„GRANDEUR" VERBERGT DE GISTING IN
FRANKRIJK NIET
Boer Koekoek betaalt geen heffing
- maar dat hoeft hij ook niet...
Zal Petit-Clamart
drie doden kosten?
KLANKBORD
Pompidou herhaalt
standpunt regering
DRIE KINDEREN
IN KOELKAST
OMGEKOMEN
Twaalf jaar geëist
tegen zeeman, die
man doodschoot
Kandidaten kijken kat uit boom
PARTIJ „VOLKSREFERENDUM" IS
GEEN LANG LEVEN BESCHOREN
Na verkiezingen
direct uiteen
DE WONINGBOUW IS HET ZWAKKE
PUNT VAN HUIDIGE KABINET
Franse mijnwerkersstaking
Chaotische ochtend
in Parijs
ARGOUD DIENT
AANKLACHT IN
KERNRAKET GING
„UIT ZICHZELF"
DE LUCHT IN
Hij is geen
boer", zegt het
landbouwschap
ZATERDAG 9 MAART 0.963
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
MIJNWERKERS BEZORGEN
DE GAULLE EEN NEDERLAAG
VERZET TEGEN ONTVOERING
VAN EX-KOLONEL ARGOÖD
(Van onze Parijse correspondent)
Terwijl in Londen het gordijn van de B.B.C. opging over Georges
Bidault voor de televisie, zakte in Vincennes het gordijn over de
negen beklaagden en zes voortvluchtigen, die voor een militaire
uitzonderingsrechtbank terechtstonden wegens een aanslag op
generaal de Gaulle in de Parijse voorstad Petit-Clamart, verleden
jaar augustus. Drie van de voornaamste beklaagden, Bastien-
Thiry, Bougrenet de la Tocnaye en Jacques Prevost, werden ter
dood veroordeeld. Tegen hun vonnis is geen hoger beroep mo
gelijk. Hun lot ligt enkel en alleen nog maar in handen van de
Gaulle, die in de weinig benijdenswaardige positie verkeert al of
niet gratie te moeten verlenen aan hen, die hem en met hem
zijn vrouw en schoonzoon hebben willen vermoorden.
gratie in welwillende overweging te ne
men. Nog maar kort geleden hebben
parlementsleden van de Gaullistische
partij bij de Kamer een voorstel inge
diend tot afschaffing van de doodstraf.
Onder druk van hogerhand hebben zij
dit voorstel ijlings ingetrokken. Dat
wijst er op, in welk een stemming de
Gaulle verkeert.
Nederlaag
Vermoorden was geenszins de bedoeling,
hebben de beklaagden tijdens het proces
willen volhouden. Wij wilden het staats
hoofd alleen maar ontvoeren, hem tij
dens zijn overbrenging naar een tfóde-
Ijjke gevangenis bril en bretels afnemen
en hem daarna laten vonnissen wegens
hoogverraad, dat wil zeggen afstand
van wat een Frans-Algerjje heette. Nie
mand binnen of buiten Frankrjjk heeft
van die zogenaamde ontvoering een
woord geloofd, de verdedigers en de be
klaagden evenmin.
Hoe is het plan om de Gaulle te ver
moorden in het brein van deze drie war
hoofden opgekomen? Men moet hun
denken en handelen zien tegen de ach
tergrond van de Algerijnse oorlog, die
zeven jaar lang de geesten van alle
Fransen zonder uitzondering heeft bene
veld. Alle regeringen van de vierde
republiek, nog vóór de komst van de
Gaulle in mei 1958, hebben het Franse
volk en Fransen in Algerije plechtig
bezworen, dat Algerije Frans zou blijven.
Die plechtige belofte was genuanceerd.
De een zei; voor altoos, de ander zag in
geleidelijk zelfbestuur voor Algerije de
overgang naar een eigen zelfstandige
staat, maar in een ver, zeer ver ver
schiet.
Alle regeringen van de vierde repu
bliek stuurden naar de overkant van
de Middellandse Zee troepen en oor
logsmateriaal. Vele socialistische
congressen lieten zich overtuigen
door Robert Lacoste (resident-gene
raal) en Max Lejeune minister voor
de Sahara), dat Frankrijk in Algerije
bezig was aan het laatste kwartier
en dat het nog maar een kwestie van
even volhouden was om de F.L.N.,
het leger der rebellen, definitief te
breken.
Goed begrepen?
Het zou teveel ruimte in beslag nemen
om ook nog eens in herinnering te bren
gen, wat de Gaulie zelf, na zjjn ambts
aanvaarding in mei 1958, over Algerije
heeft gezegd. Hij maakte met zijn nit-
roep in die dagen: „Je vous ai bien com-
riris" (ik heb U goed begrepen) de stel-
ige iiidruk bij alie Franse activisten,
dat zeker van hem geen onafhankelijk
heidsverklaring voor Algerije te ver
wachten viel.
Wilde Algerije zich niet met Frankrijk
associëren, dan zou het land of worden
verdeeld of volkomen aan zijn lot wor
den overgelaten en zouden de 400.000 in
Frankrijk werkende Algerijnen naar hun
geboortegrond worden teruggestuurd.
ONLANGS heejt de heer Paul
Gettydie als de rijkste man
van de wereld ivordt beschouwd,
voor de Britse t.v. verteld dat hij
zelf niet weet hoe hij dat is ge
worden. Mij dunkt dat dat er ei
genlijk ook weinig toe doet. Ik
bedoel: dat je wéét waarom je
dat bent. Ik zou zeggen: als je
als je het maar bent. Dat lijkt me
voldoende.
Uij heeft gezegd dat er mensen
zijn die net zo hard werken en
net zo intelligent zijn als hij en
die toch niet zo rijk zijn.
Ik vind dit een rare opmerking,
want vader Getty heeft in Texas
oliebronnen aangeboord en de va
ders van die andere intelligente
en vlijtige zonen hebben dat niet
gedaan. Mag ik de heer Getty
even daaraan herinneren. Mis
schien dat het verschil in rijkdom
dddrin zit?
Pauls inkomen wordt op f 1/0.000
per uur geschat.
Daar reageer ik op met dezelfde
woorden van ülle jaloerse men
sen: „ik ben daar helemaal niet
jaloers op". En omdat ik zo dood
eenvoudig ben, laat ik hierop di
rect volgen: ik beu met mijn
f 1/0.000 per dag best tevreden;
ondanks de fiscus, die mij slechts
f 10.000 per dag over laat kan ik
r er keurig van rondkomen; een
net flatje, iedere dag een stukje
vlees, diepgevroren kersverse
groente, een aardappeltje en jus;
's zondags soep vooraf en een
puddinkje toe: 's zaterdags ja
gezellig; vrijdag;.... goed voor
Uenfin en lcortoni en al-met-
al: wAt mijn eenvoudig hartje be
geert plus elke maand honderd
nop op mijn spaarbankboekje.
Nee, je behoeft bepaald niet Paul
Getty te heten om een aardia le
ven te leiden. Mijn ervaring heeft
mij duidelijk geleerd dat je van
f 1/0.000 per week netjes kunt
rondkomen.
Wat reuze zielig is: Onze Paul
is bang dat hij vervelend in ge
zelschap is en omdat zijn geld in
zijn ondernemingen vast zit ,Jheb
ik nooit het gevoel goed bij kas
te zijn" Het tweede 'is puur aan
stellerij, het eerste is waar. Het
is aanstellerij omdat hij maar één
onderneming behoeft te verkopen
en de koopsom in zijn portefeuille
behoeft te steken om dat gevoel
niet en nooit meer te hebben.
En dat het eerste waar is, dat
heb ik van iedereen die Miljoe-
nen-Paultje kent óók gehoord: hij
moet een bijzonder saaie man
zijn. Ook geen aardige man. Niet
gezellig en verre van vriendelijk.
Als U het mij vraagt, dun ge
loof ik dat dit eigenlijk helemaal
niet belangrijk is. Behalve voor
Getty zelf.
Maar wat kan ons dat eigenlijk
schelen
ELIAS.
Dat de Gaulle onder druk van de
omstandigheden ten slotte toch voor
de dekolonisatie geopteerd heeft
strekt hem alleen maar tot eer, maar
in brede kring verwijt men hem, dat
hij er het Franse volk aan deze en
gene kant van de Middellandse Zee
niet tijdig op heeft voorbereid en dat
hij zich omgeven heeft met 'n schare
van lieden, die wat Algerije betreft
een hoogst dubieus verleden achter
hun rug hadden.
Ook de Franse bladen hebben, in die
oorlogsjaren, een gebrek aan karakter
getoond. Wij herinneren ons het rapport
van het internationale Rode Kruis over
martelingen en folteringen in Algerije.
De enige Parijse krant, die toen de moed
had dat rapport in zijn geheel te publi
ceren, was de Parijse „Monde". De an
dere bladen zwegen deze schande voor
Frankrijk eenvoudig dood.
Een man als de thans ter dood veroor
deelde Bougrenet de la Tocnaye was nog
maar een schooljongen, toen de oorlog
In Algerije uitbrak. Die oorlog bracht
liem, voortgekomen uit een katholieke
familie in het oosten van Frankryk,
volkomen van zijn stuk.
Zonder de Algerijnse oorlog zou deze
jongen vol begripsverwarring waar
schijnlijk dezelfde respectabele rechter
of geestelijke of militair zijn geworden,
die vóór hem zijn familie heeft opgele
verd.
Vertraging
Het proces in Vincennes heeft, voor
velen onbegrijpelijk, bijna twee maan
den geduurd. De regering zelf heeft
daaraan grote schuld. Aanvankelijk
zou de militaire uitzonderingsrecht-
(Van een onzer redacteuren)
Drie kinderen ln Itaamsdonkveer zijn
woensdag in een koelkast om het leven
gekomen. Het z(jn de 9-jarige Rochus
van Seeters, zyn zesjarig broertje Adje
en een eveneens zesjarig vriendje, J.
Groenendoal.
De kinderen waren woensdagmiddag
voor het laatst gezien b(j de haven,
's Avonds deden de ouders aangifte bij
de politie. Men begon met lampen de
omgeving van de naven af te zoeken.
Daarna begon de rijkspolitie te water
met dreggen. Militairen uit Keizersveer
en een - groot aantal inwoners van
Raamsdonkveer hielpen donderdag bij
de opsporingsactie mee. Donderdagmid
dag werden de kinderen door twee mili
tairen gevonden in een koelkast, die in
een looas van een bcdrHf voor scheeps-
benodlgdheden stond, vlak bij het huis
van de familie Van Seeters. Men neemt
aan, dat de kinderen spelenderwijs in
koelkast zijn gekropen. De kast had
zwaar deksel, dat van binnenuit
niet kan worden geopend.
Twaalf jaar gevangenisstraf met aftrek
van voorarrest cn ter beschikkingstelling
van de regering - zoals in eerste instan
tie ook het vonnis luidde van de Haagse
rechtbank - eiste gisteren de procu
reur-generaal by liet Haagse gerechts
hof tegen de 29-jarige zeeman J. .1. L„
die in de ochtend van 23 juli 1961 te
Hamburg, samen met de Amsterdam
mer K. W., een roofoverval pleegde op
een juwelier te Hamburg en bij zyn po
ging te vluchten een schoenmaker' dood
schoot.
De verdediger in deze zaak, mr. N.
Foortse, voerde juridische bezwaren aan
en bepleitte clementie gezien de moei
lijke jeugd van verdachte. Het hof zal
arrest wijzen op 22 maart.
bank, voor dit proces speciaal in het
leven geroepen, op 24 februari ophou
den te bestaan. Hoger beroep was
uitgesloten. Na de 24e februari zou
den alle zaken, betrekking hebbende
op de veiligheid van de staat, in be
handeling komen voor een staatsge-
rechtshof, dat wél hoger beroep toe
stond.
De verdediging, maitre Tixler-Vïgnan-
cour voorop, greep die omstandigheid
onmiddellijk aan om de zaak in Vincen
nes te rekken. Want voor het hof in
Vincennes stonden niet alleen negen be
klaagden, maar ook nog zes voortvluch
tigen terecht, eveneens betrokken bij de
zaak Petit-Clamart.
Zouden die zes dagen later gepakt wor
den, dan zouden zij niet meer door het
dan niet meer bestaande militaire hof
van Vincennes gevonnist worden, maar
door het nieuwe staatsgerechtshof. Dat
zou meten worden met twee maten voor
de een géén hoger beroep en voor de an
der wél hoger beroep.
Bovendien lijdt het staatshoofd juist in
deze dagen nog een uiterst pijnlijke ne
derlaag in het land door de weigering
van de 200.000 mijnwerkers om gehoor
te geven aan het mobilisatiebevel. Er
behoeft maar één enkel incident te ge
beuren, veroorzaakt door een provoca
teur, of de geheel Franse arbeidersbewe
ging komt op straat.
In het bevriende Duitsland, waarmee een
verdrag van nauwe samenwerking is
gesloten, ontstaat een toenemende ver
zetsbeweging tegen de ontvoering van
ex-kolonel Argoud uit München. De
Gaulle verkeert allerminst in een stem
ming van barmhartigheid.
Inmenging
De regering redde zich uit deze moei
lijkheden door aanstonds bij de Kamer
een spoedontwerp in te dienen, waardoor
het militaire hof van Vincennes zolang
zou blijven bestaan, tot ook de zes
voortvluchtigen waren gegrepen. Alle
Franse juristen beschouwden dat als
een ongeoorloofde inmenging van de uit
voerende macht in zaken van de rech
terlijke macht. De Gaullistische meer
derheid schaarde zich achter de minis
ter van justitie, verlengde de onbeperkte
tijdsduur van het militaire hof en wei
gerde ieder beroep op een hogere instan
tie.
Wat nu? De drie doodvonnissen waren
te verwachten cn hebben nu de dood
straf in Frankryk nog altyd bestaat,
geen speciale protesten uitgelokt. Geor
ges Bidault heeft zijn medecomplotteors
geen dienst bewezen door op dezelfde
avond van het vonnis op het scherm van
de B.B.C. te verschijnen.
Hy heeft het daardoor de Gaulle
moeilijker gemaakt de verzoeken
nóg
De voorzitter van de Europese
commissie van de E.E.G., prof.
dr. W. Hallstein, heeft zich vrij
dag in Den Haag op de hoogte
gesteld van het Nederlandse
standpunt over de huidige toe
stand in Europa. Foto: v.l.n.r. de
minister van buitenlandse zaken,
mr. J. M. A. H. Lunsl prof. dr.
W. Hallstein en minister-presi
dent prof. dr. J. E. de Quay voor
de lunch in Den Haag.
Aan de komende verkiezingsstrijd
voor de Tweede Kamer zal een
partij meedoen, die als eenen
dertigste partij is geregistreerd
als „Volksreferendum", maar
die als de verkiezingen eenmaal
achter de rug zijn en de zetels
zijn verdeeld, zichzelf zal ophef
fen.
ze partij, die als voorzitter heeft een
40-jarige heer G. A. A. Evers uit
Amstelveen, een grondemployé van
de K.L.M., heeft en met hem een
groep van 31 man als taak op
zich genomen het Nederlandse volk
het recht van een referendum te ge
ven.
Als argumenten voor deze wens heeft
hij gistermiddag in het perscentrum
in Den Haag onder meer genoemd
het feit dat Nederland troepen naar
Nieuw-Guinea zond om voor de Pa
poea's een referendumrecht af te
dwingen, terwijl het dit zelf nog niet
heeft en dat de t.v.-kijkers misschien
wel reclame t.v. willen hebben.
MR. DE KORT IN PARTIJRAAD K.V.P.
Woningnood is
offers waard
(Van onze parlementaire redacteur).
De K.V.P. acht het noodzakelijk, dat in
de nabjje toekomst met kracht wordt
gezocht naar grotere middelen, die ons
van de woningnood bevryden kunnen.
Grotere middelen eisen grotere offers,
die voor deze nationale nood op ons
volk in zyn geheel behoren te drukken.
Onze partij en onze fractie is tot die
offers bereid en wij zullen dit als eer
ste punt aan de toekomstige formateur
mededelen. Aldus betoogde dr. W. L. P.
>1. de Kort, de voorzitter van de Twee
de-Kamerfractie van de K.V.P. gister
avond op de partijraad te Utrecht.
Het zwakke beleidspunt van het kabi
net-De Quay was volgens de heer De
Kort de woningbouw. In de jaren 1960,
1961 en 1962 zijn er 39.940 wonlngv"1
woningen minder gebouwd dan in
drie jaar daarvoor. De K.V.P.-fractie
is nimmer gelukkig geweest met de
verschuiving van minder woningwetwo
ningen naar meer woningen in de pre
mie- en vrye sector. Het zou dr. De
Kort een lief ding waard zijn, indien
hij het euvel van de verschuiving zou
kunnen aantonen aan de hand van een
behoeftenpatroon.
De K.V.P. ziet de oplossing niet in
de rlchtnig van een staatsbedrijf,
maar in de stimulering van het par
ticulier initiatief in al zyn vormen,
mits met inachtneming van het be
hoeftenpatroon.
„We weten het allemaal: de grote
kracht van het kabinet-De Quay lag
in zijn financieel, zyn economisch, zijn
sociaal beleid. We weten het allemaal:
het kabinet-De Quay muntte uit door
zijn typisch sociaal karakter", aldus
dr. W. L. P. M. de Kort.
Aan de leden van de partijraad gaf dr.
De Kort de verzekering, dat de K.V.P.-
fractie in de komende parlementaire
periode, met wie zij dan ook zal samen
werken, er naar zal streven, dat dit
beleid van het kabinet-De Quay krach
tig zal worden voortgezet.
In een toespraak voor de televisie
heeft de premier van Frankrijk,
Pompidou, gisteravond een beroep
gedaan op de stakende mijnwer
kers het werk te hervatten. De
loonvoorstellen van de regering
verdienen beter, dan botweg te
worden afgewezen, aldus de pre
mier, naar wiens toespraak met
spanning was uitgezien. Deze be
vatte echter niets anders dan een
herhaling van het regeringsstand
punt.
Vakbondsleiders van de stakende Fran
se mijnwerkers hebben gisteren beslo
ten aan hun collega's van de spoorwe
gen te verzoeken ervoor te zorgen dat
er geen steenkool uit het buitenland
wordt aangevoerd.
Een staking van twee uur bij de gas-
en elektriciteitsbedrijven veroorzaakte
in Parijs geweldige verkeersopstoppin
gen doordat de stoplichten niet meer
werkten. De metro lag stil.
De staking had ook invloed op de
produktle in vele fabrieken. Slechts
de ondernemingen met een eigen
stroomvoorziening konden op volle
kracht blyven draaien.
De Franse radio slaakte zijn uitzen
dingen.
Lof voor Toxopeas
Meer speciaal bleef de K.V.P.-fractie-
voorzitter staan bij het werk van de
ministers Van Aartsen, Cals, Toxopeus
en Marijnen. Hierbij kreeg de liberale
minister van binnenlandse zaken, mr.
E. H. Toxopeus, volop zijn deel van de
lof, die aan het kabinet-De Quay werd
gebracht.
Vorig jaar had dr. De Kort kritiek ge
uit op de salariëring der lagere en mid-
ambtenaren en deze kritiek liet
hij ook thans niet vallen. „Maar ik heb
vorig jaar ook gezegd, dat juist deze
minister werkelijk ernst maakte met
de optrek van de achterstand in de
ambtelijke salarissen".
De nieuwe partij, die officieel de lobby
groep „Referendum en initiatief"
heet, geeft, zo heeft de heer Evers
meegedeeld, de nieuwe reeks van
splinterpartijtjes in overweging af te
zien van deelneming aan de komende
verkiezingen. Want, zo meent hij met
een referendum zullen zij als
pressure-group procentueel een veel
grotere kans van slagen hebben. „De
meeste splinterpartijen zijn immers
geen politieke partijen".
De lobby-groep wil een bepaalde tech
niek voorstellen: „De bestaande poli
tieke partijen wordt in hun eigen be
lang verzocht aan hun kandidaten
lijst nog één naam toe te voegen. Op
deze laatste kandidaat moeten de
liefhebbers van het volksreferendum-
recht dan hun stem uitbrengen. De
kandidaat zal dan ongestraft moe
ten kunnen bedanken voor het lid
maatschap van de Tweede Kamer".
Daaruit zou men kunnen afleiden
hoeveel stemgerechtigden voorstan
der zijn van het volksreferendum.
Maar dit „roethanen" in andermans
kandidatenlijsten is niet erg netjes
zo vindt de lobbygroep.
Daarom doet de partij wél mee aan
de verkiezingen. Zij zou op haar
kandidatenlijst als nummer één de
K.V.P., als nummer twee de P.v.d.A.,
als nummer 3 de V.V.D., en zo verder
willen zien. Maar dat mag niet. Nu
heeft zjj kandidaten gezocht, die
namen hebben, die gedachtenassocia-
ties met de partyen opwekken. De
kandidatenlijst zal er nu ongeveer
als volgt uitzien: 1. Pastoor, of De
Pater; 2. Arbeid of werker; 3. Vrij
man; 4. Colijn; 5. Christiaan of Krist;
6. Conipaan; 7. Staats; 8, Pais, of
Palmduif. Deze kandidaten hebben
overigens nog geen definitieve toe
zegging gedaan. Het zijn meer kat-
uit-de-boom-kijkers, zei de heer
Evers eerlijk.
Man te Arcen vermoord?
In een regenput achter zijn woning aan
de Lingsforterweg in Arcen is vrijdag
avond het stoffelijk overschot aange
troffen van de 46-jarige licht-invalide
arbeider P. van Knippenberg. De politie
vermoedt dat er tijdens de afwezigheid
van de echtgenote en beide zoons (14
en 16 jaar) een vechtpartij heeft plaats
gehad en dat de heer Van Knippenberg
daarbij is gedood. De dader heeft daarna
het stoffelijk overschot in de regenput
geworpen, aldus veronderstelt de politie.
De officier van justitie te Roermond,
mr. W. Uiterwaal en enkele politiedes
kundigen hebben op de plaats van het
misdrijf een onderzoek ingesteld.
De advocaat van de onlangs uit
een Münchens hotel ontvoerde OA
S-leider Antoine Argoud, Marcel
Ribera, heeft de nachttrein vanuit
Parijs naar de Westduitse plaats
München genomen om vandaag bij
een rechtbank in die stad een aan
klacht van Argoud in te dienen.
In de aanklacht maakt Argoud bezwaar
tegen „onbekende personen" die hem
hebben ontvoerd en mishandeld en klan-
destien te werk zijn gegaan. Argoud
hangt de mening aan, dat de ontvoe
ring het werk is van Franse geheime
agenten die tegen de wet gehandeld heb
ben door hem zonder de benodigde uit
wijzingsformulieren te bezitten, klandes-
tien naar Frankrijk te voeren.
De politie van München heeft gisteren
de deuren van een appartement dat het
hoofdkwartier zou zijn van de OAS in
München, verzegeld.
Welingelichte zegslieden verklaarden dat
het appartement dat gelegen Is op de
vjjfde verdieping in de Prinzregenten-
strasse in München, het hoofdkwartier
was van het Franse geheime leger,
waarvan de leider ex-kolonel Antoine
Argoud, eerder deze maand in Parijs
Ontslag
Een naambord voor het appartement
met de inscriptie „Stammler-Haber-
land", leidde tot het ontslag van Oscar
Stammler, hoofdredacteur van het in
München verschijnend tijdschrift „Re
vue". In een verklaring wordt gezegd
dat Stammler betrekkingen zou hebben
gehad met de in deze Westduitse stad
gevestigde OAS-groep.
In de verklaring wordt voorts gezt„_,
dat „Stammlers contacten in strijd zijn
met de politieke opvattingen van de uit
gevers en redactie van „Revue".
De Westduitse minister van binnenland
se zaken. Herman Hoecherl, verklaarde
gisteren dat, wanneer bleek dat de Fran
se OAS-Ielder, ex-kolonel Argoud, de
vorige maand door agenten van de
Franse veiligheidsdienst uit München
was ontvoerd, West-Duitsland de Franse
regering om uitlevering zou vragen.
Een raket van het type „Nike-Ajax"
verhief zich donderdag uit eigen bewe
ging van zijn lanceerplaats de lucht in
maar viel uiteen zonder te exploderen,
aldus heeft een woordvoerder van de
Amerikaanse 32e artilleriebrigade van
Duitse legerplaats Baumholder, gis
teren meegedeeld.
Technici van het Amerikaanse leger
verrichtten werkzaamheden aan het
projectiel toen de aandrijfmotor van de
raket op de een of andere manier ging
draaien, aldus de woordvoerder. De ra
ket was volgens hem geladen met et
zeer explosieve kernlading.
Het projectiel verhief zich tot een hooi
te van ongeveer 20 meter in de lucht
maar viel in de aarden veiligheidswal
die de startplaats omringt, terug.
Brokstukken van de raket vlogen tien
tallen meters in het rond zonder echter
militairen of burgerpersoneel te ver
wonden.
Enige betpling over 1955 (tot '60 onder dwang)
Waarom heeft het landbouw
schap juist drie boeren in het
Hollandscheveld aangepakt en
niet bijvoorbeeld Vrije-
Boerenleider Koekoek zelf?
Daar zijn, zegt het landbouw
schap, verschillende redenen
voor. Een ervan is, dat Vrije-
Boerenleider Koekoekgeen
boer is. Niet voor het landbouw
schap ténminste, al staat hij in
de telefoongids van Bennekom
aangegeven als „landbouwer en
pluimveehouder".
Boer Koekoek Is voor het landbouw
schap wel boer geweest, tot en met
1959 namelyk en over die periode
heeft hy dan ook de heffingen van
het schap betaald. Eén daarvan was
maar vrijwillig: die over 1955 met,,;,
Boer Koekoek
f 25,50. De overige werden door het
landbouwschap geïnd, toen het een
stuk grond van boer Koekoek had
laten verkopen om aan zijn trek te
komen. Dat stuk bracht f 83.000,
op, ruim voldoende om er de hef
fingskosten van af te trekken. Een
ónvrywillige betaling derhalve.
Girostrookje
Over de vrijwillige betaling van de
heffing uit het jaar 1955 is het land
bouwschap zeer positief. Het koes
tert nog altyd het girostrookje van
19 september 1957 met de handteke
ning van Koekoek. Had de boer zich
in die tijd nog niet „vrij" gemaakt?
Boer Koekoek zelf zegt dat die beta-
■edaan.
f 21,dwang-
bevelkosten en f 4,50 heffing) is
overgeschreven van zyn. giroreke
ning en dat kan geen vreemde doen.
Wij vroegen Koekoek hoe die beta-'
ling dan wel tot stand was gekomen.
Op scherp gesteld antwoordde de
vrije boer: „Ga daar niet verder op
in, anders zeg ik U niets meer".
Wél boer - géén boer
„Ik ben wél boer", zegt Koekoek.
„Hy is 't niet" zegt het landbouw
schap. „Toen dat stuk grond van 'm
in 1961 was verkocht hield hij zo
weinig over, dat hy niet meer in de
termen valt voor een heffing. Weer
wel, wanneer hij meer dan 400 kip
pen zou houden. Dat zou dan
uit zijn registratie.
Het blykt niet.
Koekoek heeft kalkoenen. Maar of
ie nu veel of weinig kalkoenen
hebt, dat heeft met een heffing voor
het landbouwschap niets te maken.
Kalkoenen zijn geen kippen, stelt het
landbouwschap. En zo zeilt „boer
geen-boer" Koekoek fraai door de
hem klemmende bepalingen heen en
biyft geheel binnen de wet. Hij be
taalt geen heffing, maar hij hoeft
ook niet.
Een eenvoudige zaak, zo te bezien.
Wanneer wij hem echter vragen, of
hij na 1960 nog wel heffïngsaansla-
fen heeft ontvangen, zegt hij: „dat
eeft met de zaak-Hollandscheveld
niets te maken". Gesteld voor de
vraag, of hy het niet vreemd vindt
féén aanslagen te ontvangen, terwijl
Ij zelf zegt wél boer te zijn, ant
woordt hij: „ik laat me er niet over
uit".
Geen pacht
Boer Koekoek aanpakken, daarvoor
had het landbouwschap dus geen en
kele aanleiding. Waarom dan de drie
Hartman, Nijmeyer en Van der
Sleen in Hollandscheveld?
Omdat zegt het landbouwschap
deze drie ten opzichte van het
landbouwschap de enigen in heel Ne
derland waren, tegen wie een finale
maatregel moest worden genomen-
Er liggen in ons land nog enige hon
derden dwangbevelen bii boeren,
maar die zijn geen aanleiding voor
huis-uitzetting. De drie van Hooge-
veen moesten van hun bedrijf af, om
dat deze bedrijven sinds 1961 eigen
dom waren van het landbouwschap
en zij niet alleen geen heffingen be
taalden, maar ook geen pacht.
Waarom van deze boeren dan bij
voorbeeld niet een zodanig stukje
grond verkocht, dat daarmee de ach
terstallige heffingen en kosten zon
den zyn betaald? Het landbouw
schap deelt mede, dat niet te hebben
gekund, omdat op de bedrijven hy
potheek rustte.
Het Wereldgebeuren
Kans voor Nasser
In het rumoerige Midden-Oosten is op
nieuw een revolutie uitgebroken.
Precies een maand nadat het straffe be
wind van generaal Karim Kassem in
Irak werd geliquideerd beleeft het buur
land Syrië een soortgelijke opstand,
wa&rby militairen die op de hand van de
Egyptische president Nasser zijn, de
macht in handen hebben genomen.
De revolte in Syrië lijkt in alles op de
geslaagde omwenteling in Irak. Het de
vies der revolutionairen is hetzelfde:
„eenheid, vrijheid en socialisme" en de
junta, die thans In Damascus de lakens
uitdeelt berichten melden dat de
weerstand snel was gebroken noefnt
zich evenals die in Irak de „Nationale
raad van het commando voor de Revolu
tie".
De eerste reacties uit de Arabische we
reld wyzen duidelijk op een pro-Nasser
gerichte beweging. Evenals indertijd bij
ae strijd tegen generaal Kassem in Irak,
zond radio Cairo onmiddellijk gelukwen
sen de ether in en de revolutionairen
in Irak brachten terstond hun militaire
macht in paraatheid opdat zonodig di
rect steun verleend kon worden aan de
Syrische revolutie.
Sedert Syrië in 1961 uit de Verenigde
Arabische Republiek trad en -
ook al na een opstand alle banden
met Egypte verbrak, was het onrustig
gebleven in het land. Een aantal hoge
officieren waren het er helemaal niet
mee eens, dat Syrië onafhankelijk van
Egypte een aparte koers ging varen,
een koers die duidelyk geïnspireerd
werd door de meer behoudende groepe
ringen in het land. Niet alleen in het
leger gistte het, maar ook in regerings
kringen bestond geen eensgezindheid.
President Nazem Koedsi had het voort
durend aan de stok met zijn eerste mi
nister Azem.
Verleden week ging het gerucht in Da
mascus dat premier Azem had ingegre
pen toen regeringsgezinde officieren in
het leger dreigden te worden ontslagen
en vervangen door pro-Nassergezinde
collega's. Een van de voorstanders van
wederaansluiting bij Egypte was de Sy
rische stafchef, generaal Abdel Karim
Zahreddin, die in zijn pogingen gesteund
werd door president Koedsi.
Premier Azem heeft zich lang en uit
alle macht tegen deze ondermijning van
het regeringsbeleid verzet. Maar ten
slotte moest hij dan toch zwichten toen
de acties van binnen uit werden gevolgd
door een militaire opstand met vertak
kingen door het gehele land.
Voor president Nasser is de opstand
zeer waarschijnlijk geen verras
sing. Hij heeft twee jaar lang op deze
revolte aangestuurd. Nasser wist, dat
hij vele volgelingen had in Syrië en hij
kon op een groot deel van het leger re
kenen. Toen in 1961 de band tussen Sy
rië en Egypte werd verbroken reageer
de hij dan ook zeer rustig. Hij verklaar
de, dat het herstel van de unie tussen
beide landen slechts een kwestie van
tijd was en daarin heeft hy misschien
gelijk gekregen. Want hoewel het nieu
we regime zich nog niet over aanslui
ting by de Verenigde Arabische Repu
bliek heeft uitgesproken is de kans dat
dit zal gebeuren groot.
Ondanks de gebeurtenissen van 1961
had ^Nasser nooit helemaal de greep op
Syrië verloren. Egyptische agenten
overstroomden het land en bewerkten
vooral de bewoners van de dorpen. Sy
rië is een rijk land. maar in de dorpen,
wordt grote armoede geleden. Slechts
een kleine groep profiteerde van de olie
vondsten in het noordoosten.
De mensen op het platteland, die nu be
paald niet in rooskleurige omstandighe
den leefden hadden daarom wel oren
naar hetgeen Egypte beloofde. Zo actief
waren de Egyptische agenten, dat de
Syrische regering vorig jaar by het se
cretariaat van ae Arabische Liga een
klacht indiende tegen de Egyptische in
menging in binnenlandse aangelegenhe
den. Op alle fronten werd de propagan-
da-oorlog tegen Syrië gevoerd. Radio-
Cairo zond regelmatig al dan niet juiste
berichten uit over opstandjes en beto
gingen tegen de regering in Damascus
en verleden week nog ontkende de Sy
rische regering, dat Syrische legereen
heden aan het „zuidelijke front" onder
leiding van luitenant-kolonel Ziad El
Hariry tegen de regering zouden zijn
opgestaan, zoals in Cairo was gemeld.
Intussen heeft het er alles van dat de
kansen voor president Nasser in het
Midden-Oosten zijn gekeerd. Na de te
genslagen der laatste jaren zijn de wij
zigingen in Irak, de revolutie in Je
men en de opstand in Syrië duidelijk
overwinningen voor de Egyptische lei
der.
Zijn grootste rivaal in de strijd om de
Arabische hegemonie, Kassem is ge
dood en er zyn weinig leiders van het
zelfde kaliber, die Nasser nog dwars
kunnen zitten.
Belangwekkende vraag is nu hoe in de
toekomst Nassers houding tegenover de
communisten zal zyn. Het regime in
Irak is fel anti-communistisch en de
laatste tijd zijn ook in de Egyptische
kranten voorzicht! s?e aanvallen op de
communisten gepubliceerd. Na de dood
van Kassem schreven de bladen in Cairo
bijvoorbeeld, dat een van Kassems
gTootste fouten was geweest, dat hij de
communisten bii de revolutie had inge
schakeld. Zoals bekend steunt het Egyp
tische regime de regering van Algerije,
waar premier Ben Bella onlangs maat
regelen nam tegen de communistische
beweging. Het is ook bekend, dat de
Russische ambassade in Cairo de nieu
we ontwikkelingen in het Midden-Oos
ten niet helemaal gerust volgt. Presi
dent Nassers dochter Hoda heeft wel pas
een bezoek aan Moskou gebracht, waar
zij de verwende easte was van premier
Kroesjtsjew, maar het is tevens een feit,
dat Nasser thuis vele communisten in
de gevangenis heeft geworpen, alle goe
de betrekkin «ren met Moskou ten spijt.
Toen na de revolutie in 1961 Syrië met
Egypte brak, was een van de eersten, die
naar Syrië terugkeerden, de communïs-
tenleïder Khalid Bagdash. Deze Bagdash
is een van Nassers grootste vjjanden.
Volgens sommige waarnemers vreesden
een aantal militairen in Syrië, dat Bag
dash 'n greep naar de macht zou doen,
zodra de regering weer politieke Dartiien
toeliet. Uit deze vrees zou de huidige
revolutie zijn voortgevloeid. Deze theo
rie tekent Nasser, die dankbaar profi
teert van lang niet geringe Russische
hulp, als de man die het Midden-Oos
ten voor het communisme behoedt, een
wat vreemde situatie, maar voor het
Midden-Oosten misschien niet zo heel
vreemd.
