Mensendieck-lerares,
Mevrouw Schut, Groede
In korte tijd kan men
resultaat bereiken
At!
CONSTANT
KINDERKRANT
r
jfgSupp-hose
Ciw ^pagina
/Héozcuw
KLEDERBAD VOOR WEINIG
KLEDING GESCHIKT
T"PP#
VRIJDAG 14 DECEMBER 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
EEN VAN DE DRIE IN ZEELAND
Midden in het bouwland,
een eindje buiten het
dorp Groede, staat een
witte bungalow. Hij
staat daar eigenlijk als een
vreemdeling tussen de boerde
rijen, die in dit landschap thuis
horen. Deze witte bungalow
heeft echter een zo passend en
smaakvol decor gekregen in de
vorm van bosschages en een
prachtig aangelegde tuin, dat
hij niet storend is in deze om
geving. Integendeel, hij verleent
er een apart accent aan. De be
woonster én ontwerpster van
dit huis is mevrouw H. Schut-
Kaijsers, Mensendieck-lerares in
Zeeuwsch-Vlaanderen (Zeeland
telt er in totaal drie) en één van
de eersten in haar vak, die zich
vestigde in ons land.
1 vertellen wat Mensendieck ei
genlijk is. U kunt 't begrip mis
schien het beste vangen in de woor
den lichaamsbeheersing en bewe
gingsleer. Maar het is veel meer. Dat
zult U begrijpen, als ik U vertel, dat
mjjn leerlingengroep bestaat uit
huisvrouwen, maar ook uit poliopa
tiënten en spastici en vooral uit her
niapatiënten. Velen komen op advies
van hun arts, de particulieren meest
al om uithoudingsvermogen te krij
gen.
Het. is een heerlijk werk, maar erg
druk en zeer vermoeiend. Ik ben de
enige hier in Zeeuwsch-Vlaanderen.
Dat betekent, dat ik steeds onderweg
ben, als ik van de ene naar de andere
les rijd. Mijn drukste dag begint
's morgens om zeven uur in Sas van
Gent. Vandaar ga ik naar Sluiskil,
Terneuzen, Axel, Hulst. Zaanislag,
Als ik geluk heb gehad, heb ik op die
dag precies een kwartier tijd gehad
om een kop koffie te drinken. Per
week leg ik zo'n 300 kilometer af in
mijn auto. Eens per week ben ik in
Vlissingen, waar ik dan ook les geef
aan een groep leden van de Neder
landse Vereniging van Huisvrouwen".
Architectuur
Hoe kwam U in dit vak terecht?"
vragen we.
„Ik las er eens iets over in een
tijdschrift en het interesseerde me. Ik
volgde een cursus in Duitsland, waar
ik toen woonde, en daarna één in
Noorwegen, beide gegeven door me
vrouw Mensendieck zelf. Van haar
kreeg ik de volledige bevoegdheid in
Noorwegen.
Ik vestigde me in Den Haag en daar
heb ik een jaar of tien gewerkt tot
ik er mjjn man leerde kennen. Na
ons huwelijk gingen we naar Indië".
Na de oorlog keerde het echtpaar
Schut naar Nederland terug. Het
vestigde zich ten slotte in Terneuzen,
waar mevrouw Schut weer haar Men-
sendiecklessen ging geven. Haar
echtgenoot had er een drukke prak
tijk als vrouwenarts.
Een jaar of vijf geleden betrok de fa
milie Schut een prachtig huis in Axel.
Het huis was ontworpen door me
vrouw Schut. („Ik heb een hobby
voor architectuur; men moet toch een
hobby hebben!). Het overlijden van
haar man, nu ongeveer twee jaar ge
leden, leidde haar leven in geheel an
dere banen.
Uit de beugels
Ik ben heel blij met dit werk. Je
hebt er tact, veel tact en enorm
veel liefde voor nodig.
„De slechte weersomstandigheden
zullen U toch wel eens parten spe
len Hoe doet U dat bij gladde wegen
of in dichte mist?"
„Gewoon gaan!", zegt mevrouw
GROTE OMZET
COSMETICA
Het Ijjkt erop dat de Nederlandse
vrouw én de Nederlandse man wat
frivoler van inslag geworden zijn
gedurende de laatste jaren. Dat zou
men tenminste kunnen concluderen
uit de cjjfers die de Nederlandse kos-
metische industrie dezer dagen nog
eens over haar omzet en produktie
(Advertentie)
Ervaar het wonder van
De laatste jaren is er grotè be
langstelling ontstaan voor al
lerlei werk rond lichaamsbe
heersing en -verbetering, be
wegingsleer e.d. Er zijn oplei
dingen gekomen voor het re-
validatiewerk, kortom er is
een verblijdende activiteit op
een gebied, dat tot voor kort
nog niet in de algemene be
langstelling stond. In de ko
lommen van ons blad is meer
malen aandacht geschonken
aan dit werk. Ditmaal willen
wij speciaal de aandacht vra
gen voor een Zeeuwse me
vrouw, die al jarenlang met
dit werk bezig is, namelijk
mevrouw H. Schut-Kaijsers,
Mensendieck-lerares.
COUPONWEEK
in het Stoffenpaleis
COUPONS voor
japonnen,' blouses
rokken
COUPONS in
wol, zijde, katoen
terienka
COUPONS in
elk materiaal,
voor elk doel
'COUPONS, elke
tiende coupon gratis
COUPONS
C._
MOOI ZIJN MET KERST
r,: -
GOUDEN
VERLOVINGSRINGEN
Schut. „Ik zeg ook tegen mijn leer
lingen, dat ze op elke les moeten ko
men. Dus moet ik ook. 't Gebeurt zel
den of nooit, dat ik een les mis".
We praten dan nog over zwanger-
schapgymnastiek naar de Mensen-
dieckmethode en over voordrachten,
die mevrouw Schut eens in een win
terseizoen hield voor wijkverpleeg
sters over de aard van de oefeningen
voor pijnloze bevallingen.
„Wilt U vooral wel in uw artikel zet
ten, dat de lessen aan de lünderen,
die het nodig hebben en wier ouders
het niet kunnen betalen, ook koste
loos zyn. Dat wetet men nog te wei
nig".
Het is avond geworden, als we „De
Schuttershoek" verlaten. In de verte
zien we de lichtenzee van de veer-
boothaven van Breskens en aan de
andere kant zijn de lichtjes van Groe
de.
„Heerlijk zo, zonder drukte van men
sen en toeristen. Ik ben zo blij met
dit afgelegen plekje", zegt mevrouw
Schut. „Ik heb mijn werk en dat
geeft me de afleiding, die ik nodig
heb. Elke vrouw, die haar man ver
liest, zou ik een werkkring toewen-
i VOEGLOOS EN
rkkiSTAWT MASSIEF IN,GLADDE
T EN BEWERKTE
UITVOERING
n de producten der CONSTANT-fabrieken uitsluitend via de erkende
aar de kleurenfotder met alleCONSTANT-modellin gratis verkrijgbaar is.
Mevrouw Schut is een van de velen,
die zich beyvert op dit zeer speciale
terrein van de lichaamsbeheersing en
de bewegingsleer. Er zijn er, ook in
Zeeland velen die zich daarmee be
zighouden, al worden daarbij uiter
aard ook andere systemen dan Men
sendieck toegepast. En met goed re
sultaat- Men zal begrijpen, dat wij
ons geen oordeel over welk systeem
dan ook aanmatigen. Maar w(j heb
ben mevrouw Schut in deze rubriek
„in het zonnetje gezet" omdat zij al
zo lang met dit werk bezig is.
Advertentie
Til de advertenties van chemi-
sche wasserijen wordt tegen
woordig vaak gesproken over
een zogenaamd „klederbad",
een behandeling die aanmerke
lijk goedkoper blijkt te zijn dan
een volledige chemische behan
deling de zogenaamde kwali
teitsbehandeling maar in de
praktijk dan ook minder effect
sorteert. De Nederlandse Huis-
houdraad krijgt wel eens klach
ten over de resultaten van zo'n
klederbad: de goederen komen
niet helemaal schoon terug, er
zitten nog vlekken in, ze ruiken
niet fris.
Speurend naar de achtergrond van
zulke klachten heeft de Nederlandse
Huishoudraad ontdekt wat goed be
kend staande wasserijen met „een
klederbad" bedoelen en voorts, wat
de klant er wel en niet van mag ver
wachten. Zo'n klederbad zit als volgt
in elkaar:
Eerst wordt de kleding gereinigd op
normale wijze, dat wil zeggen dat
men de in het betrokken bedrijf ge
bruikelijke reinigingsmethode toepast
die gelijk is aan die van de zoge
naamde kwaliteits'oehandeling. Het
verschil is echter dat de nabehande
ling van de kwaliteitsbehandeling
ontbreekt: bij het klederbad wordt
dus niet ontvlekt, noch geapprêteerd
of natgewassen. De opmaak van de
kleding is zeer eenvoudig en bestaat
uit wat de insiders „poppen" noemen,
het ddorstomen op een stoompop. Bij
de kwaliteitsbehandeling gebeurt dit
ook bijvoorbeeld bij mantels en
regenjassen, maar dan wordt nog bij-
geperst of met de hand bygestreken,
wat bij een klederbad niet gebeurt.
Dat de klederbadbehandeling zoveel
lager in prijs is valt te verklaren
door het feit, dat een aantal „behan-
GEBONDEN SOEP
Langzamerhand is de tijd weer ge
komen, waarin gerust eenmaal
Eer week een echte wintersoep op
et menu mag staan. Als vroeger
zo'n. erwten- of bonensoep te dun
uitviel, nam men een geschilde aard
appel en raspte die door de soep. Te
genwoordig kan het gemakkelijker:
delingsfasen" uit de kwaliteitsbehan
deling aan het klederbad niet te pas
komen. Onder een klederbad mag
men dan ook niet méér verstaan dan
een eenvoudige behandeling, bedoeld
om een japon of jumpertje dat niet
echt vuil is, vlug en goedkoop weer
op te knappen.
Bij een goede chemische wasserij zal
men de klanten het klederbad dan
ook alleen maar adviseren, als het
om kleren gaat die een tikje smoe
zelig zijn. Voor kledingstukken die
echt vuil zijn of vlekken vertonen,
zal de volledige behandeling nodig
zijn. Het klederbad mag dan goedko
per zijn men kan er niet van ver
wachten dat werkelijk vuilgedragen
kleding er onberispelijk uit tevoor
schijn komt!
(Advertentie)
WOLLEN
DEKENS
100 zuiver scheerwöT
^zeepspows^c
Men hoeft nog niet eens zó'n
zuinige huisvrouw te zijn om
toch atijd maar weer die klei
ne flintertjes toiletzeep te be
waren die op zeker ogenblik
van het eens zo kloeke stuk
overschieten. Wie niet over
een „zeeptasje" beschikt
zo'n schuimrubber sponsding
met een rits erin, waarin de
zeeprestjes kunnen worden
gestopt maakt er gemakke
lijk zelf eentje door in een
plastic spons een „split" te
knippen waarin de restjes zeep
verdwijnen. Zo'n .jseepspons"
bexvijst goede diensten onder
de douche en is uitermate han
dig om kleuters mee in te ze
pen.
In de „donkere dagen voor Kerstmis"
vervult elke huisvrouw eigenlijk
de rol van het befaamde schaap
met- vijf poten. Tot die vergelijking
zal ze gemakkelijk komen tijdens het
nagaan van het lijstje met activitei
ten die in deze dagen van haar ver
langd worden: zorgen voor de juiste
kerstinkopen, piekeren over een
kerstmenu, de kerstboom optuigen,
zorgen voor hulsttakken voordat ze
wécr zijn uitverkocht, niet vergeten
een bloemetje te bestellen voor zorg
zame moeder en/of schoonmoeder....
Ergens op dat lijstje prijkt dan ook
de wat vage post „mooi zijn met
Kerstmis". Vaak staat hij helemaal
onderaan en raakt daardoor tegen
wil en dank in het vergeetboek. Daar
om ditmaal deze „opdracht" eens bo
ven aan het lijstje gezet.
Onvolprezen maskertje
Onvolprezen hulpmiddel bij zo'n
restauratie is het masker dat in
elke goede zaak in zoveel varië
teiten te koop is, dat men niet bang
hoeft te zijn met het verkeerde pro-
dukt thuis te komen. Heeft de ge
zichtshuid in de eerste plaats „ophel
dering" nodig, klop dan een eiwit een
beetje los en pas dit als masker toe.
Een droge huid zal er beter uitzien
na een masker van eidooier waardoor
een paar druppels olijfolie zijn ge
roerd, soms knapt de droge huid ook
op van gewoon maar een laagje olijf
olie, dat over het gezicht wordt uit
gestreken en na een minuut of twin
tig inwerken onder de warme douche
wordt afgespoeld. Wie er met Kerst
mis beter wil uitzien, doet er goed
aan het voor haar huidtype geschikte
masker tweemaal per week toe te
passen. De echt „verarmde" huid kan
daarbij niet buiten een goede voeden
de crème, die na de maskerbehande
ling wordt ingeklopt en verder elke
dag wordt gebruikt 's avonds na
het reinigen van de huid of, als men
er een hekel aan heeft om met een
vet gezicht in bed te stappen 's mor
gens na het wassen.
Verwaarloosde handen kunnen onge
looflijk opknappen door een dagelijkse
massage met warme olijfolie, die men
goed laat inwerken. Voor handen en
ellebogen, die er minder slecht aan
toe zijn maar toch wel een opknap-
Glaihoür van top tot teen":
zo zullen maar weinig vrouwen
de kerstdagen vieren en dat
wordt (gelukkig) ook niet van
de doorsnee-huisvrouw ver
wacht.
De elegante verschijning op
de foto zal zich overigens geen
zorgen hoeven te maken xóan-
neer het kerstdiner onverhoopt
een smetje op haar vorstelijke
avondjapon zou achterlaten.
De jurk is namelijk gemaakt
van tricel givrine, een synthe
tisch materiaal met zijde-ef
fect dat gemakkelijk kan wor
den gewassen en bovendien
niet kreukt.
pertje kunnen gebruiken, doet een
goede handcrème of handlotion vaak
al genoeg. Intussen vergeten we niet
de huid van de lippen dagelijks (of
meermalen per dag) met wat vette
crème of lippenpommade te behande
len.
„Nieuwe" haardos
Bij al die zorg voor huid en handen
zou de haardos bijna in de verge
ten hoek raken en dat is natuur
lijk niet de bedoeling. Een bezoek aan
de kapper is, zo vlak voor de feestda
gen, uitermate nuttig maar alleen
wanneer de kappersbehandeling ge
steund wordt door een tedere zorg
van de eigenares van'die haardos!
Daar is allereerst het dagelijks
borstelen; de kapper kan advies leve
ren inzake het soort haarborstel, dat
voor een bepaalde haarsoort het
meest geschikt is. Daar zijn voorts de
haarcrèmes die, mits met grote zui
nigheid gebruikt, ook dor en dof haar
weer glans kunnen geven. Er zijn de
haarlotions, bedoeld voor de hoofd
huid die er dagelijks mee kan worden
gemasseerd, de haarlotions die er in
de eerste plaats op uit zijn de haren
een verrukkelijk geurtje te geven.
De geduldigste onderdanen ter wereld
de voeten, mogen ten slotte niet ver
geten worden. Gun ze in die drukke
dagen voor Kerstmis een paar maal
per dag wat rust, leg ze bijvoorbeeld
bij het koffie- en theedrinken even op
een stoel, geef ze eens een voetenbad
en schuif er desnoods 's avonds voor
het slapen gaan een klein kussentje
onder.
i 10OK nylon-zonder rubber
heeft gepubliceerd. Die omzet en
produktie zyn met sprongen omhoog
gegaan: de omzet steeg In de afge
lopen drie jaar met byna tien mil
joen gulden tot een bedrag van 57
miljoen gulden. De drastische sty-
ging is niet alleen door de vrouwen
en meisjes van Nederland bewerk
stelligd, maar ook door de Neder
landse man die gaandeweg een beter
afnemer van kosmetische artikelen
geworden. „Betere salariëring,
hier volgens een fabrikant van kos
metische produkten de voornaamste
factoren die in ons land de omzet-
verhoging der schoonheidsmiddelen
hebben gestimuleerd.
PAPIEREN
HERENKOSTUUMS
Het schijnt toch ernst te worden met
de „papieren kleding" die na een
paar maal dragen zou kunnen wor
den weggegooid. Geruime tijd gele
den werd al gesproken over een op
handen zijnde ontwikkeling van der
gelijke wegwerpkleding en nu komt
uit Amerika het bericht dat enige
papierconcerns daar nog steeds seri
eus aan het zoeken zijn naar moge
lijkheden om papier ook voor „min
der traditionele doeleinden" geschikt
te maken. Men zoekt voornamelijk
naar een manier om papieren heren
kostuums te vervaardigen die licht
van gewicht zHn, niet kunnen kreu
ken en zowel s zomers als 's win
ters zouden kunnen worden gedra
gen. De papierfabrikanten verwach
ten voor deze kledlng-van-de-toe-
komst veel afnemers onder wat zij
noemen „het moderne publiek"; de
prijs van de kostuums zal zeer laag
zyn omdat de kleding maar een paar
maal kan worden gedragen. Trou
wens, zo menen deze fabrikanten,
gordijnen, dekens, lakens, tapijten en
(kleurechte, vormhoudende) badpak
ken van papier hebben hun bruik
baarheid al in de praktijk bewezen.
In de Amerikaanse kledingindustrie
verwacht men echter niet dat het
papier de plaats van de textiel zal
gaan innemen.
„Poppetje", zo noemden de mensen het dametje dat zolang
ze zich herinneren konden, m hun straat woonde. Niet al
leen omdat ze een poppetjes-gezichtje had, maar om alles
aan haar. Als ze liep leek het of ze eerst met een zilveren
sleuteltje was opgewonden en net haar wandelingetje naar
het park en terug kon halen. De mensen stelden zich voor
dat ze dan thuis achter haar deur stilstond zoals een
speelgoedje met een veer opeens stilstaat en dan in een
keurig doosje met wit vloeipapier ging slapen. Haar altijd
witte handschoentjes zagen er uit of ze nooit van haar
vingers waren geweest. En toch altijd even wit als sneeuw.
En eten„Mevrouw Poppetje eet vast alleen maar hele
kleine beetjes van hele kleine schoteltjes", zeiden de
den en kleren het huis uit.
Mevrouw Poppetje, die in
een wit nachtponnetje ook
mee wilde helpen, werd door
een grote politie-agent te
ruggestuurd.
„U niet, mevrouwtje", zei
hij vriendelijk, blijft U maar
lekker binnen".
En daar zat mevrouw Pop
petje weer met een treurig
gezichtje in haar mooie ka
mer die erg veel op een keu
rige poppenkamer leek.
Want mevrouw Poppetje
vond het heel erg dat ieder
een haar alleen maar als
een popperig dametje wilde
zien. Haar hele leven
droomde ze ervan dat zij
ook eens een keer iets héél
groots zou doen, iets waar
alle mensen stil van zouden
zijn. Toen ze nog een meisje
was, dacht ze, „ik word be-
rentemster of ik ga stiekem
als matroos op een schip
mee of ik beklim helemaal
alleen een berg die nog
nooit iemand beklommen
heeft".
Maar als ze daar voorzich
tig, héél voorzichtig iets
over zei tegen andere men
sen, dan bekeken ze haar
Ze was zó popperig dat nle-
mandhaar ooit eens iets
vroeg.
Niet of ze kon zeggen hoe
laat het was, want je dacht
onmiddellijk bij jezelf; „och,
dat. weet. zo'n klein dame
tje toch niet".
De weg vragen deed ook
niemand haar, „want zo'n
klein mevrouwtje kon de
naambordjes vast niet le
zen", dacht je meteen, „laat
staan dat zo de weg weet".
Zelfs kinderen, die niet bij
de bel konden, vroegen niet
aan hfL&r om te bellen. „Me
vrouw Poppetje, stel je
voor!", lachten ze.
Toen de groenteman een
kistje appelen van zijn kar
liet vallen en alle appeltjes
over de straat rolden, hield
hij mevrouw Poppetje, die
bukte om ze voor hem op te
rapen, tegen. „U niet. me
vrouwU niet", zei hij
haastig en het leek wel of
hij bang was dat mevrouw
Poppetje breken zou.
Dp een nacht was er brand
in het huis van de bakker.
De hele straat hielp om te
redden wat er te redden viel
;n droeg tafels stoelen, bcd-
van top tot teen; en schud
den het hoofd.
De straat van mevrouw
Poppetje was een heel gezel
lige straat, waar de mensen
allemaal als één grote fa
milie met elkaar leefden.
Behalve mevrouw Poppetje
dan, want die mocht nooit
meedoen, 's Zomers waren
ar vaak gezellige feesten
voor kinderen: stoelendan
sen of zaklopen of hard
loopwedstrijden, van alles en
nog wat. Als de kinderen
allemaal hun beurt gehad
hadden, deden de ouders
ook vaak mee, maar er was
altijd wel iemand die zei:
„niet mevrouw Poppetje,
hoor. Je weet nooit wat zo'n
klein dametje overkomen
kan".
's Winters gebeurde er iets
heel bijzonders in die straat.
Een jongetje dat er vroeger
gewoond had en nu hout
hakker was in Zweden
stuurde iedere december
maand een reus van een
kerstboohi naar de mensen
van zijn straat waar hy al
tijd zoveel plezier had ge
had. De boom van wel meer
dan tien meter hoog werd
door de sterke mannen van
de straat in het plantsoentje
gezet. Extra lange ladders
van de glazenwasser kwa
men er dan aan te pas om
de boom te versieren. En
weet je wat daar het bijzon
dere van was? Iedereen uit
de straat, grote mensen,
maar kinderen ook, mochten
zelf langs die ladder om
hoog klimmen om er een
klok, een grote zilveren bal,
een engeltje, een vogeltje
van glas, een slinger of een
stukje engelenhaar in te
hangen. Iedereen, behalve...
Je hebt het natuurlijk al
eraden: behalve mevrouw
oppetje. Ieder jaar stond
er wel een grote jongen
klaar, die haar de versie
ring uit handen nam en zei:
„laat mij dat maar voor U
doen, mevrouwtje......".
„Het volgend jaar doe ik
het lekker zelf!", zei me
vrouw Poppetje toen het
haar weer mislukt was op
de ladder te komen. En het
volgend jaar was nu. De
kerstboom was aangekomen
Met hun versieringen nog in
doosjes of vloeipapier stond
de hele straat er omheen.
Ook mevrouw Poppetje. Ze
stond vlak vooraan bij één
van de ladders, met haar
ene voetje al opgeheven om
op de eerste sport te klim
men.
Even lette niemand op me
vrouw Poppetje en „wip",
daar ging ze. Maar ze was
nog maar op de derde sport
van de ladder toen twee
sterke armen haar van ach
ter grepen en haar optilden
alsof ze een echt poppetje
was. „Hoho, mevrouwtje",
zei de kolenman die haar
betrapt had, „geen domme
dingen doen. Daar zouden
ongelukken van komen!"
Met een brok in haar keel
en rode kleurtjes van boos
heid op haar wangen, sloop
mevrouw Poppetje naar
huis. Ze was zó verdrietig
dat ze niet eens meer vóór
haar raam bleef kijken naar
de mensen en kinderen die
de ladder op en af gingen.
Midden in de nacht of mis
schien was het ook wel
vroeg in de morgen, dat
wist ze niet precies werd ze
wakker. Meteen dacht ze
weer aan de kerstboom en
ze kon het niet laten om
toch even te gaan kijken. Ze
blies tegen haar raam vol
Ijsbloemen en toen ze een
gaatje had tuurde ze er
door naar de boom. De gro
te ladders waren weg en de
zilveren ballen en klokjes
hingen onbeweeglijk te glin
steren in het maanlicht. Een
dun laagje yzel lag op alle
takken en het leek wel of de
hele boom nu van zilver
was.
„O, wat prachtig", zuchtte
mevrouw Poppetje en door
die zucht ontdooide het
raam nog verder en zag ze
de boom nog beter. En toen
zag ze iets bewegen. Of
verbeeldde ze zich dat
Nee, er héd iets bewogen,
want de piek boven in de
boom trilde nog even na. En
wind was er niet. Mevrouw
Poppetje trippelde naar een
kastje bij haar bed en haal
de een verrekijker die ze
gekocht had voor als ze
eens matroos zou worden.
Ze drukte hem tegen de ruit
en keek. „Nee, maar!", zei
mevrouw Poppetje ver-
schrkit en nog veel vlugger
trippelde ze nu naar een
andere kast, waar een grote
dikke trui, een ski-broek,
wollen sokken en schoenen
met spijkers lagen voor als
ze die hoge berg nog eens
zou gaan beklimmen.
En zó stapte ze even later
naar buiten: als een poppe
tje dat een berg gaat be
klimmen. De klokjes en zil
veren slingers rinkelden
verwonderd toen ze haar
stevige schoenen tegen de
stam zette en omhoog klom,
maar daar trok mevrouw
Poppetje zich niets van aan.
Ze praatte onafgebroken
tegen iets daar boven in de
top. „Stil maar", zei ze,
„houd nog even vol. Ik kom
zo by je".
De groenteman draaide zich
om in zijn bed en dacht:
„het gaat waaien. De boom
rinkelt".
„Maar het raam van zijn
slaapkamer dat altijd klep
perde als het buiten waaide,
klepperde nu niet en dat
verbaasde hem. Hij ging
overeind zitten en luisterde.
De boom rinkelde nog meer,
maar het raam bleef stil.
Tegelijk met de bakker en
de kolenman die het ook
hadden gehoord, keek hij
naar buiten.
„Hé. hé, wat moet dat
daar?" riepen ze met hun
zware stemmen tegelijk,
want alle drie zagen ze dat
er een mens tussen de tak
ken van nun boom bewoog,
„O, ik ben het!", riep een
vriendelijk hoog stemmetje
terug, „er zit een jong uiltje
boven in de boom. Hij is
uitgehongerd denk ik of bij
na bevroren. Ik pak hem
even!"
„Mevrouw Poppetje!", rie
pen de drie grote mannen
tegelijk en meteen waren ze
in de weer met hun kleren
en met grote zeilen om haar
op te vangen. Maar toen ze
bij de boom kwamen, gleed
mevrouw Poppetje net met
een sierlijk sprongetje uit
de onderste takken. Het
verkleumde uiltje had ze
maar zolang onder haar
trui verborgen. „Wat is
er?", vroeg ze vrolijk,
„waarom kijkt U zo ver
schrikt?"
„Mevrouw Poppetje
zei de kolenman, „U bent
een reus. Voor mij bent U
een reus".
„O, nee, alsjeblieft niet",
zei mevrouw Poppetje,
„want reuzen mogen vast
niet meedoen aan jullie spel
letjes in de zomer en het
versieren van de boom in de
winter!" De drie mannen
keken elkaar verlegen aan.
Ze zeiden niets meer, maar
van deze december af kan
er in de straat gebeuren wat
er gebeurt, maar mevrouw
Poppetje mag meedoen.
Meedoen De voorste is ze!
Mies Bouhuys