LEZERS SCHRIJVEN Boeken voor de jeugd Britse adel heeft het moeilijk RITMEESTER ...En dat allemaal door de fiscus... Lady Sterling verkoopt juwelen en Lord Asior neemt de vlucht BIJBEL VOOR DE KINDEREN IN GEHEEL NIEUWE OPZET 'N REISJE NAAR ZEELAND IN 1800 WAS BIJNA NAAR ,,'T BUTENLAND" VRIJDAG 30 NOVEMBER 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 21 procent opslokken van het familieka pitaal. dat beheerd wordt door de First National City Trust Company of New York en dat geschat wordt op ruim 46 miljoen dollar. Het gehele kapitaal is belegd in onroerend goed en een afroming door de belasting zou de familie Astor in grote econo mische moeilijkheden brengen, zegt de 76-jarige baron. XVoburn Abbey, het landgoed van de hertog van Bedford schonk hij zeven miljoen gulden v de bouw van een zusterhuis en een medisch opleidingsinstituut ten be hoeve van het Middlesex Hospitaal. Slogerszoon F)e Britse adel heeft het de laat ste tijd moeilijk. Met moeite houdt de Engelse aristocratie het hoofd boven water. We ken nen allemaal het verhaal van de hertog van Bedford, die excen trieke edelman, die om zijn landgoed te kunnen onderhou den de meest onaristocratische dingen heeft gedaan en nog doet, zo kondigde hij plaatjes aan voor de microfoon van een commercieel radiostation en stelt hij nog steeds zijn onroe rende bezittingen open voor het nieuwsgierig en ontroerd pu bliek, dat voor één dag wel eens het gevoel wil hebben van adel te zijn. Helemaal zuiver is dat gevoel natuurlijk nooit. Want welke boekhouder-met- een-snipperdag merkt wanneer hij in het park van het kasteel de meege brachte broodjes consumeert ook maar iets van de financiële zorgen, die de Engelse landedelman kwellen? Noe, over dat soort zorgen, dat de echte bezitters van blauw bloed sla peloze nachten bezorgt, kan lady Sterling meepraten. Lady Sterling, de weduwe van de indus trieel Sir Louis Sterling heeft twin tig stuks van haar fraaiste juwelen te koop aan moeten bieden om uit de opbrengst de hoge kosten van het le vensonderhoud te kunnen bestrijden. Lady Sterling is een dame van 89. ,,Zc heeft haar levenlang overvloed en rijkdom gekend" vertelde haar zoon onlangs aan de Daily Express. „Wanneer ze dat leven nu zou moe ten opgeven, zou dat haar dood bete kenen". „Het valt niet mee" Daarom namen hij en lady Violet Astor een moeilijke beslissing: zij hebben Engeland verlaten om zich te vesti gen in Zuid-Frankrijk. Lord Astor heeft daarvoor zijn middeleeuws kasteel in het dorpje Hever moeten verlaten en tijdelijk huist hij nu met zijn echtgenote in een landhuis met slechts tien kamers in Vallauris bij Cannes. Het landhuis is eigendom van een van de directeuren van de Griekse redex--miljonair Stavros Niar- chos. Butler Albon Bursby, die al 38 jaar bij lord Astor in dienst is, ver klaarde: „We doen allemaal ons best om onder de huidige omstandigheden alles zo prettig mogelijk te laten ver lopen. Maar het valt niet mee". 'et valt niet mee, meent ook de bevol king van Hever ln Kent, waar de Astor-familie sedert 1920 het kas teel bewoonde. De oudste zoon van lord Astor, Gavin, die president directeur van The Times is, beheert nu het kasteel voor zijn vader. In het dorp vindt men het helemaal niet leuk dat de lord en de lady geëmi greerd zijn. Lord Astor deed veel voor de streek. In 1948 bijvoorbeeld H' De Aslors zijn van Duitse afkomst. De De over-over-grootvader van de te genwoordige lord Astor was de zoon van een slager uit Waldorf bij Hei delberg. Deze Johann Jacob Astor reisde in 1874 naar Amerika. Daar organiseerde hij de bonthandel tussen de grote meren en de Atlantische Oceaan. Hij gaarde het grootste ka= pitaal byeen, dat tot die tijd om streeks 1800 ooit door een Ameri kaan was verworven. Na de tijd van grote winsten kwam echter een pe riode van verliezen. Maar door het restant te beleggen in onroerend goed in New York kwam „John Jacob" er weer bovenop. Toen hij in 1848 stierf bedroeg het nagelaten fortuin dertig miljoen dollar. Lord Astor heeft nog een zuster, 82-jarige mevrouw H. H. Spen- der-Clay, weduwe van een for tuinlijk parlementslid, die ook al gevlucht is voor'de Britse fis cus. Zij woont op het èiland Guernsey, waar andere regels bestaan dan op het Engelse vas teland. Als het zo door gaat houdt Albion geen adel meer over. Kast van een huis Daarom moet lady Sterling haar juwe len te gelde maken. Want leven in haar stijl houdt o.m. in, dat men er een kast van een huis op na houdt in een van de duurste buurten van Lon den, het Regents Park. De huishouding van lady Sterling wordt daar in Regents Park op gang gehouden door acht bedienden. Bo vendien heeft lady Sterling nog drie verpleegsters in vaste dienst. Dat kost haar bijna veertigduizend gulden per jaar. Toen de socialist en filantroop, Sir Louis Sterling overleed, liet hij voor zes miljoen gulden aan be zittingen na. In zyn testament vergat hij niémand, zoals hij ook gedurende zijn leven nimmer had gedaan. Hij be dacht kelners, kappers en restaura tours in Londens west End en zijn weduwe kreeg honderdduizend gul den belasting vrjj. Maar ruim zeven tigduizend gulden daarvan ging toch nog naar de fiscus in de vorm van successierechten op de formidabele collectie juwelen, die Sir Louis zijn vrouw had geschonken. Zo bleef cr aan baar geld niet veel over voor een aristocrate uit Regents Park. Een daarom kwamen voor de derde maal in twee jaar tijd juwelen uit een beroemde collectie onder de hamer. „Het is dc laatste keer geweest", zei Lady Sterling's zoon. „Mijn moeder houdt een paar van de meest byzon- dere stukken voor zichzelf. En dan te bedenken dat Sir Louis bij zijn leven moor dan tien miljoen gulden heeft weggegeven. Lord Astor Lady Sterling heeft er dus heel wat voor over om haar rijke leven in Lon den te kunnen voortzetten. Een an der geval is het met lord Astor, de voornaamste eigenaar van het Lon- denso blad The Times. Lord Astor dankt het aan zijn over-over-grootva der, een schatrijke handelaar in bont, dat hij niet op een dubbeltje behoeft te kijken. Enige tijd geleden versche nen echter wolken aan do gewoonlijk zo heldere financiële hemel van lord Astor. Het: kapitaal van de familie is onderge bracht in de Verenigde Staten. Dat betekende dat lord Astor zich geen zorgen behoefde te maken over de Engelse fiscus. Plotseling is daar echter verandering in gekomen. Een nieuwe wet brengt nu ook het Ame rikaanse bezit van lord Astor binnen het handbereik van de Britse belas tingen. Ingeval van overlijden zou de Britse fiscus niet minder dan tachtig Verrassend boek Met zingen en spelen Een kostelyk bezit is de Bybel voor de kinderen, met zingen en spe len, die is verschenen by uitgeverij Het Wereldvenster in Baarn. Van deel I (liet Oude Testament) is on dertussen al een tweede druk ver schenen. In deel II wordt het Nieuwe Testa ment behandeld. Die behandeling van de Bijbel is geheel nieuw en verras send. Geheel verschillend met de „oude" opzet van de kinderbijbels. Deze kinderbijbel werd geschreven door dr. J. L. Klink en er was een hele staf van vooraanstaande mede werkers en medewerksters. Dat was ook wel nodig voor dit prachtig verzorgde boek, want het bevat maar niet een „herschrijving" van de bijbel voor de jeugd van ne gen jaar en ouder, maar veel meer. Er zijn liederen om te zingen, gedich ten, 'die kunnen worden voorgedra gen en spelen om te worden opge voerd. Piet Klaasse G.K.F. zorgde voor sublieme illustraties (130 stuks por deel), die niet alleen esthetisch verantwoord zijn, maar op zich in rake losse lijnen zélf aj het bijbelver haal „vertellen". De illustraties zyn zeer kunstzinnig en soms ware kunststukken. Het boek is niet voor niets onlangs tot de „vijftig best ver zorgde boeken van het jaar 1959" bekroond. Een geheel nieuwe opzet dus met lie deren en verzen onder redactie van dr. .1. W. Schulte Nordholt, met spe len onder redactie van ds. C. M. dc Vries en met medewerkers als Mies Bouhuys, Guillaunie van der Graft, Okke Jager, Tod Logeman, Frits Mehrtens, Michel van der Plas, Her man Strategier en Jan Wit. Piet Klaasse zorgde voor een voortreffe lijke typografie. Voor alle gezindten Deze Bijbel voor kinderen, met zin gen en spelen, kan zowel door de jeugd van alle kerken zélf worden „gebruikt" als dienst doen in het ge zin, op school en in het jeugdwerk. De verteltrant is eenvoudig en duide lijk. Dc liederen staan in noten schrift, zodat zy op piano of orgel kunnen worden begeleid. Een voor beeld van de tekst: nadat de Israëli ten de doortocht door de Rode Zee hadden gemaakt, volgt het hoofd stuk „God zal onze Koning zijn". „Het is een feest geworden, dagen lang! Een bevrijdingsfeest met mu ziek en dans. Het was, alsof ze al in het beloofde land waren, zo uitgela ten van vreugde was iedereen. Mo- zes alleen wist, dat de grote tocht door de woestijn nu pas werkelijk beginnen zou en dat het een zware reis zou zijn. Daarom liet hij het sein van vertrek blazen op de bazuin. Zo gingen zij op weg, zingende in het begin, maar later werd het stiller. Soms huilden er kinderen, die moe en dorstig waren. Ach, wat was dat beloofde land ver weg! Wat duurde het lang! En toen de etensvoorraden opraakten en de honger kwam. begon men te mopperen. Als Mozes dan door het kamp liep, groetten de men sen niet meer, maar stonden in groepjes met elkaar te praten en wierpen hem verwijtende blikken toe. Het was geen gewoon praten, het klonk als een donker gemurmel en gemopper, ja het praten werd op gewondener, het leek wel of ze aan het schelden waren: „Zaten we nog maar bij de vleespotten van Egypte, toen we volop brood hadden!" Vertelwijze Het is een willekeurige greep uit de tekst, die echter een goed beeld geeft van de vertelwijze van de schrijfster. Het eind van het eerste deel, het Oude Testament, is aldus: „Eigenlijk heeft het verhaal van het Oude Testament geen echt einde, zo als een boek, dat goed afloopt. Het houdt zomaar ineens op. Het eindigt met „advent", dat betekent: de ver wachting van „de komst" van d« grote Koning van de wereld. Het is ook nog maar het eerste deel van de Bijbel. Dan volgt een witte bladzij. Het lijkt wel op de pauze in een to neelstuk. En iedereen weet, dat er na de pauze juist nog iets heel belang rijks kan gebeuren. Na die witte bladzij staat er met grote letters: „Het Nieuwe Testament". Dat is dan het verhaal over de komst van de Koning der wereld. Ja, Hij is geko men!" Een voortreffelijk boek, dat vele goe de diensten zal bewijzen. „Prentenboek" Uitgeverij „Hollandia" ln Baarn lieeft voor een „prentenboek' gezorgd, getiteld: „En God zag dat het goed was". In dit boek wordt het scheppingsverhaal getekend en ver teld door Fritz en Margrit Hng. Ds. H. J. Kater bewerkte uit boek voor ons land. „En God zag dat het goed was", heeft de uiterlyke vorm van een prentenboek, met meerkleurige pren ten erin en een korte tekst ernaast of eronder. Het boek is oorspronke lijk een Zwitserse uitgave met litho grafieën van Fritz Hug. De illustra ties zijn vrij conventioneel, maar het aanzien waard. De prenten van plan ten konden ons het meest bekoren, die van de dieren iets minder. Het is een boek, waarin de jeugd met ge noegen zal bladeren. De uiterlijke verzorging is aantrekkelijk. Dc tekst is helder en verduidelijkend. Door dit boek wordt de jeugd spelenderwijs in geleid in het „land van de Bybel". Op een onderhoudende en op de kinderen afgestemde wijze. Dit jaar mannen écht verrassen; Naast de sokken en de dassen; naast die nuttige geschenken ze dit jaar eens écht bedenken met een fijne kist sigaren... dat is voor een man je warel Al die bolknaks, wat een weelde... Hij voelt zich de bést-bedeelde. Man verwennen? Geen problemen, maar direct RITMEESTERS nemenI RITMEESTER, een naam met klank.. Daarvoor oogst u zeker dankl Beren in Lapland Een tegelijkertijd avontuurlijk en ont roerend verhaal over twee jonge beren 'ersclieen bij de N.V. Uitgeverij Nygh en Ditmar: „Bamse in Lapland" van Inga Borg, oorspronkelijk in het Zweeds verschenen en nu in een uitstekende Ne derlandse bewerking van Iet Koens- Nieboer. De tekst is kort, pregnant, af gestemd op kinderen. Opvallend zijn de fraai gekleurde pren ten, die de twee jonge beren, Bamse en zijn zusje Isa, in alle stadia van hun leven uitbeelden. Aanvankelijk worden de beertjes op hun zwerftochten verge zeld door "een zorgzame moeder-beer, la ter steekt vader-beer ook nog even zijn indrukwekkende snuit in het verhaal. Daarna moet Bamse het alleen doen: zijn avontuur bij de visvangst, zijn avon turen met bijen, zijn avonturen .met ja gers, zijn avonturen in een sneeuwstorm. Kortom: een verhaal, dat de kinderen ademloos zullen lezen of aanhoren. GROTE DAGEN Han G. Hoekstra vertaalde voor De Be zige Bij een serie internationale kinder boeken van educatieve strekking. Het onderwerp van al deze boekjes, kleurige werkjes met illustraties, die ..kinderen aanspreken, is de onafhankelijkheidsdag in verschillende landen. De twee meest recente uitgaven in de serie zijn „Grote dag in Noorwegen", dat als ondertitel heeft „De zeventiende mei" en werd geschreven door Zinken Hopp en „Grote dag in Ghana", onder titel: „Kwasi gaat naar Accra", verteld door Geraldine Kaye. Kwasi is een Gha- nees j'ongetje, dat met open mond ziet hoe zijn grote landgenoten de dag van de onafhankelijkheid vieren. Ongemerkt leren de jeugdige lezertjes van deze boekjes zo het een en ander over de woonten in het beschreven land en doen zij hun eerste aardrijkskundige kennis op. Dat gaat dan spelenderwijs, want „De Grote Dag"-serie is geen reeks van zwaarwichtige, opvoedende werken, zy bestaat uit leuke, speelse boekjes, uit stekend geschikt voor de kleintjes van vier, vijf jaar. „Gouden Boekjes" De Bezige Bij is de uitgeefster van de bekende kléuterboekcnserie „Gouden Boekjes", kostelyk geïllustreerde pren tenboekjes, die bewerkt zijn door Annie M.! G. Schmidt en!Han G. Hoekstra. Bijna veertig van deze aardige boekjes waren reeds verschenen en nu kwameii er dan weer een viertal bij: „Ik kan vlie gen", „Circus Ondersteboven", „De nieu we ponnie" en het verhaaltje van de bij ziende ..Neushoorn". Prachtige verhaal tjes voor de kleuters van drie tot vijf, er dol op zijn. VOOR OUDERE MEISJES n filmcontract behoort tot de prakti sche onbereikbaarheden, waarover vol- i «ie algemene opvatting jonge rneis- dromen. Martie Verdenius schreef een verhaal over zo'n meisje. De schrijfster maakte het niet te bont, ze zocht het ook dichter bij huis, dan de schrijfsters van „boeken voor oudere meisjes" gewoonlijk plegen te doen. Het filmcontract werd in „Waarom ik nou!" (Uitgeverij Nijgh en Van Ditmar) een televisiecontract en Hollywood werd Hilversum. Een aanvaardbaar gegeven, goed uitgewerkt en in vlotte verteltrant neergeschreven. KERKNIEUWS NED. HERVORMDE KERK Beroepen te Drogeham (toezegging) P. E. van Ooyen te Gaast. Beroepen te Oud-Beijerland P- J. Bos te Sprang-Capelle. Aangenomen naar Blijham (toezegging) K. G. de Noord te Mantgem. Aangenomen naar Tweede-Exleërmond H. van Dijk te Westerhaar. Aangenomen het beroep van de classis Haarlem als predikant voor buitenge wone werkzaamheden (Meer en Bosch) mej. J- H. Bethe, vicaris te Heemstede. Bedankt voor Vlaardingen (toezegging) J. Kooien te Reeuwyk. GEREFORMEERDE GEMEENTFN Beroepen te Lethbridge (Alberta, Ca nada) P. Blok te Dirksland die bedank te voor Kapelle-Biezelinge. BAPTISTEN-GEMEENTE i Bedankte voor Utrecht F. E. Huizinga te Hengelo (O.). WACHTEN OP B. EN W. Op 28 november j.I. hoorde ik in een radioreportage een vraaggesprek met de gemeentesecretaris van Aardenburg. Deze vertelde o.a. dat hem het droeve nieuws van het ovrlijden van H.K.H. Prinses Wilhelmina om 8 uur reeds be reikte door een gemeentewerkman die hem kwam vragen of hij de vlag half stok mocht hijsen op het gemeentehuis. Deze man, die direct voelde dat de ge meente het voorbeeld moest geven, kreeg te horen nog maar „even" te wachten tot half tien, want dan was er toch een vergadering van b. en w. en die zou dan wel beslissen. Als Zeèuw schaam ik mij voor deze „spontane" en ambtelijke uiting van deelneming» van de secretaris van een plaats die zo verbonden is met ons Oranjehuis, door o.a. de terugkeer van de overledene na de oorlog bij Eede en de „Prinsenkroon" in haar wapen, die in 1604 door prins Maurits werd ge schonken toen hij" Aardenburg verover de. Den Haag. J- C. P- Boender. EEN VERKEERSONGEVAL IN MIDDELBURG Het verkeersongeval op 27 november j.I. hoek Segecrstraat-Londense Kaai te Middelburg, met dodelijke afloop van de 76-jarige fietsrijder, de heer Cornelis de Looff, heeft mij weer eens geconfron teerd met diverse bepalingen, welke ze ker regelrecht in strijd zijn, niet alleen met het gevoel voor de medemens, maar ook met een juist begrip van E.H.B.O. In het kort volgen hier de feiten: Onmiddellijk na het gebeurde belde mijn echtgenote de dichtstbijzijnde dokter op en vroeg hem hulp te verlenen. Het ant woord luidde: „U moet de gemeentedók- ter waarschuwen". Ik mag toch aanne men dat een „dokter" indien aanwezir en in de gelegenheid daarvoor, zeker d eerste hulp moet verlenen. Direct daarop werd het nummer 2244 (gemeentepoli tie) gebeld, maar aangezien deze niet vlug genoeg reageerde op het overgaan van de bel, draaiden we het nummer 2788 (rijkspolitie). Deze antwoordde on middellijk en gaf het advies om toch maar weer 2244 te bellen. Ondergetekende wil helemaal niet spre ken over afschuiven, maar hieruit blijkt toch wel weer dat van sommige bepalin gen in noodgevallen dient te worden af geweken. Middelburg. F. J. D. Heesbeen. Londense Kaai, w.s. „De Vierboet" E.E.G. EN MARGARINE Hoofdvertegenwoordigers van de Euro pese Economische Gemeenschap en ver dergaande Europese samenbundeling hebben verscheidene keren hun teleur stelling uitgesproken, dat de Europese gedachte bij de bevolkingen der E.E.G.- landen nog zo weinig populair is. Daar komt nu, niet mis te verstaan, in de P.Z.C. van 28 dezer, de mededeling, dat voor de Nederlanders een prijsver hoging voor margarine te verwachten staat van niet minder dan 20 ct per halfpondpakje, neerkomend op om streeks 50 (vijftig)De reden hier voor" aangegeven, komt op het volgen de neer: Tot nu toe is de boter gesubsi dieerd geweest. Binnen de E.E.G. moet deze subsidie worden opgeheven, dat wil zeggen de consument zou de boter zo veel hoger moeten betalen. Om nu te voorkomen dat het verbruik van boter dientengevolge nog verder teruggaat, moet dus ook de prijs voor margarine wórden verhoogd! Deze oplossing lijkt eenvoudig, maai- zij is.het niet. Het grootste;, deel van de, Nederlanders gebruikt margarine - als vet, bij het brood, in de keuken en in bakkerijen. Zij moeten dus de gelden opbrengen, om de subsidie te vervangen en de boter- prijs lager te kunnen vaststellen voor de meestal financieel beter gesitueerde ver bruikers van roomboter. Wordt er soms verondersteld dat door het verminderen van de spanning tussen boter- en mar- garineprijs het boterverbruik zou toene men Daarvoor blijft het verschil tussen beide prijzen op margarine betrokken omstreeks 100 veel te groot. Eer der zullen vele verbruikers zich gedwon gen zien, op hun vetverbruik te bezuini gen, of zou de regering zich gedwongen zien, de lonen met een margarinebijslag te laten verhogen en dan zijn wij weer in de lonen-prijzenspïraal terechtgeko men. Het is wel een zeer aanvechtbaar be sluit, een belangrijk goedkoop volks voedingsmiddel te willen belasten ten gunste van een duurder produkt. Het za! voor de E.E.G.-gedachte in Nederland niet bevorderlijk zijn. Hier zou een an dere weg moeten worden gevonden. Vlissingen. H. Ehrlicli. OVERLAST VAN HONDEN Houdt uw stad rein, en honden aan de lijn! Maar dames en heren. Wilt uw hond dan ook leren, met goed fatsoen, een hoopje in de goot te doen- Nu kan men op geen stoep meer lopen, zonder te trappen in hondehopen. Dit is wel heel erg vies, en voor 't gezicht niet hygiënisch. Dus wilt U allen proberen, uw hondje dit aan te leren? Dat is voor iedereen fijn, en U houdt uw stad rciri. Vlissingen, Mevr. S. Kampman. Bouw van Lelystad begint in 1964 In het voorjaar van 1964 zal het plan voor Lelystad, de hoofdstad van oos telijk Flevoland, gereed zijn. Met de werkzaamheden voor de grondvesten voor deze stad, waarvan de kern op 3,5 tot 4 kilometer van het gemaal „Wortman" komt te liggen (dus niet rond de huidige kleine noodkolonie), wordt binnenkort begonnen. Een zandlaag zal worden opgespoten. Minister Korthals, die dit in de memo rie van antwoord op de begroting van het Zuiderzeefonds meedeelt, zegt voorts, dat in het voorjaar van 1964 met de eerste bouwactiviteiten kan worden begonnen. Hij verwacht dan spoedig belangrijke vestigingen, die het bouwen van een vrij groot aan tal woningen met bijbehorende voor zieningen nodig zal maken. De ontwikkeling van Lelystad zal ook belangrijk worden gestimuleerd door de komende wegverbredingen met Muiderberg-Amsterdam, met Enk huizen en met de weg Emmeloord- noorden des lands. [/jj\Verkeerstip/\j DE ACHTERUIT-RIJDER Het achteruitrijden blijft altijd een ge vaarlijke manoeuvre. Het is niet alleen een kwestie van opletten of er geen paaltjes of langs het trottoir geplaatste vuilnisbakken worden geraakt. Het kan gebeuren dat er vlak achter uw auto kinderen spelen die U vanuit de be stuurdersplaats nauwelijks kunt zien. Helaas behoort het niet tot de uitzonde ringen, dat iemand aangereden wordt door een achteruit rijdende auto. Derge lijke ongelukken zijn diep tragisch om dat zij in feite niet behoeven te gebeu- De A.N.W.B. geeft U daarom de raad: ivees bij het achteruitrijden bijzonder oplettend en overtuig U eerst terdege of de weg vlak achter uw auto volko men vrij is. Domburgse en Bathse reizen Tocht Middelburg-Rotterdam duurde in 1825 ruim 8 uur Er werd nooit meer gereisd, vaker ge reisd en verder gereisd dan tegenwoor dig. Dit kan van heel Nederland gezegd worden. De Zeeuwen echter waren \-roeger bijzonder honkvast, door hun afgelegen ligging. Toen Francois de Reu te Nieuwvliet op 16 maart 1896 hon derd jaar werd, welk heuglijk feit fees telijk werd gevierd, liad hij nog nooit in de tram gezeten. Ik heb op Walcheren boeren gekend, waarvan hetzelfde van de trein kon gezegd worden, ofschoon deze reeds van GEVAERT-FILMS IN JUTE GESCHENKZAKJE Leuk om te geven, zo'n origineel Gevaert geschenk zakje met GEVAPAN-en GEVACOLOR-films. Leuk om te krijgen ook! Vooral omdat er nog een extra verrassing is: een waardelabel voor GEVACOLOR-kleuren- vergrotingen (13x13 en if 13x18 cm.) tegen de sterk verlaagde prijs van f. 2.40. Koop direct zo'n zakje bij uw fotohandelaar. 1873 door Walcheren reed. Wie van uit dit voormalig eiland met de veerschuit over het Sloe de reis naar Zuid-Beve land had gemaakt, kon zeggen, dat hij in het „buitenland" was geweest. Het bezoek aan Domburg met een ve renwagen werd geen reis genoemd. Dit werd alleen gezegd als men gebruik maakte van het oudste verkeersmiddel, namelijk de benen- De meest gebruikte weg was de Noordweg van Middelburg naar Serooskerke, die reeds in 1665 geheel bestraat was. Tot 1839 was er een zandweg over Oostkapelle naar Domburg. De voetreis naar Domburg heen en te rug duurde dus vrij lang. Nog wordt op Walcheren vaak van iemand, die voor 'n boodschap onnodig lang wegblijft ge zegd, dat 't lijkt of hij 'n Domburgse reis heeft gedaan. Opmerkelijk dat een der gelijk gezegde ook in andere delen van Zeeland wordt gehoord. Zo spreekt men op Zuid-Beveland van een Bathse reis, in Schouwen van een Haamsteedse reis en in westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen an een Brugse reis, alle met dezelfde betekenis. ZEEUWSE REIS In Holland spreekt men van een Zeeuw se reis, niet alleen omdat de reis naar Zeeland vroeger lang duurde, maar ook omdat die niet gemakkelijk was- Het was feitelijk een hele onderneming. Van uit Middelburg, Vlissingen, Goes en Zierikzee voeren geregeld beurtschepen naar Hollandse steden zoals Dordrecht, Rotterdam, Den I-Iaag, Leiden en Am sterdam. De beurtschepen namen zowel goederen als personen mee. Op de schuit waren drie afdelingen, die naar het comfort of geriefelijkheid verschillend in prijs waren. De reis uitsluitend te water duurde vrij lang, soms bijna twee dagen. Dit hing af van het weer en het getij. Was de wind tegen, dan moest vaak gelaveerd worden. Daar zoveel mogelijk van het getij geprofiteerd moest worden, was de tijd van afvaart elke dag ver schillend. Was die zeer vroeg dan kwamen de reizigers, vooral de vrouwen de avond te voren aan boord. Wij zullen over zo'n Zeeuwse reis niet verder uitwijden. Toen in 1825 de stoom boot van Middelburg naar Rotterdam begon te varen duurde de reis nog mini 8 uur. In onze ogen nog tamelijk lang nu de trein er maar één uur 35 minu ten over doet. Als het delta-plan geheel klaar is, zal de reis nog korter auren. Men had vroeger minder haast en men kwam ook waar heen men wilde- Toch zal men die z.g. goede oude tijd wat het reizen betreft niet terugwensen. i B. J. de Mefl.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 21