Het
Wachten
DE FRANSEN
HOOFDPIJN
ASPRO
uos&j
Veilig Normandië
Slopi
en
La Madeleine
Geen dividend bij
Hooimeijer en Zn.
KALONDJI IS
IN KATANGA
ZUIDAMERIKAANSE GAST.
GEEN AFBRAAKVERSCHIJNSELEN
MAAR GROEISTUIPEN IN A.R.P
GOUDEN BLADZIJDE IN BOEK VAN
DE JAZZ VOORGOED OMGESLAGEN
WILT U
MEER
WETEN
OVER
BOCAL
HAARDEN
BON
MAANDAG 15 OKTOBER 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
nAIVWWVWVWWVAniVVUWVMVVWVVVVWWVWWVVVVVVVWWUUVVVWWVVVVVVVVVIAIVVVVVVVVVI/VWWWWWWVVVWWWWWVWVVVVV
JgBpf g JV' -
JStkse&fit l!
In het licht van de vroege morgen waren
de Normandische stranden in mist ge
huld. De buien van de vorige dag waren in
een gestage motregen overgegaan, die alles
doorweekte. Achter de stranden lagen de
oude, onregelmatig gevormde velden, waar
op talloze slagen waren geleverd en nog
veel méér zou worden gevochten.
In het huis van zijn moeder, op een heuvel
die over het slaperige dorpje Vierville uit
zag, stond de 31-jarige advocaat Michel
Hardelay in de huiskamer voor het raam
en keek door zijn verrekijker naar een
Duitse soldaat, die op een dikke boeren-
knol de weg naar de kust afkwam. Aan
weerszijden van zijn zadel hingen verschei
dene blikken bussen. Het was een bespot
telijk gezicht: het massieve achterste van
het paard, de dansende bussen, maar het
gekste was wel de emmervormige helm van
de soldaat!
Terwijl Hardelay toekeek, reed de Duitser door
het dorp, voorbij de kerk met zijn hoge slanke
torenspits, tot bij de betonnen muur die de hoofd
weg van het strand scheidde. Toen steeg hij af en
greep alle bussen op één na. Opeens doken 'n stuk
of drie, vier soldaten op geheimzinnige wijze tus
sen de klippen en steile rotsen op, namen de bus
sen in ontvangst en verdwenen weer. Met de
overgebleven bus klom de Duitser over de muur
en liep naar een grote, roodbruin gekleurde zo-
mervilla, die omgeven was door bomen die aan
weerszijden van de boulevard aan het eind van
het strand stonden. Daar knielde hij neer en reik
te de bus aan een paar wachtende handen, af
komstig van iemand die zich in het souterrain
van het huis bevond.
Dit speelde zich elke morgen precies eender af.
De Duitser was nooit te laat; altijd op dit tijdstip
bracht hij de morgenkoffie naar het laatste huis
van Vierville. De dag was nu begonnen voor de
mannen in de kazematten op de klippen en in de
gecamoufleerde bunkers aan dit einde van het
strand een enigszins gewelfde strook zand, die
er vredig uitzag en door de wereld de volgende
dag als OMAHA-strand bekend zou worden, een
van de twee Amerikaanse landingsstroken.
weten dat het huis morgen op dinsdag 6 juni
zou worden gesloopt.
Om half 7 draaide Hardelay de radio aan om
naar de B.B.C.-nieuwsuitzending te luisteren. Dal
was verboden, maar evenals honderdduizenden
Fransen trok hij zich niets van het verbod aan.
Dit was óók een wijze van verzet. Toch reduceer
de hij de stem tot gefluister. Zoals gewoonlijk las
„Kolonel Engeland" Douglas Ritchie, die men
als de spreekbuis van 't Opperste Hoofdkwartier
der Geallieerde Expeditionaire Strijdmacht kende
na het nieuws een belangrijke mededeling voor.
„Vandaag, maandag de 5de juni", zei hij, „draagt
de opperbevelhebber mg op het volgende te zeg
gen: door middel van deze uitzendingen bestaat
er nu een rechtstreekse verbinding tussen de
opperbevelhebber en U in de bezette landen
Mettertijd zullen er instructies van het allergroot
ste belang worden gegeven, maar het zal niet
mogelijk zijn die altijd op een van te voren aan
gekondigd tijdstip te verstrekken; daarom moet
U de gewoonte aannemen om altijd, of bij toer
beurt met uw vrienden, op alle uren van de dag
te luisteren. Dit zal niet zo moeilijk vallen als het
klinkt..." Hardelay vermoedde dat de „instruc
ties" iets te maken zouden hebben met de invasie.
Iedereen wist dat de invasie op komst was. Hij
i dacht dat de geallieerden daar, waar het Kanaal
op zijn smalst was, dus bij Duinkerken of Calais,
waar havens waren, zouden aanvallen. Maar
zeker niet hier.
E'en eind verder aan de kust, aan de rand van
■*-" Colleville, deed de 40-jarige Fernand Broeckx
wat hjj elke morgen om half zeven deed: hy zat
in zijn lekkende schuur met een afgezakte bril en
met gebogen hoofd naast een koe en spoot dunne
straaltjes melk uit de uier in de emmer. Zijn
boerderij stond dwars langs een smalle modderige
weg, bovenop een kleine heuvel nauwelijks 700 m
van de zee verwijderd. Hij had reeds een lange
tyd niet meer op die weg of op het strand ge
lopen niet sinds de Duitsers weg en terrein
hadden afgesloten.
Hjj had nu al vijf jaar in Normandië geboerd. In
de eerste wereldoorlog had Broeckx, die een Belg
was, moeten toezien dat zijn huis verwoest werd.
Dat had hij nooit vergeten. En in 1939, toen de
tweede wereldoorlog uitbrak, had hij er dadelijk
Michel Hardelay wist dat het precies 6 uur 15 zijn kantoorbaan aan gegeven en was hij met zijn
/.m. was. Hij had het ritueel al vaak aanschouwd.
De soldaat legde elke morgen drie kilometer af
en Hardelay vond het altijd een nogal komisch j
vrouw en dochter naar Normandië verhuisd, waar
ze veilig dachten te zijn.
15 km verder, in de kathedraalstad Bayeux,
zicht, deels omdat de soldaat er zo gek uitzag en maakte zijn knappe 19-jarige dochter Anne Marie
deels omdat hij het vermakelijk vond, dat er van zich gereed om naar de school te gaan, waar zij
de veel geroemde efficiency der Duitsers niet veel kleuteronderwijs gaf. Zij verlangde naar het eind
terecht kwam, als het er alleen maar om ging de
mannen in de bunkers van koffie te voorzien.
Maar Hardelays geamuseerdheid droeg een grim
mig karakter. Evenals alle Normantiiërs had hij
de Duitsers lang gehaat en nooit zo fel als nu.
Gedurende enkele maanden had Hardelay de
Duitse troepen en bataljons dwangarbeiders
zien graven, wroeten en gangen maken in het
gehele rotsachtige terrein langs het strand en op
de klippen aan weerszijden, waar het strand ein
digde. Hij had gezien dat zjj een woud van ver
sperringen in het zand plaatsten en duizenden
dodelijke, gemene mijnen ingroeven. En dat was
nog niet alles. Grondig methodisch hadden zy de
rij aar ge roze, witte en rode zomerhuisjes en
villa's, die aan de voet van de rotsen langs het
strand lag, vernield. Nu waren er nog slechts 7
van de 90 over.
Ze waren niet alleen gesloopt om het schootsveld
der kanonnen te zuiveren, maar ook omdat de
Duitsers het hout nodig hadden om hun bunkers
mee te bekleden. Van de zeven huisjes, die er nog
stonden, was het grootste een stenen huis, dat
het gehele jaar bewoond kon worden het eigen
dom van de familie Hardelay. Enkele dagen te
voren had hij officieel aanzegging van de Orts-
kommandant gekregen, dat dit huis zou worden
gesloopt. De Duitsers vonden dat zij de stenen
nodig hadden.
Hardelay vroeg zich af, of misschien iemand op
een of ander militair kantoor de order weer zou
Intrekken. In sommige opzichten waren de Duit
sers dikwijls onberekenbaar. Maar dat zou hy
binnen 24 uur zeker weten: men had hem laten
Weinig konden' de bewoners van het
Normandische kustgebied vermoeden,
dat binnen een dag hun steden en dorpen
door lucht- en scheepsbombardementen
tot gruis zouden zijn vermorzeld.
van de dag, want dan begon de zomervakantie,
die ze op de boerderij zou doorbrengen. Zij wilde
morgen de tocht naar huis per fiets afleggen.
En morgen zou ook een lange, slanke Amerikaan
van Rhode Island, die ze nooit eerder had ont
moet, daar aankomen; hij zou op het strand lan
den, ongeveer op de hoogte van haar vaders
boerderij. Met die man zou ze later trouwen.
Langs de gehele Normandische kust ging ieder
een gewoon aan het werk. De boeren werkten op
het veld, ze verzorgden hun appelboomgaarden
en hun wit-met-bruin gevlekte koeien. In de klei
ne dorpen en stadjes werden de winkels geopend.
Voor iedereen was dit een dag, die leek op elke
andere dag gedurende de bezetting.
Jn het gehucht La Madeleine, dat achter de dui
nen en het uitgestrekte strand lag, dat spoedig
als UTAH bekend zou staan, opende Paul Ga-
zengel zoals gewoonljjk zyn kleine winkeltje en
café, hoewel er bijna niets omging.
Er was een tyd geweest dat Gazengel in zyn. on
derhoud had kunnen voorzien toen verdiende
hy niet veel, maar toch genoeg voor zyn vrouw
Marthe, zyn 12-jarig dochtertje Jeannine en zich
zelf. Maar nu was de gehele kuststrook afgeslo
ten. De gezinnen, die pal aan de kust woonden
ongeveer van de mond van de Vire (die vlakbij
in de zee uitstroomde) tot waar het schiereiland
van Cherbourg ophield waren geëvacueerd.
Alleen zij, die boerderijen hielden, hadden mogen
blijven. Het beslaan van de caféhouder hing nu
af van zeven gezinnen, die in La Madeleine wa
ren achtergebleven en enkele Duitse troepen in
de buurt, aan wie hij gedwongen was te leveren.
Gazengel zou graag zijn weggegaan. Terwijl hy
in zijn café op de eerste klant zat te wachten,
wist hij niet dat hij binnen 24 uur een reis zou ma
ken. Hij en alle andere mannen van het dorp zou
den worden opgepakt en naar Engeland worden
gestuurd, ter ondervraging.
Eén van Gazengels vrienden, de bakker Pierre
Caldron, hield zich deze morgen met ernstiger
problemen bezig. In de kliniek van dr. Jeanne in
Carentan, 16 km van de kust, zat hij bij het bed
van zijn 5-jarig zoontje Pierre, van wie zojuist
de tonsillen verwijderd waren. Omstreeks het
middaguur onderzocht dr. Jeanne de kleine Pierre
opnieuw. „U hoeft zich over niets bezorgd te ma
ken", sprak hij tot de bezorgde vader. „Het gaat
best met 'm. U kunt 'm morgen mee naar huis
nemen". Maar Caldron dacht even na. „Nee", zei
hij. „Ik denk dat zyn moeder het prettiger zal
vinden, als ik onze Pierre vandaag thuis breng".
Een half uur later was Caldron, 'met de kleine
jongen in zyn armen, op weg naar zijn huis in het
dorp St.-Marie-du-Mont, dat aan het UTAH-
strand lag, waar op D-Day de parachutisten con
tact zouden maken met de manschappen van de
4de divisie.
(wordt vervolgd)
Van Holkema en Warendorf
UWVVVWUVVVUWWVUVWVUVWAn/VVVVWVWUWIAM/VWVVWVVWVVfAIVVWVVUVWUVVWWUVVVUWVVUVUVVUWVUVUVUUUUVyAAAAA/UVVWUWVAfVUVWUVUWUV
Hoogconjunctuur in
de E.E.G. in
1963 ten einde
Do meeste aanwijzingen voor de eco
nomische ontwikkeling in Europa hou
den voor 1963 een einde ln van de thans
heersende hoogconjunctuur in de Euro
pese Economische Gemeenschap. Naar
de mening van de E.E.G.-commissie kan
de economische expansie echter toch be
trouwbaar worden genoemd. De vice-
resident van de E.E.G.-commissie, Ro
ert Marjolin, deelde dit mede op een
persconferentie in Brussel.
De beschuit- en koekfabriek a. Hool-
meyer en Zonen N.V. in Barendrecht
zullen over 1961 geen dividend uitke
ren, hoewel er een bestuursvoorstel was
van vyf procent in aandelen uit de
agio-reserve, waarmee men op symboli
sche wijze uiting wilde geven aan het
feit het dieptepunt, als een gevolg van
de Hille-transactie te zijn gepasseerd.
De aandeelhoudersvergadering gaf ech
ter do voorkeur aan dividcnd-passerlng.
„Schathst" voor
onderoriwikkelde
lalden
Prof. dr. j. Tinbrgcn heeft gepleit
voor het instellen an een „internatio
nale schatkist" all onderdeel van een
krachtiger en niftr consequente poli
tiek voor de liulp hn de onderontwik
kelde landen.
In een voordracht tr gelegenheid van
het tienjarig bestan van het „In
stitute of Social Styles" in Den Haag
verklaarde hij, dat dit internationale
fonds zou moeten VSrden bestemd voor
'o in de vorm vy schenkingen. De
!.-leden zouden Har rato van hun
bijdragen aan de Wfeldorganisatie gel
den voor dit fonds eschikbaar moeten
stellen. De schcnkiqen uit de interna
tionale schatkist zoden moeten wor
den bestemd voor pojecten waarvoor
geen steun voor besaande organisaties
als het „internationfe agentschap voor
ontwikkeling" van het Internationale
Monetaire Fonds ka worden verkre
gen.
Een boer in Jouc-EJjui, in West-Frank
rijk. is door wespen dodgestoken toen hjj
bij het ploegen een wipenncst verstoorde.
De man werd vele m^n jn zyn hals ge
sloken en stikte.
Albert Kalondji, die zichzelf tot koning
van de Kongolese diamantprovincie
Zuid-Kasai heeft uitgeroepen, is
in Elisabethstad aangekomen, nadat
hij uit de macht der centrale regering
A/VWWVWWVWUVUWWVUWWU
neem 'ASPRO'
'Aspro- bevat alles
om u snel van uw
pijn af te helpen.
Veilig en verantwoord.
2 'ASPRO'5 -en
ttifeïtioeeb fit.'
„REGERINGSSTEUN VOOR
ONTWIKKELINGSARBEID
VAN PARTICULIEREN"
Naar de mening van een studiecommis
sie behoort het ontwikkelingswerk in dc
achterblijvende landen, voortkomende
uit particulier initiatief, door de staat
te worden gesteund. Zo'n beleid is in de
huidige mondiale verhoudingen conse
quent. De nood eist immers de inscha
keling van alle krachten, terwijl juist
op het gebied van de ontwikkelingshulp
in zijn sociale, educatieve culturele en
maatschappelijke aspecten het particu
lier initiatief zeer vruchtbaar werkzaam
kan zyn.
Dit staat in het rapport, dat de com
missie aan het partijbestuur van de Ka
tholieke Volkspartij heeft toegezonden.
De commissie werd gevormd door lui
tenant-generaal b.d. Th. E. E. H. Ma
tron, G. Gielen, mej. mr. J. C. H. H. de
Vink, C. F. Kleisterlee, pater Th. Stel
tenpool S.V.D., pater dr. mag. J. G.
Stokman O.FM., mr. F. J. G. baron van
Voorst tot Voorst en mr. J. Th. M. de
Vreezen. Zij komt tot de conclusies, dat
er een vertegenwoordigend orgaan van
het particulier initiatief in Nederland
moet komen. Voorts suggereert de com
missie een aantal nadere regelingen, die
noodzakelijk zijn bij een te voeren subsi
diebeleid. Tenslotte worden door de
commisise enige opmerkingen gemaakt
over het niet beperken van de hulp van
regeringswege tot financiële bijdragen.
De regering zou belemmeringen kunnen
wegnemen, die het ontwikkelingswerk
bemoeilijken, en zij zou maatregelen
kunnen treffen, opdat het werk de opti
male ontwikkelingskansen worden ge
geven.
Het hierboven afgebeelde dier, beiconer van het reptielengebouw van de
dierentuin van Antwerpen, roept bij ons de herinnering op aan een vuur-
spuwende draak, zo bekend dank zij de Chinese gravures. Het gaat hier om
een hagedis, een zeer grote hagedis, die hier zijn lange gespleten tong uit
steekt: de Teju, (Tupinambis teguixin Linnaeus)). De Teju komt voor in
Uruguay, in Brazilië en in Guyana. Het dier heeft de gewoonte zijn eieren
te leggen in termietennesten, waarvan het de opening eerst vergroot, en
deze daar achter te laten. De termieten herstéllen zo spoedig mogelijk
de geleden schade. Het uitbroeden van de eieren heeft plaats door de
warmte in het termietennest.
WWWWWUVUWWUVWWUVWWlAAAAn/WUVtAAAn/l/UWWVi
VOORZITTER DR. BERGHUIS:
Gunstig oordeel
over kabinet-
De Quay
(Van onze parlementaire redacteur)
Het was te verwachten, dat de
voorzitter van de Anti-Revolutio
naire Partij, dr. W. P. Berghuis
zaterdag in Utrecht in de rede,
Waarmee hij het partijconvent van
de A.R.P. opende, aandacht zou
schenken aan de moeilijkheden, die,
men op het ogenblik in eigen gele
deren ondervindt. Hij heeft dat in
derdaad gedaan en wel op een
uiterst voorzichtige en enigszins
bedekte wijze.
Hij erkende dat er in de laatste paar
jaar nog al onstuimige dingen in de
a.r.p. zijn gebeurd. Hij noemde het ont
staan van dë kabinetscrisis in december
1960 en het in het afgelopen jaar door
de a.r.. gevoerde Niêuw-Guineabeleid.
Er is by tijd en wijle nog al wat deining
over ontstaan in eigen kring en er is
daardoor soms ook bij niet weinigen on
gerustheid gerezen over het welzijn van
de partij, aldus dr. Berghuis.
Schrikachtig
Men is de laatste tijd in Antirevolutio
naire kring wat schrikachtig geworden
•en dat werkt ook door, aldus de heer
Berghuis, op punten zoals bijvoorbeeld
ten aanzien van het niet-terugkeren van
bepaalde kamerkandidaten. Door dit al
les was hij echter allerminst bezorgd en
pessimistisch over de toekomst van de
A.R.P. en van de christelijke politiek.
Als men beweert, dat de A.R.P. in
een crisis verkeert, dan wilde de heer
Berghuis dit alleen zo verstaan, dat
de partij bezig is zich te ontworste
len aan de verstarring die haar in de
eerste jaren na de tweede wereldoor
log bedreigde. En dat zij bezig is de
bocht te nemen naar de tijd, waarin
de antirevolutionairen zeer reëel
leven en waarin zij zich met dezelfde
geestelijke opdracht als die van het
verleden naar de toekomst richt.
Wat thans in de a.r.p. in beweging ïl,
zijn geen afbraakverscliijnselen, maar
groeistuipen. Moeilijkheden zijn daarvan
de begeleidende verschijnselen.
De heer Berghuis deelde mee, dat hij
uitvoerig met prof. Zijlstra had gespro
ken over diens voornemen geen politieke
functie meer te aanvaarden. Hij respec
teerde zijn beslissing en sprak de hoop
uit dat prof. Zijlstra de A.R.P., wanneer
de gelegenheden ziel
zal kunnen dienen.
zijn kiezers over de gehele lijn iets „my
thisch" hebben, vond hij.
Gunstig oordeel
De balans opmakend van de werk
zaamheden van het kabinet-De Quay
kwam de heer Berghuis tot een gun
stig oordeel. De drie christelijke par
tijen hebben het goed met elkaar
kunnen vinden.
Over de liberale medewerking was hij
minder tevreden. Men wist niet altijd
waar men met de V.V.D. als rege
ringspartij aan toe was:
Aan speculaties over een toekomstig
deelnemen van de P.v.d.A. aan de rege
ring wilde hij niet meedoen. Wel wilde
hij tenslotte zeggen dat indien het even
tueel die kant zou opgaan en dus in fei
te het eerste na-oorlogse bewind zonder
socialisten reeds na vier jaar zou eindi
gen, dit |n wezen zou wijzen op een po
litieke mislukking van het regeren zon
der socialisten en op een bijzondere en
wellicht onevenredige versterking van
de positie van de Partij van de Arbeid.
Begrip
van Leopoldstad was ontsnapt.
Volgens een Katangaanse woordvoerder
verwacht men, dat een 100.000 vluchte
lingen hem naar Katanga zullen volgen.
Verleden week werd gemeld, dat Ka-
londji uit huisarrest in Eakwauga, de Dc antirevolutionaire partüvoorsitter
hoofdstad van Kasai, was ontsnapt. Zijn zette verder uiteen dat de A.R.P. bij de
regime is door het Kongolese nationale I kamerverkiezingen van 1963 met ver
leger omvergeworpen schillende lijstaanvoerders zal uitkomen.
vei geworpen. |Een jamjelyke lijstaanvoerder moet voor
slissing van minister Van Aartsen om
zich niet meer voor een politieke functie
beschikbaar te stellen. De heer Van
Aartsen had hem verzekerd dat hierbij
van enig restant van gepikeerdheid we
gens de woningbouw-kabinetscrisis van
960 op geen enkele wyze sprake is.
REGELING ONTSLAG
AFGEKEURDE MILITAIREN
De minister van defensie heeft bepaald,
dat de vrijwillig dienende militairen van
de koninklijke landmacht, die in vredes
tijd nog in administratieve functies nut
tig werkzaam kunnen zijn, in dienst
gehandhaafd kunnen blijven. Een uit
zondering op deze regel zal worden ge
maakt ten aanzien van hen die zijn af
gekeurd wegens gebreken waarbij hand
having in de militaire dienst gevaar
voor eigen of andermans gezondheid zou
opleveren en voor de afgekeurden die
er de voorkeur aan geven ontslagen te
worden of met hun toestemming reeds
eervol ontslagen zijn-
Met inachtneming van het vorenstaande
worden de na 1 januari 1962 wegens
medische ongeschiktheid verleende ont
slagen ongedaan f
Een en ander is meegedeeld in de com
missies A (officieren) en B (onder
officieren) en overige militairen bene
den de rang van tweede-luitenant voor
georganiseerd overleg in zaken van be
lang voor de rechtstoestand van de mili
tairen van de koninklijke landmacht en
van de koninklijke luchtmacht. Een en
ander brengt geen wijziging in het ont
slagbeleid ten aanzien van militairen
van 50 jaar of oudere leeftijd, die in
verband met hun leeftijd niet meer ten
volle voor de dienst geschikt kunnen
worden geacht.
Ex-marinier Condron, die in communis-
lisch-China verkoos te blijven toen hij
in de Koreaanse oorlog krijgsgevangene
werd gemaakt, is vrijdag in gezelschap van
zijn Frans-Chinese vrouw en zijn tweejarig
zoontje in Engeland teruggekeerd.
Bourbon Street
is dood
langs de gevels streel
den, voor zy hun ver
overende tocht over de
gehele wereld begon
nen, is sinds enkele
weken praktisch uitge
storven.
Op 24 september gin
gen een aantal strip
tease nachtclubs in de
zo roemruchte straat in
de Franse wijk van het
oude New Orleans voor
goed dicht. Jim Gar
rison, de nieuwe pro
cureur voor dit stads
gedeelte, heeft in
augustus het bevel
hiertoe gegeven waar
door een punt is gezet
achter meer dan een
halve eeuw jazz-histo-
rie.
Kroegjes, waar de New
Orleans stijl werd ge
boren, moesten worden
gesloten. Gemakkelijk
ging het niet. Een aan
tal arrestaties moest
worden verricht en vijf
bedrijfjes moest men
tot sluiting dwingen.
Jerome Conforto, de
voorzitter van de bond
van nachtclub-eigena
ren in de Franse wijk,
wist de reden van Gar
rison's oorlogsverkla
ring aan Bourbon
Street niet te noemen.
Naar het schijnt willen
de leden van de bond
nu tonen wat de stad
zonder Bourbon Street
nog is.
In deze straat waar
eens Louis Armstrong
speelde, waar de jazz
tot leven kwam en
waar door street-para
des een eigen sfeer
werd geschapen, heer
ste voortdurend een
carnavalssfeer. Badend
in neon-licht vormde
Bourbon Street een
gastvrije fuik voor hen
die over een welgevul
de beurs beschikten.
Zeelieden, toeristen,
beatniks, kunstenaars
en politici kochten hier
vermaak. Maar ook de
gene die financieel niet
in deze groep paste,
kon er met volle teu
gen genieten al was het
dan niet op de eerste
rang. Want de grootste
attractie werd niet ge
vormd door de danse
ressen, ook niet door de
keur van drankjes en
lekkere hapjes, die te
kust en te keur in de
obscure .knijpjes' voor
handen waren en zelfs
niet door de jazz* maar
de mensen vormden
hier het meest verma
kelijke object, dat er te
vinden was. Van negen
uur 's avonds tot het
gelcraai van de hanen
de nieuwe dag aankon
digde, kon men in
Bourbon Street over de
hoofden lopen. Mensen
gekleed in Dior's
nieuwste creaties, men
sen in spijkerbroeken
en op sandalen, die hier
allemaal een paar uur
intens kwamen leven,
om te ky'ken en om te
worden bekeken. Zij de
den gek. dronken of ge
woon in een historische
omgeving waar de at
mosfeer van de jaren
twintig nooit van wij
ken had geweten.
Maar nu is dit alles
verleden tijd. De clubs
zijn gesloten, de sfeer
is opgelost en met het
water van de Mississip
pi naar het onbekende
verdwenen.
Slechts een paar res
taurants en een hand
jevol bars zyn nog
open. Al Hirt, een auto
riteit op het gebied van
New Orleans jazz
speelt bijna zonder pu
bliek. Dat is byna nooit
voorgekomen.
De straat is dood. New
Orleans ligt er ontluis
terd by nu een tijdperk
in de geschiedenis van
de jazz voor altyd is
afgesloten.
over prijzen, typen, capaciteiten en uit
voeringen? Vraag dan door middel van
de antwoordkaart onze gratis kieuren-
folder aan.
AAN BECKING BONGERS N.V. TE ULFT
1 kleurenfolder
Na m- E~2S
Adres:
Woonplaats:
JAARDEN'
VAN
BECKING
BONGERS N.V.
ULFT
