Neem nu zelf deze proef
en stap ook over op
geurige Nieuwe Nescafe
Nescafé
davitamon
Jazzmuziek bij een
stuk van Shakespeare
Britse kroonjuwelen
in nieuwe ruimte
Vals alarm in de Tower
SUNNY
BRUGSE POLITIE HIELD ENGELSE
ZAKENLIEDEN VOOR MISDADIGERS
Zodra U het potje opent, ruikt
U de geur van de versgebrande
koffie. Neem de proef op de som!
Ontdek de extra kwaliteit van
DINSDAG 19 MAART 1963
PROVINCIALE ZEEÜW8B COURANT
Onder paradeplein
voor de
Waterloo-kazerne
Tot de grootste attracties van
Londen behoren ongetwijfeld de
beroemde kroonjuwelen. Jaarlijks
lokken zij 750.000 bezoekers uit
binnen- en buitenland naar de To
wer of Londen. Het donkere ge
welf van de Wakefield-Tower,
waarin eens Hendrik VI werd ver
moord en dat thans de Kroonjuwe
len herbergt is echter beslist niet
de omgeving, waarin de grote
pracht van deze kostbare edel
smeedkunst volledig tot uiting kan
komen. Dit zal nu echter spoedig
veranderen.
Reeds in 1955 waxen de plannen voor
een nieuw onderkomen gereed en al in
augustus van datzelfde jaar begon men
niet het grondwerk. Maar in de volgen
de jaren moest het werk onderbroken
worden in verband met een inkrimping
van de overheidsuitgaven. Tengevolge
van de gestegen prijzen zal de bouw
thans echter aanzienlijk duurder zijn: in
1955 had men deze geraamd op nog
geen miljoen gulden, twee jaar later
reeds kwam men op 1,7 miljoen en
thans zal de verhuizing binnen de To
wer, die nu werkelijk wordt doorge
voerd, ruim twee miljoen gulden gaan
kosten. Het nieuwe tehuis voor de
kroonjuwelen zal ontstaan onder het pa
radeplein voor de Wateloo-kazerne in de
CO-OP
ROZIJNENBROOD
LEKKERAtST
FIJNSTE BANKET!
Tower. Daar zullen de juwelen niet
in een zo kleine ruimte bijeengepakt te
zien zijn en zullen ook de bezoekers niet
meer in lange rijen behoeven te wachten
voor ze binnengelaten kunnen worden.
Zo goed mogelijft
De koningin heeft het nieuwe plan be
groet, omdat zij wenst, dat de bevol
king de juwelen zo vaak en zo goed mo
gelijk ziet. In oktober van het afgelo
pen jaar bijvoorbeeld hadden duizenden
die op de dag van de opening van het
parlement op straat waren langs de
route van de koninklijke stoet, de gele
genheid, de koninklijke versierselen te
zien.
Op wens van de koningin werden de
staatskroon en het staatszwaard in een
verlichte koets voor iedereen zichtbaar
naar Westminster gereden. Daarmee
werd gebroken met een oude traditie,
volgens welke de versierselen onzicht
baar van de Tower naar het St. James'
Paleis en vandaar naar Westminster
gevoerd moeten worden voor de plechti
ge parlementsopening.
De kroonjuwelen, die een enorme, in
geld nauwelijks uit te drukken waarde
vertegenwoordigen, moeten natuurlijk
voldoende beschermd worden. In dit op
zicht is de Wakefield Tower ideaal. De
muren zijn op vele plaatsen meer dan
twee meter alle. Er is slechts een in
gang voor de bezoekers. Alle denkbare
veligheidsinstallaties en een voortdu-
menselijke waakzaamheid zorg--
de veiligheid van de kostbaarl
den. Tevreden constateerde de voor de
kroonjuwelen verantwoordelijke ambte
naar eens de verholen pret op de ge
zichten van de bewakers, toen zij reeds
bekende dieven observeerden terwijl de
ze zonder enige kans op succes overi-
heden overwogen
buit vandoor te
Bewaking
Bij elk alarm heeft het veiligheidssy
steem tot nu toe betrouwbaarheid bewe
zen. In een herfstnacht raasden bijvoor
beeld eens de radiowagens van de poli
tie naar de Tower. In de schatkamer
was alarm gegeven en onmiddelijk kwa
men de geheime veiligheidsinstallaties in
werking. Toen de politie arriveerde,
bleek, dat het een vals alarm was ge
weest. Kort na de kroning van koning
George VT brandde een zekering
door in de Tower en doofde het licht.
Onmiddellijk sloot zich een stalen hek
werk rond de kroonjuwelen en werd een
aanvullende wacht voor de schatkamers
gesteld, die niemand er meer in- of
diet.
Maar ondanks deze vele voordelen, Iaat
de Wakefield-Tower als bewaarplaats
en expositieruimte voor de kroonjuwe
len te veel te wensen over. Een bezoe
ker, dfe kortgeleden na 25 jaar voor het
eerst weer eens de kroonjuwelen be
zichtigde, moest constateren, dat sinds
zijn .laatste bezoek niets veranderd was
aan de manier van exposeren der kost
baarheden. In de etalages van de Juwe
liers in Bond Street of Regent Street,
op Fifth Avenue of de Champs Elysées
worden juwelen van onvergelijkbaar
geringere waarde vaak heel wat effec
tiever en attractiever ten toon gesteld.
En als odit een juwelenschat om een
adequate omgeving en een attractief ex
poseren vraagt, dan zjjn dat toch zeker
wel do kroonjuwelen, die zo verweven
zijn met de geschiedenis van Groot-Brlt-
tannië.
(Advertentie)
Bericht van
Interpol leidde
tot aanhouding
(Van onze
correspondent).
Gelukkig waren het
drie rasechte, onver
stoorbare Britten en
- geen armenzwaalende
Italianen of Spanjaar
den, die te Brugge het
slachtoffer werden van
een onvolledig Inter
pol-bericht.
Zij hebben het hele
avontuur met een be
leefde glimlach spor
tief aanvaard nis een
spijtig misverstand, al
zullen zo het ongetwij
feld verre van prettig
gevonden hebben om
in de grauwgrijze
sneeuwmorgen óm 5 u.
uit hun warme hotel
bed gehaald te worden,
De heer Robert Turner
en zijn twee Londense
vrienden verzokerden
de politieagenten dat
het bepaald belachelijk
was te veronderstellen
dat zij door Interpol
werden gezocht we
gens de uitgifte van
talrijke valse rels-
cheques. Ze konden
overigens bewijzen
waarom ze te Brugge
verbleven. Ze kwamen
immers met burge
meester p. Vandamme
en het bestuur van een
bank onderhandelen
over de oprichting van
een nieuwe montagefa-
brielt voor vrachtwa
gens. De politie was
echter niet te vermur
wen. Dit is ook begrij
pelijk, daar ze een be
vel van het parket uit
voerde.
De drie Britten hebben
zich dan maar gelaten
aangekleed om even
later naar het politie
kantoor in de Hoog
straat gevoerd te wor
den. Daar zou het mis
verstand in een hanct-
om draai uit de doeken
gedaan worden, meen
den ze. Maar niets is
eenvoudig in de admi
nistratie en bovendien
was hun geval werke
lijk bijzonder ingewik
keld.
vajl.se naam
Het werd hen uitvoe
rig uitgelegd door een
officier van de gerech
telijke politie, die met
de zaak belast werd.
Zo kwamen de zaken
lui na een paar uur
eindelijk te weten
waarom ze zo vroeg
uit de veren moesten.
De Brugse politie gaat
elke avond plichtsge
trouw de „logements-
briefies" in de hotels
ophalen. Zo kwam
men te weten dat een
zekere Robert Turner,
uit Londen met twee
Britse vrienden in een
hotel op 't Zand ver
bleef. Deze naam
kwam voor op de l|jst
van de op te sporen
personen. De politic
was er overigens van
overtuigd een bijzon
der gewiekst oplichter
te kunnen inrekenen-
Deze Turner was vol
gens de inlichtingen
van Interpol een boos
doener van formaat,
die zich in geheel Eu
ropa schuldig had ge
maakt aan afpersing
en uitgifte van valse
relscheques. Men wist
ook dat h|j gewoonlijk
ln gezelschap vertoef
de van twee andere
Londenaars. Men be
schikte echter niet
over een behoorlijke
persoonsbeschrijving,
niet over de ouderdom
of het adres van Tur
ner.
De naam alleen wettig
de natuurlijk reeds een
kordaat optreden van
de politie.
De drie Britten moes
ten het zich maar
urenlang gezellig ma
ken in een politiekan
toor tot juist was uit
gemaakt wie ze waren.
Do medewerking werd
gevraagd van Interpol,
do Britse ambassade
en ook Scotland Yard
en ln deze omstandig
heden begr|Jnt men dat
deze opzoekingen 12
Maar zo kwam men
uiteindelijk toch te we
ten dat de drie Londe
naars, die werden op
gebracht, vooraan
staande zakenlieden
waren, die bovendien
niets op hun kerfstok
hadden.
Interpol had overigens
reeds uitgevist dat de
bewuste oplichter, die
nog steeds op vrije voe
ten rondloopt, gebruik
maakt van een hele
reeks valse namen,
waar Robert Turner er
een van is. Deze bij
komende inlichting
werd echter nooit ge
seind.
Het incident werd om
streeks 5 uur 's avonds
besloten met genrige
sigaren, een glas whis
ky en een hartelijke
handdruk.
Robert Turner de
echte dankte de ge
rechtelijke politie zelfs
voor haar hoffelijkheid
en beloofde een uitno
diging te zullen stu
ren voor de plechtige
opening van de nieuwe
montagefabriek voor
vrachtwagens, waar
voor een uur later op
de zetel van een-bank
de contracten werden
getekend.
Twee Nederlandse
„Europese" films
werden bekroond
Twee Nederlandse films zjjn bekroond
op het eerste Europese festival van
films over |jzer en staal dat onder
auspiciën van de Hoge Autoriteit
van de Europese Gemeenschap voor
Kolen en Staal in het afgelopen
weekeinde in Luxemburg Is gehou
den.
Er waren ruim veertig films ingezon
den voor vier categoriën. De eerst
en de tweede prijs in de categorie
van films bestemd voor algemene
voorlichting werden toegekend aan
resp. „Bestemming toekomst", ge
maakt en uitgebracht door de fede
ratie van de Metaal- en Elektro
technische Industrie te Den Haag.
en „Bouwen in staal", gemaakt door
Poligoon-Profilti in opdracht van de
stichting Centrum Bouwen in Staal
in Rotterdam.
BEVAT DE ONMISBARE VITAMINEN
„Ik ben bezig de muziek te componeren bij een stuk van
Shakespeare, dat komende zomer op het jaarlijks festival
in bet Canadese Stratford on Avon wordt opgevoerd", ver
telt mij bandleider Duke Ellington in de D-trein naar
Düsseldorf. Het orkest, dat nog korte tijd in Zweden blijft,
eer het naar de Verenigde Staten terugkeert, reist sinds
12 januari door de meeste landen van Zuid-, West- en
Noord-Europa. Zelfs Finland of Oostenrijk werden niet
vergeten: alleen in Joego-Slavië, België en Luxemburg
was geen optreden overeengekomen.
hij, wijzend op een strook papier
met het woord „gereserveerd".
Maar dan komt de hoofdconduc
teur even van de „2" een „1"
maken.
„PERSONALITY"
van de trein komt de Duke
alleen het perron opwandelen:
een grote, goedgebouwde figuur,
met slappe hoed en wit kameel
haren overjas. H|j draagt die
zonder vulgair te z|jn. Het orkest
heeft al de eerste klas coupé van
een wagen bezet; vijftien musici,
met vijf van hun vrouwen, een
inspiciënt, manager Norman
Granz en z|jn rechterhand. El
lington controleert of alle instru
menten ingeladen z|jn, stapt in en
wordt begroet door de hoofdcon
ducteur, di© hem graag de hand
wil drukken.
Als we in een lege coupé zitten
komt manager Norman Granz
binnen: een lange, blonde man,
met een stevige neus en een fleg
matiek soort humor. „Finally you
found your second class!" zegt
Duke" Edward Kennedy El
lington, die zijn erenaam
dankt aan de distinctie,
waarmee hij zich van het begin
af bewoog, is b|jna vierenzestig,
maar ziet er tien jaar jonger uit.
Motor van zijn orkest, meestal di
rigerend, zo nu en dan achter de
vleugel zittend om een paar noten
of een solo te spelen elke musi
cus het volle pond van zijn succes
gunnend door tussen het applaus
na een solo vele malen nadruk
kelijk z|jn naam ta, noemen
blijft hij ook buiten het podium
de ziel en inspirator. Zijn gezicht
is levendig, zijn geestige bruine
ogen tintelen als hij zegt:
„Er zijn in de jazz veel persoon
lijkheden Ella Fitzgerald,
Lonis Armstrong, noem maar op.
Zij zijn de hoofdzaak van een op
treden. Daar is niets tegen, maar
bjj ons ligt het accent anders. Ik
houd in mijn composities vooral
rekening met de tonal persona
lity" van een musicus".
„Een sax is nu eenmaal een sax
en niet meer. Als je er Harry
Carney achter zet krijg je een
eigen toon, die anders is dan bij
Johnny Hodges. Bovendien heb
ben de meeste musici hun sterk
ste zijde in een bepaald register.
Ik moet met dit alles rekening
houden in mfin composities. Jazz
ontstaat niet volgens een blauw
druk, maar is eigenlijk de volko
men vrijheid van uitdrukkings
mogelijkheid. Daarom moet ze
gespeeld worden zoals de musicus
het in zijn diepste wezen voelt.
Daarbfi gaat het er om wat je
hoort: uiterlijkheden hebben er
niets mee te maken".
Als ik opmerk dat velen verbaasd
waren na 1944 een viool in El
lington's orkest te vinden, zegt
hij: „De violisten, die ik vroeger
had ontmoet, pasten niet in uiiju
muziek. Met het spel van Ray
Nance bleek het anders; daar
door is het nu in orde".
EVOLUTIE
Musici proberen steeds een
parallel te trekken tussen
vroeger en nu. Dat kan
niet. Wij veranderen zelf naar
mate wij en onze omgeving evo
lueren. Het karakter van mijn
muziek is gel|jk gebleven, de
vormgeving, de uitdrukkingsmid
delen zijn hier en daar gewijzigd.
In het begin schreef ik voor acht
a negen man, nu voor vijftien.
Ik vind het dwaasheid heimwee
naar vroeger te hebben. De toe
komst boeit me veel sterker en ik
heb eerder een sterk verlangen
naar de „good old day of to
morrow"
Plannen heeft de Duke volop: „Ik
componeer de muziek bij een mu
sical naar het onlangs door een
nieuwe film weer populair ge
worden thema van de „Blauwe
Engel", die volgend seizoen op
Broadway gaat onder de regis
seur ran „Oliver" (Twist). Ook
ga ik een jazz-symfonie schrij-
Tijd voor vakantie schiet er nooit
op over, maar dat is niet erg:
„Vakantie betekent voor de mees
te mensen verandering van omge
ving, reizen. Dat krijgen w|j vol
op door ons werk. En natuurlijk
hebben we wel eens een paar
vrije dagen."
Ellington bezit in zijn optreden
ongetwijfeld een dosis showman
ship. Hij weet hoe een nummer
te brengen, hoe er effect mee te
sorteren. Maar in de kern is zijn
muziek puur en heeft zrjn per
soonlijkheid een bepaalde een
voud.
„Swing is voor jazzmuziek" zoiets
als de „lilt" in een wals. De term
„swingmuziek" is onzin, maar
voor jazz geldt nog steeds wat
wij al in 1931 speelden „It doesnt
mean a tiling, when you've
got that swing".
HANS YKEMA.