Ambtsdragers uit
twee kerken bijeen
De verhouding hervormden en
gereformeerden en de „18"
zaterdagnummer
Luisteren
Baarland: gereformeerd
kerkgebouw 50 jaar
Praktisch
Nieuws van overal
Belijden en lijden
VROUW IN HET AMBT:
DE „VIKARIN"
Jeugdpuistjes
Zaterdag 2 maart 1963
fS 91 ft m *§028
EN DE
3§1
i
F(
enheid en Heiligheid der
werp op een eerste gezamen
lijke bijeenkomst van gerefor
meerde en hervormde ambts
dragers in Baarland. Op de
avond bleek een bereidheid tot
luisteren naar de inleidingen
over dit onderwerp. En een be
reidheid tot het gezamenlijk be
spreken van over dit onderwerp
gestelde vragen. Hervormden
en gereformeerden zaten door
elkaar in een rokerige zaal, som
migen maakten aantekeningen,
maar de meesten luisterden aan
dachtig naar wat een gerefor
meerde en een hervormde predi
kant in hun inleidingen zeiden,
naar aanleiding van het Hoge
priesterlijk gebed in Joh. 17.
Contact hervormden
en gereformeerden
een bepaalde lijn, een bepaalde rich
ting. Het was daarom goed, dat pre
dikanten van beide kerken deze rich
ting in hun inleidingen trachten te
bepalen. Zy spraken nadat ds. L. W.
Blok, hervormd predikant uit Elle-
woutsdyk de avond met gebed en
bijbellezing had geopend. Ds. A. F.
Goedendorp, gereformeerd predikant
te Nieuwdorp sloot de bijeenkomst
niet dankgebed en het laten zingen
van gezang 91.
Samen spreken over
Eenheid en
Heiligheid der Kerk
Het hervormd-gereformeerd
gesprek vindt ook in Zeeland
plaats.
In verschillende plaatsen zijn
gespreksgroepen van leden uit
beide kerken, predikanten van
de tioee richtingen komen sa
men en ambtsdragers vinden
elkaar in gezamenlijke verga
deringen. In Baarland kwa
men deze week dinsdag her
vormde en gereformeerde
ambtsdragers voor het eerst
samen bijeen. De hervormde
ambtsdragers uit de ring Bors-
sele komen regelmatig bij
een. Men kwam op de ge
dachte één van deze vergade
ringen, de derde, samen te
houden met de gereformeerde
ambtsdragers uit de kerken,
die gelegen zijn in het gebied,
van de ring Borssele. Her
vormde en gereformeerde pre
dikanten spraken erover, met
het resultaat, dat woensdag
zeker zeventig ambtsdragers
uit beide kerken aanwezig
waren in het Baarlandse ner-
enigingsgebouw. Zij hoorden
inleidingen over „Eenheid en
Heiligheid der Kerk" door de
gereformeerde predikant ds.
E. Jansen (over de Heiligheid
der Kerk) en over de Eenheid
der Kerk door ds. F. N. M.
Nijssen (hervormd)beiden uit
Goes. Daarna besprak men
vragen over dit onderwerp in
groepen. Wij toerden in de ge
legenheid gesteld deze bijeen
komst bij te
Gaat het om een direct, zichtbaar
samengaan van beide kerken, om
een organisatorische eenheid? Of
wordt een meer geestelijke eenheid
bedoeld, een onzichtbare eenheid, die,
als broeders en zusters in Christus,
waarbij men aanneemt, dat er ver
schillende kerken zijn? Het was één
van de reacties vanuit één van de
groepen. Een andere groep was zon
der meer van de zichtbare eenheid
uitgegaan, die voor anderen is te zien:
„Jezus bidt als overwinnaar voor die
eenheid, we kunnen op weg gaan
naar de eenheid en dan mogen we er
zeker van zijn, dat die er komt, om
dat Jezus erachter staat". Vragen
en reacties naar aanleiding van de
eerste, door de hervormde inleider
gestelde vraag: wat heeft het voor
het eenheldsstreven te zeggen, dat
Christus bidt om deze eenheid?
In zyn Inleiding had ds. N'jjssen on
der meer gesteld, dat men de eenheid
niet moet verlangen uit onverschil
ligheid, oppervlakkigheid, of efficien
cy of 0111 als kerken tegenover het
communisme steviger te staan, noch
om de waarden van de westerse cul
tuur te bewaren. Men moet de een
heid verlangen, omdat God het wil.
„De Zichtbare kerk is het uitgangs
punt. Men moet niet vanuit de zicht
bare kerk vluchten in de onzichtbare.
Wjj plakken niet vanavond de kerken
aan elkaar, maar de Overwinnaar
bidt ervoor, daaruit vinden wjj de
juiste weg", zo stelde hjj nog eens
naar aanleiding van de reacties.
Ds. Jansen, de gerformeerde inlei
der had in zijn speechje de vraag
gesteld of voor het zoeken van elkaar
niet de enige hoopgevende en vrucht-
naar het Woord van God. „Dit luiste
ren strekt ons allemaal tot zegen.
Elke toenadering en drijfkracht daar
toe is alleen te vinden in het luiste
ren naar de Heilige Schrift."
Reacties naar aanleiding van de
vraag over dit luisteren: „zouden we
de bagage, die we hebben, eigenlijk
niet achterwege laten. Dat, wat we
min of meer dogmatisch hebben mee
gekregen, de „werkelijke achter
kant?" Het was een aanvulling, die
uiteraard weer verscheidene reacties
opwekte: van adhesiebetuigingen tot
een duidelijk „neen". Ds. Jansen
In Baarland was liet donderdag 50 jaar geleden, dat de gereformeer
de kerk het nieuwe kerkgebouw in gebruik nam. Vorige week zondag
herdacht de gemeente dit feit in de namiddag diëtist. Ds. M. V. J.
de Craene, predikant aldaar, preekte naar aanleiding van Hebr. 12
vers 22. De gereformeerde kerkgemeente van Baarland omvat ook
Oudelande en Uocdckenskerke. De kerk telt 825 zielen. Het kerkge
bouw biedt plaats aan ruim 250 personen. Het kerkgebouw werd in
de afgelopen eeuw én door do oorlog én door de watersnood bescha
digd. Er teas echter geen blijvende schade. Na de oorlog zijn nieuwe
glas-in-loodramen geplaatst, waarvan één boven de kerkdeur, de
kerk van Baarland toont, omringd door vuur en water. De ontwerper
tekende hier dus al beide rampen, die de kerk in deze 50 jaar zou over
leven. Tot vorig jaar nazomer waren de gezusters Van Here kosteres
sen van het kerkgebouw. Zij deden dit 43 jaar. Bij iedere serieuze
schoonmaakbeurt werden ook de dakgoteri van het kerkgebouw ge
schuurdDeze foto toont de kerk met links de gereformeerde
pastorie.
vormde predikant erop, dat de Gere
formeerde Kerken met problemen in
aanraking zijn gekomen en nog zul
len komen, zoals de Hervormde Kerk
die al kent. Men was het erover eens,
dat tucht en de grenzen der kerk een
onderwerp is, waaraan een aparte
ambtsdragersvergadering kan wor
den gew|jd.
Het was tegelijk een gedeeltelijk ant
woord op de tweede door de hervorm
de inleider gestelde vraag: welke be
lemmeringen wezenlijk en welke niet
wezenlijk zijn voor een vereniging
van beide kerken. Of zoals ds. Nijs
sen het noemde: „alle stromingen
zijn een geestelijke uitdaging".
Tot slot sprak men over praktische
stappen, die kunnen worden ge
daan, een vraag van ds. Nijssen. Sug
gesties, die gedaan werden vanuit de
discussiekringen: samenwerken in
huisbezoek: ouderlingen „mixen"; sa
men bidden voordat men gezamen
lijk op huisbezoek gaat, gezamenlijke
diensten bij bijzondere gelegenheden,
zoals Pasen en Kerstmis.
Maar daarbij werd wel gesteld, dat
beide kerken vooralsnog géén eigen
diensten moeten laten vervallen.
Maar, zo zei de gereformeerde pre
dikant ds. Jansen: „weet U, dat de
Gereformeerde Synode heeft toege
staan, eigen diensten te laten verval
len in zulke gevallen behoudens toe
stemming van de classis?"
Een anglicaanse bisschop, een
rooms-katholieke priester, een metho
distendominee en een Grieks-ortho
doxe bisschop zullen in de lente een
interkerkelijke pelgrimage naar het
Heilige Land leiden. Een tien iaar
bestaande Engelse interkerkelijke
reisorganisatie organiseert de tocht.
Bij de pelgrims zal zich voegen een
gemengde groep protestanten, katho
lieken en orthodoxen onder leiding
van de prior van de Benedictijnerabdij
van Normandië. Öp hun reis zullen de
pelgrims ontvangen worden door de
aartsbisschop van Malta en de oecu
menisch partriarch van Istanboel.
Velen stemden in met de gezamenlij
ke geformeerd-hervormde kerkdien
sten in 's-Gravenpolder, toen daar
het gereformeerd kerkgebouw werd
opgeschilderd en men samen ter
kerke ging in de hervormde kerk.
„Maar U moet goed begrijpen", aldus
ds. Jansen, „dat het een kwestie van
naar elkaar toegroeien is. Laten wjj
zien te begrijpen dat G-od hier werkt,
dat dit mogelijk is. Voorzichtig zjjn:
geen derde kerk, geen nieuwe split
singen. Het moet een waardige zaak
zyn, vanuit de ambtelijke verant
woordelijkheid gedaan". En ds. Nys-
sen: „een goede suggestie van geza
menlijke kerkdiensten op hoogfeest
dagen: nu niet meer op dagen van de
vaderlandse historie alleen, maar op
dagen van de Heilsgeschiedenis".
trachtte één en ander te l
„het verder doordenken van het ge
zag van de Schrift van binnenuit is
nodig. Heeft Augustinus niet gezegd
„Ik kan niet in Christus geloven, als
de Kerk mij dit niet had geleerd?"
Een plotselinge opmerking: „We
moeten wel allemaal een beetje van
onze staar af" vond bjjval.
tijd slechts vluchtig worden
aangetipt. Maar er kwam heel wat
los. Vragen over tucht, over de mo
daliteiten in de Hervormde Kerk bij
voorbeeld. Deze kwamen uitvoerig
ter sprake naar aanleiding van de
derde door ds. Jansen geformuleer
de vraag: ligt in de hele zorg, waar
mee Christus' blijven in de wereld
van de apostelen ons omringt niet
één van de diepe wortels van tucht
en waarheid in de apostolische kerk?
En naar aanleiding van zijn vorige
vraag of, als het doel van Christus'
zending is geweest het eeuwig leven
en de openbaring van Gods naam, of
daarin aan niet het centrale punt ligt
In elke predikatie in de kerk. Opmer
kingen gemaakt vanuit de gespreks
groepen: hoe karr men predikant en
lidmaat zyn, terwijl men de verzoe
ning van Christus loochent, „laten
wij spreken over het koninkrijk, wan
neer wij praten met de vrijzinnige
broeders".
Ds. Jansen wees op de wordingsge
schiedenis van de Gereformeerde
Kerken: vanuit de moderne prediking
toentertijd in de Hervormde Kerk.
„Nu begrijpt U wel, waarom er aan
onze kant een ontzettende huivering
is". Gesteld werd, dat de gerefor
meerde wensen, dat de Hervormde
Kerk dit probleem zo tot uiting
brengt, dat men in die kerk weet,
wat men aan de vrijzinnigen heeft.
„Men moet met deze broeders han
delen".
Van hervormde z|jde wees ds. NQssen
erop dat de Hervormde Kerk een stuk
verantwoordelijkheid heeft voor hen,
de op één of andere wijze erb|j zijn
gekomen. „Men moet als modalitei
ten samen groeien naar de volle ka
tholiciteit van de kerk, Ook de niet-
meelevende „randbewoners" kan de
Hervormde Kerk niet zo maar afsto
ten. Ook daar ligt een stuk verant
woordelijkheid en een evangellsatori-
sche kans",
Een andere raad, die li|j de aanwe
zigen gaf: beoordeel de Hervorm
de kerk naar haar publikatles: „dat
wat de ambtelijke vergaderingen er
over zeggen". Ook wees deze her-
bereidheid samen weer fe luisteren naar de Heilige Schrift
Na de vereniging van de vyf gefe
dereerde Nederduitse Gereformeerde
Kerken tot één kerk, zullen ook de
daarmee gelieerde Bantoe-kerken in
de vier provincies van de republiek
zich verenigen tot de Nederduits
Gereformeerde Bantoe-kerk. De eer
ste generale synode van deze nieuwe
kerk zal in mei samenkomen. In
totaal zijn er nu acht kerken van
de Dutch Reformed kerkenfamlie in
Afrika, die samen verbonden z|]n in
de Raad van Kerken van Gerefor
meerde gezindte: de Nederduitse Ge
reformeerde Kerk, de Bantoe-kerk,
de Dutch Reformed Mission Church
of South Africa (Coloured), de In
dian Reformed Church, de African
Reformed Church van Zuid- en van
Noord-Rhodesia, de Church of Cen
tral Arfica Presbyterian (Mkhoma
Synode, Nyassaland) en de Kerk van
Christus onder de Tiv (Noord-Nige-
ria).
De Indische Missievereniging heeft
haar bibliotheek in bruikleen afge
staan aan het missiologisch instituut
van de rooms-katholieke universiteit
te Nijmegen.
De „Indische vereeniging van Neder
landse katholieken" (al spoedig in
het spraakgebruik omgedoopt tot In
dische missievereniging) werd 9 sep
tember 1912 in 's-Hertogenbosch op
gericht en stelde zich ten doel de be
langen van de missie in de toenmalige
koloniale gebieden te behartigen. De
bibliotheek bevat tijdschriften en boe
ken betrekking hebbend op missie,
zending en culturele anthropologic
van Indonesië, Suriname en de Ne
derlandse Antillen.
t EEN OVERZICHT van het Jeugd-
departement van de Wereldraad van
Kerken toont aan dat in 1962 in 32
landen 50 oecumenische werkkampen
werden georganiseerd, waar 919 jon
geren werkten. Het totale aantal
jongeren dat sinds 1916 aan een
werkkamp deelnam steeg tot 12.119.
Uit Nederland gingen in 1962 60 jon
geren naar een oecumenisch werk
kamp, een aantal dat in vergelijking
met andere landen zeer hoog ligt,
én dat slechts wordt overtroffen door
veel grotere landen als Duitsland
(68), Engeland (125), en de Verenig
de Staten (147).
Een oecumenische „rond-de-twin-
tig-dienst is elke maand in Amers
foort. De commissie voor deze dien
sten bestaat uit hervormde, oud-ka
tholieke, remonstrantse, lutherse en
doopsgezinde jongeren. Er zijn gere
geld omstreeks 150 jongeren aanwe
zig. In de februaridienst ging c"
majoor D. Lissenburg
Heils, Hilversum de dienst in de
Bergkerk.
In Nederland en Duitsland wordt
jazzmuziek alleen nog toegepast in
jeugddiensten. In Engeland heeft on
langs een jazzband meegewerkt aan
een feestelyke godsdienstoefening bij
de inwijding van een kerk in een
stadsdeel van Londen, waarbij ook
prinses Margaret aanwezig was. De
bisschop van Southwark, dr. Stock-
wood, sloeg met z|jn voet de maat
mee achter het altaar. In zijn predi
king spoorde h|j de voorgangers in
zijn diocees aan jazzmuziek een
plaats te geven ln de eredienst ten
koste van de traditionele muziek.
Matth. 16 16. Simon Petrus tot Je
zus: „GU zijt de Christus!"
Matth. 16 21: „Van toen aan begon
Jezus z'n discipelen dnidelijk te ma
ken, dat Hij veel moest lijden.
In de lijdenstijd, waarin Jezus1 lijden en sterven herdacht wordt,
bereiden vélen zich voor op het doen van openbare geloofsbelij
denis. Inderdaad hebben het lijden van de Heer en het belijden van
Zijn Naam door die in Hem geloven ten nauwste met elkaar te
maken, al zal oorspronkelijk het doen plaatsvinden van de geloofs
belijdenis in de lijdenstijd wel voortgekomen zijn uit de wens
de nieuwe leden der gemeente te doen delen in de vreugde van het
paasfeest, dat op de lijdenstijd volgt. In Matth. 16 wordt de belij
denis nog iets eerder gevraagd, namelijk vóór de lijdenstijd zélfs
vóórdat Jezus zijn discipelen over dat lijden gaat spreken. De be
lijdenis van Petrus gaat aan dat spreken over het lijden onmiddel
lijk vooraf: de gemeente, die Jezus als Christus belijdt, krijgt te
horen van het lijden van dien Jezus. Dat is ernstig, het is een
gevaarlijk misverstand dat de weg voor iemand die gelooft verder
zonder moeite of problemen loopt. Nee, als Petrus z'n geloof heeft
beleden moet hij horen van de ondergang van den Heer in Wien
hij geloofde; weldra diens verwerping door zijn volk en van zichzelf
ontdekken, dat hij tegen de omstandigheden niet opgewassen was.
Deze belijder wordt een verloochenaar.
Ook de geloofsbelijders van nu moeten weten, dat er in één of
andere vorm ernstige dingen te verwachten zijn. Maar ook is het het
voorrecht van de belijdende gemeente, dat zij mag vernemen van
het lijden van haar Heer. Immers, daaruit blijkt, dat Jezus de
leden van die gemeente, de belijders, beschouwt als de mensen,
die het naaste met Hem te maken hebben; zoals bij een ernstige
zieke de naaste familie op de hoogte wordt gesteld wat er te ver
wachten is, zo de belijders van Jezus' naam, ten aanzien van Jezus
door Jezus zelf. Maar bovenal: dit lijden en sterven zal zijn tot
uitdélging van de schuld van de zijnen; het zal de inleiding zijn
tot de overwinning op de dood, het zal de opening zijn van de poort
naar de eeuwige vreugde. Daarom is het, hoe ernstig ook, een voor
recht van het lijden van Christus te weten; het hoort bij het be
lijden; het tékent de innige verhouding tussen Christus en Zijn
gemeente; het bakent de weg af naar Gods Rijk. Gezegend is 't
herdenken van het lijden van Christus; gezegend is het Kruis.'
WAARDE G. E. HUIZING.
Op het ogenblik werken in de Evan
gelische Kerk in Duitsland onge
veer 500 vrouwen als „Vikarin". In
sommige landskerken worden zij
„Pfarrvikarin" of wel „Pastorin" of
„Pfarrerin" genoemd. Het zyn dan
vrouwen, die hnn theologische oplei
ding voltooid hebben, met zoals de
mannelyke vicaris, die de hervormde
kerk in Nederland kent en die zijn
studie nog niet geheel klaar heeft.
Na de eerste wereldoorlog begonnen
ook meisjes theologie te studeren
zonder dat er enig uitzicht was op
een later taak in de kerk. In de tijd
van de kerkstrijd tijdens de tweede
wereldoorlog hebben deze vrouwen
vaak de plaats van predikanten in
genomen en hetzelfde werk gedaan.
Daarom is men in 1945 begonnen de
dienst van de „Vikarin" te regelen.
De opdracht van de „Vikarin" komt
over het algemeen niet precies over
een met die van de predikant, maar
wel neemt zij allerlei werk in de kerk
van hem over: godsdienstonderwijs,
gemeentewerk met prediking en
ambtshandelingen, zielzorg, geestelij
ke verzorging in ziekenhuizen en ge-
Advertentie)
POTTER SJ
JLINIA
Tepen hoest en Keelpii"
Uitwerking frappant
wordt ingcslingerd, Is het mogelyk dat ze
versterft als ln de eenzaamheid van een woestijn.
Het Is ook mogelyk dat zo'n kreet weerklank
vindt in vele harten omdat ze iets bewust maakt
van hetgeen min of meer onbewust reeds leefde.
In en na de laatste wereldoorlog heeft prof.
Kraemcr de leus uitgeroepen: de gemeente moet
weer worden wat ze feitelijk reeds is, gemeente
van Christus. Daaruit is toen voor de Ned. Herv.
Kerk voortgekomen de beweging van gemeente
opbouw, welke beweging verschillende kanten
had, maar ze bleven alleen binnen het verband
dat de gemeente moest worden opgebouwd en
tou de kerk. van onderaf gestuwd, weer een an
der gelaat kr|jgen. Nn hoort men wel eens zeg
gen dat gemeenteopbouw is vastgelopen en dat
de stuwkracht er uit is. Do geestdrift die er in
het begin was, is er Inderdaad nu niet meer.
Doen het is geenszins zo, dat we mogen zeggen
dat de zaak is doodgebloed. Natuurlijk gaat alles
niet zo voorspoedig als in het begin wel eens is
gedroomd. In de praktijk bleek dat de materie
waaruit een gemeente is opgebouwd, een zekere
stugheid en traagheid heeft. Maar de oproep dat
gemeenteleden moeten weten wat het betekent
dat ze leden van de gemeente van Christus zijn,
heeft toch weerklank gevonden, waarmee we
niet willen zeggen dat dit het geval is geweest
bij alle gemeenteleden.
Het is nu 21 maanden geleden dat de 18, zoals
ze gewoonlijk worden genoemd, hun oproep heb
ben gedaan dat de gescheidenheid van de Her
vormde en de Gereformeerde Kerken niet langer
kon worden geduld en dat naar eenwording moest
worden gestreefd. Dat is ook zo'n la-eet geweest
die er uit is gegooid. Zou het meer zijn dan een
kreet? Het hing er van af hoe hierop gereageerd
zou worden, zowel door de ene partij in dit ge
ding als door de andere. Enkele duizenden heb
ben na die oproep spontaan geantwoord. Het
waren er in ieder geval vele meer dan waarop
men in dit beginstadium gerekend had. De 18
maakten toen bekend dat men meer van hen zou
horen. Een jaar na de eerste oproep is er een
hervormd-gereformeerd congres belegd. Men had
er op gerekend dit te kunnen houden in de Dom
kerk te Utrecht, maar de aanmeldingen kwamen
in die mate binnen, dat naar een andere plaats
moest worden uitgezien en zo heeft op 26 mei
1962 dat congres dan plaatsgevonden in een paar
enorme jaarbeurshallen, waar ruim 4000 mensen
uit allo 'delen van ons land bijeen zijn geweest.
Tevoren was er een pocketboekje uitgekomen,
„Van kerken tot kerk", dat inmiddels z'n derde
druk heeft beleefd. Van dat congres „dat oen
feest werd", hebben we uitvoerige verslagen in
de dag- en weekbladen kunnen lezen. Niet alleen
vanuit de twee betrokken kerken was er belang
stelling voor deze verrassende gang van zaken,
maar ook vanuit andere kerken is het gebeur
de met belangstelling gevolgd. Een van de uit
voerigste verslagen en later nog een nabespre
king daarover, vonden we in het r.-k. dablad
„De Tljd-Maasbode". Het was geschreven ln de
geest van: ook w|j hebben daarmee te maken.
En nu is van die 18 een nieuw pocketboekje
verschenen: „Aanvaardt elkander". Het eers
te wordt hierbij als bekend verondersteld. Op
deze pagina is de vorige week dat tweede boekje
al even aangekondigd. We vinden daarin een
verslag van het congres te Utrecht en hetgeen
de beide sprekers prof. mr. W. F. de Gaay Fort
man en prof. dr. H. Berkhof aldaar hebben ge
zegd. Dit wisten we zo al ongeveer, evenals we
de oproep van het congres kenden. Het is niet
temin plezierig de volledige tekst in handen te
hebben. Op het congres is aan de deelnemers ge
vraagd aan de 18 te schrijven wat naar hun
mening nu kon worden gedaan. Ongeveer 450
van hen hebben naar de pen gegrepen. Dat is
meer dan 10 pet., wat een hoog aantal is in zo'n
geval. Door prof. Berkhof zijn deze opmerkingen
en veronderstelde mogelijkheden geordend onder
de titel: „Bemoedigende lectuur". Daarin vinden
Are van alles en nog wat, vanaf „volhouden en
doorgaan" tot aan de opleiding van predikanten
uit beide betrokken kerken toe. „Juist de nuch
terheid van vele reacties is bemoedigend. Hier
spreken niet mensen, die van hun eigen kerk min
of meer los zijn, maar juist mensen die zich
•aan hun kerk gebonden weten en zich voor haar
ook verantwoordelijk voelen", zo tekent prof.
Berkhof hierbij aan. Maar het belangrijkste is
dat mensen spreken die elkander willen aanvaar
den zoals ze zijn. Ze zijn echter heen over de
scheve voorstellingen die men vroeger dikwijls al
leen maar van elkaar had, dat de andere kerk
het grote Babyion uit de Openbaringen of de hel
van Assen was.
De actie van deze 18 is voortgekomen uit het
evangelisatiewerk. Als inleiding op het verslag
van het congres wordt het een en ander bloot
gelegd van hetgeen is gebeurd eer, nu bjjna 2
jaar geleden, de verklaring aan de openbaarheid
werd prijsgegeven. Heel deze beweging is in ster
ke mate evangelisatorisch van aard. Wanneer
men in de wereld van nu het evangelie wil bren
gen, kan men elkaar doodeenvoudig niet mis
sen. En dit geldt niet alleen van de twee kerken
die hier direct in het geding zijn, maar ook van
andere kerken. Zeer beslist vinden we in het
pocketboekje gesteld dat de gereformeerde ker
ken aan hun christelijk gereformeerde en vrij
gemaakte gereformeerde broeders blijvend moe
ten denken, en de Hervormde Kerk aan die ker
ken, met wie zij een oecumenische band reeds
heeft.
De,
kreet is geslaakt dat naar eenwording moet
worden gestreefd en dat het onverantwoord
is gescheiden verder te gaan. Het congres is
gehouden en dat is dan een feest geworden. Nu
komt echter het moeilijkste gedeelte, dat dit alles
namelijk moet doordringen op het vlak van de
gemeenteleden die niet,zoals deze 18, direct
bij het evangelisatiewerk betrokken zijn. Dat zal
in geen geval met die vaart gaan als tot nu toe
de actie van de 18 heeft gevaren. Maar, dat deze
actie is aangeslagen en dat er een appel kon
worden gedaan op iets wat er, zij het soms niet
helemaal bewust, toch leefde, is niet meer te ont
kennen. Een feit is ook dat de verhoudingen nu
reeds heel anders zijn dan bijvoorbeeld een tien
jaar geleden en toen waren ze al compleet
anders dan vóór 1940. Met olijdschap is hier een
voortgaande ontwikkeling te constateren. Door
de generale synode van .de Gereformeerde Ker
ken is de mogelijkheid geschapen dat er ge
meenschappelijke kerkdiensten met hervormden
kunnen worden gehouden „bij bijzondere gelegen
heden". Van deze mogelijkheid wordt gebruik ge
maakt. In het ene gedeelte van ons land is dat
in sterkere mate het geval dan in het andere.
Er is veel meer contact tussen predikanten van
beide kerken. Kerkeraden plegen in verschillen
de gevallen overleg, waar men er vroeger niet
aan dacht. Er worden gezamenlijke vergade
ringen van ambtsdragers gehouden. Zelfs komt
het voor dat men gezamenlijke diensten houdt
wanneer een van de twee kerken niet gebruikt
kan worden en er des voormiddags een hervorm
de predikant optreedt voor de verenigde schare
en de3 namiddags een gereformeerd predikant of
omgekeerd. Dit kan dus al onder „bijzondere ge
legenheden" vallen.
Na het congres te Utreoht zijn er gesprekskrin-
gen en bijbelkringen van hervormden en gerefor
meerden gekomen. Het nieuwe pocketboekje van
de 18 wil voor deze gespreksmateriaal verschaf
fen. Doch we moeten ons nu niet gaan inbeelden
dat alles even vlot gaat. Zij, die aan deze actie
meedoen of er ergens door gepakt zijn, hebben
een zekere openheid voor hetgeen in deze bewe
ging gesteld wordt. Wanneer we vragen naar het
brede vlak van de gemeenteleden, dan is hier
nog heel wat te doen. Zij, die instemmen met
de actie van de 18 laten zich horen. Z|j die er
niet mee instemmen, laten zich in de meeste
gevallen niet horen.
We zyn nog lang niet zover dat de gedachten
van de 18 algemeen aanvaard zullen worden.
Maar, al zal deze actie vertragen en misschien
op bepaalde punten tot stilstand komen, in teder
geval is er iets uitgesproken, dat niet meer weg
te denken zal zyn Het laatste stuk van het
nieuwe pocketboekje bestaat uit een aantal bij
belstudies over Handelingen 1-5 en Romeinen 15.
Daarbij staan discussievragen. Een ervan luidt:
Wat gebeurt er in uw woonplaats om de ge
meenschap van allen die geloven, te verstoren?
Wat l|ikt U bevorderlijk voor de opbouw van
deze gemeenschap? Daarover beginnen we pas
na te denken.
H.
vangenissen, in het vrouwen- en
jeugdwerk.
De laatste tijd wordt overwogen om
de Vikarin ook officieel in een predi
kantsplaats te doen werken (in zo
verre de betrokken gemeente daar
geen bezwaar tegen heeft). In ver
schillende kerken is dit al aanvaard
en ook de theologische commissie van
de Verenigde Evangelisch-Lutherse
Kerk heeft zich hiervoor uitgespro
ken. Er komen echter nog wel enkele
problemen op. Bijvoorbeeld een later
huwelyk van een Vikarin. Gebruik is,
dat zy dan uit het ambt treedt, maar
is de ordening tot het ambt niet voor
het leven?
Verder wordt de vraag gesteld of het
in deze tijd van toenadering tot de
Rooms-Katholieke en Orthodoxe Ker
ken niet onjuist is om regelingen te
treffen, die door die kerken niet aan
vaard kunnen worden en die niet
noodzakelijk zijn in verband met de
waarheids vraag. Ondanks deze
vraagstukken studeren ruim 450
vrouwen uit de Evangelische kerk
theologie.
Prins Bernhard spreekt
op jubileumbijeenkomst
gereformeerd jeugdwerk
Prins Bernhard zal een toespraak
houden op de samenkomst van de
Bond van Gereformeerde Jeugdver
enigingen in de Margriethal te
Utrecht op Hemelvaartsdag (23 mei).
Deze wordt belegd ter viering van
het 75-jarige jubileum van het gere
formeerd jeugdwerk. Woensdagmid
dag 22 mei, is een officiële herden
kingsbijeenkomst gehouden. In de
dankdienst in de Domkerk is de
bondsvoorzitter, ds. G. N. Lammens
(Heemstede) voorganger.
Na de prins zullen op de bondsdag
vier sprekers vanuit hun eigen le
venskring in korte toespraken zeg
gen wat wij vandaag van de jeugd
verwachten.
Aan het slot van de samenkomst
wordt de opbrengst bekendgemaakt
van de inzamelactie „Heb het hart
eens", op de bondsdag 1962 begonnen
en bestemd voor het op te zetten
zendingsjeugdwerk in Ruanda, be
kendgemaakt. Verder is er een
„show" waarop kerkelijke organen
en christelijke organisaties tonen
wat zij doen en wat zij de jeugd heb
ben te bieden. In de namiddag wordt
het spel „De Zaak J.", geschreven
door bondsvoorzitter ds. Lammens,
ds. W. Gispen en J. E. Niemeijer, op
gevoerd.
(Advertentie)
drogen in met Purolpoeder.fi.60eifi.-
Ambtsdragerskamer
voor studiedoeleinden
De centrale kerkeraad van
de hervormde gemeente te
Middelburg stelt de ambts
dragerskamer 's woens
dags- en vrijdagsavonds
ter beschikking voor stu
diedoeleinden aan de
ambtsdragers. Ook belang
stellenden kunnen hiervan
gebruik maken. Zo staat
te lezen in „Gemeentele
ven".
Er is een begin gemaakt
met het vormen van een
bibliotheek, waarin diver
se publikaties over kerke
lijke onderwerpen van be
kende schrijvers aanwezig
zijn. Wie geïnteresseerd is
in gebedsgenezing, in huis
bezoek, huisgemeenten of
bijbelstudie kan er terecht.
Ook zijn er verschillende
tijdschriften in deze biblio
theek. Verder vindt men
er een dienstboek, een
kerkorde en een encyclope-
die van het christendom.
Men kan desnoods de boe
ken en een maand oude
tijdschriften (tijdelijk)
mee naar huis nemen.