NEDERLANDS ELFTAL DWONG DE BELGEN
TOCH NOG EEN MILD VONNIS AF: 2-0
Stockman en Van Himst
schoten de bressen in
Nederlandse verdediging
3-2
Vlissingen schakelde
Hermes D.V.S. voor beker uit:
schotloos
„Met wat geluk
kunnen lopen"..»
Bennie Muller:
had het anders
ORANJE HAD WANSTALTIG GROTE VERDEDIGING
NEDERLAND MISTE KLASSESPELER
VOOR SUCCES BIJ UITVALLEN
KLUCHT VOOR
ÉÉN HEER....
MAANDAG 15 OKTOBER 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
UITSLAG GEEFT BEDRIEGLIJK j
BEELD VAN DE WEDSTRIJD i
EXPERIMENTELE SELECTIE NIET
MEER DAN GELEGENHEIDSTEAM
ZUIDSLAVEN SLOEGEN
HONGARIJE MET 1-0
(Van onze sportredacteur)
HET WONDER is niet gebeurdBijkans voort
durend verdedigend is het Nederlands elftal gister
middag in het Antwerpse Deurnestadion door een
niet eens zo groots spelend Belgisch team kansloos
verslagen. Weliswaar wees het scorebord bij het
laatste fluitsignaal „slechts" een 20 nederlaag
aan, maar deze cijfers geven een bijzonder be
drieglijk beeld van de wedstrijd. In feite waren
de negentig minuten strijd heel wat triester, heel
wat beschamender voor het Oranje-team geweest.
Al na een kwartiertje was het volkomen duidelijk,
dat dit experimentele elftal van bondscoach Elek
Schwartz geen werkelijke serieuze plannen koes
terde omde Belgen bij verrassing toch een neder
laag toe te brengen. Integendeel: de Nederlanders
waren er duidelijk bij voorbaat al van overtuigd,
dat hun vonnis getekend zou worden, en nu dus -
was hun enige wens een zo mild mogelijk vonnis!
Dit uit nood geboren experimentele Nederlandse
elftal speelde dan ook slechts met een negatief doel
voor ogende nederlaag zo klein mogelijk houden.
En in dat opzicht kreeg een groep supporters, die
tegen beter weten in toch een spandoek had mee
gebracht, nog gelijk. Op dat meters brede span
doek stond namelijk in zwarte letters te lezen:
„Stelt oom Elek niet teleur" Bijzonder teleur
gesteld kan de bohdscoach dan ook niet zijn ge
weest, want hij en de elf spelers moeten al' lang
vóór de wedstrijd beheerst zijn geweest door één
angst: de vrees, dat dit bijzonder favoriete Bel
gische elftal nu even genadeloos zou toeslaan als
het Oranjeteam nog maar enkele seizoenen gele
den, toen de Blegen verloren met cijfers als 91,
en 72. Dank zij een goed georganiseerde verdedi
ging overigens bijna voortdurend wanstaltig
door het opvallend grote aantal Nederlanders, dat
er bij betrokken was gelukte het die schande
af te weren. Maar Nederland bereikte dat doel
alleen door zelfs het merendeel van de „aanvals-
linie" meestentijds een verdedigende taak te ge
ven. Defensief was Oranje zo sterk, dat men al
thans geen afbraakvoetbal behoefde te spelen.
Ten opzichte van de vorige wedstrijden van het
Nederlands elftal was er althans nog één klein
lichtpuntje: nu was er tenminste een Oranjeteam
te zien, dat met veel ijver en enthousiasme ope
reerde. Duidelijk is echter, dat deze experimentele
selectie van Elek Schwartz weinig meer is geweest
dan een „gelegenheidselftal".
Het accent lag nog veel zwaarder op de verdediging, dan de opstelling van dit
merkwaardige Nederlandse team al deed vermoeden. Dat Nederland het zoge
naamde 4-2-4 systeem zou toepassen, stond al bij voorbaat vast: vier verdedigers
dus, twee halfspelers en slechts vier aanvallers. Maar zelfs dit defensieve sys
teem bleek door Elek Schwartz nog te licht bevonden. Hij plaatste halfspeler
Villerius naast stopper Pronk, hield ook Fons van Wissen in de buurt van het
Nederlandse strafschopgebied en haalde midvoor Prins, rechtsbinnen Muller en
vaak ook nog de vleugerspelers Van der Kuil en Soetekouw naar liet midden
veld. Niet zonder ontzag kon linksbinnen Charly Bosveld, die in feite als mid
voor en dus als speerpunt opereerde, dan ook meestal naar drie, vier laconiek
verdedigende Belgen kijken. Voor zover er althans aan Belgische kant iets te
verdedigen viel
Als men onder deze omstandigheden
zegt: de Nederlandse defensie stond
toch maar pal en bedwong vrijwel
steeds die roemruchte Belgische aan-
valslinie, dan kan men dat alleen zeg
gen met een enorme scheut ironie,
want Nederland legde domweg een
fiks cordon rond het zestienmeterge
bied: Muller was meestal als een ex
tra-bewaker bij de talentvolle An-
derlechtspeler Van Himst, die ook
nog speciaal in het oog werd gehou
den door Villerius. En linksbuiten Ju-
rion had het behalve met Petterson
ook nog met Fons van Wissen te
stellen. Voor de overige Belgische
aanvallers waren er dan altijd nog
Pronk, Ouderland, Prins en bij tijd en
wijle ook nog Van der Kuil en Soete
kouwJa, ja. de Nederlandse de
fensie stond pal!
LOOS ALARM
Met het verstrijken van de tijd bleek
steeds duidelijker, dat de Belgische vrees
voor eventuele snelle Nederlandse uit
vallen ook ongegrond was. Natuurlijk
was het al lang voor de wedstrijd ook
in het Begisch kamp doorgedrongen,
dat Elek Schwartz een elftal op de been
had gebracht, dat speciaal was afge
stemd op het 4-2-4-systeem. Veiligheids
halve hielden de Belgen dan ook steeds
hun complete defensie achter om die
verwachte Nederlandse uitvallen op te
vangen. Het bleek bijna negentig minu
ten loos alarm.
Dat de Belgen slechts zelden het waag
den ook afgevaardigden van do verde
diging in de aanval te zenden, was mis
schien te danken aan de felle Ajacied
Ko Prins, die onvermoeibaar op het
middenveld opereerde en die in de eerste
helft eenmaal plotseling by een Neder
landse uitval doorbrak en rakelings
naast het Belgische doel knalde. Dat
hield de Belgen waakzaam.
Maar die Nederlandse doorbraak bleek
slechts een uitzondering. Nederland mis
te namelijk de voor dit verdedigende
spel zo noodzakelijke razendsnelle, ver
rassend spelende aanvallers. Charly Bos
veld was volkomen gevaarloos door zijn
traagheid, zijn gemis aan balbeheersing
en zijn terughoudendheid in de persoon
lijke duels.
ZINLOZE AANVAL
Meestentijds waren de Nederlandse aan
vallen dan ook zinloos, want als Ko
Prins of Frits Soetekouw nog eens met
de bal aan de voet over de Belgische
helft trók, waren er hooguit twee an
dere Nederlandse aanvallers te zien, die
dan bykans omsingeld waren door Bel
gen.
Alleen als er in deze nummerieke
minderheid een man van grote klasse
schuilt zoals byvoorbeeld een drib
belaar als Wilkes in zyn toptijd
is er bij dit systeem van aanvallen
leans op een doelpunt. Nu stond het
voortdurend vast, dat er een wonder
moest gebeuren om Nederland aan
een treffer te helpen.
Een wedstrijd als deze is dan ook nau
welijks maatgevend om de spelers te be
oordelen. Toch is het wel duidelijk, da£
in Charly Bosveld voorlopig geen ver
vanger schuilt voor bijvoorbeeld Tonny
van der Linden. Rechtsbuiten Frits Soe
tekouw, die in deze wedstrijd meer ta
lenten ten toon spreidde dan Bosveld,
trad echter zo sporadisch inderdaad ook
als rechtsbuiten op, dat men zijn spel
niet kan spiegelen aan dat van de gepas
seerde Sjakie Swart.
Niets dan goeds over de twee overige
debutanten: de Ajacied Piet Ouderland
bedwong in de meeste situaties rechts
buiten Semmeling en het is wel te ver
wachten, dat hy zich voorlopig in het
Nederlands elftal heeft gespeeld. Ook
Villerius rechtvaardigde volkomen zijn
opstelling: vaak domineerde hy meer in
de Nederlandse defensie, dan een niet
overtuigend spelende Tonny Pronk.
Tegenover de geraffineerde Jurion
kwam back Petterson zeker niet tot
'rootse daden en Roel Wiersma, die op
Je tribune zat, moet tenminste gedacht
hebberf: Zo kan ik het ook
EENZAAMHEID
Van de overige Nederlandse spelers zou
ongetwijfeld doelman Peter van der
Merwe de beste zijn geweest, ware het
niet, dat hij bij het tweede Belgische
doelpunt door een te late reactie mis
greep, waardoor Van Himst kon scoren.
Tevoren had hij echter opmerkelijke
saves verricht op verraderlijke schoten.
En zo was ook nu weer de kleine, rappe
foxterrier Bennie Mulder Neerlands bes
te speler: voortreffelijk als verdediger
en een basis-legger voor de sporadische
Nederlandse aanvallen. Ko Prins was
onvermoeibaar op het middenveld, maar
moest in zijn eenzaamheid toch ook
steeds zien hoe zijn plotselinge tempo
verhogingen de Belgische defensie niet
kon verstoren.
Omdat Van der Kuil slechts bij hoge
uitzondering inderdaad als linksbui
ten opereerde en omdat het weinig
zin heeft deze speler als verdediger
te beoordelen, mag volstaan worden
met de aanduiding, dat ook hij zich
naar beste vermogen hield aan de
opdracht van Schwartz: de nederlaag
zo klein mogelijk houden.
FORTUINLIIK
Hoewel het moeilijk voetballen is te_
een zo defensief ingestelde ploeg, móet
toch gezegd worden, dat de Belgen be
neden hun reputatie bleven, dié zij op
bouwden door hun zeges op Frankrijk,
Hongarije en Portugal. Ondanks be
faamde spelers als Jurion, Van Himst,
Stockman en Hanon slaagde zij er toch
niet in het juiste wapen tegen deze de
fensieve politiek te vinden. Slechts zel
den slaagden zij er in de Nederlandse
defensie open te breken. Hun twee doel
punten (éen uit een vrije trap en één na
een misser van Van der Merve en
Pronk) waren zelfs niet het gevolg van
een voortreffelijke aanval, maar eer
der fortuinlijke treffers.
Een zeldzaam moment in de inter
land België-Nederland: een Ne
derlander Bosveldschiet op doel
en een Belgische verdediger (stop
per Spronclc) wendt zich bevreesd
af.... Een doelpunt werd het niet.
Foto P.Z.C.)
De Nederlandse debutant Charly
Bosveld had in de strijd tegen de
Belgen een bij voorbaat mislukte
opdracht: Oranje speelde defen
sief ,en vaak moest hij het alleen
opnemen tegen de Belgische de
fensie. Ook hier zal de Nederlan
der geremd worden door de véle
Belgen, die rond hem verzameld
zijn.
(Foto P.Z.C.)
Al met al heeft deze wedstrijd
bondscoach Elek Schwarz niet
dichter gebracht bij een oplossing
voor het Nederlands elftal, dat nu
zo langzamerhand weer afgegleden
is tot de trieste plaats ondef de
nationale teams van de „kleine"
Europese landen. Misschien komt
er als winstpunt, dat aan de kant
geschoven, maar nog lang niet af
gedankte spelers met veel meer
élan zullen vechten om een plaats
in het Nederlandse elftal
Doelman Van der AI er we heeft
misgegrefren en nu kan ook stop
per Pronk niet voorkomen, dat de
Belg Van Himst zijn team naar
een 2-0 voorsprong schiet.
Cujé oppermachtig
in Oudenbosch
De Zeeuw Hein Cujé van Dynamo uit
Middelburg, was oppermachtig in de.
voor-cross van Le Soir, die in Ouden
bosch werd gehouden. De uitslag is:
6500 meter: 1. Hein Cujé (Dynamo,
Middelburg) 17.02.0; 2. De Bruin (Mi
nerva Rotterdam) 17-33.8; 3. Van der
Heijden (Minerva Roterdam) 17.53.9; 4.
Evers (Celebes Den Haag) 17.57.5: 5.
Snepvangers (MOC Bergen op Zoom)
SCHAAKKAMPIOENE
BYKOVA STAAT MET
7-2 ACHTER
De tiende partij van de tweekamp om
de wereldtitel schaken dames tus9en
kampioene Elizavetha Bykova (Rus
land) en haar landgenote Nona Gaprln-
dashvili is zaterdagavond in Moskou
afgebroken. De uitdaagster staat een
Sion voor. De stand.is 72 in het voor-
eel van Nona Gaprindashvlli.
VOLGENDE TEGENSTANDER:
Midvoor Jan van de Broek met drie
doelpunten matchwinnaar
(Van onze sportredacteur)
Oranjeaanhang
juichte vergeefs
De wat arrogant spelende Belgi
sche ploeg heeft zondag op de gave
grasmat van het Deurnestadion
aan het halve toerental dus vol
doende gehad om de onmachtige
Oranjemannen voor de derde ach
tereenvolgende maal een nederlaag
toe te brengen. 20 was het re
sultaat van deze tamme eens
toch zo opwindende „derby der
lagen landen". De Belgische doel
man Nicolay heeft geen enkele
maal iets spectaculairs behoeven
te doen. Zo weinig stootkracht de
monstreerden de Nederlanders.
Wat heeft het Nederlandse legioen
op de tribunes van de Antwerpveste
zijn best gedaan. Met vele duizenden
waren de Nederlandse voetbalfans
trouw gebleven aan hun traditionele
uitje naar de Sinjorenstad. Het leek
wel of zij onderling hadden afge
sproken hun jongens na de scherpe
kritiek van de laatste weken een
flinke morele steun te geven. Met
veel zelfvertrouwen, ja overmoedig
bijna klonk het Wilhelmusgezang
door de rustige najaarslucht, met ge
zwaai van spandoeken en luide aan-
moediglngskreten werd de ploeg tot
de aanval opgezweept.
Het heeft overigens toch nog even ge
duurd voordat de betere techniek van
de rode duivels in een duidelijk veld-
overwicht tot uitdrukking kwam. Met
aardige combinaties konden Van der
Kuil, Muller en Prins in het middenveld
GO AHEAD
En dat deed de sprintende Jan van de
Broek niet: schuin naast het lege doel
faalde hy niet (2-0). Nu heeft Vlissin
gen tegen een Rotterdamse ploeg al
vaker een 2-0 voorsprong gehad (tegen
Xerxes) om tenslotte toch nog te verlie
zen of gelyk te spelen. En helemaal ge
rust waren de supporters er dus nog
niet op.
Reeds twee minuten later bleek die on
gerustheid gewettigd: de Schiedamse
rechtsbuiten Ten Hoopen brak door,
trok twee Vlissingers naar zich toe en
plaatste de bal precies op het hoofd van
de naar binnengekomen linksbuiten Kui
pers, die met zijn licht blonde hoofd
raak stootte (2-1). Enkele minuten later
kopte Kuipers tegen de onderkant van
de lat, maar de eerst rechtomlaag sprin
gende bal stuitte het veld weer in.
Toch leek Hermes D.V.S. na rust op een
overwinning af te gaan. Al vrij spoedig
profiteerde linksbuiten Kuipers van een
foutje van Jo de* Waal, die overigens
een voortreffelijke wedstrijd speelde.
Kuipers kon de bal namelijk doorschui
ven naar de vrijstaande rechtsbinnen
Van Ieperen en dat betekende 2-2.
Bijna voortdurend is Hermes D.V.S.
daarna in het offensief geweest. Vlis
singen trok soms zeven, acht of meer
verdedigers voor het doel samen. Op
merkelijk was echter, dat bij iedere
Vlissingse uitval zich steeds weer vijf
of meer Vlissingers naar voren rep
ten. Ook nu weer deed de uitstekende
conditie van de thuisclub zich gelden.
Match-winnaar
Niettemin kwam het winnende Vlissing
se doelpunt als een vérrassing. Het ge
beurde twee minuten voor net einde.
Wim van Maris mocht een van de zeld
zame Vlissingse corners nemen. Eerst
schoot Jan do Nooijer tweemaal in, maar
steeds werd de bal geretourneerd door
vier in het doel staande Schiedammers,
daarna nog enkele Vlissingse schoten,
die steeds afsprongen op Schiedamse
benen. Maar tenslotte kreeg match-win
naar Jan van de Broek de bal voor de
voeten en met een beheerst schot tikte
hij de bal in de hoek: 3-2. Vlissingen
had zich geplaatst voor de volgende ron
de van de K.N.V.B.-beker en wacht nu
de komst van Go Ahead af.
langs de eerste verdedigingslinies komen
nadat de Belgische aanvalsleider Stock
man in de eerste minuut al een waar
schuwingsschot op Van der Merwe had
mogen afvuren.
Langzamerhand na een kwartier van
betrekkelijk evenwicht begonnen Ju
rion en Hanon de lakens uit te delen.
Het middenveld kwam steeds steviger
in handen van de Belgen omdat ook Van
Wissen en Muller en zelfs Prins telkens
geheel tot eigen strafschopgebied terug
trokken.
Bosveld stond dan geheel geïsoleerd aan
de andere zijde van het niemandsland
verloren en kansloos zodra hij een pass
kreeg toegespeeld. Het was een onmoge
lijke opdracht, die de ploeg had ont
vangen, en het was nog knap dat Prins
één keer langs vier Belgen glipte om
met een zoevende schuiver rakelings
naast te schieten.
Van Wissen redde bij een doorbraak
van Stookmans, die met een dieptepass
langs de lang niet zo zekere Pronk
keer op keer werd bespeeld.
Jammer voor de dappere Bredase
keeper Van der Merwe, dat hij, twee
minuten nadat Stockman oog-in-oog
met hem staande had naast gescho
ten, voor diezelfde Anderlechtmid-
denvoor móest capituleren. Bij een
vrije schop van rechtsbuiten Semme
ling nam de ongedekte Brusselaar
de bal op het hoofd en dat was de
Nederlandse doelman te machtig:
1—0.
Er was na rust maar één markant mo
ment in deze aan hoogtepunten en aan
trekkelijke momenten zo arme inter
land. Dat was het tweede Belgische doel
punt
Het gebeurde in de tiende minuut en
het was voor Peter van der Merwe, die
voor rust weinig minder dan een helden
rol had vertolkt, een triest ogenblik. Een
ogenschijnlijk ongevaarlijke lage voor
zet van de naar links uitgezworven
Stockman had een prooi kunnen zijn
van de naar voren uitvallende Neder
landse doelman. Maar Van der Merwe
wilde meer dan de bal tegenhouden, hij
wilde hem ook in zijn macht proberen
te krijgen. Hij dook met beide armen
gestrekt naar voren en kwam daardoor
aan lengte te kort.
Hij miste en Van Himst, die kwam toe
lopen bon zich zelfs de slordigheid van
een te hoog schot veroorloven. Hij was
zo dicht bij het lege doel, dat zelfs deze
vuurpyl doel trof tegen het plafond
van de kooi
Toen eindelijk ontspande de verkrampte
greep zich enigermate. Van Wissen trok
naar voren. Muller maakte zich los van
zijn verdedigende taak en Prins en Van
der Kuil gingen zwerven. Maar een wer
kelijk aanvallendeeenheid is het onze
ker spelende team niet meer geworden.
De Belgen trokken Hanon en Verbiest
wat verder terug en dat was voldoende
om de schótloze Nederlandse voorhoede
geheel lam te leggen. Nooit is er in die
nog lange periode na rust, waarin Ne
derland niets te verliezen had, van enig
gevaar in de aanval sprake geweest.
De voetbalinterland HongarijeZuid-
Slavië, voor 35.000 toeschouwers ge
speeld in het Nepstadion te Boedapest,
is voor Zuid-Slavië met 10 gewonnen.
De ruststand was 00. Het was de eer
ste nederlaag van Hongarije tegen Zuid-
Slavië in 31 jaar.
Het Nederlandse legioen had het
kennelijk goed voor met Elek
Schwartz, getuige dit spandoek.
(Foto P.Z.C.)
Sedert zaterdagmiddag is het voor 2500 Zeeuwen allerminst verbazingwekkend,
dat Hermes D.V.S. in de tweede divisie B van het betaald® voetbal de ploeg
is met het minste aantal gescoorde doelpunten. In de bekerwedstrijd tegen de
amateur eerste klasser Vlissingen toonde de Schiedamse ploeg zich vaak een
klasse beter en een tempo sneller in het veld,, maar de nabijheid van het VHs-
singse zestienmetergebied scheen verlammend te werken op het spel van de be-
taalde voetballers. Plotseling vertraagden hun acties dan, eindeloos werden de
combinaties en slechts bij hoge uitzondering wensten de heren een schot te
lossen. Wel is het voor al die 2500 Zeeuwse toeschouwers een raadsel hoe het
mogelijk is, dat de defensie van HermesD.V.S. een van de minst gepasseerde
in de tweede divisie B is. Deze verdediging liet steeds weer gaten vallen, blun-
derde vaak. Vlissingen, dat zich dikwijls tot de verdediging moest bepalen, was
j aanvallend dan ook veel gevaarlijker door het directe spel. En zo kon het ge-
beuren, dat elf Vlissingse amateurs met een 3-2 zege elf Schiedamse betaalde
voetballers voor de ILN.V.B.-beker uitschakelden. Vlissingen krygt nu de
eerste divisieclnb Go Ahead uit Deventer als volgende tegenstander, een wed-
strijd, die ook in Vlissingen gespeeld zal worden.
Vlissingen begon overrompelend. Via
een combinatie over links werd de bal
bij Lillipali gebracht, die hard en laag
inschoot. Doelman Top bewees echter op
zijn plaats te zijn. In het. eerste kwartier
bleef de thuisclub domineren en twee
corners en één doelpunt waren er het
gevolg van.
Al in de tiende minuut viel dat doel
punt: rechtshalf Eijkenbroek van
Hermes D.V.S. kopte de bal precies
voor de voeten van rechtsbuiten Wim
van Maris, die twee andere Vlissin
gers in vrije positie zag staan. Via
Lillipali bereikte de bal Van de
Broek, die alleen voor de keeper niet
faalde: 1-0. Een minuut later had het
2-0 kunnen zijn, want toen verscheen
Van Maris door een mistrap in de
Scliiedamse defensie alleen voor de
keeper, maar hij schoot recht op deze
doelman.
Dat schudde Hermes D.V.S. wakker en
daarna kwam ook het Vlissingse doel
voortdurend in frevaar. Door een misser
van stopper Vernulst, die ditmaal bene
den zyn vorm speelde, kwam midvoor
Van de Poel in een goede positie, maar
omdat hij deze positie nog wenste te
verbeteren, liep hfl vast op de andere
verdedigers. En toen Vlissingen voor
buitenspel bleef staan kwam dezelfde
speler diagonaal alleen voor Baart, die
met een reflexbeweging van zijn linker
been de bal uit het doel schoot.
ben gezocht, „is er een winstpunt.
De spelers hebben zich voor 100 pro
cent gegeven. Ik weet wel dat
is het minste wat we mogen ver
wachten, maar ze hebben dat. in het
verleden vaak minder gedaan".
De debutanten waren alle mannen-
van-weinig-woorden. Jan Villerius
stelde nuchter en tegelijk filosofisch
vast: „In zo'n wedstrijd debuteren
vond ik een beetje te erg". Frits
Soetekouw was het geheel met hem
eens. „Dat is geen spelen van voor
naar achter en terug...".
Piet Ouderland keek minder somber
naar het verleden: „Het was zwaar,
maar toch niet zo verschrikkelijk als
lk me had voorgesteld".
Doelman Peter van der Merwe was
nauwelijks over zijn fatale fout heen.
„Ik dacht dat ik die bal kon hebben.
Het ging juist niet. Verder viel het
me wel mee".
De felste reactie kwam ongetwijfeld
op naam van Bennie Muller: „Ik
vmd het een ongelukkige nederlaag.
Eerst die kopbal uit die vrije trap.
die helemaal geen vrije trap was en
toen die fout. Met wat geluk had het
heel anders kunnen lopen...".
Toch ongerust
Steeds talrijker werden de aanvallen van
de Schiedammers, maar toch zou er
weer een doelpunt aan de andere kant
vallen. Dat was in de 32e minuut. De
Schiedamse defensie speelde terug op
de doelman, die de bal echter miste.
De Spaanse arbiter Vicente Ca-
ballero heeft van zijn arbitrage
in de interland België-Nederland
een soort „klucht voor één heer"
gemaakt.... Met gebaren, die een
Spaanse danser niet zouden heb
ben misstaan, nam hy de ene
vreemde beslissing na de andere.
Kennelijk had hij nog nooit be
leefd, dat een vrije schop aldus
genomen kan worden: speler
nummer één rent naar de stil
liggende bal, doet alsof hy wil
schieten, maar sprint langs de
bal: speler nummer twee lost dan
plotseling het schot. „Ik ken dat
niet en dus mag het niet", moet
senor Caballero gedacht hebben
en hij liet de (Nederlandse) vrije
trap opnieuw nemen. Felle geba
rentaal van Ko Prins hielp niet.
Gelukkig verdeelde hy zijn mèrk-
waardige beslissing over beide
ploegen. Maar één ding was ze
ker: hij was de slechtste man van
het veld. En dat wil in deze in
terland wel iets zeggen...
Elek Schwartz kon eerst geen woord
over de lippen krHgen. Zwygend liep
de ontgoochelde bondscoach achter
zyn spelers met het hoofd gebogen
het Antwerpenveld af. ZwHgend be
trad hij de kleedkamer. Zwygend ooit
begon liii. als wilde hij tijd winnen,
de veters van zjjn bemodderde voet
balschoenen los te maken- Pas daar
na vond de 53-jarige ex-Roemeen de
kracht om te spreken. „De Belgen
waren juist iets sterker", zei de
bondscoach met een moeilijke glim
lach op het door een desiliussie ge
tekende gezicht.
„Wij hebben niet alleen verdedigend
gespeeld. Wij hebben zo gespeeld als
de Belgen. In de aanvul als dat mo
gelijk was en verdedigend als het
moest- Dat is nu eenmaal modern
voetbal: de aanvallers moeten ook in
de verdediging komen". Elek
Schwartz zocht in de o zo stille Ne
derlandse kleedkamer naar nog meer
woorden.
De grote belangstelling trok ditmaal
Ko Prins. In eerste instantie om zijn
moeilijkheden met scheidsrechter Vi
cente Caballero. die in do eerste helft
niet toestond dat Ko Prins en Piet
van der Kuil gezamenlijk een vrije
trap namen. „Hij stond maar te be
weren dat die bal in tweeën genomen
moest worden. Dat, is gewoon onzin
en bovendien moeten we dat toch
zelf weten", was het lang niet malse
commentaar van de Ajacied. Of het
debat tussen Prins en de Spaanse
arbiter werkelijk op die wijze is ge
voerd is overigens gezien de waar
schijnlijk geringe Spaanse taalkennis
van de Nederlandse aanvalsleider nog
de vraag.
Piet van der Kuil had inmiddels on
der de douche enige moeilijkheden
met de Belgische persvertegenwoor
digers. „Alles goed en wel", zei de
Eindhovenaar fel, „de Belgen mogen
hier van het eigen publiek alles doen
en als wij maar een voet uitsteken
is het gebeurd. Ze kunnen me wat..."
Temidden van deze redetwisten
op bescheiden schaal hield dc
heer Martens, de oud-voorzitter van
het betaalde voetbal en thans „so
ciale verzorger" van het oranje-team,
in een rustig hoekje, ter voorberei
ding van de uitbetaling, zijn boek
houding hij. „In vergelyking met de
wedstrijd tegen de Deinen", zei hy na
bedachtzaam naar woorden te lieb-