VOOR FRANSEN (1-0) ROTTERDAM: „WATERLOO" Oranjeteam Schitterend aandeel van Mouiijn in verrassende zege van Nederland kon Franse trainer niet bekoren Feijenoordstadion teleurstelling en blamage Uitzondering Topsnelheid Grof geweld Oranieteam bezorgde overwinnaars van Engeland in NEDERLANDSE DEFENSIE KREEG ALLE TIJD VAN FRANSE AANVAL DONDERDAG 13 APRIL 196S PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Natuurlijk: deze verrassende over winning op de nationale topselectie van Frankrijk Is niet alleen het werk van Mouiijn. Het was ook de verdien ste van een vaak prachtig sluitende Nederlandse defensie, waarin vooral PIETERS GRAAFLAND save de Hagenaar Haak en de Ajacied Pronk schitterend werk deden. Bo vendien toonde het Rotterdamse jeugdidool, doelman Eddie Pieters Graafland, zich weer in een schitte rende vorm. In de eerste fase van de strijd, toen er incidenteel wel spra ke was van Frans geweld, leek hij soms minder zeker dan in de cup wedstrijden van Fejjenoord, maar ten slotte verrichtte h|j zoveel heldenda den, dat ook h|j één van de grote mannen van dit Nederlandse team werd. Evenals het spel van Reims was het Franse voetbal overigens opnieuw een desillusie. Het is allemaal goed en wel, dat er technisch knap spel werd gedemonstreerd door de ge schoolde Franse profs, dat er indi vidueel opvallende prestaties werden verricht, maar ten slotte was het al lemaal zo tijdrovend, zo eindeloos combinerend en voortbordurend, dat de Nederlandse verdediging altijd wel ergens gelegenheid kreeg dit fij ne raderwerk stil te leggen. Dit ste riele, door langdraderigheid zelfver nietigende Franse aanvalsspel, gaf ook de Nederlandse halfspelers Van Wissen en Klaassens alle kans in te gr|jpen. Vooral de onvermoeibare, zwoegende Van Wissen, maar ook de geroutineerde Jan Klaassens smoor den dan ook vele Franse acties in de klem, dus voor de bal in de buurt van het Nederlandse strafschopgebied kwam. Rechtsbuiten W-isjüeski tracht hier door te breken. Back Onder tand maakt het hem echter zo lastig, dat het Franse schot Pie ters Graafland geen problemen zou opleveren. Pronk midden kijkt attent toe. (Foto P.Z.C.) Maar de ster was dus opnieuw Coen Mouljjn. Helaas: hij was de flonke rende uitzondering in de overigens fantasieloze Nederlandse aanval. In schrille tegenstelling met de opera ties van Mouiijn stond het spel van de Ajacied Sjakie Swart. Wie verwacht had in de Neder landse kleedkamer na afloop een tevreden Elek Schwartz aan te treffen, kwam bedrogen uit. De bondscoach was razend, niet op de spelers, maar op de journalis ten. De oorzaak daarvan was een inderdaad nogal ontactische toe speling op het verdedigende ka rakter in het Nederlandse spe! Het woord verdedigend werkt* als een rode lap op een stier „Jullie met je stokpaardjes" tierde Elek Schwartz. „Verdedi gend, altijd maar verdedigend Begrijpen jullie dan het moderne voetbal niet, of willen jullie het niet begrijpen? Zegt het jullie niets als je een kanthalf als KLAASSENS in de klem.. Slechts b|j hoge uitzondering kwam hjj langs de andere Reims-back Rod- zik en bovendien maakte h|j zo vaak banale fouten langs de bal trap pen, in volle sprint de bal vergeten mee te nemen, nutteloze schoten dat hjj ver beneden de middelmaat bleef. De merendeels Rotterdamse toeschouwers in totaal waren er ongeveer 45.000 kijkers hadden voor hem dan ook weinig meer dan helse fluitconcerten. En zo men al mocht verwachten, dat Swart althans met zijn clubgenoot Henk Groot nog tot verdienstelijke combinaties zou komen, dan kwam men ook bedrogen uit. Want ook Henk Groot kwam vrijwel nimmer tot een flitsende actie. Inderdaad: hij had alle reden ook na afloop nog bijzonder opgetogen te doen over zijn doelpunt, maar de voortreffelijke kans werd hem door Moulyn als op een presenteerblaadje aangeboden. Het was een vlammend schot, het was een mooi doelpunt, maar dat ene moment maakte voor hem de he le wedstrijd toch niet goed. Piet Krui- ver moest een volslagen meerdere erkennen in de technisch knappe Franse spil Lerond en Bennaars was verdienstelijk door z|jn zwoegen, maar kon toch slechts bij uitzonde ring in zijn Feijenoordspel komen. Bij de Fransen was merkwaardig ge noeg ook de linksbuiten, de donker kleurige Monacospeler Chilian, de uitblinker van de voorhoede. Maar h|j trof het niet, dat hij juist ADO- back Haak in uitstekende vorm te genover zich vond. Bovendien werd er uit zijn voorzetten niet onmiddel lijk geschoten, maar bijna steeds weer eindeloos „voortgebreid". De stootkracht moest in de Franse aan val vooral komen van linksbinnen Douis, die echter met een explosief schot tegen de lat en een felle kop bal prachtige save van Pieters Graafland geen geluk had- Fons van Wissen steeds in de aanval ziet gaan? Is dat verde digen?" Natuurlijk als zij aanvallen, trekken wjj terug, maar als wjj aanvallen, vallen we aan". Dit laatste werd met kracht bjjgezet door een dave rende klap op de tafel. Coen Mou- Ijjn, zonder een spoor van triomf jp het betrokken gezicht, dorst de >oze oach bijna niet te vragen of lij het banket mocht verzuimen. Maagkrampen hadden de lievelinp .an net Rotterdamse publiek de ge- icie dag reeds het leven zuur ge naakt. Met een korte knik willigd Elek Schwartz het verzoek in. Henk Groot, de maker van het enige doelpunt, liep stralend van vreugde van de ene hoek naar de andere, dit in tegenstelling tot zijn clubmakker Sjaak Swart, die waarsch|jnl|jk nog met zijn gedachten bij de fluitcon certen was, waarmee het publiek zijn acties had „gehonoreerd" Piet Krui- Nederland-Frankrijk wel op Franse T.V. De voetbalwedstrijd Nederland- Frankrijk is gisteravond dan al niet voor Nederland, maar wei voor de Franse televisie uitgezon den. Daartoe was in het Feijen oordstadion een N.T.S. reportage- wagen aanwezig. De uitzending geschiedde via straalzenders. De N.T.S.-journaaldienst pikte er ge- deelten uit, die om half elf voor het laatste nieuws werden ge bracht. Het gedeelte voor de rust op film, de flitsen van na de her vatting op beeldband. Dit verklaart dan ook, hoe de N. T.S. in staat kon zijn om half elf, nauwelijks drie kwartier na het moment waarop het Nederlandse doelpunt werd gemaakt, dit gebeu ren in volle glorie op het scherm te brengen. Zoals bekend had de K.N.VJ3. zich tegen televisieuitzending verzet, omdat het Feijenoordstadion niet uitverkocht zou raken. Tevoren was aan de N.T.S. nog meege deeld, dat zelfs op het laatste mo ment geen gunstige beslissing zou zijn te verwachten. Voor relay- ering naar Frankrijk was echter op verzoek van de Franse T.V. een N.T.S.-reportagewagen in het stadion aanwezig. In de eerste tien minuten moeten de Fransen gedacht hebben, dat het waarachtig wel zou gaan. Aanval op aanval rolde naar het domein van Pieters Graafland. Even werd die tij delijke Franse overheersing doorbro ken door een Nederlandse actie, be sloten met een nutteloos, veel te ver schot van Swart. Maar enkele mi nuten later deed Swart zich kennen als een belofte voor de nog resteren de speeltijd. Op topsnelheid joeg hij langs Rodzik en goed getimed kwam zijn voorzet. Slechts een fractie van een seconde was doelman Bernard eerder b|j de bal dan midvoor Krui- ver. Helaas: voor de rest liet Swart nauwelijks meer werk van betekenis zien. Weliswaar waren de Fransen meer in de aanval, maar betere kansen kwa men er toch voor het Oranjeteam. Zo bijvoorbeeld, toen Bennaars het deed voorkomen de bal naar Moulyn te plaatsen, waarbjj de Franse ver dedigers als het ware naar de Rot terdamse linksbuiten gezogen wer den. Resultaat: Kruiver stond plotse ling vr|j, Bennaars bedacht zich en schoof de bal naar zijn midvoor, die echter kennelijk niet op die kans ge rekend had, aarzelde, met de bal aan de voet afdwaalde en zich ten slotte bjj de cornervlag vastliep. Nadat Mouiijn z|jn teamgenoten had geïnspireerd tot een combinatie Van WissenSwart—Kruiver, die resul teerde in een niets opleverende cor ner, kwam een teleurstellend moment voor de Fransen. Chilian brak door, knalde in, zag de bal via de voet van Pieters Graafland tegen de paal ket sen, joeg het terugspringende leer weer in, maar moest weer aanschou wen, dat de paal de bal keerde Uit een voorzet van de opgerukte ver „moeilijke wedstrijd" was wel tevreden. „Ga nu niet weer zeg gen dat de tegenpartij tegenviel want dat horen we elke keer. Ik ge loof er niet meer in: wij schijnen sterker te worden, die jongens kon den er toch wel iets van, metwaar?" De stemming in het Franse kamp was allesbehalve terneergeslagen. Trainer George Verriest vond de uitslag weliswaar onlogisch, maar bedoelde dit niet als verwijt aan het adres van z|jn jongens. Neder land was veel zwakker, maar de be heerste, energieke verdediging had het spelen zeer moeilijk gemaakt, speciaal voor de aanvalsspitsen Cos- sou en Douis. De Nederlandse ploeg had hem verder niet kunnen bekoren met uitzondering natuurlijk van Coen Mouiijn. „Extra-ordinaire" riep de Franse trainer enthousiast uit. toen de naam van de Fe|jenoorder werd genoemd. Linksback Bruno Rodzik vond FeHenoord veel gevaar lijker dan het Nederlands elftal. „Met Bergholz heb ik veel meer moeite gehad dan met Swart. Feijen- halfspeler Maryan kreeg Chilian even later weer een droomkans, maar knalde nu van dichtbij hoog over. En dat sloopte kennelijk het Franse aanvalsvuur. Nu kwam Nederland- Met verbluf fend gemak ving Moul|jn een hoge bal op, kringelde in een plotselinge schijnbeweging langs drie Fransen, maar op het laatste moment wist spil Lerond met een wanhoopsschot de schade te beperken tot een corner. Mouiijn gaf echter niet op. Weer ging hij langs z|jn tegenstander alsof deze niet bestond en gaf Kruiver een goe de kans. Slechts ten koste van een vrije schop op de rand van het straf schopgebied konden de Fransen de zaak nu klaren. Na een serie wel mooie, maar ste riele, onproduktieve Franse tegen stoten, kreeg Mouiijn de bal opnieuw. Nu redt hij het niet, dacht een ieder. In 'n razende pirouette stuurde Mou lyn echter twee Fransen de verkeerde kant uit en nu kon Moulyn slechts met grof geweld even buiten het strafschopgebied geblokkeerd wor den. Weer een vr|je schop, maar weer geen resultaat. Even later streden verbijstering en verwarring om voor rang in de Franse defensie, toen Mou iijn voor de verandering eens naar de rechtervleugel trok en daar enke le minuten bleef operen. Zijn waak honden draafden mee, andere Neder landers kregen de ruimte, maar zjj konden toch geen doelpunt forceren. Pas in de laatste minuten voor rust keerde de aanvalskracht van de Fransen, waarmee Engeland gevloerd moet zijn, terug. Maar verder dan twee corners, één over links, één over rechts, juist voor de pauze, kwamen de bezoekers toch niet. Nul-nul, een Henk Groot rechtsen Piet Krui ver belagen hier de Franse de fensie, die het gisteravond moei lijker kreeg dan ze wellicht heeft verwacht. (Foto P.Z.C.) oord heeft meer wilskracht, raffine ment en felheid", was zijn mening. De debuterende linksbuiten Chilan begreep er niets van dat Frankrijk haa verloren. „Ik heb voor genoeg kansen gezorgd, vooral voor de rust. In de tweede helft ging het iets min der, maar er kwamen geen doelpun ten..." Geen doelpunten. En dat terwjjl iede re Franse aanvaller verklaarde geen moeite gehad te hebben met zjjn di recte tegenstander. Ze waren zo ge makkelijk te passeren, was de alge mene mening. Waarom Pieters Graafland dan toch niet gepasseerd was, konden zy echter niet verkla ren. Zou het misschien toch niet zo gemakkelyk geweest zjjn...? mooi resultaat, met de rust, meenden de toeschouwers, als we dat maar houden. Het werd meer dan dat Ook de tweede helft begon met een Frans offensief, maar toen de Ne derlanders zagen, dat Mouiijn dom weg gevloerd moest worden door bru te lichaamskracht om hem te stuiten, zag men dat het beter kon. Niette min bleef Frankrijk komen. Neder land werd met de rug tegen de muur gezet. En in de vijftiende minuut kwam dat verbijsterende moment voor de Nederlandse defensie: links binnen Douis knalde van de rand van het strafschopgebied ongekend hard op de lat, bijna loodrecht sloeg de bal omhoog, Pieters Graafland greep mis, maar de bal stuitte kringelend om hoog voor er een Frans been kwam en plofte over de lat op het net. Even later kwam uit een voorzet van Chil ian de schitterende kopbal van Douis, die echter even schitterend door Pie ters Graafland onschadelijk werd ge maakt. En daarmee was het Franse gevaar geweken ook Mét wervelende acties deed Mouljjn het getij keren. Eerst gaf hij Herik Groot gelegenheid een hard en laag schot in te zenden, dat de Franse doelman nog juist uit de hoek kon slaan. Lerond tikte daarna nog juist de terugspringende bal voor de voeten van Fons van Wissen weg. Toch zou het doelpunt komen. Weer werd het Ingeluid door een si tuatie, waarin een ieder dacht, nu komt Moulyn er niet langs. En weer lukte het hem. Nu wel de befaamde schijnbeweging naar links, nadat twee Fransen eerst naar de verkeerde kant waren uitgeweken. Met een Fransman een halve meter naast zich joeg Mouiijn naar het doel, zag Henk Groot vrij staan, tikte de bal naar hem toe en de Ajacied deed vakkundig de rest: een droog en laag schot, dat te veel eiste van het reac tievermogen van doelman Bernard (1-0). Als een zwakke stuiptrekking kwam het Franse slotoffensief. Maar het was weer Mouiijn, die voor de laatste gloriedaad zorgde: eerst passeerde hjj twee tegenstanders en vervolgens joeg hij de bal effectvol naar het doel. waar een grabbelende Bernard met kunst- en vliegwerk nog een Neder lands doelpunt kon voorkomen. De niet zo vlekkeloos leidende Duitse scheidsrechter Malka gaf kort daarop met zijn laatste fluitsignaal Rotter damse jongetjes het sein Mouiijn en Pieters Graafland in te sluiten.... MOULIJN ongrijpbaar.... (Van onze sportredacteur). Het is alweer precies anderhalve eeuw geleden, dat er in de lage landen aan de zee een resoluut einde kwam aan de Franse overheersing. Een zo diep en grijs verleden, dat er in Nederland behalve bij wat vaderlandse geschiedenislesjes nauwelijks meer aan gedacht wordt. En toch waren er in de afgelopen dagen pessimisten, die vreesden, dat Nederland in dit geval het Ne derlandse voetbal anno 1963 opnieuw negen- lig minuten lang een Franse Overheersing zou beleven. Nu was dat pessimisme wel begrijpelijk, want de elf Franse voetballers, die voor deze negentig minuten durende overheersing in Ne derland moesten zorgen, versloegen onlangs nog Engeland met 52. En wat zou het Oranjeteam onlangs nog kansloos tegen de Belgen te gen dit Franse geweld moeten beginnen. De rea liteit was echter, dat er gisteravond tijdens de voetbalinterland NederlandFrankrijk in het Feijenoordstadion helemaal geen Frans geweld bestond. Volslagen ongelijk kregen de pessimis ten dan ook: de nazaten van de Franse overheer sers die de Franse voetbalnatie door de ver rassende zege op Engeland naar de top hadden gestoten vonden in het Feijenoordstadion opnieuw hun „Waterloo". Want in het felle kunstlicht van dit Rotterdamse stadion speelde een niet eens zo groots Nederlands elftal de zelf verzekerde Fransen naar een 10-nederlaag. Het was meer dan een blamage voor de voet ballers uit Frankrijk, omdat zij door dit bescha mende verlies tegen het kleine Nederland weer een fikse duikeling op de Europese voetballadder maakten. En weer was het Neerlands stervoet- baller-van-dit-moment, de ongrijpbare Coen Mouiijn, die de belangrijkste bijdrage leverde aan dit toch wel grandioze Nederlandse succes. In de wedstrijden van Feijenoord voor de Euro pacup is deze tengere Rotterdammer, die aan het begin van dit seizoen nog zo van slag was, dat hij op eigen verzoek in het tweede van zijn club speelde, weer naar een schitterende vorm gegroeid. Vasas ondervond dat, de Reims-defen- sie raakte er soms door in paniek, zelfs de Ben- ficasterren verloren hun glans naast het flon kerende spel van Mouiijn en nu werd de complete Franse verdediging bij tijd en wijle volslagen gedesorganiseerd door de wervelwindacties van de laconieke Rotterdamse linksbuiten. Met een flitsende schijnbeweging, een nauwelijks te vol gen sprintkracht en een wiskundig zekere pass legde hij de basis voor het beslissende doelpunt van Henk Groot. Al vanaf het eerste moment, dat Mouiijn de bal aan de schoen kreeg, was het duidelijk, dat de Fransen hem vooral vreesden. Zijn spel in de wedstrijden tegen Reims moet de Fransen beangstigend verontrust hebben, want men deed' de lichtgewicht-Rotterdammer de eer aan van een bijna overdreven bewaking. Behalve de Reims- back Wendling was het vooral rechtshalf Maryan, die als een schaduw aan de gevreesde Feijenoorder bleef kleven. En als het Nederlandse elftal tot een werkelijk grootscheepse aanval kwam, was er ook plotseling rechtbinnen Bonnel, die ergens tussen Mouiijn en het doelgebied postvatte. Het was allemaal tevergeefs. Toege geven: zijn befaamde, zo bekende, maar door één man toch niet te ontmaskeren trucje de bal een verrassend tikje naar links geven en in een flitsende sprint langs de tegenstander razen kon hij nu door die dubbele dekking slechts af en toe toepassen, maar wel zwenkte hij vaak verrassend naar het centrum van de aanval om kansen rond te strooien. Bovendien kregen met name Henk Groot en Piet Kruiver door die overmatige bewaking van Mouiijn vaak een begerenswaardige vrijheid.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 9