WEGWIJZER
GOESENAREN KOCHTEN PAARD
voor school en beroep
„LEIDERS VAN MORGEN"
KRIJGEN VOORLICHTING
George van Renesse:
Jazz is onnozel"
Zaterdag 15 dec. 1962
(Van onze sportredacteur)
r\E GOESENAREN Henk J. Wouters (32-jarige
handelaar in t.v.-apparatuur) en Jan H. de
Baar (47-jarige eigenaar van een benzine- en
servicestation) hebben een paard gekocht...
Ogenschijnlijk is dat een onopvallende trans
actie, die het vermelden niet waard is. Per slot
worden er nog altijd zoveel paarden verhan
deld, dat niet iedere koop aan de bijna 36.000
abonnees van dit blad kan worden meege
deeld. Maar voor het paard van het duo Wou
ters-De Baar moet toch een uitzondering wor
den gemaakt, eenvoudig omdat het inderdaad
een uitzonderlijke transactie was. De donker
harige, ondernemende Wouters zegt het zo:
„Wij zijn de eersten in Zeeland, die begonnen
zijn met de draf- en rensport. Er zijn paarden
stallen genoeg in Zeeland, maar nog nooit
was er een stal van echte dravers. Die is er nu
wel. Wij hebben de Stallen Goes opgericht.
Wij hebben een renpaard, een draver, ge
kocht: Adelaar S".
Het werd trouwens tijd ook! Bij de bekende
draverijen wie heeft nog nooit via de radio
gehoord van de koersverslagen van Gerard van
Maarsseveen? op Duindigt, Hilversum, Sap-
pemeer enzovoort, zijn sinds jaar en dag alle
provincies vertegenwoordigdbehalve Zee
land. Dat tekort is nu dus weggewerkt, want
dank zij de heren De Baar en Wouters heeft
Zeeland nu ook een vertegenwoordiger bij de
draf- en rensport.
Het Goese duo is beslist niet pover begonnen.
Ze hebben (in Duitsland) als begin van hun
Stallen Goes een befaamd paard gekocht: Ade
laar S., „een koers-klaar paard", zoals Henk
Wouterse ons vertelde. De beroemde Groningse
fokker J. Smit (uit zijn stallen zijn alle paarden,
die een S achter hun naam hebben, afkomstig)
verkocht Adelaar Stoen het paard nog een
veulen was aan de Duitse weduwe Klom-Werner
in Milncben, Helaas: toen het veulentje een
hengst was geworden, bleek er zoveel vuur en
spirit in het bruine rendier te huizen, dat het
tijdens een koers soms de draf de draf liet „en
ging springen", zoals de heer Wouters het zegt.
Niettemin Wilde Adelaar S. met de bekende
trainer Jan van Dooyeweerd op de sulky (het
lichtgewicht wagentje) nog wel eens naar een
pry's van 800 gulden draven. Dat wist Henk Wou
terse en toen hij zijn passie voor de draf- en
rensport had overgeplant op zijn stadgenoot Jan
de Baar, was de basis gelegd voor de Stallen
Goes met de aankoop van Adelaar S. „Het paard
was te vurig en daarom hebben wy er een ruin
van gemaakt", vertelde de heer Wouters ons.
Voor de leken in de paardewereld: een ruin is
een gecastreerde hengst.
De 3-jarige Adelaar S. is inmiddels in Hilver
sum al enkele malen naar een vierde plaats
geraasd, „maar op tweede kerstdag wordt ie
beslist eerste", voorspelde een zelfverzekerde
Henk Wouters en hij voegde er aan toe: „Adel
aar S. maakt dan een record van 1.26" Voor
velen is dat misschien nietszeggend, maar
het is gauw verklaard: een tijd van 1 minuut
26 seconden over 2000 meter. Ongetwijfeld een
prestatie, die ontzag inboezemt!
Tot nu toe is Adelaar S. alleen nog maar gereden
door een leerlingtrainer, maar de Haagse trainer
Guus T. Knynenburg, 34 jaar, die eens de be
roemde „Gouden Zweep" uit handen van prins
Bernhard ontving, zal het Goese paard op tweede
kerstdag rijden. Overigens is het paard nog nim
mer in Goes geweest: het wordt getraind op
Duindigt, waar Henk Wouters ook zelf wel eens
op de sulky plaatsneemt.
Een dure liefhebberijDat wel. Nog afgezien van
de fikse aankoopprijs, is er nog heel wat nodig:
onderhoud en training kost al 300 per maand,
bovendien is ook de hoefsmid heel wat duurder
dan zo maar een dorpse paardensmid en voorts
kost het vervoer naar de renbanen ook nog een
lieve duit. Maar met enige wys beleid en een
goede trainer kan het toch nog rendabel zijn.
Want bjj een normale koers is de eerste prijs
al 1000 gulden, de tweede 475 a 500, de derde
250 300 en de vierde 175 k 200. Maar er zijn
ook koersen, waarbij de eerste pry's 5500 gulden
opbrengtEn de winnaar van de Grote Prijs
van Nederland krijgt zelfs 7500. Normaal is het
inschrijfgeld ƒ25, maar by een hele dure race
met hele dure prijzen wil dat inschrijfgeld wel
eens oplopen tot ƒ300. Ter informatie: Neder
lands renpaard nummero één Hairos n verdien
de dit jaar tot en met oktober ƒ723.115.
Iedere dag weer wordt Adelaar S. één uur ge
traind. „En drie keer per week gaat ie snel,
dat wil zeggen: dan wordt er alle snelheid uit
gehaald, die er inzit", aldus de lieer Wouterse,
die zelf mettertijd een proef wil afleggen voor
de zogenaamde amateurvergunning, waarmee hij
dan op de sulky aan de strijd mag deelnemen.
Veel kan men overigens aan het paard overlaten,
want op de woorden „klaar maken" en „een,
twee, drie, af...", reageert een paard als een
atleet.
Inmiddels is het bij Adelaar S. niet alleen geble
ven. De Stallen Goes hebben ook al een tweede
paard, een heel wat jonger dier: de anderhalf
jarige Blauwe Reiger S., waarmee men in de
toekomst ook veel denkt te bereiken, want deze
jonge hengst is reeds „als eerste geprimeerd",
hetgeen wil zeggen, dat het paard zo goed ge
schapen is, dat het als eerste in aanmerking
komt voor dekhengst.
En men moet vooral beseffen, dat de zeer ge
specialiseerde fokkerij de basis is van deze
draf- en rensport. Adelaar S. is de zoon van een
razendsnelle vader (Stuermann record: 1.18.7)
en een moeder (Ooievaar S.) „met buitengewoon
veel lucht", zoals de heer Wouterse het zegt.
Dat is aan Adelaar S. te merken: hij is snel,
maar heeft bovendien een opmerkelijk uithou
dingsvermogen.
Henk Wouterse zegt: „Met Adelaar S. en Blauwe
Reiger S. staan we nog uiaar aan het begin.
Over een jaar of vijf willen we een stuk of tien
paarden bezitten. Binnenkort krygen we onze
stallen al in Zeeland op een stuk grond tussen
Goes en 's-Heer-Arendskerke"De heer De
Baar bezit daar namelijk een stuk grond, waar
zy de stallen willen houwen. „We zullen zelfs
proberen er een korte baan aan te leggen, zoals
in Groningen, Sappemeer en Hoofddorp", zegt
de ondernemende Wouterse.
Eén desillusie heeft Henk Wouterse in de
paardesport beleefd. Hij wilde Adelaar S.
noemen naar zijn 10 maanden oude dochter Mar
griet. „Het was dan Margriet van Goes gewor
den", vertelde hij. Maar het mocht niet van de
Stichting Nederlandse Draf- en Rensport. Dan
was het systeem in de war gekomenAlle
Nederlandse paarden met een naam, die met
een A begint zijn 3-jarigen, alle Z-paarden zijn
4-jarigen, alle Y-paarden zijn 5-jarigen, alle X-
paarden zijn 6-jarigen enzovoort, enzovoort. Geen
„Margriet van Goes" dus, maar wel Stallen Goes.
En dat kan het begin zijn van een bloeiende draf-
en rensport in Zeeland
BIJ DE FOTO'S: Boven: Henk Wouterse houdt
Adelaar S. aan de teugel. Onder: Adelaar S.
draaft een trainingsronde.
Ze liepen er maar wat ongeïnteresseerd bij, de „leiders van morgen". Ze
stonden wat met elkaar te praten in een van de lange, lichte gangen
van het Goese lyceum. Plotseling kwam er beweging in het groepje jongens.
Iemand kwam met het bericht, dat er ergens een bijzonder aantrekkelijke
stewardess moet zitten. Ze zochten deze juffrouw op en legden eensklaps
een opvallende interesse voor het vak purser nan de dag. Dat was de eerste
indruk, die we kregen van de beroepenvoorlichtingsmiddag voor middelbare
scholieren, deze week in het Goese lyceum.
Dat niet alle jongens en meisjes af
gingen op de aantrekkelijkheid van
de informateur of informatrice,
bleek wel uit de woorden van Anne-
marie Kotvis uit Breskens. „Ik kom
hier echt niet voor de flauwekul!"
Ze had er heus wel het een en ander
opgestoken. „Verdiensten zijn erg
belangrijk en de opleiding mag niet
al te zwaar zijn". Hiermee vertolkte
Annemarie de gedachten van een
groot deel van de voorgelichte jonge
lui-
Huisvrouw
Zeven jaar studeren vond Anne-
miek van Nieuwenhuyzen uit
Halsteren wel wat al te lang. ,,'k
Word waarschijnlijk toch huisvrouw".
Ook Jacques Kuyper uit Ouwerkerk
vindt lang studeren bezwaarlijk. Hij
wilde aanvankelijk naar de t.h., maar
hij vindt, dat dit wel wat erg lang
duurt.
Voor Jankees van Dongen telden de
verdiensten helemaal niet mee. ,,'t
Geeft niet of je wat verdient, als je
het maar naar je zin hebt". Erg
praktisch vinden we dat niet
Jankees vond deze voorlichtingsmid
dag alleen nuttig voor diegenen, die
al precies wisten wat ze wilden
worden.
Dit was ook de verwachting van
Hannie Louisse uit Goes. De meisjes
voelen over het algemeen niet zo
veel voor een lange studie-
„Voor meisjes zijn de mogelijkheden
nogal beperkt", zei Anne Kuijpers
uit Kloosterzande. Ze was naar het
beroep arts geweest. Haar oorspron
kelijke plan om huisarts te worden
heeft daar een flinke knauw gekre
gen. Ze was er nog helemaal niet
van overtuigd, dal ze huisvrouw
zou worden, maar dat hebben er wel
meer gezegd
Over het algemeen was men wel van
mening, dat een dergelijke middag
zin heeft. „Maar als je al bepaalde
plannen hebt, weet je toch wel het
een en ander van dat beroep", was
de strekking van een veel gehoorde
opmerking.
Herman Bentschap uit Sluis vond,
dat bij een goede uitleg, het wel
degelijk zin heeft. De informateurs
moesten volgens hem vertellen over
de aard van het werk en zich niet
al te veel uitputten in allerlei bij
zonderheden over de aard van de
opleiding en dergelijke. Daarover
kun je zonder informateurs wel alles
te weten komen.
Onpraktisch
Madaleine Vos uit Gooes vond, dat
een groot aantal jongelui nogal
onpraktisch is. De belangstelling
voor beroepen als vliegenier, ste
wardess, acteur, en journalist was
bepaald bijzonder groot. Madaleine
hoopte nu maar, dat de informateurs
en informatrices duidelijk lieten uit-
komen, dat de plaatsingsmogelijkhe
den in die beroepen niet zo byzonder
groot z(jn. Ze twyfelde er wel een
beetje aan
Anneke Robyn uit Oostburg zag wel
wat in het vak informatrice. ,,'t Lijkt
me wel leuk en je kan voor niets
reizen". Overigens was ze er „half
om half". De ene helft bestond uit
gezelligheid en de andere uit serieuze
inlichtingen. En zo zal het met de
meesten wel z(jn-
Ongeïnteresseerd....
Middelbare scholieren met en zonder toekomstplannen zijn dezer dagen in de Ganzestad tijdens
een massale beroepsvoorlichtingsbijeenkomst deskundig ingelicht door een aantal informa
teurs en informatrices, die interessante dingen konden vertellen over opleidingsmogelijkhe
den, toelatingseisen, duur der opleidingen, beroepsmogelijkheden en andere bijzonderheden.
Dat gebeurde om precies te zijn woensdag jl., toen meer dan zestig vertegenwoordigsters en
vertegenwoordigers van een respectabel aantal beroepen en opleidingen ongeveer 700 leer
lingen van de hoogste klassen der middelbare scholen in Zeeland in het gastvrije Goese lyceum
mochten ontvangen.
Over een 80-tal zaken konden de WWfWWt
weetgrage leerlingen een en an- -
der te weten komen. Of het nu de op- ]»g8E|fcl#3 li a.'s
leiding voor boekhouder, bosbouwop,-
zichter, belastingconsulent, binnen- - -éjBÊÉ
huisarchitect, biologieleraar, buiten- 1 -MÉ*.
lands vertegenwoordiger of bibliothe- JÉtmt öjÉpM
caresse betrof, of het handelde over &jjsBg£R f sÉjIIÉ SS/- JÉOe m
het beroep van maatschappelijk wer- gHF| iWÊÊ -
ker, marineman. Mensendiecklerares WS
of muziekleraar, over de meest uit- M j&ggB j
eenlooende zaken werden allerlei be- V
langrijke gegevens betreffende de I
opleidingen haarfijn uit de doeken I
gedaan.
Het was niet de eerste keer. dat hele /fsgll
middelbare
zelfs vanuit Bergen op - 9
Zoom de naar Goes ondernamen pi 1
om daar een nuttige middag door te 1
Reeds 1955 bevolkte een groot I -M
aantal deskundigen de lokalen van .-JüjÊSSÊ
het Goese lyceum om daar een sper- g
vuur van vragen over zich heen te JB3
laten komen. Toen telde men 150 be- wWk
langstellenden. Vóór dat tijdstip
werd er jaarlijks alleen voor meisjes
een voorlichtingsbijeenkomst gehou
den. Deze was toen lang niet zo veel
zijdig. Zeven jaar geleden maakte
men echter deze centrale bijeen
komst op verzoek van de toenmalige
rector, mr. W. G. F. Snijders, ook
voor de jongens toegankelijk.
De toeloop steeg daarna aanzienlijk.
Sprak men in 1959 op de lustrum
middag, bij een bezoek van ongeveer
500 leerlingen van een recordaantal,
in de jaren, die daarop volgden, sloe
gen nog meer studerende jonge men
sen voor enkele middaguren vrijwil
lig hun tenten op in het Goese ly
ceum... het beste bewijs, dat men
zeer zeker prijs stelt op een voort
zetting van deze belangrijke traditie.
Interessante uren
Ook de informateurs en informatri
ces beleven elk jaar weer inte
ressante uren. „Ik vind het belang
rijk, het een en ander over ons werk
te kunnen vertellen aan de jongelui
die werkelijk hart voor de zaak heb-,
ben", vertelde de heer S. E. Siebels.
inspecteur-korpschef van de gemeen
tepolitie te Goes, tussen de praatjes
over de hogere politieopleiding door.
„Er komen er jammer genoeg nog
veel uit curiositeit bij mé langs. Men
stelt soms de meest vreemde vragen
als: „ik kom een bekeuring halen of
Interpol, dat lijkt me leuk". Uit de
mond van een andere geüniformeerde
informateur tekenden wij het volgen
de op: „deze praatjes, die ik vanmid
dag gemaakt heb met een aantal
mensen, hebben een veel indringen
der werking dan onze gewone voor
lichtingsbijeenkomsten". Dit vertelde
majoor W. F. Rappard van de afde
ling oersoneclspubliciteit van de Ko
ninklijke Land- en Luchtmacht.
De entomoloog D. J. de Jong, die da
gelijks werkzaam is op hot proefsta
tion van de fruitteelt te Wlilhelmina-
dorp, maar reeds voor de tweede keer
meewerkt aan deze massale voorlich
ting om de vragenstellers in te lich
ten over de biologieopleiding, noemde
het contact met de informateur of
informatrice een eerste oriëntatie
met het beroep. Hij zei verder: „Ik
sta er versteld van wat ze hier op
zo'n middag aangeboden krijgen. Het
is een unieke gelegenheid om interes
sante gegevens over een geliefd vak
te kunnen verzamelen. Het gebeurt
daarbij op zo'n prettige ongedwon
gen manier".
Mejuffrouw M. Ballintijn, die de vra
gen van een aantal meisjes over het
werk van een bibliothecaresse beant
woordde, vond een dergelijke voor
lichtingsbijeenkomst van groot be
lang. Naar haar mening schiet men
niet veel op met het lezen van boek
jes, die kunnen helpen bij het kiezen
van een beroep. „Je kunt hier ten
minste zelf met vragen aankomen.
Daarbij doet men tijdens zo'n ge
sprekje samen met een aantal andere
leeftijdgenoten weer andere indruk
ken op". Wika D. E. Hiensch uit
Goes, waar belangstellenden voor het
werk in kerkelijke arbeid terecht
konden, noemde deze voorlichtings
bijeenkomst zinvol, alleen al om het
feit. dat men in aanraking komt met
beroepen waarmee men tot vóór die
tijd helemaal niet op de hoogte was.
Dat was ook de indruk van de heer
J. Visbeek, die toekomstige studen
ten in de theologie interessante me
dedelingen kon doen. De kinderen
zijn naar zijn mening te veel beperkt
door de beroepen van hun ouders en
naaste familieleden. „Deze bijeen
komst verruimt de horizon".
Hoogst noodzakelijk
T Tet is hoogst noodzakelijk, dat
71*- men op een zekere leeftijd op
de hoogte wordt gebracht van de
mogelijkheden, de prettige en minder
mooie kanten en de andere conse
quenties, die er aan een beroep vast
zitten". Dit zei de vertegenwoordiger
van het hotelleriebedrijf, de heer H.
A. Baaij. Het beroep moet volgens
Meisjes hij de „■politik'
hem helemaal aansluiten op de aard,
het karakter van de belangstellenden
en ook volledig aan de eigen wensen
voldoen.
„Ergens is jazz onnozel. De
jazz wekt onvermydelyk asso
ciaties aau sex. Jazz is beslist
onesthetisch". Zo met deze uit
spraak kunnen hartstochtelijke
liefhebbers van dit genre mu
ziek het voorlopig weer doen.
De uitspraak is voor verant
woording van de bekende pia
nist George van Renesse, die
bovenstaande mening verkon
digde tydens een interview,
dat enkele redacteuren van
T.L. Vizie het schoolblad
van het Terneuzense PetTUs
Hondiuslyceum onlangs met
hem mochten hebben.
George van Renesse, die ge
boortig is uit Zaamslag, had
nog meer bijzonderheden over
jazz: „Jazzmuziek", zei hij,
„zie ik als een vergevorderde,
geraffineerde amusementsmu
ziek van deze tijd".
Hij had wel waardering voor de
vaak fantastische techniek van
verschillende jazz-musici. Maar
zijn bezwaar tegen hen is dat
ze vaak alleen instinctief hun
eigen partij kunnen spelen.
„Jazz-musici blijven daarom
amateurs".