Jaap de Jager heeft een
Bevelands trainingscentrum
KWEKELINGEN ENTHOUSIAST OVER
VORMINGSWEEK OP HEDENESSE
JEUGD EN MUZIEK,
JEUGD OVER
MUZIEK
Gesprek in een oud schoolbebouw:
zaterdagnummer
Zaterdag 20 oktober 1962
Al plannen voor de winter?
Nee? Nou wij wel hoor. En gro
te. We gaan met ingang van
vandaag weer starten met het
uitgeven van onze zaterdagru
briek voor de jongeren. Is het
even wat. Ook dit seizoen luidt
de titel van deze rubriek: „Zig
zag". Net als vorig jaar. We
„zigzagen" dus weer een tijdje
verder, tot volgend jaar april.
En we komen om de veertien
dagen met deze jongerenru-
briek.
Vanzelfsprekend rekent de Zïg-
zagredactie dit seizoen op de
medewerking van een schare
jongelui, die ons stukjes schrïjf-
en tekenkunst of ander „eigen
werk" doen toekomen. We nodi
gen alle jonge mensen uit onder
het motto: ,U schrijft, wij druk
ken", al zal het jeugdredactie-
team nog wel even een oordeel
vellen over de inhoud van de
„ingezonden stukken". Ga er
dus eens even voor zitten.
1 Schaatsers scheren als vogels langs Zeeuwse wegen
neer. Ze zyn voor iedereen die ouder is dan
11 jaar en jonger dan 26, Het enige wat
van je gevraagd wordt is: de belangstel
ling voor muziek (en een minimale contri
butie). Jeugd over muziek, we laten de ze
ven zelf aan het woord.
JEUGD OVER MUZIEK
Je hoeft het woord „jazz' maar te laten
vallen, of je ziet al wie van het stel de
grote bewonderaar van dit soort muziek is.
Ferd Alberti (17, h.b.s.) schuift zijn stoel
dichterbij en popelt om iets te zeggen. „Bij
Jeugd en Muziek heb ik dit jaar een jazz-
wcrkgroep opgericht. Zaterdag hadden we
de eerste bijeenkomst, waarop we platen
draaiden en erover discussleerden. We heb
ben nogal lang gezwamd over de commer
ciële en niet-commerclële jazz.
Volgens m}j stellen veel van de moderne
jazz-componisten zich te veel in op het pu
bliek, ik bedoel op de verkoop. Dat heb je
nog niet met de jazz uit de twintiger ja
ren daar heb ik een hele verzameling
van maar sommigen van de allermo-
dernsten vind ik ook wel heel fijn. Telo-
nius Monk? Nou ja, de muziek op zichzelf
is niet mooi, maar ja, hoe zal ik het zeg
gen, je hoort dat er gevoel achter zit hè.
Het is beleefde muziek, en dat vind ik wel
erg belangrijk. Muziek moet spontaan zijn,
ik houd ook van contrasten. Of ik van
Bacli houdt? Nee, het maakt me kriebelig,
al die tierelantijntjes".
Hannie Visch (15, m-m s.) is het daarmee
niet helemaal eens. Maar zij is dan ook ge
specialiseerd in de klassieke muziek. Ze
studeerde zes jaar piano maar moest he
laas vorig jaar met de lessen ophouden
ze kwam niet meer aan haar huiswerk toe.
„Bach is wel moeilijk" vind ze „maar als
je de moeite neemt er naar te luisteren is
het toch wel erg mooi".
Joke Mulmcester (16, h.b.s.) overtreft
Hannie in de duur van de piano-lessen.
Zes en een half jaar kreeg ze les, toen is
ze er maar mee opgehoudenze had geen
maatgevoel. We kunnen in ieder geval niet
zeggen dat het Joke aan volharding ont
breekt. „Bach vind ik nog niet mooi" zegt
ze voorzichtig „maar je smaak verandert
steeds, misschien ga ik het nog wel eens
heel erg bewonderen".
TIJDSCHRIFT
Jack Boon (17, kweekschool) is bij Jeugd
en Muziek gekomen om iets meer te leren
over klassieke muziek. Hij heeft sinds kort
pianolessen. Veel „verstand" van klassieke
muziek heeft hij nog niet, maar dat zal ze
ker wel gauw komen want belangstelling
heeft hij genoeg". Binnenkort gaat men
een tijdschrift voor Jeugd en Muziek op
richten en Jack wordt de hoofdredacteur.
We mochten al verklappen dat het „Tam
Tam" gaat heten.
Elsbeth van Tiel (15, m.m.s.) komt ook in
de redactie. Ze slaat geen bijeenkomst van
Acht leerlingen van de christelijke kweekschool te Middelburg gaven hun
mening over de vormingsweek te }>Hedenesse". Hélemaal rechts Janny Walra
ven, en Theo Tuan Eotta, zittend op de trap van beneden naar boven, Kees
Wisse, Gerda Pieters en Anneke van Strien en staande tegen de muur, Dig
Vleugel, Piet Meulmeester en Rineke Vleugel. (Foto P.Z.C
1III1IIIII1IIII1II1II1IIIIIIMIMIIIIII1II1I1II11IIIIIIIIIIIIIII1II1I1III1IIIIMII1I1IIIIII1III1I1111IMIIIIIIIIII1IIIII1I1IIT11I1T1IIIIIIII11I11IIIIII1I1III
Volgend jaar gaan er weer „persoonlijk-
heidjes" van de chr. kweekschool naar het
vormingscentrum te Cadzand. Voor de ze
vende keer.
Dach, Badings, Brubeck, Brassens...
over muziek raak je niet uitge
praat. Er zijn zoveel facetten en
steeds komen er weer nieuwe bij. De
elektronische muziek bijvoorbeeld of
de twist. Eindeloos kuil je er over
praten, dat hebben we aan den ore
ondervonden, toen we zeven jeugdige
muziekliefhebbers en -beoefenaars
een avondje bij elkaar hadden. Ze
zijn allemaal lid van de afdeling Mid
delburg van „Jeugd en Muziek", een
landelijke vereniging die lezingen,
concerten, bezoek aan musea en der
gelijke organiseert. Daarnaast be
staan de zgn. werkgroepen: een jazz-
groep, een gramo-club, een volks
dansgroep enz. In een propaganda-
folder staat het heel mooi: „De ver
eniging stelt zich ten doel de Neder
landse jeugd te brengen tot een in
tensief contact met muziek in al haar
verschijningsvormen".
In al haar verschijningsvormendan
komen we weer terug op die vele facetten,
op die veelzijdigheid. De mens is ook veel
zijdig (nemen we aan). Is het dan niet
vanzelfsprekend dat je, als je de mens
confronteert met muziek, je een keur van
meningen, stellingen en voorkeuren krijgt?
De een houdt alleen van jazz, en begrijpt
niet wat je aan Chopin kunt vinden. Een
ander is verrukt van Bach, maar kan
Brubeck toch niet waarderen.
Jeugd en Muziek is er, om dat wat je al
kent te ontwikkelen; maar vooral ook om
je in contact te brengen met dat wat je
niet kent, wat je niet begrijpt- „Jeugd en
Muziek" leert je luisteren.
Geregeld geven de verschillende afdelingen
(In Zeeland: Oostburg, Hulst, Goes, Mid
delburg en sinds kort Vïissingen) uitvoe
ringen en lezingen. Ze zijn niet alleen voor
de middelbare schooljeugd bestemd, al
komt het daar in de praktijk helaas wel op
Jeugd en Muziek over en heeft er niets dan
goede woorden voor. „Ik vind eigeniyk
alle soort muziek wel mooi" zegt ze. „Op
school hebben we net de Peer Gynt-suite
behandeld. Dat vooral vind ik op het ogen
blik prachtig".
Wordt er by jullie thuis nou veel naar mu
ziek geluisterd of wordt er muziek ge
maakt? vragen we vervolgens. En er is
er maar een, waarbij dat niet het geval is.
De rest heeft de belangstelling voor mu
ziek min of meer van huis uit meegekre
gen.
BAANBREEKSTER
Bij Willy Moermond (15, Goese lyceum) is
dat evenwel niet het geval. Zij is op het
gebied van de muziek thuis „de baan-
breekster". Misschien omdat ze op school
die achterstand opmerkté maar zeker ook
omdat ze die belangstelling voor muziek
in zich heeft, is ze lid fain Jeugd en Mu
ziek. Ze heeft er sindsdien al veel geleerd,
en thuis is ze bezig haar familie in het
enthousiasme en do kennis te laten delen.
Zo speelt haar jongere broertje op haar
initiatief, nu blokfluit. Willy houdt vooral
veel van de Franse chansons, bij voorkeur
Brassens. „De teksten van de liedjes zjjn
zo goed" vindt ze.
Op de foto zien jullie verder een meisje met
een vreemd instrument. Het is een kleine
alt-harp, die Connie Alberti (15, gymn.)
zelf maakte in een eerste proefkamp van
Jeugd en Muziek. Er zit werkelijk een heel
mooie klank in- Naast deze harp speelt
Connie ook al zes jaar piano. Ze is nog
maar een jaar lid van J. M. maar haar
enthousiasme leidde er toe dat ze dit jaar
tot voorzitster wordt gekozen. Chopin en
Schubert zjjn haar favoriete componisten.
„Muziek moet een liefhebberij bleven" zegt
ze beslist-
KRITISCHE GELUIDEN
Dat waren ze dan, de zeven vertegenwoor
digers van Jeugd en Muziek uit Middel
burg. Geen van hen kon, op mijn vragen,
een kritisch geluid laten horen over do
vereniging. Alleen vinden ze het jammer
dat het grootste deel van de leden bestaat
uit middelbare schooljeugd. Maar ligt dat
niet aan een verkeerd opgezette propagan
da?
Kritische geluiden klonken wel toen ik be
gon te praten over elektronische muziek.
„Dat is geen muziek meer, dat is con ma
chine". „Koud, verward". „Afstotend".,
„Net zoiets als een clavecimbel in een
stuk van Bach". Op mjjn vraag of ze dan
wel eens goed geluisterd hadden naar bij
voorbeeld een compositie van Badings,
klonk het: „Wel eens een stukje". Mis
schien een suggestie voor de leiding van
Jeugd en Muziek aan deze soort muziek
(desgewenst tussen aanhalingstekens) een
avond te wijden?
T moet niet schrikken hoor wannneer U onze school binnenkomt, want
het is een vreselijk oud gebouw". Dit vertelde directeur N. Verboon
van de christelijke kweekschool voor onderwijzers en onderwijzeressen te
Middelburg ons in een telefoongesprek, toen we een afspraak maakten
voor een bezoek aan deze school. En we hielden inderdaad ons hart vast
toen we deze week in de provinciale hoofdstad de Heerengracht opwan
delden en er naar een oud gebouw zochten. De heer Verboon had niets
teveel gezegd. De eerste stap door de grote groene deur zei ons genoeg.
We kwamen in een schoolruimte waar het er alles behalve licht, fris en
fleurig uitzag. „Alleen al het schrij\en van een reportage over dit gebouw
zelf moet al de moeite, waard zijn", mijmerde een van de leraren in de le
raarskamer achter een kopje thee!
We Heten de mijmerende meneer in het
stoffige vertrek achter want we hadden
ten slotte wel wat anders te doen: namelijk
meningen peilen van leerlingen, die enige
weken geleden een zestal dagen hadden
doorgebracht op het vormingscentrum He-
denesse te Cadzand. Niet minder dan 45
eerstejaars-leerlingen hebben daar met
elkaar nader kennis kunnen maken. En dat
gebeurde niet zo maar oppervlakkig.
Eigenlijk ging het spelenderwy's. Of noem
het werkenderwijs. Thema voor deze vor
mingsweek was „De veranderde samenle
ving". Vijf dagen lang trokken de 45 toe
komstige leerkrachten met elkaar op. Zo
gingen ze met groepjes op verkenning,
verrichten in groepsverband corveewerk
zaamheden, vormden teams om in de
streek op zoek te gaan naar vormen, ge
bruiken en tradities, volgden lezingen de
den aan vrije expressie en aan sport en go
ten te zamen ten slotte de uit lezingen ver
zamelde gegevens in spelvorm, waarmee
men die zelfde week nog op de planken
kwam. Of het verblijf voor deze jonge
mensen zoden aan de dijk heeft gezet-
Nou-en-of. „Het is van zoveel pedago
gische waarde", zegt de heer Verboon er
zelf van.
Na eerst nog enige weken als vreemde
mensen bij elkaar in een klas te hebben ge
zeten vertrokken de „persoonlykheidjes"
naar Cadzand. Als een heterogeen gezel
schap. Heel anders was het toen ze terug
kwamen. Toen was er een hechte homoge
ne vriendschapsband ontstaan".
heeft gevonden. „Fantastisch" zegt ze. „Al
werden naar mijn smaken de onderwerpen
iets te oppervlakkig behandeld.
Maar we hebben nu eens over onderwerpen
kunnen spreken waar je anders nooit toe
komt" zo gaat ze verder. „Ook krijg je zo
een idee hoe anderen over verschillende
dingen denken. Volgens Janny werd er iets
te ingewikkeld verteld door sommige spre
kers. De lezing over de veranderde positie
in Europa heeft ze aandachtig gevolgd. Er
werd over zaken verteld die ik nog niet
kende en waarvan ik zelfs helemaal niet
wist hoe het allemaal in elkaar zat". De
discussie na de lezing over „De wereld
kerk" vond ze interessanter dan de lezing-
zelf- Freek Dieleman uit Biervliet is naar
de mening van Janny erg duidelijk geweest
in zijn praatje over de moderne schilder
kunst. „Eerst vond ik niets aan die mo
derne kunst. Nu begrijp ik, dat het meer is
dan een beetje geklodder met verf en vind
ik het niet meer gek om naar een modern
stuk te kijken. En ik zal er ook niet lan
ger om lachen.
Gerda Pieters (16) uit Vïissingen is zo mo
gelijk nog korter in haar antwoord dan
Janny Walraven. „Knal" vond ze het in
Cadzand. „Jammer van al die typische
vaktermen die in sommige lezingen veel
vuldig gebruikt worden. Voor de rest alles
De schilderkunst is voor haar niet langer
interessant".
meer onbegrijpelijk. „En vergeet vooral die
leuke volksdansen niet", voegt ze er ten
slotte aan toe.
Prettig vond de 18-jarige Piet Meulenberg
uit Biggekerke de sfeer op het vormings
centrum. We kregen er meer saamhorig
heidsgevoel. Theo Tuan Kotta (19) en de
16-jarige Anneke van Strien uit Middelburg
kwamen samen met hetzelfde antwoord.
„Harstikke fijn!".
We hebben met elkaar een prettige tijd
doorgemaakt, zo gaat klas-vertegenwoor
diger Theo verder. Ik zou er direct weer
terug naar toe willen. We hebben ook al
plannen om nu eens buiten schoolverband
naar Hedenesse te gaan. In de vakantie
misschien. Ja weer op de fiets. „Moderne
kunst?". Het zegt me niets, zegt Theo-
Nee hoor, ook nu na die vormingsweek
nog niet. Geef mij maar de oude meesters.
Rembrandt of zo".
neke Vleugel (16) uit Goes er ten slotte
„Enig hoor, die leuke sfeer daar", zegt Rï-
van. Al gingen sommige lezingen helemaal
langs me heen". Sprekende over de cause
rie „Het evangelisatorïsche lied van van
daag" zegt ze: „Ik had wel graag wat
meer gezongen."
Machtig interessant vond ze de openharti
ge gesprekken. En over de moderne kunst
„Je gaat er nu wat meer bij denken".
Ze stonden er allemaal versteld van dat de
spelen 's woensdags en vrijdagsavonds on
danks een betrekkelijk korte tijd van voor
bereidingen toch nog zo goed uit de verf
kwamen. „Het leek wel of we ineens veel
meer durfden", vertelt de een. „We kwa
men toen pas echt los" zegt de ander. „We
kregen opeens meer verantwoordelijkheids
gevoel" voegt een derde eraan toe. Na wel
ke uitlatingen er een gerede aanleiding be
staat aan te nemen dat deze acht toekom
stige leerkrachten en ook de andere 37
die een bezoek brachten aan Hedenesse
beslist niet met hun duimen hebben zitten
draaien maar een zeer leerzame periode
hebben doorgemaakt. De uitwerking van
dit bezoek? „Heel goed te merken. Het
werkt daarbij nog als een repeterende
breuk ook" merkte directeur Verboon op.
jarige debutant Johan Gyzel uit Biezelïnge, de 25-jarige Piet Rijn
uit Schore, de 27-jarige Piet Ganzeman uit Kapelle en de 24-
jarige Wim Hïrdes uit Krabbendyke.
Jaap de Jager is voor zijn landbouwschuur in het geluk
kige bezit van een tegelpleintje, weliswaar van bescheiden afme
tingen, maar juist groot genoeg om desnoods een twintigtal jeug
dige knapen vrije oefeningen te laten doen. „Discipline moet er
een beetje zijn", zegt De Jager, „en er is er wel eens een afge
vallen, omdat hij niet luisterde en maar op eigen houtje wat
deed". Daarom stelt Jaap de Jager zich op voor de groep trai
nende schaatsers, die hun rollers nog even in de schuur hebben la
ten liggen, en geeft zijn commando's. Intensief doet hij zelf alle
oefeningen mee en daarom wil een laconieke opdracht als „En
nu twintig diepe kniebuigingen" er wel eens wat gesmoord uit
komen, want het kost toch nog heel wat inspanning. Jaap dé
Jager doet dat alles, „omdat ik er aardigheid in heb en het wed-
strijdschaatsen in Zeeland toch ook wat omhoog gebracht moet
worden", zoals hij zelf zegt.
Tarenlang is het soms een uitzichtloze training geweest. In
J augustus begon dan de training, in september, oktober, no
vember hield men dapper vol. maar als het in december en ja
nuari dan maar bleef kwakkelen en het weer eens een ijsloze
winter werd, wilde de animo er wel eens uitgaan. Dat is nu
allemaal anders, nu er kunstijsbanen in Amsterdam en Deven
ter zijn. „Ook al komt er in Zeeland dit jaar geen ijs, dan zal
toch het kampioenschap van het gewest Zeeland worden verre
den", weet Jaap de Jager nu al, „want dan gaan we naar Am
sterdam". Als de schaatsers na hun vrye oefeningen dan ook
hun rolschaatsen aanschieten, weten ze zeker, dat ze dit sei
zoen ook nog eens de echte ijzers kunnen onderbinden. Boven
dien zullen al die Zeeuwse schaatsers enkele keren per maand in
Amsterdam gaan trainen. De Jager heeft een auto, De Roo heeft
een auto. „Och, en als we dan met zijn allen gaan, is het zo
duur niet", zegt De Jager.
Daarom trainen de Zuidbevelandse schaatsers vastberaden twee
maal twee uur per week. „En ze krijgen ook nog flink wat huis
werk mee", zegt Jaap de Jager, die het ondanks z(jn 36 jaar
toch weer ernst is, want hij is niet van plan zich zonder slag
of stoot te laten onttronen als Zeeuws kampioen. Overigens
wordt er niet alleen in Kapelle-Biezelinge getraind. „Een van
m'n gevaarlijkste concurrenten is nog altijd m'n neef Kees de
Jager uit Wolphaartsdijk, die ook weer aan zijn training begon
nen is", bekende Jaap de Jager. En ook in Zeeuwsch-Viaande-
ren, met name in het westelijk deel, zijn er nog heel wat rivalen.
Nu al weet Jaap de Jager ook, dat er heel wat Zeeuwse schaat
sers naar de elfstedentocht zullen gaan, als die tenminste weer
gehouden kan worden. Jaap de Jager en Jan Blok uit Krabben
dyke zullen dan zeker van de partij zijn.
De kunstijsbanen openen nog meer perspectieven voor de
Zeeuwse schaatsers. Zo heeft Jaap de Jager in Deventer
bij do opening van de kunstijsbaan daar al contact gelegd voor
een wedstrijd tussen een Zeeuwse ploeg en een oostelijke ploeg.
En daarmee krygen de donkere „vogels", die 's avonds door de
duisternis langs de Zeeuwse wegen scheren, meer gelegenheid
hun vleugels nït te slaan...
Duits en Aarde (-dgshdlucmfwijshrdluschrdl
Ook de heer J. C. Beimers docent Frans,
Duits en Aardrijkskunde vond dat de
eerstejaars-leerlingen ook dit jaar weer
uitstekende ervaringen hebben opgedaan in
Cadzand. „Daar is zeer nuttig werk ver
richt", zei hy. Zelf woonde deze leraar het
programma eveneens enige dagen by. Ook
de leerlingen waren eenstemmig van me
ning dat deze vormingsweek beslist geen
verloren tijd is geweest.
De spontane reacties lieten aan duidelijk
heid niets te wensen over. In de klas en op
het sportveld hebben we aan acht kweek
schoolleerlingen gevraagd hun meningen
nog eens apart weer te geven. We laten ze
hieronder volgen.
„Bijzonder geslaagd", noemt Kees Wisse
(17) uit Kapelle Biezelinge de vormings
week. „En ontzettend veelzijdig" voegt hij
er aan toe. Jammer vindt hy het dat op
vragen, die op de man af gesteld werden,
geen regelrecht antwoord kwam.
De lezing „En de akker is de wereld"
waarin de veranderde 'positie van Europa
in de wereld van vandaag werd geschetst
boeide mij wel het meest- Dat komt
misschien wel omdat, ik me zo voor politiek
interesseer. Ook het corveewerk er tussen
door vond ik leuk. Anderen blijkbaar niet.
Die probeerden er tussenuit te knijpen".
Kees is verder tijdens deze vormingsweek
te weten gekomen, dat volksdansen hele
maal niet saai zijn. Nogmaals het was voor
mij een geslaagde week", verklaart hij.
„Erg leerzaam hoor", zegt Dig Vleugel
(16) uit Wolphaartsdijk ervan. Ook op het
gebied van manieren aan tafel en de om
gang met elkaar. Dig kent de sfeer op He
denesse al zo'n beetje. Met de „instuif" is
hij er namelijk al eens op bezoek geweest.
„Ik heb mijn medeleerlingen nu eens op een
andere manier nader leren kennen. En dat
ging zomaar tussendoor. Tijdens het
groepsgesprek net zo goed als tijdens de
corveewerkzaamheden". Niet zo prettig
vond Dig het dat er in de lezing „Zeeuwse
mijmeringen" waarin gesproken werd
over de veranderingen in de eigen provin
cie zoveel met „geleerde woorden"
werd gesmeten.
Belangstellend heeft ook Dig geluisterd
naar de causerie over het evangelisatori-
sche lied van vandaag. Jammer dat we
toen zo weinig konden zingen.
De 15-jarige Janny Walraven uit Rilland-
Bath heeft maar een woord nodig wanneer
we vragen hoe ze het verblijf op Hedenesse
(Van onze sportredacteur)
Jn de kille, vlokkerïge mistj die de duisternis van de nog
vroege avond somber maakt, doemen donkere gedaanten
op als grote, angstaanjagende, wiekende vogels. Gediscipli
neerde vogels op een rij. Ineengedoken scheren ze over het
fietspad langs de rijksweg door Zuid-Beveland, ergens tussen
de Smokkelhoek en de Vlakebrug. Automobilisten kijken ver
baasd opzij als het licht van hun koplampen vluchtig over
de vreemd gekromde gedaanten glijdt. Over het grijze, gladde
beton razen de auto's zo snel voort, dat de man, die met een
lichte voetbeweging deze snelheid ontkefent, niet eens weef
wat of wie of hoe die gedaanten zijn. De veel langzamere
fietsers en bromfietsers zien het wel. En de oplossing van hef
kleine mysterie is simpel: hef zijn Zeeuwse schaatsers, die aan
hun „droogtraining" bezig zijn.
Wie hen voor het eerst over het fietspad ziet scheren, tuurt
even met verbazing naar de grond. Neen, toch geen ijs.
Niettemin glijden ze met een zwierige, soepele slag vooruit, doen
het bekende „beentje-oyer" in de bochten en handhaven onge
veer de snelheid van een haastige fietser. Zij trainen dan ook
op speciale schoenen met hardrnbberen rollers. Twee rollers on
der iedere schoen. Goedkoop zijn die trainingsattributen niet:
zestig gulden per paar. „En om de haverklap moeten er nieuwe
rollers onder", vertelde ons de 32-jarige Jaap de Roo uit Schore,
broer van wielrenner Jo de Roo en vorig jaar tweede by het
Zeeuwse schaatskampioenschap (lange baan). Vandaar dan ook,
dat men het nog eens wil gaan proberen met rollers van het byna
onverslijtbare nylon.
De man, die bijna jaarlijks het initiatief voor deze droogtraining
neemt, mag zich in deze provincie op enige beroemdheid verheu
gen: de nu 36-jarige Jaap de Jager uit Biezelinge. Vijfmaal deed
hij mee aan het kampioenschap van Zeeland op de schaats (lange
baan) en vijfmaal werd hij kampioen: in 1947, in 1950, in 1954,
in 1960 en in 1961. Al in augustus begon hij weer met de trai
ning. Eerder al had hij een heel groepje jongens uit Kapelle, uit
Biezelinge, uit Goes, uit Schore, uit Krabbendijke warm gemaakt
voor deze koude sport. En zo langzamerhand is zijn boerderij
vlak bij de Zeeuwse spoorlijn in Biezelinge een soort Bevelands
trainingscentrum voor schaatsenrijders geworden.
Iedere maandagavond en vrijdagavond komen de Bevelandse
wedstrijdschaatsers naar zijn boerderij. Daar is dan Jaap de Roo
uit Schore, al 32 jaar, maar waarschijnlijk weer de grootste be
dreiging voor de titelhouder Jaap de Jager. In het seizoen
1961-1962 werd De Roo op de Zierikzeese ijsbaan tweede en nu
traint hy om nog een stapje hoger te komen... En verder komen
ook nog: de talentvolle 23-jarige Ko Goeree uit Biezelinge, al
eens vijfde bij de Zeeuwse kampioenschappen, de 23-jarige Ko
Bruggeman uit Goes, de 17-jarige debutant Daan Koonians uit
Kapelle, de 16-jarige debutant Nico Lokerse uit Kapelle, de 15-
Het groepje leden van de Jeugd en Mn- berti, Willy Moermond en Elsbeth van Tiel.
ziek, van links naar rechts Jack Boon, Op de grond zit Connie Alberti.
Joke Meulmeester, Hannie Visch, Ferd Al- (Foto P.Z.C.)
