Griep
ZELANDICA
Delta-argwaan' gewekt
voor Bruinisser vissers
Middelburgers weten de weg naar
het zwembad amper te vinden
ASPRO
LEZERS SCHRIJVEN
BURGEMEESTER SPRENGER
PESSIMISTISCH OVER
WONINGBOUW OOSTKAPELLE
CARNAVALSVIERING VOOR
SPORTHAL VLISSINGEN
A.V.R.O. CONTRA V.P.R.O.
Date meegenomen, mevrouw
VERGOEDINGSPERIKELEN
BIJ VERGROTING HAVEN
VAN YERSEKE
Sunil bleekt voor u
Sunil blauwt voor u
...èn Sunil is nylon-actief
ZELFSTANDIG
LOODSENSALARISSEN (IV)
HERDENKING RAMP
/Rigoletto
Kardinale vraag
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 14 FEBRUARI 1963
SPORTAMBTENAAR HOOFDSTAD CONSTATEERT .-
Str andrecreatie
„Akkoord, maar dein
Ieren zwemmen"...
Onverantwoord
IN DEZE BARRE DAGEN? Ter-
wijl het kwik steeds maar weer
naar de „minne kant" wil wegzak
ken, nu in Zeeland praten over
zwemmen, over het wel en wee van
het Middelburgse openluchtzwem
bad, over de zwemlustigen en over
degenen, die het (nog) niet kun
nen? We kunnen ons levendig
voorstellen, dat die waag hier ge
steld wordt, maar eigenlijk zouden
we verbaasd hebben moeten zijn...
Want in vele steden werd met de
jongste temperaturen van acht tot
maximum zeventien graden onder
nul naar hartelust in overdekte
baden gezwommen.
ZEELAND is echter nog zover
niet. En Middelburg moet het nog
steeds doen met een openluchtbad,
overigens goed geoutilleerd, met
name wat het voornaamste onder
deel: het water, betreft. „Maar het
gros van de Middelburgers weet
tijdens het zwemseizoen amper de
weg naar dit bad te vinden", ver
zekerde ons de heer J. Scholten,
de Middelburgse ambtenaar voor
sportzaken.
Er wonen ïn de Zeeuwse hoofdstad
rond 23.000 inwoners. In 1962 werden
er 80 (tachtig) zwemabonnementen
voor volwassenen afgegeven. „Cy-
fers, die toch wel duidelijke taal
spreken", meende de heer Scholten,
die ons voorrekende, dat via deze
abonnementen vooral voor kinde
ren, die slechts 5 gulden betalen voor
een geheel seizoen op de goed
koopste manier gezwommen kan
worden.
„Want het verdrinkingsgevaar, meestal
plotseling opduikend, is in zee bijzonder
groot", merkte de heer Scholten op.
„Het is eigenlijk onverantwoordelijk om
naar strand en zee te gaan zonder dat
men de zwemkunst machtig is; dat men
nu de watersportrecreatie daarnaast
steeds meer aanhangers krijgt er met
een boot op uittrekt, terwijl men niet
eens kan zwemmen... En dat gebeurt,
meer dan men het zich realiseert, of
realiseren wil", verzekerde de heer
Scholten.
maar een klein percentage
strandbezoekers, dat in zee leert zwem
men. En eigenlijk is het zo goed als on
mogelijk het daar te leren", voegde hij
aan toe.
Aan de hand van de CJB.S.-gegevens
verklaarde de heer Scholten dat,
wanneer men de 11^ miljoen Neder
landers, die er momenteel zijn, in het
water zou gooien, er rond de 8 mil
joen zouden verdrinken... Even door
gerekend zou dat betekenen, dat van
de rond 280-000 Zeeuwen er bijna
200.000 zichzelf niet zouden kunnen
redden, van de 23.000 Middelburgers
bijna 15.000 niet... Rond 65 procent
van de goedgekeurde Nederlandse
militairen kan niet zwemmen, het
zijn allemaal cijfers, die volgens de
heer Scholten heel weinig uitleg be
hoeven.
Niet imponerend
De cijfers, die de Middelburgse sport
ambtenaar uit de laatste Middelburgse
begrotingen opgeduikeld heeft, illustre
ren volgens hem duidelijk de plaats, die
het zwembad bij de hoofdstedelingen in
neemt. Een plaats, die volgens de heer
Seholten bepaald niet imponerend is.
„Die echter veel beter kan worden",
voegt hij er aan toe. „wanneer de be
volking er een intensiever gebruik van
zal gaan maken in de toekomst".
Uit de cijfers van 1962 blijkt, dat via
losse baden f 4880 binnengekomen is,
via abonnementen en knipkaarten
f 9475, via lesgelden f 1500 en via het
schoolzwemmen f 2750. Inkomsten,
waarmee de uitgaven (uitgezonderd de
kapitaallasten) niet gedekt kunnen
worden. Met kapitaallasten meegere
kend levert het Middelburgse bad echter
nu al verschillende jaren een jaarlijks
tekort van rond de 30.000 gulden op.
Assen: niet helemaal op
De heer Scholten heeft daar de in
komsten met een bad in een onge
veer even grote stad als Middelburg
mee vergeleken: Assen. Aan losse
baden verkocht men daar voor
f7822, aan schoolzwemmen kwam
f1700 in de zwembadkas en ai
abonnementen bijna 35.000 gulden.
Nu geven we onmiddellijk toe, dat
een vergelijking met Assen op een
belangrijk punt niet opgaat:
strandrecreatie
Want Assen heeft (in de buurt) geen
stranden, geen zee; Middelburg amper
6 tot rond 14 kilometer in de omtrek
wél. De heer Scholten zal de laatste zijn,
die daar geen oog voor heeft, maar hij
heeft tevens een doorslaggevend wapen
bij de hand om „ten strijde te trekken"
tegen degenen, die overigens terecht
opmerken, dat de Middelburgse be
volking in het zomerseizoen de frisse
zeelucht aan het strand prefereert bo
ven de bepaald wel „besloten" omgeving
van het zwembad.
Bescherm u tegen
Rillerig? Onprettig?
De heer Scholten stelt zich echter
voor, dat er ook organisatorisch een
oplossing te vinden is om het zwem
bad voor deze zwemlessen de grootst
mogelijke capaciteit te geven.
Er zyn bovendien ook andere voor
zieningen mogelijk, goedkope voor
zieningen, zoals het benutten van
plastic baden, die „ergens" binnen
geprojecteerd kunnen worden. Aldus
kan men de capaciteit vergroten.
Dit alles is echter alleen maar een
pleidooi voor een overdekt zwem
bad. Nu de verwezenlijking daar
van evenwel nog niet zo heel dicht
bij is, moet Middelburg het voorlo
pig nog met een openluchtbad
doen. De heer Scholten hoopt nu
maar, dat de Middelburgse bevol
king er van overtuigd zal raken,
dat ook in dat bad een deel van de
totale opvoeding tot stand ge
bracht kan worden.
270 verdronken
In de leeftijdsgroepen tot 15 jaar kwa
men in 1960 totaal 330 verkeersongeluk
ken met dodelijke afloop voor. Het ver-
keersonderricht heeft echter enorme
aandacht: op school, met verkeersbriga-
diertjes, via de radio en de televisie,
maar wanneer men tegenover de 330
verkeersongelukken de 270 verdrin-
kingsgevallen in dezelfde jeugdgroep
plaatst, dan kan men zich afvragen of
de voorlichting voor deze noodzakelijke
zaak wel voldoende is. En dan zegt de
heer Scholten: „We schieten tekort".
Daarom is het volgens de hoofdstede
lijke sportambtenaar zo noodzakelijk,
dat men het zwembad toch een
bezit van de Middelburgse bevolking
ten eerste benut om er in te leren
zwemmen.
Het werkt ïn de eerste plaats pre
ventief: men redt er het eigen leven
mee wanneer dat in het water in ge
vaar komt.
Het mes snijdt hier echter aan twee
kanten: de lichamelijke vorming be
tekent een groot nuttig element, ter-
vvyl daarbij een goede basis verkre
gen wordt voor de zwemsport.
Wellicht wel het belangrijkste is ech
ter, dat de ouders van de noodzake
lijkheid worden doordrongen om hun
kinderen die begeleiding te geven,
die nodig is om ze met het water
vertrouwd te maken. Eerst dan
werpt het zwemonderricht nut af.
Grootste capaciteit
Ondanks al deze goede raden en de pro
paganda, die gemaakt wordt voor het
zwemonderricht, komt het niet zelden
dat ouders de klacht te berde
brengen, dat ze hun kinderen zwemles
willen geven, maar dat er niet altijd ge-
"inheid is. Inderdaad heeft de „zwem-
x>l" een wachtlijst van met name
jonge zwemlustigen, omdat het zelfs
niet mogelijk is om gedurende de korte
zomerperiode, waarin het water een re
delijke temperatuur voor de jonge jeugd
heeft, enkele honderden kinderen te in
strueren.
AMSTERDAM
rye» tijde van de republiek ivas het verkopen
van ambten een doodgewone zaak. Maar een
zaak die tot allerlei wantoestanden aanleiding
kon geven.
In het Tijdschrift voor Rechtsgeschiedenis, deel XXX, aflevering
Hl, geeft prof. Van Holk enkele biografische aantekeningen
over mr. Willem Pauw (1712-1787), raadsheer en president van de
Hooge Raad van Holland en Zeeland. Pauw werd in november 1741,
in de vacature-Van der Hoop, door de Staten van Zeeland aange
steld als raadsheer in de Hooge Raad. Hoewel de Staten van
Holland met de aanstelling instemden, gaven de geruchten over de
wijze van het begeven van het ambt toch bedenkingen. De aanstel
ling zou in strijd zijn geweest met een bepaling tegen het verkopen
van ambten. Om Pauw te kunnen voorstellen had een Zeeuwse stad
hem een stedelijk ambt gegeven tegen betaling van een gTote som
(recognitie). Voor dit stedelijk ambt echter was een dergelijke
recognitie niet vereist. In dit geval werd het kopen van een kandi
datuur op zichzelf niet ongeoorloofd geacht. „Slechts tegen exces
sen wenste de overheid met een soort prijsbeheersing op te treden.
Wij zien naar aanleiding van dit geval een afspraak tussen beide
gewesten waarbij voor de last of recognitie waarmee een ambt in
de hoven van justitie bezwaard mag worden een plafond wordt
vastgesteld".
ïn 1
1 ko
i het decembernummer 1962 van „De Nederlandsche Leeuw"
l komt een genealogie voor betreffende de familie Cabeliau van de
hand van mr. G. W. van Herwaarden. Leden van dit Vlaamse
geslacht van beroepsofficieren vestigden zich in het begin van de
17e eeuw in Zeeland. Johan Cabeliau was kapitein van een com
pagnie voetknechten, commandeur van Veere en overleed in 1621
te Arnemuiden. Zijn zoon Willem Jan, te Arnemuiden geboren in
1605, was commandeur van Liefkensnoek en kreeg in 1658 een com
missie als commandeur van het Groot en Klein Sas van Gent. Hij
huwde in 1631 met Elisabeth Werckendet (van een bekende Zierik-
zeese familie), die spoedig overleed (1639). Voor de tweede maal
trouwde hij Anna Maria Schotte. Voor beide vrouwen werd een
grafmonument in de Koorkerk te Middelburg opgericht. Van een
dochter uit het tweede huwelijk, Maria Elisabeth, schrijft Constan-
tijn Huygens in zijn „Journalen". Hij trof haar thuis bij Jacoba
Bartolotti: „Daer was bij haer joff. Marie Cabeliau, die der noch
heel wel uytsach en vetter geworden was, maer Jacoba magerder.
Sij gaff ons een cherry-seck te drincken en seyde de winter over
hier te sullen blijven woonen. Bracht joff. Cabeliau savonts thuys."
Het is jammer dat genealogieën iriet steeds met dergelijke opmer
kingen gelardeerd kunnen worden.
Burgemeester F. G. Sprenger van Oost-
kapelle lieeft tijdens de dinsdagavond
gehouden gemeenteraadsvergadering
verklaard pessimistisch gestemd te zyn
ten aanzien van het afkomen van rijks-
goedkeuringen voor de woningbouw.
Vooral in de recreatiesector achtte hy de
vooruitzichten in dit verband niet roos
kleurig. Hij verwachtte voor 1963 minder
toewijzingen dan in 1962. Aanvragen om
woningen te mogen bouwen zijn er ge
noeg, aldus burgemeester Sprenger.
Aan het bestuur van de christelijke la
gere school te Oostkapelle zal een kre
diet van f 900 worden verleend voor de
aanschaf van drie nieuwe schoolborden.
Een bezwaarschrift tegen verhoging var
de rioolbelasting werd vervolgens afge
wezen. Van twee bezwaarschriften te
gen de woonforensenbelasting werd er
een toegewezen en de ander afgewezen.
De raad willigde twee verzoeken om pre
mie voor woningverbetering in. De af
braak van twee schuren in het uitbrei
dingsplan Torenstraat 22 en Dorps
straat 67 zal in massa worden aanbe
steed. Voorts werd een lening van
142.000 aangegaan met de N.V. Bank
van Nederlandse Gemeenten. De heer J.
Maljaars (g.b.) drong er op aan de we
gen wegens opdooi pas te sluiten in zeer
dringende gevallen. Dit raadslid toonde
zich bovendien teleurgesteld over de
drastische verhoging van de straatbelas
ting. Ten tijde van die verhoging was de
heer J- Maljaars nog geen raadslid.
Het geeft mij altijd een gevoel van
vreugde als er iets georganiseerd wordt,
waaroij de mogelijkheid aanwezig is een
batig saldo te storten, bestemd voor de
bouw van een sporthal. Het is inder
daad een groot belang, dat er een sport
hal komt. hetzij in Vlissingen. hetzij
elders in Zeeland. Vooral deze winter
toont de noodzakelijkheid weer eens
duidelijk aan.
N.B.C.-CORRESPONDENT
MOET MOSKOU VERLATEN
De Mosltouse correspondent van de
Amerikaanse omroepmaatschappij
N.B.C., moet de Sowjet-Unie verla
ten. Het bureau van de maatschap
pij moet zijn kantoor In Moskou
sluiten, aldus meldt het officiële Rus
sische persbureau Tass.
De maatregelen houden volgens Tass
verband met een reeks kwaadaardi
ge anti-Russische uitzendingen van
de N.B.C., waarin de werke'",-u~4''
grof werd vertekend met hi
vijandschap brj het Amerikaanse
volk tegen de Sowjet-Unie te kwe
ken.
In Moskou meent men in het algemeen,
dat de Russische maatregel een
uiting is van ongenoegen over twee
onlangs vertoonde N.B.C.-televisie-
documentaires, getiteld „De dood van
Stalin" en „De opkomst van Kroesj-
tsjew". Volgens de N-B.C. bevatten
beide documentaires nieuwe bijzon
derheden, vooral over de dood van
Stalin.
singen op de andere sportverenigingen.
Had hij zich voordien beter georiënteerd,
dan geloof ik, dat deze kritiek achter
wege was gebleven. Volgens mij schuilt
de oorzaak van de geringe opkomst in
een organisatorisch foutje, waarover ik
evenwel geen enkel verwijt wil maken.
Integendeel, er is een belangrijk initia
tief genomen en alleen dit al is bijzonder
prijzenswaardig. Bij iedere opzet en uit
voering moet gewerkt worden, meestal
door een heel kleine gjoep heel hard.
Als er dan eens iets niet volgens ver
wachting verloopt, laat men dan niet
direct gedesillusioneerd zijn en met. kri
tiek en verwijten naar voren komen.
Dit is zo eenvoudig.
Betere woorden heeft de heer Bogerd
m.i. gekozen bij de volgende uitlating;
„Laten wij van deze actie iets groots
maken." Ik ben bijzonder blij met deze
toezegging van de voorzitter der v.c.
Vlissingen en van de amateurgroep
Vlissingen, want er moet veel gedaan
worden.
Deze actie duurt al enkele jaren en
soms wordt men wel eens moedeloos,
constaterend hoe weinig vorderingen er
worden gemaakt. Als ik aan de dubbel
tjesactie denk en dan een kleine bere
kening maak. alleen nog maar betref
fende de sportverenigingen, te zamen
ongeveer 4500 leden tellend, dan kom ik
aan een iaarlijkse opbrengst van 12 x
4500 dubbeltjes of f 5400.
Maar dit halen we lang niet. Waar
blijven de penningmeesters van de di
verse Vlissingse sportverenigingen?
Laten wij van deze actie iets groots
maken en vooral ook dit doorvoeren.
Laat de gemeenteraad een besluit ne
men en voor deze sporthal een bedrag
uittrekken of in elk geval een toezeg
ging doen.
Het wordt hoog tild. dat er daden ver
richt worden, wil deze sporthal geen
droombeeld blijven. Ik weet wel, dat het
moeilijk is om hierover een beslissing
te nemen, maar het uitblijven hiervan is
mede oorzaak van het slepend, depri
merend werken. Men gelooft niet in
verwezenlijking van de plannen, zolang
deze daad niet is gesteld en het houdt
andere handelingen tegen. Groots
moet deze actie worden. Laat 22 en 23
februari een grootse manifestatie zijn
van de Vlissingse sportlieden in het
Concertgebouw. Laat het het startschot
worden van een nieuw groots begin. De
voorbereidende werkzaamheden zijn één
dezer dagen klaar.
„Geen woorden, maar daden" werd zelfs
tot in Parijs gehoord. Laat dit ook in
Vlissingen de leuze zijn. Sportlieden,
laat op dè carnavalsavonden blijken
door uw bezoek en door het vieren van
een vrolijk carnaval, dat het met de
sporthal ernst is. Dat het een nood
zakelijkheid is.
Prins Rob de eerste zal dan niet zijn
teleurstelling uitspreken over de geringe
publieke belangstelling, maar met vele
anderen zijn vreugde uiten over de
enorme publieke belangstelling, die dan
kan aantonen, dat de sporthal leeft in
alle harten en in alle portemonnees van
iedere rechtgeaarde Vlissingse sport
liefhebber.
Door deze grootse manifestatie zult U
kunnen aantonen, waar blijkbaar ande
ren nog aan twijfelen of deze sporthal
nodig is. Laat het een kleine, maar
waardevolle graadmeter zijn. Tot in het
Concertgebouw op 22 en 23 februari a.s.
Vlissingen. F. NAEREBOUT.
Met aandacht las ik het stuk van ds. J.
van Beek (Vlissingen) in het nummer
van 8 februari. Mag ik, deels aanvullend
>n deels kritisch, er ook iets van zeg-
*en?
:k heb de geschiedenis van de A.VJR.O.
er nog eens op nageslagen en voor het
overige mijn geheugen geraadpleegd.
Ontegenzeggelijk is zij de oudste radio
omroepvereniging. Van het begin af was
zij algemeen. In de toen geheel nieuwe
matexie was zij de pionierster. Ons ge
hele volk heeft daarvan, naar ik meen,
zéér geprofiteerd.Nadien kwamen
de z.g. gekleurde omroepverenigingen.
We zouden geen Nederlanders meer zijn,
als we ook hierin niet gingen kleuren.
Het is hier niet de plaats om de histo
rie van de A.VH.O. in extenso te'gaan
beschrijven- Na het ontstaan der ge
kleurde omroepbedrijven is het gevecht
eerst recht begonnen en ijverig voortge
zet, tot op vandaag! Ga bijvoorbeeld
eens even na, welke protestant gekleur
de omroepen en omroepjes op heden
naast elkaar (tegen elkaar?) functione
ren. Ik dacht, het had alles zo gans an
ders kunnen gaan, als niet ieder zijn
haan had willen doen koning kraaien en
zijn uil niet een valk geacht had. Het
ging alles au fond ten koste van
oude A.V.R.O. die zulke uitnemende ver-
n had en zij werd hei kind van de
rekening. Een deel van ons volk vergeet
graag en stomweg, wat het aan de
A.V.R.O. te danken had en nog heeft.
Mijns inziens hebben de „leiders" van de
groepen (ook) hierin ons volk verkeerd
voorgelicht en aangestuurd op de hoog
geprezen en aangehangen ver-zui-ling.
Het was de A.V.R.O. die van meet af
aan gelegenheid gaf tot verzorging van
morgenwijdingen. Zij koos daarin vogels
van diverse pluimage. Nog herinner ik
mij waarlijk uitstekende predikanten, die
de morgenwijdingen verzorgden. En ook
op heden gaat de A.V.R.O. hierin voort,
zij het dan, uiteraard, beknopt. Met gro
te erkentelijkheid luister ik regelmatig
naar de wijdingen en geestelijke-boeken-
besprekingen van prof. dr. A. A. van
Ruler. Wanneer nu de A.VJFt.O. de me
dewerking aantrekt en verder wenst
aan te trekken van predikanten van de
vrijzinnige modaliteit (ook alweer ineen
bonte verecheidenheidis dat primo
haar recht en secundo tracht zij daarin
niet schade toe te brengen aan een an
dere omroep (in casu de V.F.R.O.). Ge
lukkig (naar mijn mening) zien een
tal theologen dit ook zo in.
Het komt me ongewenst voor, wanneer
voorgangers zouden trachten hun ge
meente, afdeling, evangelisatie e.d. op
een bepaald radiospoor te doen rijden.
Ik voor mij heb dit nooit gedaan, hoog
stens kan men in een richting duiden,
maar stellig niet nadrukkelijk of hard
nekkig stimulerend.
Immers onder de gemeenteleden berin
den zich mensen die, wellicht vanuit een
andere dan bepaald geestelijke overwe
ging, de omroep hunner keuze voor
staan. Persoonlijk heb ik een deel waar
dering voor alle omroepen, bij welke ik
herhaaldelijk iets aantref dat mij ver
rijkt of genoegen verschaft. Ik was nooit
A.V-R.O.-lid en leidde voor haar nimmer
een morgenwijding, dit ten overvloede,
opdat niemand denlce dat ik pro-mezelf
praat! Sedert jaren steun ik een omroep
vereniging wier functioneren ik gepro
longeerd wens te zien op gTÓnd van be
paalde, meest culturele activiteiten. Tot
mijn spijt Iaat mijn beurs niet toe om
ook andere omroepen te steunen. Ik zie
beslist niet in, waarom predikanten ener
bepaalde modaliteit niet voor de A.V.
R.O. zouden kunnen spreken en tevens
lid zijn van een andere omroep.
Tot besluit. Wij zijn sinds jaren een nare
weg opgegaan, die van het huidige ra-
diobestel. Met veel naargeestigheid
zuilerighcid. Onder dit alles bedenk ik
telkens, dat de A.V.R.O. immer alge
meen wenste te zijn. Ik gun haar een
lang leven en volledig herstel- Ik steun
de omroep van mijn keuze en blijf in al
les een vrij man.
Pastorie Retranchement
11 februari 1963. Gust. M. C. de Vries
IZhcVl
De tijdelijke, extra voordelige aanbieding
is nu nog geldig:
3 dubbeltabletten Knorr
vleesbouillon voor slechts f.
2 dubbeltabletten Knorr
kippenbouillon voor slechts 75 ct
Direct van profiteren! Knorr bouillon voor
Uw eigengemaakte soep. Verrukkelijk als
smaakverfijner in Uw gerechten. Lekker
en opwekkend als pure drinkbouillon.
bouillon is kracht bouillon
In niet mindere mate als over het
uitblijven van het oesterproefbas-
sin, is het college van burgemees
ter en wethouders van Terseke te
leurgesteld in de verwachtingen
omtrent de vergroting van de ha
ven. Het is namelijk nog niet ge
lukt zelfs met het werk een aan
vang te maken, omdat eigenaars
van putten of steigers en loodsen,
die binnen de vergrote haven zou
den vallen, hun eigendommen op
basis van vrijwilligheid tegen een
naar de mening van het college
redelijk getaxeerde vergoeding
niet willen verkopen. Burgemees
ter A. C. Willemsen verklaarde in
zijn nieuwjaarsrede: „Alles zit
rond, ook waterstaatkundig. De
rijksgoedkeuring zal naar wij ver
moeden niet lang meer op zich la
ten wachten, nu stuiten wij op het
onredelijke verzet van gedupeer
den, die redelijk vergoed zullen
worden, doch die via een advocaat
met financiële eisen komen, die
buiten de redelijkheid vallen. Op
den duur zal alleen onteigening
uitkomst kunnen brengen".
SUNIL
tijckUjk. TWEEDE
REUZENFAK
HAUIEPRUS
Daarmee is Sunil het meest complete wasmiddel voor
de grote witte was en tegelijk voor nylon en andere
moderne stoffen. Sunil wast veilig en behoedzaam.
5 Sunil wast stralend wit.
"^TEen speciaal ingrediënt in Sunil gaat het vergelen van
nylon e.d. tegen.
SUNIL, NEDERLANDS GROOTSTE WASMIDDEL
De heer A. D. Korstanje haalt in zijn
ingezonden artikel „Sneeuwbrood-
cent", de dingen nogal doorelkaar. Deze
„heel kleine zelfstandige" vindt deze
democratische regering te socialistisch?
„Allemaal" staatsbedrijven. De ge
achte inzender komt dan tot KJL.M. en
N.S. Waarschijnlijk zullen de meeste
lezers wel tot twee kunnen tellen. Wat
het eerste betreft is hij bovendien nog
fout. „Het volk" laat men steeds meer
verdienen beklaagt hij zich. Tot welk
volk behoort de middenstand dan wel,
of een heel kleine zelfstandige? Uit uw
verdiensten kan ik ook niet wijs wor
den. Ik kan U maar één raad geven,
keer terug tot ,het volk" dat steeds
meer verdient.
Tegen de tijd, dat we aan de grond zit
ten (binnen vijf jaar), zoals U voor
spelt, bent U dan misschien ook bin
nen.
Vlissingen. L. JOZLA.SSE.
Waarde heer ambtenaar, met de in
houd van uw stukje ben ik het ten dele
niet eens en wel voornamelijk op dit
punt. dat U schrijft: heren loodsen, be
scheidenheid is ook een deugd
daarom keurt U een salarisverhow
van f 4000 af. Toegegeven dit is een
flink gevraagde verhoging, maar moe
ten wij als werkers van Nederland hier
afwijzend tegenover staan, als i
andere zijde onze commissarissen van
diverse bedrijven gehonoreerd worden
met bedragen die iedere Nederlandse
werker doen duizelen?
Onder die Nederlandse werkers behoren
toch ook onze loodsen, waarop wf
derlanders toch trots zijn, dus m.
ren loodsen volkomen gerechtvaardigd,
dat U salarisverhoging vraagt, temeer
daar U naast uw buitenlandse collega's
werkt die zoveel meer verdienen dan U.
Daarom heer ambtenaar, zolang onze
commissarissen zo hoog worden bezol
digd hebben U en ik alsmede onze lood
sen recht te vragen om salarisverho-
fhissingen. J. JASPERSE.
Als Zeeuw las ik natuurlijk met grote
belangstelling uw schrijven over de
ramp van 1 februari 1953, vermeld ln
de P.Z.C. van 30 januari jl. Ja, ik heb
het zelfs enkele malen gelezen en bleef
teleurgesteld over de weergave. Waren
er geen persoonsnamen ln g'enoemd, dan
had ik het als een sobere weergave be
schouwd, geschreven door een ge
schiedschrijver, die een en ander per
soonlijk niet heeft meegemaakt.
Hoe was die zaak op die noodmorgen?
Reeds voor het krieken van de dag,
waren er reeds vele personen aan het
werk met het ontruimen van gevaar
lijke punten, bejaarden en zieken af
voerende naar veiliger plaatsen, in
richten van noodziekenhuizen, opvang
en doorzendposten, zorgen voor ver
warmend voedsel, enz. enz.
Ik ken een kantoor in Middelburg waar
de telefoon roodgloeiend stond en de
daaraan volgende dagen letterlijk geen
minuut onderbroken was. Ik ben er
van overtuigd, dat de groep vrijwillige
helpsters en helpers geen pluim ver
langen, maar verdiend hebben zij een
pluim, evenals de vele vreemde mili
tairen en andere hulpkorpsen, die een
zeer belangrijke hulp verleenden bij
transport en herstel.
Namen noemen, goed, maar geen enkele
vergeten. Als U de commissaris der ko
ningin noemt, vind ik dit prachtig, om
dat: hij als hoofd van de provincie bui
tengewoon ernstig en ongewoon werk
kreeg te verwerken. Noem wat mij be
treft, de heer Lijnzaad die later zeer
veel kreeg te verzetten, doch noem ook
bijv. „Het Roode Kruis", de B.B. en wel
licht vele anderen die een omvangrijk
aandeel hebben geleverd vooral in de
eerste uren. Voor mij was die befaam
de zondag een buitengewoon gebeuren.
Ik zag een predikant de spa hanteren
voor net behoud van een aijk enz. Wc
waren die morgen één van aanpakken
en deden buitengewoon zwaar en ong
woon werk. Allen zonder onderschei
allen die hebben medegewerkt een
pluim, zonder namen te noemen, lijkt
mij de juiste manier.
Souburg. F. LEENHOUTS.
Kanaalstraat 40.
WU aanvaarden deze brief gaarne als
een aanvulling op onze artikelen over
de ramp. Wel willen wh er met na
druk op wyzen, dat wij in geen enkel
opzicht naar volledigheid hebben ge
streefd. Y/y hebben slechts enkele as
pecten naar voren willen brengen.
Red. P.Z.C.
A. C. Drinkwaard met lezing
„Wat moet Zeeland
zonder visserij"
„Ik zal het woord deltaplan vanavond zo
weinig mogelyk gebruiken". Dit beloof
de drs. A. C. Drinkwaard bioloog van het
laboratorium van het rijksinstituut voor
vlsseryonderzoek te Wemeldinge, dins
dag de Bruinisser vissers, toen hij in het
verenigingsgebouw de eerste dia's van
zyn boeiende serie over „Zeelands ha
vens van vroeger en nu" op het scherm
bracht. Maar de ondertoon van zijn ex
plicatie by het goed getroffen beeldver
haal was een voortdurend pleidooi voor
het behoud van de schelpdierencultuur.
En tegelyli een duidelijke argwaan tegen
de tot nu toe loze toezeggingen aan de
vissery voor wat betreft de oestercul
tuur.
„Nu doet men het plotseling voorkomen
alsof er inlaatsluizen in de dam door de
Oosterschelde zouden komen. Maar een
dergeliyk idee is voorlopig nog niet in
de volksvertegenwooi'diglng. Het ziet er
naar uit, dat de Zeeuwse wateren herme
tisch worden afgesloten". De heer Drink
waard trof in de met hun dames opge
komen leden van de vereniging „Alge
meen Vissersbelang" een willig publiek
voor zijn diareeks. Duidelijk scnetste hy
daarin met oude tekeningen en prenten
uit vervlogen jaren de ontwikkeling van
de visserij „door de eeuwen heen". In het
met havens en geulen doorsneden
Zeeuws-Vlaamse land, in de Walcherse
vissersplaatsen, langs wat nu het Veerse
Meer heet en ten slotte ook om dich
ter by huis te blijven rondom Schou-
wen-Duiveland. In grove ïynen gaf hy
hoe het deltaplan er na de realise-
j zal uitzien. En telkens wanneer hij
een werk toelichtte de Braakman, het
Sloehavenproject. de Grevelingendam
verschenen ook plaatjes en tekeningen
van de oude situatie op het witte doek.
„Dit was ons gebied", zo voegde de heer
Drinkwaard er dan aan toe.
super bolknak 29,
EXAMENS
Aan de rijksuniversiteit te Leiden
slaagde voor het examen voor het doc
toraal geneeskunde, de heer H. C. Kok
te Vlissingen.
Aan de rttksunlversiteit te Utrecht is
voor het kandidaatsexamen dierenge-
De kardinale vraag op deze winterse
ontspanningsavond van de vissersver
eniging, de eerste in haar soort, was:
„Wat zal er gebeuren, wanneer er geen
ontwikkeling meer in de vissery is?"
Het deltaplan kon In deze byeenkomst
alleen maar genade vinden uit een oog
punt van veiligheid. „Je wordt al vlug
voor conservatief uitgekreten, als je an
dere plannen durft te opperen".
Aan het begin van dc avond had do vooi*-
zitter, de heer D. de Koning, de bedoe
ling van deze ontspanningsbijeenkomst
uiteengezet, ,,'s Zomers hebben we Brui-
nisse met onze vlaggetjesdag in de be
langstelling, maar de wintermaanden is
het goed ook eens bij elkaar te komen
en ln onze eigen sfeer allerhande belan
gen te bespreken". De verdere leiding
van deze avond was in handen van de
ere-voorzitter, burgemeester C. H. v. d.
Linde-
Emil Holz uit Mannheim heeft
een elastische bescherming voor
bochten en middenbermen ont
worpenwélke op de foto op
schaal te zien is. De Duitse mi
nister voor verkeer heeft belang
stelling getoond voor deze vin
ding tot verhoging van dc ver
keersveiligheid. De bewindsman
