. Opgegroeid tot een knap jong meisje leert zij echter door Jan Termogen, een zoon van Pleter Termogen en een geboren avonturier, de onrust in haar bloed kennen. Met hem begint Stella's omweg naar het geluk. Vele jaren duurt deze omweg, deze zwerftocht naar haar diepste le vensvervulling. Zij trouwt zonder de ware liefde te kennen en haar weg voert naar Berlijn, Oostenrijk, Malalc- ka en weer naar Berlijn terug doof een wereld vol onrust, bedreigd door het nazisme, de wereldoorlog en de na-oor- logse ontreddering. Actueel probleem „En boven ons de sterreu" van Paul Stanton heeft een wel zeer actueel pro bleem als onderwerp. Een probleem, dat zich tot nu toe nog niet heeft voor gedaan, maar dat helaas niet tot de onmogelijkheden behoort. John Folkner, piloot van een Engelse straalbommenwerper wordt namelijk op een missie uitgezonden met een „op scherp" gestelde A-bom in zijn vlieg tuig. Falkner behoeft zijn missie niet uit te voeren, krijgt opdracht terug te keren en de bom op „veilig" te stellen. Dan blijkt echter, dat.... het mechanis me in de bom weigert. Stanton heeft de spanning in dit avontuur bekwaam weergegeven. Het vertwijfeld zoeken naar een plaats, waar de bom kan worden afgeworpen en de spannende uren, die Helen Durrant, de vriendin van Falkner doormaakt op de luchtba sis. De filmrechten van dit zeer ver dienstelijke boek zyn aangekocht door de Paramount Film Corporation. boek verscheen in de Cultuurserie Ad. M. C. Stok Zuld-Hollandschë Uitgevers Maatschappij in Den Haag. Dames- en Herenkledingfabriek VERKOOP-TOONZAAL 1ANGE KERKSTRAAT 12 GOES (Van onze Londense correspondent) |7r heerst een ernstige crisis bij de Britse spoorwegen, welke ieder ogenblik tot uitbarstingen zal knnnen leiden, al is momenteel de directe dreiging van een spoorwegstaking die de economie van het land lam zou leggen juist weer iets minder acuut. In allereerste in stantie gaat het om het sluiten van 12 van de 29 spoorwegwerkplaat- sen in het land, binnen de tijd van vijf jaren, waardoor 18.000 man werkloos znllen worden en hele stadjes, die op die werkgelegenheid leven (bijv. Crewe in het noordwesten), dode steden zullen worden, waar de harteklop van de arbeid niet langer zal worden gehoord. spoorwegen, het verkeer langs de weg en de communicatie-middelen door de lucht elkander zo duchtig be concurreren, dat de een zowel als de ander er slachtoffer van wordt. Het wegtransport komt er nog het beste af, dat op de langere afstand tenminste, want de Londense bussen hebben het vorig jaar op de zaterdagen niet min der dan 20 miljoen passagiers verloren. Maar de spoorwegen werken met een enorm deficit: 101 miljoen pond (meer dan 1 miljard gulden) ln 1960 en 122 miljoen pond (ongeveer VA miljard ld» F' gulden) in 1901. De regering heeft daaraan voor de toekomst een einde willen maken door een zakenman, dr. Beeching, als voor zitter van de „British Transport Com mission" te benoemen tegen een salaris van 24.000 pond (ongeveer een kwart miljoen gulden) per jaar. Dat lijkt heel wat, maar er gaat meer dan twee derde af aan belastingen. Het spreekt vanzelf, dat een business man als eerste stelregel heeft een bedrijf lonend te maken en zodanig te besnoeien, dat niet meer uitgege ven wordt dan verdiend. Met het gevolg, dat na rijp beraad het be sluit is genomen om een derde en wellicht zelfs de helft van het aantal spoorlijnen successievelijk op te hef fen, waar zij meer kosten dan zij opbrengen. Theoretisch is dat natuur lijk een gezonde politiek, maar velen vragen zich af, oï de dingen zó sim pel te stellen zijn. Weg en spoorweg Dat komt het duidelijkst tot uiting in een memorandum van 6000 woorden van de „National Standing Joint Council on Road and Rail Traffic problems", dat er met de grootste kracht op aandringt, een algemene transport- politiek in net leven te roepen. In het memorandum wordt-er o.a. op gewezen, dat alle vracht- en reizlgersdiensten ge coördineerd zouden moeten worden. Voorts wordt er do aandacht op geves tigd, dat de wegen meer en meer over belast raken, in het bijzonder met grote vrachtwagens. Men zou, ingeval van een algemene transportpolitiek, niet alleen rekening moeten houden met het verlies, dat de spoonvegen opleveren, maar ook met het feit, dat deze de gehele kosten dragen van de spoorwegen, terwijl het wegverkeer via auto- en wegenbelasting maar een deel draagt van de kosten aan de wegen. „De aanleg", zegt het me morandum, „van de snelverkeersweg, de Ml (ten noorden van Londen), pa rallel met hoofdspoorwegen, betekende een verkwinsting en heeft er toe bijge dragen, dat industrieën en mensen zich nog meer dan al het geval was, in het overbevolkte zuiden van Engeland en in de Midlands (ten noorden van Lon den) zijn gaan vestigen". En even ver der: „Als ae weggebruikers de volledige kosten van de wegen zouden dragen, zouden er meer spoorwegen economisch zijn". Het memorandum wijst er boven dien nog op, dat het enorme aantal ongevallen op de weg tegenover het geringe aantal ongelukken op de spoor wegen tegen elkaar afgewogen zouden moeten worden, niet slechts, wat de el lende betreft die zij veroorzaken, maar ook ten aanzien van de (hoge) kosten, die z(j meebrengen. Het was te verwachten, dat de spoorwegarbeiders niets voor de „op- ruimpolltlek" van dr. Beeching zou den voelen. Zolang er geen trans portpolitiek bestaat, moet er, dat spreekt, een einde worden gemaakt aan het deficit van een genationali seerd bedrijf, dat overigens niet het enige is met een deficit: de directies van de de genationaliseerde kolen mijnen weten daar eveneens van mee te praten. Wat de Engelse vakbonden dr. Beeching en de regering verwijten, is in de eerste plaats, de autoritaire manier, waarop de bezuinigingsmaatregelen zijn afgekon digd. Er heeft maar weinig overleg met de leiders van de N.U.R. (National Union of Railwayworkers) plaatsgehad. Daar komt nog by, dat in arbeiders kringen allang het gevoelen heerst, dat de conservatieve regering er niet rou wig om is, dat het slecht gaat met de spoorwegen en de mynen; zy wil er mee aantonen dat nationalisaties een onding zijn. Nationaal plan Uit een en ander blykt wel, dat het Engelse economische leven met gro te moeilykheden te kampen heeft, waaraan pas een einde zal komen als men er in zal slagen produktie en uitvoer in de komende jaren op te voe ren. Tot dat doel is de N.E.D.C. (Na tional Economie Development Council) met een plan voor de dag gekomen op nationale basis. Per jaar zal de produktie met 4 pro eent dienen toe te nemen, waartoe een investeringsstijging van 6 procent no dig is. De „Evening Standard" heeft echter al geklaagd dat de schatkist niets doet om de industrie in dit op zicht te helpen, bijvoorbeeld door het verlenen van beleggingstoelagen. Het blad schreef, dat het wel heel mooi is, dat er in Monmouthshire zojuist een kolossale, hoogst moderne staalfabriek is gekomen, maar dat deze niet anders dan met verlies zal kunnen werken, zolang de staalindustrie voor niet meer dan 75 procent voorzien is van orders. De stagnatie bij de spoorwegen, de mij nen (al is de situatie daar het laatste jaar veel verbeterd), de scheepsbouw en de luchtvaart heeft de werkloosheid opgejaagd tot ver boven het door de raadgevers van de regering toegestane percentage van 2.2 procent. Ook dat maakt vanzelfsprekend, dat de spoor wegarbeiders bevreesd zijn voor de toe komst, want het zal hun niet zo gemak kelijk vallen ander werk te vinden. Een algemene transportpolitiek is vanwege de dodelqke concurrentie van het transport langs de weg niet uitsluitend voor de spoorwegen ge wenst. Er is nu een nieuwe concur rent bijgekomen: de luchtvaart. Dat het de luchtvaart op het ogenblik slecht gaat, is een algemeen ver schijnsel in de wereld. Alle maatre gelen zijn goed, die aan de verliezen van de luchtvaartmaatschappijen een einde zouden kunnen maken .Wat evenwel de K.L.M. niet kan doen: het verlies op de verbindingen met het buitenland te doen slinken door een concurrerende politiek op de binnen landse lijnen, dat kan de B.E.A. (British European Airways) wél. Deze maatschappij heeft namelijk besloten de prijzen voor vluchten van of naar Edinburgh, Glasgow en Bel fast uit of naar Londen zozeer te verminderen, dat deze lager liggen, dan die van het spoorwegbiljet. Tegenover dit voordeel, dat de zaken man bovendien tijdwinst geeft, staat één nadeel. Men zal die goedkope plaat sen niet kunnen bespreken. Het zullen zo geheten „walk-on fares" zijn. Je gaat naar het vliegveld en als er lege plaat sen zijn, kun je mee. Van prijsverlaging op de spoorbiljetten om die nieuwe con currentie het hoofd te bieden kan zeker geen sprake zijn, temeer niet, omdat de spoorwegarbeiders steeds met nieuwe looneisen komen. Hoe men, gezien al die moeilijkheden de Britse spoorwegen ren dabel zal kunnen maken, is een kopzorg, die dr. Beeching mag meedragen. Somberste perspectief De grote vraag, die alle Engelsen zich stellen, is: zal de trein in deze tweede helft van de twin tigste eeuw uit het beeld van het Engelse landschap verdwijnen? Vele plaatsen zullen op afstanden tot en met 100 mijl van een spoorwegsta tion komen te liggen, geen grote Elaatsen, maar toch wel stadjes van elang. Een aantal dorpen in berg achtig land zal in de winter, als sneeuw en ijs het vervoer per auto bus dagenlang onmogelijk zullen ma ken, zo goed als van de buitenwereld afgesneden zijn. Tenzij gebeurt, wat elders al te signaleren valt: op twee plaatsen in Engeland hebben parti culieren kleine lijntjes, die niet ren deerden en daarom al ODgeheven wa ren, opgekocht en in eigen hand ge nomen: met verrassend succes. Hoe ver sommige geesten gaan. als zij in de toekomst denken, kan blijken uit een uitspraak van lord Teynham, voor zitter van de „National Road Trans port Federation", die het mogelijk acht, dat een aantal hoofdiynen van de spoor wegen in een „niet te verre tijd veran derd zullen worden in wegen voor weg transport met monorail erboven". Hij achtte het zelfs niet uitgesloten, dat het luchtkussenbeginsel van de hover craft over bepaalde wegen zou worden toegepast. Tot slot een tragi-komische noot, waar uit kan blyken dat statistieken als ba sis van conclusies niet altijd waterdicht zyn. Een jongen van 12 jaar nit Birken head constateerde na bestudering van 'n landkaart van de B.T.C. waarop de dichtheid van het spoorweg-vracht-ver- voer stond aangegeven, dat op de spoor lijn van New Brighton naar Hawarden (de knaap had er van zijn huis uit het uitzicht op) niet, zoals op de kaart stond aangegeven, minder dan 5000 ton vracht per week werd vervoerd, maar 20.000 tot 25.000 ton. De Ijjn voorziet in het vervoer van yzererts naar sche ien aan de kust. De steekproef van de leskundigen van dr. Beeching bleek te zyn genomen in een van de zeldzame weken, waarin geen schip voor ijzererts de haven had aangedaan Een DRAKACEL matras geeft 'n oase van rust! Op een liefdadigheidsvoorstelling in het sportpaleis van Alessandria in het noorden van Italië, heeft Fausto Coppi jr., de achtjarige zoon van tvijlen El Campionissimo en Guilia O echini, beter bekend als ,J3e witte darie", een lied gezongen (foto) dat speciaal voor hem was geschreven en gecomponeerd. Do jongendie bijzonder veel op zijn vader gelijkt, oogstte veel succes.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 7