Onzichtbare
schildwacht
71
otp luiken van,
■i raket-lanceerbuizen
j stabilisator -' i commandc
1, brug
voorste
ontsn'fp-
pingsluik-
ont
snapping s.
luik
luikhoofd v*|>
kernreactor?
stoom
schroefas conden-
i sator'
stralings-
vrij schot
controle
ka'kjer v,
raketten
verblijf v."
be ni ann ing-
gyroscoop combuis eet2.
torpedo-
.■-lanceer
'buizen.
ballast-
■.•tanks'-';
;.ië lanceerklaré
po ar is rak et ten
electró: w-;mt£ ke;
mqjoren wisselaar
hoofd
turbine genekato:
REN
achterste
hydroplane
tanowiel-
kast
een met behulp van samengeperste lucht uit
zijn lanceerbuis geschoten polaris-rakeT'
snelt naar de oppervlakte-boven water
zal f-as dé raketmotor ontbranden
toren met periscoop.
radar en .snorkel
voorste-
hydroplane
centrale
controle kajuit
kamer
VRIJDAG 5 APRIL 1963 PROVINCIALE ZEEU WSE COURANT
ACHTTIEN Amerikaanse atoomonderzeeërs, elk geladen met zes-
tien Polarisraketten, vormen thans de beweeglijke en onzicht
bare schildwacht van het vrije Westen tegen welke agressor dan
ook. Europa ziet deze atoom vloot vooralsnog als een inmenging in
zijn eigen soevereiniteit, want de Amerikanen wensen wel onder
zeebootbases op het Europese contingent, maar ze willen zelf het
laatste woord spreken als het erop aan komt de Polarisraketten
met hun vernietigende atoomkoppen af te vuren. De Britse rege
ring die nu zelf een atoomonderzeeër bouwt heeft tenslotte
een basis voor de verzorging van Polarisonderzeeërs toegestaan in
Schotland. Italië heeft nog onlangs een Amerikaans verzoek om de
bestaande Jupiterraketbasis te ruilen voor gastvrijheid voor Pola
risonderzeeërs van de hand gewezen. Spanje maakt helemaal geen
haast om zijn havens voor de atoomvloot open te stellen en
president de Gaulle heeft tenslotte nog zeer onlangs in een hoog
hartig betoog de levering van de Amerikaanse Polarisraketten voor
de multi-laterale N.A.T.O.-kernmacht scherp gekritiseerd.
De door geen enkel opsporingssysteem op te merken atoomonder
zeeër van het nieuwste type heeft een waterverplaatsing van 6000
ton bij een lengte van 125 meter en een breedte van 10 meter. De
kernvoortstuwing maakt het mogelijk twee jaar lang onder water
te blijven varen, maar het uithoudingsvermogen van een atoom
onderzeeër wordt niet bepaald door de machines, maar door de
bemanning. Deze moet na drie maanden worden afgelost. Want het
leven onder water is zeer enerverend en een atoomonderzeeër
vraagt van zijn opvarenden uiterste concentratie. Overal in het
schip zijn veiligheidsriemen aangebracht, waarin men zich moet
vastgespen als in een vliegtuig wanneer het duiksignaal klinkt en
het vaartuig met een snelheid van 300 meter per minuut in grote
spiralen naar de diepte koerst. De grootste diepte die een atoom
onderzeeër kan bereiken is nog steeds geheim, alsook de topsnel
heid. Wel is bekend dat alle tot nu toe bekende records voor onder
waterschepen door dit moderne wapen verre worden overtroffen.
En dat mag ook wel als men weet dat elke atoomonderzeeër ruim
170 miljoen gulden kost. Bij deze prijs zijn niet inbegrepen de
zestien Polarisraketten die elk zeventien meter lang zijn bij een
breedte van 2,50 meter. De atoomkoppen wegen elk 450 kilo en
hebben een vernietigende kracht die dertig maal zo sterk is als de
eerste atoombom die Hirosjima verwoestte.'Elke Polarisraket kost
ruim zes miljoen gulden.
BIJ DE FOTO'S
1 Half januari gleed van een scheepswerf bij Groton in de Ameri-
kaanse staat Connecticut de Polarisonderzeeër Nathan Hale
te water. Het schip dankt zijn naam aan een held uit de Ameri
kaanse vrijheidsoorlog. De Nathan Hale is een atoomonderzeeër
van het nieuwste type dat Polarisraketten kan meevoeren van een
„verbeterde" constructie die een doel kunnen treffen dat vierdui
zend kilometer ver ligt.
O Kapitein Osborn van de Polarisonderzeeër George Washington
geeft twee van zijn officieren de te volgen koers op voor een
vaart onder water. Daar de inspannende dienst op een atoom
onderzeeër vraagt om een snelle aflossing zijn er voor elk schip
twee volledige bemanningen van louter specialisten beschikbaar,
die na negentig dagen wisselt.
O De eerste proeflancering van een Polarisraket geschiedde niet
uit een onderzeeër, maar vanuit een lanceerbuis op de zee
bodem bij het eiland San Clemente voor de kust van Californië.
Plotseling schiet vanuit de golven de zeventien meter lange raket
te voorschijn. Pas als het projectiel geheel boven water is, ont
brandt de raketmotor (derde fase) die de raket feilloos naar haar
doel stuwt. De trefzekerheid van een Polarisraket is enorm. Proe
ven hebben uitgewezen dat bij het overbruggen van een afstand
van 2400 kilometer (AmsterdamLissabon) het doel steeds bin
nen een afstand van drie kilometer werd geraakt.
A Admiraa' Arleigh Burke, de grote promotor van het Polaris-
project. Als opperbevelhebber van de Amerikaanse vloot vocht
hij zeer voor de ontwikkeling van een onder water af te vuren
raket. Hij installeerde daartoe een speciale studiegroep onder lei
ding van admiraal Raborn, die er tenslotte in slaagde een operatio
nele Polaris af te leveren. Admiraal Burke is bekend om zijn snelle
aanvallen in de tweede wereldoorlog.
C Inde haven van Charleston in de staat Zuid-Carolina laadt de
atoomonderzeeër „George Washington" nieuwe Polarisraketten.
Een kraan zwaait de enorme projectielen precies boven de „dek
sels" van de lanceerbuizen, waarin de raketten tijdens hun vaart
rechtstandig worden opgeslagen.
n De enorme mogelijkheden van de atoomonderzeeërs bleken
eerst duidelijk in het voorjaar van 1959 toen de onderzeeër
Skate" eer tocht maakte onder het Poolijs en precies boven de
Pool door een spleet in het ijs aan de oppervlakte verscheen.
n Generaal Lyman Lemnitzer (64), opperbevelhebber van de
Amerikaanse troepen in Europa en commandant van de
N.A.T.O.-strijdkrachten heeft ook de Polarisonderzeeërs binnen
het Europes' continent onder zijn bevel.
Q Dit is de lanceerbuis welke destijds op de zeebodem werd ge-
plaatst om bij.wijze van proef de eerste Polarisraketten af te
schieten. Deze onderneming werd een volledig succes, waarna met
de bouw van de speciale Polarisonderzeeërs een "begin werd ge
maakt.
Q Als een enorme verrekijker liggen twee Polarisraketten broe-
derlijk naast elkaar in de assemblagehal van de Westington-
fabrieken in Californië. Compleet met raketmotor, vaste braridstof
het ingewikkelde besturingsmelhanisme en de gevaarlijke kernla
ding. wegen deze giganten per stuk 15.000 kilogram.
in Niet alle Britten zijn het er mee eens dat het Amerikaanse
bevoorradingsschip Proteus in de wateren van het Holy Loch
in Schotland dienst doet als verzorgingsbasis voor Polarisonder
zeeërs die in dn Europese wateren opereren. Met kleine bootjes
varen de demonstranten naar de Proteus, vooral als zoals hier
een atoomonderzeeër langszij komt om voorraden in te nemen'
