N.D.P. WENST EEN VERLIESCOMPENSATIE
VAN DE RECLAMETELEVISIE
KLANKBORD
„Exploitatie aan de
dagbladen opdragen"
«JAN
PARIJS WIL ZIJN DUIVEN BETER
LEVEN GEVEN OP PLATTELAND
Plattelandsjongeren-
gemeenschap vierde
derde lustrum
STRUCTUELE BEDREIGING VOOR
ECONOMISCHE POSITIE PERS
MEDEZEGGENSCHAP BEPLEIT
IN DE BEHERENDE ORGANEN
VOLGENDE MAAND BESLISSING
EXPLOITATIEVORM 2e T.V. NET
Geen toenadering
tussen concessie
aanvragers
Poollandschap op het Vlissingse strand
VRIJDAG 15 FEBRUARI 1963
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
REMO
f378.-
Slechts 69 cr
..laag". Prachtig
model voor de
kleinere kamer.
12.000 Kcal/u.
EEN 5-STERRENHAARD
Kwartmiljoenste
R.A.I.-bezoeker
kreeg een auto
Het echtpaar Debeus uit de
Wenckebachstraat in Den Haag
heeft gistermiddag op de 16ste
RAI-tentoonstelling een nieuwe
auto gekocht. Op zich is dit geen
schokkende gebeurtenis want de
standhouders op deze expositie
doen goede zaken en al vele hon
derden wagens hebben een nieu
we eigenaar (es) gekregen.
Maar de aankoop door het echt-
Eaar Debeus had toch wel een
ijzonder tintje want mevrouw H.
M. Debeus-Tinga bleek de 250.000
bezoeker (ster) van de tentoonstel
ling te zijn en kreeg van de vice-
voorzitter van de RAI, de heer
W. Smit, te horen, dat zij nu
voor rekening van de vereniging
een auto tot een waarde van
6000 mocht gaan uitzoeken.
Haar echtgenoot, een automon
teur, die op een vrijkaart van
zijn bedrijf naar de RAI was ge
gaan, vertelde, dat hij wel een
auto heeft, een oude uit 1957.
Deze wagen was aan vervanging
toe maar de financiën ontbraken
om de plannen te realiseren. Het
was dan ook niet de bedoeling ge
weest nu een nieuwe auto te ko
pen.
Het Wereldgebeuren
Fries echtpaar ziet na lange tijd kinderen terug
De lieer Henk Boomstra en zijn
Birmaanse vrouw Hilda konden
donderdag na anderhalf jaar hun
kinderen weer omhelzen. In okto
ber 1961 nam de heer Boomstra
zijn vrouw uit Birma mee naar
Holland. Het echtpaar, dat nu in
Leeuwarden woont, kreeg echter
geen pas voor de kinderen, de 5-
'jariqe Kathleen en de -jarige Be
nedict. De Birmaanse autoritei
ten hebben nu pas toestemming
voor het vertrek gegeven. Foto:
twee overgelukkige ouders klem
men hun kinderen «n de armen
vast.
HOGERE SOCIALE
UITKERINGEN
De staatssecretaris van sociale zaken
en volksgezondheid, de heer B. Rool-
vink, heeft besloten om met ingang
van 1 januari 1963 de maxima van de
uitkeringen ingevolge de sociale voor
ziening voor werkloze werknemers en
de zelfstandigenregeling en in
overleg met de minister van maat
schappelijk werk de uitkeringsnor
men van de voorziening voor blinden
te verhogen.
Deze verhoging houdt verband met de
stijging van het algemene loonniveau en
de verhoging van de prehiies voor de
A.O.W. en de A.W.W. De verhoging van
de maxima bedraagt voor kostwinners
van groep A van de sociale voorziening
f 1,30 per dag. Groep B van deze rege
ling f 6,05 per week en groep n van de
zelfstandigenregeling f 0.95 per dag-
De verhoging van de uitkeringen inge
volge de voorziening voor blinden be
loopt voor kostwinners f 2,20 per week.
Voor alle genoemde regelingen zijn de
maxima der uitkeringen in de vyfde ge
meenteklasse opgetrokken tot die in de
vierde gemeenteklasse.
„Operatie-duif" een succes
Vangen - verhuizen -
voederen en weer
laten vliegen
De Franse hoofdstad heeft een to
tale oorlog tegen de duiven ont
ketend. Voordat „operatie duif"
enige maanden geleden werd in
gezet telde Parijs tussen de
60.000 en 80.000 duiven. Nu is
er nog slechts de helft van
overgebleven en Pierre Roger,
een politiefunctionaris die met
de operatie belast is, schat dat
Parijs voor het einde van dit
jaar geen duiven onder zijn be
volking zal tellen.
Operatie duif, aldus Roger in een
vraaggesprek, is vierledig. Om te
beginnen is met ingang van 1 januari
een wet van kracht geworden die het
verbiedt om de vogels die op de Place
de l'Opera, rondom de Notre Dame
en andere plaatsen in Parijs plegen
rond te trippelen, voedsel toe te wer
pen.
Het tweede onderdeel van de operatie
is een „overplanting" van de duiven-
bevolking naar de provincie. Elke
dinsdag- en zaterdagmorgen voordat
de vogelliefhebbers zijn opgestaan,
komen gemeentearbeiders in actie
met grote netten die zich sluiten
wanneer de argeloze duiven eten van
het graan dat voor die gelegenheid
is uitgestrooid. De gevangen duiven
worden in kooien per vrachtwagen
200 km van Parijs naar het dorp
Gouy-en-Artois overgebracht.
Beter leven
Het derde onderdeel is de verzorging van
de duiven in Gouy-en-Artois gedu
rende enkele dagen waarna zij wor
den vrijgelaten om in de provincie in
het wild te leven.
Het vierde en wellicht moeilijkste onder
deel is het publiek ervan te laten
doordringen dat „operatie duif"
IJsbrokken geven het strand en
het water rond de paalhoofden
voor de Vlissingse boulevard een
poolachtige aanblik. Als grote
schelpen of gestold schuim is het
ijs op het strand gedeponeerd. De
grens van land en water is onge
veer daar, waar de twee zwarte
figuurtjes „ijsje piepen". Hoe lang
nog die „sport" en wanneer zul
len kinderen weer balspelen op
het strandf
Foto P.Z.C.)
slechts een schoner, gezonder Parys,
maar ook een beter leven voor de
duiven betekent.
,Wij beginnen via radio en televisie een
propaganda te voeren," vertelde
Roger in zijn werkkamer waarvan
de muren beplakt zijn met anti-duif
biljetten en statistieken met betrek
king tot deze vogels. „Er zal op
wezen worden dat de duiven v<
zichtig worden gevangen en dat zij
niet worden gedood maar naar de
provincie worden gebracht. De ver
eniging van dierenbeschermers is het
met onze actie eens.
SfeZ U voor
,Stel U voor dat U een duif in Parys
bent. Verdrongen, geduwd, hongerig
en ziek 60 procent van de F
duiven zijn ziek ondervoed.
,Op het platteland is de duif tevreden.
Hy heeft een gezin en voedsel. De
ervaring leert dat wanneer zij een
bepaalde periode daar gevangen zyn
gehouden, zij de weg naar Parijs niet
meer terug kunnen vinden"
Uit alle streken van het land zijn giste
ren jongeren in Hilversums Expohal bij
eengekomen voor de viering van het der
de lustrum van de P.G.J.N. (Platte-
Iandsjongerengemeenschap Nederland)
De viering werd gehouden onder het
motto" tijd voor toekomst".
De voorzitter, de heer C- Langebeeke uit
Marknesse, wees in zijn openingswoord
op de sterke verandering, waaraan het
platteland momenteel onderhevig is. Het
is de omvorming van het agrarische
platteland naar een industrieel platte
land. In het bijzonder dient aandacht te
worden geschonken aan de zogenaamde
probleemgebieden, waar het platteland
wordt ontvolkt.
De heer Langebeeke wees daarna op de
noodzaak van een optreden naar buiten
van de P.J.G.N.
Na het openingswoord van de voorzitter
verwelkomde burgemeester J. J. G. Boot
de plattelandsjeugd in zijn stad.
Mr. C. Stapel, directeur van de volksho
geschool „Allardsoog"' te Bakkeveen
(Fr.) gaf zijn visie over „vorming en
plattelandsjongerenwerk". De vorming
zou met het oog op de toekomst gericht
dienen te zijn op de opvoeding tot mede
burgerschap, op de samenwerking met
anderen. Ir. C. Rijpma, directeur van de
hogere landbouwschool te Leeuwarden,
sprak over „onderwijs en plattelands-
j onger enwerk'
Het ochtendprogramma, dat begonnen
was met een vlaggenparade, werd beslo
ten met de opvoering van het spel „Tijd
voor toekomst", geschreven door de heer
J. Schekkerman uit Bergen (N-H.),
De universiteit van Melbourne en een
kerfabriek hebben patent gevraagd op
methode om te voorkomen dat suiker tot
tandbederf leidt. Het betreft hier toevoegen
van een oplosbaar fosfaat, vermoedelijk na-
triumfosfaat, aan de suiker tijdens het raffi-
nageproces. Twee jaar lang zijn proeven ge
nomen op ratten.
Winnaar Wilson
James Harold Wilson is al jarenlang
de felst agerende „boze jongeman"
van de Britse Labourpartlj. Bijna altijd
in de contramine, met een scherpe tong
van zich afbijtend tijdens de grote jaar
vergaderingen, die Labour net als de
andere Britse politieke partijen bij
voorkeur in een badplaats pleegt te
houden, verwierf hij zich de twijfelach
tige faam een rebel te zijn in de boezem
van de Engelse socialistische beweging.
Omstreeks 1950 werd hij zelfs be
schouwd als de voornaamste adjudant
van Aneurin Bevan, de strijdbare Welsh
man, die in die tijd de linkervleugel van
de Labourpartij aanvoerde- Samen met
Bevan trad hij in 1951 uit het kabinet
van Attlee na een geschil over de natio
nale gezondheidszorg. De Labour-rege-
ring wilde toen namelijk de Britse bur-
ïen kleine vergoeding laten betalen
de diensten van de Engelse artsen
ambtenaren, maar Wilson was het daar
mee niet eens. Hy stond op het stand
punt dat de zorg voor de gezondheid
van het volk een van de primaire taken
van de overheid was, waarvan de staat
de kosten geheel diende te dragen.
Wilson verloor het gevecht, zoals hij
naderhand nog vele gevechten zou ver
liezen, maar de strijd opgeven? Nooit.
Zonder zich druk te maken om popula
riteit of succes stond hij op de bres voor
alle zaken, waarvan hij dacht dat zij
zijn steun verdienden. Na het conflict
van 1951 week hij zelfs sterk af van de
algemene lijn, welke door de linker
vleugel in de partij werd gevolgd. Wil
son kwam daardoor een beetje tussen
de verschillende groeperingen in te
staan en dat maakte dat hij zowel aan
de rechtse als aan de linkse kant vele
vrienden verloor.
Zijn individuele optreden binnen de par
tij bezorgde hem de naam een rebel te
zijn omwille van de rebellie zelf en deze
opvatting heeft hem bij ettelijke verkie-
;ingen stemmen gekost.
Een van de ernstigste conflicten, die
de politieke loopbaan van Wilson
kenmerken, was het meningverschil in
1960 over de defensiepolitiek. De ruzie
liep bijzonder hoög. Toen gestemd
moest worden voor een partijvoorzitter
verloor Wilson dan ook. Hij kreeg
slechts 81 stemmen tegen Gaitskell 166.
Maar Wilson gaf het nog niet op. Vorig
jaar voerde hij een felle campagne voor
tiet ondervoorzitterschap. Het ging tus
sen Wilson en George Brown. Bijna had
Wilson het deze maal gehaald; het
stemmenverschil was althans veel klei
ner. Wilson kreeg 103 stemmen, zijn te
enstander noteerde er 133.
ïoewel Wilson dus wel heeft ervaren
wat een nederlaag betekent, heeft hij
er nimmer over gedacht de strijd te
staken. Toen hij in 1947 minister van
handel werd in het kabinet Attlee, zei
iemand eens van hem: „die jongeman
zal niet rusten voor hij eerste minister
is".
Door hardnekkig volhouden heeft Wil
son de laatste jaren inderdaad bereikt,
dat de partijleiding zijn aanvankelijk
nogal „slechte naam" heeft willen ver
geten. Wilson genoot zelfs dusdanig het
vertrouwen van de onlangs overleden
partyleider Gaitskell, dat deze hem op
nam in zijn schaduwkabinet. Wilson
„schaduwde" de minister van buiten
landse zaken en de partijleiding stelde
hem in staat de hele wereld te bereizen,
waardoor hij contacten kon leggen met
vele buitenlandse politieke leiders. Zo
bezocht Wilson in de laatste jaren on
der meer Moskou, Washington en Pe
king.
Overigens had Wilson al met veel lei
dende figuren in de wereld kennis
gemaakt toen hij als 31-jarige het mi
nisterie van handel beheerde als Enge-
lands jongste minister sinds honderd
vijftig jaar.
Als minister van handel verwierf Wil
son ook de naam, dat hij een man was
met heel eigen opinies, die hij nooit voor
zich hield, maar waaraan hij graag ui
ting gaf in het parlement.
Ook tegenover journalisten zei Wilson
graag waar het op stond. Toen bijvoor
beeld in 1959 in Amerika een aanbeste-
werd gehouden voor de bouw van
een" stuwdam en een Britse inschrijver
al direct werd afgewezen reageerde Wil
son onmiddellijk fel. Hij verklaarde te
genover verslaggevers, dat hij al tij
dens zijn ministersschap tot de conclu
sie was gekomen, dat „handeldrijven
met de Amerikanen hetzelfde was als
een partij voetbal spelen met een club,
die reeds vóór de aftrap zijn doelmond
met planken heeft dichtgetimmerd.
Van Wilson is ook de verklaring, dat de
Britten als gevolg van aan Amerika ver
strekte patenten niet in staat zijn be
paalde belangrijke leveranties te doen
aan de Russen. Bij talrijke gelegenheden
in het verleden drong Wilson aan op
vermindering van de Engelse afhanke
lijkheid van Amerika- De officiële me
ning van Labour is echter, dat de han
del tussen Engeland en de Verenigde
Staten dient te worden uitgebreid.
Wilson had al heel jong belangstelling
voor de politiek, dank zij zijn va
derden drogist uit de fabrieksstad Hud-
dersfield in Yorkshire, die zijn zoon on
danks bescheiden financiële middelen
naar de beste Britse scholen stuurde.
Net als zijn vader had de jonge Harold
Wilson een knobbel voor rekenen en veel
gevoel voor humor. Na zijn middelbare
schoolopleiding bezocht hij de universi
teit van Oxford, waar hij economie stu
deerde en waar hij later de assistent
werd van professor lord Beveridge. Sa
men met lord Beveridge werkte Wilson
aan het grote programma van Labour
voor sociale voorzieningen.
In 1939 meldde Wilson zich als vrijwilli-
fer bij het leger. Hij kreeg echter een
aantje op een bureau en daar maakte
hij snel promotie. Op 27-jarige leeftijd
was hij al directeur van de afdeling eco
nomie en statistiek van het ministerie
van energievoorziening. Na de oorlog
ging hij voor een korte periode terug
naar Oxford tot het district Ormskirk in
Lancashire hem nog in 1945 naar het
Lagerhuis afvaardigde. Attlee benoemde
hem daarna tot parlementair secretaris
voor het ministerie van openbare werken
en in 1947 werd Wilson minister van
handel. Wilson is getrouwd en hij heeft
twee kinderen. Zowel zijn vrouw als zijn
beide zonen, Robin (19) en Giles (15)
hebben grote belangstelling voor Wilsons
politieke werk. Grootvader Wilson, die
nu een huisje bewoont in een rustig
dorpje in Cornwall trouwens ook. Wil
son sr. is zelf ondanks zijn tachtig jaar
nog zeer actief in de politiek.
JAMES HAROLD WILSON
...boze jongeman..»
In een door het bestuur van de vereniging „De Nederlandse Dag
bladpers" aan de leden van de Tweede Kamer verzonden artikel
vein de hand van de secretaris van deze vereniging, mr. J. J. Nou-
wen, wordt betoogd, dat invoering van de reclametelevisie in ons
land een ernstige structurele bedreiging zal betekenen voor de eco
nomische positie van de pers.
In het artikel is aangegeven aan welke voorwaarden moet worden
voldaan om te grote schade voor de pers te voorkomen. Gepleit wordt
voor medezeggenschap van vertegenwoordigers van het georganiseer
de dagbladbedrijf in de beherende organen van de instantie(s) die de
reclameboodschappen zal (zullen) uitzenden, waardoor bij onderwer
pen als tariefstelling, bepaling van de reclamezendtijd e.d. op de juiste
wijze met de belangen van de bladen zal worden rekening gehouden.
Een andere door de N.DP. gestelde
voorwaarde heeft betrekking op de ad
vertentiewerving (publikatie van tarie
ven, geen circulair-concurrentie en
geen hogere provisie dan de in het dag
bladbedrijf gebruikelijke 15 procent).
Ook acht mr. Nouwen het noodzakelijk
dat aan de dagbladen een redelijke ver
liescompensatie zal toevloeien uit de in
komsten van de reclametelevisie, waar
door een blijvende en onherstelbare
schade aan de dagbladpers en de voor
lichting van het Nederlandse volk wordt
voorkomen. Ten slotte wordt gepleit
voor exploitatie van de reclame t.v. door
de dagbladen.
De N D.P.-secretaris heeft in het artikel
opgemerkt, dat uit het formuleren van
deze reeds .eerder aangekondigde wen
sen niet mag worden geconcludeerd dat
de N.DP. zich zou kunnen verenigen
met invoering van reclametelevisie in de
door de regering voorgestane vorm, ook
niet indien aan die wensen is voldaan.
Geen standpunt
Terzake van de vorm, waarin de re
clametelevisie zal worden ingevoerd,
is de overgrote meerderheid van de
dagbladondernemingen, namens wel
ke het zogenaamde „comité van 47"
optreedt, van mening dat een sys
teem van „reclame in de televisie",
niet alleen met het oog op de belan
gen van de dagbladen, verre de voor
keur verdient.
Als organisatie heeft de N.D.P. in deze
echter geen standpunt ingenomen, om
dat vyf verenigingsleden participeren in
de O.T.EJV1. en de vereniging uiteraard
met de belangen van al haar leden heeft
rekening gehouden. Vervulling van de
genoemde voorwaarden acht de N.D.P.
evenwel in het belang van alle dagblad
ondernemingen.
De N.D.P .-secretaris is van oordeel, dat
een structurele teruggang in de stijging
van de advertentie-inkomsten om niet
te spreken van een daling van de inkom
sten voor de dagbladpers op den duur
zeer belangrijke consequenties zal heb
ben. In 1961 was de dagbladpers (adver
tentieomzet ruim 193 miljoen) voor bij
na 66 procent afhankelijk van de inkom
sten uit advertenties. Van 1952 tot 1961
stegen de advertentie-inkomsten met ge
middeld 14,2 procent, de abonnementen
inkomsten met slechts 3.5 procent. Veel
groter waren de kostenstijgingen. De
hoeveelheid verbruikt papier steeg de
laatste tien jaar met 165 procent, de
loon- en transportkosten zijn verdub
beld tot verdrievoudigd. Verwacht wordt
dat kostenstijgingen zich onverminderd
zullen voortzetten.
Geleidelijk
Dat invoering van reclametelevisie in
Nederland de advertentie-inkomsten
in belangrijke mate zal beïnvloeden,
baseert de N.D.P.-secretaris op de er
varingen In andere landen.
In Duitsland daalde liet aandeel van de
dagbladen van 60 tot 51 procent. Naast
hlijvende schadelijke gevolgen, vreest de
N-D.P.-secretaris ook op kortere termijn
een nadelige invloed, onder meer tenge
volge van de grote belangstelling die
vooral de grotere adverteerders in het
begin voor de reclame-t.v. zullen hebben.
Schokeffecten kunnen volgens de brief
aan de Tweede-Kamerleden worden
voorkomen door een zo geleidelijk moge
lijke invoering.
Nadat mr. Nouwen de aandacht heeft
gevestigd op de belangrijke maatschap
pelijke functie van de dagbladpers
(12.500 mensen en nog eens ca. 18-000
bezorgers vinden er een bestaan) om
schrijft hij de wensen waaraan voldaan
moet worden om te voorkomen dat de
dagbladpers en de voorlichting blijvende
en onherstelbare schade wordt toege
bracht.
Medezeggenschap
De eerste wens heeft betrekking op vol
doende medezeggenschap van vertegen
woordigers van het georganiseerde dag
bladbedrijf in de beherende organen van
de reclame-t.v.
Deze wens zou volgens mr. Nouwen kun
nen worden gerealiseerd door vertegen
woordigers van het dagbladbedrijf één
of meer statutaire commissarisplaatsen
in een op te richten N.V. toe te wijzen
en voorts door het dagbladbedrijf zetels
ter beschikking te stellen in eventuele
toezichthoudende organen als reclame
raad e.d.
De tweede wens betreft een regeling
ten aanzien van de advertentiewer
ving door het nieuwe medium. In de
door de regering vast te stellen con-
sessievoorwaarden zou volgens de
N.D.P .-secretaris kunnen worden
voorgeschreven, dat het nieuwe me
dium de tarieven voor t.v.-reclame
publiceert en daarvan niet meer af
wijkt. Tariefwyzigingen moeten bijv.
14 dagen voor de inwerkingtreding
worden gepubliceerd.
Ten derde acht de dagbladpers het nood
zakelijk dat aan de dagbladen een com
pensatie zal toevloeien uit de inkomsten
van de televisiereclame voor de verliezen
die zij zullen lijden als gevolg van de in
voering van reclametelevisie in ons land.
(Deze compensatie ware eventueel te
relateren aan de reclame-omzet in de te
levisie). Volgens mr. Nouwen zou dit
het best kunnen geschieden indien de
exploitatie van de reclametelevisie in
welke vorm die ook zou worden inge
voerd aan dagbladen wordt opgedra
gen. Daardoor zullen zij op de meest
reële wyze een verliescompensatie kun
nen verkrijgen en zal ook de vervulling
van de overige verlangens van de dag
bladpers het best verzekerd zijn.
Ook echter indien nog anderen aan de
exploitatie van de reclametelevisie zou
den moeten deelnemen, zal naar een zo
danige vorm moeten worden gezocht dat
een redelijke verliescompensatie voor de
dagbladen mogelyk is. uiteraard met
volledig behoud van hun onafhankelijk
heid.
VROEGER TOEN ik nog een
schattig knaapje van een jaar
of twintig toas, vond ik het énig
om helemaal op m'ti eentje al het
gelijk van de wereld te hebben.
Ik vond mijzelf dan in de armée
der beoordelaars, de enige die in
de pas liep. Het was fijn om, als
iedereen iets mooi vond, het le
lijk te vinden en als iedereen iets
lelijks vond. dan was het zalig
om, met een gelaat vol heilige
icaarheidszin, te kunnen verkla
ren, dat je nog nooit só iets moois
gezien had.
In die houding zat in ieder geval
behalve het genot van het
ouderen-op-stang-jagen toch
een soort gevoel van zelfvertrou
wen; ook al meende je het mis
schien helemaal niet en al zei je
het alléén om anderen op de kast
te krijgen, je nam het dan toch
maar tegen die anderen op en je
blééf rechtop staan, al vertegen
woordigde je de kleinst mogelijke
minderheid.
Nu is dat allemaal anders ge
worden. Niet dat je het confor
misme bewondert en dat je mee
prater met de meerderheid zou
luillen zijn, maar je vindt de dis
cussie meestal niet belangrijk; je
denkt: „goed" hij denkt er an
ders over dan ik; maar wat zou
datf" of „als-ie zo graag gelijk
heeft laat-ie dan maar denken
dat-ie het heeft; al dat pro-en-
contra-gezwam heeft toch geen
enkel resultaat, we komen 'toch
niet tot overeenstemming en als
wij er wél toe zouden komen, dan
is dat van niet het minste be
lang".
Nu heb ik zondagavond voor de
beeldbuis zitten luisteren naar een
interview met de bejaarde schil
der Jan van Henoijnen, een man
die ik persoonlijk ken en hogelijk
waardeer en voor wiens werk ik
diepe bewondering heb. Hij
spreekt nog altijd met een sterk
Jordaans accent en hij gebruikte,
voor al die miljoenen kijk-luiste-
raars een terminologie die zo
als dat heet ongebruikelijk is
in de huiskamer"
Maandag heb ik tien landelijke en
provinciale dagbladen nageslagen
om te lezen wat de t.v.-critici er
van te zeggen hadden. Verreweg
het grootste deel van die dames
en heren vond Van Hertoijnens
terminologieën verrukkelijk. Nou,
die zei het dan toch maar fris van
de lever die nam geen blad voor
de mond; die sprak rondborstige
taal. ,X>e microfoon stond rood-
blociend" las ik en dat bleek dan
voor die criticus winst te beteke
nen.
En daar sta ik nu...
Helemaal zielig alleen met mijn
mening. Want ik vind het hele
maal hiet schokkend of „erg" dat
Van Herwijnen sprak zoals lii)
sprak, maar ik kan er toch even
min énige verdienste in zien. Hij
had met andere woorden precies
hetzelfde kunnen zeggen zonder
in zoetsappigheid te vervallen.
Ik vraag mé alleen maar af hoe
het komt dat zulk een groot en
fijnzinnig schilder in al zijn le
vensjaren niet geleerd heeft, zich
op redelijke wijze van zijn moe
dertaal te bedienen.
Ik vond het jammer dat een cul
tuurdrager als hij niet geleerd
heeft het cultuurinstrument bij
uitnemendheid de taal op
even fijnzinnige wijze te hante
ren als zijn trhildersmnterieel
Wat de oude schilder zei
vond ik verfrissend. De manier
waarop hij het zei vond ik (op
sommige ogenblikken) laat ik
het zacht uitdrukken het te
gendeel van verfrissend.
Maar laten de gcestdrxftigen zich
van mijn oordeel niets aantrek
ken.
Wat doet het er toef
Morgen is er wéér een dag.
En 'dan is het interview van zon
dag al weer een dag langer ver-
NOTA VOOR VERKIEZINGEN BEHANDELD
(Van onze Haagse redactie).
De Tweede Kamer zal de nota in
zake reclame in de televisie nog
voor de verkiezingen behandelen.
Het college van voorzitters der
verschillende kamerfracties heeft
de behandeling van de nota tot een
urgente zaak verklaard en zou
haar op 19 of 26 maart aan de or
de willen stellen.
In kringen van het ministerie van o., k.
en w. is lange tijd geloofd dat de Twee
de Kamer de behandeling van de nota
op de lange baan zou willen schuiven.
Vanwege het departement wordt thans
gezegd „We winden er geen doekjes om,
wanneer we verklaren dat ook staats
secretaris Scholten gaarne wil zien dat
zyn nota voor de verkiezingen wordt,
behandeld. De staatssecretaris is in
maart beschikbaar",
in politieke kringen in Den Haag wordt
deze verklaring als volgt uitgelegd:
mogelyk meent de staatssecretaris dat
en afwijzing van zyn plan om reclame
in de televisie toe te laten, grote delen
van het Nederlandse volk niet zou aan
spreken, hetgeen by de verkiezingen na
delig zou zijn voor de partijen, 'die de
reclametelevisie afwijzen".
voorstel is niet gereageerd. Er zyn
zerzyds geen plannen nieuwe stappen te
doen".
Geen behoefte
Ook in de kring van de groep van 47,
en van de N.T.S., blijkt geen behoefte
te bestaan aan een formele, of infor
mele poging tot onderlinge toenadering.
De indruk bestaat dat de verschillende
aanvragers van een concessie zich op
het standpunt stellen dat eerst de Twee
de Kamer zich dient uit te spreken over
de vorm van exploitatie van het tweede
t.v.-net. Wordt elke vorm van reclame
in de televisie afgewezen, hetgeen op
het ogenblik de uitkomst lijkt te worden
van het komende kamerdebat, dan heeft
ruggespraak vooraf tussen de kandidaat-
commerciële t.v.-maatschappij geen zin,
Een vooroverleg heeft evenmin zin wan
neer tijdens het kamerdebat een meer
derheid zou ontstaan welke wel adver
tentie-boodschappen tussen de program
ma's op het tweede t.v-net zou willen
toestaan, mits deze advertentierubrieken
geëxploiteerd worden door een N.T.S.
bedrijf.
Met name de in de N.T.S. samenwerken
de omroepverenigingen hebben zodoende
geen belang bij contacten op dit moment
met de O.T.E.M. en de groep van 47. De
groep van 47 wil bovendien alleen de
adverteutierubrieken exploiteren en de
verzorging van de programma's over
laten aan de N.T.S.
Geen toenadering
In zijn dezer dagen verschenen laat
ste toelichting op z(|n plannen heeft
staatssecretarïsc Scholten gezegd,
dat het een positieve factor zou zijn
wanneer de organisaties, die een
concessie voor een commerciële t.v.-
maatschapplj hebben aangevraagd,
zich aaneen zouden sluiten. De drie
belangrijkste kandidaten zijn de O.T.
E.M., de groep van 47 dagbladen, en
de N.T.S. (De N.T.S. is bereid op
het tweede net tussen de program
ma's door, advertenties te vertonen).
Het blijkt dat de jongste aanwijzing van
de staatssecretaris by de aangesproke
nen, de concessie-aanvragers, tot dusver
re geen enkele reactie heeft opgewekt.
Namens de O.T.E.M. werd ons desge
vraagd verklaard: „We hebben in 1959
de groep van 47 voorgesteld en-bloc tot
onze organisatie toe te treden. Op dat
Akkoord bereikt over
C.A.O. journalisten
Tussen de onderhandelingsdelegatles
van de vereniging „I)e Nederlandse
Dagbladpers eiï de Federatie van Ne
derlandse Journalisten is in beginsel
overeenstemming bereikt over liet aan
gaan van een collectieve arbeidsover
eenkomst voor dagbladjournalisten 1963.
Zodra de uitwerking van het overeen-
gekomene gereed is gekomen en de be
sturen van de N.D.P. en de journalisten
kringen hun instemming hebben be
tuigd met het onderhandelingsrer-«.iaat
zal de nieuwe c.a.o. aan de leden van de
partijen ter goedkeuring worden voor
gelegd. Nadien zullen de Stichting van
den Arbeid en het college van rijksbe-
middelnars het nieuwe contract nog
moeten beoordelen.
