VOOR FRANSEN (1-0)
ROTTERDAM: „WATERLOO"
Oranjeteam
Schitterend aandeel van Mouiijn
in verrassende zege van Nederland
kon Franse trainer niet bekoren
Feijenoordstadion teleurstelling en blamage
Uitzondering
Topsnelheid
Grof geweld
Oranieteam bezorgde overwinnaars van Engeland in
NEDERLANDSE DEFENSIE KREEG
ALLE TIJD VAN FRANSE AANVAL
DONDERDAG 13 APRIL 196S PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Natuurlijk: deze verrassende over
winning op de nationale topselectie
van Frankrijk Is niet alleen het werk
van Mouiijn. Het was ook de verdien
ste van een vaak prachtig sluitende
Nederlandse defensie, waarin vooral
PIETERS GRAAFLAND
save
de Hagenaar Haak en de Ajacied
Pronk schitterend werk deden. Bo
vendien toonde het Rotterdamse
jeugdidool, doelman Eddie Pieters
Graafland, zich weer in een schitte
rende vorm. In de eerste fase van
de strijd, toen er incidenteel wel spra
ke was van Frans geweld, leek hij
soms minder zeker dan in de cup
wedstrijden van Fejjenoord, maar ten
slotte verrichtte h|j zoveel heldenda
den, dat ook h|j één van de grote
mannen van dit Nederlandse team
werd.
Evenals het spel van Reims was het
Franse voetbal overigens opnieuw
een desillusie. Het is allemaal goed
en wel, dat er technisch knap spel
werd gedemonstreerd door de ge
schoolde Franse profs, dat er indi
vidueel opvallende prestaties werden
verricht, maar ten slotte was het al
lemaal zo tijdrovend, zo eindeloos
combinerend en voortbordurend, dat
de Nederlandse verdediging altijd
wel ergens gelegenheid kreeg dit fij
ne raderwerk stil te leggen. Dit ste
riele, door langdraderigheid zelfver
nietigende Franse aanvalsspel, gaf
ook de Nederlandse halfspelers Van
Wissen en Klaassens alle kans in te
gr|jpen. Vooral de onvermoeibare,
zwoegende Van Wissen, maar ook de
geroutineerde Jan Klaassens smoor
den dan ook vele Franse acties in de
klem, dus voor de bal in de buurt van
het Nederlandse strafschopgebied
kwam.
Rechtsbuiten W-isjüeski tracht
hier door te breken. Back Onder
tand maakt het hem echter zo
lastig, dat het Franse schot Pie
ters Graafland geen problemen
zou opleveren. Pronk midden
kijkt attent toe.
(Foto P.Z.C.)
Maar de ster was dus opnieuw Coen
Mouljjn. Helaas: hij was de flonke
rende uitzondering in de overigens
fantasieloze Nederlandse aanval. In
schrille tegenstelling met de opera
ties van Mouiijn stond het spel van
de Ajacied Sjakie Swart.
Wie verwacht had in de Neder
landse kleedkamer na afloop een
tevreden Elek Schwartz aan te
treffen, kwam bedrogen uit. De
bondscoach was razend, niet op
de spelers, maar op de journalis
ten. De oorzaak daarvan was een
inderdaad nogal ontactische toe
speling op het verdedigende ka
rakter in het Nederlandse spe!
Het woord verdedigend werkt*
als een rode lap op een stier
„Jullie met je stokpaardjes"
tierde Elek Schwartz. „Verdedi
gend, altijd maar verdedigend
Begrijpen jullie dan het moderne
voetbal niet, of willen jullie het
niet begrijpen? Zegt het jullie
niets als je een kanthalf als
KLAASSENS
in de klem..
Slechts b|j hoge uitzondering kwam
hjj langs de andere Reims-back Rod-
zik en bovendien maakte h|j zo vaak
banale fouten langs de bal trap
pen, in volle sprint de bal vergeten
mee te nemen, nutteloze schoten
dat hjj ver beneden de middelmaat
bleef. De merendeels Rotterdamse
toeschouwers in totaal waren er
ongeveer 45.000 kijkers hadden
voor hem dan ook weinig meer dan
helse fluitconcerten.
En zo men al mocht verwachten, dat
Swart althans met zijn clubgenoot
Henk Groot nog tot verdienstelijke
combinaties zou komen, dan kwam
men ook bedrogen uit. Want ook
Henk Groot kwam vrijwel nimmer
tot een flitsende actie. Inderdaad: hij
had alle reden ook na afloop nog
bijzonder opgetogen te doen over zijn
doelpunt, maar de voortreffelijke
kans werd hem door Moulyn als op
een presenteerblaadje aangeboden.
Het was een vlammend schot, het
was een mooi doelpunt, maar dat
ene moment maakte voor hem de he
le wedstrijd toch niet goed. Piet Krui-
ver moest een volslagen meerdere
erkennen in de technisch knappe
Franse spil Lerond en Bennaars was
verdienstelijk door z|jn zwoegen,
maar kon toch slechts bij uitzonde
ring in zijn Feijenoordspel komen.
Bij de Fransen was merkwaardig ge
noeg ook de linksbuiten, de donker
kleurige Monacospeler Chilian, de
uitblinker van de voorhoede. Maar
h|j trof het niet, dat hij juist ADO-
back Haak in uitstekende vorm te
genover zich vond. Bovendien werd
er uit zijn voorzetten niet onmiddel
lijk geschoten, maar bijna steeds
weer eindeloos „voortgebreid". De
stootkracht moest in de Franse aan
val vooral komen van linksbinnen
Douis, die echter met een explosief
schot tegen de lat en een felle kop
bal prachtige save van Pieters
Graafland geen geluk had-
Fons van Wissen steeds in de
aanval ziet gaan? Is dat verde
digen?"
Natuurlijk als zij aanvallen, trekken
wjj terug, maar als wjj aanvallen,
vallen we aan". Dit laatste werd
met kracht bjjgezet door een dave
rende klap op de tafel. Coen Mou-
Ijjn, zonder een spoor van triomf
jp het betrokken gezicht, dorst de
>oze oach bijna niet te vragen of
lij het banket mocht verzuimen.
Maagkrampen hadden de lievelinp
.an net Rotterdamse publiek de ge-
icie dag reeds het leven zuur ge
naakt. Met een korte knik willigd
Elek Schwartz het verzoek in.
Henk Groot, de maker van het enige
doelpunt, liep stralend van vreugde
van de ene hoek naar de andere, dit
in tegenstelling tot zijn clubmakker
Sjaak Swart, die waarsch|jnl|jk nog
met zijn gedachten bij de fluitcon
certen was, waarmee het publiek zijn
acties had „gehonoreerd" Piet Krui-
Nederland-Frankrijk
wel op Franse T.V.
De voetbalwedstrijd Nederland-
Frankrijk is gisteravond dan al
niet voor Nederland, maar wei
voor de Franse televisie uitgezon
den. Daartoe was in het Feijen
oordstadion een N.T.S. reportage-
wagen aanwezig. De uitzending
geschiedde via straalzenders. De
N.T.S.-journaaldienst pikte er ge-
deelten uit, die om half elf voor
het laatste nieuws werden ge
bracht. Het gedeelte voor de rust
op film, de flitsen van na de her
vatting op beeldband.
Dit verklaart dan ook, hoe de N.
T.S. in staat kon zijn om half elf,
nauwelijks drie kwartier na het
moment waarop het Nederlandse
doelpunt werd gemaakt, dit gebeu
ren in volle glorie op het scherm
te brengen.
Zoals bekend had de K.N.VJ3. zich
tegen televisieuitzending verzet,
omdat het Feijenoordstadion niet
uitverkocht zou raken. Tevoren
was aan de N.T.S. nog meege
deeld, dat zelfs op het laatste mo
ment geen gunstige beslissing zou
zijn te verwachten. Voor relay-
ering naar Frankrijk was echter
op verzoek van de Franse T.V.
een N.T.S.-reportagewagen in
het stadion aanwezig.
In de eerste tien minuten moeten de
Fransen gedacht hebben, dat het
waarachtig wel zou gaan. Aanval op
aanval rolde naar het domein van
Pieters Graafland. Even werd die tij
delijke Franse overheersing doorbro
ken door een Nederlandse actie, be
sloten met een nutteloos, veel te ver
schot van Swart. Maar enkele mi
nuten later deed Swart zich kennen
als een belofte voor de nog resteren
de speeltijd. Op topsnelheid joeg hij
langs Rodzik en goed getimed kwam
zijn voorzet. Slechts een fractie van
een seconde was doelman Bernard
eerder b|j de bal dan midvoor Krui-
ver. Helaas: voor de rest liet Swart
nauwelijks meer werk van betekenis
zien.
Weliswaar waren de Fransen meer in
de aanval, maar betere kansen kwa
men er toch voor het Oranjeteam.
Zo bijvoorbeeld, toen Bennaars het
deed voorkomen de bal naar Moulyn
te plaatsen, waarbjj de Franse ver
dedigers als het ware naar de Rot
terdamse linksbuiten gezogen wer
den. Resultaat: Kruiver stond plotse
ling vr|j, Bennaars bedacht zich en
schoof de bal naar zijn midvoor, die
echter kennelijk niet op die kans ge
rekend had, aarzelde, met de bal aan
de voet afdwaalde en zich ten slotte
bjj de cornervlag vastliep.
Nadat Mouiijn z|jn teamgenoten had
geïnspireerd tot een combinatie Van
WissenSwart—Kruiver, die resul
teerde in een niets opleverende cor
ner, kwam een teleurstellend moment
voor de Fransen. Chilian brak door,
knalde in, zag de bal via de voet van
Pieters Graafland tegen de paal ket
sen, joeg het terugspringende leer
weer in, maar moest weer aanschou
wen, dat de paal de bal keerde
Uit een voorzet van de opgerukte
ver „moeilijke wedstrijd" was
wel tevreden. „Ga nu niet weer zeg
gen dat de tegenpartij tegenviel
want dat horen we elke keer. Ik ge
loof er niet meer in: wij schijnen
sterker te worden, die jongens kon
den er toch wel iets van, metwaar?"
De stemming in het Franse kamp
was allesbehalve terneergeslagen.
Trainer George Verriest vond de
uitslag weliswaar onlogisch, maar
bedoelde dit niet als verwijt aan
het adres van z|jn jongens. Neder
land was veel zwakker, maar de be
heerste, energieke verdediging had
het spelen zeer moeilijk gemaakt,
speciaal voor de aanvalsspitsen Cos-
sou en Douis. De Nederlandse ploeg
had hem verder niet kunnen bekoren
met uitzondering natuurlijk van
Coen Mouiijn. „Extra-ordinaire" riep
de Franse trainer enthousiast uit.
toen de naam van de Fe|jenoorder
werd genoemd. Linksback Bruno
Rodzik vond FeHenoord veel gevaar
lijker dan het Nederlands elftal.
„Met Bergholz heb ik veel meer
moeite gehad dan met Swart. Feijen-
halfspeler Maryan kreeg Chilian
even later weer een droomkans, maar
knalde nu van dichtbij hoog over.
En dat sloopte kennelijk het Franse
aanvalsvuur.
Nu kwam Nederland- Met verbluf
fend gemak ving Moul|jn een hoge
bal op, kringelde in een plotselinge
schijnbeweging langs drie Fransen,
maar op het laatste moment wist
spil Lerond met een wanhoopsschot
de schade te beperken tot een corner.
Mouiijn gaf echter niet op. Weer ging
hij langs z|jn tegenstander alsof deze
niet bestond en gaf Kruiver een goe
de kans. Slechts ten koste van een
vrije schop op de rand van het straf
schopgebied konden de Fransen de
zaak nu klaren.
Na een serie wel mooie, maar ste
riele, onproduktieve Franse tegen
stoten, kreeg Mouiijn de bal opnieuw.
Nu redt hij het niet, dacht een ieder.
In 'n razende pirouette stuurde Mou
lyn echter twee Fransen de verkeerde
kant uit en nu kon Moulyn slechts
met grof geweld even buiten het
strafschopgebied geblokkeerd wor
den. Weer een vr|je schop, maar weer
geen resultaat. Even later streden
verbijstering en verwarring om voor
rang in de Franse defensie, toen Mou
iijn voor de verandering eens naar
de rechtervleugel trok en daar enke
le minuten bleef operen. Zijn waak
honden draafden mee, andere Neder
landers kregen de ruimte, maar zjj
konden toch geen doelpunt forceren.
Pas in de laatste minuten voor rust
keerde de aanvalskracht van de
Fransen, waarmee Engeland gevloerd
moet zijn, terug. Maar verder dan
twee corners, één over links, één over
rechts, juist voor de pauze, kwamen
de bezoekers toch niet. Nul-nul, een
Henk Groot rechtsen Piet Krui
ver belagen hier de Franse de
fensie, die het gisteravond moei
lijker kreeg dan ze wellicht heeft
verwacht. (Foto P.Z.C.)
oord heeft meer wilskracht, raffine
ment en felheid", was zijn mening.
De debuterende linksbuiten Chilan
begreep er niets van dat Frankrijk
haa verloren. „Ik heb voor genoeg
kansen gezorgd, vooral voor de rust.
In de tweede helft ging het iets min
der, maar er kwamen geen doelpun
ten..."
Geen doelpunten. En dat terwjjl iede
re Franse aanvaller verklaarde geen
moeite gehad te hebben met zjjn di
recte tegenstander. Ze waren zo ge
makkelijk te passeren, was de alge
mene mening. Waarom Pieters
Graafland dan toch niet gepasseerd
was, konden zy echter niet verkla
ren. Zou het misschien toch niet zo
gemakkelyk geweest zjjn...?
mooi resultaat, met de rust, meenden
de toeschouwers, als we dat maar
houden. Het werd meer dan dat
Ook de tweede helft begon met een
Frans offensief, maar toen de Ne
derlanders zagen, dat Mouiijn dom
weg gevloerd moest worden door bru
te lichaamskracht om hem te stuiten,
zag men dat het beter kon. Niette
min bleef Frankrijk komen. Neder
land werd met de rug tegen de muur
gezet. En in de vijftiende minuut
kwam dat verbijsterende moment
voor de Nederlandse defensie: links
binnen Douis knalde van de rand van
het strafschopgebied ongekend hard
op de lat, bijna loodrecht sloeg de bal
omhoog, Pieters Graafland greep mis,
maar de bal stuitte kringelend om
hoog voor er een Frans been kwam
en plofte over de lat op het net. Even
later kwam uit een voorzet van Chil
ian de schitterende kopbal van Douis,
die echter even schitterend door Pie
ters Graafland onschadelijk werd ge
maakt. En daarmee was het Franse
gevaar geweken ook
Mét wervelende acties deed Mouljjn
het getij keren. Eerst gaf hij Herik
Groot gelegenheid een hard en laag
schot in te zenden, dat de Franse
doelman nog juist uit de hoek kon
slaan. Lerond tikte daarna nog juist
de terugspringende bal voor de voeten
van Fons van Wissen weg. Toch zou
het doelpunt komen.
Weer werd het Ingeluid door een si
tuatie, waarin een ieder dacht, nu
komt Moulyn er niet langs. En weer
lukte het hem. Nu wel de befaamde
schijnbeweging naar links, nadat
twee Fransen eerst naar de verkeerde
kant waren uitgeweken. Met een
Fransman een halve meter naast
zich joeg Mouiijn naar het doel, zag
Henk Groot vrij staan, tikte de bal
naar hem toe en de Ajacied deed
vakkundig de rest: een droog en laag
schot, dat te veel eiste van het reac
tievermogen van doelman Bernard
(1-0).
Als een zwakke stuiptrekking kwam
het Franse slotoffensief. Maar het
was weer Mouiijn, die voor de laatste
gloriedaad zorgde: eerst passeerde hjj
twee tegenstanders en vervolgens
joeg hij de bal effectvol naar het doel.
waar een grabbelende Bernard met
kunst- en vliegwerk nog een Neder
lands doelpunt kon voorkomen. De
niet zo vlekkeloos leidende Duitse
scheidsrechter Malka gaf kort daarop
met zijn laatste fluitsignaal Rotter
damse jongetjes het sein Mouiijn en
Pieters Graafland in te sluiten....
MOULIJN
ongrijpbaar....
(Van onze sportredacteur).
Het is alweer precies anderhalve eeuw geleden,
dat er in de lage landen aan de zee een resoluut
einde kwam aan de Franse overheersing. Een
zo diep en grijs verleden, dat er in Nederland
behalve bij wat vaderlandse geschiedenislesjes
nauwelijks meer aan gedacht wordt. En toch
waren er in de afgelopen dagen pessimisten, die
vreesden, dat Nederland in dit geval het Ne
derlandse voetbal anno 1963 opnieuw negen-
lig minuten lang een Franse Overheersing zou
beleven. Nu was dat pessimisme wel begrijpelijk,
want de elf Franse voetballers, die voor deze
negentig minuten durende overheersing in Ne
derland moesten zorgen, versloegen onlangs nog
Engeland met 52. En wat zou het Oranjeteam
onlangs nog kansloos tegen de Belgen te
gen dit Franse geweld moeten beginnen. De rea
liteit was echter, dat er gisteravond tijdens de
voetbalinterland NederlandFrankrijk in het
Feijenoordstadion helemaal geen Frans geweld
bestond. Volslagen ongelijk kregen de pessimis
ten dan ook: de nazaten van de Franse overheer
sers die de Franse voetbalnatie door de ver
rassende zege op Engeland naar de top hadden
gestoten vonden in het Feijenoordstadion
opnieuw hun „Waterloo". Want in het felle
kunstlicht van dit Rotterdamse stadion speelde
een niet eens zo groots Nederlands elftal de zelf
verzekerde Fransen naar een 10-nederlaag.
Het was meer dan een blamage voor de voet
ballers uit Frankrijk, omdat zij door dit bescha
mende verlies tegen het kleine Nederland weer
een fikse duikeling op de Europese voetballadder
maakten. En weer was het Neerlands stervoet-
baller-van-dit-moment, de ongrijpbare Coen
Mouiijn, die de belangrijkste bijdrage leverde
aan dit toch wel grandioze Nederlandse succes.
In de wedstrijden van Feijenoord voor de Euro
pacup is deze tengere Rotterdammer, die aan
het begin van dit seizoen nog zo van slag was,
dat hij op eigen verzoek in het tweede van zijn
club speelde, weer naar een schitterende vorm
gegroeid. Vasas ondervond dat, de Reims-defen-
sie raakte er soms door in paniek, zelfs de Ben-
ficasterren verloren hun glans naast het flon
kerende spel van Mouiijn en nu werd de complete
Franse verdediging bij tijd en wijle volslagen
gedesorganiseerd door de wervelwindacties van
de laconieke Rotterdamse linksbuiten. Met een
flitsende schijnbeweging, een nauwelijks te vol
gen sprintkracht en een wiskundig zekere pass
legde hij de basis voor het beslissende doelpunt
van Henk Groot.
Al vanaf het eerste moment, dat Mouiijn de bal aan de schoen
kreeg, was het duidelijk, dat de Fransen hem vooral vreesden. Zijn
spel in de wedstrijden tegen Reims moet de Fransen beangstigend
verontrust hebben, want men deed' de lichtgewicht-Rotterdammer
de eer aan van een bijna overdreven bewaking. Behalve de Reims-
back Wendling was het vooral rechtshalf Maryan, die als een
schaduw aan de gevreesde Feijenoorder bleef kleven. En als het
Nederlandse elftal tot een werkelijk grootscheepse aanval kwam,
was er ook plotseling rechtbinnen Bonnel, die ergens tussen Mouiijn
en het doelgebied postvatte. Het was allemaal tevergeefs. Toege
geven: zijn befaamde, zo bekende, maar door één man toch niet
te ontmaskeren trucje de bal een verrassend tikje naar links
geven en in een flitsende sprint langs de tegenstander razen kon
hij nu door die dubbele dekking slechts af en toe toepassen, maar
wel zwenkte hij vaak verrassend naar het centrum van de aanval
om kansen rond te strooien. Bovendien kregen met name Henk
Groot en Piet Kruiver door die overmatige bewaking van Mouiijn
vaak een begerenswaardige vrijheid.