1964 beginnen met invoering van automatische treinbeheersing Laatste loodjes wegen zwaar voor Haagse wereldreiziger per fiets RITMEESTER Minister Beerman is te traag meent Kamer SAMEN NAAR DE FILM- JA, GEZELLIG Conclusie Spoorwegongevallenraad: OORZAAK RAMP-HARMEIER NA ONDERZOEK NOG ONOPGEHELDERD In anderhalf jaar rond aarde getrapt Bouwbedrij'ven staken het werk in Nieuw-Guinea VRIJDAG 16 NOVEMBER 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Het ZOete leven... Keten van bizarre beelden houdt de toeschouwer in ademloze aandacht gevangen. Hij ziet roem en rijkdom. Dolle nachten. Rollend geld. En daarachter: eenzaamheid, leegheid, wanhopig schijn-ophouden. La Dolce vita. Meedogenloos beeld van een maatschappij zonder ziel. Monumentale schepping. Omstreden film, één van de belangrijke bioscoopgebeurtenissen van 1961. Zie, daarom bezoeken iedere dag weer ruim 140.000 mensen een bioscoop: nergens wordt het leven in al zijn veelzijdigheid zó groots ge toond. Steeds weer. ROMANCE A LA CARTE ECHTSCHEIDING OP Z'N ITALIAANS, ECLIPSDE RUST VAN EEN VERDOOLDE (Le repos du guerrier), DE LANGSTE DAG, DE NOORMANNEN KOMEN. Néém die kaartjes. Film is een feest. (Van een onzer redacteuren) Niet later dan 1 januari 1964 zal door de Nederlandse Spoorwegen begonnen dienen te zijn met de invoering van een vorm van automati sche treinbeheersing. De directie van de N.S. zal zich daartoe op korte termijn dienen uit te spreken over devraag, aan welk systeem de voorkeur moet worden gegeven, met inachtneming van de aan even tuele invoering verbonden kosten en de daarmee gemoeide tijd. Tot dit verstrekkende voorstel komt de Spoorwegongevallenraad naar aanleiding van het onderzoek naar de spoorwegramp bij Har- melen op 8 januari 1962. Het voorstel is vervat in het gisteren ver schenen verslag, van het door de Spoorwegongevallenraad gehouden openbare onderzoek op 29 maart 1962. De raad spreekt geen voor keur uit voor een bepaald systeem van automatische treinbeheersing. Het verslag; bevat vervolgens de weer gave van de tijdens het openbaar onder zoek gehouden verhoren en de ter tafel gebrachte rapporten van deskundigen. Tenslotte bevat het een slotconclusie en een aantal voorstellen. Remmen goed Uit de slotconclusie blijkt onder andere het volgende: De remmen van de trein 146 uit Utrecht, die zoals bekend, door een geel sein het berucht geworden sein 713 is gereden en daarna pas vlak voor het rode sein, sein 8. een shelremming heeft ingezet, hebben normaal gefunctioneerd. Het géremd- gewicht-percentage van deze trein bedroeg meer dan is voorgeschreven, dat wil dus zeggen, dat do capaciteit van de remmen hoger lag dan voor geschreven voor een trein van dit gewicht. De N.X.-beveiligïng van het station Woerden heeft op de juiste wijze ge functioneerd. De gevolgtrekking mag AL DIE AMERIKAANSE vlak- na-de-verkiezingen-plaatjes van lachende en naar de lieve massa wuivende overwinnaars senatoren, gouverneurs, congres leden laten mij, vér van de versomwoelde arena ook altijd ccn beetje lachen.... of huilen, dat weet ik niet precies, want. die twee gemoedsaandoeningen liggen, zo als alle schijnbare uitersten, vlak naast elkaar. Ik vind die grote, gróte mannen in hun niet-verhnlae blijdschap om de goede kiezersgunst, altijd wel een tikje belachelijk, doch óók be schamend kinderachtig. Grote mannen zijn zo dikioijts, ook in andere functies en niet alleen in Amerika, onvoorstelbaar kinder achtig. Ik zag gisteren een plaatje van Ruslands oorlogsministereen zware man als een onverwrikbare eik. Zijn hele brede borst was overdekt door erelintjes en me- daljcs. Hoe is het mogelijkt dacht ik, dat zo'n, toch zeker niet ge ring, persoon blijkbaar nog zó blij niet die tientallen bewlj'zen-van- goed-gedrag kan zijn, dat hij ze allemaal op zin eigen brede bastje speldt en er mee rondpronkt als een kostbaar en kostelijk rund op een veetentoonstelling? Wat ik bij de plaatjes van jui chend-blijde Rockefellers, Browns, Kennedy's en huns gelijken, óók denk: hoe is het mogelijk dat al die verheugde kinderen zo ge bromd zijn op invloed en macht Een oud onderwerp overigens, de ze machtsbelustheid; rijk voer voor Vraatzuchtige psychologen: er zijn dikke boeken aan gewijd, om te verklaren waar dit, voor mensen met andere ambities onbe grijpelijke, streven zijn oorzaak. Die andersgeaarden begrijpen daar weinig van. Ik zou het een on draaglijke last vinden macht over anderen te hebben, omdat ik er mijn vrijheid, mijn afgod, aan zou moeten offeren. Niemand, met macht bekleed, die niet de gevan gene van die macht wordt en de gevangene van hendie hem deze hebben gegeven. Er is een bekend zinnetje, verschillende machtigen in de mond gelegd: „Daar komt de massa aan; ik moet mij haas ten haar te volgen, want. ik ben haar leider". Wie deze kreet ge slaakt moge hebben: zij is één st.uk bitterzure, ironische, para doxale waarheid. Daar stonden zij dus, de vers- geiegdeAmerikaanse machts hebbers: kinderlijke en ook onwij ze mannen met brede grijnzen om dat, zij gevangen zijn genomen en in boeien gelegd door de massa die hun onverbiddelijke meesteres zal zijn. Mét dat plaatje van Ruslands opper-opper-oppersoldaat Mali- nowski, als een onmondig kind zo blij met zijn opgeprikte bewijzen van goed gedrag. ilfen weet niet of men om al die domme ijdelheid lachen of huilen moet. Grotesk narrenspél in 's werelds kleuterschool.... ELIAS. nimmer groen kan hebben gezien. Dat sein 8 inderdaad rood heeft ge toond concludeert de raad uit liet feit, dat de machinist van trein 164, zodra hjj dit sein door de mist kon waarnemen op ongeveer 100 meter afstand een snelremming heeft ingezet. Er bestaat geen enkele aanwijzing, dat sein 713 anders dan geel heeft getoond. De vraag de belangrijkste bleef onbeantwoord, door welke oor zaak de machinist van trein 164, bij Sein 713 niet heeft gehandeld zoals in het seinreglement, afd. III van het dienstreglement is voorgeschre ven, namelijk „snelheid verminderen tot 30 km/h en de remming voortzet ten tot de trein binnen zichtafstand voor stoptonend sein 8 tot stilstand kon worden gebracht". Zo luidt let terlijk de conclusie. Met andere woor den. het is niet mogelijk gebleken, de oorzaak te vinden van het feit, dat de machinist niet gereageerd heeft op het gele sein 713. En op dit punt knoopt dan de Spoor wegongevallenraad aan bij de aan het slot van het verslag gedane voorstel len op die plaats in meer alge mene zin: „omdat gebleken is, dat jaarlijks een aantal malen ten on rechte door onveilig sein wordt gere den, en het gevaar van een ernstig spoorwegongeluk derhalve ieder jaar even zovele keren aanwezig moet worden geacht, zal naar de mening van de raad niet later dan 1 januari 1964 met bovenbedoelde invoering het invoeren dus van automatische treinbeheersing, red. dienen te zijn begonnen". Daartoe zo gaat de raad voort, „zal in eerste instantie de directie van de Neder landse Spoorwegen zich op korte termijn moeten uitspreken, aan welk systeem zy de voorkeur meent te moeten geven, mede met inachtneming van de aan eventuele invoering verbonden lcosten en de daarmee gemoeid zijnde tijd". De raad is na ampele overwegingen" tot de conclusie gekomen geen invloed te moeten onthouden van een uitspraak hierover. De raad heeft hierbij de ver strekkende consequenties van financiële en andere aard mede in overweging ge nomen. Maatregelen De Spoorwegongevallenraad heeft zich diepgaand beziggehouden met de vraag, op welke wijze de kans op een ongeluk als te Harmeien kan worden vermin derd, en in het bijzonder met het vraag stuk „op welke wijze een juist reageren van de machinist op een restrictief sein- beeld kan worden bevorderd, c.q. zou kunnen worden afgedwongen. De raad heeft in zijn voorstellen drie soorten maatregelen onderscheiden: Het ongeiykvloers maken van-krui- Maatregelen, waarbij een restrictief seinbeeld, dus een opdracht aan de bestuurder tot snelheidsverminde ring, in de bestuurderscabine wordt kenbaar gemaakt; Maatregelen, die mede ten doel heb ben de veiligheid bij elkaar kruisende en zich verenigende sporen te ver groten. Scherper toezicht op medicijnen Absolute zekerheid van de onschadelijk heid van geneesmiddelen kan nimmer worden gegarandeerd. Dit zegt dr. G. M. J. Veldkamp, minister van sociale zaken en volksgezondheid, in zyn me morie van antwoord inzake de begroting van zijn departement voor 1963 aan de Tweede Kamer. Wel heeft de Softenonaffaire zowel in Nederland als in het buitenland geleid tot een nog grotere voorzichtigheid bij de overweging of een geneesmiddel kan worden toegelaten. De minister meent, dat scherpere eisen aan het vooronder zoek van geneesmiddelen in de toekomst dienen te worden gesteld. Hierbij mag evenwel niet uit het oog worden verloren, dat daardoor belem meringen zullen ontstaan. Deze zullen leiden tot vertraagde introductie van nieuwe geneesmiddelen en wellicht tot niet-toelaten van bepaalde geneesmid delen, waarvan de potentiële risico's, die aan het gebruik ervan zijn verbon den, niet opwegen tegen de te verwach ten therapeutische werking. Uitgebreidere eisen aan het vooronder zoek van geneesmiddelen, die ter in schrijving worden aangéboden, zullen garanties dienen te bieden tegen onheil als door Thalidomide (Softenon) werd aangericht, aldus de minister. Begroting justitie goedgekeurd Bewindsman boos over verwijten (Van onze parlementaire redacteur) De kritiek die enige leden van de Tweede Kamer bij de behandeling van de begroting van justitie voor 1963 hebben geleverd op de trage gang van de wetgeving bij het departement van justitie bleek hard te zijn aangekomen. Gisteren putte minister Beerman zich al thans uit in verzekeringen, dat hij en zijn departement toch zo hard werken. Op zijn beurt ontzag hij de Kamer niet. In zijn ijver om zich tegen alle verwijten te verde digen ging hij naar veler mening wel wat al te ver. Een enkele keer 5 hij op het beledigende af. Als een grote verdienste van zichzelf beschouwde hij, dat de sporttoto „on danks alle betweterij van de Kamer" in goede banen is geleid en dat zich geen misstanden hebben voorgedaan. De bewindsman betoogde, dat hij zich had geconcentreerd op de lacunes in de Nederlandse wetgeving, bijvoorbeeld op een regeling van de wettelijke aanspra kelijkheid. Nederland is op dit gebied bij bijna alle andere landen ten achter. Hij hoopte, dat het wetsontwerp betreffende de wettelijke aansprakelijkheid op korte termijn door de Kamer zal kunnen wor den behandeld. „Te veel werk" In plaats van toe -te geven, dat zijn wetgevende arbeid inderdaad nogal traag verloopt, beklaagde de minis ter zich over de veelheid van zijn Nu er de laatste tijd verschillende aanvallen zijn gedaan op personen en zaken van Chinezen in India pogen zij, die op Chinezen lijken en dergelijke aanvallen willen voorkomen, de bevolking duidelijk te maken, dat zij niets met de aanvallers in het noordoosten van het land gemeen hebben: zo plak te een Japanse inwoner van Cal cutta een plakkaatje op de voor ruit van zijn auto, waarop hij in drie talen plus de afbeelding van zijn landsvlag kenbaar maakt, dat hij geen Chinees doch een Japan ner is. werkzaamheden. Met de tegenwoor dige vreemdelingenwet kan niet goed meer gewerkt worden. Daarom zal binnenkort een nieuwe 'vreemdelin genwet bij de Kamer worden inge diend. Hier had de bewindsman dus een voorbeeld van zijn wetgevende arbeid. Er is voorts doorgewerkt aan het nieuwe burgerlijke wetboek. Het wreekt zich. als men te snel daaraan werkt, waarschuwde hij. Als de Kamer het wil, is de minister be reid om het gedeelte van het burgerlijke wetboek te behandelen, dat over het erf recht gaat. De memorie van antwoord is namelijk onlangs verschenen. Hij be twijfelde echter, of de Kamer wel in staat is zijn tempo te volgen. Ten aanzien van de spijtoptanten deelde de minister mee, dat in de eerste drie kwartalen van 1962 uitgebracht zijn 2622 adviezen. In 95 gevallen dat wil zeggen voor 95 gezinnen dat is 3,6 procent, is hij hiervan afgeweken. Hij vond, dat hij voor dit gering percentage wel een eigen beleid mocht voeren. Ten opzichte van zijn voorganger, prof. Sam- kalden, die streng aan de richtlijnen vasthield, heeft hij het beleid omgebo gen. Hij heeft althans een veel soepeler >eleid gevoerd. De bewindsman hoopte, dat de opge klaarde lucht tussen Indonesië en Ne derland ertoe zal leiden, dat het spijtop tantenprobleem vanzelf ophoudt. De Kamer nam de begroting van justitie zonder hoofdelijke stemming aan. GESPREK MET KOK NIEUWEN HUIZEN TIJDENS KORTE RUSTPAUZE IN LILLE (Van onze speciale verslaggever) Als Kok Nieuwenhuizen zijn reis om de wereld volgens plan helemaal wil uitfietsen dan mag hij praktisch niet meer afstap pen. Morgenochtend om tien uur wordt deze avontuurlijke jongeman (25 jaar) terug ver wacht in'Den Haag. Er wacht hem een enorme ontvangst. Om die te halen en dat zal er om spannen moet hij in record tempo de laatste driehonderd kilometer afleggen. En dat voornamelijk over de niet be paald gemakkelijke wegen van België. „In dit laatste stuk heb ik me bepaald vergist ik dacht dat 't korter was van Cherbourg naar Den Haag". Voor het vuile station in deze rom melige stad kwam gisteravond volgens telefonische afspraak onze ontmoeting tot stand. Het was half v(jf. Kok Nieuwenhuizen klom verkleumd van zijn volbepakte race fiets. Z(jn handen waren verstijfd van de kou. En hij had last van zijn knie- en. Koffie en cognac Kok Nieuwenhuizen tenger, nog bruin van de zon knapte snel op door sterke koffie en een glas cog nac. Toen begon hij te vertellen: „Ik heb zo ongelooflijk veel beleefd dat het me zelf gaat duizelen. Het was een reió waarvan ik nu zeg: eigen lijk onverantwoord zeker nadat mijn vriend door ziekte uitviel en ik had besloten alleen door te gaan. Maar achteraf ben ik natuurlijk blij met al die ervaringen". Op 23 juli 1961 startte Kok Nieuwen huizen. Naast hem fietste toen Ruud Camminga. „We hadden zo maar op een avond binnen vijf minuten be sloten dat het wel leuk zou zijn om een bezoek te gaan brengen aan mijn broer in Tasmanië". De twee jongelui reden de eerste we ken rustig door vlak terrein, via Frankrijk naar Italië en Joegosla vië. Daar kwamen de eerste moeilijk heden: slechte wegen. Ze kregen daar ook hun eerste inzinking te ver werken ook al waren de mensen in dat land buitengewoon hartelijk. Eerste rust Via Griekenland reden ze naar Tur- kye. Istanboel was de eerste rust plaats. Kok Nieuwenhuizen en Ruud Cam minga ontmoetten een Nederlandse dame in Istanboel. „Zij vertelde ons dat hier de wereld ophield. Er waren geen wegen meer, geen steden, en overal dreigde gevaar. Die mevrouw was kennelijk nog nooit deze stad uit geweest. Er klopte niets van haar verhaal. We genoten van Turkije. Perzië betekende voornamelijk woes tijn: rul zand. We hebben dagen moeten lopen fietsen was onmoge lijk. In Teheran, de hoofdstad, zijn we vijf dagen de gast geweest by vrienden van myn vader, die hier heeft gewoond. Het gezicht van Kok Nieuwenhuizen betrok hij had zijn pijnlijke knieën bewogen. Maar een glimlach brak door toen hij begon te vertellen over Pakistan. „De Engel sen hebben dit land voortreffelijk ge koloniseerd: prachtige wegen, water leiding, alles. We waren dolblij en waanden ons al praktisch in Austra lië". Moeite waard Soepel verliep de reis naar Karachi. „We moesten daarvoor meer dan duizend mijl omrijden, maar dat was de moeite waard". Kok Nieuwenhuizen liield in deze stad zyn eerste lezing: „over Neder land. Hierna kwam de vreselijke tegen slag. Op weg naar India werden de twee jongens ziek. Kok Nieuwenhui zen voelde zich na twee dagen weer wat beter. Maar Ruud Camminga was er slecht aan toe. „We hebben waarschijnlijk iets gegeten wat niet goed was. Ik heb toen het besluit moeten nemen alleen door te gaan naar India. Onderweg repareerde ik een gestrande vrachtwagen. De chauffeur wou me betalen, maar dat weigerde ik men had mij ook zo vaak geholpen. Later werd deze klei ne tegenprestatie van mij weer enorm beloond. Dié vrachtwagen was namelyk het eigendom van een enorm bedrijf. Men bood mij er zelfs een baan aan. De firma bleek een hotel te bezitten in Bombay. Daar heb ik tien dagen gratis gelogeerd". Warm welkom Nog vóór Bombay trok hij door een woest gebied waar de bevolking hem verwelkomde met stenen. Eu toen hij eon dorp binnenkwam „nogal hard, van een berghelling af" gooide iemand een stok tussen de spaken van zijn voorwiel. Kok Nieu wenhuizen sloeg over de kop en smakte tegen een ossewagen. Hij bleef liggen met nare schaafwonden plus een gekneusde rib. De dader was zo geschrokken dat hij dichter bij kwam. Toen vloog Kok Nieuwen huizen wit van woede overeind en sloeg hem met diezelfde stok links en rechts. Er kwam politie bij en de vreemde ling werd met zijn aanvaller in de cel gezet. „Een pracht-gevangenis was het. Ik werd goed verzorgd en kreeg uitgebreid te eten". Een politierechter kwam de volgende morgen tussenbeide er werd geen zaak van gemaakt, wel kwam de rekening op tafel. „Men wilde my la ten betalen voor dat eten. In het En gels heb ik toen op de kwitantie ge schreven dat ze die maar moesten doorsturen naar de vader van de staat, dat is de bijnaam van presi dent Nehroe". Straks de rest Kok Nieuwenhuizen keek op zijn horloge. „Ik wil nog door naar Kortryk". Het was half zeven. „Rijdt U daarheen, dan vertel ik straks de rest, zodra we van Frankrijk in Bel gië zijn. Over mijn verblijf in Tas manië heb ik nog veel te vertellen. En van mijn rit door de Verenigde Staten natuurlijk ook". Kok Nieuwenhuizen stapte op en verdween in het spitsuur van Lille. Een tongere figuur op zyn overladen fiets, waarvan de diverse banden ty- dens de tocht van meer dan 35.000 kilometer zo'n 150 keer z(jn geplakt, plakt... Opium-smokkel op Nederlands schip Tydens een douane-onderzoek aan boord van het vrachtschip „Sibïgo" van de Koninklyke Paketvaart Maatschappij, in de haven van Melbourne, zag een der ambtenaren dat vanaf het schip een pakje in het water werd gegooid, Hij dooie onmiddellijk het water in en wist het pakje te grijpen. Er bleken drie plastic zakjes in te zitten, waar van cr echter één zonk- De twee overi gen bleken elk ongeveer 450 gram opi um te bevatten. Men heeft nog niet kunnen achterhalen wie het pakje overboord heeft gegooid. Spijtoptanten Het Wereldgebeuren KINDERBIJSLAG PER 1 JANUARI AANGEPAST De regering stelt zich voor te bevorde ren dat per 1 januari 1963 de kinderby- slagbedragen, zoals die thans zijn opge nomen in de algemene kinderbijslagwet en in de kinderbijslagwet voor loontrek- kenden worden aangepast aan de loon- stijging, welke sedert 30 september 1960 is opgetreden. De indiening van een desbetreffend wetsontwerp kan zeer binnenkort tege moet worden gezien, zo deelt de minis ter van sociale zaken en volksgezond heid, dr. G. M. J. Veldkamp in zijn me- momorie van antwoord nopens de be groting van zijn departement voor 1963 aan de Tweede Kamer mee. Een voorstel tot een nieuwe aanmerke lijke verhoging van de algemene .ouder domswetuitkering kan de minister van sociale zaken en volksgezondheid in de loop van dit zittingsjaar niet in het uit zicht stellen. Na langdurige onderhandelingen met het V.N.-bestuur in Hollandia hebben twee van de vier Nederlandse bouw maatschappijen die in Nieuw-Guinea verschillende projecten onder handen hadden, besloten hun werkzaamheden te beëindigen. Het contract dat zy geslo ten liadden_met het vroegere gouverne ment in Nieuw-Guinea beschouwen zjj sinds 1 oktober als beëindigd. De Untea verklaarde zich bereid het contract over te nemen maar de bouw maatschappijen eisten een aantal nieu we voorwaarden waaraan de Untea niet wilde voldoen. Het gevolg was dat de N.V. „Intervam" en de „Bouwmaat schappij Hollandia" het werk onmid dellijk hebben gestaakt terwijl beide an dere maatschappijen, de „Hollandse Be- tonmaatschappij" en de „Amsterdamse Ballastmaatschappij" nog slechts enke le maanden zullen doorwerken. Het vertrek van Intervam brengt o.a- met zich mee dat het gebouw van de Nieuw-Guinearaad, dat reeds voor een groot gedeelte gereed is, voorlopig niet zal worden afgebouwd. Desgevraagd heeft de directie van In tervam N.V. (Internationale Aanne mersmaatschappij) medegedeeld dat de berichten over een aanzienlijk verlies voor de vennootschap bij het beëindigen van het contract voor de projecten in Nieuw-Guinea onjuist zyn. Uiteraard zijn er bepaalde verliezen 0_ leden, doch deze zijn volledig door ver zekering gedekt. SJAH VAN PERM ADOPTEERT JONGEN Sjah Mohammed Pahlevi van Perzië heeft een negenjarige jongen geadop teerd. De negenjarige Farhad is de zoor het hoofd van het landhervormin: zen, die afgelopen maandag in S. Zuid-Perzië, werd vermoord. T rompetgeschal Het bezoek, dat de Westduitse bonds kanselier, dr. Konrad Adenauer, aan de Verenigde Staten brengt is zijn elfde na de tweede wereldoorlog. Het is de derde maal datjiij een ontmoeting heeft _jide staatslieden bijzonder hartelijk. Adenauer werd ontvangen met trompetgeschal en ne gentien saluutschoten. Ook de verdere besprekingen tussen kanselier en presi dent zijn volgens de gebruikelijke, geest driftige communiqués in een zeer vriendschappelijke sfeer verlopen. Ont daan van alle vrolijke franjes blijft van deze communiqués de ernstige kern over: de korte verklaring over het re sultaat der besprekingen. Het blijkt dan dat Adenauer en Kennedy het in de eer ste plaats hebben gehad over Cuba en over de consequenties van de Cubaanse kwestie voor het probleem Berlijn. Zoals bekend was Adenauer toen hij naar de Verenigde Staten vertrok, ver vuld van achterdocht. De bondskanselier sprak heel cynisch over de Amerikaan se mededeling, dat de Russen de laatste offensieve kernraketten van Cuba had den weggehaald. Hij vertrouwde die Russen voor geen cent en hij zei lang niet overtuigd te zijn van de juistheid van de Russiche bewering, dat alle ra ketten waren teruggetrokken. Nu, wat dat betreft is Adenauer niet voor niets naar het land van „uncle Sam" gereisd. Zijn achterdocht is blijk baar weggenomen. Woensdagochtend sprak Adenauer eerst met Kennedy alleen over Cuba en daarna zetten zij dat gesprek voort met zeven adviseurs. Tijdens dit laatste onderonsje lieten de deskundigen van het Witte Huis aan de Duitse gast de foto's zien, die Amerikaanse Ü-2- vliegtuigen boven Cuba hadden ge maakt. Het heeft er alles van dat Adenauer zich daarbij door Kennedy heeft laten overtuigen, dat alle raketten nu van Cu ba verdwenen zijn. De bondskanselier had later tijdens de lunch namelijk alle terughoudendheid verloren. Hij wenste president Kennedy en het Amerikaanse volk van harte geluk met hun „zeer krachtige houding in de Cubaanse kwes tie', die naar hij meende was uitgelopen op een „zeer groot succes" voor de Ver enigde Staten en een grote tegenslag voor premier Kroesjtsjew. „De gehele wereld heeft de heer Kroesjtsjew weer eens gezien zoals hij is", zei dr. Adenau er. Ook de kwestie Berlijn werd genoemd in het communiqué, dat na de eerste besprekingen werd uitgegeven. Adenauer en Kennedy nebben overwo- en of het westen nieuwe initiatieven Jent te ontplooien in deze affaire. Voor al in de Westduitse pers werd deze week druk gespeculeerd over hetgeen op dit punt waarschijnlijk zou worden besloten. Men vroeg zich af of het westen de overwinning op Cuba zou uitbuiten en nieuwe stappen zou ondernemen in de kwestie Berlijn of dat het zou afwachten wat het eventuele antwoord van de Rus sen zou zijn. In Washington is gisteren in zekere zin tot het laatste besloten. Kennedy en Adenauer zijn het er namelyk over eens, dat de Cubaanse affaire niet is opgelost voor ook de Russische bommenwerpers van het eiland weg zijn. Pas wanneer de kratten met Iljoesjin-onderdelen, die nu nog op de Cubaanse luchtmacbtbases staan opgeslagen, aan boord van Russi sche schepen onderweg zijn naar Rus land, zullen andere geschilpunten tussen oost en west worden aangesneden. Intussen zullen de westerse bondgenoten wel voorstellen moeten voorbereiden om klaar te zijn, waaneer er over Berlijn kan worden onderhandeld. Over dit belangrijke punt van de be sprekingen tussen de bondskanselier en de Amerikaanse president iaat het communiqué zich verder niet uit. Het is dan ook niet bekend of Adenauer en Kennedy ovër de eventuele inhoud van die voorstellen overleg hebben gepleegd. Zowel West-Duitsland als de Verenigde Staten menen dat de toegang tot West- Berlijn door een internationaal lichaam moet worden gecontroleerd. Het zal ech ter moeilijk zijn om Oost-Duitsland daar buiten te houden en dat is juist een pijn lijk punt voor de regering in Bonn. Bonn heeft geen bezwaar tegen Oost- duitse deelname aan het toezicht, wan neer dit een technische kwestie blijft. West-Duitsland is echter doodsbang dat de communisten deze toegeeflijkheid la ter zullen uitleggen als een Westduitse erkenning van Oostduitse „rechten". En West-Duitsland denkt er niet over om de soevereiniteit van Oost-Duitsland te er kennen. In enkele Westduitse kranten is er deze week op gezinspeeld, dat Kennedy wel licht aan Adenauer zou vragen wat soe peler te zijn tegenover Oost-Duitsland en tegenover de andere landen achter het ijzeren gordijn. Bijvoorbeeld "door de handels- en culturele betrekkingen te verstevigen. Minder zorgen heeft de kanselier in tussen over de Duitse betrekkingen met Frankrijk. Ook de „verzoening" met Parijs is in Het Witte Huis onderwerp van gesprek geweest. Hier kon Adenau er de Amerikaanse president geruststel len. De Frans-Duitse alliantie zal nim mer de plaats innemen van de Duits- Amerikaanse samenwerking, verzekerde de bondskanselier. Dr. Adenauer liet ook een klacht horen. President Kennedy moest natuurlijk iets over de Spiegel-affaire weten en Ade nauer herhaalde wat hij ook al in Duits land had gezegd: de pers heeft de feiten verdraaid en is oorzaak van deze storm in een glas water. „Het is de laatste tijd vanzelfsprekend niet zo prettig de kranten te lezen" zei de bondskanselier, maar hij verzekerde dat hij er niet over wakker lag. gert over de pers, maakt U zich dan niet druk om. Morgen komt er weer een krant". En de bondskanselier be sloot: „daaraan heb ik steeds gedacht, wanneer ik mij over de pers ergerde". dan rookt u er goed van. Immers het puikje van de tabaksoogsten wordt steeds weer voor Fiat gereser veerd. Fiat: eenechtfijnproevers- model! DR. KONRAD ADENAUER ....morgen komt er weer een krant.... Dode en gewonde bij autobotsing Gistermiddag ïs op rijksweg 64 in de ge meente Boxtel een personenauto op een benzine-tankwagen gebotst. Hierbij kwam een inzittende van de personenau to, de 55-jarige mevrouw C. Willems- Brands uit Hoensbroek, om het leven. Haar zoon, de 19-jarige P. Wiliems, die de auto bestuurde werd zeer ernstig ge wond in het ziekenhuis te Boxtel opge nomen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 3