Een halve eeuw
koningin
Wilhelmina
staatkundige
betekenis voor
ontwikkeling
Tot rust en
inkeer
STEEDS CONSTITUTIONEEL
WILHELMINA, streng voor zichzelf j
en voor anderen
Zó zag vorstin
haar abdicatie
rp OEN WILHELMINA. groot gewor-
den als Koningin der Nederlanden
en gestorven als prinses, thans
betreurd door ontelbaren die haar als de
Moeder des Vaderlands vereerd hebben,
na haar abdicatie de wens te kennen
gaf niet meer koningin genoemd te wil
len worden maar prinses, deed zü dat
om nauwkeurig haar plaats in het Ne
derlandse staatsbestel te bepalen. Zij
week uitdrukkelijk terug voor koningin
Juliana en wilde beschouwd worden als
de in stilte levende vrouw, die geen in
vloed meer op de leiding van de staat
oefent. Na een halve eeuw het konink
lijk gezag met zijn zware verantwoor
delijkheden gedragen te hebben ver
langde zü naar rust. Slechts sporadisch
trad zij nog in de openbaarheid.
Dat was als zij met haar nog altijd
sterke autoriteit het hare kon bijdragen
tot de verwezenlijking van een goed
doel en als zij zich tezamen met ande
ren aan religieuze gepeinzen overgaf
Zo richtte zij in oktober 1955 een drin
gende oproep tot het Nederlandse volk
om mede te werken aan een vei li gei
verkeer. Vooral de ouders wekte zij op
om hun kinderen de verkeersregels te
leren en hun verantwoordelijkheidsbe
sef bij te brengen En zo werd herhaal
delijk melding gemaakt van kerkbezoek
door de prinses.
Stille verjaardagen
HOEZEER zij naar rust en naar in
keer verlangde bleek uit haai ge
woonte om zich bescheiden terug
te trekken op haar paleis „Het Loo" bij
Apeldoorn of op haar buitenhuis ..De
Ruigenhoek" in de duinen bij Scheve-
ningen. Het bleek voorts uit haar wens
om haar verjaardag als een zuiver per
soonlijke aangelegenheid te zien. Zij
wilde deze dag steeds in stilte vieren en
vroeg verschoond te blijven van de toe
zending van schriftelijke gelukwensen,
hoezeer zij de behoefte van de burgerij
om van haar medeleven te getuigen, ook
waardeerde.
Niettemin mocht zij ter gelegenheid
van haai 75ste verjaardag in 1955 van
de toenmalige minister-president dr. W.
Drees het volgende telegram ontvangen:
„Hoewel het de ministerraad bekend is,
dat Uwe Koninklijke Hoogheid sinds de
overdracht van de "kroon de viering, van
Haar verjaardag ais een zuiver per
soonlijke aangelegenheid beschouwd
wenst te zien. gevoelt hij de behoefte
om op deze bijzondere verjaardag een
tolk te zijn van heel ons volk in zijn
erkentelijkheid voor hetgeen Uwe Ko
ninklijke Hoogheid gedurende een lang
en veelbewogen tijdperk voor ons land
is geweest en heeft gedaan. Mede
namens mijn collega's moge ik Uwe
koninklijke Hoogheid eerbiedig geluk
wensen met deze feestdag en de hoop
uitspreken, dat het Haar gegeven zal
zijn nog vele jaren temidden van de
Haren getuige te zijn van een verdere
opbloei van ons land in een tot vrede
komende wereld."
De rust, die de prinses na haar lange,
drukke en vermoeiende leven zo nodig
had, gunde het Nederlandse volk haar
iprecht. Het begreep, dat een bijzondere
vakantie, zoals die met haar dochter
toningin Juliana van 8 tot 25 augustus
1955 incognito in Noorwegen, het land
dat haar liefde had en waar zij meer
malen geweest was o.a. om er te schil
deren, doorgebracht, haar goed deed
Deelneming ging naar haar uit, toen op
11 juni 1957 werd meegedeeld, dat zij
op medisch advies zes weken volkomen
rust moest houden. Een geruststelling
was het, toer. bekend werd dat de prin
ses niet ziek was, doch alleen zeer ver
moeid. Ook als later geruchten van een
verzwakte gezondheid doordrongen,
oefden velen in gedachten bij haar.
In de openbaarheid
OE teruggetrokken de prinses ook
leefde, dat verhinderde haar met
*- -* om nu en dan gevolg te geven
aan tot haar gerichte verzoeken om
plechtige gebeurtenissen met haa,
tegenwoordigheid te vereren en daarin
zelfs een werkzaam aandeel te nemen
Juist omdat prinses Wilhelmina weinir
in 'de openbaarheid trad. waardeerde
men dit optreden des te meer. We uoe
men o.a de door haar verrichte ope
ning op 15 juli 1949 van de psychiatri
sche inrichting „Hulp en Heil" van de
Stichting Nederlands Hervormde In
richting voor zenuw- en geesteszieken
in Leidschendam; de onthulling op
4 mei 1955 van het monument van
..Tante Riek", een verzetsstrijdster, in
Winterswijk; de onthulling op 4 mei
1957 van een monument gewijd aan de
gevallenen in Rotterdam.
Ook ter ere van prinses Wilhelmina
zelf werd een standbeeld opgericht en
wel in Geleen Het is vervaardigd door
de beeldhouwer Peter Roovers en werd
door koningin Juliana, op 14 juni 1958
onthuld.
Sterk ging prinses Wilhelmina het lot
der mensheid ter harte. Treffend was
haar medeleven met de tragische op
stand van de naar vrijheid snakkende
Hongaren legen het communistische
schrikbewind in het najaar van 1956.
Zij toonde dat medeleven ook in mate
riële zin door het schenken op 6 no
vember 1956 van aanzienlijke bedragen
aan het Nationaal Comité Hulpverle
ning Hongaarse volk en op 9 november
1956 voor de uitrusting van Rode Kruis-
colonnes naar Boedanest. Tevoren had
zij gaven geofferd voor rampslacht
offers in India en Pakistan. Dat was op
19 oktober 1955.
Materiële bijstand
(-^ OLD deze steunverlening buiten
landers. ook de zwaar getroffen
slachtoffers van de watersnood
ramp in het eigen land konden in 1953
op haar hulp en haar steun rekenen.
Steeds in prinses Wilhelmina erop be
dacht geweest bijstand te verlenen,
waar dat nodig en mogelijk was. Op 14
januari 1958 stelde zij een deel van het
paleis „Het Loo" beschikbaar voor de
huisvesting van repatrianten en land
genoten uit Indonesië. Op 13 juni 1959
werd bekend gemaakt, dat zij de wens
te kennen had gegeven om 6730 hecta
ren landerijen van „Het Loo" aan de
Nederlandse staat te schenken. Het
vruchtgebruik en de lasten zouden voor
de draagster van de Kroon blijven. De
staat heeft deze schenking dankbaar
aanvaard. Hoewel zij geen verband
hield mét de leniging van een bepaalde
nood-bleek er toch-wél haar blijvende
aandacht voor het wel en wee van het
Nederlandse volk uit.
DE grote verdienste
van prinses Wil
helmina zal altijd
blijven, dat zij als ko
ningin in onze consti
tutionele monarchie de
parlementaire democra
tie een zó hechte basis
gegeven heeft, dat er
geen vrees meer zal be
hoeven te bestaan, dat
de haar opvolgende re
gerende vorsten hun of
haar bevoegdheden zul
len tc luiten gaan.
De constitution 'e mo
narchie heeft in ons
land, vooral dank zij
het wjjs beleid en de
tact van prinses Wil-
hJmina en thans
ningin Juliana, een heil
zame wer' mg geh^d
Men verstaat er onde>
de reger'ngu>. -
bij de 't va.i de
vorst eperkt wordt
door de grondwet, die
zekere rechten van
de volksvertegenwoor-
diiing en van'het volk
waarborgt. In zijn in
1869 verschenen, be
roemd geworden „Na
rede" zegt Jan Rudolf
Thorbecke, wien voor
die tijd verlichte denk
beelden ons staatkundig
leven lange tijd be
heerst hebben en wiens
opvattingen nog altijd
in een groot deel van
onze wetgeving nawer
ken, het aldus: de con
stitutionele monarchie
kent niet één absolute
wil, maar bestaat in een
verband van elkaar we
derkerig beperkende or
ganen, aangelegd om
met vrijheid samen te
werken tot een wetge
ving en een bestuur, die
aan de eisen van een
juist, rechtvaardig, na
tionaal verstand beant
woorden.
Heel sterk heeft prinses Wilhelmina
in haar laatste levensjaren nog één keer
van zich doen spreken door de publikatie
van haar in april 1955 voltooide boek
„Eenzaam maar niet alleen", opgedra
gen aan de Vader des Vaderlands en
aan haar dochter koningin Juliana. Zij
gaf er haar levensgeschiedenis in met
talrijke voor haar dierbare herinnerin
gen en getuigde in dit boek van een
vroomheid, die uitging boven alleen
maar een sterk geloof en een sterk ver
trouwen in God. „Gelijk in de natuur
alles een ontwikkelingsgang heeft en
uitgroeit, zo ging en gaat het ook wat
mij betreft bij het mij bewust worden
van de hogere Leiding in mijn leven",
zo schreef zü in de inleiding van „Een
zaam maar niet alleen".
„Dit bewustzyn nam tenslotte mün
hele persoon in beslag en beheerste
mün daden. Ik mocht er de kracht uit
putten voor de vervulling van mün
taak en mün roeping tegenover mün
landgenoten".
Die taak heeft prinses Wilhelmina op
een onnavolgbare wüze vervuld. Aan
haar roeping is zü altüd trouw geble
ven.
Koningin Wilhelmina ontving ver
schillende ere-docloraten. Op on
derstaande foto haar promotie aan
de Amsterdamse universiteit op 9
september 1938
Prinses Wilhelmina op haar 75ste
verjaardag
pRINSES WILHELMINA heeft ons
land een halve eeuw lang gere
geerd. doch zij heeft het in deze pe
riode uiteraard niet alleen voor het
zeggen gehad De ministers waren ver
antwoordelijk voor al haar regerings
daden Zij heeft daarom steeds een
zeer nauw contact met de ministers
onderhouden. Nimmer heeft dat tot
conflicten geleid.
De grote strijd om de parlementaire
democratie was reeds onder het be
wind van haar doorluchte vader, Ko
ning Willem III uitgestreden. Dat was
in 1868 toen de Tweede Kamer en het
kabinet het niet eens konden worden,
de Kamer twee maal de begroting van
buitenlandse zaken verwierp „om re
denen buiten de begroting gelegen",
de Kamer twee maal werd ontbonden,
de regering een motie, inhoudende
„dat geen landsbelang de jongste ont
binding had gevorderd" naast zich
neerlegde en de Eerste Kamer einde
lijk ingreep. Enkele leden van deze
Kamer deden onze senaat bijeenroepen
ter behandeling van een voorstel tot
Jaarlijks verscheen H.M. in de
Ridderzaal voor het uitspreken
van de troonrede. Hier de plech
tigheid in 1939. De koningin met
naast haar prinses Juliana en prins
Bernhard
Soberheid en eenvoud
kenmerkten haar
l a ET prinses Wilhelmi-
Jy\ na is een vrouw
heengegaan die van
het koningschap zeer hoge
opvattingen heeft gehad,
niet alleen wat de geeste
lijke inhoud daarvan be
treft, maar ook wal de
uiterlijke vormen aangaat
Als geen was zij gehecht
aan het protocol. Zij be
trachtte steeds de uiterste
stiptheid en verlangde dat
ook van al haar onderge
schikten. Zij wenste, dat
in haar omgeving de vor
men in acht genomen wer
den. Als er buiten haar
voorkennis van afgeweken
werd, kon het voorkomen,
dat de eerste verantwoor
delijke daarover onder
houden werd
Velen scheen prinses Wil
helmina streng toe. Streng
oor zichzelf en streng voor
anderen. Van haar ging de
roep uit ongenaakbaar trots
te zijn.
Inderdaad heeft zij zich
door deze eigenschappen ge
kenmerkt De verklaring
vinden zij waarschijnlijk in
het feit .dat haar al vroeg
geleerd is op eigen benen te
staan en da', zij haar hele
leven verplicht geweest is
op eigen inzichl en kennis
te vertrouwen Zij was een
zelfstandige vrouw en dal
heeft haar naar buiten mis
schien een zekere hardheid
gegeven
In haar huiselijke leven
kon evenwel warmte van
haar uitstralen. Met haai ge
strengheid en haar verslan-
delyke opvattingen stemde
overeen de opvoeding, die
zij aan Juliana gegeven
heeft. Deze opvoeding ge
leek op die. welke zij zelf
genoten had; degelijk en ge
heel gericht op de vervulling
van de toekomstige, zware
regeringstaak. Warmte en
liefde gingen van prinses
Wilhelmina uit naar haar
gezin, toen dat nog bestond
uit haar gemaal prins Hen
drik, haar moeder koningin
Emma, zij zelf en* prinses
Juliana. Wie herinnert zich
niet het bekende, vertrouw
de familieportret, waarop
deze vier vors'^lijke perso
nen staan afgebeeld en dat
getuigt van geluk en innig
heid.
Warme belangstelling ging
ook van haar uit naar het
gezin van koningin Juliana
en prins Bernhard en vooral
naar de prinsessen opSoest-
dijk. Prinses Wilhelmina
hield van huiselijkheid,
"s Avonds zat zij dikwyls bij
het haardvuur en liet zich
voorlezen. borduurde of
luisterde naar de radio.
Maar ook trok zij er vaak
op uit voor haar rytoeren,
haar wandelingen, vroeger
voor haar fietstochtjes, haar
slcdetochten of om schaat
sen te rijden.
Zij was altijd zeer een
voudig. in haar gehele le
venswijze en ook in haar
kleding, die sommigen zich
zelfs wel eens koninkl'jker
gewenst hebben Na de be
vrijding vestigde zij zich in
een eenvoudig herenhuis
aan de Nieuwe Parklaan in
Scheveningen en leefde daar
sober en als een rustig bur
geres. Dat tekende haar.
Toen Nederland het moei.
lijk had en alle krachten
moest inspannen om in de
trieste chaos, die de Duit
sers hier hadden achtergela
ten, weer enige orde te
scheppen, wilde zij niet ge
nieten van de voorrechten,
die ieder haar toch gaarne
gegund had. Door haar in
spirerend voorbeeld wenste
zy op te wekken tot de zui
nigheid en harde arbeid,
die nodig waren om de ver
loren gegane welvaart te
herstellen.
Prinses Wilhelmina be
schikte over een sterke wils- i
kracht. Dat is vooral in de j
tijden van beproeving gcble-
ken. Zij was ook begiftigd i
met een fijn artistiek gevoel i
en een grote interesse voor j
de kunst. Zij schilderde zelf
en verzamelde meermalen i
kunstenaars om zich heen i
met wie zij lange gesprek-
ken voerde.
Prinses Wilhelmina is een
eenvoudige vrouw geweest, t
met een koninklijke opvat-
ting van haar taak. mense- J
lijk in haar levensgew ,on- t
ten. t
Ook aan deze zijde van
haar leven hebben wij ge- J
meend aandacht te m >eten t
schenken, nu zij voor goed t
het hoofd ter ruste heeft
gelegd. -
HET afstand doen van de
troon is voor prinses Wil
helmina geen droeve slap
geweest. Zij ondertekende op 4
september 1948 de akte van ab
dicatie in de Mozeszaal van het
Paleis op de Dam in Amster
dam.
„B\j ons binnenkomen trof ik
een ietwat gedrukte afscheids-
stemming aan", zo beschreef zy
zelf later de plechtige gebeurle
nis. Deze verdween echter spoe
dig door mijn opgewekt en bij:
optreden. Want had en heb v
niet redenen tot dankbaarheid
len eerste door het vertrouwen
dal ik heb in het warme har,
van Juliana voor het volk da:
ons beiden zo lief is, in haa
toewijding en overgave aan dc
'.aak die haar wachtte en in de
bekwaamheid voor die laak
waarvan zij bij verschillende ge
legenheden blijk had gegeven
Dan, dal mijn ambt tijdens mijn
leven op haar overging en ik
wellicht nog een poos getuige
zou mogen zijn van haar rege
ring Voorwaar, er was by mii
nog geen plaats voor droefheid
Deze eenvoudige plechtigheid
was een ware belevenis."
(Vervolg vorige tekstpag.)
Over de eerste ontmoetingen tussen
prinses Juliana cn prins Bernhard
schreef zij: „In Igls bezocht ons, in zijn
Fordje vanui Parijs komend, Bernhard
zur Lippe-Biesterfeld Hy voegde zich
voor enkele dagen bij ons gezelschap en
nam daarmee skiles. Juliana en hij
zagen elkaar daarna in Garmisch-Par-
tenkirchen by de wedstrijden. Wat
volgde laat zich denken! Daarna kwam
hy enkele malen naar Nederland en
bezocht ons in strikt incognito. Hij werd
daarbij geholpen door enkele zeer goede
en vertrouwde Nederlandse vrienden en
zo werd niemand iets van deze reizen
gewaar. Hij vroeg ons toen ons voor
langere tijd te mogen bezoeken op onze
zomerreis, dit tussen de vervulling van
zijn plichten door. Deze waren voor hem
nauwkeurig uitgestippeld.
Wij vonden in Zwitserland een be
trekkelijk rustig plekje, Weissenburg,
waar hij min of meer onopgemerkt kon
komen. Op deze reis werden Juliana en
Bernhard hel eens. voorlopig nog in
stilte". Vreugde was er in het hart van
de koninklijke moeder, toen de prinses
en de prins zich op 7 januari 1937 in de
echt verbonden en toen op 31 januari
1938 uit dit huwelyk een dochter, prin
ses Beatrix, geboren werd. Met het wel
en wee van het prinselijk gezin leefde
koningin W'lhelmina met intense be
langstelling mee. Zij heeft verder de
geboorte mogen beleven van de prinses
sen Irene. Margriet en Marijke Tussen
grootmoeder en kleinkinderen heeft al
tijd een innige verhouding en een har
telijke genegenheid bestaan.
Langzamerhand stapelden zich donkere
wolken boven Europa op. Het onweer
brak in al zün hevigheid los in 1939,
toen het nationaal-socialistische Duits
land zijn agressieve bedoelingen in
schaamteloze daden omzette. Ons land
werd op 10 mei 1940 in de oorlog be
trokken. Er brak niet alleen voor het
Nederlandse volk, maar ook n vooral
voor koningin Wilhelmina een periode
van zware beproeving aan. Zij I erde die
fijd in ballingschap cn toen zij in 1945
op haar geliefde grond terugkeerde,
bleek dat de zorgen haar ouder gemaakt
hadden. Teleurstellingen en niet in ver
vulling gegane verwachtingen, harde
arbeid cn een zwaardrukkende verant-
woordeiykhcid hadden haar vermoeid.
ABDICATIE
HET werd duidelijk, dat de tyd na
derde, dat zij haar taak zou over
dragen aan haar dochter. voor
boden van haar aanstaande abdi
catie waren de beide '•egentscnap-
pen van prinses Juliana, van 3 november
1947 tot 5 februari 1948 en van 14 mei
1948 tot 30 augustus 1948. Zij '.ad haar
werkzaamheden reeds zeer beperkt. Hoe
wel niet onverwacht gekomen, verwekte
de radiorede, die zij op 12 mei 1948 des
avonds om half zes op het paleis Het
Loo uitsprak en waarin zij haar aftreden
aankondigde, een diepe ontroering in het
land. Men had haar graag langer als de J
Landsmoeder behouden, maar toch gunde
het aanbieden van een adres aan de
Koning „naar aanleiding van de bui
tengewone spanningen in het land,
grotendeels te weeg gebracht of ver
sterkt door beslissingen, die in de
Tweede Kamer zijn gevallen en door
besluiten van de Koning, die daarop
zijn gevolgd"
De kroon en het ministerie lieten
het evenwei op een laatste en allerge
vaarlijkste krachtproef niet meer aan
komen; de ministers namen ontslag en
aan de staatsman Van Reenen werd
opgedragen een nieuw kabinet te vor
men.
Definitief was daarmee de parlemen
taire regeringsvorm gevestigd. Zoals
het kabinet Heemskerk-Van Zuylen
heeft nadien geen enkel ministerie zich
meer aan hachelijke experimenten ge
waagd.
Toen prinses Wilhelmina in 1898 met
het hoogste regeringsgezag in den
lande bekleed werd, was dus een
waardevolle traditie gevestigd: een on
geschreven constitutionele wet, zo zou
men kunnen zeggen, die dank zij het
juistebegrip en de hoogheid van de
opvatting van haar taak noch aan ko
ningin Wilhelmina, noch aan de elkaar
opvolgende kabinetten, voor wie het
op rijke ervaring gegrondveste gezag
van de vorstin steeds een gaarne aan
vaarde leidraad voor hun handelingen
is geweest, ooit moeilijkheden heeft
opgeleverd.
Vruchtbaar overleg
Wilhelmina heeft altijd zeer consti
tutionele principes gehuldigd. Zij hield
zich nauwgezet binnen de grenzen van
haar bevoegdheid, doch dat wil geens
zins zeggen, dat zij geen wezenlijke
invloed op het bestuur van ons land
heeft uitgeoefend. Wel voorkwam de
binding aan de grondwet, die de pre
rogatieven van de koningin omschrijft
en beperkt die de verantwoordelijk
heid van de ministers voor alle rege
ringsdaden ook van de vorst
vastlegt en de vrijheid van de burgers
waarborgt, dat zij een onbeperkte
macht uitoefende, doch zij is zeker
niet zoals wel eens wordt opge
merkt een ornament van de staat
geweest Zij kon voorkomen, dat door
haar niet gewenste maatregelen wer
den doorgevoerd door aan wetsontwer
pen, die door beide Kamers der Sta-
ten-Generaü waren aangenomen, haar
goedkeuring te onthouden. Van deze
bevoegdheid heeft zy zelden of nooit
gebruik gemaakt. Dat is zeker geen
kwestie van een geringe belangstelling
voor de staatszaken geweest, doch moet
worden toegeschreven aan het vrucht
dragend overleg, dat vooruit menig
maal tussen de koningin en de minis
ters werd gevoerd.
Koningin Wilhelmina verdiepte zich
steeds met haar volle aandacht in de
stukken, die haar werden voorgelegd.
Bij besprekingen was zij het lang niet
altijd met haar ministers eens; zij gaf
hun vaak zeer waardevolle aanwijzip-
.v". L
Jn Londen voerde zij diepgaande ge
sprekken Over de noodzakëlyke ver
nieuwingen in Nederland na de tweede
wereldoorlog met de toenmalige minis
ter-president prdf. Gerbrandy. Zy gaf
hem te kennen, dat zij persoonlijk de
gedachte der vernieuwing bij het Ne
derlandse volk en bij de inwoners van
Nederland Overzee over de radio wen
ste in te leiden. De ministerraad stemde
hiermede jn en kwam met prof. Ger
brandy overeen, dat hij inzage zou
nemen van de ontwerp-toespraken van
de koningin en daarover overleg met
haar zou plegen. Hoewel prinses Wil
helmina in haar regering steeds een
sterke mate van zelfstandigheid aan de
dag legde, heeft zij nooit haar consti
tutionele gebondenheid en haar consti
tutionele plichten uit het oog verloren.
De gunstige ontwikkeling van ons
staatkundig leven, de rust, waardoor
het werd gekenmerkt en die een
vruchtbare arbeid van parlement en
regering mogelijk mai.kte, is voor een
groot deel te danken aan de juiste
plaats, die zij temidden van haar volk,
maar boven de partijen, heeft ingeno
men.
Wij zijn haar daarvoor grote dank
verschuldigd.
leder haar de rust. die zij zo -eer ver
diend en van node had.
Haar vijftigjarig regeringsjubileum is
nog in grote luister gevierd. Toen prin
ses Juliana op 6 september 1948 het ko
ningschap aanvaardde, was er vreugde
om het bezit van een nieuwe Jonge vor
stin. doch Wilhelmina. van die tijd af
prinses Wilhelmina. bleef in allt.- harten
een warme plaats behouden.
I-, haar laatste levensjaren nam de
grüzc prinses nog slechts schaars aan het
op-n' are leven deel, al had zy h;._r be
langstelling daarvoor geenszins verloren.
In ware Godsvrucht heeft zü de afge
lopen periode gesleten cn zich vertrouwd
gemaakt met de gedachte, dat ook zy
eens door haar Heiland tot zich geroepen
zou worden. Nu heeft zy de eeuwige
rust gevonden, maar onder he' Neder
landse volk zal de herinnering voortle
ven aan een wyze Vorstin en ctn goede
Mo'dcr, die met ere de naam droeg
.Moeder des Vaderlands".
Prinses Wilhelmina brengt na huur abdicatie op het balkon van het paleis op de Dam een driewerf hoera
uit op konin gin Juliana