PASEN: wanneer en waarom?
Christus'
en de H.
opstanding, de doop
Avondmaalsviering
Feest van redding
en bevrijding
Veebless
De kerk in
de paastijd
Geel Hem de kans
Nieuws van overal
HL PONCHO
Paaslied
Zaterdag 13 april 1963
zaterdagnummer
\X7ANNEER tien mensen uit verschillende
maatschappelijke omgeving eens vragen zoudt
stellen over aard en betekenis van het paasfeest,
zou er alle aanleiding zijn U op wonderlijke en on
bevredigende antwoorden voor te bereiden. De ker
kdijken onder de ondervraagden znllen U zonder
twijfel spreken van Christus' opstanding. Anderen
zullen iets zeggen over paaseieren en zo. Wéér an
deren zullen het antwoord geheel schuldig blijven
en in elk geval onmachtig zijn, enig verband te vin
den tussen een belangrijk kerkelijk feest en een
zo profane bezigheid als het eten van eieren. Een
feit is, dat over een zo vaststaande instelling als
het paasfeest wonderlijk genoeg bijzonder ver
warde denkbeelden bestaan.
Een vaststaand feest? Mogen wij Pasen werkelijk
zo noemen? Het éne jaar hebben wij immers een
„vroege" Pasen, het andere jaar een „late". Vrij
wel niemand kan U zonder op de kalender te kijken
vertellen, wannéér het Pasen is. Hoe weten de
heren van de kalender dat eigenlijk?
Het paasfeest in zijn oudste vorm is een joods
feest, gevierd in de nacht van de 14e op de 15e
Nisan (maart-april). De nadruk valt in Israël op
de herdenking van de uittocht der joden uit Egyp
te. Het is een feest van redding en bevrijding. Van
het Hebreeuwse woord ervoor, „pasach", is de
naam Pascha, en Paschen afkomstig.
Het christelijke paasfeest herdenkt de opstanding
van Christus. Ook hier, maar dan in veel wijder
strekking, is sprake van een feest van redding en
bevrijding. Het christelijke paasfeest hangt met
het joodse samen. De oudste christenen hebben het
op de 14e Nisan gevierd, dus op de joodse datum.
Dood en opstanding van Christus werden daarmee
op één dag herdacht.
D
IX duurde tot het jaar 325, toen
het Concilie van Nicaea besloot,
kreeg nog een versterkte zin, doordat
het toen tegeiyk Nieuwjaarsfeest
was. Het begin van het nieuwe jaar
onderstreepte de vernieuwing in rui
mere zin, die zo sterk met de Paas-
gedachte verbonden is.
Willen wij tegenwoordig vaststellen,
op welke datum van een bepaald jaar
het (Christelijk) paasfeest valt, dan
geldt de algemene regel: op de eerste
zondag na volle maan na de voor-
jaars aag-en-nacht-evening. Dat laat
ste kan men ook eenvoudiger zeg
gen: na het begin van de lente. Het
begin van de lente is immers geko
men, als dag en nacht na de winter
voor het eerst even lang zijn. Daar
mee is dan tevens duidelijk geworden,
dat ook de „vroegste" Pasen nooit
vóór 22 maart kan vallen en de „laat
ste" Pasen nooit na 25 april. De „he
ren van de kalender" hebben dus voor
elk jaar vast te stellen, wanneer het
na 21 maart voor de eerste maal
volle maan is. En de eerste zondag
die dóór op volgt, is eerste paasdag.
Wij vieren tegenwoordig twee paas
dagen. Vele eeuwen lang heeft men
het paasfeest echter gedurende acht
dagen gevierd en pas ln het jaar 1094
is dat getal tot drie dagen vermin
derd.
Vernieuwing
Nu laten juist de volksgebruiken
zien, dat de vernieuwingsge
dachte van ouds aan het paasfeest
tevens het stempel gegeven heeft
van een lente-feest in engere zin.
Dat ls ook heel begrijpelijk, wan
neer men zich do betekenis voorstelt
die de lente heeft voor een volk, dat
in nauw verband met de natuur en
met do jaargetijden leeft.
In het oude Israël wordt het verband
met do landbouw duidelijk in het hei
lige offermaal der landbouwers. Zij
aten dan het eerste, nog ongezuurde
brood van do nieuwe gerstoogst. En
de herders slachtten een lam van de
eerste dracht van hun kudden. Reli
gieuze zin krijgt dit offer, doordat de
Israëlieten overeenkomstig het ver
haalde in Exodus 12 het bloed van het
paaslam aan de bovendorpel en de zij-
posten van hun deuren streken. Na de
verwoesting van Jeruzalem verviel
het slachten en eten van het paaslam
gelijk mot de offerdienst. Maar de
sekte van de Samaritanen viert het
paasfeest nog altijd op de oude wijze,
op de heilige berg Gerizim.
Staat dus bij christenen en joden de
religieuze betekenis van het paas
feest voorop, men kan de paasgebrui-
ken niet begrijpen zonder in het oog
te houden, aat voor dicht bh de na
tuur levende volken de godsdienstige
gedachte nauw met de vernieuwing
aer natuur verbonden was. Over en
weer hebben geestelijke en wereld
lijke symbolen daarvan getuigenis af
gelegd. De opstanding van Christus
en de heilsbelofte zijn voor de chris
tenen natuurlijk de tekenen bij uit
stek van een nieuwe wereld een nieuw
leven. De joden vonden voor het uit-'
verkoren volk die belofte en vernieu
wing in de uittocht uit Egypte, die
te- en vruchtbaarheldsfeest vele pun
ten van gelijkenis vertoont met ele
menten uit het joodse paasfeest,
herinnert hot eten van feestelijk
menten i
kleurde paaseieren aan het heilig of
fermaal der landbouwers van Israël.
En het gebruik, paaseieren te gaan
zoeken die tevoren in de tuin of In de
wei zijn verstopt, gelijkt zozeer op het
zoeken van kievitseieren, dat de ver
wantschap met het lentegebeuren
daarbij niet twijfelachtig is.
De Christelijke Kerk neeft ln
strijdig bh
i van net f
„Ei-koerei'
Koopvromo met palmpasen ln Am
sterdam. Naar een kinderprent uit
de 18de eeuw.
-fo) vrr; Vi/
V '."M v x>\ O
De opstanding van Jezus naar een -
gravure van Julius Schnorr von
Carolsfeld.
hun een nieuw volksbestaan en het
einde van de slavernij gaf. Elke nieu
we lente, als het leven in de natuur
weer opbloeit en de doodsslaap van
de winter overwonnen is. krijgt de
geestelijke vernieuwing als het ware
zichtbare actualiteit.
Pasen en de lente
IN de Europese landen vond het zich
verbreidende Christendom volken
die op hun wijze sinds eeuwen de
lente feestelijk hadden ingeluid. En
als vanzelf greep men ook hier de
oude lentesymbolen aan om er de reli
gieuze betekenis van het paasfeest
mee te onderstrepen.
Het planten van een meiboom is een
duidelijk symbool van het vestigen
van nieuw leven. Vaak werd (en
wordt nog de meiboom versierd met
kransen en behangen met vruchten en
eieren. De vruchten spreken in dit
verband voor zichzelf. Ze drukken de
wens uit, dat boom en plant even
rijke vruchten zullen opleveren als de
versierde mieboom. En het ei is bp
uitstek het symbool van ontkiemem
leven.
Hiermee is dus ook verklaard, waar
om het paasfeest bij ons verbonden is
met „paaseieren". Zoals het hele len-
met de geestelijke zin
of die zin voor eenvoui
zelfs konden versterken,
heel bijzonder ook uit de gebruiken,
die onder het volk op Palmzondag
levend zijn gebleven.
L lijk aan, dat de met brood en vruch
ten versierde stok, die in vele delen
van ons land door de jeugd nog altijd
als „palmpasen" wordt rondgedra
gen, een verkleinde editie is van de
met vruchten behangen meiboom. Die
Maar Palmzondag, de zondag vóór
Pasen, is voor de Christenen ae her
denking van Jezus' 'intocht in Jeru
zalem. Al ln de 4e eeuw bestond in
Jeruzalem het gebruik, de intocht van
Jezus na te bootsen. Met die intocht
begint immers de Lijdensweek, aan
het einde waarvan de belofte van de
opstanding staat, die met het paas
feest wordt herdacht. Palmzondag en
Pasen behoren onverbrekelijk bh elk
aar En by de nabootsing van ae in
tocht trok sinds de 4e eeuw een pro
cessie met palmtakken van de Oiyf-
berg midden door Jeruzalem naar de
kerk der Verrijzenis.
In het noorden van Europa heeft men
geen palmbomen en geen palmtak
ken. Men koos er voor in ae plaats
takken van buksboom. En in de
„palmpasen" van de jeugd vindt men
zowel de vervanger van de feestelijk
rondgedragen palmtak terug, als d
meiboom, met het bybehorende sym
bool van vruchtbaarheid en oogst in
de vorm van brood en vruchten. In
Gelderland. Overijsel en Drente is de
palmpaas nog een vrij algemeen
volksgebruik. Maar ook in de andere
provincies vindt men de palmpaas in
allerlei vorm. In Friesland, Holland
en Utrecht schijnen vooral allerlei
lekkernijen een rol bij de palmhaas te
spelen. Overigens vindt men de
palmpaas tot m Zuid-Frankrijk.
Hoezeer deze volksgebruiken met het
kerkelijke feest verweven zyn, be
wijst het bekende paasliedje, dat be
gint met de woorden:
Palm-palm-Pasen
ei-koerei
Over enen zondag
Krygen wij een ei.
Dat op zichzelf onbegrijpelijk „ei-,
koerei" heeft niet in de eerste plaats
iets te maken met een paasei. Het is
waarschijnlijk een verbastering van
„Kyrie eleison" (Heer, erbarm U on
zer), dat omstreeks deze tjjd al eeu
wen geleden in de processie op Palm
zondag gezongen werd. Maar ïiien
mag aannemen, dat het paas-sym-
bool bjj uitstek, het. ei, op deze ver-
batering wel invloed heeft gehad.
Alleen 't beste,
goed
genoeg!
Binnenvering
fjooilwill
Schuimrubber
HAZET FABRIEKEN ZEVENBERGEN
Na Pasen zal in de hervormde
kerk van Hontenisse elke kerkdienst
beginnen met een paar minuten ge
meentezang, waardoor men hoopt het
zangpeil te verbeteren.
Een gemeenschappelijke paasvie
ring is in Tiel, georganiseerd door het
convent van niet r.-k. geestelijken.
Op Goede Vrijdag was er een open
avondmaalsdienst in de hervormde
kerk, op paaszaterdag komt men
voor een vesper bijeen in de lutherse
kerk onder leiding van de lutherse
predikant en enige hervormde voor
gangers, op tweede paasdag is in de
gereformeerde kerk een paasdienst
onder leiding van een gereformeerd
en een hervormd predikant.
M.Z. '63 i3 de titel van een missie-
en zendingsexpositie in Zaandam, die
dinsdag wordt geopend en die is ge
organiseerd door het convent voor
geesteiyken uit Koog-Zaandijk. Het
bedryfsleven in de Zaanstreek draagt
een belangryit deel van de kosten.
Elke vrijdag in de vastentijd heb
ben christenen in een anglicaanse pa
rochie in Hampshire samen geluncht
met brood, kaas en koffie in een zaal
bij de baptistenkerk: „War on want-
lunches", die 2Yz shilling kostten en
waarvan de (meer-) opbrengst be
stemd was voor de anti-hongercam-
pagne. Het denkbeeld kwam op bij
een anglikaans geestelijke, die over
legde hoe hij de vastentijd een duide
lijker betekenis kon geven voor zijn
parochianen. De maaltijd zag hij als
een goede wyze van vasten. Met me
dewerking van de plaatselijke bakker
en kruidenier voor de ingrediënten en
van een restaurant voor bestek werd
de actie begonnen, waaraan ook de
baptisten en methodisten van harte
meededen. Eerst kwamen 55 mensen
lunchen, daarna ging het aantal deel
nemers en de gemiddelde opbrengst
in stijgende lijn.
Russische bakkerijen
geen matses
Evenmin als vorig jaar, zullen de
Russische staatsbakkerijen dit jaar
matses (jodenpaasbrood) bakken.
Opperrabbijn Jehoeda Leb Levin van
de enige synagoge, die Moskou rjjk
is, heeft zijn gemeente onlangs ver
teld dat een desbetreffend verzoek
aan de regering is afgewezen.
Als de joden dit jaar matses willen
hebben, dienen zij die thuis te bak
ken, aldus Levin. Er zijn naar schat
ting 2% miljgen joden in Rusland.
Westelyke waarnemers menen dat de
regering met de hernieuwde weige
ring matses voor de joden te bakken,
er blijk van wil geven dat zij de gods
diensten niet wenst te steunen. Er
kan niet zonder meer worden gecon
cludeerd dat de maatregel een uiting
van anti-semitisme is. Sinds enkele
jaren mogen de staatsbakkeryen ook
niet meer het speciale paasbrood
van de Russisch-Orthodoxe Kerk
bakken.
„Door Gods genade ben ik wat ik ben..."
I Corinthe 15 10.
Het lijkt zo op het eerste gezicht nog al zelfverzekerd, het woord
wat hierboven staat afgedrukt. TJ zet uw stekels misschien al op,
als U 't leestDaar heb je- weer zo'n mens, die zich siert met
de christennaam en die eigengereid en zelfbewust niemand uitne-
mender acht dan zichzelf! Dat gebruiken van Gods Naam neemt
TJ met een korreltje zout; U kent de praktijk
Toch moet TJ oppassen niet te gaan generaliseren. Want dat ge
beurt nog al eens in en buiten de kerk. Hier is n.l. niet een pocher
aan het woordeen mens, die op ieder en alles neerziet. Dit zinnetje
is een uitspraak van de apostel Paulus, en net staat in een loflied
over de betekenis van het kruis en het open graf!
Paulus is met de gekruisigde en opgestane Jezus in aanraking ge
komen in zijn leven. Hij heeft Hem ontmoet op de weg naar
Damascus. Dat heeft hem een toontje lager doen zingen. Dat heeft
hem afgebroken in eigen kracht. Hij heeft het elders dan ook
over zichzelf als een „ellendig mens" Maar met het oog op wat
gebeurde op Goede Vrijdag en Pasen zegt hij ook iets anders:
,JDoor Gods genade ben ik wat ik ben". En daarbij valt het accent
op „Gods genade!"
't Was Gods genade die alzo lief Paulus had, dat Hij Zijn enig
geboren Zoon de kruisweg op liet gaan, om ook hem te behouden,
't Was Gods genade dat de Heer van Pasen, de levende Heer hem
nog trok van de weg, waarop hij liep de gloriëren in eigen kracht
en op de weg des levens bracht, 't Is Gods genade waardoor hij is,
wat hij is: een zondaar en nochtans: een kind van de Vader door
Jezus Christus.
Wanneer TJ zich christen noemt en in uw persoonlijk leven blijkt
neg niets van die genade van God, dan moet TJ in deze dagen uw
verhouding tot de Christus van 't kruis en 't open graf toch wél
eens onder de loep nemen. Maar ik heb ook een raad voor allen, die
zich dreigen dood te staren in het horizontale vlak: Richt in deze
dagen uw blik eens op Jezus Christus, die ook voor U stierf en
herrees uit de dood. Geef Hem de kans U net zo gelukkig te
maken als Paulus! 'k Hoop, dat TJ straks mee kunt zingen, als
het jubellied klinkt: „Jezus leeft en w ij met Hem
MIDDELBURG.
A. P. NAUTA.
De eerste kerk, ontworpen door de
75-jarige architect G. Rietveld
komt in Uithoorn voor de her
vormde gemeente. Direct na Pasen
faat de eerste paal voor een complex,
at 1 miljoen kost, de grond in. Het
complex omvat: een kerk, een kin
derbewaarplaats en een kosterswo
ning. De hoofdvorm van het kerke
lijk centrum is een helder witte halve
kubus, 25 meter Jang en breed en
12.50 hoog, die zich weerspiegelt in
het water. Het gebouw is door een
muur te scheiden in kerkruimte met
een concertzaal.
waaronder
GORDIJNSTOFFEN
ian 2 kanten even mooi
Ap 6 april van het jaar 1798 kwam er een
groepje mensen bijeen in een huls op de Oude
Delft te Delft. Het was Goede Vrijdag. Die men
sen kwamen uit onderscheiden kerken. Ze vorm
den een soort conventikel, het genootschap
„Christo Sacrum". Op die dag hebben zy geza-
menlyk het IL Avondmaal gevierd. Voor zover
bekend, is dit de eerste keer dat in ons land op
deze dag dit sacrament is gehouden. Wanneer
zy niet in do een of andere kerk, maar in een
particulier huis samenkomen, duidt dit er reeds
op dat de kerken er toen nog niet van wilden
weten.
En wanneer zy uit onderscheiden kerken hier
bijeen waren in het byzonder voor de viering
van het H. Avondmaal, vertelt dit ons ook iets
van de geest die deze mannen bezielde. Ze zyn
door de kerkgrenzen heengebroken en hebben het
sacrament gezien als een teken waaromheen zij
zich, ook by hun verdere gedeeldheid, verenigd
wisten. Dit groepje mensen heeft er geen ver
moeden van gehad dat een honderd jaar later
hun gedachte om op de Goede Vrydag bycen te
zyn onder de tekenen van het gebroken brood en
de vergoten wyn, door bijna alle protestantse
kerken in ons land zou zyn overgoten.
Aan het begin van deze eeuw waren er hier
en daar nog schamele resten (byvoorbeeld
op Walcheren) waar men het anders deed en die
restanten zullen ook wel opgeruimd zyn. De ge
dachte heeft post gevat dat het niet anders hoort
en dat de Goede Vrydag als gedenkdag van des
Heren lyden en sterven, de meest geëigende dag
is voor de viering van het sacrament. Het is zó
geworden, dat men het heel vreemd vindt wan
neer op het Paastfeest het H. Avondmaal Zou
worden bediend. Toch is tot ruim honderd jaar
geleden dit algemeen gebruikelijk geweest.
In de jaren 1817 tot 1825 zyn er. enkele verzoeken
bij de Algemene Synode der N.H. Kerk binnen
gekomen om de Goede Vrijdag tot een algemeen
erkende gedenkdag te verheffen. Men trok zich
tot dan van deze dag lcerkeiyk niet veel aan.
Wel is het in sommige streken van ons land ge
bruik geweest om dan het vuilste werk te doen.
De reden om deze verzoeken te doen was niet
om nadruk te leggen op de erkenning van Jezus
van Nazareth als het Lam Gods, doch „om het
menselijk govoel te brengen onder de indruk van
het aandoeniyke van Jezus' sterven". Het senti
ment speelde hier dus een nog al belangryke rol.
De Algemene Synode is hierop toen niet inge
gaan, maar wel heeft zij aangedrongen op een
avonddienst op deze dag.
Van verschillende zijden is men er nadien tel
kens weer mee aangekomen om de Goede
Vrijdag te maken tot een algemeen erkende chris
telijke gedenkdag en dan met de bedoeling deze
dag te bestemmen tot de viering van het H.
Avondmaal. Men heeft met deze verzoeken in
zoverre succes gehad, dat op 19 november 1853
de Algemene Synode vdorstelde niet alleen een
avondkerkdienst te houden, maar dan tevens het
H. Avondmaal te vieren. Het was het „Nacht
maal", zoals men in vele delen van ons land
gewoon is te spreken. Sindsdien is het bergaf
waarts gegaan met de viering van dit sacrament
op het Paasfeest.
In 1921 hebben we in ons land gekregen het
Comité „Goede Vrydag-Herdenking", dat er by
de minister van binnenlandse zaken op aandrong
de Goede Vrijdag geiyk te stellen met de zondag.
Daartegen kwam van verschillende zyde verzet,
ook al achtte men een kerkdienst op deze dag
wel gewenst. God beware ons overigens voor een
Goede Vrijdag als algemeen erkende christeiyke
feestdag, zoals de Hemelvaartsdag en de tweede
feestdagen het zyn. In de R.-k. Kerk is dit
enige dag in het jaar dat de ouwel en de wijn
door de priester niet worden gezegend.
oude kerk in de eerste eeuw van haar be
staan, heeft helemaal geen feestdagen ge
kend. Deze zyn alle van latere datum. Het ging
haar niet om bepaalde dagen, maar om de heils-
feiten, die al onze dagen moeten verlichten. Wan
neer er een feest ontstaat, is dit allereerst het
Paasfeest. Overigens kende men wel een litur
gisch rytme, nl. het wekeiykse. De zondag was
de dag des Heren, de dag van zyn opstanding
(Openb. .1 10).
Wanneer wy op Pasen zingen van de „eersteling
der dagen, morgen der verryzenis" (gez. 53) is
dit gezang oorspronkeiyk niet een paaslied, maar
een zondagslicd zoals nog ln de vroegere evange
lische gezangen staat aangegeven. In de oude
kerk heeft onder het getal der zondagen toch
één byzondere betekenis gekregen, omdat dit de
dag was waarop de catechumenen (dat zijn zij,
die het onderricht van de kerk ontvingen om zich
op de doop voor te bereiden) door de doop in de
gemeente werden opgenomen. Deze dienst begon
men als het nog donker was. Men vierde tegeiyk
het sterven en de opstanding van Christus.
D'
Langzaam aan is die paasdag uitgegroeid tot de
stille week en nog verder tot de lijdenswe
ken. Maar in die opname van de nieuwe lidmaten
in de gemeente, zullen we toch wel moeten zien
de oorzaak van de byzondere betekenis die het
Paasfeest gekregen heeft.
Doordat men het H. Avondmaal verschoven heeft
naar de Goede Vrydag, ls de Palmzondag de dag
geworden van de openbare belijdenis des geloofs.
Het is nog altyd een vraag of dit juist is. Het is
niet mogeiyk het H. Avondmaal te vieren zonder
dat wij daarbij betrekken de opstanding des
Heren. Wanneer ge de paasliederen in de bundels
van onze kerken naleest, kunt ge daarin telkens
weer vinden een nauwe betrekking tussen lyden
en opstanding: „Die stervend ons het leven gaf,
verrees in glorie uit het graf."
I van de plechtigheden in de „Goede Week" ook
wederom de oude Paas-vigilie (nachtwake) in ere
hersteld. Voordien was ze verschoven geweest
naar de stille zaterdag. Die Paasnacht nam reeds
zeer spoedig, zoals gezegd, in de oude kerk een
byzondere plaats in. Augustinus noemde haar de
moeder van alle heilige nachtwaken. Dit is de
nacht waarin de grote wending kwam van de
dood naar het leven, van de kruisiging naar de
verrijzenis. Ze was het einde van de vasten en
het begin van de vreugde tijd. Een van de be
standdelen van deze Paasnachtllturgie is de wij
ding van het doopwater. By het doopvont aange
komen bidt de priester: „Almachtige eeuwige
God, zie genadig neer op de toewijding van het
volk, dat gaat herboren worden, en als het hert
genadig, dat zyn dorst naar het geloof door het
geheim des doopsels, lichaam en ziel mogen hei
ligen. Door onze Here Jezus Christus."
En later: „Almachtige eeuwige God, wees te
genwoordig by de geheimen uwer grote
goedheid, by uw sacrament: en wil, tot herschep
ping der nieuwe volken die de bron des doopsels
U baart, den geest van kindschap zenden; opdat
hetgeen wy, uw geringe dienaren, verrichten,
kracht bekome door de werking uwer genade."
„Weze dit heilig en onschuldig schepsel bevrij
van alle aanval des vyands, en gezuiverd door de
verwijdering van alle boosheid." In dit gedeelte
moeten heel oude stukken zitten.
Dit stuk van die liturgie is niet te verstaan zon
der dat men daarby bedenkt dat oorspronkelijk
zy, die uit het heiligdom tot het christendom
overgingen, na het ontvangen onderricht, in de
Paasnacht werden gedoopt. Fcitelyk behoren de
opstanding van Christus, de doop en de viering
van het H. Avondmaal zo nauw bijeen, dat zij
zonder schade niet te scheiden zyn.
H.
Een gift van 108.550 heeft de
hervormde gemeente van Amsterdam
ontvangen van een* echtpaar uit
Amersfoort voor kerkbouw in Am
sterdam-Zuid en Tuindorp-Oostzaan.
Het bedrag wordt geleïkelijk en over
3 jaren verdeeld.
parochie
(die een nieuwe kerk wil bouwen)
toestemming te verlenen tot 1 januari
1966 enkele uren per zondag van het
herv. kerkgebouw gebruik te maken.
Twaalf procent van het totaal
aantal lezers van boeken houdt zich
bezig met godsdienstige boeken, die
daarmee op de zesde plaats komen,
na streekromans, historische romans,
detectives, avonturen en populair
wetenschappelijke werken en jeugd
boeken. Elf procent van de mannen
leest godsdienstige boeken, tegen de
tectives 33 procent, historische ro
mans (31). Bij het vrouwelijk deel
van de boekenlezers staan de gods
dienstige werken iets beter geno
teerd op 12 procent. De interesse
sfeer verschilt niet veel met die van
de mannen.
Een sociaal jaar is ingesteld voor
de r.-k. jongeren, door het nationaal
bestuur van het katholiek vrouweiyk
jeugdwerk. In navolging van het pro
testantse initiatief op dit gebied zal
de r.-k. jeugd zich een jaar beschik
baar stellen voor vrywillige sociale
dienst in inrichtingen, ziekenhuizen,
voor bejaardenverzorging, enz. Meis
jes vanaf 17 jaar kunnen deelnemen.
Aan het jaar gaat een cursus vooraf.
Een experimenteergroep- van ruim 20
meisjes begint in september.
De lutherse werkgroep voor kerk
muziek houdt van 15 tot 18 juli in
Den Haag een Europees-Amerikaans
congres voor kerkmuziek. Het con
gres beoogt de internationale samen
werking óp het gebied van de evan
gelische kerkmuziek verder op gang
te brengen en speciaal de vraagstuk
ken te behandelen, die tussen de
Europese landen en Amerika bestaan.
Er zijn sprekers van naam voor uit
genodigd. Muzikale medewerking
verlenen het N.C.R.V. vocaal ensem
ble, het Utrechts Motetgezelschap,
het Thiel college choir uit Greenville
(Pennsylvania) en de organisten dr.
Enzio Forsblom uit Helsinki, Cor
Kee uit Zaandam en Willem Mudde
uit Utrecht.
Russisch-orthodoxe
paasnachtdienst
over de radio
In de paasnacht vanavond
van 12 uur tot omstreeks 1
uur zal het IKOR, de radio-
en televisiecómmissie van de
Oecumenische Raad van Ker
ken, het eerste deel uitzenden
van een Russisch-orthodoxe
paasnachtdienst. Een niet te
vaak voorkomende gelegen
heid wordt daarbij benut. Het
Oosterse paasfeest valt name
lijk maar één keer in de zeven
a acht jaar met. o?is paasfeest
samen en dat is dit jaar het
geval.
De Russisch-orthodoxe ge
meente, wier paasnachtviering
men aan de radio gedeeltelijk
zal kunnen meemaken (de
metten en de lezing van een
preek van de kerkvader
Chrisostomus)is die van Rot
terdam onder leiding van de
archimandriet Dionisios. Waar
nodig, zal de liturgie, die deels
in het Nederlands (gezien de
vele Nederlandse leden der ge
meente), deels in het Russisch
wordt gezongen en gesproken,
met enig Nederlands com
mentaar worden toegelicht.
Dag van heden, vol van vrede,
Hij die zelfs de dood regeert,
heeft het leven weer verheven,
als een leeuw getriomfeerd.
Dag en uur, hoe moet gij wezen
om uw zegepraal geprezen,
God is uit het graf verrezen.
O verblijden te allen tijde
nu de dood, die ons zo bindt,
is verslagen. Dag der dagen
nu de Koning overwint.
Die zijn vaandel heeft geheven,
velt de vijand van het leven,
doet de hel en afgrond beven.
Licht in 't duister, aan uw luister
zij de lof en eer gebracht,
licht geprezen, thans verrezen,
vol van goddelijke macht,
dag die aaat voorgoed beginnen,
die wij riartelijk beminnen,
dag waarop wij overwinnen.
Dag en stonde, die de zonde
en het graf verslagen heeft,
die de Vaad'ren weer doet naad'ren
tot het licht dat leven geeft,
dag die ons het heil doet blijken,
dag met niets te vergelijken,
nu de dood voorgoed moet wijken.
Hij zal wekken, tot zich trekken,
al de zijnen in zijn spoor,
Hem omringen, Hem bezingen,
engelen in juichend koor.
Dag, dat ivij weer mogen hopen,
God doet ons de hemel open,
Laat ons in zijn zonlicht lopen.
Eeuwig leven zal Hij geven,
waarlijk Hij is opgestaan,
zal\ ons leiden en bevrijden,
biedt ons zijn bescherming aan.
Christus heeft ons hoog verheven,
Laten wij met Christus leven,
Christus onze liefde geven.
(Naar de latijnse middel
eeuwse hymne: Alma dies,
dulcis quies, van een onbe
kende dichter.
Vertaling J. W. Schulte Nord-
holt, uit: „In de Waagschaal".
