Doop, catechisatie
en belijdenis
Wereldwijde oecumenische hulp
aan kerken en vluchtelingen
Sennocol
zaterdagnummer
Nieuws van overal
Hbid-handen-lippen
Spreken en luisteren
r - êtirdJklaaj'
wèg...
verstopping
Zaterdag 2 februari 1963
EN DE
F\e doop zou men kunnen noe-
men de „bevestiging van
het christen-zijn". In deze tijd
van toenemende onkerkelijk
heid blijkt het aantal aanvra
gen voor het dopen van pasge
borenen groot. Dit bleek ons na
informatie bij verschillende
Zeeuwse predikanten. Maar
daarna... Het merendeel van de
gedoopte jeugd komt naar de
catechisatie, niet altijd echter
doen deze jongeren ook belijde
nis, dat wil zeggen, komen zij
persoonlijk de doopgelofte na.
Belangstelling in
Zeeuwse kerken
Een gereformeerd predikant zei, dat
bijna alle kinderen, die tot zijn ge
meente behoren, worden gedoopt.
Van dat aantal komt 95 procent op
de catechisatie. Dit hangt sterk af
van de pastorale zorg, van het ou-
derlingbezoek, één maal per jaar aan
de gezinnen. De pastorale zorg noemt
hy een groot „pré" van de kerk. Op
de huweiykscatechisaties komt de
doop ter sprake bij de a s. jonge ge
zinnen, dat „verheldert de toekomst".
gezinnen, waarvan beide ouders
tot de gereformeerde kerk behoren,
zyn er geen problemen. Wat het
dopen van kinderen uit gemengde
gezinnen betreft, zijn er geen forme
le regels: de sterkste overtuiging
wint. Het belangrykste is, zo meent
deze predikant, dat men in deze tijd
de mensen opzoekt. „Het probleem
van de kerkelijke trouw is niet een
kwestie van kerkisme, maar van het
nakomen van kerkelijke beloften".
Een andere gereformeerde predikant
heeft de ervaring opgedaan, dat het
dopen zeer leeft in de gezinnen van
zyn gemeente. „Dit is geen vraag.
Al op de eerste dag van de geboor
te komt de vader de doop aanvra
gen aan de pastorie. De kinderen
worden zo vroeg mogelijk gedoopt,
in de meeste gevallen als de moeder
erbij kan zijn. De doop noemt deze
predikant „de bezegeling van Gods
verbond en belofte aan zijn geslach-
VAN DOOPKAPEL
NAAR DOOPVONT
De doop werd In de oude
kerk alleen op enkele
feestdagen door de bis
schop aan volwassenen toege
diend. Het groot aantal dope
lingen en de uitvoerige plech
tigheden, die by de onderdom
peling nodig waren, maakten
het, bouwen van afzonderlyke
doophuizen gewenst. Deze wer
den gewoonlyk dicht bij het
gewone kerkgebouw geplaatst
en waren in ronde of veelhoe
kige vorm. In het midden was
het doopbassin, in vorm over
eenkomend met de doopkerk
zelf, waarin de toedicnuig van
de doop geschiedde. J
Toen het dopen van volwasse
nen verminderde, verloor de
afzonderlyke doopkerk of ka
pel haar betekenis. Bij nieuwe
kerken werd zy eerst een aan
bouw en later werd een deel
van het gewone kerkgebouw
hiervoor afgezonderd. Het vas
te bassin werd vervangen door
een groot, verplaatsbaar vaat
werk. In de tweede helft van
de middeleeuwen verdween de
doop door onderdompeling en
werd de tegenwoordige wijze
van bediening een vast ge
bruik. Toen ontstond de doop
vont.
Oecumenische diensten
in Utrechtse Donwerk
Onder auspiciën van de Utrechtse
raad van kerken zal deze zo
mer in dc Domkerk een serie
van veertien vroegdiensten worden
gehouden, die steeds zullen worden
verzorgd door één der deelnemende
kerken. De kerk die de dienst ver
zorgt, zal zich presenteren zoals ze
Is, namelijk met eigen liturgische
gewoonten, eigen liederen en met
een eigen predikant.
De hervormde gemeente en de re-
monstrantse-gereformeerde gemeente
die gewend zijn om in de zomer
vroegdiensten te houden, zullen deze
in verband met de plannen van de
oecumenische raad stopzetten. Er
zal eenmaal een open avondmaals
dienst worden gevierd, waarbij, predi
kanten van verschillende kerken als
celebrant optreden.
Van de Oecumenische raad in
Utrecht zyn lid de hervormde, de
evangelisch-lutherse. de remonstrant-
se-gereformeerde. de doopsgezinde en
«le baptisten gemeente alsmede de
Oud-katholieke Kerk De vrij evange
lische gemeente, de gereformeerde
kerken en het Leger des Heils laten
zich steeds door waarnemers op de
vergaderingen van dc raad vertegen
woordigen. De gereformeerde kerken
cn de vrije evangelische gemeente
hebben gemeend, zich voorlopig nog
afzijdig "te moeten houden van dé
oecumenische vroegdiensten.
ten". De gemeenteleden weten deze
belofte en daarom heeft de doop in
het algemeen wel aandacht. De
„doorstroming" van catechisatie en
via catechisatie naar belijdenis is
ook in zyn gemeente gunstig.
SAMEN BELIJDEN
Een luthers predikant wijst erop,
dat in het nieuwe formulier in de
liturgische dienst het dopen komt op
de plaats van de geloofsbelijdenis, na
de evangelielezing. De gemeente be
lijdt dan samen met de ouders van
de dopeling hun geloof. Op grond
van dat geloof worden de ouders ge
vraagd of hun kind zal worden ge
doopt. Op deze wijze voelt de hele
gemeente zich verantwoordelijk voor
de dopeling en voor zijn toekomstige
kerkelijk leven.
Een hervormd predikant formuleert
de doop aldus: „De doop is een sa
crament, een teken, waarbij het ac
cent van de behandeling meer aan
de kant van God ligt dan bij de
mensen. Een adoptie van het kind
door God, die door de doop wordt be
vestigd en bezegeld"
De doopgebeurtenis moet niet aan de
rand van het gemeentelijk leven
staan, maar er middenin- Daarom
vindt deze predikant het „vry laten"
van de jongeren één van de meest
vreemde uitlatingen, die men kan
doen: de jongeren doen natuurlijk
wel hun eigen keus: belydenis doen
of niet, maar het „vrij laten" is niet
goed. De kerk moet er, als gehele
kerk, ieder is verantwoordelijk
voor de dopeling op toe zien, dat
het kind later zelf komen kan.
Ongeveer één kwart van de gedoop-
ten blijkt later lidmaat tc worden,
aldus deze predikant. Dat ligt onder
andere aan liet vóórleven aan dc
jongeren van wat leven eigenlijk is.
De problemen liggen er a! eerder:
op school volgt de jeugd vaak gods
dienstonderwijs, ze komen dan dik
wijls niet meer op de catechisatie.
De vraag is momenteel aan de orde
of zij dan ook nog wel moeten ko
men op de catechisatielessen. Maar
boven de zestien jaar moet de jeugd
een visie krijgen op het lidmaat-
zyn en de verantwoordelijkheid daar
van in een bepaalde kerk leren ken
nen. Dan komt de zaak van het
voor-leven: de jongeren moeten zich
kunnen „afzetten" tegen de ouders,
zo meent deze hervormde predikant.
„Technisch is men knap. maar de
.,ars vivendi" en de ars moriendi"
(de kunst van het leven en die van
het sterven) kent men niet. Daarom
komen de catechisanten maar voor
een kwart deel tot belydenis van het
geloof. De zelf-verantwoordelijkheid
voor het dragen van het belijdend
lidmaatschap is verminderd.
LAATSTE RESTANT
Een andere hervormde predikant
heeft de ervaring opgedaan, dat
praktisch alle kinderen uit hervorm
de doopleden worden gedoopt, ook
vaak uit niet kerkeiyk meelevende
gezinnen. „Maar de doop is vaak hot
laatste restant, dat standhoudt van
het kerkelijk leven." De meeste kin
deren komen ook op de catechisatie,
maar voor de belijdenis kiezen en
kelen maar bewust. De traditie van
het belydenis doen is echter afgeslo
ten. Vroeger was de doop, en soms
de belijdenis nu nog, een kwestie
van traditie. „Zag men de belydenis
maar als een persoonlijke keuze en
niet als traditie", aldus deze predi
kant. Vijf en negentig procent van
de gedoopte jongeren komt op de ca
techisaties en ook weer tegen de
honderd procent doet belijdenis, al
dus vertelde een christelijk gerefor
meerde predikant.
De catechisatie voor 8-10-jarigen. die
verplicht is, wordt trouw gevolgd, zo
ervaart deze dominee.
Een predikant van de gereformeerde
gemeente is eveneens van mening,
dat slechts een procent of vijf van
de catechisanten geen belijdenis doet.
De catechisatie wordt ook door vrij
wel alle dopelingen bezocht.
Op een agapè, een liefdemaal, dat
sinds acht jaar wordt gehouden aan
het begin van de Internationale Bid
week, en waaraan ongeveer vijfhon
derd mensen van 21 verschillende be
lijdenissen aanzaten, heeft kardinaal
Bea, de leider van het concilie-secre
tariaat ter bevordering van de een
heid der christenen gesproken over
de liefde tot de waarheid. Het gevaar
bestaat, dat men de waarheid iden
tificeert met het eigen standpunt. In
werkelijkheid heeft de waarheid vele
aspecten en men moet proberen het
standpunt van de ander te begrijpen.
In dit verband deelde de kardinaal
mee, dat hét secretariaat een voorstel
aan het concilie zal doen om plech
tig tegenover de wereld, gelovigen en
niet-gelovigen, de vrijheid van het in
dividuele geweten vast te stellen. De
godsdienstoorlogen van vroeger zijn
een dwaling geweest, omdat men in
"lit
(Advertentie)
Alleen 't beste...
goed
genoeg
Veeteler
Binnenvering
tfoiMlwiS!
Schuimrubber
HAZET FABRIEKEN ZEVENBERGEN
Vorst, droge lucht
en kerkorqe s
De grotendeels uit hout ver
vaardigde kerkorgels kun
nen slecht tegen langdurige
droogte. Gedurende dc huidige
vorstperiode wordt in de ker
ken flink gestookt. Méér dan
tien, twintig jaar geleden,
want thans maakt men veelal
gebruik van oliestook of heto-
luchtverwarmingssystemen.
By veel van deze systemen
is het niet mogelijk het voor
de orgels vereiste vochtig
heidspeil (60 tot 70 gr.) te
handhaven. Gebreken kunnen
daarom gemakkelijk optreden.
De bond van protestantse or
gelbouwers in Nederland wijst
er daarom op dat men er goed
aan doet het vochtgehalte van
de lucht in de kerkgebouwen
voortdurend te controleren.
Deze P.Z.C.-Joto .toont lipt hervormd kerkgebouwvan 'a-Gravenpolder, dat
uit de He eeuw sttiint. In dit gèboilw werken, zoals gemeld, de hervormde
geméente, de leden-van de gereformeerde kerk te 's-Gravenpolder en de
gereformeerde gemeenteleden sinds een paar weken samen. Het kerkgebouw
van de gereformeerden wordt opgeschilderd, in het kerkgebouw van de
Gereformeerde Gemeente is de verwarming onbruikbaar. De gereformeer
den en hei-vormden komen samen in één dienst. Zondag morgen gaat
in de morgendienst de gereformeerde predikant van Wemeldïnge voor, in
de middag dienst de hervormde predikant van 's-Gravenpolder. De Gerefor
meerde Gemeente kerkt tussen deze diensten in in het hervormd kerkge
bouw. Het fraaie doopvont van de hervormde gemeente van 's-Gravenpolder
is momenteel in het Zeeuws Museum te Middelburg. Na. restauratie zal
het waarschijnlijk weer in 's-Gravenpolder worden geplaatst.
naam van de waarheid op geweldda
dige wijze aan anderen een overtui
ging trachtte op te dringen. Daarbij
vergat men de vryheid van de mens,
die betekent het recht van de mens
om vry naar het eigen geweten te be
slissen, aldus kardinaal Bea. Aan het
liefdemaal zaten alle godsdienstige
groeperingen aan: Boeddhisten, Tao-
isten, Israëlieten, Mohammedanen,
Protestanten, Orthodoxen en Rooms-
Katholieken, die samen vis en koek
aten zoals de Joden die tweeduizend
jaar geleden al bereidden.
Op de eerste vrijdag in de lijdens
weken, dit jaar 1 maart, is de vrou
wenwereldgebedsdag. Thema is
„Meer dan overwinnaars". De liturgie
hiervoor is opgesteld door een groep
christenvrouwen uit Korea onder lei
ding van een vrouw, die enige tijd in
Canada en de V.S. studeerde en zich
specialiseerde op het terrein van de
christelijke opvoeding.
Voor het eerst sinds bijna een eeuw
is het percentage' van de bevolking,
dat lid is van een kerk of een syna
goge in de V.S. verminderd: 0,2 pet.
Het absolute aantal mensen, lid van
een kerk of synagoge, was ruim 116
miljoen, 63,4 pet. der bevolking. Een
andere factor, die de verandering
duidelijker aangeeft: voor het eerst
sinds de tweede wereldoorlog is het
percentage van toeneming van het
aantal kerkeleden achtergebleven bij
de bevolkingstoename. Het totaal
aantal rooms-katholieken was in
1961: 42..876.66S. Het totaal van de
vier grootste protestantse kerken
(baptisten, methodisten, lutheranen
en presbyterianen) beliep 46-669.109.
Fusieplannen zijn er in Engeland
van de Anglicaanse en de Methodis
tische Kerk. Mogelyk zal dit plan in
februari worden gepubliceerd, maar
zeker niet vóór 1965 zyn verwezen-
lrjkt. De Anglicaanse Kerk in Enge
land telt twee miljoen lidmaten, er
zijn 750.000 Methodisten. De kerken
zijn sedert 170 jaar gescheiden.
Over de toekomst van de Vrije Ker
ken schreef een Engelse journalist.
Chr. Driver. Zelf lid van een van de
vrije kerken stelt hij in zijn boek, dat
alleen door inpassing in de Angli
caanse kerk de vrije kerken kunnen
blijven bestaan. Hij hoopt echter, dat
degenen, die uit de vrije kerken naar
de Anglicaanse kerk overgaan, daar
bij hun positieve inbreng zeker zullen
leveren, zo bijv. het principiële stand
punt tegenover bepaalde euvels in dc
samenleving.
Intussen komt er steeds meer con
tact tussen de kerken in Engeland. Zo
werd onlangs in een baptistenkerk in
Noord-Londen een doopplechtigheid
gehouden, waarbij onder de (volwas
sen) dopelingen ook eei\> anglicaan
was, die de doop begeerde volgens
zyn eigen liturgie. De voorganger
der baptisten en de plaatseiyke ang-
- licaanse predikant verrichtten de
doopsbediening samen met gebruik
making van de baptistische dooplitur
gie én de ritus van het Common
Prayerbook.
(Advertentie)
ruw of schraal pu rol
„De Here nu zeide tot Abram: Ga
uit uw land en uit uw maagschap en
uit uws vaders huis naar het land,
dat Ik U «ijzen zal Toen ging
Abram en kwam in het land
Kanaan".
Gen. 12 1, 4, 6.
Het gezicht van iemand, die telefoneert, heeft iceinig uitdrukking,
zolang hij geen verbinding heeft. Zodra er contact is, wordt dat
anders. Het mooiste kunt U dit zien bij iemand in een glazen tele
fooncel, van wie U de stem niet hoort. Zodra de andere kant ant
woordt, gaat het gezicht leven en vertoont vrolijkheid, boosheid of
ernst. TJw eigen gelaat ziet U niet. Toch doet ook uw gezicht zien,
dat de stemmen van uw kinderen andere gevoelens oproepen als de
stem van uw baas of chef. En uw gezicht verandert ook, naar gelang
uw baas spreekt over een vervelend karwei of over opslag. Dit is
echt menselijk. Wij komen tot leven, wij komen in beweging, zodra
we een stem horen. Een stem spreekt ons aan, doet een beroep op
ons en zo komen we tot leven. Dit ligt ook opgesloten in het iemand
doodzwijgen.
Wij, mensen, zijn op het horen ingesteld. Zo gaat ook de Here God
met ons om. Hij is een God, die spreekt. God spreekt en het is er.
Gods stem roept de dingen tot bestaan. Gods stem klinkt en het le
ven springt te voorschijn. Zo klinkt Gods stem tot ons, mensen,
opdat ons leven tot echt leven wordt, opdat er in ons leven een
heilvolle beweging lcomt. Gods stem klinkt tot Abram. Te vragen,
hoe dit is toegegaan, leidt tot weinig vruchtbare discussies. Eén ding
staat vast: op een beslissend ogenblik heeft Abram zich aangespro
ken geweten door de levende God. En Abram kwam in beweging,
hij ging op weg. Zo kwam Abram tot echt leven. Door te luisteren
rustte zijn leven in het scheppend spreken van God, de Heer. Dat
is echt leven, een behouden leven. Abram bereikte het Beloofde Land.
Dezelfde God spreekt tot ons, als tot ons doorklinkt de roep van
Jezus: Volg Mij. En als wij luisteren, dan rust ons leven in de han
den van Jezus Christus, die is het scheppende, levend makende
Woord van God. Dan zijn we behouden. Dan zijn we in heilvolle
beweging op weg naar het Beloofde Land, op weg naar het Rijk van
God.
HEINKENSZAND.
H. KWAKKELSTEIN
Een gesprek zal plaatsvinden tus
sen de leiding van de Wereldraad van
Kerken en de Oecumenische Bond
van Diakonessengemeenschappen,
waarbij diakonessenhuizen in vele
landen zyn aangesloten. Hierin zal
worden betrokken de Internationale
Bond voor Inwendige Zending. Waar-
schijnlyk komt er een vaste verte
genwoordiger in Genève. Tussen de
Oecumenische Bond en de Wereld
raad is al verscheidene jaren overleg
gepleegd over de betrekkingen. Men
meent, dat de bijdrage van de bond
voor de kerk in de wereld het best
via de Wereldraad kan worden ver
wezenlijkt. Op de algemene vergade
ring van de bond, dit jaar in Berlijn,
zullen mogelijk definitieve voorstel
len komen.
Voor plattelandsjongeren is er in
Thunersee (Zwitserland) een oecu
menische conferentie van 6 t./m. 11
februari. Organisator is de „Centre
rural protestant Européen", een
werkgroep, aangewezen uit verschil
lende protestantse kerken. Voor ons
land is lid van de werkgroep drs- H.
de Loor namens de raad voor de za
ken van kerk en samenleving van de
Ned. Herv. Kerk. Er zyn inleidingen
over „Welke vormen van samenwer
king bestaan er in het boerenbedrijf",
door de Zwitserse landbouwkundig
ingenieur dr. J. Nussbaumer en over
„Wat betekent dat voor eigendom",
door dipl. Volkswirt E. Wolf uit Bad
Boll. De inleiding „Wat zal er van
hét gezin worden" wordt vanuit dis
cussiegroepen samengesteld. Februa
ri 1962 was er 'n dergelyke conferen
tie op „Oud-Poelgeest" te Oegstgeest,
waar werd gesproken over E.E.G., de
landbouw en de verantwoordelijkheid
van de kerken in de nieuwe constel
latie. Nu spreekt men dus over de
vraag of de nieuwe Europese verhou
dingen de boeren niet dwingen tot
nieuwe vormen van onderlinge sa
menwerking en de consequenties
daarvan voor eigendom en gezin.
in 4 variaties: Rijstebloem Bordklaar Kinderbloem Kindergries
Kunt U ons iets toezenden van de nieuwste ge
gevens over het werk van het wercld-diaco-
naat? Zo was onze vraag aan de Stichting Oecu
menische Hulp aan Kerken en Vluchtelingen. Als
antwoord kregen we een heel pak: een jaarver
slag over 1961 en een heel stel papieren in ver
schillende talen over bepaalde projecten. We heb
ben ze doorgelezen en zyn door heel de wereld
gereisd. Laten we er onmiddellyk aan toevoegen
dat wij op deze reis niet hebben gezien de mooi
ste dingen die er op onze aarde zyn, zoals «ij
mooie streken uitzoeken voor onze vakantie,
maar dat we in aanraking k«amen met een nood,
waarvan «y ons eigenlyk geen voorstelling kun
nen maken. We kregen te zien de nood aan het
meest nodige, aan voedsel, aan kleding, aan een
dak boven het hoofd, aan medische verzorging.
We kwamen in aanraking met de nood van hon
derdduizenden kinderen. We lazen van werkloos
heid. om dit laatste er ook maar by te noemen,
die ook een erge plaag is en een groot stuk nood,
wanneer mensen wel willen werken, maar ledig
aan de markt moeten staan omdat er niemand is
die hen aangenomen heeft. En als ze dan nog
maar aanspraak konden maken op een werke
loosheidsuitkering! Maar ook dat is niet het ge
val, zodat zy zich met hun gezinnen moeizaam
voortslepen van de ene dag in de andere.
Wc lazen van vluchtelingen die er over heel
de aarde zijn en die alles achter hebben
gelaten omdat ze het om de een of andere reden
in hun land niet meer konden uithouden of om
dat ze er niet meer werden toegelaten. Wy, die
ons goede burgerlijke leven leiden en de neiging
l.ebbcn te gaan klagen wanneer de elektriciteit
eens een paar keer uitvalt of wanneer de vorst
ons allerlei ongemukken geeft, terwyl we nog
genoeg brandstof hebben om onze kamer te ver
warmen. wij kunnen ons doodeenvoudig niet in
denken het leven van lijden dat miljoenen men
sen moeten leiden. En dat op diezelfde aarde die
ons zo overvloedig geeft.
Op de eerste of tweede zondag van februari
zal er in de meeste kerken van ons land
worden gecollecteerd voor het wereld-diaconaat,
voor de oecumenische hulp. Oorspronkelijk is het
uitgegaan, zoals de naam reeds aangeeft, van
de Wereldraad der Kerken, maar hieraan doen
ook volop mee kerken die om de een of andere
reden niet bij de Oecumene zyn aangesloten, zo
als de Gereformeerde Kerken en de Vrij Evan
gelische Gemeenten. We mogen dus wel zeggen
dat het een pryzenswaardige gezameniyke acti
viteit is in ons land van die kerken, die niet
rooms-katliolick zy'n. Deze heeft trouwens haar
eigen hulpverleningsorganen, die byvoorbeeïd in
Algiers werken. Zoals het in ons land is, zo is
het ook in andere landen. Wanneer de ogen een
maal zyn opengegaan voor de nood van onze
medemens, zouden we trouwens een hart van
steen moeten hebben wanneer ook de hand zich
niet opende en we alleen maar wisten te zeggen:
zoals wy voor ons zelf zorgen, laat zo ook an
deren voor zich zelf zorgen.
We willen U naar een drietal plaatsen meene
men waar iets van die oecumenische hulp,
waarbij de kerken van ons land direct zijn be
trokken, is te zien. Allereerst naar Epirus, de
meest noordwestelijke provincie van Griekenland.
Aan de golf van Arta ligt het dorpje Viglia, dat
nog niet zo lang geleden is gebouwd. Griekenland
had een bevolking van 6 miljoen zielen en daarbij
zijn nog een 1JA miljoen vluchtelingen gekomen,
waarvan de meesten uit Turkye verdreven wa
ren. Onder hen waren vele boeren, die natuurlijk
graag een nieuw bedryf zouden willen opbouwen.
Dat is nu niet zo eenvoudig in een land dat voor
namelijk uit bergen bestaat en waar goede cul
tuurgrond zeer schaars is. De regering zag echter
nieuwe mogelijkheden rondom de golf van Arta
en in 1956 werd besloten onder andere het dorp
Viglia te bouwen, waar 1UU gezinnen een plaats
zouden kunnen vinden. Ieder gezin zou dan 3 ha
grond krijgen, die nog ontgonnen moest wor
den. Vooral vanuit ons land (door de gelden uit
de algemene inzameling in 1954) is het dorp ge
bouwd. De hoofdstraat is spontaan „Boulevard
de Hollande" genoemd. „Helaas bleek al spoedig
dat daarmee de zorgen van deze mensen niet wa
ren geëindigd. Gndanks hard werken en sober
leven bleek het niet mogelijk een bestaan te vin
den op de geschonken grond". Ieder gezin kwam
diep in de schuld.
Sinds 1960 werkt daar nu een oecumenisch
landbouwteam. Een Nederlandse organisatie
heeft een greppelploeg geschonken. Door inpolde
ring gaat men het landbouwareaal van het dorp
vergroten. De Griekse regering heeft alle schul
den die alle bewoners bij de bank hadden, over
genomen. Met draglines en bulldozers wordt aan
gepakt. Enkele koeien uit ons land zijn ingevoerd,
waarvoor de N.CB.T.B. een inzamelactie heeft
gehouden. De bedoeling is dat in de toekomst
ieder gezin 3 koeien van Nederlandse afstamming
zal hebben. Verder heeft men hier het fokken
van slachtkuikens ingevoerd en men is bezig met
een varkenshouderij. Op deze wijze tracht, htt
kerkelijk team, waarvan een Nederlander de lei
ding heeft, dit nu nog zo troosteloze vluchtelin-
gendorp, waar de bewoners geen uitzicht meer
hadden op de toekomst, te maken tot een „voor
beelddorp", dat van betekenis is voor heel de om
geving.
In de tweede plaats naar het Perzische dorp
Esmatabad. Vroeger had het een 300 wonin
gen en een bevolking van 1500 zielen. Van de
huizen, die bestonden uit dikke lemen wanden
met een even dik lemen dak, was er 95 volko
men verwoest door de aardbeving een paar jaar
geleden. Heel wat bewoners lagen onder deze
leem massa begraven. Voor zover ze het leven er
hadden afgebracht, moesten ze huizen in tenten
die internationale hulpverlening ter beschikking
had gesteld en in de meest primitieve verblijven.
De Wereldraad der Kerken is nu bezig dit dorp
te herbouwen. De kerken van ons land hebben
daartoe ook hun hulp toegezegd. Die herbouw is
voor de bewoners een „reformatie". Voor velen
zal dit een schok betekenen, die overgang van de
lemen hut waarin zoveel voorgeslachten hebben
gehuisd, naar een stenen huisje, dat beter tegen
een aardbeving bestand is. Een Zwitsers ingenieur
heeft hier de leiding en hij moet net doen met
heel veel tact. Het dorp moet op een andere
plaats komen. Er wordt zelfs een waterleiding
aangelegd. Met het kerstfeest waren de eerste 50
huizen klaar. Dit is een van de 185 dorpen die
bijna totaal waren verwoest en waarbij 12.000
mensen zijn omgekomen. Door verder leiding te
geven hoopt men ook dit dorp te maken tot een
model voor de streek, «'at nog lang niet wil zeg
gen dat het in ons land een model-dorp zou zijn.
In de derde plaats willen we U meenemen naar
Hong Kong, de Britse kroonkolonie die op een
schiereiland van het Chinese vasteland ligt. Het
heeft nu ruim 3 miljoen inwoners. In 1945 waren
het er nog maar 600.000. En voortdurend neemt
het getal der inwoners toe door de vele vluchte
lingen uit China. Een onvoorstelbare ellende, met
alle gevolgen van dien, vinden we hier. Een paar
jaar geleden werd de wereld gealarmeerd door
het bericht dat er hier een 60.000 kinderen waren
die nooit een warme maaltijd kregen, terwyl wat
ze aan voeding nog kregen, ook minimaal was.
De Wereldraad der Kerken is voor deze kinderen
ingesprongen en de Gereformeerde Kerken van
ons land hebben er 10.000 voor hun rekening ge
nomen. Onder deze waren nog al wat vluchtelin
genkinderen die volledig aan hun lot waren over
gelaten. Heel wat Nederlandse gezinnen hebben
een kind in Hong Kong geadopteerd. Aan het een
zit echter het ander vast, zodat er een heel stuk
werk, juist voor kinderen is ontstaan.
We gedenken in deze dagen hoe het tien jaar ge
leden is dat de stormramp ons Deltagebied teis
terde. We zijn dankbaar geweest voor alle hulp
die uit andere landen kwam. Maar, wat doen wy,
«anneer we horen van de ellende in zovele delen
van de wereld, waarvan wy er nu drie hebben
genoemd? In de evangeliën vinden we het ver
haal van de barmhartige Samaritaan. Een mooi
verhaal. We zullen pas eerst reeht verstaan hoe
schoon het is, «anneer wy het slot in toepasing
hebben gebracht: Ga heen en doe gy evenzo.
H.
Zonder kramp, op natuurlijke wijze
helpt Sennocol u van deze hinder
lijke darmstoornis af. Sennocol is
een nieuw natuurproduct, vervaar
digd uit gestandaardiseerd extract
van Sennapeulen. Sennocol geeft u
opnieuw een natuurlijke stofwisse
ling, een gezonde darmfunctie die
uw werklust, energie en humeur
gunstig beïnvloedt. Sennocol is.
goed, ook voor bejaarden, mensen
met gevoelige ingewanden en in
hardnekkige gevallen. Sennocol
werkt ongewenste gewoontevor
ming niet in de hand.
dragees herstellen uw
natuurlijke stofwisseling
Kerkcollecfe op
rampzondag
De leden van de in de Stich
ting Oecumenische Hulp aan
Kerken en Vluchtelingen Sa-
meniverkende Kerken hebben
in 1962 geld en goederen tot
een totale waarde van ruim
3.000.000 voor internationale
hulpverlening beschikbaar ge
steld.
Naast de normale collecte die
jaarlijks voor dit doel door
negen kerkgenootschappen
wordt gehouden, was er het
afgelopen jaar een extra inza
meling ten behoeve van de
slachtoffers van de aardbe
vingramp in Perzië. De op-
brengshiervan was ongeveer
1.250.000. De Nederlandse
kerken hebben samen met
kerken in andere landen daar
door de herbouw van het Per
zische dorp Esmatabad moge
lijk kunnen maken.
Andere belangrijke bijdragen
uit Nederland werden bestemd
voor vluchtelingen in Hong
kong en Algerije, voor hulp
aan minderheidskerken in
Europa, voor ontwikkelings
werk in Griekenland en West-
Afrika en voor ondericijs in
Pakistan en op Madagaskar.
De grote inzameling voor het
werelddiaconaat wordt dit jaar
gehouden op zondag S februari.
De kerken hebben destijds de
:erste zondag in februari als
collectedatum gekozen om te
Herinneren aan de hulp, die
ons land mocht ontvangen
'oen Nederland in nood ver
keerde. Nu dit jaar de ramp
van 1953 wordt herdacht ho
pen de kerken, dat de dank
baarheid voor wat toen ook
•loor kerken over de gehele
wereld gedaan werd voor
ons zich zal uiten in een
grote offervaardigheid voor
hulpverlening aan die gebieden
die thans in nood verkeren.
