1964 beginnen met invoering
van automatische treinbeheersing
Laatste loodjes wegen zwaar voor
Haagse wereldreiziger per fiets
RITMEESTER
Minister Beerman is
te traag meent Kamer
SAMEN
NAAR
DE FILM-
JA, GEZELLIG
Conclusie Spoorwegongevallenraad:
OORZAAK RAMP-HARMEIER NA
ONDERZOEK NOG ONOPGEHELDERD
In anderhalf jaar
rond aarde getrapt
Bouwbedrij'ven
staken het werk
in Nieuw-Guinea
VRIJDAG 16 NOVEMBER 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Het ZOete leven... Keten van bizarre beelden houdt de toeschouwer in
ademloze aandacht gevangen. Hij ziet roem en rijkdom. Dolle nachten. Rollend
geld. En daarachter: eenzaamheid, leegheid, wanhopig schijn-ophouden. La Dolce
vita. Meedogenloos beeld van een maatschappij zonder ziel. Monumentale
schepping. Omstreden film, één van de belangrijke bioscoopgebeurtenissen
van 1961. Zie, daarom bezoeken iedere dag weer ruim 140.000 mensen een
bioscoop: nergens wordt het leven in al zijn veelzijdigheid zó groots ge
toond. Steeds weer. ROMANCE A LA CARTE ECHTSCHEIDING OP Z'N
ITALIAANS, ECLIPSDE RUST VAN EEN VERDOOLDE (Le repos du guerrier),
DE LANGSTE DAG, DE NOORMANNEN KOMEN. Néém die kaartjes.
Film is een feest.
(Van een onzer redacteuren)
Niet later dan 1 januari 1964 zal door de Nederlandse Spoorwegen
begonnen dienen te zijn met de invoering van een vorm van automati
sche treinbeheersing. De directie van de N.S. zal zich daartoe op korte
termijn dienen uit te spreken over devraag, aan welk systeem de
voorkeur moet worden gegeven, met inachtneming van de aan even
tuele invoering verbonden kosten en de daarmee gemoeide tijd.
Tot dit verstrekkende voorstel komt de Spoorwegongevallenraad
naar aanleiding van het onderzoek naar de spoorwegramp bij Har-
melen op 8 januari 1962. Het voorstel is vervat in het gisteren ver
schenen verslag, van het door de Spoorwegongevallenraad gehouden
openbare onderzoek op 29 maart 1962. De raad spreekt geen voor
keur uit voor een bepaald systeem van automatische treinbeheersing.
Het verslag; bevat vervolgens de weer
gave van de tijdens het openbaar onder
zoek gehouden verhoren en de ter tafel
gebrachte rapporten van deskundigen.
Tenslotte bevat het een slotconclusie en
een aantal voorstellen.
Remmen goed
Uit de slotconclusie blijkt onder andere
het volgende:
De remmen van de trein 146 uit
Utrecht, die zoals bekend, door een
geel sein het berucht geworden
sein 713 is gereden en daarna pas
vlak voor het rode sein, sein 8. een
shelremming heeft ingezet, hebben
normaal gefunctioneerd. Het géremd-
gewicht-percentage van deze trein
bedroeg meer dan is voorgeschreven,
dat wil dus zeggen, dat do capaciteit
van de remmen hoger lag dan voor
geschreven voor een trein van dit
gewicht.
De N.X.-beveiligïng van het station
Woerden heeft op de juiste wijze ge
functioneerd. De gevolgtrekking mag
AL DIE AMERIKAANSE vlak-
na-de-verkiezingen-plaatjes
van lachende en naar de lieve
massa wuivende overwinnaars
senatoren, gouverneurs, congres
leden laten mij, vér van de
versomwoelde arena ook altijd
ccn beetje lachen.... of huilen, dat
weet ik niet precies, want. die twee
gemoedsaandoeningen liggen, zo
als alle schijnbare uitersten, vlak
naast elkaar.
Ik vind die grote, gróte mannen
in hun niet-verhnlae blijdschap om
de goede kiezersgunst, altijd wel
een tikje belachelijk, doch óók be
schamend kinderachtig. Grote
mannen zijn zo dikioijts, ook in
andere functies en niet alleen in
Amerika, onvoorstelbaar kinder
achtig. Ik zag gisteren een plaatje
van Ruslands oorlogsministereen
zware man als een onverwrikbare
eik. Zijn hele brede borst was
overdekt door erelintjes en me-
daljcs. Hoe is het mogelijkt dacht
ik, dat zo'n, toch zeker niet ge
ring, persoon blijkbaar nog zó blij
niet die tientallen bewlj'zen-van-
goed-gedrag kan zijn, dat hij ze
allemaal op zin eigen brede bastje
speldt en er mee rondpronkt als
een kostbaar en kostelijk rund op
een veetentoonstelling?
Wat ik bij de plaatjes van jui
chend-blijde Rockefellers, Browns,
Kennedy's en huns gelijken, óók
denk: hoe is het mogelijk dat al
die verheugde kinderen zo ge
bromd zijn op invloed en macht
Een oud onderwerp overigens, de
ze machtsbelustheid; rijk voer
voor Vraatzuchtige psychologen:
er zijn dikke boeken aan gewijd,
om te verklaren waar dit, voor
mensen met andere ambities onbe
grijpelijke, streven zijn oorzaak.
Die andersgeaarden begrijpen daar
weinig van. Ik zou het een on
draaglijke last vinden macht over
anderen te hebben, omdat ik er
mijn vrijheid, mijn afgod, aan zou
moeten offeren. Niemand, met
macht bekleed, die niet de gevan
gene van die macht wordt en de
gevangene van hendie hem deze
hebben gegeven. Er is een bekend
zinnetje, verschillende machtigen
in de mond gelegd: „Daar komt
de massa aan; ik moet mij haas
ten haar te volgen, want. ik ben
haar leider". Wie deze kreet ge
slaakt moge hebben: zij is één
st.uk bitterzure, ironische, para
doxale waarheid.
Daar stonden zij dus, de vers-
geiegdeAmerikaanse machts
hebbers: kinderlijke en ook onwij
ze mannen met brede grijnzen om
dat, zij gevangen zijn genomen en
in boeien gelegd door de massa die
hun onverbiddelijke meesteres zal
zijn. Mét dat plaatje van Ruslands
opper-opper-oppersoldaat Mali-
nowski, als een onmondig kind zo
blij met zijn opgeprikte bewijzen
van goed gedrag.
ilfen weet niet of men om al die
domme ijdelheid lachen of huilen
moet.
Grotesk narrenspél in 's werelds
kleuterschool....
ELIAS.
nimmer groen kan hebben gezien.
Dat sein 8 inderdaad rood heeft ge
toond concludeert de raad uit liet
feit, dat de machinist van trein 164,
zodra hjj dit sein door de mist kon
waarnemen op ongeveer 100 meter
afstand een snelremming heeft
ingezet.
Er bestaat geen enkele aanwijzing,
dat sein 713 anders dan geel heeft
getoond.
De vraag de belangrijkste
bleef onbeantwoord, door welke oor
zaak de machinist van trein 164, bij
Sein 713 niet heeft gehandeld zoals
in het seinreglement, afd. III van
het dienstreglement is voorgeschre
ven, namelijk „snelheid verminderen
tot 30 km/h en de remming voortzet
ten tot de trein binnen zichtafstand
voor stoptonend sein 8 tot stilstand
kon worden gebracht". Zo luidt let
terlijk de conclusie. Met andere woor
den. het is niet mogelijk gebleken, de
oorzaak te vinden van het feit, dat de
machinist niet gereageerd heeft op
het gele sein 713.
En op dit punt knoopt dan de Spoor
wegongevallenraad aan bij de aan het
slot van het verslag gedane voorstel
len op die plaats in meer alge
mene zin: „omdat gebleken is, dat
jaarlijks een aantal malen ten on
rechte door onveilig sein wordt gere
den, en het gevaar van een ernstig
spoorwegongeluk derhalve ieder jaar
even zovele keren aanwezig moet
worden geacht, zal naar de mening
van de raad niet later dan 1 januari
1964 met bovenbedoelde invoering
het invoeren dus van automatische
treinbeheersing, red. dienen te zijn
begonnen".
Daartoe zo gaat de raad voort, „zal in
eerste instantie de directie van de Neder
landse Spoorwegen zich op korte termijn
moeten uitspreken, aan welk systeem
zy de voorkeur meent te moeten geven,
mede met inachtneming van de aan
eventuele invoering verbonden lcosten en
de daarmee gemoeid zijnde tijd". De
raad is na ampele overwegingen" tot
de conclusie gekomen geen invloed te
moeten onthouden van een uitspraak
hierover. De raad heeft hierbij de ver
strekkende consequenties van financiële
en andere aard mede in overweging ge
nomen.
Maatregelen
De Spoorwegongevallenraad heeft zich
diepgaand beziggehouden met de vraag,
op welke wijze de kans op een ongeluk
als te Harmeien kan worden vermin
derd, en in het bijzonder met het vraag
stuk „op welke wijze een juist reageren
van de machinist op een restrictief sein-
beeld kan worden bevorderd, c.q. zou
kunnen worden afgedwongen.
De raad heeft in zijn voorstellen drie
soorten maatregelen onderscheiden:
Het ongeiykvloers maken van-krui-
Maatregelen, waarbij een restrictief
seinbeeld, dus een opdracht aan de
bestuurder tot snelheidsverminde
ring, in de bestuurderscabine wordt
kenbaar gemaakt;
Maatregelen, die mede ten doel heb
ben de veiligheid bij elkaar kruisende
en zich verenigende sporen te ver
groten.
Scherper toezicht
op medicijnen
Absolute zekerheid van de onschadelijk
heid van geneesmiddelen kan nimmer
worden gegarandeerd. Dit zegt dr. G.
M. J. Veldkamp, minister van sociale
zaken en volksgezondheid, in zyn me
morie van antwoord inzake de begroting
van zijn departement voor 1963 aan de
Tweede Kamer.
Wel heeft de Softenonaffaire zowel in
Nederland als in het buitenland geleid
tot een nog grotere voorzichtigheid bij
de overweging of een geneesmiddel kan
worden toegelaten. De minister meent,
dat scherpere eisen aan het vooronder
zoek van geneesmiddelen in de toekomst
dienen te worden gesteld.
Hierbij mag evenwel niet uit het oog
worden verloren, dat daardoor belem
meringen zullen ontstaan. Deze zullen
leiden tot vertraagde introductie van
nieuwe geneesmiddelen en wellicht tot
niet-toelaten van bepaalde geneesmid
delen, waarvan de potentiële risico's,
die aan het gebruik ervan zijn verbon
den, niet opwegen tegen de te verwach
ten therapeutische werking.
Uitgebreidere eisen aan het vooronder
zoek van geneesmiddelen, die ter in
schrijving worden aangéboden, zullen
garanties dienen te bieden tegen onheil
als door Thalidomide (Softenon) werd
aangericht, aldus de minister.
Begroting justitie goedgekeurd
Bewindsman boos
over verwijten
(Van onze parlementaire redacteur)
De kritiek die enige leden van de
Tweede Kamer bij de behandeling
van de begroting van justitie voor
1963 hebben geleverd op de trage
gang van de wetgeving bij het
departement van justitie bleek
hard te zijn aangekomen. Gisteren
putte minister Beerman zich al
thans uit in verzekeringen, dat hij
en zijn departement toch zo hard
werken. Op zijn beurt ontzag hij
de Kamer niet. In zijn ijver om
zich tegen alle verwijten te verde
digen ging hij naar veler mening
wel wat al te ver. Een enkele keer
5 hij op het beledigende af.
Als een grote verdienste van zichzelf
beschouwde hij, dat de sporttoto „on
danks alle betweterij van de Kamer" in
goede banen is geleid en dat zich geen
misstanden hebben voorgedaan.
De bewindsman betoogde, dat hij zich
had geconcentreerd op de lacunes in de
Nederlandse wetgeving, bijvoorbeeld op
een regeling van de wettelijke aanspra
kelijkheid. Nederland is op dit gebied bij
bijna alle andere landen ten achter. Hij
hoopte, dat het wetsontwerp betreffende
de wettelijke aansprakelijkheid op korte
termijn door de Kamer zal kunnen wor
den behandeld.
„Te veel werk"
In plaats van toe -te geven, dat zijn
wetgevende arbeid inderdaad nogal
traag verloopt, beklaagde de minis
ter zich over de veelheid van zijn
Nu er de laatste tijd verschillende
aanvallen zijn gedaan op personen
en zaken van Chinezen in India
pogen zij, die op Chinezen lijken
en dergelijke aanvallen willen
voorkomen, de bevolking duidelijk
te maken, dat zij niets met de
aanvallers in het noordoosten van
het land gemeen hebben: zo plak
te een Japanse inwoner van Cal
cutta een plakkaatje op de voor
ruit van zijn auto, waarop hij in
drie talen plus de afbeelding van
zijn landsvlag kenbaar maakt, dat
hij geen Chinees doch een Japan
ner is.
werkzaamheden. Met de tegenwoor
dige vreemdelingenwet kan niet goed
meer gewerkt worden. Daarom zal
binnenkort een nieuwe 'vreemdelin
genwet bij de Kamer worden inge
diend. Hier had de bewindsman dus
een voorbeeld van zijn wetgevende
arbeid. Er is voorts doorgewerkt aan
het nieuwe burgerlijke wetboek. Het
wreekt zich. als men te snel daaraan
werkt, waarschuwde hij.
Als de Kamer het wil, is de minister be
reid om het gedeelte van het burgerlijke
wetboek te behandelen, dat over het erf
recht gaat. De memorie van antwoord
is namelijk onlangs verschenen. Hij be
twijfelde echter, of de Kamer wel in
staat is zijn tempo te volgen.
Ten aanzien van de spijtoptanten deelde
de minister mee, dat in de eerste drie
kwartalen van 1962 uitgebracht zijn
2622 adviezen. In 95 gevallen dat wil
zeggen voor 95 gezinnen dat is 3,6
procent, is hij hiervan afgeweken. Hij
vond, dat hij voor dit gering percentage
wel een eigen beleid mocht voeren. Ten
opzichte van zijn voorganger, prof. Sam-
kalden, die streng aan de richtlijnen
vasthield, heeft hij het beleid omgebo
gen. Hij heeft althans een veel soepeler
>eleid gevoerd.
De bewindsman hoopte, dat de opge
klaarde lucht tussen Indonesië en Ne
derland ertoe zal leiden, dat het spijtop
tantenprobleem vanzelf ophoudt.
De Kamer nam de begroting van justitie
zonder hoofdelijke stemming aan.
GESPREK MET KOK NIEUWEN HUIZEN TIJDENS
KORTE RUSTPAUZE IN LILLE
(Van onze speciale verslaggever)
Als Kok Nieuwenhuizen zijn
reis om de wereld volgens plan
helemaal wil uitfietsen dan mag
hij praktisch niet meer afstap
pen. Morgenochtend om tien
uur wordt deze avontuurlijke
jongeman (25 jaar) terug ver
wacht in'Den Haag. Er wacht
hem een enorme ontvangst. Om
die te halen en dat zal er om
spannen moet hij in record
tempo de laatste driehonderd
kilometer afleggen. En dat
voornamelijk over de niet be
paald gemakkelijke wegen van
België. „In dit laatste stuk heb
ik me bepaald vergist ik
dacht dat 't korter was van
Cherbourg naar Den Haag".
Voor het vuile station in deze rom
melige stad kwam gisteravond
volgens telefonische afspraak
onze ontmoeting tot stand. Het was
half v(jf. Kok Nieuwenhuizen klom
verkleumd van zijn volbepakte race
fiets. Z(jn handen waren verstijfd van
de kou. En hij had last van zijn knie-
en.
Koffie en cognac
Kok Nieuwenhuizen tenger, nog
bruin van de zon knapte snel op
door sterke koffie en een glas cog
nac. Toen begon hij te vertellen: „Ik
heb zo ongelooflijk veel beleefd dat
het me zelf gaat duizelen. Het was
een reió waarvan ik nu zeg: eigen
lijk onverantwoord zeker nadat
mijn vriend door ziekte uitviel en ik
had besloten alleen door te gaan.
Maar achteraf ben ik natuurlijk blij
met al die ervaringen".
Op 23 juli 1961 startte Kok Nieuwen
huizen. Naast hem fietste toen Ruud
Camminga. „We hadden zo maar op
een avond binnen vijf minuten be
sloten dat het wel leuk zou zijn om
een bezoek te gaan brengen aan mijn
broer in Tasmanië".
De twee jongelui reden de eerste we
ken rustig door vlak terrein, via
Frankrijk naar Italië en Joegosla
vië. Daar kwamen de eerste moeilijk
heden: slechte wegen. Ze kregen
daar ook hun eerste inzinking te ver
werken ook al waren de mensen
in dat land buitengewoon hartelijk.
Eerste rust
Via Griekenland reden ze naar Tur-
kye. Istanboel was de eerste rust
plaats.
Kok Nieuwenhuizen en Ruud Cam
minga ontmoetten een Nederlandse
dame in Istanboel. „Zij vertelde ons
dat hier de wereld ophield. Er waren
geen wegen meer, geen steden, en
overal dreigde gevaar. Die mevrouw
was kennelijk nog nooit deze stad
uit geweest. Er klopte niets van haar
verhaal. We genoten van Turkije.
Perzië betekende voornamelijk woes
tijn: rul zand. We hebben dagen
moeten lopen fietsen was onmoge
lijk. In Teheran, de hoofdstad, zijn
we vijf dagen de gast geweest by
vrienden van myn vader, die hier
heeft gewoond. Het gezicht van Kok
Nieuwenhuizen betrok hij had zijn
pijnlijke knieën bewogen. Maar een
glimlach brak door toen hij begon te
vertellen over Pakistan. „De Engel
sen hebben dit land voortreffelijk ge
koloniseerd: prachtige wegen, water
leiding, alles. We waren dolblij en
waanden ons al praktisch in Austra
lië".
Moeite waard
Soepel verliep de reis naar Karachi.
„We moesten daarvoor meer dan
duizend mijl omrijden, maar dat was
de moeite waard".
Kok Nieuwenhuizen liield in deze
stad zyn eerste lezing: „over Neder
land.
Hierna kwam de vreselijke tegen
slag. Op weg naar India werden de
twee jongens ziek. Kok Nieuwenhui
zen voelde zich na twee dagen weer
wat beter. Maar Ruud Camminga
was er slecht aan toe. „We hebben
waarschijnlijk iets gegeten wat niet
goed was. Ik heb toen het besluit
moeten nemen alleen door te gaan
naar India. Onderweg repareerde ik
een gestrande vrachtwagen. De
chauffeur wou me betalen, maar dat
weigerde ik men had mij ook zo
vaak geholpen. Later werd deze klei
ne tegenprestatie van mij weer
enorm beloond. Dié vrachtwagen
was namelyk het eigendom van een
enorm bedrijf. Men bood mij er zelfs
een baan aan. De firma bleek een
hotel te bezitten in Bombay. Daar
heb ik tien dagen gratis gelogeerd".
Warm welkom
Nog vóór Bombay trok hij door een
woest gebied waar de bevolking hem
verwelkomde met stenen. Eu toen hij
eon dorp binnenkwam „nogal
hard, van een berghelling af"
gooide iemand een stok tussen de
spaken van zijn voorwiel. Kok Nieu
wenhuizen sloeg over de kop en
smakte tegen een ossewagen. Hij
bleef liggen met nare schaafwonden
plus een gekneusde rib. De dader
was zo geschrokken dat hij dichter
bij kwam. Toen vloog Kok Nieuwen
huizen wit van woede overeind en
sloeg hem met diezelfde stok links
en rechts.
Er kwam politie bij en de vreemde
ling werd met zijn aanvaller in de cel
gezet. „Een pracht-gevangenis was
het. Ik werd goed verzorgd en kreeg
uitgebreid te eten".
Een politierechter kwam de volgende
morgen tussenbeide er werd geen
zaak van gemaakt, wel kwam de
rekening op tafel. „Men wilde my la
ten betalen voor dat eten. In het En
gels heb ik toen op de kwitantie ge
schreven dat ze die maar moesten
doorsturen naar de vader van de
staat, dat is de bijnaam van presi
dent Nehroe".
Straks de rest
Kok Nieuwenhuizen keek op zijn
horloge. „Ik wil nog door naar
Kortryk". Het was half zeven. „Rijdt
U daarheen, dan vertel ik straks de
rest, zodra we van Frankrijk in Bel
gië zijn. Over mijn verblijf in Tas
manië heb ik nog veel te vertellen.
En van mijn rit door de Verenigde
Staten natuurlijk ook".
Kok Nieuwenhuizen stapte op en
verdween in het spitsuur van Lille.
Een tongere figuur op zyn overladen
fiets, waarvan de diverse banden ty-
dens de tocht van meer dan 35.000
kilometer zo'n 150 keer z(jn geplakt,
plakt...
Opium-smokkel op
Nederlands schip
Tydens een douane-onderzoek aan boord
van het vrachtschip „Sibïgo" van de
Koninklyke Paketvaart Maatschappij,
in de haven van Melbourne, zag een
der ambtenaren dat vanaf het schip
een pakje in het water werd gegooid,
Hij dooie onmiddellijk het water in en
wist het pakje te grijpen. Er bleken
drie plastic zakjes in te zitten, waar
van cr echter één zonk- De twee overi
gen bleken elk ongeveer 450 gram opi
um te bevatten. Men heeft nog niet
kunnen achterhalen wie het pakje
overboord heeft gegooid.
Spijtoptanten
Het Wereldgebeuren
KINDERBIJSLAG PER
1 JANUARI AANGEPAST
De regering stelt zich voor te bevorde
ren dat per 1 januari 1963 de kinderby-
slagbedragen, zoals die thans zijn opge
nomen in de algemene kinderbijslagwet
en in de kinderbijslagwet voor loontrek-
kenden worden aangepast aan de loon-
stijging, welke sedert 30 september 1960
is opgetreden.
De indiening van een desbetreffend
wetsontwerp kan zeer binnenkort tege
moet worden gezien, zo deelt de minis
ter van sociale zaken en volksgezond
heid, dr. G. M. J. Veldkamp in zijn me-
momorie van antwoord nopens de be
groting van zijn departement voor 1963
aan de Tweede Kamer mee.
Een voorstel tot een nieuwe aanmerke
lijke verhoging van de algemene .ouder
domswetuitkering kan de minister van
sociale zaken en volksgezondheid in de
loop van dit zittingsjaar niet in het uit
zicht stellen.
Na langdurige onderhandelingen met
het V.N.-bestuur in Hollandia hebben
twee van de vier Nederlandse bouw
maatschappijen die in Nieuw-Guinea
verschillende projecten onder handen
hadden, besloten hun werkzaamheden te
beëindigen. Het contract dat zy geslo
ten liadden_met het vroegere gouverne
ment in Nieuw-Guinea beschouwen zjj
sinds 1 oktober als beëindigd.
De Untea verklaarde zich bereid het
contract over te nemen maar de bouw
maatschappijen eisten een aantal nieu
we voorwaarden waaraan de Untea niet
wilde voldoen. Het gevolg was dat de
N.V. „Intervam" en de „Bouwmaat
schappij Hollandia" het werk onmid
dellijk hebben gestaakt terwijl beide an
dere maatschappijen, de „Hollandse Be-
tonmaatschappij" en de „Amsterdamse
Ballastmaatschappij" nog slechts enke
le maanden zullen doorwerken.
Het vertrek van Intervam brengt o.a-
met zich mee dat het gebouw van de
Nieuw-Guinearaad, dat reeds voor een
groot gedeelte gereed is, voorlopig niet
zal worden afgebouwd.
Desgevraagd heeft de directie van In
tervam N.V. (Internationale Aanne
mersmaatschappij) medegedeeld dat de
berichten over een aanzienlijk verlies
voor de vennootschap bij het beëindigen
van het contract voor de projecten in
Nieuw-Guinea onjuist zyn.
Uiteraard zijn er bepaalde verliezen 0_
leden, doch deze zijn volledig door ver
zekering gedekt.
SJAH VAN PERM
ADOPTEERT JONGEN
Sjah Mohammed Pahlevi van Perzië
heeft een negenjarige jongen geadop
teerd.
De negenjarige Farhad is de zoor
het hoofd van het landhervormin:
zen, die afgelopen maandag in S.
Zuid-Perzië, werd vermoord.
T rompetgeschal
Het bezoek, dat de Westduitse bonds
kanselier, dr. Konrad Adenauer, aan
de Verenigde Staten brengt is zijn elfde
na de tweede wereldoorlog. Het is de
derde maal datjiij een ontmoeting heeft
_jide staatslieden
bijzonder hartelijk. Adenauer werd
ontvangen met trompetgeschal en ne
gentien saluutschoten. Ook de verdere
besprekingen tussen kanselier en presi
dent zijn volgens de gebruikelijke, geest
driftige communiqués in een zeer
vriendschappelijke sfeer verlopen. Ont
daan van alle vrolijke franjes blijft van
deze communiqués de ernstige kern
over: de korte verklaring over het re
sultaat der besprekingen. Het blijkt dan
dat Adenauer en Kennedy het in de eer
ste plaats hebben gehad over Cuba en
over de consequenties van de Cubaanse
kwestie voor het probleem Berlijn.
Zoals bekend was Adenauer toen hij
naar de Verenigde Staten vertrok, ver
vuld van achterdocht. De bondskanselier
sprak heel cynisch over de Amerikaan
se mededeling, dat de Russen de laatste
offensieve kernraketten van Cuba had
den weggehaald. Hij vertrouwde die
Russen voor geen cent en hij zei lang
niet overtuigd te zijn van de juistheid
van de Russiche bewering, dat alle ra
ketten waren teruggetrokken.
Nu, wat dat betreft is Adenauer niet
voor niets naar het land van „uncle
Sam" gereisd. Zijn achterdocht is blijk
baar weggenomen.
Woensdagochtend sprak Adenauer
eerst met Kennedy alleen over
Cuba en daarna zetten zij dat gesprek
voort met zeven adviseurs. Tijdens dit
laatste onderonsje lieten de deskundigen
van het Witte Huis aan de Duitse gast
de foto's zien, die Amerikaanse Ü-2-
vliegtuigen boven Cuba hadden ge
maakt.
Het heeft er alles van dat Adenauer
zich daarbij door Kennedy heeft laten
overtuigen, dat alle raketten nu van Cu
ba verdwenen zijn. De bondskanselier
had later tijdens de lunch namelijk alle
terughoudendheid verloren. Hij wenste
president Kennedy en het Amerikaanse
volk van harte geluk met hun „zeer
krachtige houding in de Cubaanse kwes
tie', die naar hij meende was uitgelopen
op een „zeer groot succes" voor de Ver
enigde Staten en een grote tegenslag
voor premier Kroesjtsjew. „De gehele
wereld heeft de heer Kroesjtsjew weer
eens gezien zoals hij is", zei dr. Adenau
er.
Ook de kwestie Berlijn werd genoemd
in het communiqué, dat na de eerste
besprekingen werd uitgegeven.
Adenauer en Kennedy nebben overwo-
en of het westen nieuwe initiatieven
Jent te ontplooien in deze affaire. Voor
al in de Westduitse pers werd deze week
druk gespeculeerd over hetgeen op dit
punt waarschijnlijk zou worden besloten.
Men vroeg zich af of het westen de
overwinning op Cuba zou uitbuiten en
nieuwe stappen zou ondernemen in de
kwestie Berlijn of dat het zou afwachten
wat het eventuele antwoord van de Rus
sen zou zijn.
In Washington is gisteren in zekere zin
tot het laatste besloten. Kennedy en
Adenauer zijn het er namelyk over eens,
dat de Cubaanse affaire niet is opgelost
voor ook de Russische bommenwerpers
van het eiland weg zijn. Pas wanneer de
kratten met Iljoesjin-onderdelen, die nu
nog op de Cubaanse luchtmacbtbases
staan opgeslagen, aan boord van Russi
sche schepen onderweg zijn naar Rus
land, zullen andere geschilpunten tussen
oost en west worden aangesneden.
Intussen zullen de westerse bondgenoten
wel voorstellen moeten voorbereiden om
klaar te zijn, waaneer er over Berlijn
kan worden onderhandeld.
Over dit belangrijke punt van de be
sprekingen tussen de bondskanselier
en de Amerikaanse president iaat het
communiqué zich verder niet uit. Het is
dan ook niet bekend of Adenauer en
Kennedy ovër de eventuele inhoud van
die voorstellen overleg hebben gepleegd.
Zowel West-Duitsland als de Verenigde
Staten menen dat de toegang tot West-
Berlijn door een internationaal lichaam
moet worden gecontroleerd. Het zal ech
ter moeilijk zijn om Oost-Duitsland daar
buiten te houden en dat is juist een pijn
lijk punt voor de regering in Bonn.
Bonn heeft geen bezwaar tegen Oost-
duitse deelname aan het toezicht, wan
neer dit een technische kwestie blijft.
West-Duitsland is echter doodsbang dat
de communisten deze toegeeflijkheid la
ter zullen uitleggen als een Westduitse
erkenning van Oostduitse „rechten". En
West-Duitsland denkt er niet over om de
soevereiniteit van Oost-Duitsland te er
kennen.
In enkele Westduitse kranten is er deze
week op gezinspeeld, dat Kennedy wel
licht aan Adenauer zou vragen wat soe
peler te zijn tegenover Oost-Duitsland en
tegenover de andere landen achter het
ijzeren gordijn. Bijvoorbeeld "door de
handels- en culturele betrekkingen te
verstevigen.
Minder zorgen heeft de kanselier in
tussen over de Duitse betrekkingen
met Frankrijk. Ook de „verzoening" met
Parijs is in Het Witte Huis onderwerp
van gesprek geweest. Hier kon Adenau
er de Amerikaanse president geruststel
len. De Frans-Duitse alliantie zal nim
mer de plaats innemen van de Duits-
Amerikaanse samenwerking, verzekerde
de bondskanselier.
Dr. Adenauer liet ook een klacht horen.
President Kennedy moest natuurlijk iets
over de Spiegel-affaire weten en Ade
nauer herhaalde wat hij ook al in Duits
land had gezegd: de pers heeft de feiten
verdraaid en is oorzaak van deze storm
in een glas water.
„Het is de laatste tijd vanzelfsprekend
niet zo prettig de kranten te lezen" zei
de bondskanselier, maar hij verzekerde
dat hij er niet over wakker lag.
gert over de pers, maakt U zich
dan niet druk om. Morgen komt er weer
een krant". En de bondskanselier be
sloot: „daaraan heb ik steeds gedacht,
wanneer ik mij over de pers ergerde".
dan rookt u er goed van.
Immers het puikje van de
tabaksoogsten wordt steeds
weer voor Fiat gereser
veerd.
Fiat: eenechtfijnproevers-
model!
DR. KONRAD ADENAUER
....morgen komt er weer een krant....
Dode en gewonde
bij autobotsing
Gistermiddag ïs op rijksweg 64 in de ge
meente Boxtel een personenauto op een
benzine-tankwagen gebotst. Hierbij
kwam een inzittende van de personenau
to, de 55-jarige mevrouw C. Willems-
Brands uit Hoensbroek, om het leven.
Haar zoon, de 19-jarige P. Wiliems, die
de auto bestuurde werd zeer ernstig ge
wond in het ziekenhuis te Boxtel opge
nomen.