Mensendieck-lerares, Mevrouw Schut, Groede In korte tijd kan men resultaat bereiken At! CONSTANT KINDERKRANT r jfgSupp-hose Ciw ^pagina /Héozcuw KLEDERBAD VOOR WEINIG KLEDING GESCHIKT T"PP# VRIJDAG 14 DECEMBER 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 EEN VAN DE DRIE IN ZEELAND Midden in het bouwland, een eindje buiten het dorp Groede, staat een witte bungalow. Hij staat daar eigenlijk als een vreemdeling tussen de boerde rijen, die in dit landschap thuis horen. Deze witte bungalow heeft echter een zo passend en smaakvol decor gekregen in de vorm van bosschages en een prachtig aangelegde tuin, dat hij niet storend is in deze om geving. Integendeel, hij verleent er een apart accent aan. De be woonster én ontwerpster van dit huis is mevrouw H. Schut- Kaijsers, Mensendieck-lerares in Zeeuwsch-Vlaanderen (Zeeland telt er in totaal drie) en één van de eersten in haar vak, die zich vestigde in ons land. 1 vertellen wat Mensendieck ei genlijk is. U kunt 't begrip mis schien het beste vangen in de woor den lichaamsbeheersing en bewe gingsleer. Maar het is veel meer. Dat zult U begrijpen, als ik U vertel, dat mjjn leerlingengroep bestaat uit huisvrouwen, maar ook uit poliopa tiënten en spastici en vooral uit her niapatiënten. Velen komen op advies van hun arts, de particulieren meest al om uithoudingsvermogen te krij gen. Het. is een heerlijk werk, maar erg druk en zeer vermoeiend. Ik ben de enige hier in Zeeuwsch-Vlaanderen. Dat betekent, dat ik steeds onderweg ben, als ik van de ene naar de andere les rijd. Mijn drukste dag begint 's morgens om zeven uur in Sas van Gent. Vandaar ga ik naar Sluiskil, Terneuzen, Axel, Hulst. Zaanislag, Als ik geluk heb gehad, heb ik op die dag precies een kwartier tijd gehad om een kop koffie te drinken. Per week leg ik zo'n 300 kilometer af in mijn auto. Eens per week ben ik in Vlissingen, waar ik dan ook les geef aan een groep leden van de Neder landse Vereniging van Huisvrouwen". Architectuur Hoe kwam U in dit vak terecht?" vragen we. „Ik las er eens iets over in een tijdschrift en het interesseerde me. Ik volgde een cursus in Duitsland, waar ik toen woonde, en daarna één in Noorwegen, beide gegeven door me vrouw Mensendieck zelf. Van haar kreeg ik de volledige bevoegdheid in Noorwegen. Ik vestigde me in Den Haag en daar heb ik een jaar of tien gewerkt tot ik er mjjn man leerde kennen. Na ons huwelijk gingen we naar Indië". Na de oorlog keerde het echtpaar Schut naar Nederland terug. Het vestigde zich ten slotte in Terneuzen, waar mevrouw Schut weer haar Men- sendiecklessen ging geven. Haar echtgenoot had er een drukke prak tijk als vrouwenarts. Een jaar of vijf geleden betrok de fa milie Schut een prachtig huis in Axel. Het huis was ontworpen door me vrouw Schut. („Ik heb een hobby voor architectuur; men moet toch een hobby hebben!). Het overlijden van haar man, nu ongeveer twee jaar ge leden, leidde haar leven in geheel an dere banen. Uit de beugels Ik ben heel blij met dit werk. Je hebt er tact, veel tact en enorm veel liefde voor nodig. „De slechte weersomstandigheden zullen U toch wel eens parten spe len Hoe doet U dat bij gladde wegen of in dichte mist?" „Gewoon gaan!", zegt mevrouw GROTE OMZET COSMETICA Het Ijjkt erop dat de Nederlandse vrouw én de Nederlandse man wat frivoler van inslag geworden zijn gedurende de laatste jaren. Dat zou men tenminste kunnen concluderen uit de cjjfers die de Nederlandse kos- metische industrie dezer dagen nog eens over haar omzet en produktie (Advertentie) Ervaar het wonder van De laatste jaren is er grotè be langstelling ontstaan voor al lerlei werk rond lichaamsbe heersing en -verbetering, be wegingsleer e.d. Er zijn oplei dingen gekomen voor het re- validatiewerk, kortom er is een verblijdende activiteit op een gebied, dat tot voor kort nog niet in de algemene be langstelling stond. In de ko lommen van ons blad is meer malen aandacht geschonken aan dit werk. Ditmaal willen wij speciaal de aandacht vra gen voor een Zeeuwse me vrouw, die al jarenlang met dit werk bezig is, namelijk mevrouw H. Schut-Kaijsers, Mensendieck-lerares. COUPONWEEK in het Stoffenpaleis COUPONS voor japonnen,' blouses rokken COUPONS in wol, zijde, katoen terienka COUPONS in elk materiaal, voor elk doel 'COUPONS, elke tiende coupon gratis COUPONS C._ MOOI ZIJN MET KERST r,: - GOUDEN VERLOVINGSRINGEN Schut. „Ik zeg ook tegen mijn leer lingen, dat ze op elke les moeten ko men. Dus moet ik ook. 't Gebeurt zel den of nooit, dat ik een les mis". We praten dan nog over zwanger- schapgymnastiek naar de Mensen- dieckmethode en over voordrachten, die mevrouw Schut eens in een win terseizoen hield voor wijkverpleeg sters over de aard van de oefeningen voor pijnloze bevallingen. „Wilt U vooral wel in uw artikel zet ten, dat de lessen aan de lünderen, die het nodig hebben en wier ouders het niet kunnen betalen, ook koste loos zyn. Dat wetet men nog te wei nig". Het is avond geworden, als we „De Schuttershoek" verlaten. In de verte zien we de lichtenzee van de veer- boothaven van Breskens en aan de andere kant zijn de lichtjes van Groe de. „Heerlijk zo, zonder drukte van men sen en toeristen. Ik ben zo blij met dit afgelegen plekje", zegt mevrouw Schut. „Ik heb mijn werk en dat geeft me de afleiding, die ik nodig heb. Elke vrouw, die haar man ver liest, zou ik een werkkring toewen- i VOEGLOOS EN rkkiSTAWT MASSIEF IN,GLADDE T EN BEWERKTE UITVOERING n de producten der CONSTANT-fabrieken uitsluitend via de erkende aar de kleurenfotder met alleCONSTANT-modellin gratis verkrijgbaar is. Mevrouw Schut is een van de velen, die zich beyvert op dit zeer speciale terrein van de lichaamsbeheersing en de bewegingsleer. Er zijn er, ook in Zeeland velen die zich daarmee be zighouden, al worden daarbij uiter aard ook andere systemen dan Men sendieck toegepast. En met goed re sultaat- Men zal begrijpen, dat wij ons geen oordeel over welk systeem dan ook aanmatigen. Maar w(j heb ben mevrouw Schut in deze rubriek „in het zonnetje gezet" omdat zij al zo lang met dit werk bezig is. Advertentie Til de advertenties van chemi- sche wasserijen wordt tegen woordig vaak gesproken over een zogenaamd „klederbad", een behandeling die aanmerke lijk goedkoper blijkt te zijn dan een volledige chemische behan deling de zogenaamde kwali teitsbehandeling maar in de praktijk dan ook minder effect sorteert. De Nederlandse Huis- houdraad krijgt wel eens klach ten over de resultaten van zo'n klederbad: de goederen komen niet helemaal schoon terug, er zitten nog vlekken in, ze ruiken niet fris. Speurend naar de achtergrond van zulke klachten heeft de Nederlandse Huishoudraad ontdekt wat goed be kend staande wasserijen met „een klederbad" bedoelen en voorts, wat de klant er wel en niet van mag ver wachten. Zo'n klederbad zit als volgt in elkaar: Eerst wordt de kleding gereinigd op normale wijze, dat wil zeggen dat men de in het betrokken bedrijf ge bruikelijke reinigingsmethode toepast die gelijk is aan die van de zoge naamde kwaliteits'oehandeling. Het verschil is echter dat de nabehande ling van de kwaliteitsbehandeling ontbreekt: bij het klederbad wordt dus niet ontvlekt, noch geapprêteerd of natgewassen. De opmaak van de kleding is zeer eenvoudig en bestaat uit wat de insiders „poppen" noemen, het ddorstomen op een stoompop. Bij de kwaliteitsbehandeling gebeurt dit ook bijvoorbeeld bij mantels en regenjassen, maar dan wordt nog bij- geperst of met de hand bygestreken, wat bij een klederbad niet gebeurt. Dat de klederbadbehandeling zoveel lager in prijs is valt te verklaren door het feit, dat een aantal „behan- GEBONDEN SOEP Langzamerhand is de tijd weer ge komen, waarin gerust eenmaal Eer week een echte wintersoep op et menu mag staan. Als vroeger zo'n. erwten- of bonensoep te dun uitviel, nam men een geschilde aard appel en raspte die door de soep. Te genwoordig kan het gemakkelijker: delingsfasen" uit de kwaliteitsbehan deling aan het klederbad niet te pas komen. Onder een klederbad mag men dan ook niet méér verstaan dan een eenvoudige behandeling, bedoeld om een japon of jumpertje dat niet echt vuil is, vlug en goedkoop weer op te knappen. Bij een goede chemische wasserij zal men de klanten het klederbad dan ook alleen maar adviseren, als het om kleren gaat die een tikje smoe zelig zijn. Voor kledingstukken die echt vuil zijn of vlekken vertonen, zal de volledige behandeling nodig zijn. Het klederbad mag dan goedko per zijn men kan er niet van ver wachten dat werkelijk vuilgedragen kleding er onberispelijk uit tevoor schijn komt! (Advertentie) WOLLEN DEKENS 100 zuiver scheerwöT ^zeepspows^c Men hoeft nog niet eens zó'n zuinige huisvrouw te zijn om toch atijd maar weer die klei ne flintertjes toiletzeep te be waren die op zeker ogenblik van het eens zo kloeke stuk overschieten. Wie niet over een „zeeptasje" beschikt zo'n schuimrubber sponsding met een rits erin, waarin de zeeprestjes kunnen worden gestopt maakt er gemakke lijk zelf eentje door in een plastic spons een „split" te knippen waarin de restjes zeep verdwijnen. Zo'n .jseepspons" bexvijst goede diensten onder de douche en is uitermate han dig om kleuters mee in te ze pen. In de „donkere dagen voor Kerstmis" vervult elke huisvrouw eigenlijk de rol van het befaamde schaap met- vijf poten. Tot die vergelijking zal ze gemakkelijk komen tijdens het nagaan van het lijstje met activitei ten die in deze dagen van haar ver langd worden: zorgen voor de juiste kerstinkopen, piekeren over een kerstmenu, de kerstboom optuigen, zorgen voor hulsttakken voordat ze wécr zijn uitverkocht, niet vergeten een bloemetje te bestellen voor zorg zame moeder en/of schoonmoeder.... Ergens op dat lijstje prijkt dan ook de wat vage post „mooi zijn met Kerstmis". Vaak staat hij helemaal onderaan en raakt daardoor tegen wil en dank in het vergeetboek. Daar om ditmaal deze „opdracht" eens bo ven aan het lijstje gezet. Onvolprezen maskertje Onvolprezen hulpmiddel bij zo'n restauratie is het masker dat in elke goede zaak in zoveel varië teiten te koop is, dat men niet bang hoeft te zijn met het verkeerde pro- dukt thuis te komen. Heeft de ge zichtshuid in de eerste plaats „ophel dering" nodig, klop dan een eiwit een beetje los en pas dit als masker toe. Een droge huid zal er beter uitzien na een masker van eidooier waardoor een paar druppels olijfolie zijn ge roerd, soms knapt de droge huid ook op van gewoon maar een laagje olijf olie, dat over het gezicht wordt uit gestreken en na een minuut of twin tig inwerken onder de warme douche wordt afgespoeld. Wie er met Kerst mis beter wil uitzien, doet er goed aan het voor haar huidtype geschikte masker tweemaal per week toe te passen. De echt „verarmde" huid kan daarbij niet buiten een goede voeden de crème, die na de maskerbehande ling wordt ingeklopt en verder elke dag wordt gebruikt 's avonds na het reinigen van de huid of, als men er een hekel aan heeft om met een vet gezicht in bed te stappen 's mor gens na het wassen. Verwaarloosde handen kunnen onge looflijk opknappen door een dagelijkse massage met warme olijfolie, die men goed laat inwerken. Voor handen en ellebogen, die er minder slecht aan toe zijn maar toch wel een opknap- Glaihoür van top tot teen": zo zullen maar weinig vrouwen de kerstdagen vieren en dat wordt (gelukkig) ook niet van de doorsnee-huisvrouw ver wacht. De elegante verschijning op de foto zal zich overigens geen zorgen hoeven te maken xóan- neer het kerstdiner onverhoopt een smetje op haar vorstelijke avondjapon zou achterlaten. De jurk is namelijk gemaakt van tricel givrine, een synthe tisch materiaal met zijde-ef fect dat gemakkelijk kan wor den gewassen en bovendien niet kreukt. pertje kunnen gebruiken, doet een goede handcrème of handlotion vaak al genoeg. Intussen vergeten we niet de huid van de lippen dagelijks (of meermalen per dag) met wat vette crème of lippenpommade te behande len. „Nieuwe" haardos Bij al die zorg voor huid en handen zou de haardos bijna in de verge ten hoek raken en dat is natuur lijk niet de bedoeling. Een bezoek aan de kapper is, zo vlak voor de feestda gen, uitermate nuttig maar alleen wanneer de kappersbehandeling ge steund wordt door een tedere zorg van de eigenares van'die haardos! Daar is allereerst het dagelijks borstelen; de kapper kan advies leve ren inzake het soort haarborstel, dat voor een bepaalde haarsoort het meest geschikt is. Daar zijn voorts de haarcrèmes die, mits met grote zui nigheid gebruikt, ook dor en dof haar weer glans kunnen geven. Er zijn de haarlotions, bedoeld voor de hoofd huid die er dagelijks mee kan worden gemasseerd, de haarlotions die er in de eerste plaats op uit zijn de haren een verrukkelijk geurtje te geven. De geduldigste onderdanen ter wereld de voeten, mogen ten slotte niet ver geten worden. Gun ze in die drukke dagen voor Kerstmis een paar maal per dag wat rust, leg ze bijvoorbeeld bij het koffie- en theedrinken even op een stoel, geef ze eens een voetenbad en schuif er desnoods 's avonds voor het slapen gaan een klein kussentje onder. i 10OK nylon-zonder rubber heeft gepubliceerd. Die omzet en produktie zyn met sprongen omhoog gegaan: de omzet steeg In de afge lopen drie jaar met byna tien mil joen gulden tot een bedrag van 57 miljoen gulden. De drastische sty- ging is niet alleen door de vrouwen en meisjes van Nederland bewerk stelligd, maar ook door de Neder landse man die gaandeweg een beter afnemer van kosmetische artikelen geworden. „Betere salariëring, hier volgens een fabrikant van kos metische produkten de voornaamste factoren die in ons land de omzet- verhoging der schoonheidsmiddelen hebben gestimuleerd. PAPIEREN HERENKOSTUUMS Het schijnt toch ernst te worden met de „papieren kleding" die na een paar maal dragen zou kunnen wor den weggegooid. Geruime tijd gele den werd al gesproken over een op handen zijnde ontwikkeling van der gelijke wegwerpkleding en nu komt uit Amerika het bericht dat enige papierconcerns daar nog steeds seri eus aan het zoeken zijn naar moge lijkheden om papier ook voor „min der traditionele doeleinden" geschikt te maken. Men zoekt voornamelijk naar een manier om papieren heren kostuums te vervaardigen die licht van gewicht zHn, niet kunnen kreu ken en zowel s zomers als 's win ters zouden kunnen worden gedra gen. De papierfabrikanten verwach ten voor deze kledlng-van-de-toe- komst veel afnemers onder wat zij noemen „het moderne publiek"; de prijs van de kostuums zal zeer laag zyn omdat de kleding maar een paar maal kan worden gedragen. Trou wens, zo menen deze fabrikanten, gordijnen, dekens, lakens, tapijten en (kleurechte, vormhoudende) badpak ken van papier hebben hun bruik baarheid al in de praktijk bewezen. In de Amerikaanse kledingindustrie verwacht men echter niet dat het papier de plaats van de textiel zal gaan innemen. „Poppetje", zo noemden de mensen het dametje dat zolang ze zich herinneren konden, m hun straat woonde. Niet al leen omdat ze een poppetjes-gezichtje had, maar om alles aan haar. Als ze liep leek het of ze eerst met een zilveren sleuteltje was opgewonden en net haar wandelingetje naar het park en terug kon halen. De mensen stelden zich voor dat ze dan thuis achter haar deur stilstond zoals een speelgoedje met een veer opeens stilstaat en dan in een keurig doosje met wit vloeipapier ging slapen. Haar altijd witte handschoentjes zagen er uit of ze nooit van haar vingers waren geweest. En toch altijd even wit als sneeuw. En eten„Mevrouw Poppetje eet vast alleen maar hele kleine beetjes van hele kleine schoteltjes", zeiden de den en kleren het huis uit. Mevrouw Poppetje, die in een wit nachtponnetje ook mee wilde helpen, werd door een grote politie-agent te ruggestuurd. „U niet, mevrouwtje", zei hij vriendelijk, blijft U maar lekker binnen". En daar zat mevrouw Pop petje weer met een treurig gezichtje in haar mooie ka mer die erg veel op een keu rige poppenkamer leek. Want mevrouw Poppetje vond het heel erg dat ieder een haar alleen maar als een popperig dametje wilde zien. Haar hele leven droomde ze ervan dat zij ook eens een keer iets héél groots zou doen, iets waar alle mensen stil van zouden zijn. Toen ze nog een meisje was, dacht ze, „ik word be- rentemster of ik ga stiekem als matroos op een schip mee of ik beklim helemaal alleen een berg die nog nooit iemand beklommen heeft". Maar als ze daar voorzich tig, héél voorzichtig iets over zei tegen andere men sen, dan bekeken ze haar Ze was zó popperig dat nle- mandhaar ooit eens iets vroeg. Niet of ze kon zeggen hoe laat het was, want je dacht onmiddellijk bij jezelf; „och, dat. weet. zo'n klein dame tje toch niet". De weg vragen deed ook niemand haar, „want zo'n klein mevrouwtje kon de naambordjes vast niet le zen", dacht je meteen, „laat staan dat zo de weg weet". Zelfs kinderen, die niet bij de bel konden, vroegen niet aan hfL&r om te bellen. „Me vrouw Poppetje, stel je voor!", lachten ze. Toen de groenteman een kistje appelen van zijn kar liet vallen en alle appeltjes over de straat rolden, hield hij mevrouw Poppetje, die bukte om ze voor hem op te rapen, tegen. „U niet. me vrouwU niet", zei hij haastig en het leek wel of hij bang was dat mevrouw Poppetje breken zou. Dp een nacht was er brand in het huis van de bakker. De hele straat hielp om te redden wat er te redden viel ;n droeg tafels stoelen, bcd- van top tot teen; en schud den het hoofd. De straat van mevrouw Poppetje was een heel gezel lige straat, waar de mensen allemaal als één grote fa milie met elkaar leefden. Behalve mevrouw Poppetje dan, want die mocht nooit meedoen, 's Zomers waren ar vaak gezellige feesten voor kinderen: stoelendan sen of zaklopen of hard loopwedstrijden, van alles en nog wat. Als de kinderen allemaal hun beurt gehad hadden, deden de ouders ook vaak mee, maar er was altijd wel iemand die zei: „niet mevrouw Poppetje, hoor. Je weet nooit wat zo'n klein dametje overkomen kan". 's Winters gebeurde er iets heel bijzonders in die straat. Een jongetje dat er vroeger gewoond had en nu hout hakker was in Zweden stuurde iedere december maand een reus van een kerstboohi naar de mensen van zijn straat waar hy al tijd zoveel plezier had ge had. De boom van wel meer dan tien meter hoog werd door de sterke mannen van de straat in het plantsoentje gezet. Extra lange ladders van de glazenwasser kwa men er dan aan te pas om de boom te versieren. En weet je wat daar het bijzon dere van was? Iedereen uit de straat, grote mensen, maar kinderen ook, mochten zelf langs die ladder om hoog klimmen om er een klok, een grote zilveren bal, een engeltje, een vogeltje van glas, een slinger of een stukje engelenhaar in te hangen. Iedereen, behalve... Je hebt het natuurlijk al eraden: behalve mevrouw oppetje. Ieder jaar stond er wel een grote jongen klaar, die haar de versie ring uit handen nam en zei: „laat mij dat maar voor U doen, mevrouwtje......". „Het volgend jaar doe ik het lekker zelf!", zei me vrouw Poppetje toen het haar weer mislukt was op de ladder te komen. En het volgend jaar was nu. De kerstboom was aangekomen Met hun versieringen nog in doosjes of vloeipapier stond de hele straat er omheen. Ook mevrouw Poppetje. Ze stond vlak vooraan bij één van de ladders, met haar ene voetje al opgeheven om op de eerste sport te klim men. Even lette niemand op me vrouw Poppetje en „wip", daar ging ze. Maar ze was nog maar op de derde sport van de ladder toen twee sterke armen haar van ach ter grepen en haar optilden alsof ze een echt poppetje was. „Hoho, mevrouwtje", zei de kolenman die haar betrapt had, „geen domme dingen doen. Daar zouden ongelukken van komen!" Met een brok in haar keel en rode kleurtjes van boos heid op haar wangen, sloop mevrouw Poppetje naar huis. Ze was zó verdrietig dat ze niet eens meer vóór haar raam bleef kijken naar de mensen en kinderen die de ladder op en af gingen. Midden in de nacht of mis schien was het ook wel vroeg in de morgen, dat wist ze niet precies werd ze wakker. Meteen dacht ze weer aan de kerstboom en ze kon het niet laten om toch even te gaan kijken. Ze blies tegen haar raam vol Ijsbloemen en toen ze een gaatje had tuurde ze er door naar de boom. De gro te ladders waren weg en de zilveren ballen en klokjes hingen onbeweeglijk te glin steren in het maanlicht. Een dun laagje yzel lag op alle takken en het leek wel of de hele boom nu van zilver was. „O, wat prachtig", zuchtte mevrouw Poppetje en door die zucht ontdooide het raam nog verder en zag ze de boom nog beter. En toen zag ze iets bewegen. Of verbeeldde ze zich dat Nee, er héd iets bewogen, want de piek boven in de boom trilde nog even na. En wind was er niet. Mevrouw Poppetje trippelde naar een kastje bij haar bed en haal de een verrekijker die ze gekocht had voor als ze eens matroos zou worden. Ze drukte hem tegen de ruit en keek. „Nee, maar!", zei mevrouw Poppetje ver- schrkit en nog veel vlugger trippelde ze nu naar een andere kast, waar een grote dikke trui, een ski-broek, wollen sokken en schoenen met spijkers lagen voor als ze die hoge berg nog eens zou gaan beklimmen. En zó stapte ze even later naar buiten: als een poppe tje dat een berg gaat be klimmen. De klokjes en zil veren slingers rinkelden verwonderd toen ze haar stevige schoenen tegen de stam zette en omhoog klom, maar daar trok mevrouw Poppetje zich niets van aan. Ze praatte onafgebroken tegen iets daar boven in de top. „Stil maar", zei ze, „houd nog even vol. Ik kom zo by je". De groenteman draaide zich om in zijn bed en dacht: „het gaat waaien. De boom rinkelt". „Maar het raam van zijn slaapkamer dat altijd klep perde als het buiten waaide, klepperde nu niet en dat verbaasde hem. Hij ging overeind zitten en luisterde. De boom rinkelde nog meer, maar het raam bleef stil. Tegelijk met de bakker en de kolenman die het ook hadden gehoord, keek hij naar buiten. „Hé. hé, wat moet dat daar?" riepen ze met hun zware stemmen tegelijk, want alle drie zagen ze dat er een mens tussen de tak ken van nun boom bewoog, „O, ik ben het!", riep een vriendelijk hoog stemmetje terug, „er zit een jong uiltje boven in de boom. Hij is uitgehongerd denk ik of bij na bevroren. Ik pak hem even!" „Mevrouw Poppetje!", rie pen de drie grote mannen tegelijk en meteen waren ze in de weer met hun kleren en met grote zeilen om haar op te vangen. Maar toen ze bij de boom kwamen, gleed mevrouw Poppetje net met een sierlijk sprongetje uit de onderste takken. Het verkleumde uiltje had ze maar zolang onder haar trui verborgen. „Wat is er?", vroeg ze vrolijk, „waarom kijkt U zo ver schrikt?" „Mevrouw Poppetje zei de kolenman, „U bent een reus. Voor mij bent U een reus". „O, nee, alsjeblieft niet", zei mevrouw Poppetje, „want reuzen mogen vast niet meedoen aan jullie spel letjes in de zomer en het versieren van de boom in de winter!" De drie mannen keken elkaar verlegen aan. Ze zeiden niets meer, maar van deze december af kan er in de straat gebeuren wat er gebeurt, maar mevrouw Poppetje mag meedoen. Meedoen De voorste is ze! Mies Bouhuys

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 9