WEGWIJZER GOESENAREN KOCHTEN PAARD voor school en beroep „LEIDERS VAN MORGEN" KRIJGEN VOORLICHTING George van Renesse: Jazz is onnozel" Zaterdag 15 dec. 1962 (Van onze sportredacteur) r\E GOESENAREN Henk J. Wouters (32-jarige handelaar in t.v.-apparatuur) en Jan H. de Baar (47-jarige eigenaar van een benzine- en servicestation) hebben een paard gekocht... Ogenschijnlijk is dat een onopvallende trans actie, die het vermelden niet waard is. Per slot worden er nog altijd zoveel paarden verhan deld, dat niet iedere koop aan de bijna 36.000 abonnees van dit blad kan worden meege deeld. Maar voor het paard van het duo Wou ters-De Baar moet toch een uitzondering wor den gemaakt, eenvoudig omdat het inderdaad een uitzonderlijke transactie was. De donker harige, ondernemende Wouters zegt het zo: „Wij zijn de eersten in Zeeland, die begonnen zijn met de draf- en rensport. Er zijn paarden stallen genoeg in Zeeland, maar nog nooit was er een stal van echte dravers. Die is er nu wel. Wij hebben de Stallen Goes opgericht. Wij hebben een renpaard, een draver, ge kocht: Adelaar S". Het werd trouwens tijd ook! Bij de bekende draverijen wie heeft nog nooit via de radio gehoord van de koersverslagen van Gerard van Maarsseveen? op Duindigt, Hilversum, Sap- pemeer enzovoort, zijn sinds jaar en dag alle provincies vertegenwoordigdbehalve Zee land. Dat tekort is nu dus weggewerkt, want dank zij de heren De Baar en Wouters heeft Zeeland nu ook een vertegenwoordiger bij de draf- en rensport. Het Goese duo is beslist niet pover begonnen. Ze hebben (in Duitsland) als begin van hun Stallen Goes een befaamd paard gekocht: Ade laar S., „een koers-klaar paard", zoals Henk Wouterse ons vertelde. De beroemde Groningse fokker J. Smit (uit zijn stallen zijn alle paarden, die een S achter hun naam hebben, afkomstig) verkocht Adelaar Stoen het paard nog een veulen was aan de Duitse weduwe Klom-Werner in Milncben, Helaas: toen het veulentje een hengst was geworden, bleek er zoveel vuur en spirit in het bruine rendier te huizen, dat het tijdens een koers soms de draf de draf liet „en ging springen", zoals de heer Wouters het zegt. Niettemin Wilde Adelaar S. met de bekende trainer Jan van Dooyeweerd op de sulky (het lichtgewicht wagentje) nog wel eens naar een pry's van 800 gulden draven. Dat wist Henk Wou terse en toen hij zijn passie voor de draf- en rensport had overgeplant op zijn stadgenoot Jan de Baar, was de basis gelegd voor de Stallen Goes met de aankoop van Adelaar S. „Het paard was te vurig en daarom hebben wy er een ruin van gemaakt", vertelde de heer Wouters ons. Voor de leken in de paardewereld: een ruin is een gecastreerde hengst. De 3-jarige Adelaar S. is inmiddels in Hilver sum al enkele malen naar een vierde plaats geraasd, „maar op tweede kerstdag wordt ie beslist eerste", voorspelde een zelfverzekerde Henk Wouters en hij voegde er aan toe: „Adel aar S. maakt dan een record van 1.26" Voor velen is dat misschien nietszeggend, maar het is gauw verklaard: een tijd van 1 minuut 26 seconden over 2000 meter. Ongetwijfeld een prestatie, die ontzag inboezemt! Tot nu toe is Adelaar S. alleen nog maar gereden door een leerlingtrainer, maar de Haagse trainer Guus T. Knynenburg, 34 jaar, die eens de be roemde „Gouden Zweep" uit handen van prins Bernhard ontving, zal het Goese paard op tweede kerstdag rijden. Overigens is het paard nog nim mer in Goes geweest: het wordt getraind op Duindigt, waar Henk Wouters ook zelf wel eens op de sulky plaatsneemt. Een dure liefhebberijDat wel. Nog afgezien van de fikse aankoopprijs, is er nog heel wat nodig: onderhoud en training kost al 300 per maand, bovendien is ook de hoefsmid heel wat duurder dan zo maar een dorpse paardensmid en voorts kost het vervoer naar de renbanen ook nog een lieve duit. Maar met enige wys beleid en een goede trainer kan het toch nog rendabel zijn. Want bjj een normale koers is de eerste prijs al 1000 gulden, de tweede 475 a 500, de derde 250 300 en de vierde 175 k 200. Maar er zijn ook koersen, waarbij de eerste pry's 5500 gulden opbrengtEn de winnaar van de Grote Prijs van Nederland krijgt zelfs 7500. Normaal is het inschrijfgeld ƒ25, maar by een hele dure race met hele dure prijzen wil dat inschrijfgeld wel eens oplopen tot ƒ300. Ter informatie: Neder lands renpaard nummero één Hairos n verdien de dit jaar tot en met oktober ƒ723.115. Iedere dag weer wordt Adelaar S. één uur ge traind. „En drie keer per week gaat ie snel, dat wil zeggen: dan wordt er alle snelheid uit gehaald, die er inzit", aldus de lieer Wouterse, die zelf mettertijd een proef wil afleggen voor de zogenaamde amateurvergunning, waarmee hij dan op de sulky aan de strijd mag deelnemen. Veel kan men overigens aan het paard overlaten, want op de woorden „klaar maken" en „een, twee, drie, af...", reageert een paard als een atleet. Inmiddels is het bij Adelaar S. niet alleen geble ven. De Stallen Goes hebben ook al een tweede paard, een heel wat jonger dier: de anderhalf jarige Blauwe Reiger S., waarmee men in de toekomst ook veel denkt te bereiken, want deze jonge hengst is reeds „als eerste geprimeerd", hetgeen wil zeggen, dat het paard zo goed ge schapen is, dat het als eerste in aanmerking komt voor dekhengst. En men moet vooral beseffen, dat de zeer ge specialiseerde fokkerij de basis is van deze draf- en rensport. Adelaar S. is de zoon van een razendsnelle vader (Stuermann record: 1.18.7) en een moeder (Ooievaar S.) „met buitengewoon veel lucht", zoals de heer Wouterse het zegt. Dat is aan Adelaar S. te merken: hij is snel, maar heeft bovendien een opmerkelijk uithou dingsvermogen. Henk Wouterse zegt: „Met Adelaar S. en Blauwe Reiger S. staan we nog uiaar aan het begin. Over een jaar of vijf willen we een stuk of tien paarden bezitten. Binnenkort krygen we onze stallen al in Zeeland op een stuk grond tussen Goes en 's-Heer-Arendskerke"De heer De Baar bezit daar namelijk een stuk grond, waar zy de stallen willen houwen. „We zullen zelfs proberen er een korte baan aan te leggen, zoals in Groningen, Sappemeer en Hoofddorp", zegt de ondernemende Wouterse. Eén desillusie heeft Henk Wouterse in de paardesport beleefd. Hij wilde Adelaar S. noemen naar zijn 10 maanden oude dochter Mar griet. „Het was dan Margriet van Goes gewor den", vertelde hij. Maar het mocht niet van de Stichting Nederlandse Draf- en Rensport. Dan was het systeem in de war gekomenAlle Nederlandse paarden met een naam, die met een A begint zijn 3-jarigen, alle Z-paarden zijn 4-jarigen, alle Y-paarden zijn 5-jarigen, alle X- paarden zijn 6-jarigen enzovoort, enzovoort. Geen „Margriet van Goes" dus, maar wel Stallen Goes. En dat kan het begin zijn van een bloeiende draf- en rensport in Zeeland BIJ DE FOTO'S: Boven: Henk Wouterse houdt Adelaar S. aan de teugel. Onder: Adelaar S. draaft een trainingsronde. Ze liepen er maar wat ongeïnteresseerd bij, de „leiders van morgen". Ze stonden wat met elkaar te praten in een van de lange, lichte gangen van het Goese lyceum. Plotseling kwam er beweging in het groepje jongens. Iemand kwam met het bericht, dat er ergens een bijzonder aantrekkelijke stewardess moet zitten. Ze zochten deze juffrouw op en legden eensklaps een opvallende interesse voor het vak purser nan de dag. Dat was de eerste indruk, die we kregen van de beroepenvoorlichtingsmiddag voor middelbare scholieren, deze week in het Goese lyceum. Dat niet alle jongens en meisjes af gingen op de aantrekkelijkheid van de informateur of informatrice, bleek wel uit de woorden van Anne- marie Kotvis uit Breskens. „Ik kom hier echt niet voor de flauwekul!" Ze had er heus wel het een en ander opgestoken. „Verdiensten zijn erg belangrijk en de opleiding mag niet al te zwaar zijn". Hiermee vertolkte Annemarie de gedachten van een groot deel van de voorgelichte jonge lui- Huisvrouw Zeven jaar studeren vond Anne- miek van Nieuwenhuyzen uit Halsteren wel wat al te lang. ,,'k Word waarschijnlijk toch huisvrouw". Ook Jacques Kuyper uit Ouwerkerk vindt lang studeren bezwaarlijk. Hij wilde aanvankelijk naar de t.h., maar hij vindt, dat dit wel wat erg lang duurt. Voor Jankees van Dongen telden de verdiensten helemaal niet mee. ,,'t Geeft niet of je wat verdient, als je het maar naar je zin hebt". Erg praktisch vinden we dat niet Jankees vond deze voorlichtingsmid dag alleen nuttig voor diegenen, die al precies wisten wat ze wilden worden. Dit was ook de verwachting van Hannie Louisse uit Goes. De meisjes voelen over het algemeen niet zo veel voor een lange studie- „Voor meisjes zijn de mogelijkheden nogal beperkt", zei Anne Kuijpers uit Kloosterzande. Ze was naar het beroep arts geweest. Haar oorspron kelijke plan om huisarts te worden heeft daar een flinke knauw gekre gen. Ze was er nog helemaal niet van overtuigd, dal ze huisvrouw zou worden, maar dat hebben er wel meer gezegd Over het algemeen was men wel van mening, dat een dergelijke middag zin heeft. „Maar als je al bepaalde plannen hebt, weet je toch wel het een en ander van dat beroep", was de strekking van een veel gehoorde opmerking. Herman Bentschap uit Sluis vond, dat bij een goede uitleg, het wel degelijk zin heeft. De informateurs moesten volgens hem vertellen over de aard van het werk en zich niet al te veel uitputten in allerlei bij zonderheden over de aard van de opleiding en dergelijke. Daarover kun je zonder informateurs wel alles te weten komen. Onpraktisch Madaleine Vos uit Gooes vond, dat een groot aantal jongelui nogal onpraktisch is. De belangstelling voor beroepen als vliegenier, ste wardess, acteur, en journalist was bepaald bijzonder groot. Madaleine hoopte nu maar, dat de informateurs en informatrices duidelijk lieten uit- komen, dat de plaatsingsmogelijkhe den in die beroepen niet zo byzonder groot z(jn. Ze twyfelde er wel een beetje aan Anneke Robyn uit Oostburg zag wel wat in het vak informatrice. ,,'t Lijkt me wel leuk en je kan voor niets reizen". Overigens was ze er „half om half". De ene helft bestond uit gezelligheid en de andere uit serieuze inlichtingen. En zo zal het met de meesten wel z(jn- Ongeïnteresseerd.... Middelbare scholieren met en zonder toekomstplannen zijn dezer dagen in de Ganzestad tijdens een massale beroepsvoorlichtingsbijeenkomst deskundig ingelicht door een aantal informa teurs en informatrices, die interessante dingen konden vertellen over opleidingsmogelijkhe den, toelatingseisen, duur der opleidingen, beroepsmogelijkheden en andere bijzonderheden. Dat gebeurde om precies te zijn woensdag jl., toen meer dan zestig vertegenwoordigsters en vertegenwoordigers van een respectabel aantal beroepen en opleidingen ongeveer 700 leer lingen van de hoogste klassen der middelbare scholen in Zeeland in het gastvrije Goese lyceum mochten ontvangen. Over een 80-tal zaken konden de WWfWWt weetgrage leerlingen een en an- - der te weten komen. Of het nu de op- ]»g8E|fcl#3 li a.'s leiding voor boekhouder, bosbouwop,- zichter, belastingconsulent, binnen- - -éjBÊÉ huisarchitect, biologieleraar, buiten- 1 -MÉ*. lands vertegenwoordiger of bibliothe- JÉtmt öjÉpM caresse betrof, of het handelde over &jjsBg£R f sÉjIIÉ SS/- JÉOe m het beroep van maatschappelijk wer- gHF| iWÊÊ - ker, marineman. Mensendiecklerares WS of muziekleraar, over de meest uit- M j&ggB j eenlooende zaken werden allerlei be- V langrijke gegevens betreffende de I opleidingen haarfijn uit de doeken I gedaan. Het was niet de eerste keer. dat hele /fsgll middelbare zelfs vanuit Bergen op - 9 Zoom de naar Goes ondernamen pi 1 om daar een nuttige middag door te 1 Reeds 1955 bevolkte een groot I -M aantal deskundigen de lokalen van .-JüjÊSSÊ het Goese lyceum om daar een sper- g vuur van vragen over zich heen te JB3 laten komen. Toen telde men 150 be- wWk langstellenden. Vóór dat tijdstip werd er jaarlijks alleen voor meisjes een voorlichtingsbijeenkomst gehou den. Deze was toen lang niet zo veel zijdig. Zeven jaar geleden maakte men echter deze centrale bijeen komst op verzoek van de toenmalige rector, mr. W. G. F. Snijders, ook voor de jongens toegankelijk. De toeloop steeg daarna aanzienlijk. Sprak men in 1959 op de lustrum middag, bij een bezoek van ongeveer 500 leerlingen van een recordaantal, in de jaren, die daarop volgden, sloe gen nog meer studerende jonge men sen voor enkele middaguren vrijwil lig hun tenten op in het Goese ly ceum... het beste bewijs, dat men zeer zeker prijs stelt op een voort zetting van deze belangrijke traditie. Interessante uren Ook de informateurs en informatri ces beleven elk jaar weer inte ressante uren. „Ik vind het belang rijk, het een en ander over ons werk te kunnen vertellen aan de jongelui die werkelijk hart voor de zaak heb-, ben", vertelde de heer S. E. Siebels. inspecteur-korpschef van de gemeen tepolitie te Goes, tussen de praatjes over de hogere politieopleiding door. „Er komen er jammer genoeg nog veel uit curiositeit bij mé langs. Men stelt soms de meest vreemde vragen als: „ik kom een bekeuring halen of Interpol, dat lijkt me leuk". Uit de mond van een andere geüniformeerde informateur tekenden wij het volgen de op: „deze praatjes, die ik vanmid dag gemaakt heb met een aantal mensen, hebben een veel indringen der werking dan onze gewone voor lichtingsbijeenkomsten". Dit vertelde majoor W. F. Rappard van de afde ling oersoneclspubliciteit van de Ko ninklijke Land- en Luchtmacht. De entomoloog D. J. de Jong, die da gelijks werkzaam is op hot proefsta tion van de fruitteelt te Wlilhelmina- dorp, maar reeds voor de tweede keer meewerkt aan deze massale voorlich ting om de vragenstellers in te lich ten over de biologieopleiding, noemde het contact met de informateur of informatrice een eerste oriëntatie met het beroep. Hij zei verder: „Ik sta er versteld van wat ze hier op zo'n middag aangeboden krijgen. Het is een unieke gelegenheid om interes sante gegevens over een geliefd vak te kunnen verzamelen. Het gebeurt daarbij op zo'n prettige ongedwon gen manier". Mejuffrouw M. Ballintijn, die de vra gen van een aantal meisjes over het werk van een bibliothecaresse beant woordde, vond een dergelijke voor lichtingsbijeenkomst van groot be lang. Naar haar mening schiet men niet veel op met het lezen van boek jes, die kunnen helpen bij het kiezen van een beroep. „Je kunt hier ten minste zelf met vragen aankomen. Daarbij doet men tijdens zo'n ge sprekje samen met een aantal andere leeftijdgenoten weer andere indruk ken op". Wika D. E. Hiensch uit Goes, waar belangstellenden voor het werk in kerkelijke arbeid terecht konden, noemde deze voorlichtings bijeenkomst zinvol, alleen al om het feit. dat men in aanraking komt met beroepen waarmee men tot vóór die tijd helemaal niet op de hoogte was. Dat was ook de indruk van de heer J. Visbeek, die toekomstige studen ten in de theologie interessante me dedelingen kon doen. De kinderen zijn naar zijn mening te veel beperkt door de beroepen van hun ouders en naaste familieleden. „Deze bijeen komst verruimt de horizon". Hoogst noodzakelijk T Tet is hoogst noodzakelijk, dat 71*- men op een zekere leeftijd op de hoogte wordt gebracht van de mogelijkheden, de prettige en minder mooie kanten en de andere conse quenties, die er aan een beroep vast zitten". Dit zei de vertegenwoordiger van het hotelleriebedrijf, de heer H. A. Baaij. Het beroep moet volgens Meisjes hij de „■politik' hem helemaal aansluiten op de aard, het karakter van de belangstellenden en ook volledig aan de eigen wensen voldoen. „Ergens is jazz onnozel. De jazz wekt onvermydelyk asso ciaties aau sex. Jazz is beslist onesthetisch". Zo met deze uit spraak kunnen hartstochtelijke liefhebbers van dit genre mu ziek het voorlopig weer doen. De uitspraak is voor verant woording van de bekende pia nist George van Renesse, die bovenstaande mening verkon digde tydens een interview, dat enkele redacteuren van T.L. Vizie het schoolblad van het Terneuzense PetTUs Hondiuslyceum onlangs met hem mochten hebben. George van Renesse, die ge boortig is uit Zaamslag, had nog meer bijzonderheden over jazz: „Jazzmuziek", zei hij, „zie ik als een vergevorderde, geraffineerde amusementsmu ziek van deze tijd". Hij had wel waardering voor de vaak fantastische techniek van verschillende jazz-musici. Maar zijn bezwaar tegen hen is dat ze vaak alleen instinctief hun eigen partij kunnen spelen. „Jazz-musici blijven daarom amateurs".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 13