LEZERS SCHRIJVEN
Boeken voor de jeugd
Britse adel heeft het moeilijk
RITMEESTER
...En dat allemaal door de fiscus...
Lady Sterling
verkoopt juwelen
en Lord Asior
neemt de vlucht
BIJBEL VOOR DE KINDEREN
IN GEHEEL NIEUWE OPZET
'N REISJE NAAR ZEELAND IN 1800
WAS BIJNA NAAR ,,'T BUTENLAND"
VRIJDAG 30 NOVEMBER 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
21
procent opslokken van het familieka
pitaal. dat beheerd wordt door de
First National City Trust Company
of New York en dat geschat wordt
op ruim 46 miljoen dollar. Het gehele
kapitaal is belegd in onroerend goed
en een afroming door de belasting
zou de familie Astor in grote econo
mische moeilijkheden brengen, zegt
de 76-jarige baron.
XVoburn Abbey, het landgoed van
de hertog van Bedford
schonk hij zeven miljoen gulden v
de bouw van een zusterhuis en een
medisch opleidingsinstituut ten be
hoeve van het Middlesex Hospitaal.
Slogerszoon
F)e Britse adel heeft het de laat
ste tijd moeilijk. Met moeite
houdt de Engelse aristocratie
het hoofd boven water. We ken
nen allemaal het verhaal van de
hertog van Bedford, die excen
trieke edelman, die om zijn
landgoed te kunnen onderhou
den de meest onaristocratische
dingen heeft gedaan en nog
doet, zo kondigde hij plaatjes
aan voor de microfoon van een
commercieel radiostation en
stelt hij nog steeds zijn onroe
rende bezittingen open voor het
nieuwsgierig en ontroerd pu
bliek, dat voor één dag wel eens
het gevoel wil hebben van adel
te zijn.
Helemaal zuiver is dat gevoel natuurlijk
nooit. Want welke boekhouder-met-
een-snipperdag merkt wanneer hij
in het park van het kasteel de meege
brachte broodjes consumeert ook
maar iets van de financiële zorgen,
die de Engelse landedelman kwellen?
Noe, over dat soort zorgen, dat de
echte bezitters van blauw bloed sla
peloze nachten bezorgt, kan lady
Sterling meepraten.
Lady Sterling, de weduwe van de indus
trieel Sir Louis Sterling heeft twin
tig stuks van haar fraaiste juwelen
te koop aan moeten bieden om uit de
opbrengst de hoge kosten van het le
vensonderhoud te kunnen bestrijden.
Lady Sterling is een dame van 89.
,,Zc heeft haar levenlang overvloed
en rijkdom gekend" vertelde haar
zoon onlangs aan de Daily Express.
„Wanneer ze dat leven nu zou moe
ten opgeven, zou dat haar dood bete
kenen".
„Het valt niet mee"
Daarom namen hij en lady Violet Astor
een moeilijke beslissing: zij hebben
Engeland verlaten om zich te vesti
gen in Zuid-Frankrijk. Lord Astor
heeft daarvoor zijn middeleeuws
kasteel in het dorpje Hever moeten
verlaten en tijdelijk huist hij nu met
zijn echtgenote in een landhuis met
slechts tien kamers in Vallauris bij
Cannes. Het landhuis is eigendom
van een van de directeuren van de
Griekse redex--miljonair Stavros Niar-
chos. Butler Albon Bursby, die al 38
jaar bij lord Astor in dienst is, ver
klaarde: „We doen allemaal ons best
om onder de huidige omstandigheden
alles zo prettig mogelijk te laten ver
lopen. Maar het valt niet mee".
'et valt niet mee, meent ook de bevol
king van Hever ln Kent, waar de
Astor-familie sedert 1920 het kas
teel bewoonde. De oudste zoon
van lord Astor, Gavin, die president
directeur van The Times is, beheert
nu het kasteel voor zijn vader. In het
dorp vindt men het helemaal niet
leuk dat de lord en de lady geëmi
greerd zijn. Lord Astor deed veel
voor de streek. In 1948 bijvoorbeeld
H'
De Aslors zijn van Duitse afkomst. De
De over-over-grootvader van de te
genwoordige lord Astor was de zoon
van een slager uit Waldorf bij Hei
delberg. Deze Johann Jacob Astor
reisde in 1874 naar Amerika. Daar
organiseerde hij de bonthandel tussen
de grote meren en de Atlantische
Oceaan. Hij gaarde het grootste ka=
pitaal byeen, dat tot die tijd om
streeks 1800 ooit door een Ameri
kaan was verworven. Na de tijd van
grote winsten kwam echter een pe
riode van verliezen. Maar door het
restant te beleggen in onroerend goed
in New York kwam „John Jacob" er
weer bovenop. Toen hij in 1848 stierf
bedroeg het nagelaten fortuin dertig
miljoen dollar.
Lord Astor heeft nog een zuster,
82-jarige mevrouw H. H. Spen-
der-Clay, weduwe van een for
tuinlijk parlementslid, die ook
al gevlucht is voor'de Britse fis
cus. Zij woont op het èiland
Guernsey, waar andere regels
bestaan dan op het Engelse vas
teland. Als het zo door gaat
houdt Albion geen adel meer
over.
Kast van een huis
Daarom moet lady Sterling haar juwe
len te gelde maken. Want leven in
haar stijl houdt o.m. in, dat men er
een kast van een huis op na houdt in
een van de duurste buurten van Lon
den, het Regents Park.
De huishouding van lady Sterling
wordt daar in Regents Park op gang
gehouden door acht bedienden. Bo
vendien heeft lady Sterling nog drie
verpleegsters in vaste dienst. Dat
kost haar bijna veertigduizend gulden
per jaar.
Toen de socialist en filantroop, Sir
Louis Sterling overleed, liet hij
voor zes miljoen gulden aan be
zittingen na. In zyn testament vergat
hij niémand, zoals hij ook gedurende
zijn leven nimmer had gedaan. Hij be
dacht kelners, kappers en restaura
tours in Londens west End en zijn
weduwe kreeg honderdduizend gul
den belasting vrjj. Maar ruim zeven
tigduizend gulden daarvan ging toch
nog naar de fiscus in de vorm van
successierechten op de formidabele
collectie juwelen, die Sir Louis zijn
vrouw had geschonken.
Zo bleef cr aan baar geld niet veel
over voor een aristocrate uit Regents
Park. Een daarom kwamen voor de
derde maal in twee jaar tijd juwelen
uit een beroemde collectie onder de
hamer.
„Het is dc laatste keer geweest", zei
Lady Sterling's zoon. „Mijn moeder
houdt een paar van de meest byzon-
dere stukken voor zichzelf. En dan te
bedenken dat Sir Louis bij zijn leven
moor dan tien miljoen gulden heeft
weggegeven.
Lord Astor
Lady Sterling heeft er dus heel wat
voor over om haar rijke leven in Lon
den te kunnen voortzetten. Een an
der geval is het met lord Astor, de
voornaamste eigenaar van het Lon-
denso blad The Times. Lord Astor
dankt het aan zijn over-over-grootva
der, een schatrijke handelaar in bont,
dat hij niet op een dubbeltje behoeft
te kijken. Enige tijd geleden versche
nen echter wolken aan do gewoonlijk
zo heldere financiële hemel van lord
Astor.
Het: kapitaal van de familie is onderge
bracht in de Verenigde Staten. Dat
betekende dat lord Astor zich geen
zorgen behoefde te maken over de
Engelse fiscus. Plotseling is daar
echter verandering in gekomen. Een
nieuwe wet brengt nu ook het Ame
rikaanse bezit van lord Astor binnen
het handbereik van de Britse belas
tingen. Ingeval van overlijden zou de
Britse fiscus niet minder dan tachtig
Verrassend boek
Met zingen en
spelen
Een kostelyk bezit is de Bybel voor
de kinderen, met zingen en spe
len, die is verschenen by uitgeverij
Het Wereldvenster in Baarn. Van
deel I (liet Oude Testament) is on
dertussen al een tweede druk ver
schenen.
In deel II wordt het Nieuwe Testa
ment behandeld. Die behandeling van
de Bijbel is geheel nieuw en verras
send. Geheel verschillend met de
„oude" opzet van de kinderbijbels.
Deze kinderbijbel werd geschreven
door dr. J. L. Klink en er was een
hele staf van vooraanstaande mede
werkers en medewerksters.
Dat was ook wel nodig voor dit
prachtig verzorgde boek, want het
bevat maar niet een „herschrijving"
van de bijbel voor de jeugd van ne
gen jaar en ouder, maar veel meer.
Er zijn liederen om te zingen, gedich
ten, 'die kunnen worden voorgedra
gen en spelen om te worden opge
voerd. Piet Klaasse G.K.F. zorgde
voor sublieme illustraties (130 stuks
por deel), die niet alleen esthetisch
verantwoord zijn, maar op zich in
rake losse lijnen zélf aj het bijbelver
haal „vertellen". De illustraties zyn
zeer kunstzinnig en soms ware
kunststukken. Het boek is niet voor
niets onlangs tot de „vijftig best ver
zorgde boeken van het jaar 1959"
bekroond.
Een geheel nieuwe opzet dus met lie
deren en verzen onder redactie van
dr. .1. W. Schulte Nordholt, met spe
len onder redactie van ds. C. M. dc
Vries en met medewerkers als Mies
Bouhuys, Guillaunie van der Graft,
Okke Jager, Tod Logeman, Frits
Mehrtens, Michel van der Plas, Her
man Strategier en Jan Wit. Piet
Klaasse zorgde voor een voortreffe
lijke typografie.
Voor alle gezindten
Deze Bijbel voor kinderen, met zin
gen en spelen, kan zowel door de
jeugd van alle kerken zélf worden
„gebruikt" als dienst doen in het ge
zin, op school en in het jeugdwerk.
De verteltrant is eenvoudig en duide
lijk. Dc liederen staan in noten
schrift, zodat zy op piano of orgel
kunnen worden begeleid. Een voor
beeld van de tekst: nadat de Israëli
ten de doortocht door de Rode Zee
hadden gemaakt, volgt het hoofd
stuk „God zal onze Koning zijn".
„Het is een feest geworden, dagen
lang! Een bevrijdingsfeest met mu
ziek en dans. Het was, alsof ze al in
het beloofde land waren, zo uitgela
ten van vreugde was iedereen. Mo-
zes alleen wist, dat de grote tocht
door de woestijn nu pas werkelijk
beginnen zou en dat het een zware
reis zou zijn. Daarom liet hij het sein
van vertrek blazen op de bazuin. Zo
gingen zij op weg, zingende in het
begin, maar later werd het stiller.
Soms huilden er kinderen, die moe
en dorstig waren. Ach, wat was dat
beloofde land ver weg! Wat duurde
het lang! En toen de etensvoorraden
opraakten en de honger kwam. begon
men te mopperen. Als Mozes dan
door het kamp liep, groetten de men
sen niet meer, maar stonden in
groepjes met elkaar te praten en
wierpen hem verwijtende blikken
toe. Het was geen gewoon praten,
het klonk als een donker gemurmel
en gemopper, ja het praten werd op
gewondener, het leek wel of ze aan
het schelden waren: „Zaten we nog
maar bij de vleespotten van Egypte,
toen we volop brood hadden!"
Vertelwijze
Het is een willekeurige greep uit de
tekst, die echter een goed beeld
geeft van de vertelwijze van de
schrijfster. Het eind van het eerste
deel, het Oude Testament, is aldus:
„Eigenlijk heeft het verhaal van het
Oude Testament geen echt einde, zo
als een boek, dat goed afloopt. Het
houdt zomaar ineens op. Het eindigt
met „advent", dat betekent: de ver
wachting van „de komst" van d«
grote Koning van de wereld. Het is
ook nog maar het eerste deel van de
Bijbel. Dan volgt een witte bladzij.
Het lijkt wel op de pauze in een to
neelstuk. En iedereen weet, dat er na
de pauze juist nog iets heel belang
rijks kan gebeuren. Na die witte
bladzij staat er met grote letters:
„Het Nieuwe Testament". Dat is dan
het verhaal over de komst van de
Koning der wereld. Ja, Hij is geko
men!"
Een voortreffelijk boek, dat vele goe
de diensten zal bewijzen.
„Prentenboek"
Uitgeverij „Hollandia" ln Baarn
lieeft voor een „prentenboek'
gezorgd, getiteld: „En God zag dat
het goed was". In dit boek wordt het
scheppingsverhaal getekend en ver
teld door Fritz en Margrit Hng. Ds.
H. J. Kater bewerkte uit boek voor
ons land.
„En God zag dat het goed was",
heeft de uiterlyke vorm van een
prentenboek, met meerkleurige pren
ten erin en een korte tekst ernaast
of eronder. Het boek is oorspronke
lijk een Zwitserse uitgave met litho
grafieën van Fritz Hug. De illustra
ties zijn vrij conventioneel, maar het
aanzien waard. De prenten van plan
ten konden ons het meest bekoren,
die van de dieren iets minder. Het is
een boek, waarin de jeugd met ge
noegen zal bladeren. De uiterlijke
verzorging is aantrekkelijk. Dc tekst
is helder en verduidelijkend. Door dit
boek wordt de jeugd spelenderwijs in
geleid in het „land van de Bybel". Op
een onderhoudende en op de kinderen
afgestemde wijze.
Dit jaar mannen écht verrassen;
Naast de sokken en de dassen;
naast die nuttige geschenken
ze dit jaar eens écht bedenken
met een fijne kist sigaren...
dat is voor een man je warel
Al die bolknaks, wat een weelde...
Hij voelt zich de bést-bedeelde.
Man verwennen? Geen problemen,
maar direct RITMEESTERS nemenI
RITMEESTER, een naam met klank..
Daarvoor oogst u zeker dankl
Beren in Lapland
Een tegelijkertijd avontuurlijk en ont
roerend verhaal over twee jonge beren
'ersclieen bij de N.V. Uitgeverij Nygh
en Ditmar: „Bamse in Lapland" van
Inga Borg, oorspronkelijk in het Zweeds
verschenen en nu in een uitstekende Ne
derlandse bewerking van Iet Koens-
Nieboer. De tekst is kort, pregnant, af
gestemd op kinderen.
Opvallend zijn de fraai gekleurde pren
ten, die de twee jonge beren, Bamse en
zijn zusje Isa, in alle stadia van hun
leven uitbeelden. Aanvankelijk worden
de beertjes op hun zwerftochten verge
zeld door "een zorgzame moeder-beer, la
ter steekt vader-beer ook nog even zijn
indrukwekkende snuit in het verhaal.
Daarna moet Bamse het alleen doen:
zijn avontuur bij de visvangst, zijn avon
turen met bijen, zijn avonturen .met ja
gers, zijn avonturen in een sneeuwstorm.
Kortom: een verhaal, dat de kinderen
ademloos zullen lezen of aanhoren.
GROTE DAGEN
Han G. Hoekstra vertaalde voor De Be
zige Bij een serie internationale kinder
boeken van educatieve strekking. Het
onderwerp van al deze boekjes, kleurige
werkjes met illustraties, die ..kinderen
aanspreken, is de onafhankelijkheidsdag
in verschillende landen.
De twee meest recente uitgaven in de
serie zijn „Grote dag in Noorwegen",
dat als ondertitel heeft „De zeventiende
mei" en werd geschreven door Zinken
Hopp en „Grote dag in Ghana", onder
titel: „Kwasi gaat naar Accra", verteld
door Geraldine Kaye. Kwasi is een Gha-
nees j'ongetje, dat met open mond ziet
hoe zijn grote landgenoten de dag van
de onafhankelijkheid vieren. Ongemerkt
leren de jeugdige lezertjes van deze
boekjes zo het een en ander over de
woonten in het beschreven land en doen
zij hun eerste aardrijkskundige kennis
op. Dat gaat dan spelenderwijs, want
„De Grote Dag"-serie is geen reeks van
zwaarwichtige, opvoedende werken, zy
bestaat uit leuke, speelse boekjes, uit
stekend geschikt voor de kleintjes van
vier, vijf jaar.
„Gouden Boekjes"
De Bezige Bij is de uitgeefster van de
bekende kléuterboekcnserie „Gouden
Boekjes", kostelyk geïllustreerde pren
tenboekjes, die bewerkt zijn door Annie
M.! G. Schmidt en!Han G. Hoekstra.
Bijna veertig van deze aardige boekjes
waren reeds verschenen en nu kwameii
er dan weer een viertal bij: „Ik kan vlie
gen", „Circus Ondersteboven", „De nieu
we ponnie" en het verhaaltje van de bij
ziende ..Neushoorn". Prachtige verhaal
tjes voor de kleuters van drie tot vijf,
er dol op zijn.
VOOR OUDERE MEISJES
n filmcontract behoort tot de prakti
sche onbereikbaarheden, waarover vol-
i «ie algemene opvatting jonge rneis-
dromen. Martie Verdenius schreef
een verhaal over zo'n meisje.
De schrijfster maakte het niet te bont,
ze zocht het ook dichter bij huis, dan de
schrijfsters van „boeken voor oudere
meisjes" gewoonlijk plegen te doen. Het
filmcontract werd in „Waarom ik nou!"
(Uitgeverij Nijgh en Van Ditmar) een
televisiecontract en Hollywood werd
Hilversum. Een aanvaardbaar gegeven,
goed uitgewerkt en in vlotte verteltrant
neergeschreven.
KERKNIEUWS
NED. HERVORMDE KERK
Beroepen te Drogeham (toezegging) P.
E. van Ooyen te Gaast.
Beroepen te Oud-Beijerland P- J. Bos te
Sprang-Capelle.
Aangenomen naar Blijham (toezegging)
K. G. de Noord te Mantgem.
Aangenomen naar Tweede-Exleërmond
H. van Dijk te Westerhaar.
Aangenomen het beroep van de classis
Haarlem als predikant voor buitenge
wone werkzaamheden (Meer en Bosch)
mej. J- H. Bethe, vicaris te Heemstede.
Bedankt voor Vlaardingen (toezegging)
J. Kooien te Reeuwyk.
GEREFORMEERDE GEMEENTFN
Beroepen te Lethbridge (Alberta, Ca
nada) P. Blok te Dirksland die bedank
te voor Kapelle-Biezelinge.
BAPTISTEN-GEMEENTE
i Bedankte voor Utrecht F. E. Huizinga
te Hengelo (O.).
WACHTEN OP B. EN W.
Op 28 november j.I. hoorde ik in een
radioreportage een vraaggesprek met de
gemeentesecretaris van Aardenburg.
Deze vertelde o.a. dat hem het droeve
nieuws van het ovrlijden van H.K.H.
Prinses Wilhelmina om 8 uur reeds be
reikte door een gemeentewerkman die
hem kwam vragen of hij de vlag half
stok mocht hijsen op het gemeentehuis.
Deze man, die direct voelde dat de ge
meente het voorbeeld moest geven,
kreeg te horen nog maar „even" te
wachten tot half tien, want dan was er
toch een vergadering van b. en w. en die
zou dan wel beslissen.
Als Zeèuw schaam ik mij voor deze
„spontane" en ambtelijke uiting van
deelneming» van de secretaris van een
plaats die zo verbonden is met ons
Oranjehuis, door o.a. de terugkeer van
de overledene na de oorlog bij Eede en
de „Prinsenkroon" in haar wapen, die
in 1604 door prins Maurits werd ge
schonken toen hij" Aardenburg verover
de.
Den Haag. J- C. P- Boender.
EEN VERKEERSONGEVAL
IN MIDDELBURG
Het verkeersongeval op 27 november j.I.
hoek Segecrstraat-Londense Kaai te
Middelburg, met dodelijke afloop van de
76-jarige fietsrijder, de heer Cornelis de
Looff, heeft mij weer eens geconfron
teerd met diverse bepalingen, welke ze
ker regelrecht in strijd zijn, niet alleen
met het gevoel voor de medemens, maar
ook met een juist begrip van E.H.B.O.
In het kort volgen hier de feiten:
Onmiddellijk na het gebeurde belde mijn
echtgenote de dichtstbijzijnde dokter op
en vroeg hem hulp te verlenen. Het ant
woord luidde: „U moet de gemeentedók-
ter waarschuwen". Ik mag toch aanne
men dat een „dokter" indien aanwezir
en in de gelegenheid daarvoor, zeker d
eerste hulp moet verlenen. Direct daarop
werd het nummer 2244 (gemeentepoli
tie) gebeld, maar aangezien deze niet
vlug genoeg reageerde op het overgaan
van de bel, draaiden we het nummer
2788 (rijkspolitie). Deze antwoordde on
middellijk en gaf het advies om toch
maar weer 2244 te bellen.
Ondergetekende wil helemaal niet spre
ken over afschuiven, maar hieruit blijkt
toch wel weer dat van sommige bepalin
gen in noodgevallen dient te worden af
geweken.
Middelburg. F. J. D. Heesbeen.
Londense Kaai,
w.s. „De Vierboet"
E.E.G. EN MARGARINE
Hoofdvertegenwoordigers van de Euro
pese Economische Gemeenschap en ver
dergaande Europese samenbundeling
hebben verscheidene keren hun teleur
stelling uitgesproken, dat de Europese
gedachte bij de bevolkingen der E.E.G.-
landen nog zo weinig populair is.
Daar komt nu, niet mis te verstaan, in
de P.Z.C. van 28 dezer, de mededeling,
dat voor de Nederlanders een prijsver
hoging voor margarine te verwachten
staat van niet minder dan 20 ct per
halfpondpakje, neerkomend op om
streeks 50 (vijftig)De reden hier
voor" aangegeven, komt op het volgen
de neer: Tot nu toe is de boter gesubsi
dieerd geweest. Binnen de E.E.G. moet
deze subsidie worden opgeheven, dat wil
zeggen de consument zou de boter zo
veel hoger moeten betalen. Om nu te
voorkomen dat het verbruik van boter
dientengevolge nog verder teruggaat,
moet dus ook de prijs voor margarine
wórden verhoogd! Deze oplossing lijkt
eenvoudig, maai- zij is.het niet.
Het grootste;, deel van de, Nederlanders
gebruikt margarine - als vet, bij het
brood, in de keuken en in bakkerijen.
Zij moeten dus de gelden opbrengen, om
de subsidie te vervangen en de boter-
prijs lager te kunnen vaststellen voor de
meestal financieel beter gesitueerde ver
bruikers van roomboter. Wordt er soms
verondersteld dat door het verminderen
van de spanning tussen boter- en mar-
garineprijs het boterverbruik zou toene
men Daarvoor blijft het verschil tussen
beide prijzen op margarine betrokken
omstreeks 100 veel te groot. Eer
der zullen vele verbruikers zich gedwon
gen zien, op hun vetverbruik te bezuini
gen, of zou de regering zich gedwongen
zien, de lonen met een margarinebijslag
te laten verhogen en dan zijn wij weer
in de lonen-prijzenspïraal terechtgeko
men.
Het is wel een zeer aanvechtbaar be
sluit, een belangrijk goedkoop volks
voedingsmiddel te willen belasten ten
gunste van een duurder produkt. Het za!
voor de E.E.G.-gedachte in Nederland
niet bevorderlijk zijn. Hier zou een an
dere weg moeten worden gevonden.
Vlissingen. H. Ehrlicli.
OVERLAST VAN HONDEN
Houdt uw stad rein, en honden aan de
lijn! Maar dames en heren. Wilt uw
hond dan ook leren, met goed fatsoen,
een hoopje in de goot te doen- Nu kan
men op geen stoep meer lopen, zonder
te trappen in hondehopen. Dit is wel
heel erg vies, en voor 't gezicht niet
hygiënisch. Dus wilt U allen proberen,
uw hondje dit aan te leren? Dat is voor
iedereen fijn, en U houdt uw stad rciri.
Vlissingen, Mevr. S. Kampman.
Bouw van Lelystad
begint in 1964
In het voorjaar van 1964 zal het plan
voor Lelystad, de hoofdstad van oos
telijk Flevoland, gereed zijn. Met de
werkzaamheden voor de grondvesten
voor deze stad, waarvan de kern op
3,5 tot 4 kilometer van het gemaal
„Wortman" komt te liggen (dus niet
rond de huidige kleine noodkolonie),
wordt binnenkort begonnen. Een
zandlaag zal worden opgespoten.
Minister Korthals, die dit in de memo
rie van antwoord op de begroting
van het Zuiderzeefonds meedeelt, zegt
voorts, dat in het voorjaar van 1964
met de eerste bouwactiviteiten kan
worden begonnen. Hij verwacht dan
spoedig belangrijke vestigingen, die
het bouwen van een vrij groot aan
tal woningen met bijbehorende voor
zieningen nodig zal maken.
De ontwikkeling van Lelystad zal ook
belangrijk worden gestimuleerd door
de komende wegverbredingen met
Muiderberg-Amsterdam, met Enk
huizen en met de weg Emmeloord-
noorden des lands.
[/jj\Verkeerstip/\j
DE ACHTERUIT-RIJDER
Het achteruitrijden blijft altijd een ge
vaarlijke manoeuvre. Het is niet alleen
een kwestie van opletten of er geen
paaltjes of langs het trottoir geplaatste
vuilnisbakken worden geraakt. Het kan
gebeuren dat er vlak achter uw auto
kinderen spelen die U vanuit de be
stuurdersplaats nauwelijks kunt zien.
Helaas behoort het niet tot de uitzonde
ringen, dat iemand aangereden wordt
door een achteruit rijdende auto. Derge
lijke ongelukken zijn diep tragisch om
dat zij in feite niet behoeven te gebeu-
De A.N.W.B. geeft U daarom de raad:
ivees bij het achteruitrijden bijzonder
oplettend en overtuig U eerst terdege
of de weg vlak achter uw auto volko
men vrij is.
Domburgse en Bathse reizen
Tocht Middelburg-Rotterdam
duurde in 1825 ruim 8 uur
Er werd nooit meer gereisd, vaker ge
reisd en verder gereisd dan tegenwoor
dig. Dit kan van heel Nederland gezegd
worden. De Zeeuwen echter waren
\-roeger bijzonder honkvast, door hun
afgelegen ligging. Toen Francois de Reu
te Nieuwvliet op 16 maart 1896 hon
derd jaar werd, welk heuglijk feit fees
telijk werd gevierd, liad hij nog nooit
in de tram gezeten.
Ik heb op Walcheren boeren gekend,
waarvan hetzelfde van de trein kon
gezegd worden, ofschoon deze reeds van
GEVAERT-FILMS IN
JUTE GESCHENKZAKJE
Leuk om te geven, zo'n
origineel Gevaert geschenk
zakje met GEVAPAN-en
GEVACOLOR-films.
Leuk om te krijgen ook!
Vooral omdat er nog een
extra verrassing is:
een waardelabel voor
GEVACOLOR-kleuren-
vergrotingen (13x13 en
if 13x18 cm.) tegen de sterk
verlaagde prijs van f. 2.40.
Koop direct zo'n zakje
bij uw fotohandelaar.
1873 door Walcheren reed. Wie van uit
dit voormalig eiland met de veerschuit
over het Sloe de reis naar Zuid-Beve
land had gemaakt, kon zeggen, dat hij
in het „buitenland" was geweest.
Het bezoek aan Domburg met een ve
renwagen werd geen reis genoemd. Dit
werd alleen gezegd als men gebruik
maakte van het oudste verkeersmiddel,
namelijk de benen- De meest gebruikte
weg was de Noordweg van Middelburg
naar Serooskerke, die reeds in 1665
geheel bestraat was. Tot 1839 was er
een zandweg over Oostkapelle naar
Domburg.
De voetreis naar Domburg heen en te
rug duurde dus vrij lang. Nog wordt op
Walcheren vaak van iemand, die voor
'n boodschap onnodig lang wegblijft ge
zegd, dat 't lijkt of hij 'n Domburgse reis
heeft gedaan. Opmerkelijk dat een der
gelijk gezegde ook in andere delen van
Zeeland wordt gehoord. Zo spreekt men
op Zuid-Beveland van een Bathse reis,
in Schouwen van een Haamsteedse reis
en in westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen
an een Brugse reis, alle met dezelfde
betekenis.
ZEEUWSE REIS
In Holland spreekt men van een Zeeuw
se reis, niet alleen omdat de reis naar
Zeeland vroeger lang duurde, maar ook
omdat die niet gemakkelijk was- Het
was feitelijk een hele onderneming. Van
uit Middelburg, Vlissingen, Goes en
Zierikzee voeren geregeld beurtschepen
naar Hollandse steden zoals Dordrecht,
Rotterdam, Den I-Iaag, Leiden en Am
sterdam.
De beurtschepen namen zowel goederen
als personen mee. Op de schuit waren
drie afdelingen, die naar het comfort
of geriefelijkheid verschillend in prijs
waren. De reis uitsluitend te water
duurde vrij lang, soms bijna twee dagen.
Dit hing af van het weer en het getij.
Was de wind tegen, dan moest vaak
gelaveerd worden. Daar zoveel mogelijk
van het getij geprofiteerd moest worden,
was de tijd van afvaart elke dag ver
schillend. Was die zeer vroeg dan
kwamen de reizigers, vooral de vrouwen
de avond te voren aan boord.
Wij zullen over zo'n Zeeuwse reis niet
verder uitwijden. Toen in 1825 de stoom
boot van Middelburg naar Rotterdam
begon te varen duurde de reis nog mini
8 uur. In onze ogen nog tamelijk lang
nu de trein er maar één uur 35 minu
ten over doet. Als het delta-plan geheel
klaar is, zal de reis nog korter auren.
Men had vroeger minder haast en men
kwam ook waar heen men wilde- Toch
zal men die z.g. goede oude tijd wat het
reizen betreft niet terugwensen.
i B. J. de Mefl.