Ambtsdragers uit twee kerken bijeen De verhouding hervormden en gereformeerden en de „18" zaterdagnummer Luisteren Baarland: gereformeerd kerkgebouw 50 jaar Praktisch Nieuws van overal Belijden en lijden VROUW IN HET AMBT: DE „VIKARIN" Jeugdpuistjes Zaterdag 2 maart 1963 fS 91 ft m *§028 EN DE 3§1 i F( enheid en Heiligheid der werp op een eerste gezamen lijke bijeenkomst van gerefor meerde en hervormde ambts dragers in Baarland. Op de avond bleek een bereidheid tot luisteren naar de inleidingen over dit onderwerp. En een be reidheid tot het gezamenlijk be spreken van over dit onderwerp gestelde vragen. Hervormden en gereformeerden zaten door elkaar in een rokerige zaal, som migen maakten aantekeningen, maar de meesten luisterden aan dachtig naar wat een gerefor meerde en een hervormde predi kant in hun inleidingen zeiden, naar aanleiding van het Hoge priesterlijk gebed in Joh. 17. Contact hervormden en gereformeerden een bepaalde lijn, een bepaalde rich ting. Het was daarom goed, dat pre dikanten van beide kerken deze rich ting in hun inleidingen trachten te bepalen. Zy spraken nadat ds. L. W. Blok, hervormd predikant uit Elle- woutsdyk de avond met gebed en bijbellezing had geopend. Ds. A. F. Goedendorp, gereformeerd predikant te Nieuwdorp sloot de bijeenkomst niet dankgebed en het laten zingen van gezang 91. Samen spreken over Eenheid en Heiligheid der Kerk Het hervormd-gereformeerd gesprek vindt ook in Zeeland plaats. In verschillende plaatsen zijn gespreksgroepen van leden uit beide kerken, predikanten van de tioee richtingen komen sa men en ambtsdragers vinden elkaar in gezamenlijke verga deringen. In Baarland kwa men deze week dinsdag her vormde en gereformeerde ambtsdragers voor het eerst samen bijeen. De hervormde ambtsdragers uit de ring Bors- sele komen regelmatig bij een. Men kwam op de ge dachte één van deze vergade ringen, de derde, samen te houden met de gereformeerde ambtsdragers uit de kerken, die gelegen zijn in het gebied, van de ring Borssele. Her vormde en gereformeerde pre dikanten spraken erover, met het resultaat, dat woensdag zeker zeventig ambtsdragers uit beide kerken aanwezig waren in het Baarlandse ner- enigingsgebouw. Zij hoorden inleidingen over „Eenheid en Heiligheid der Kerk" door de gereformeerde predikant ds. E. Jansen (over de Heiligheid der Kerk) en over de Eenheid der Kerk door ds. F. N. M. Nijssen (hervormd)beiden uit Goes. Daarna besprak men vragen over dit onderwerp in groepen. Wij toerden in de ge legenheid gesteld deze bijeen komst bij te Gaat het om een direct, zichtbaar samengaan van beide kerken, om een organisatorische eenheid? Of wordt een meer geestelijke eenheid bedoeld, een onzichtbare eenheid, die, als broeders en zusters in Christus, waarbij men aanneemt, dat er ver schillende kerken zijn? Het was één van de reacties vanuit één van de groepen. Een andere groep was zon der meer van de zichtbare eenheid uitgegaan, die voor anderen is te zien: „Jezus bidt als overwinnaar voor die eenheid, we kunnen op weg gaan naar de eenheid en dan mogen we er zeker van zijn, dat die er komt, om dat Jezus erachter staat". Vragen en reacties naar aanleiding van de eerste, door de hervormde inleider gestelde vraag: wat heeft het voor het eenheldsstreven te zeggen, dat Christus bidt om deze eenheid? In zyn Inleiding had ds. N'jjssen on der meer gesteld, dat men de eenheid niet moet verlangen uit onverschil ligheid, oppervlakkigheid, of efficien cy of 0111 als kerken tegenover het communisme steviger te staan, noch om de waarden van de westerse cul tuur te bewaren. Men moet de een heid verlangen, omdat God het wil. „De Zichtbare kerk is het uitgangs punt. Men moet niet vanuit de zicht bare kerk vluchten in de onzichtbare. Wjj plakken niet vanavond de kerken aan elkaar, maar de Overwinnaar bidt ervoor, daaruit vinden wjj de juiste weg", zo stelde hjj nog eens naar aanleiding van de reacties. Ds. Jansen, de gerformeerde inlei der had in zijn speechje de vraag gesteld of voor het zoeken van elkaar niet de enige hoopgevende en vrucht- naar het Woord van God. „Dit luiste ren strekt ons allemaal tot zegen. Elke toenadering en drijfkracht daar toe is alleen te vinden in het luiste ren naar de Heilige Schrift." Reacties naar aanleiding van de vraag over dit luisteren: „zouden we de bagage, die we hebben, eigenlijk niet achterwege laten. Dat, wat we min of meer dogmatisch hebben mee gekregen, de „werkelijke achter kant?" Het was een aanvulling, die uiteraard weer verscheidene reacties opwekte: van adhesiebetuigingen tot een duidelijk „neen". Ds. Jansen In Baarland was liet donderdag 50 jaar geleden, dat de gereformeer de kerk het nieuwe kerkgebouw in gebruik nam. Vorige week zondag herdacht de gemeente dit feit in de namiddag diëtist. Ds. M. V. J. de Craene, predikant aldaar, preekte naar aanleiding van Hebr. 12 vers 22. De gereformeerde kerkgemeente van Baarland omvat ook Oudelande en Uocdckenskerke. De kerk telt 825 zielen. Het kerkge bouw biedt plaats aan ruim 250 personen. Het kerkgebouw werd in de afgelopen eeuw én door do oorlog én door de watersnood bescha digd. Er teas echter geen blijvende schade. Na de oorlog zijn nieuwe glas-in-loodramen geplaatst, waarvan één boven de kerkdeur, de kerk van Baarland toont, omringd door vuur en water. De ontwerper tekende hier dus al beide rampen, die de kerk in deze 50 jaar zou over leven. Tot vorig jaar nazomer waren de gezusters Van Here kosteres sen van het kerkgebouw. Zij deden dit 43 jaar. Bij iedere serieuze schoonmaakbeurt werden ook de dakgoteri van het kerkgebouw ge schuurdDeze foto toont de kerk met links de gereformeerde pastorie. vormde predikant erop, dat de Gere formeerde Kerken met problemen in aanraking zijn gekomen en nog zul len komen, zoals de Hervormde Kerk die al kent. Men was het erover eens, dat tucht en de grenzen der kerk een onderwerp is, waaraan een aparte ambtsdragersvergadering kan wor den gew|jd. Het was tegelijk een gedeeltelijk ant woord op de tweede door de hervorm de inleider gestelde vraag: welke be lemmeringen wezenlijk en welke niet wezenlijk zijn voor een vereniging van beide kerken. Of zoals ds. Nijs sen het noemde: „alle stromingen zijn een geestelijke uitdaging". Tot slot sprak men over praktische stappen, die kunnen worden ge daan, een vraag van ds. Nijssen. Sug gesties, die gedaan werden vanuit de discussiekringen: samenwerken in huisbezoek: ouderlingen „mixen"; sa men bidden voordat men gezamen lijk op huisbezoek gaat, gezamenlijke diensten bij bijzondere gelegenheden, zoals Pasen en Kerstmis. Maar daarbij werd wel gesteld, dat beide kerken vooralsnog géén eigen diensten moeten laten vervallen. Maar, zo zei de gereformeerde pre dikant ds. Jansen: „weet U, dat de Gereformeerde Synode heeft toege staan, eigen diensten te laten verval len in zulke gevallen behoudens toe stemming van de classis?" Een anglicaanse bisschop, een rooms-katholieke priester, een metho distendominee en een Grieks-ortho doxe bisschop zullen in de lente een interkerkelijke pelgrimage naar het Heilige Land leiden. Een tien iaar bestaande Engelse interkerkelijke reisorganisatie organiseert de tocht. Bij de pelgrims zal zich voegen een gemengde groep protestanten, katho lieken en orthodoxen onder leiding van de prior van de Benedictijnerabdij van Normandië. Öp hun reis zullen de pelgrims ontvangen worden door de aartsbisschop van Malta en de oecu menisch partriarch van Istanboel. Velen stemden in met de gezamenlij ke geformeerd-hervormde kerkdien sten in 's-Gravenpolder, toen daar het gereformeerd kerkgebouw werd opgeschilderd en men samen ter kerke ging in de hervormde kerk. „Maar U moet goed begrijpen", aldus ds. Jansen, „dat het een kwestie van naar elkaar toegroeien is. Laten wjj zien te begrijpen dat G-od hier werkt, dat dit mogelijk is. Voorzichtig zjjn: geen derde kerk, geen nieuwe split singen. Het moet een waardige zaak zyn, vanuit de ambtelijke verant woordelijkheid gedaan". En ds. Nys- sen: „een goede suggestie van geza menlijke kerkdiensten op hoogfeest dagen: nu niet meer op dagen van de vaderlandse historie alleen, maar op dagen van de Heilsgeschiedenis". trachtte één en ander te l „het verder doordenken van het ge zag van de Schrift van binnenuit is nodig. Heeft Augustinus niet gezegd „Ik kan niet in Christus geloven, als de Kerk mij dit niet had geleerd?" Een plotselinge opmerking: „We moeten wel allemaal een beetje van onze staar af" vond bjjval. tijd slechts vluchtig worden aangetipt. Maar er kwam heel wat los. Vragen over tucht, over de mo daliteiten in de Hervormde Kerk bij voorbeeld. Deze kwamen uitvoerig ter sprake naar aanleiding van de derde door ds. Jansen geformuleer de vraag: ligt in de hele zorg, waar mee Christus' blijven in de wereld van de apostelen ons omringt niet één van de diepe wortels van tucht en waarheid in de apostolische kerk? En naar aanleiding van zijn vorige vraag of, als het doel van Christus' zending is geweest het eeuwig leven en de openbaring van Gods naam, of daarin aan niet het centrale punt ligt In elke predikatie in de kerk. Opmer kingen gemaakt vanuit de gespreks groepen: hoe karr men predikant en lidmaat zyn, terwijl men de verzoe ning van Christus loochent, „laten wij spreken over het koninkrijk, wan neer wij praten met de vrijzinnige broeders". Ds. Jansen wees op de wordingsge schiedenis van de Gereformeerde Kerken: vanuit de moderne prediking toentertijd in de Hervormde Kerk. „Nu begrijpt U wel, waarom er aan onze kant een ontzettende huivering is". Gesteld werd, dat de gerefor meerde wensen, dat de Hervormde Kerk dit probleem zo tot uiting brengt, dat men in die kerk weet, wat men aan de vrijzinnigen heeft. „Men moet met deze broeders han delen". Van hervormde z|jde wees ds. NQssen erop dat de Hervormde Kerk een stuk verantwoordelijkheid heeft voor hen, de op één of andere wijze erb|j zijn gekomen. „Men moet als modalitei ten samen groeien naar de volle ka tholiciteit van de kerk, Ook de niet- meelevende „randbewoners" kan de Hervormde Kerk niet zo maar afsto ten. Ook daar ligt een stuk verant woordelijkheid en een evangellsatori- sche kans", Een andere raad, die li|j de aanwe zigen gaf: beoordeel de Hervorm de kerk naar haar publikatles: „dat wat de ambtelijke vergaderingen er over zeggen". Ook wees deze her- bereidheid samen weer fe luisteren naar de Heilige Schrift Na de vereniging van de vyf gefe dereerde Nederduitse Gereformeerde Kerken tot één kerk, zullen ook de daarmee gelieerde Bantoe-kerken in de vier provincies van de republiek zich verenigen tot de Nederduits Gereformeerde Bantoe-kerk. De eer ste generale synode van deze nieuwe kerk zal in mei samenkomen. In totaal zijn er nu acht kerken van de Dutch Reformed kerkenfamlie in Afrika, die samen verbonden z|]n in de Raad van Kerken van Gerefor meerde gezindte: de Nederduitse Ge reformeerde Kerk, de Bantoe-kerk, de Dutch Reformed Mission Church of South Africa (Coloured), de In dian Reformed Church, de African Reformed Church van Zuid- en van Noord-Rhodesia, de Church of Cen tral Arfica Presbyterian (Mkhoma Synode, Nyassaland) en de Kerk van Christus onder de Tiv (Noord-Nige- ria). De Indische Missievereniging heeft haar bibliotheek in bruikleen afge staan aan het missiologisch instituut van de rooms-katholieke universiteit te Nijmegen. De „Indische vereeniging van Neder landse katholieken" (al spoedig in het spraakgebruik omgedoopt tot In dische missievereniging) werd 9 sep tember 1912 in 's-Hertogenbosch op gericht en stelde zich ten doel de be langen van de missie in de toenmalige koloniale gebieden te behartigen. De bibliotheek bevat tijdschriften en boe ken betrekking hebbend op missie, zending en culturele anthropologic van Indonesië, Suriname en de Ne derlandse Antillen. t EEN OVERZICHT van het Jeugd- departement van de Wereldraad van Kerken toont aan dat in 1962 in 32 landen 50 oecumenische werkkampen werden georganiseerd, waar 919 jon geren werkten. Het totale aantal jongeren dat sinds 1916 aan een werkkamp deelnam steeg tot 12.119. Uit Nederland gingen in 1962 60 jon geren naar een oecumenisch werk kamp, een aantal dat in vergelijking met andere landen zeer hoog ligt, én dat slechts wordt overtroffen door veel grotere landen als Duitsland (68), Engeland (125), en de Verenig de Staten (147). Een oecumenische „rond-de-twin- tig-dienst is elke maand in Amers foort. De commissie voor deze dien sten bestaat uit hervormde, oud-ka tholieke, remonstrantse, lutherse en doopsgezinde jongeren. Er zijn gere geld omstreeks 150 jongeren aanwe zig. In de februaridienst ging c" majoor D. Lissenburg Heils, Hilversum de dienst in de Bergkerk. In Nederland en Duitsland wordt jazzmuziek alleen nog toegepast in jeugddiensten. In Engeland heeft on langs een jazzband meegewerkt aan een feestelyke godsdienstoefening bij de inwijding van een kerk in een stadsdeel van Londen, waarbij ook prinses Margaret aanwezig was. De bisschop van Southwark, dr. Stock- wood, sloeg met z|jn voet de maat mee achter het altaar. In zijn predi king spoorde h|j de voorgangers in zijn diocees aan jazzmuziek een plaats te geven ln de eredienst ten koste van de traditionele muziek. Matth. 16 16. Simon Petrus tot Je zus: „GU zijt de Christus!" Matth. 16 21: „Van toen aan begon Jezus z'n discipelen dnidelijk te ma ken, dat Hij veel moest lijden. In de lijdenstijd, waarin Jezus1 lijden en sterven herdacht wordt, bereiden vélen zich voor op het doen van openbare geloofsbelij denis. Inderdaad hebben het lijden van de Heer en het belijden van Zijn Naam door die in Hem geloven ten nauwste met elkaar te maken, al zal oorspronkelijk het doen plaatsvinden van de geloofs belijdenis in de lijdenstijd wel voortgekomen zijn uit de wens de nieuwe leden der gemeente te doen delen in de vreugde van het paasfeest, dat op de lijdenstijd volgt. In Matth. 16 wordt de belij denis nog iets eerder gevraagd, namelijk vóór de lijdenstijd zélfs vóórdat Jezus zijn discipelen over dat lijden gaat spreken. De be lijdenis van Petrus gaat aan dat spreken over het lijden onmiddel lijk vooraf: de gemeente, die Jezus als Christus belijdt, krijgt te horen van het lijden van dien Jezus. Dat is ernstig, het is een gevaarlijk misverstand dat de weg voor iemand die gelooft verder zonder moeite of problemen loopt. Nee, als Petrus z'n geloof heeft beleden moet hij horen van de ondergang van den Heer in Wien hij geloofde; weldra diens verwerping door zijn volk en van zichzelf ontdekken, dat hij tegen de omstandigheden niet opgewassen was. Deze belijder wordt een verloochenaar. Ook de geloofsbelijders van nu moeten weten, dat er in één of andere vorm ernstige dingen te verwachten zijn. Maar ook is het het voorrecht van de belijdende gemeente, dat zij mag vernemen van het lijden van haar Heer. Immers, daaruit blijkt, dat Jezus de leden van die gemeente, de belijders, beschouwt als de mensen, die het naaste met Hem te maken hebben; zoals bij een ernstige zieke de naaste familie op de hoogte wordt gesteld wat er te ver wachten is, zo de belijders van Jezus' naam, ten aanzien van Jezus door Jezus zelf. Maar bovenal: dit lijden en sterven zal zijn tot uitdélging van de schuld van de zijnen; het zal de inleiding zijn tot de overwinning op de dood, het zal de opening zijn van de poort naar de eeuwige vreugde. Daarom is het, hoe ernstig ook, een voor recht van het lijden van Christus te weten; het hoort bij het be lijden; het tékent de innige verhouding tussen Christus en Zijn gemeente; het bakent de weg af naar Gods Rijk. Gezegend is 't herdenken van het lijden van Christus; gezegend is het Kruis.' WAARDE G. E. HUIZING. Op het ogenblik werken in de Evan gelische Kerk in Duitsland onge veer 500 vrouwen als „Vikarin". In sommige landskerken worden zij „Pfarrvikarin" of wel „Pastorin" of „Pfarrerin" genoemd. Het zyn dan vrouwen, die hnn theologische oplei ding voltooid hebben, met zoals de mannelyke vicaris, die de hervormde kerk in Nederland kent en die zijn studie nog niet geheel klaar heeft. Na de eerste wereldoorlog begonnen ook meisjes theologie te studeren zonder dat er enig uitzicht was op een later taak in de kerk. In de tijd van de kerkstrijd tijdens de tweede wereldoorlog hebben deze vrouwen vaak de plaats van predikanten in genomen en hetzelfde werk gedaan. Daarom is men in 1945 begonnen de dienst van de „Vikarin" te regelen. De opdracht van de „Vikarin" komt over het algemeen niet precies over een met die van de predikant, maar wel neemt zij allerlei werk in de kerk van hem over: godsdienstonderwijs, gemeentewerk met prediking en ambtshandelingen, zielzorg, geestelij ke verzorging in ziekenhuizen en ge- Advertentie) POTTER SJ JLINIA Tepen hoest en Keelpii" Uitwerking frappant wordt ingcslingerd, Is het mogelyk dat ze versterft als ln de eenzaamheid van een woestijn. Het Is ook mogelyk dat zo'n kreet weerklank vindt in vele harten omdat ze iets bewust maakt van hetgeen min of meer onbewust reeds leefde. In en na de laatste wereldoorlog heeft prof. Kraemcr de leus uitgeroepen: de gemeente moet weer worden wat ze feitelijk reeds is, gemeente van Christus. Daaruit is toen voor de Ned. Herv. Kerk voortgekomen de beweging van gemeente opbouw, welke beweging verschillende kanten had, maar ze bleven alleen binnen het verband dat de gemeente moest worden opgebouwd en tou de kerk. van onderaf gestuwd, weer een an der gelaat kr|jgen. Nn hoort men wel eens zeg gen dat gemeenteopbouw is vastgelopen en dat de stuwkracht er uit is. Do geestdrift die er in het begin was, is er Inderdaad nu niet meer. Doen het is geenszins zo, dat we mogen zeggen dat de zaak is doodgebloed. Natuurlijk gaat alles niet zo voorspoedig als in het begin wel eens is gedroomd. In de praktijk bleek dat de materie waaruit een gemeente is opgebouwd, een zekere stugheid en traagheid heeft. Maar de oproep dat gemeenteleden moeten weten wat het betekent dat ze leden van de gemeente van Christus zijn, heeft toch weerklank gevonden, waarmee we niet willen zeggen dat dit het geval is geweest bij alle gemeenteleden. Het is nu 21 maanden geleden dat de 18, zoals ze gewoonlijk worden genoemd, hun oproep heb ben gedaan dat de gescheidenheid van de Her vormde en de Gereformeerde Kerken niet langer kon worden geduld en dat naar eenwording moest worden gestreefd. Dat is ook zo'n la-eet geweest die er uit is gegooid. Zou het meer zijn dan een kreet? Het hing er van af hoe hierop gereageerd zou worden, zowel door de ene partij in dit ge ding als door de andere. Enkele duizenden heb ben na die oproep spontaan geantwoord. Het waren er in ieder geval vele meer dan waarop men in dit beginstadium gerekend had. De 18 maakten toen bekend dat men meer van hen zou horen. Een jaar na de eerste oproep is er een hervormd-gereformeerd congres belegd. Men had er op gerekend dit te kunnen houden in de Dom kerk te Utrecht, maar de aanmeldingen kwamen in die mate binnen, dat naar een andere plaats moest worden uitgezien en zo heeft op 26 mei 1962 dat congres dan plaatsgevonden in een paar enorme jaarbeurshallen, waar ruim 4000 mensen uit allo 'delen van ons land bijeen zijn geweest. Tevoren was er een pocketboekje uitgekomen, „Van kerken tot kerk", dat inmiddels z'n derde druk heeft beleefd. Van dat congres „dat oen feest werd", hebben we uitvoerige verslagen in de dag- en weekbladen kunnen lezen. Niet alleen vanuit de twee betrokken kerken was er belang stelling voor deze verrassende gang van zaken, maar ook vanuit andere kerken is het gebeur de met belangstelling gevolgd. Een van de uit voerigste verslagen en later nog een nabespre king daarover, vonden we in het r.-k. dablad „De Tljd-Maasbode". Het was geschreven ln de geest van: ook w|j hebben daarmee te maken. En nu is van die 18 een nieuw pocketboekje verschenen: „Aanvaardt elkander". Het eers te wordt hierbij als bekend verondersteld. Op deze pagina is de vorige week dat tweede boekje al even aangekondigd. We vinden daarin een verslag van het congres te Utrecht en hetgeen de beide sprekers prof. mr. W. F. de Gaay Fort man en prof. dr. H. Berkhof aldaar hebben ge zegd. Dit wisten we zo al ongeveer, evenals we de oproep van het congres kenden. Het is niet temin plezierig de volledige tekst in handen te hebben. Op het congres is aan de deelnemers ge vraagd aan de 18 te schrijven wat naar hun mening nu kon worden gedaan. Ongeveer 450 van hen hebben naar de pen gegrepen. Dat is meer dan 10 pet., wat een hoog aantal is in zo'n geval. Door prof. Berkhof zijn deze opmerkingen en veronderstelde mogelijkheden geordend onder de titel: „Bemoedigende lectuur". Daarin vinden Are van alles en nog wat, vanaf „volhouden en doorgaan" tot aan de opleiding van predikanten uit beide betrokken kerken toe. „Juist de nuch terheid van vele reacties is bemoedigend. Hier spreken niet mensen, die van hun eigen kerk min of meer los zijn, maar juist mensen die zich •aan hun kerk gebonden weten en zich voor haar ook verantwoordelijk voelen", zo tekent prof. Berkhof hierbij aan. Maar het belangrijkste is dat mensen spreken die elkander willen aanvaar den zoals ze zijn. Ze zijn echter heen over de scheve voorstellingen die men vroeger dikwijls al leen maar van elkaar had, dat de andere kerk het grote Babyion uit de Openbaringen of de hel van Assen was. De actie van deze 18 is voortgekomen uit het evangelisatiewerk. Als inleiding op het verslag van het congres wordt het een en ander bloot gelegd van hetgeen is gebeurd eer, nu bjjna 2 jaar geleden, de verklaring aan de openbaarheid werd prijsgegeven. Heel deze beweging is in ster ke mate evangelisatorisch van aard. Wanneer men in de wereld van nu het evangelie wil bren gen, kan men elkaar doodeenvoudig niet mis sen. En dit geldt niet alleen van de twee kerken die hier direct in het geding zijn, maar ook van andere kerken. Zeer beslist vinden we in het pocketboekje gesteld dat de gereformeerde ker ken aan hun christelijk gereformeerde en vrij gemaakte gereformeerde broeders blijvend moe ten denken, en de Hervormde Kerk aan die ker ken, met wie zij een oecumenische band reeds heeft. De, kreet is geslaakt dat naar eenwording moet worden gestreefd en dat het onverantwoord is gescheiden verder te gaan. Het congres is gehouden en dat is dan een feest geworden. Nu komt echter het moeilijkste gedeelte, dat dit alles namelijk moet doordringen op het vlak van de gemeenteleden die niet,zoals deze 18, direct bij het evangelisatiewerk betrokken zijn. Dat zal in geen geval met die vaart gaan als tot nu toe de actie van de 18 heeft gevaren. Maar, dat deze actie is aangeslagen en dat er een appel kon worden gedaan op iets wat er, zij het soms niet helemaal bewust, toch leefde, is niet meer te ont kennen. Een feit is ook dat de verhoudingen nu reeds heel anders zijn dan bijvoorbeeld een tien jaar geleden en toen waren ze al compleet anders dan vóór 1940. Met olijdschap is hier een voortgaande ontwikkeling te constateren. Door de generale synode van .de Gereformeerde Ker ken is de mogelijkheid geschapen dat er ge meenschappelijke kerkdiensten met hervormden kunnen worden gehouden „bij bijzondere gelegen heden". Van deze mogelijkheid wordt gebruik ge maakt. In het ene gedeelte van ons land is dat in sterkere mate het geval dan in het andere. Er is veel meer contact tussen predikanten van beide kerken. Kerkeraden plegen in verschillen de gevallen overleg, waar men er vroeger niet aan dacht. Er worden gezamenlijke vergade ringen van ambtsdragers gehouden. Zelfs komt het voor dat men gezamenlijke diensten houdt wanneer een van de twee kerken niet gebruikt kan worden en er des voormiddags een hervorm de predikant optreedt voor de verenigde schare en de3 namiddags een gereformeerd predikant of omgekeerd. Dit kan dus al onder „bijzondere ge legenheden" vallen. Na het congres te Utreoht zijn er gesprekskrin- gen en bijbelkringen van hervormden en gerefor meerden gekomen. Het nieuwe pocketboekje van de 18 wil voor deze gespreksmateriaal verschaf fen. Doch we moeten ons nu niet gaan inbeelden dat alles even vlot gaat. Zij, die aan deze actie meedoen of er ergens door gepakt zijn, hebben een zekere openheid voor hetgeen in deze bewe ging gesteld wordt. Wanneer we vragen naar het brede vlak van de gemeenteleden, dan is hier nog heel wat te doen. Zij, die instemmen met de actie van de 18 laten zich horen. Z|j die er niet mee instemmen, laten zich in de meeste gevallen niet horen. We zyn nog lang niet zover dat de gedachten van de 18 algemeen aanvaard zullen worden. Maar, al zal deze actie vertragen en misschien op bepaalde punten tot stilstand komen, in teder geval is er iets uitgesproken, dat niet meer weg te denken zal zyn Het laatste stuk van het nieuwe pocketboekje bestaat uit een aantal bij belstudies over Handelingen 1-5 en Romeinen 15. Daarbij staan discussievragen. Een ervan luidt: Wat gebeurt er in uw woonplaats om de ge meenschap van allen die geloven, te verstoren? Wat l|ikt U bevorderlijk voor de opbouw van deze gemeenschap? Daarover beginnen we pas na te denken. H. vangenissen, in het vrouwen- en jeugdwerk. De laatste tijd wordt overwogen om de Vikarin ook officieel in een predi kantsplaats te doen werken (in zo verre de betrokken gemeente daar geen bezwaar tegen heeft). In ver schillende kerken is dit al aanvaard en ook de theologische commissie van de Verenigde Evangelisch-Lutherse Kerk heeft zich hiervoor uitgespro ken. Er komen echter nog wel enkele problemen op. Bijvoorbeeld een later huwelyk van een Vikarin. Gebruik is, dat zy dan uit het ambt treedt, maar is de ordening tot het ambt niet voor het leven? Verder wordt de vraag gesteld of het in deze tijd van toenadering tot de Rooms-Katholieke en Orthodoxe Ker ken niet onjuist is om regelingen te treffen, die door die kerken niet aan vaard kunnen worden en die niet noodzakelijk zijn in verband met de waarheids vraag. Ondanks deze vraagstukken studeren ruim 450 vrouwen uit de Evangelische kerk theologie. Prins Bernhard spreekt op jubileumbijeenkomst gereformeerd jeugdwerk Prins Bernhard zal een toespraak houden op de samenkomst van de Bond van Gereformeerde Jeugdver enigingen in de Margriethal te Utrecht op Hemelvaartsdag (23 mei). Deze wordt belegd ter viering van het 75-jarige jubileum van het gere formeerd jeugdwerk. Woensdagmid dag 22 mei, is een officiële herden kingsbijeenkomst gehouden. In de dankdienst in de Domkerk is de bondsvoorzitter, ds. G. N. Lammens (Heemstede) voorganger. Na de prins zullen op de bondsdag vier sprekers vanuit hun eigen le venskring in korte toespraken zeg gen wat wij vandaag van de jeugd verwachten. Aan het slot van de samenkomst wordt de opbrengst bekendgemaakt van de inzamelactie „Heb het hart eens", op de bondsdag 1962 begonnen en bestemd voor het op te zetten zendingsjeugdwerk in Ruanda, be kendgemaakt. Verder is er een „show" waarop kerkelijke organen en christelijke organisaties tonen wat zij doen en wat zij de jeugd heb ben te bieden. In de namiddag wordt het spel „De Zaak J.", geschreven door bondsvoorzitter ds. Lammens, ds. W. Gispen en J. E. Niemeijer, op gevoerd. (Advertentie) drogen in met Purolpoeder.fi.60eifi.- Ambtsdragerskamer voor studiedoeleinden De centrale kerkeraad van de hervormde gemeente te Middelburg stelt de ambts dragerskamer 's woens dags- en vrijdagsavonds ter beschikking voor stu diedoeleinden aan de ambtsdragers. Ook belang stellenden kunnen hiervan gebruik maken. Zo staat te lezen in „Gemeentele ven". Er is een begin gemaakt met het vormen van een bibliotheek, waarin diver se publikaties over kerke lijke onderwerpen van be kende schrijvers aanwezig zijn. Wie geïnteresseerd is in gebedsgenezing, in huis bezoek, huisgemeenten of bijbelstudie kan er terecht. Ook zijn er verschillende tijdschriften in deze biblio theek. Verder vindt men er een dienstboek, een kerkorde en een encyclope- die van het christendom. Men kan desnoods de boe ken en een maand oude tijdschriften (tijdelijk) mee naar huis nemen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1963 | | pagina 9