Zondagsschool en
kinderkerk"
F0T0/E11M
Eenheid der kerk: vrucht van
bekering, vernieuwing, groei
Nu loopt
mijn motor
pas echt
lekker!
Nieuws van overal
Hei project „mens"
DR F. BOERWINKEL TWEE PROCENT VAN
INKOMEN VOOR ONTWIKKELINGSGEBIEDEN
Riskerend vertrouwen
SbOSfcfefci!!
Geschenken-Show «v
De„
Tot ziens...
feij de BP pomp!
mummer
Zaterdag 1 dec1962
rr
Tn vele kerken vormen de zon
dagsscholen en kinderkerken
het voorportaal voor de „vol
wassen" kerk. De kerkgenoot
schappen in deze provincie ken
nen vrijwel allemaal deze instel
lingen. Bij de Gereformeerde
Kerken beschouwt men de zon
dagsschool meer evangelise
rend: de „school" is ook bedoeld
voor kinderen uit buitenkerke
lijke gezinnen. Ze worden nadat
ze enige jaren van omstreeks
5 jaar tot een jaar of veertien
op de zondagsscholen zijn
geweest soms betrokken in het
jeugdwerk. Op deze wijze zijn
verscheidene jongeren uiteinde
lijk belijdend lidmaat geworden.
Weer andere kerkgenootschappen
spreken liever niet van zondagsschool
maar van „kinderke~k". De jeugd
komt dan naar kerkdiensten, in
enigszins andere vorm, maar met de
zelfde basis als de kerkdiensten voor
volwassenen. Vrijwel iedere kerk
heeft voor de zondagsscholen of kin
derkerken 'n eigen organisatie. Bij de
Gereformeerde Kerken heet deze
„Jachïn", de Hervormde Kerk kent
de Nederlandse Zondagsschoolvereni
ging, die al omstreeks 75 jaar be
staat en waarvan ook andere kerk
genootschappen studiemateriaal be
trekken. De doopsgezinden en de lu-
thersen hebben eveneens een eigen
organisatie. Dan is er de „Wcstliill"-
z'ondagsscliool (in 1913 in ons land
gebrach. en sinds 1917 een officiële
vereniging). Ook bestaat de Ned. ver
eniging van vrijzinnige zondagsscho
len.
Op landelijk niveau is al eens contact
geweest tussen de Ned. Zondags-
schoolvereniging, N.ZV. en de
„Westhill" om tot een vorm van sa
menwerking te komen. Die samen
werking is er (nog) niet. In Middel
burg, waar de N.Z.V. een hervormde
zaak is en waar in de „Westhill" de
luthersen en de vrijzinnigen partici
peren, zijn gesprekken gaande om
iets „sairien" te doen. Er is een pret
tig contact, maar hét probleem vor
men hier de lokaliteiten. Men streeft
ernaar zij het dan niet één zon
dagsschoolgebouw samen te hebben,
dan toch wel één bestuur met verte
genwoordigers uit de verschillende
verenigingen. Dat vertelde ons mejuf
frouw J. de Nood, die lange tijd
hoofdleidster is geweest van de Mid
delburgse „Westhill" en zitting had
in „Westhill". afdeling Zeeland en in
landelijke commissies. Mei. De Nood
is ook schrijfster van verhalen in het -
,.WesthiIl"-blad met vóórstudiema
teriaal voor de zondagsscholen.
Voorstudie is voor de leidsters
soms leiders van de zondagsscho
len en kinderkerken van veel belang.
De landelijke verenigingen in de di
verse kerken geven bladen uit, waar
in dit materiaal wordt gegeven. De
orde van dienst staat erin, litera
tuuropgaven en ideeën voor het werk.
Zo is er bijvoorbeeld „Kind en Zon
dag" van de N.Z.V.
Voorstudie
In de Zeeuwse gemeenten komen de
leidsters geregeld bijeen om het
materiaal voor de kinderkerkdienst of
zondagsschoolbijeenkomst te bespre
ken en een werkprogramma vast te
stellen. Men gebruikt handleidingen
en jeugdbijbels. Bekende werken op
dit gebied zijn de jeugdbijbei van
Johanna Kuiper, „Bij de Bron" van
dr. P. ten Have en het onlangs ver
schenen werk „Bijbel voor kinderen"
van dr. J. L. Klink.
Uit het gebruikte materiaal blijkt de
„teneur" van de zondagsschoolvere
nigingen en kinderkerken- In de
,.Westhill"-zondagsscholen staat het
kind centraal: de orde van dienst
moet door het kind volledig kunnen
worden bevat Het kind van om
streeks 4 tot 14 jaar. Daarna worden
do jongeren zoveel mogelijk als as
sistente in het zondagsschoolwerk be
trokken. Uit die jongeren worden la
ter weer de leidsters en hoofdleid
sters gerecruteerd. In de „Westhill"-
diensten staat het kind centraal. En
de zelfwerkzaamheid Men verwerkt
MWMMTVVWVVWWWMfUWMAJUWVVWW
EN DE
=i^j rs"=?s5= 3 ■y'ï s js
Gebedsweek
voor eenheid
Een week van gebed" met als
thema „Hy is onze vrede" is
van 18 tot 23 januari 1963
over de gehele wereld voor chris
tenen van alle belijdenissen.
Protestanten, orthodoxen en ka
tholieken zullen zich dan ver
enigen fn gebed voor de eenheid.
De week gaat uit van de com
missie voor Geloof en Kerkorde
van de Wereldraad van Kerken en
do l'Unité chrétienne in Lyon
(Frankrijk, r-k.) werkt eraan
mee. Er zijn folders en bijbelstu
diebrochures. In verschillende lan-
dateert van 1908 toen twee An-
gllkaanse priesters, van wie één
later tot de R.-K. Kerk overging,
?rmee begonnen. Een jaar Tater
keurde paus Pius X de gebedsure
goed- Later werd het gebed voor
de eenheid eerst in de zin van
terugkeer van alle niet-r.-k.'s tot
Rome door abbé Paul Couturier
gepropageerd als een eenheidsge
bed „volgens de wil van Chris
tus. op zijn wijze en op zijn tijd".
In 1920 nam de beweging voor
„Faith and Order" van de We
reldraad het initiatief voor een
gebedsweek met Pinksteren. Sinds
1940 is die nu gelijk met de
rooms-katholiekon.
Advertentie)
BANANEN
een verteld verhaal, stelt vragen,
dramatiseert het verhaal, tekent,
schrijft een opstel of gebruikt bij het
uitbeelden een poppenspel. Dat pop
penspel is weer een nieuwe ontwikke
ling, die voorzover bekend in deze
provincie (nog) niet, maar elders in
">ns land al we! is toegepast.
De Ned. Zondagsschoolvereniging
noemt ook de zondagsschool een
„kerkdienst" voor het kind. Men past
filmstrips en flanelbord, daarbij toe.
Maar in vele Zeeuwse kerken heeft
men ondervonden, dat het gewoon
vertelde bijbelverhaal, indien goed
Verteld, toch de beste methode is. In
het N.Z.V.-werk is de laatste tien
jaar veel veranderd. De zelfwerk
zaamheid op de zondagsscholen voor
de jeu d heeft er een belangrijke
plaats ingenomen.
Samenwerking
Samenwerking tussen de verschil
lende zondagsscholen en kinder
kerken uit de diverse kerken in Zee-
'and vindt men nog weinig. In
's-Heer-Hendrikskinderen is van de
nood een deugd gemaakt. Daar ko
men de jongeren van de Hervormde
en de Gereformeerde Kerk alsmede
van de Vrije Evangelische Gemeen
te in een interkerkelijke zondags
school bijeen, Het bestuur is inter-
kerkelïik evenals de leiding. Deze
samenwerking is er al enige jaren.
Er zijn ook een paar kinderen uit de
Gereformeerde Gemeente op deze
school. Dit kerkgenootschap was
enige jaren ook in het bestuur verte
genwoordigd.
Het is op kleine plaatsen, waar men
weinig geld en ruimte heeft een goe
de mogelijkheid. ..Men heeft er be
grip voor elkaar" zoals een predi
kant het uitdrukte.
Nieuwe wegen zoekt de Gereformeer
de Kerk ook in Zeeland voor het zon
dagsschoolwerk Zo kent de Gerefor
meerde Kerk in Zierikzee niet meer
de zondagsschool.
De evangeliserende zondagsschool op
zondag is opgeheven. De evangelisa-
tietaak is overgenomen door een
ieugdclub. die donderdagsavonds bij
eenkomt.
Het is een ontwikkeling, die men in
veel grote steden vindt. Ook voor de
jeugdclubs is er speciaal materiaal
van de organisaties beschikbaar. Ge
reformeerd Goes heeft evenmin meer
de „eewone" zondagsschool. De jeugd
gaaf zoveel mogelijk in gezinsver
band vanaf een jaar of veertien
mee naar de kerk. De buitenkerkelij
ke jeugd wordt weer op andere wijze
opgevangen. Wel is er op het ogen
blik in Goes een groep van omstreeks
zestig kinderen, die zich voorberei
den op een kerstdeclamatorium.
Het zendingsblad van de Gerefor
meerde Kerken bestaat 1 januari 60
jaar. Het verschijnt nu in een oplaag
van omstreeks 160.000 exemplaren.
Het januarinummer zal wederom in
een vergroot en gemoderniseerd
formaat verschijnen. I-Iet blad is in
1903 begonnen als samensmelting
van de organen „De J. Heidenbode"
en „Het mosterdzaad". Het blad
kostte toen 3 cent per aflevering en
verscheen elke maand met 20 blad
zijden.
Een beroep op de Europese landen
en kerken wordt gedaan om Algerije
aan voedsel en dekens te helpen. De
stichting Oecumenische Hulp aan
Kerken en Vluchtelingen heeft giro
nummer 5261 te Utrecht geopend
voor „voedselgeld" en dekens kunnen
worden gezonden naar „Oecumeni
sche Hulp" p.a. pand „Varenkamp",
Borneokade, Amsterdam-haven-Oost.
Het christelijk comité voor hulp in
Algerije, de C.C.S.A., waarin behalve
de afdeling voor interkerkelijke hulp
van de Wereldraad ook andere oecu
menische en kerkelijke hulpverle
ningsorganen zitten, heeft dit beroep
uitgebracht. Er heerst hongersnood
in Algerije en er is gebrek aan kle
ding en dekens. Het gebied, waar
hulp nodig is, is verdeeld in overleg
met het Rode Kruis en de r.-k. pen
dant van de C.C.S.A. De C.C.S.A. zal
zorgen voor het gebied rond Constan-
tine en Batna, waar 1.400.000 mensen
wonen. De hervormde vrouwendienst
verzorgt de actie voor de Hervormde
Kerk in Nederland.
Medewerking verleent de R.-K.
Kerk in Schaesberg aan de Hervorm
de Gemeente. De hervormden mogen
de parochiehuizen gebruiken voor hu
welijks- en begrafenisdiensten' als
deze niet in de hervormde school
kunnen plaatsvinden. Deken Mertens
van Schaesberg heeft dit de beheer
ders van parochiehuizen gevraagd.
„Laat ons mensen maken"
Gen. 1 26.
Uit vrije keuze schiep God de mens naar zijn evenbeeld, en „naar
zijn evenbeeld" wil zeggen: „om te heersen over de vogelen des
hemels en de vissen der zee". De Heer schept een heer. En die heer
die kiest een vrouw, en die vrouw die kiest voor morele zelfbe-
schikki7ig. Helaas blijkt dan Gods vermoeden, dat ze dadr nog niet
rijp voor waren, juist te zijn geweest. Niet voor niets had Hij ge
waarschuwd: „ten dage dat gij dddrvah eet zult gij den dood ster
ven" Daarmee is gezegd, dat het God heeft behaagd een stuk
van zijn soevereiniteit uit handen te geven aan de „heerser over
vogels en vissen": de mens, en dat bij de soevereiniteitsoverdracht
slechts één voorbehoud was gemaakt: de morele soevereiniteit werd
van de overdracht uitgezonderd. De mens echter eigent zich, met de
grote macht die hem al verleend is, ook dit gereserveerde stuk toe:
de zeggenschap over goed en kwaad. Schuldgevoelens zijn het on
middellijke gevolg. En wee de wereld, als de kennis van goed en
kwaad gehanteerd wordt door mensen met schuldgevoelens l God
kan de soevereiniteitsoverdracht niet ongedaan maken zonder tege
lijk daarmee het hele project „mens" op te geven, dus door zichzelf
te blameren. God móet de mens handhaven, ook als het een Kain
blijkt te zijn. Blijkbaar stond Hem dit nog niet duidelijk voor de
geest toen Hij de zondvloed zond. Pas na afloop daarvan gaf Hij
toe althans voor zover de Bijbel onze voorstellingen mogelijk
maakt dat die zondvloed geen middel tot oplossing van geschillen
kon zijn.
Dan volge7i Zij7i pogingen tot 07itwikkelingshulp aan de achterge
bleven 7ne7is: de Wet van Mozes, o7ider de gmistigst 7nogelijke
omstandighede7i gepresenteerd, namelijk ter gelegenheid van de
zelfstandigwording van het „soeverei7ie" volk Israël. Met de „feed
back" van richters, k07iingen, priesters en profeten vond die Wet
teil slotte wel Ingang. Maar alleen als ■middel om de vrijheid te
k.7ievele7i, In plaats van om haar te hanteren, werd de Wet aa7ige-
wend Op dit pmit lag het co7iflict tussen de wetgeleerden en Jezus.
Op het eerste gezicht verloor Jezus de strijd, maar achteraf gezien
had hij peivonnen, wa7it de wereldopinie-gaf hem gelijk tegenover
zijn rechters. Om dit gelijk te krijgen 7nóest Jezus wel procederen,
en procederen betekende: ter dood veroordeeld ivorden. (Deze prijs
voor de vrijheid heet dan ook losprijs, omdat het 7iamelijk de prijs
voor de vrijheid is). Werd zijn aanhang aanva7ikelijk op dezelfde
wijze bestreden als Jezus, het effect was ook hetzelfde: de wereld
gaf hen steeds meer gelijk tege7iover hun rechters Geraffi7ieerder
bestrijdingsmethode7\ móesten roei volgenkónden niet uitblijven.
Met wissele7id succes werd de bestrijding van het profeet „7iiens"
voortgezet: de bestrijding van de vrijhëid. Nog steeds wil de mens
dier blijve7i in plaats van heer te zijn, heer over vogels en vissen,
over de wereld van top tot teen, met God ndüst zich in plaats van
boven zich.
Maar het verzet tegen deze vrijheid wordt wel steeds wanhopiger
en steeds minder geraffineerdhet dieptepunt van de Middeleeuwe7i
keert 7Üet terug; het verdedigde terrein(de on7no7idigheid) slinkt
snel en de hulpbromien (de leugeTis) raken uitgeput. Jezus, die het
prototype van de eigenlijke wiens is, en dus nddst God is, Zoon van
God is, deze Messias Jezus zal als overwimiaar uit het strijdperk
naar voren treden, en dus als criterium voor „mens" zijn. Met an
dere woorde7i: het project „mens" zal ten slotte, na een lange aan
looptijd, nog tot een fe7iomenaal succes voor de Schepper ivorden.
SAS VAN GENT. E. ED. STERN.
Advertentie
Uw fotohandelaar presenteert de
CADËAU-IDEEÊN VOOR WIE BESCHEIDEN WIL ZIJN OF ROYAAL MAG ZIJN
pen interieur opname van de
Nieuwe Kerk in DelftOp
de voorgrond de ingang van
de vorstelijke grafkelder, waar
prinses Wilhelmina haar laat
ste rustplaats zal vinden. Op
de achtergrond een gedeelte
van het monument voor Wil
lem de Zwijger.
(Van een onzer verslaggevers)
■an het persoonlijk
r hudp aan de onder
ontwikkelde gebieden. Met dit
opmerkelijke voorstel kwam dr. F.
Boerwinkel, één van de directeuren
van het hervormd instituut Kerk en
Wereld te Driebergen dezer dagen in
zijn dies-rede by de zeventiende ver
jaardag van „Kerk en Wereld". Hij
deed dit voorstel namens liet direc
torium van „Kerk en Wereld" en na
mens de rooms-katholieke „Plein-
groep 1962". ivelks voorzitter pater
S. Jelsma S. J. aanwezig was. Dr.
Boerwinkel vertelde dit tevens omdat
de regering van Nederland nog niet
heeft kunnen besluiten één procent
van het nationale inkomen ter be
schikking van de onderontwikkelde
gebieden te stellen. En ten slotte op
grond van het bijbelse motief dat
kerk van de toekomst. Daarmee houdt
r prof. dr. H. Berkhof zich eigenlijk bezig in
zijn laatste boekje: „De katholiciteit van de
kerk". De vorige week hebben ivij het naar
aanleiding daarvan gehad over de inhoud die
hier gegeven wordt aan liet woord „katholiek".
We willen deze week nog twee dingen uit dat
boekje naar voren halen, omdat het punten zijn,
waarmee ieder, die voor de kerk belangstelling
heeft, toch min of meer bezig is- We bedoelen
ten eerste hoe de kerk er uit zal zien, die B.
zich in de toekomst denkt en ten tweede hoe
liet dan zit met de verhouding van de „katho
liciteit en de oecumeniciteit", om de woorden
van Berkhof zelf aan te halen. Berkhof is een
man, die zich in de kerkelijke wereld een groot
gezag heeft verworven. Dat is niet alleen het
geval in de N-H. Kerk, waar liij de eerste rec
tor van het seminarie is geweest, om daarna
kerkelijk hoogleraar te worden.
Hij heeft ook gezag bij andere kerken in ons
land gekregen. Wanneer hij Iets publiceert,
wordt er in de protestantse kerken van ons land
aandacht aan besteed. Men mag dan bezwaren
hebben, de gehele geest van de kritiek is meest
al instemmend. Hij brengt blijkbaar onder
woorden, wat ook bij anderen leeft. Maar nog
meer. Hij heeft zich ook gezag verworven in
de Wereldraad der Kerken, waar hij momen
teel een van de leden van het Centrale Comité
is. In het oecumenische verband kan zo'n man,
die zoekt naar „de eenheid, die naar de aard
van de kerk is", van betekenis zijn.
De katholiciteit van de kerk Is meer dan haar
aardrijkskundige uitgebreidheid. Dat hebben
we de vorige week gezien. Berkhof wil zelfs
niet van „katholiek" spreken wanneer een kerk
daarmee alleen zou 'villen rekenen. Hij is ook
van oordeel dat de toevoeging „katholiek" niet
aan één kerk toekomt. lederelcerk, die waarlijk
kerk is, zal zich katholiek weten. Anders is zij
zelfs geen kerk. Haar katholiciteit heeft een
kerk echter uitsluitend aan Christus te danken.
Deze moet zij in gemeenschap met Hem steeds
weer ontvangen en najagen. De •katholiciteit
is allereerst een eigenschap van Hem, die het
Hoofd is en van Hem gaat het over op de kerk.
„Heel de wereld Zijn gebied." Een kerk moet
altijd weer en altijd meer haar Christus toe
groeien en naar Hem alleen. Naarmate dit het
geval is, zal de katholiciteit tot ontplooiing ko
men. De kerk moet het domein van Christus
zijn, zoals Berkhof het telkens weer herhaalt.
Iedere kerk heeft zich telkens weer te onder-
zoeken of dit zo Is.
is, zich katholiek weten. Maar, hoe zit bel
nu met die eenheid, die toch niet alleen een ge
loofsartikel mag zijn, maar die ook zichtbaar
moet worden? Dal is een vraag die in deze
eeuw met alle nadruk gesteld is en waarmee
allen zitten, die zich waarlijk gebonden weten
aan enige kerk. Zij zullen weten van de bede
van Christus in liet Hogepriesterlijk gebed
(Joh, 17), waar «lij niet alleen bidt voor zijn
discipelen, „maar ook voor hen, die door hun
woord in Mij geloven, opdat zij allen één zijn
opdat de wereld gelove dat Gij Mij gezon
den hebt". We kunnen hier moeilijk mee vol
staan door te -vijzen op de eenheid van de „on
zichtbare kerk". Gerkhof is liet niet eens met
lien, die de eenheid der kerk willen verkrijgen
door „met behulp van een reeks aanvaardbare
compromissen, de scherven der kerkelijke een
heid aan elkander te lijmen". Dit vindt bij
„werelds". Van zulke'eenwording is, naar zijn
oordeel, geen geestkracht te verwachten. In
zelfverloochening moeten de kerken aan elk
aar willen groeien en ze moeten samen naar
de Heer toe willen groeien. De eenheid die hij
ziet, is een eenheid die bet gevolg is van een
groei.
Hij is het aan de andere kant ook niet eens
met hen, die zeggen dat iedere kerk voor zich
zelf maar zo goed mogelijk moet trachten het
kerk-zijn te verwezenlijken. Dan komt, naar
hun mening, de eenheid vanzelf. We mogen niet
anders, zegt B.. dan die eenheid welbewust ook
als doel stellen en ze niet alleen als een ge
loofsartikel aanvaarden, zonder dat er verdere
consequenties aan vast zitten.
Moeten we nu gaan zoeken naar die kerk, „In
welke de genadige heerschappij van Christus
over de harten en levens, de inzichten en de
daden het 'erst voortgeschreden" is en „waar
de afzwering van de machten het meest dui
delijk is; waar de tiefde onderling en naar bui
ten toe het grootst is", en waar de genadegaven
het sterkst ontwikkeld zijn en waar „de hoog
ste graad van mondigheid" en „de grootste ma
te van dienstbetoon" is bereikt? Deze, vragen
zijn niet te beantwoorden. Berkhof denkt er
niet aan zich te wagen aan het beoordelen van
zijn mede-christenen. „De mens ziet immers aan
wat voor ogen Is." We weten ook hoe de „schijn
baar sterken" -cunnen vallen er „de schijnbaar
kleinen" inderdaad groot kunnen blijken te zijn.
1-Iij wil niet meedoen aan „een kerkelijke prijs
uitreiking". Toch staat het voor hem vast dat er
een groei is naar een meerdere eenheid, omdat
er een groei is in het centraal stellen van Chris
tus en niet -meer van eigen kerk. In een voet
noot tekent oij aan dat deze inzichten onder de
„oecumenicl" meer en meer doorbreken, zowel
in de kringen van ie Wereldraad der Kerken als
ook in de R.-K. Kerk.
Op de vraag hoe de kerk van de toekomst er
daii precies uit zal zien, kan hij niet ant
woorden dan met vermoedens. Het werk van de
H. Geest in de kerk heeft twee zijden, een on
zichtbare en een zichtbare. „Het zichtbare
vindt zijn wortel en zin in het onzichtbare dat
zijn grond is en waarvan het de drager mag
zijn." De vraag elf blijft dus onbeantwoord,
wat niet wegneemt dat hier kostbare dingen
zijn gezegd, die iedere kerk ter liarte mag ne
men. Hoe zit bet dan met de verhouding van
„katholiciteit en oecumeniciteit"? De belang
rijkste kerkformaties passeren de revue. De
Oosters Orthodoxe Kerk laat bij hier buiten
beschouwing, omdat „ons inzicht in deze kerk
nóg niet zo gerijpt" is. Hoe zit het bij de an
dere met het kerk-zijn, zoals Berkhof dat heeft
gesteld? Zeer kritische dingen merkt hij dan
op, die we hier niet kunnen aanhalen, maar die
alleszins waard zijn om gelezen te worden.
Oecumenisch wil B. noemen „het samenkomen
der kerken tot gemeenschappelijke dienst en
vooral tot grotere zichtbare eenheid".
Dat ligt dus meer op het horizontale vlak. De
katholiciteit wil hij meer zoeken in de diepte,
of beter gezegd, in de hoogte. De eenheid ziet
hij alleen als „vrucht van voortgaande beke
ring, vernieuwing en groei". Oecumeniciteit en
katholiciteit kunnen niet zonder elkaar. „De
wil tot eenheid is in onze eeuw de sterkste sti
mulans voor het groeiproces". Onder oecume
nisch gezinde kerken treft mén wel eens de
houding aan dat „een kerk zich slechts be
schouwt als een denominatie, die draagster is
van bepaalde aspecten der waarheid en die
gaarne een eigen bijdrage wil leveren". Deze
houding wordt én principieel én praktisch als
onvruchtbaar afgewezen. Deze „schijndeemoed
is noch oecumenisch noch katholiek", want in
de praktijk hebben c!eze kerken zich zo zeer
vastgelegd op dat eigene, dat zij er niet voor
gevoelen hier een offer te brengen. Iedere kerk
voor zich moet willen begeren uit te groeien
tot DE kerk. Alle valse bescheidenheid moet.
worden afgelegd. De oecumeniciteit kan niet
zonder de katholiciteit en omgekeerd.
We kunnen kritiek hebben op bepaalde din
gen die Berkhof naar voren brengt, maar het
geheel van wat hij hier te zeggen heeft is zó,
dat het ons aan het denken zet op een veel
hoger plan dan wij gewoon zijn te denken en
dat denken is in zu'ke afmetingen die gewoon
lijk maar al te vaak ontbreken. H.
wanneer iemand vraagt één mijl mee
te gaan, men twee mijlen met hem
moet gaan.
Dr. Boerwinkel zei ondermeer dat
er komt een einde aan het blanke
overwicht in de wereld.
Bijna tweederde deel van de wereld
bevolking woont in de Afro-Azia-
tische landen. China zal voor het
jaar tweeduizend 1 miljard inwoners
tellen. In de tweede plaats kenmerkt
deze tijd zich door de abrupte over
schakeling op de hoogste versnelling:
Zoals in de vernietigende kracht van
onze wapens, in de hoogten of af
standen van de aarde die de mens be
reikt in de bevolkingsexplosie en in
het menselijk denken.
Deze ontwikkeling betekent niet al
leen een kwantitatieve, maar ook een
Icwalitatieve verandering. De vroege
re machines waren nog werlctuigen
van de mens, statisch of dynamisch,
maar het elektronisch brein staat in
een dialectische verhouding tegenover
de mens; het komt tussen mens en
elektronisch brein tot creatieve ont
moetingen.
Wij mogen als christenen echter
niet in apocalyptische sfeer te
rechtkomen, waarin wij de dingen
van de aarde gaan verwaarlozen. Het
is mogelijk dat wij een nieuwe aeon,
een nieuw tijdperk binnengaan, waar
in God ons voorgaat als eens vader
Abraham naar het land van Israël,
zo zei spreker. Overal breekt het be
sef baan dat er van de mensen een
nieuwe houding vooral een nieuwe
denkhouding wordt gevraagd. Wij
worden allereerst bedreigd door het
wederzijdse wantrouwen tussen de
machtsblokken. Als wij van bewape
ning af willen, dan zullen we eerst
van dat wantrouwen af moeten. Hier
is nodig een riskerend vertrouwen in
God, dat zijn fundamenten vindt in
de trouw van God. Wij hebben ons
vertrouwen al te veel gesteld in de
afgod van de atoomwapens. In het
westen evengoed als in het oosten.
Spreker toonde zich daarom vooral
bly met het Hervormd Synodale rap
port over de kernwapenen omdat dit
een poging ïs deze afgoderij te door
breken.
Dit riskerend vertrouwen is ondeel
baar. Wij kunnen niet Mars afzweren
en de Mammon blijven aanhangen,
zo zei dr. Boerwinkel.
Spreker hield een pleidooi voor meer
contact tussen oost en west. Neder
landse jongeren zouden meer Rus
sisch en Chinees moeten leren, zo
meende hij. Straks spreekt een derde
deel van de wereld deze talen. Dit ris
kerend vertrouwen zal ook meer in
uitdrukking moeten komen in onze
prediking, zo besloot spreker.
Het betreft hier een zaak die zowel
de joden als de christenen aangaat.
Wij zullen in gemeenschap met de
gemeenten van Christus vervuld moe
ten raken met de Heilige Geest als
nooit te voren. Alleen zo zullen wij
niet alleen de komende tijd overle
ven, maar ook tot onze bestemming
komen.
Mijn rij-domein is de buitenweg.
Zo'n 30.000 km per jaar.
Maar sinds ik op
BP Super Mix 50 rijd, heeft
mijn motor er veel meer zin in.
'n Prachtige vinding van BP, die
5 verschillende soorten benzine.
Individuele voeding! Dat heeft
iedere motor nodig.
U moet het zelf ook eens
proberen, welke van de 5 soorten
benzine het beste bij UW motor
past.
Een nieuwe methode van inning
van de kerkelijke bijdrage is in de
hervormde wijkgemeente in Amster
dam-West. De belijdende lidmaten
werden uitgenodigd voor een speciale
kerkdienst, waarin over de bijdrage
wordt gesproken. Alle kerkeraadsle-
den gaan hierna op stap om een ge
sloten envelop waarin om de bijdrage
wordt gevraagd, persoonlijk te over
handigen. Dus geen aanslagbiljetten
meer-Er is voor gezorgd, dat kerk-
voogdelijk bezoek nooit het eerste is
bij wanbetaling: eerst gaat de sec
tie-ouderling op bezoek. Na dit be
zoek komt de ouderling-kerkvoogd...
Een Christen-Jongeren Gemeen
schap Is opgericht in Eindhoven. Aan-
gesloten zijn leden v. d .rooms-katho
lieke. de oecumenische en de gerefor
meerde jeugdraad. De O.J.R. zal zich
blijven bezighouden met het contact
tussen reformatorische jongeren, on
der meer door het houden van jeugd
diensten, waaraan ook de gerefor
meerden meedoen. De brede gemeen
schap heeft de secties „hulpdienst" en
„gesprek Rome-Reformatie". De eer
ste sectie geeft hulp aan bejaarden,
in gezinnen, werkt mee aan kerke
lijke acties en heeft een telefoon
dienst op dinsdag- en donderdagavond
