TONNY VAN DER LINDEN: BLIJ DAT DE
FEIJENOORDERS ER WEER BIJ ZIJN
HUISDOKTER EN DE SNEEUW
Wandelend over het ijs
WIJ VOELEN ONS BESLIST NIET
KANSLOOS TEGEN DE BELGEN
België vreest vleugel
Moulijn-Bouwmeester
Pannekoeksensaties in Londen
en Olney op vastenavond
Nederland-België
niet op televisie
DE HARDWERKENDE MILJONAIR
ZATERDAG 2 MAART 1963
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
WJi'l voelen ons beslist niet kansloos tegen de Belgen. We hebben nu
weer een ploeg en vooral een voorhoede waar zelfvertrouwen in
zit. Vanzelfsprekend ben ik blij, dat de linker-Feijenoord-vleugel weer van
de partij is. Niet alleen omdat dat de sterkste wing is die we in ons land
hebben, maar ook omdat ik nu als middenvoor meer in combinaties opge
nomen zal worden, meer dan toen ik in Kopenhagen tegen de Denen
tussen vier Ajaxieden speelde", vertelt de 30-jarig TONNY VAN DER
LINDEN, die in de a.s. strijd tegen de Belgen de midvoorplaats in ons
nationale voetbalelftal zal bezetten.
„Begrijp me goed, ik heb niets tegen
de jongens van Ajax, kan heel goed
met ze opschieten, maar het is vrij
logisch dat die jongens, omdat ze
elke week met elkaar spelen, elkaar
eerder zullen zien in het spel, elkaar
beter zullen aanvoelen dan ze dat
mij als vreemde eend in hun bijt zul
len doen. Hetzelfde zou gebeuren als
bijvoorbeeld een Henk Groot opge
steld zou staan in onze DOS-voor-
hoede. Nu die linie bestaat uit twee
Ajaxieden, twee Feijenoorders en een
DOS-er, zullen we elkaar wel moeten
vinden. Dat betekent dus voor mij
als middenvoor, dat ik meer in de
opbouw van de aanvallen zal worden
betrokken. Het nadeel van zo'n linie
bestaande uit spelers van verschil
lende clubs is natuurlijk, dat je min
der makkelijk combineert, omdat je
te weinig met elkaar traint om alles
van elkaar te weten, te voelen.
Ie weinig
JTaar dat is niet alleen een nadeel
1V1 voor de voorhoede, dat geldt
voor het hele nationale team. Wat
spelen wij nou eigenlijk als nationaal
team met elkaar. Gebeurt het, dan
is het in een interland, waarbij het
resultaat het belangrijkste is. Als na
tionale spelers krijgen we veel te wei
nig gelegenheid elkaar te leren
kennen in oefenwedstrijden. Die en
kele centrale trainingen voor een
interland kunnen dat niet opvangen.
Alleen in een wedstrijd leer je het
speltype, de stijl kortom alles van
je medespeler. Dat is ook de reden,
dat een Nederlands clubteam in in
ternationale wedstrijden tot betere
resultaten komt dan ons nationale
team. Dat is helemaal geen wijsheid
van my, wat ik nu zeg. Dat is al
een oud zeer. waar echter helaas
nog steeds niets aan gedaan wordt.
Over schuld praat ik niet, want ik
denk, dat de clubbesturen en de bond
elkaar wat dat betreft weinig toe
geven.
of leg je even de bal goed voor je
schoen, dan heb je al enkele tegen
standers op je benen. Je moet eigen
lijk al voor je een bal toegespeeld
krijgt weten wat je er mee zult doen,
weten waar je teamgenoten staan,
of wat ze zullen doen als je de bal
krijgt. Dat weten leer je nogmaals
alleen als je vaak met elkaar
speelt. Mijn eigen club is daar een
goed voorbeeld van. Je kunt DOS
toch echt geen team noemen van
sterren. Toch staan we bovenaan
de ranglijst omdat we een hechte
eenheid vormen, omdat we elkaar
kennen van haver tot gort, elkaar
ook opzoeken buiten het speelveld.
Hoe langer de competitie draaide, des
te beter begonnen wij te spelen.
Daarom ben ik ook een beetje bang
dat die lange stilstand door de kou
vooral DOS geen goed zal doen. Een
echt kampioensteam hebben we vol
gens mij niet, maar we maken een
goede kans bij de eerste vier te ko
men omdat we als team sterk zijn,
een eenheid vormen. Vaak hoor je
zeggen: ons nationale team mist ster
ren als Wilkes, Lenstra en Rijvers.
Goed! Maar waarom gooit men het
dan niet over een andere boeg en
tracht men een sterke eenheid te
krijgen, waarom laat men bijvoor
beeld een Nederlands elftal niet eens
een seizoen lang ongewijzigd?"
Abnormale factoren
„E*en prognose geven over de aan-
l_j staande strjjd tegen België kan
niemand, omdat er vele abnormale
factoren een rol kunnen spelen. Hoe
is het veld? Hard? Zacht? Hoe zyn
de jongens? Iedereen is in een prima
conditie, maar velen hebben geen
kans gehad door de vorst om in wed
strijden hun combinatie-feeling, hun
speloverzicht, hun reactiesnelheid op
peil te houden.
Nee, geen nadenkend mens, zal nu
met behoorlijke redenen omkleed een
uitslag durven voorspellen, omdat
ook de Belgen hebben stilgestaan,
omdat Anderlecht een tien dagen
later tegen Dundee om de Europa
cup moet spelen, omdater zoveel
factoren zijn, die de wedstrijd nu
kunnen beïnvloeden.
Vertrouwen hebben we. Waarom
niet Zijn wij minder dan de Belgen
Antwerpen moet je niet rekenen. Dat
was een gelegenheidselftal. Niets dan
lof voor de elf die toen in het veld
stonden. Na zondag kunnen we pas
zeggen of de Belgen werkelijk een
stuk beter zijn dan wij", zo besluit
onze nationale middenvoor Tonny
van der Linden.
JAN DASSEN.
De zondag in Rotterdam té spelen
voetbalwedstrijd NederlandBel
gië zal niet door de televisie wor
den uitgezonden, omdat de Bel
gische voetbalbond er bezwaar te
gen gemaakt heeft. De Belgen
zeggen: wy spelen zondag ge
waar alle competitiewedstrijden
en de plaatsen zijn niet uitver
kocht, ook al door de kou. Kun
nen de Belgen de Nederlandse te
levisie-uitzending volgen, dan blij
ven ze thuis.
Flitsen van de wedstrijd zullen 's
avonds wel in het Sportjournaal
worden uitgezonden.
FEIJENOORDERS WEER PARAAT
Sowjet-kritiek
op Oostenrijk
In een door het persbureau „Tass" ver
spreide niet-officiële verklaring wordt
kritiek geleverd op het verzoek van
Oostenrijk tot associatie met de E.E.G.
Een associatie zou niet alleen in strijd
zijn met de verplichtingen, die Oosten
rijk bij het staatsverdrag van 1955 op
zich heeft genomen, doch dit land tevens
aan de kant brengen van het militaire
N.A.V.O.-blok, dat de Sowjet-Unie en
de overige socialistische landen vijandig
gezind is. Niemand kan de illusie koes
teren dat het lidmaatschap van de E.E.G.
tot uitsluitend economische betrekkingen
met de leden-landen beperkt blijft en
geen politieke en militaire verplichtin
gen meebrengt, aldus „Tass".
Niet alleen van
speltechnisch
belang.
(Van onze sportredacteur).
VELDEN heeffc een interland-
voetbalwedstrijd tussen Neder
land en België al vóór de strijd
werkelijk begonnen was de span
ning er zo ingehouden als die van
zondag a.s. in het Feijenoordsta-
dion te Rotterdam. Wekenlang
heeft namelijk het gevaar ge
dreigd, dat voor het eerst in de
geschiedenis een interland tussen
Nederland en België moest worden
uitgesteld. Maar dank zij een ex
perimentele aanval op sneeuw en
ijs in de kuip van Bas van Krim-
TONNY v. d. LINDEN
...samenspel...
Durf
„r\Q Belgen hebben nu een hecht
\J nationaal team, omdat ze de
durf hadden een jong team samen-
te stellen en dat hoe de uitslagen
van hun interlands ook waren bij
elkaar te houden en de spelers op
elkaar te laten inspelen. Goed, Jurion.
Van Himst en Hanon zjjn prima voet
ballers, maar zijn ze zoveel beter
als enkelen onder ons? Het team
als geheel is hechter, beter inge
speeld en in hun 4-2-4-systeem een
bijna niet te kloppen tegenstander.
Doelpunten tegen de Belgen maken
Is nu een bjjzonder zware opgave.
Dat is trouwens door de gewijzigde
systemen in het moderne voetbal
veel moeilijker dan vroeger. Mannen
als Lenstra, Wilkes en Rijver» waren
kelen, maar hadden ook hun tyd
mee, konden makkelijker *ot scoren
komen dan nu. Midvoors van vroe
ger, die steeds scherp opgesteld ston
den en loerden op ballen waar ze
Ik bedoel een middenvoor als bijvoor
beeld Bram Appel, een echte storm
ram zou nu veel minder treffers heb
ben dan vroeger, omdat een storm
ram in de huidige systemen zo af
gedekt wordt, zo onbereikbaar voor
zjjn medespelers wordt, dat hij wei
nig kansen meer krijgt.
Modern
••J7en moderne
Als de auto
vastloopt
Een van de prettige dingen in dit
barre seizoen van sneeuw en ijs
zijn de kleine spreekuren. Ook het
aantal boodschappen vermindert,
de mensen worden nu dus blijk
baar ook beter zonder dokter. Het
gevolg van een en ander is, dat on
danks de moeilijkheden buiten, je
dikwijls wel in staat bent, je route
in een redelijke tijd te volbrengen.
Moeilijkheden zijn er echter te
over in deze dagen.
Een van de meest verbazingwekkende
feiten vind ik wel het geïsoleerd zijn.
We zijn zó gewend aan de goed berijd
bare wegen, dat je er gewoon niet dan
wilt, dat je er nu ineens niet over kunt
rijden. En dat nog wel door opgestoven
sneeuw! Op de weg naar Dieuwke van
Tiemen de Jong, die koorts en heftige
oorpijn heeft, trap je ei- dan ook weer
grandioos in en je merkt het pas als de
wagen weer muurvast zit. Enfin, moedig
de schop uit de auto gehaald je bent
goed gewapend tegen dergelijke dingen
en maar scheppen.
middenvoor moet
achteraan konden
NEDERLAND
ze ineens in
in het centrum op passes wachten,
maar moet mee openingen maken in
de verdedigingsmuur van de tegen
partij. Hij moet switchen, terugge
trokken kunnen spelen, teamgenoten
kunnen lanceren, hij moet het spel
kunnen zien. Dat maakt voor mij
dc voetballer, de man, die dc goede
opening, combinatie, mogelijkheid tot
scoren ziet in dat ene seconde-onder-
deel waarin je een bal hebt. Vooral
als middenvoor, die meestal het stem
pel draagt een gevaarlijk schutter te
zijn, krijg je heel weinig tijd tegen
woordig om iets zinnigs met een
toegespeelde bal te doen. Aarzel je
even, zoek je even naar een opening,
PIETERS GRAAFLAND
Feijenoord
HAAK
(A.D.O.)
OUDERLAND
(Ajax)
VAN WISSEN PRONK
(P.S.V.) (Ajax)
SWART GROOT VAN DER LINDEN
(Ajax) (Ajax) (D.O.S.)
MULLER
(Ajax)
BOUWMEESTER MOULIJN
(Feijenoord) (Feijenoord)
DEURWAARDER VAN HIMST v. d. BERG STOCKMAN
(Brugge) (Anderlecht) (Union St. Gillis) (Anderlecht)
LIPPENS
(Anderlecht)
CORNELIS
(Anderlecht)
VERBIEST
(Anderlecht)
NICOLAY
Standard
HANON
(Anderlecht)
HEYLENS
(Anderlecht)
In een interview voor de
Britse televisie heefl
Jean Paul Getty, een van
de rijkste mannen ter
wereld, verklaard, dat
miljonairs het hardst
van alle mensen werken.
De in Minnesota geboren
en in Engeland wonende
geldmagnaat, gezeten te
midden van de pronk
stukken van zijn parti
culiere museum. zei:
„Miljonairs werken lan
ger dan wie ook". Dit
betekent echter niet. dat
Getty bereid is zich te
rug te trekken. „Ik heb
nooit het gevoel gehad,
dat Ik ben uitgeran
geerd. ik vecht door"
aldus Gelty.
Naar zijn mening „was
het heel goed", dat hij
zijn geld, wanneer hi)
stierf, niet mee kon ne
men. „aangezien het een
last zou kunnen zijn".
Getty's 70 ondernemin
gen lovcren hem 4000
pond sterling per uur op.
Getty is vijfmaal ge
huwd geweest, hoeft vier
kinderen en zeven klein
kinderen, I-lcl grootste
gedeelte van z(in fortuin
heeft hl1 van zijn vader
geërfd
..Ik volgde hem in de
zaak op", zei de miljo
nair. .Als m|jn vader nu
terug zou komen en zou
vragen, hoe de zaken er
voor stonden, zou lk ant
woorden. het loopt best".
Getty's vader begon met
de opbouw van zijn for
tuin, toen h(1 voor 200
pond enkele hectares In
diaans grondgebied in
Oklahoma kocht. Er
bleek olie in te zitten.
Getty beschreef zichzelf
als .".hard werkend, intel
ligent en rijk aan ver
beeldingskracht". Maar
hij zei. dat hfj „mensen
met een rijkere fantasie"
had gekend en dat hij
„niet intelligenter was
dan andere mensen" die
hij kende.
Per dag neemt Getty
ongeveer 50 belangrijke
zakelijke beslissingen. In
het begin van de derti
ger jaren kocht hij aan
delen In plaats van ze t<
verkopen.
Hij zei. dat hij bewonde
ring had voor Julius
Caesar, Benito Mussolini,
Sir Winston Churchill en
president Kennedy, maar
dat hij afgunstig was
„op jongere mensen, die
sterker, en vrolijker zijn
dan ik ben en een beter
karakter hebben".
Getty- verklaarde, dat hij
enkele goede vrienden in I
zijn leven had. Hij had
hel overigens te druk
om zich eenzaam te voe
len". De man woont
thans alleen in zijn grote
Engelse landhuis.
Hij vreest voor „ziekte,
ouderdom, hulpeloosheid
en waanzinnigen. die
mijn huis zouden kunnen
opblazen". Getty laat
zich bewaken door Duit
se herdershonden.
Stille spreekuren
Dan toch maar over de vaart, maar ook
dat valt tegen. Want die is óf spiegel
glad óf er lig sneeuw. En bovendien is
immers Durk er gisteren nog doorge
zakt? En dat was bij daglicht en nu is
het donker. Wie ziet je als er iets ge
beurt? Je krijgt het intussen wel warm
ondanks de snijdende oostenwind, die
nog onverminderd over de kale be
sneeuwde weilanden raast. Je hoopt, dat
Piertje nog even wacht, want erg hard
schiet je niet op. Je bent blij, dat je des
tijds toch maar die gekke jas met die
capuchon gekocht hebt, want die is lek
ker warm. En je wilt alle collega's wel
aanraden bij zulk weer de pyamabroek
aan te houden. En je hoopt, dat dit de
enige keer is, dat je naar P. loopt. Ver
der weet je nu helemaal zeker, dat je
niet van wandelen houdt Dat deed je
vroeger ook al niet, maar nu helemaal
niet meer. Die verlostas wordt ook
steeds zwaarder, je neemt je voor toch
nog eens na te gaan, of er nog niet het
een of ander uit kan. En als er nu eens
wat bijzonders bij Piertje is, een voorlig
gende navelstreng of iets anders geks,
wat doe je er dan mee? Naar 't zieken
huis kan ze niet, op geen enkele manier.
Of 't zou een helikopter moeten zijn,
maar ik geloof niet dat ze met deze wind
kunnen vliegen, 't Zou overigens wel een
spektakel geven in P.
Hulp
Dit valt echter tegen. Omdat de sneeuw
toch blijft stuiven, verder omdat je ijs
koude handen krijgt en ten slotte
omdat er zoveel onder de auto zit, of
liever, omdat de auto op zoveel sneeuw
ligt, dat er gewoon geen beginnen aan
is. Als je dan met behulp van enige
opgetrommelde mannen ongeveer een
uur aan 't prutsen geweest bent, reali
seer je je, dat je toch maar beter je ga
rageman kunt opbellen, want die heeft
sinds kort gelükkig een takelauto. In de
hoop, dat hij ook niet vast blijft zitten
met dat gevaarte de- kleine duintjes
waar je een uur geleden nog net over
kon rijden, zijn ook al grotere sneeuw
hopen geworden bel je hem op en
vraagt of hy gauw komt. Inmiddels ga
je zelf lopende de laatste paar honderd
meter naar de kleine Dieuwke, die in
derdaad een fikse etitis heeft.
Terugkomende is de hulp gearriveerd
en heeft de auto er overigens ook
met moeite toch nog wel vrij snel uit-
getakeld. Als je dan rydend achter de
takel aan nog drie keer vast hebt ge
zeten en los bent getrokken en weer in
de bewoonde wereld arriveert:, biykt dat
dat stomme sneeuwhoop je je 2% uur
heeft gekost!
Gelukkig hebbeh de meeste patiënten
wel begrip voor de moeiiykheden en roe
pen minder gauw dan gewoonlyk. De
kraamvrouwen trekken zich er echter
niets van aan. Als alle toegangswegen
tot de plaats waar je woont praktisch
dichtgesneeuwd zyn, bedenk je met
schrik dat in het zes kilometer noorde-
lijk gelegen dorp P. twee kraamvrou
wen uitgerekend zijn. Als se nu nog
maar even wachten met bevallen, denk
je. Natuuriyk wachten ze niet. Ze be
vallen juist nu. Als je nog heeriyk warm
in bed ligt en 's morgens om 6 uur de
telefoon gaat, weet je het meteen. Dat
Is vast Piertje, die is nooit ,,over tyd".
Natuuriyk is het Piertje. Sybren, haar
man, vraagt ot dokter maar wil komen,
want „het" is al om 3 uur begonnen. De
„baakster" heeft gezegd, dat dokter nu
maar geroepen moest worden, want hy
zal wel een „eindje" moeten lopen. Je
herinnert je nog van de vorige keer. dat
je nog maar net op tijd was en toen
kon je er snel met de wagen komen.
By de garage voel je weer goed boe het
waait. En het „sneeuwjagen". zoals ze
hier zeggen, is bepaald nog niet vermin
derd. Natuuriyk wil de garagedeur weer
niet open biyven staan. Hoe vaak heb Ie
niet vastgesteld dat dat verdraaide
haakje nu eindeiyk eens gemaakt moet
worden. Eenmaal op weg kun je nog
ongeveer een kilometer ryden tot de
boerdery van Dykstra. Hier houdt alles
op, behalve de sneeuwstorm. Van deze
plaats tot Piertje zit de hele weg langs
de vaart onder de sneeuw. Bergen van
een halve tot anderhalve meter.
Over het ijs
By Dijkstra brandt licht in de stal.
Je zet je auto op het erf cn vraagt
naar de bekende weg Of de hele wej
dicht zit? Het melken onderbreken!
antwoordt de boer bevestigend. Hy
beziet je meewarig. „Moet dokter he
lemaal naar I»? Jonge, Jonge, dokter
heeft ook reizen". Hiermee is dokter
liet volkomen eens, maar 't helpt i
nig. Iiy besluit om maar over de
vaart te gaan lopen, daar ligt minder
sneeuw. „Als dokter maar niet. over
de vaart gaat", zegt de boer, „want
daar is gisteren Durk de Jong, dok
ter kent hem wel. nog doorgezakt.
Het broeit zo onder de sneeuw, ziet
U". Dan maar over de weg, denk je
maar dat valt. even tegen! By elki
stap. die je doet zak je, ik weel niet
hoever in de sneeuw. Dat gaat dus
niet.
Niet bang
Na veel wegzakken en uitglijden bereik
je eindelyk na een kleine twee uren
zwoegen de boerderij. Zou het kind er al
zijn? Nee, het kind is er nog niet. Maar
het komt gelukkig wel gauw. Twee uur
na aankomst is alles aehtei de rug en
zit je aan een stevig ontbijt. Je besluit
om dan maar meteen enkele andere vi
sites in P. af te werken. De mensen zijn
verbaasd. „Dokter is ook niet bang r -
een beetje sneeuw". Nee, vanmorgen
wel, maar dat zeg je niet. Je trekt een
rezicht of er niets is, dat je liever doet.
)at beetje sneeuw is overigens op vele
ilaatsen zo hoog, dat velen vanuit hun
luiskamer de overkant van de straat
niet kunnen zien.
De terugreis naar de auto is wat
makkelijker. Bij dag blijkt het verstan
diger om niet over de weg- en ook niet
over de vaart te gaan maar gewoon
recht uit. dwars door de weilanden. Alle
sloten zyn toch immers dicht gevroren
en op het land Aigt minder sneeuw dan
op de weg. Maar 't is nog wel erg koud,
dat wel, en de wind is nog niet gaan
liggen
Daar is Lolkje
De rest van de dag is vry normaal. In
de eigen plaats kun je overal gewoon
komen en er zjjn geen ernstige bood
schappen meer van buitenaf. De sneeuw
ruimers blijken echter de wegen naar
de omliggende dorpjes niet open te lcun-
Iji „Medisch Contact" van 22 fe
bruari, officieel orgaan van de
Koninklijke Nederlandse Maat
schappij tot bevordering der ge
neeskunst, troffen wij bijgaande
pennevrucht van een huisarts ten
plattelande. Zijn relaas zal hoogst-
waarschijnlijk niet uniek zijn. Het
moge echter, hier met vriendelijke
toestemming van de redactie van
„Medisch Contact" overgenomen,
strekken tot verhoogde waarde
ring voor de man, die braaf voor
het minste wissewasje komt op
draven wanneer zijn patiënten het
maar alarmerend genoeg aankle
den en die bij echte noodzaak
meermalen daags klaarstaat.
Meer tot „leringhe" derhalve, dan
:ot „vermaeck"
pen staat het nu wel vast: deze
iandenontmoeting gaat zondag
door.
Op deze met zoveel zorg behandelde
grasmat moet het .Nederlands elftal
eindelijk weer eens een prestatie van
betekenis leveren. Men weet het: in
1962 heeft het Oranjeteam tweemaal
achtereenvolgens een nederlaag ge
leden in het Deurnestadion. En nog
altijd is er voor het Nederlands elf
tal een wrange nasmaak van een
bittere pil: de onverwachte neder
laag tegen de Noorse amateurs. Wil
het Nederlands elftal dan ook nog
enigszins meetellen in het Europese
voetbal, dan zal nu eindelijk eens van
België gewonnen moeten worden...
De kans daarop is niet denkbeeldig.
De laatste maanden wordt in Bel
gië met veel meer ontzag naar het Ne
derlandse voetbal gekeken dan een half
jaar geleden nog. Natuurlijk: dat was
vooral te danken aan Feijenoord, dat
voor de ogen van duizenden Belgen in
het Deurnestadion Vasas uitschakelde
de Europacup en dat daarna de
eerste wedstrijd tegen Reims won. Daar
mee kwamen de Rotterdammers zelfs
een stap verder dan het in België zo he
melhoog geprezen Anderlecht, die zyn
eersté wedstrijd tegen Dundee uit Schot
land nog moet spelen.
Weliswaar heeft het officiële orgaan
van de Belgische voetbalbond kleinerend
geschreven over de prestaties van
Feijenoord tegen Vasas en Reims, maar
dat neemt toch niet weg, dat de schrik
er in België weer enigszins in zit. In
dit officiële orgaan -werd over Feijen
oord zelfs geschreven: „een pack rug-
byspelers en een ton spieren en been
deren". Alleen Moulijn kon voor enige
verfijning zorgen zo meende men, maar
de Belgische keuzeheer Vandenstock
bagatelliseerde ook dat met de opmer
king, dat Moulijn van nu niet meer de
Moulyn van 1959-1961 is
'aar ook de heer Vandenstock zal
begrepen hebben, dat het niet al-
nen houden. Het blijft waaien en de
sneeuw bijft stuiven. En je denkt aan
die andere mogelijke bevalling. Ook in
P., maar een paar honderd meter verder
dan Piertje. En als je dan 's morgens
vroeg weer behaaglijk in je bed ligt en
de telefoon naast je gaat weer om onge
veer half zes, dan weet je het weer met
een. Dat zal nu vast Lolkje zyn.
En het is Lolkje, uit P. „Het" is al een
poosje bezig en de „baakster" heeft 't
gezegd- Dokter moet komen. We roepen
maar bijtijds want dokter zal er wel
enige tijd voor nodig hebben om hier te
komen. Dat denkt dokter ook. Hg is er
geheel mee op de hoogte. Hij weet het
zogezegd uit ervaring. En mopperend
kleed je je aan, je houdt je pyamabroek
aan je stopt je broekspgpen goed by de
laarzen in. Je kijkt afgunstig naar je
vrouw, die heerlgk doorslaapt. De ga
ragedeur wil weer niet open blijven
staan. En je rydt weer tot de boerderg
van Dgkstra. Inderdaad hij zit weer te
melken. Jonge, jongeHij leent
een riem, dan kun je de verlostas om
schouder hangen. Na honderd meter,
sjouwen breekt de riem en rolt de tas
in de sneeuw
Ik wou dat het warm water ging r
nen
Vechtende jongens en rennende meisjes
Middeleeuwse gebruiken worden
nog steeds in ere gehouden
M'
leen van speltechnisch belang voor
het Nederlands elftal, maar ook van
psychologisch belang is, dat de
Feijenoorders nu weer mogen spelen
in het Oranjeteam. In het Belgische
kamp Is men met name bevreesd
voor de vleugel Monlyn-Bouwmees-
ter.. De opmerkingen van het officië
le orgaan van de Belgische voetbal
bond en van de heer Vandenstock
moeten dan ook slechts beschouwd
worden als een Belgische poging om
de koude oorlog voor de wedstrijd
te winnen.
Inderdaad is het Nederlands elftal met
de aanvalslinie Swart - Groot - Van
der Linden - Bouwmeester - Moulijn
geenszins kansloos. Nu aanvoerder Jef
'urion niet kan meespelen bij de Bel-
ren wegens een blessure achten we de
Nederlandse aanvalslinie zelfs sterker.
Nu Nederland in feite een nieuwe de
fensie gaat opbouwen, blyft het verde-
digingsblok vanzelfsprekend een vraag
teken. Met Pieters Graafland weer m
het doel mag men echter vertrouwen
stellen in dit verdedigingsblok. Een be
langrijk winstpunt is, dat Nederland nu
aantreedt met een nationale topselectie,
die niet zoals in feite in de vorige
welstryd tegen België het geval was
bij voorbaat al geslagen Er zijn
kansen te over voor Oranje
(Bijzondere medewerking)
(N.V.O.) ANNEKOEK-DINSDAG" noemt men in Engeland de
dag vóór het begin van de vasten, dus vastenavond. Hoe is die be
naming ontstaan? Het antwoord op deze vraag ligt in de middel
eeuwen, zeg vijf tot zes eeuwen geleden. Uit dat verre verleden
stamt namelijk niet slechts de naam „Pannekoek-Dinsdag", maar
ook het wijd en zijd in Engeland bestaande gebruik om op die dins
dag pannekoeken te eten. Dit gebruik vond zijn oorsprong in de
gestrengheid der middeleeuwse geestelijkheid en de zuinigheid der
middeleeuwse huisvrouwen.
sein om te stoppen. De jongens staan
dan op en tonen de stukken panne-
koek, die zy veroverden. Wie het
grootste stuk heeft, wordt als win
naar geproclameerd en krijgt als
prijs een guinea (ƒ10,40).
Het is meestal niet mogelijk om op
het oog uit te maken, %velk stuk het
grootste is. Dan gaat de kok naar de
keuken om zijn weegschaal te halen.
Onder ademloze spanning weegt hg
de verschillende stulcken af en be
paalt zo, wie de winnaar is. Niet
slechts de winnaar krijgt een prijs,
ook de kok vaart niet slecht bij dat
vijf eeuwen oude „pannekoek-ge-
Rennen maar
In de middeleeuwen waren de vas-
tenvoorschriften zeer streng en
wat meer zegt lette de geestelijk
heid zeer scherp op de naleving dier
voorschriften. Boter en eieren be
hoorden tot de etenswaren, die geen
christen in de vastentyd mocht ver
orberen. Het behoeft wel geen be
toog, dat de Engelse huisvrouwen er
niet aan dachten om de eieren en de
boter, die zy aan de vooravond van
de vasten in huis hadden, op de vuil
nisbelt of op de mesthoop te gooien.
Dat ware zowel zondig als jammer
geweest.
De oplossing van het probleem was
eenvoudig. Men vermengde de eieren
3n de boter met bloem, melk en wat
water. Dit mengsel roerde men tot
het een goed beslag was. Uit dit be
slag maakte men byzonder smakelij
ke pannekoeken. Het gebruik wilde,
dat men de pannekoeken niet met
een mes of spa mocht keren, doch ze
omhoog moest gooien en dan weer
opvangen in de pan.
In onze tyd zyn de vastenvoorschrif-
ten heel wat minder streng dan in
de middeleeuwen. Misschien worden
ze bovendien minder In acht genomen
dan toen. Maar het gebruik van pan-
nekoeken bakken en' eten heeft zich
in Engeland hardnekkig gehand
haafd. Op twee plaatsen in Londen
en in Olney (Buckinghamshire)
kan men op vastenavond i „Shrove
Tuesday" zeggen de Engelsen) nog
middeleeuwse gebruiken in optima
forma zien. In Londen is dat een
„pannekoek-gevecht". in Olnev een
„pannekoek-race".
Westminster School
Hot jaarlijkse „pannokoek-eevecht'
In de beroemde Londense Westmin
ster School is oen gebeurtenis van
belang. Op de ochtend vóór het begin
van de vasten komen alle leerlingen
samen ii de grote zaal. Iedere kin®
wijst een vertegenwoordiger of „vech
ter" aan. De „vechters" stellen ziel»
vervolgens op in een rij.
Is dit gebeurd, dan verschijnen in
rlechtige optocht cn gestoken in of
ficiële kledij de pedel met de scepter
Tin de school, de kok met witte muts
en wit schort, de deken van West
minster. de koster en de directeur
van de school. De kok draagt plech
tig een pannekoek in een pan. De
directeur stelt onder doodse stilte de
leerlingen In kennis van de aanwe
zigheid van kok en pannekoek. Ver
volgens geeft hjj de kok een teken,
waarop „Witmuts" de pannekoek
over zijn schouder in de zaal gooit.
Dan begint het spektakel. Als een
horde wilden storten de „vechters"
zich op de pannekoek met het doel,
een zo groot mogelyk stuk te be
machtigen, Het is een „free fight for
all"! Lang duurt het niet, want na
twee minu'cn geefl de directeur het
In de loop der tijden is het vasten-
avondpannekoekenfestyn hier en daar
in Engeland in onbruik geraakt. Niet
echter in Olney. Daar organiseert
men nog ieder jaar op vastenavond
een bijzonder amusante wedloop voor
huisvrouwen. Het traject is de weg
van het marktplein naar de kerk van
St. Pieter en St. Paulns.
Als op de dag vóór het begin der
vasten 's ochtends de kerkklokken
beginnen te luiden, verzamelen de
deelneemsters zich op het marktplein.
Elk harer heeft een braadpan
een gloeiend-hete pannekoek in de
hand. Op een teken van de organi
sator van de wedstrijd rennen de
vrouwen naar de kerk. Zij moeten
de pan in de hand houden en onder
weg de pannekoek minstens driemaal
in de lucht werpen en weer opvan
gen. Na de race houdt men een korte
dienst in de kerk. Na afloop geeft de.
geesteiyke zy'n zegen en de koster
een zoen aan de winnende huisvrouw.
De pannekoeken, die de wedstrijd
overleven (natuurlijk sneuvelen er
vele tijdens de race!), ontvangen de
klokkeiuiders als vastenavondsge
schenk.
De eerste „pannekoekwedloop" in
Olney vond plaats in 1445. Het ge
bruik is dus ruim vijf eeuwen oud.
De toeschouwers amuseren zich al
tijd kostelijk. Een paar jaar geleden
sloegen enige toeristen uit de plaats
Liberal (in de Amerikaanse staat
Kansas) de wedloop gade. Zij kwa
men zo onder de indruk van het
schouwspel, dat zij besloten om in Li
beral een jaarlgkse „pannekoekrace"
te organiseren. Met recht kan men
dus zeggen, dat „hardlopen-met-pan-
nekoek" een internationale sport is
geworden.
Er is zelfs een wisselprijs uitgeloofd
voor de snelste pannekoekloopster
van Oine.v of Liberal. Die wisselprys
een zilveren steelpan kan het
eigendom worden van iedere huis
vrouw. die drie jaren achtereen als
snelste nit de (Amerikaanse en En-
in de West-