Neem nu zelf deze proef en stap ook over op geurige Nieuwe Nescafe Nescafé davitamon Jazzmuziek bij een stuk van Shakespeare Britse kroonjuwelen in nieuwe ruimte Vals alarm in de Tower SUNNY BRUGSE POLITIE HIELD ENGELSE ZAKENLIEDEN VOOR MISDADIGERS Zodra U het potje opent, ruikt U de geur van de versgebrande koffie. Neem de proef op de som! Ontdek de extra kwaliteit van DINSDAG 19 MAART 1963 PROVINCIALE ZEEÜW8B COURANT Onder paradeplein voor de Waterloo-kazerne Tot de grootste attracties van Londen behoren ongetwijfeld de beroemde kroonjuwelen. Jaarlijks lokken zij 750.000 bezoekers uit binnen- en buitenland naar de To wer of Londen. Het donkere ge welf van de Wakefield-Tower, waarin eens Hendrik VI werd ver moord en dat thans de Kroonjuwe len herbergt is echter beslist niet de omgeving, waarin de grote pracht van deze kostbare edel smeedkunst volledig tot uiting kan komen. Dit zal nu echter spoedig veranderen. Reeds in 1955 waxen de plannen voor een nieuw onderkomen gereed en al in augustus van datzelfde jaar begon men niet het grondwerk. Maar in de volgen de jaren moest het werk onderbroken worden in verband met een inkrimping van de overheidsuitgaven. Tengevolge van de gestegen prijzen zal de bouw thans echter aanzienlijk duurder zijn: in 1955 had men deze geraamd op nog geen miljoen gulden, twee jaar later reeds kwam men op 1,7 miljoen en thans zal de verhuizing binnen de To wer, die nu werkelijk wordt doorge voerd, ruim twee miljoen gulden gaan kosten. Het nieuwe tehuis voor de kroonjuwelen zal ontstaan onder het pa radeplein voor de Wateloo-kazerne in de CO-OP ROZIJNENBROOD LEKKERAtST FIJNSTE BANKET! Tower. Daar zullen de juwelen niet in een zo kleine ruimte bijeengepakt te zien zijn en zullen ook de bezoekers niet meer in lange rijen behoeven te wachten voor ze binnengelaten kunnen worden. Zo goed mogelijft De koningin heeft het nieuwe plan be groet, omdat zij wenst, dat de bevol king de juwelen zo vaak en zo goed mo gelijk ziet. In oktober van het afgelo pen jaar bijvoorbeeld hadden duizenden die op de dag van de opening van het parlement op straat waren langs de route van de koninklijke stoet, de gele genheid, de koninklijke versierselen te zien. Op wens van de koningin werden de staatskroon en het staatszwaard in een verlichte koets voor iedereen zichtbaar naar Westminster gereden. Daarmee werd gebroken met een oude traditie, volgens welke de versierselen onzicht baar van de Tower naar het St. James' Paleis en vandaar naar Westminster gevoerd moeten worden voor de plechti ge parlementsopening. De kroonjuwelen, die een enorme, in geld nauwelijks uit te drukken waarde vertegenwoordigen, moeten natuurlijk voldoende beschermd worden. In dit op zicht is de Wakefield Tower ideaal. De muren zijn op vele plaatsen meer dan twee meter alle. Er is slechts een in gang voor de bezoekers. Alle denkbare veligheidsinstallaties en een voortdu- menselijke waakzaamheid zorg-- de veiligheid van de kostbaarl den. Tevreden constateerde de voor de kroonjuwelen verantwoordelijke ambte naar eens de verholen pret op de ge zichten van de bewakers, toen zij reeds bekende dieven observeerden terwijl de ze zonder enige kans op succes overi- heden overwogen buit vandoor te Bewaking Bij elk alarm heeft het veiligheidssy steem tot nu toe betrouwbaarheid bewe zen. In een herfstnacht raasden bijvoor beeld eens de radiowagens van de poli tie naar de Tower. In de schatkamer was alarm gegeven en onmiddelijk kwa men de geheime veiligheidsinstallaties in werking. Toen de politie arriveerde, bleek, dat het een vals alarm was ge weest. Kort na de kroning van koning George VT brandde een zekering door in de Tower en doofde het licht. Onmiddellijk sloot zich een stalen hek werk rond de kroonjuwelen en werd een aanvullende wacht voor de schatkamers gesteld, die niemand er meer in- of diet. Maar ondanks deze vele voordelen, Iaat de Wakefield-Tower als bewaarplaats en expositieruimte voor de kroonjuwe len te veel te wensen over. Een bezoe ker, dfe kortgeleden na 25 jaar voor het eerst weer eens de kroonjuwelen be zichtigde, moest constateren, dat sinds zijn .laatste bezoek niets veranderd was aan de manier van exposeren der kost baarheden. In de etalages van de Juwe liers in Bond Street of Regent Street, op Fifth Avenue of de Champs Elysées worden juwelen van onvergelijkbaar geringere waarde vaak heel wat effec tiever en attractiever ten toon gesteld. En als odit een juwelenschat om een adequate omgeving en een attractief ex poseren vraagt, dan zjjn dat toch zeker wel do kroonjuwelen, die zo verweven zijn met de geschiedenis van Groot-Brlt- tannië. (Advertentie) Bericht van Interpol leidde tot aanhouding (Van onze correspondent). Gelukkig waren het drie rasechte, onver stoorbare Britten en - geen armenzwaalende Italianen of Spanjaar den, die te Brugge het slachtoffer werden van een onvolledig Inter pol-bericht. Zij hebben het hele avontuur met een be leefde glimlach spor tief aanvaard nis een spijtig misverstand, al zullen zo het ongetwij feld verre van prettig gevonden hebben om in de grauwgrijze sneeuwmorgen óm 5 u. uit hun warme hotel bed gehaald te worden, De heer Robert Turner en zijn twee Londense vrienden verzokerden de politieagenten dat het bepaald belachelijk was te veronderstellen dat zij door Interpol werden gezocht we gens de uitgifte van talrijke valse rels- cheques. Ze konden overigens bewijzen waarom ze te Brugge verbleven. Ze kwamen immers met burge meester p. Vandamme en het bestuur van een bank onderhandelen over de oprichting van een nieuwe montagefa- brielt voor vrachtwa gens. De politie was echter niet te vermur wen. Dit is ook begrij pelijk, daar ze een be vel van het parket uit voerde. De drie Britten hebben zich dan maar gelaten aangekleed om even later naar het politie kantoor in de Hoog straat gevoerd te wor den. Daar zou het mis verstand in een hanct- om draai uit de doeken gedaan worden, meen den ze. Maar niets is eenvoudig in de admi nistratie en bovendien was hun geval werke lijk bijzonder ingewik keld. vajl.se naam Het werd hen uitvoe rig uitgelegd door een officier van de gerech telijke politie, die met de zaak belast werd. Zo kwamen de zaken lui na een paar uur eindelijk te weten waarom ze zo vroeg uit de veren moesten. De Brugse politie gaat elke avond plichtsge trouw de „logements- briefies" in de hotels ophalen. Zo kwam men te weten dat een zekere Robert Turner, uit Londen met twee Britse vrienden in een hotel op 't Zand ver bleef. Deze naam kwam voor op de l|jst van de op te sporen personen. De politic was er overigens van overtuigd een bijzon der gewiekst oplichter te kunnen inrekenen- Deze Turner was vol gens de inlichtingen van Interpol een boos doener van formaat, die zich in geheel Eu ropa schuldig had ge maakt aan afpersing en uitgifte van valse relscheques. Men wist ook dat h|j gewoonlijk ln gezelschap vertoef de van twee andere Londenaars. Men be schikte echter niet over een behoorlijke persoonsbeschrijving, niet over de ouderdom of het adres van Tur ner. De naam alleen wettig de natuurlijk reeds een kordaat optreden van de politie. De drie Britten moes ten het zich maar urenlang gezellig ma ken in een politiekan toor tot juist was uit gemaakt wie ze waren. Do medewerking werd gevraagd van Interpol, do Britse ambassade en ook Scotland Yard en ln deze omstandig heden begr|Jnt men dat deze opzoekingen 12 Maar zo kwam men uiteindelijk toch te we ten dat de drie Londe naars, die werden op gebracht, vooraan staande zakenlieden waren, die bovendien niets op hun kerfstok hadden. Interpol had overigens reeds uitgevist dat de bewuste oplichter, die nog steeds op vrije voe ten rondloopt, gebruik maakt van een hele reeks valse namen, waar Robert Turner er een van is. Deze bij komende inlichting werd echter nooit ge seind. Het incident werd om streeks 5 uur 's avonds besloten met genrige sigaren, een glas whis ky en een hartelijke handdruk. Robert Turner de echte dankte de ge rechtelijke politie zelfs voor haar hoffelijkheid en beloofde een uitno diging te zullen stu ren voor de plechtige opening van de nieuwe montagefabriek voor vrachtwagens, waar voor een uur later op de zetel van een-bank de contracten werden getekend. Twee Nederlandse „Europese" films werden bekroond Twee Nederlandse films zjjn bekroond op het eerste Europese festival van films over |jzer en staal dat onder auspiciën van de Hoge Autoriteit van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal in het afgelopen weekeinde in Luxemburg Is gehou den. Er waren ruim veertig films ingezon den voor vier categoriën. De eerst en de tweede prijs in de categorie van films bestemd voor algemene voorlichting werden toegekend aan resp. „Bestemming toekomst", ge maakt en uitgebracht door de fede ratie van de Metaal- en Elektro technische Industrie te Den Haag. en „Bouwen in staal", gemaakt door Poligoon-Profilti in opdracht van de stichting Centrum Bouwen in Staal in Rotterdam. BEVAT DE ONMISBARE VITAMINEN „Ik ben bezig de muziek te componeren bij een stuk van Shakespeare, dat komende zomer op het jaarlijks festival in bet Canadese Stratford on Avon wordt opgevoerd", ver telt mij bandleider Duke Ellington in de D-trein naar Düsseldorf. Het orkest, dat nog korte tijd in Zweden blijft, eer het naar de Verenigde Staten terugkeert, reist sinds 12 januari door de meeste landen van Zuid-, West- en Noord-Europa. Zelfs Finland of Oostenrijk werden niet vergeten: alleen in Joego-Slavië, België en Luxemburg was geen optreden overeengekomen. hij, wijzend op een strook papier met het woord „gereserveerd". Maar dan komt de hoofdconduc teur even van de „2" een „1" maken. „PERSONALITY" van de trein komt de Duke alleen het perron opwandelen: een grote, goedgebouwde figuur, met slappe hoed en wit kameel haren overjas. H|j draagt die zonder vulgair te z|jn. Het orkest heeft al de eerste klas coupé van een wagen bezet; vijftien musici, met vijf van hun vrouwen, een inspiciënt, manager Norman Granz en z|jn rechterhand. El lington controleert of alle instru menten ingeladen z|jn, stapt in en wordt begroet door de hoofdcon ducteur, di© hem graag de hand wil drukken. Als we in een lege coupé zitten komt manager Norman Granz binnen: een lange, blonde man, met een stevige neus en een fleg matiek soort humor. „Finally you found your second class!" zegt Duke" Edward Kennedy El lington, die zijn erenaam dankt aan de distinctie, waarmee hij zich van het begin af bewoog, is b|jna vierenzestig, maar ziet er tien jaar jonger uit. Motor van zijn orkest, meestal di rigerend, zo nu en dan achter de vleugel zittend om een paar noten of een solo te spelen elke musi cus het volle pond van zijn succes gunnend door tussen het applaus na een solo vele malen nadruk kelijk z|jn naam ta, noemen blijft hij ook buiten het podium de ziel en inspirator. Zijn gezicht is levendig, zijn geestige bruine ogen tintelen als hij zegt: „Er zijn in de jazz veel persoon lijkheden Ella Fitzgerald, Lonis Armstrong, noem maar op. Zij zijn de hoofdzaak van een op treden. Daar is niets tegen, maar bjj ons ligt het accent anders. Ik houd in mijn composities vooral rekening met de tonal persona lity" van een musicus". „Een sax is nu eenmaal een sax en niet meer. Als je er Harry Carney achter zet krijg je een eigen toon, die anders is dan bij Johnny Hodges. Bovendien heb ben de meeste musici hun sterk ste zijde in een bepaald register. Ik moet met dit alles rekening houden in mfin composities. Jazz ontstaat niet volgens een blauw druk, maar is eigenlijk de volko men vrijheid van uitdrukkings mogelijkheid. Daarom moet ze gespeeld worden zoals de musicus het in zijn diepste wezen voelt. Daarbfi gaat het er om wat je hoort: uiterlijkheden hebben er niets mee te maken". Als ik opmerk dat velen verbaasd waren na 1944 een viool in El lington's orkest te vinden, zegt hij: „De violisten, die ik vroeger had ontmoet, pasten niet in uiiju muziek. Met het spel van Ray Nance bleek het anders; daar door is het nu in orde". EVOLUTIE Musici proberen steeds een parallel te trekken tussen vroeger en nu. Dat kan niet. Wij veranderen zelf naar mate wij en onze omgeving evo lueren. Het karakter van mijn muziek is gel|jk gebleven, de vormgeving, de uitdrukkingsmid delen zijn hier en daar gewijzigd. In het begin schreef ik voor acht a negen man, nu voor vijftien. Ik vind het dwaasheid heimwee naar vroeger te hebben. De toe komst boeit me veel sterker en ik heb eerder een sterk verlangen naar de „good old day of to morrow" Plannen heeft de Duke volop: „Ik componeer de muziek bij een mu sical naar het onlangs door een nieuwe film weer populair ge worden thema van de „Blauwe Engel", die volgend seizoen op Broadway gaat onder de regis seur ran „Oliver" (Twist). Ook ga ik een jazz-symfonie schrij- Tijd voor vakantie schiet er nooit op over, maar dat is niet erg: „Vakantie betekent voor de mees te mensen verandering van omge ving, reizen. Dat krijgen w|j vol op door ons werk. En natuurlijk hebben we wel eens een paar vrije dagen." Ellington bezit in zijn optreden ongetwijfeld een dosis showman ship. Hij weet hoe een nummer te brengen, hoe er effect mee te sorteren. Maar in de kern is zijn muziek puur en heeft zrjn per soonlijkheid een bepaalde een voud. „Swing is voor jazzmuziek" zoiets als de „lilt" in een wals. De term „swingmuziek" is onzin, maar voor jazz geldt nog steeds wat wij al in 1931 speelden „It doesnt mean a tiling, when you've got that swing". HANS YKEMA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 7