NEDERLANDS ELFTAL DWONG DE BELGEN TOCH NOG EEN MILD VONNIS AF: 2-0 Stockman en Van Himst schoten de bressen in Nederlandse verdediging 3-2 Vlissingen schakelde Hermes D.V.S. voor beker uit: schotloos „Met wat geluk kunnen lopen"..» Bennie Muller: had het anders ORANJE HAD WANSTALTIG GROTE VERDEDIGING NEDERLAND MISTE KLASSESPELER VOOR SUCCES BIJ UITVALLEN KLUCHT VOOR ÉÉN HEER.... MAANDAG 15 OKTOBER 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 8 UITSLAG GEEFT BEDRIEGLIJK j BEELD VAN DE WEDSTRIJD i EXPERIMENTELE SELECTIE NIET MEER DAN GELEGENHEIDSTEAM ZUIDSLAVEN SLOEGEN HONGARIJE MET 1-0 (Van onze sportredacteur) HET WONDER is niet gebeurdBijkans voort durend verdedigend is het Nederlands elftal gister middag in het Antwerpse Deurnestadion door een niet eens zo groots spelend Belgisch team kansloos verslagen. Weliswaar wees het scorebord bij het laatste fluitsignaal „slechts" een 20 nederlaag aan, maar deze cijfers geven een bijzonder be drieglijk beeld van de wedstrijd. In feite waren de negentig minuten strijd heel wat triester, heel wat beschamender voor het Oranje-team geweest. Al na een kwartiertje was het volkomen duidelijk, dat dit experimentele elftal van bondscoach Elek Schwartz geen werkelijke serieuze plannen koes terde omde Belgen bij verrassing toch een neder laag toe te brengen. Integendeel: de Nederlanders waren er duidelijk bij voorbaat al van overtuigd, dat hun vonnis getekend zou worden, en nu dus - was hun enige wens een zo mild mogelijk vonnis! Dit uit nood geboren experimentele Nederlandse elftal speelde dan ook slechts met een negatief doel voor ogende nederlaag zo klein mogelijk houden. En in dat opzicht kreeg een groep supporters, die tegen beter weten in toch een spandoek had mee gebracht, nog gelijk. Op dat meters brede span doek stond namelijk in zwarte letters te lezen: „Stelt oom Elek niet teleur" Bijzonder teleur gesteld kan de bohdscoach dan ook niet zijn ge weest, want hij en de elf spelers moeten al' lang vóór de wedstrijd beheerst zijn geweest door één angst: de vrees, dat dit bijzonder favoriete Bel gische elftal nu even genadeloos zou toeslaan als het Oranjeteam nog maar enkele seizoenen gele den, toen de Blegen verloren met cijfers als 91, en 72. Dank zij een goed georganiseerde verdedi ging overigens bijna voortdurend wanstaltig door het opvallend grote aantal Nederlanders, dat er bij betrokken was gelukte het die schande af te weren. Maar Nederland bereikte dat doel alleen door zelfs het merendeel van de „aanvals- linie" meestentijds een verdedigende taak te ge ven. Defensief was Oranje zo sterk, dat men al thans geen afbraakvoetbal behoefde te spelen. Ten opzichte van de vorige wedstrijden van het Nederlands elftal was er althans nog één klein lichtpuntje: nu was er tenminste een Oranjeteam te zien, dat met veel ijver en enthousiasme ope reerde. Duidelijk is echter, dat deze experimentele selectie van Elek Schwartz weinig meer is geweest dan een „gelegenheidselftal". Het accent lag nog veel zwaarder op de verdediging, dan de opstelling van dit merkwaardige Nederlandse team al deed vermoeden. Dat Nederland het zoge naamde 4-2-4 systeem zou toepassen, stond al bij voorbaat vast: vier verdedigers dus, twee halfspelers en slechts vier aanvallers. Maar zelfs dit defensieve sys teem bleek door Elek Schwartz nog te licht bevonden. Hij plaatste halfspeler Villerius naast stopper Pronk, hield ook Fons van Wissen in de buurt van het Nederlandse strafschopgebied en haalde midvoor Prins, rechtsbinnen Muller en vaak ook nog de vleugerspelers Van der Kuil en Soetekouw naar liet midden veld. Niet zonder ontzag kon linksbinnen Charly Bosveld, die in feite als mid voor en dus als speerpunt opereerde, dan ook meestal naar drie, vier laconiek verdedigende Belgen kijken. Voor zover er althans aan Belgische kant iets te verdedigen viel Als men onder deze omstandigheden zegt: de Nederlandse defensie stond toch maar pal en bedwong vrijwel steeds die roemruchte Belgische aan- valslinie, dan kan men dat alleen zeg gen met een enorme scheut ironie, want Nederland legde domweg een fiks cordon rond het zestienmeterge bied: Muller was meestal als een ex tra-bewaker bij de talentvolle An- derlechtspeler Van Himst, die ook nog speciaal in het oog werd gehou den door Villerius. En linksbuiten Ju- rion had het behalve met Petterson ook nog met Fons van Wissen te stellen. Voor de overige Belgische aanvallers waren er dan altijd nog Pronk, Ouderland, Prins en bij tijd en wijle ook nog Van der Kuil en Soete kouwJa, ja. de Nederlandse de fensie stond pal! LOOS ALARM Met het verstrijken van de tijd bleek steeds duidelijker, dat de Belgische vrees voor eventuele snelle Nederlandse uit vallen ook ongegrond was. Natuurlijk was het al lang voor de wedstrijd ook in het Begisch kamp doorgedrongen, dat Elek Schwartz een elftal op de been had gebracht, dat speciaal was afge stemd op het 4-2-4-systeem. Veiligheids halve hielden de Belgen dan ook steeds hun complete defensie achter om die verwachte Nederlandse uitvallen op te vangen. Het bleek bijna negentig minu ten loos alarm. Dat de Belgen slechts zelden het waag den ook afgevaardigden van do verde diging in de aanval te zenden, was mis schien te danken aan de felle Ajacied Ko Prins, die onvermoeibaar op het middenveld opereerde en die in de eerste helft eenmaal plotseling by een Neder landse uitval doorbrak en rakelings naast het Belgische doel knalde. Dat hield de Belgen waakzaam. Maar die Nederlandse doorbraak bleek slechts een uitzondering. Nederland mis te namelijk de voor dit verdedigende spel zo noodzakelijke razendsnelle, ver rassend spelende aanvallers. Charly Bos veld was volkomen gevaarloos door zijn traagheid, zijn gemis aan balbeheersing en zijn terughoudendheid in de persoon lijke duels. ZINLOZE AANVAL Meestentijds waren de Nederlandse aan vallen dan ook zinloos, want als Ko Prins of Frits Soetekouw nog eens met de bal aan de voet over de Belgische helft trók, waren er hooguit twee an dere Nederlandse aanvallers te zien, die dan bykans omsingeld waren door Bel gen. Alleen als er in deze nummerieke minderheid een man van grote klasse schuilt zoals byvoorbeeld een drib belaar als Wilkes in zyn toptijd is er bij dit systeem van aanvallen leans op een doelpunt. Nu stond het voortdurend vast, dat er een wonder moest gebeuren om Nederland aan een treffer te helpen. Een wedstrijd als deze is dan ook nau welijks maatgevend om de spelers te be oordelen. Toch is het wel duidelijk, da£ in Charly Bosveld voorlopig geen ver vanger schuilt voor bijvoorbeeld Tonny van der Linden. Rechtsbuiten Frits Soe tekouw, die in deze wedstrijd meer ta lenten ten toon spreidde dan Bosveld, trad echter zo sporadisch inderdaad ook als rechtsbuiten op, dat men zijn spel niet kan spiegelen aan dat van de gepas seerde Sjakie Swart. Niets dan goeds over de twee overige debutanten: de Ajacied Piet Ouderland bedwong in de meeste situaties rechts buiten Semmeling en het is wel te ver wachten, dat hy zich voorlopig in het Nederlands elftal heeft gespeeld. Ook Villerius rechtvaardigde volkomen zijn opstelling: vaak domineerde hy meer in de Nederlandse defensie, dan een niet overtuigend spelende Tonny Pronk. Tegenover de geraffineerde Jurion kwam back Petterson zeker niet tot 'rootse daden en Roel Wiersma, die op Je tribune zat, moet tenminste gedacht hebberf: Zo kan ik het ook EENZAAMHEID Van de overige Nederlandse spelers zou ongetwijfeld doelman Peter van der Merwe de beste zijn geweest, ware het niet, dat hij bij het tweede Belgische doelpunt door een te late reactie mis greep, waardoor Van Himst kon scoren. Tevoren had hij echter opmerkelijke saves verricht op verraderlijke schoten. En zo was ook nu weer de kleine, rappe foxterrier Bennie Mulder Neerlands bes te speler: voortreffelijk als verdediger en een basis-legger voor de sporadische Nederlandse aanvallen. Ko Prins was onvermoeibaar op het middenveld, maar moest in zijn eenzaamheid toch ook steeds zien hoe zijn plotselinge tempo verhogingen de Belgische defensie niet kon verstoren. Omdat Van der Kuil slechts bij hoge uitzondering inderdaad als linksbui ten opereerde en omdat het weinig zin heeft deze speler als verdediger te beoordelen, mag volstaan worden met de aanduiding, dat ook hij zich naar beste vermogen hield aan de opdracht van Schwartz: de nederlaag zo klein mogelijk houden. FORTUINLIIK Hoewel het moeilijk voetballen is te_ een zo defensief ingestelde ploeg, móet toch gezegd worden, dat de Belgen be neden hun reputatie bleven, dié zij op bouwden door hun zeges op Frankrijk, Hongarije en Portugal. Ondanks be faamde spelers als Jurion, Van Himst, Stockman en Hanon slaagde zij er toch niet in het juiste wapen tegen deze de fensieve politiek te vinden. Slechts zel den slaagden zij er in de Nederlandse defensie open te breken. Hun twee doel punten (éen uit een vrije trap en één na een misser van Van der Merve en Pronk) waren zelfs niet het gevolg van een voortreffelijke aanval, maar eer der fortuinlijke treffers. Een zeldzaam moment in de inter land België-Nederland: een Ne derlander Bosveldschiet op doel en een Belgische verdediger (stop per Spronclc) wendt zich bevreesd af.... Een doelpunt werd het niet. Foto P.Z.C.) De Nederlandse debutant Charly Bosveld had in de strijd tegen de Belgen een bij voorbaat mislukte opdracht: Oranje speelde defen sief ,en vaak moest hij het alleen opnemen tegen de Belgische de fensie. Ook hier zal de Nederlan der geremd worden door de véle Belgen, die rond hem verzameld zijn. (Foto P.Z.C.) Al met al heeft deze wedstrijd bondscoach Elek Schwarz niet dichter gebracht bij een oplossing voor het Nederlands elftal, dat nu zo langzamerhand weer afgegleden is tot de trieste plaats ondef de nationale teams van de „kleine" Europese landen. Misschien komt er als winstpunt, dat aan de kant geschoven, maar nog lang niet af gedankte spelers met veel meer élan zullen vechten om een plaats in het Nederlandse elftal Doelman Van der AI er we heeft misgegrefren en nu kan ook stop per Pronk niet voorkomen, dat de Belg Van Himst zijn team naar een 2-0 voorsprong schiet. Cujé oppermachtig in Oudenbosch De Zeeuw Hein Cujé van Dynamo uit Middelburg, was oppermachtig in de. voor-cross van Le Soir, die in Ouden bosch werd gehouden. De uitslag is: 6500 meter: 1. Hein Cujé (Dynamo, Middelburg) 17.02.0; 2. De Bruin (Mi nerva Rotterdam) 17-33.8; 3. Van der Heijden (Minerva Roterdam) 17.53.9; 4. Evers (Celebes Den Haag) 17.57.5: 5. Snepvangers (MOC Bergen op Zoom) SCHAAKKAMPIOENE BYKOVA STAAT MET 7-2 ACHTER De tiende partij van de tweekamp om de wereldtitel schaken dames tus9en kampioene Elizavetha Bykova (Rus land) en haar landgenote Nona Gaprln- dashvili is zaterdagavond in Moskou afgebroken. De uitdaagster staat een Sion voor. De stand.is 72 in het voor- eel van Nona Gaprindashvlli. VOLGENDE TEGENSTANDER: Midvoor Jan van de Broek met drie doelpunten matchwinnaar (Van onze sportredacteur) Oranjeaanhang juichte vergeefs De wat arrogant spelende Belgi sche ploeg heeft zondag op de gave grasmat van het Deurnestadion aan het halve toerental dus vol doende gehad om de onmachtige Oranjemannen voor de derde ach tereenvolgende maal een nederlaag toe te brengen. 20 was het re sultaat van deze tamme eens toch zo opwindende „derby der lagen landen". De Belgische doel man Nicolay heeft geen enkele maal iets spectaculairs behoeven te doen. Zo weinig stootkracht de monstreerden de Nederlanders. Wat heeft het Nederlandse legioen op de tribunes van de Antwerpveste zijn best gedaan. Met vele duizenden waren de Nederlandse voetbalfans trouw gebleven aan hun traditionele uitje naar de Sinjorenstad. Het leek wel of zij onderling hadden afge sproken hun jongens na de scherpe kritiek van de laatste weken een flinke morele steun te geven. Met veel zelfvertrouwen, ja overmoedig bijna klonk het Wilhelmusgezang door de rustige najaarslucht, met ge zwaai van spandoeken en luide aan- moediglngskreten werd de ploeg tot de aanval opgezweept. Het heeft overigens toch nog even ge duurd voordat de betere techniek van de rode duivels in een duidelijk veld- overwicht tot uitdrukking kwam. Met aardige combinaties konden Van der Kuil, Muller en Prins in het middenveld GO AHEAD En dat deed de sprintende Jan van de Broek niet: schuin naast het lege doel faalde hy niet (2-0). Nu heeft Vlissin gen tegen een Rotterdamse ploeg al vaker een 2-0 voorsprong gehad (tegen Xerxes) om tenslotte toch nog te verlie zen of gelyk te spelen. En helemaal ge rust waren de supporters er dus nog niet op. Reeds twee minuten later bleek die on gerustheid gewettigd: de Schiedamse rechtsbuiten Ten Hoopen brak door, trok twee Vlissingers naar zich toe en plaatste de bal precies op het hoofd van de naar binnengekomen linksbuiten Kui pers, die met zijn licht blonde hoofd raak stootte (2-1). Enkele minuten later kopte Kuipers tegen de onderkant van de lat, maar de eerst rechtomlaag sprin gende bal stuitte het veld weer in. Toch leek Hermes D.V.S. na rust op een overwinning af te gaan. Al vrij spoedig profiteerde linksbuiten Kuipers van een foutje van Jo de* Waal, die overigens een voortreffelijke wedstrijd speelde. Kuipers kon de bal namelijk doorschui ven naar de vrijstaande rechtsbinnen Van Ieperen en dat betekende 2-2. Bijna voortdurend is Hermes D.V.S. daarna in het offensief geweest. Vlis singen trok soms zeven, acht of meer verdedigers voor het doel samen. Op merkelijk was echter, dat bij iedere Vlissingse uitval zich steeds weer vijf of meer Vlissingers naar voren rep ten. Ook nu weer deed de uitstekende conditie van de thuisclub zich gelden. Match-winnaar Niettemin kwam het winnende Vlissing se doelpunt als een vérrassing. Het ge beurde twee minuten voor net einde. Wim van Maris mocht een van de zeld zame Vlissingse corners nemen. Eerst schoot Jan do Nooijer tweemaal in, maar steeds werd de bal geretourneerd door vier in het doel staande Schiedammers, daarna nog enkele Vlissingse schoten, die steeds afsprongen op Schiedamse benen. Maar tenslotte kreeg match-win naar Jan van de Broek de bal voor de voeten en met een beheerst schot tikte hij de bal in de hoek: 3-2. Vlissingen had zich geplaatst voor de volgende ron de van de K.N.V.B.-beker en wacht nu de komst van Go Ahead af. langs de eerste verdedigingslinies komen nadat de Belgische aanvalsleider Stock man in de eerste minuut al een waar schuwingsschot op Van der Merwe had mogen afvuren. Langzamerhand na een kwartier van betrekkelijk evenwicht begonnen Ju rion en Hanon de lakens uit te delen. Het middenveld kwam steeds steviger in handen van de Belgen omdat ook Van Wissen en Muller en zelfs Prins telkens geheel tot eigen strafschopgebied terug trokken. Bosveld stond dan geheel geïsoleerd aan de andere zijde van het niemandsland verloren en kansloos zodra hij een pass kreeg toegespeeld. Het was een onmoge lijke opdracht, die de ploeg had ont vangen, en het was nog knap dat Prins één keer langs vier Belgen glipte om met een zoevende schuiver rakelings naast te schieten. Van Wissen redde bij een doorbraak van Stookmans, die met een dieptepass langs de lang niet zo zekere Pronk keer op keer werd bespeeld. Jammer voor de dappere Bredase keeper Van der Merwe, dat hij, twee minuten nadat Stockman oog-in-oog met hem staande had naast gescho ten, voor diezelfde Anderlechtmid- denvoor móest capituleren. Bij een vrije schop van rechtsbuiten Semme ling nam de ongedekte Brusselaar de bal op het hoofd en dat was de Nederlandse doelman te machtig: 1—0. Er was na rust maar één markant mo ment in deze aan hoogtepunten en aan trekkelijke momenten zo arme inter land. Dat was het tweede Belgische doel punt Het gebeurde in de tiende minuut en het was voor Peter van der Merwe, die voor rust weinig minder dan een helden rol had vertolkt, een triest ogenblik. Een ogenschijnlijk ongevaarlijke lage voor zet van de naar links uitgezworven Stockman had een prooi kunnen zijn van de naar voren uitvallende Neder landse doelman. Maar Van der Merwe wilde meer dan de bal tegenhouden, hij wilde hem ook in zijn macht proberen te krijgen. Hij dook met beide armen gestrekt naar voren en kwam daardoor aan lengte te kort. Hij miste en Van Himst, die kwam toe lopen bon zich zelfs de slordigheid van een te hoog schot veroorloven. Hij was zo dicht bij het lege doel, dat zelfs deze vuurpyl doel trof tegen het plafond van de kooi Toen eindelijk ontspande de verkrampte greep zich enigermate. Van Wissen trok naar voren. Muller maakte zich los van zijn verdedigende taak en Prins en Van der Kuil gingen zwerven. Maar een wer kelijk aanvallendeeenheid is het onze ker spelende team niet meer geworden. De Belgen trokken Hanon en Verbiest wat verder terug en dat was voldoende om de schótloze Nederlandse voorhoede geheel lam te leggen. Nooit is er in die nog lange periode na rust, waarin Ne derland niets te verliezen had, van enig gevaar in de aanval sprake geweest. De voetbalinterland HongarijeZuid- Slavië, voor 35.000 toeschouwers ge speeld in het Nepstadion te Boedapest, is voor Zuid-Slavië met 10 gewonnen. De ruststand was 00. Het was de eer ste nederlaag van Hongarije tegen Zuid- Slavië in 31 jaar. Het Nederlandse legioen had het kennelijk goed voor met Elek Schwartz, getuige dit spandoek. (Foto P.Z.C.) Sedert zaterdagmiddag is het voor 2500 Zeeuwen allerminst verbazingwekkend, dat Hermes D.V.S. in de tweede divisie B van het betaald® voetbal de ploeg is met het minste aantal gescoorde doelpunten. In de bekerwedstrijd tegen de amateur eerste klasser Vlissingen toonde de Schiedamse ploeg zich vaak een klasse beter en een tempo sneller in het veld,, maar de nabijheid van het VHs- singse zestienmetergebied scheen verlammend te werken op het spel van de be- taalde voetballers. Plotseling vertraagden hun acties dan, eindeloos werden de combinaties en slechts bij hoge uitzondering wensten de heren een schot te lossen. Wel is het voor al die 2500 Zeeuwse toeschouwers een raadsel hoe het mogelijk is, dat de defensie van HermesD.V.S. een van de minst gepasseerde in de tweede divisie B is. Deze verdediging liet steeds weer gaten vallen, blun- derde vaak. Vlissingen, dat zich dikwijls tot de verdediging moest bepalen, was j aanvallend dan ook veel gevaarlijker door het directe spel. En zo kon het ge- beuren, dat elf Vlissingse amateurs met een 3-2 zege elf Schiedamse betaalde voetballers voor de ILN.V.B.-beker uitschakelden. Vlissingen krygt nu de eerste divisieclnb Go Ahead uit Deventer als volgende tegenstander, een wed- strijd, die ook in Vlissingen gespeeld zal worden. Vlissingen begon overrompelend. Via een combinatie over links werd de bal bij Lillipali gebracht, die hard en laag inschoot. Doelman Top bewees echter op zijn plaats te zijn. In het. eerste kwartier bleef de thuisclub domineren en twee corners en één doelpunt waren er het gevolg van. Al in de tiende minuut viel dat doel punt: rechtshalf Eijkenbroek van Hermes D.V.S. kopte de bal precies voor de voeten van rechtsbuiten Wim van Maris, die twee andere Vlissin gers in vrije positie zag staan. Via Lillipali bereikte de bal Van de Broek, die alleen voor de keeper niet faalde: 1-0. Een minuut later had het 2-0 kunnen zijn, want toen verscheen Van Maris door een mistrap in de Scliiedamse defensie alleen voor de keeper, maar hij schoot recht op deze doelman. Dat schudde Hermes D.V.S. wakker en daarna kwam ook het Vlissingse doel voortdurend in frevaar. Door een misser van stopper Vernulst, die ditmaal bene den zyn vorm speelde, kwam midvoor Van de Poel in een goede positie, maar omdat hij deze positie nog wenste te verbeteren, liep hfl vast op de andere verdedigers. En toen Vlissingen voor buitenspel bleef staan kwam dezelfde speler diagonaal alleen voor Baart, die met een reflexbeweging van zijn linker been de bal uit het doel schoot. ben gezocht, „is er een winstpunt. De spelers hebben zich voor 100 pro cent gegeven. Ik weet wel dat is het minste wat we mogen ver wachten, maar ze hebben dat. in het verleden vaak minder gedaan". De debutanten waren alle mannen- van-weinig-woorden. Jan Villerius stelde nuchter en tegelijk filosofisch vast: „In zo'n wedstrijd debuteren vond ik een beetje te erg". Frits Soetekouw was het geheel met hem eens. „Dat is geen spelen van voor naar achter en terug...". Piet Ouderland keek minder somber naar het verleden: „Het was zwaar, maar toch niet zo verschrikkelijk als lk me had voorgesteld". Doelman Peter van der Merwe was nauwelijks over zijn fatale fout heen. „Ik dacht dat ik die bal kon hebben. Het ging juist niet. Verder viel het me wel mee". De felste reactie kwam ongetwijfeld op naam van Bennie Muller: „Ik vmd het een ongelukkige nederlaag. Eerst die kopbal uit die vrije trap. die helemaal geen vrije trap was en toen die fout. Met wat geluk had het heel anders kunnen lopen...". Toch ongerust Steeds talrijker werden de aanvallen van de Schiedammers, maar toch zou er weer een doelpunt aan de andere kant vallen. Dat was in de 32e minuut. De Schiedamse defensie speelde terug op de doelman, die de bal echter miste. De Spaanse arbiter Vicente Ca- ballero heeft van zijn arbitrage in de interland België-Nederland een soort „klucht voor één heer" gemaakt.... Met gebaren, die een Spaanse danser niet zouden heb ben misstaan, nam hy de ene vreemde beslissing na de andere. Kennelijk had hij nog nooit be leefd, dat een vrije schop aldus genomen kan worden: speler nummer één rent naar de stil liggende bal, doet alsof hy wil schieten, maar sprint langs de bal: speler nummer twee lost dan plotseling het schot. „Ik ken dat niet en dus mag het niet", moet senor Caballero gedacht hebben en hij liet de (Nederlandse) vrije trap opnieuw nemen. Felle geba rentaal van Ko Prins hielp niet. Gelukkig verdeelde hy zijn mèrk- waardige beslissing over beide ploegen. Maar één ding was ze ker: hij was de slechtste man van het veld. En dat wil in deze in terland wel iets zeggen... Elek Schwartz kon eerst geen woord over de lippen krHgen. Zwygend liep de ontgoochelde bondscoach achter zyn spelers met het hoofd gebogen het Antwerpenveld af. ZwHgend be trad hij de kleedkamer. Zwygend ooit begon liii. als wilde hij tijd winnen, de veters van zjjn bemodderde voet balschoenen los te maken- Pas daar na vond de 53-jarige ex-Roemeen de kracht om te spreken. „De Belgen waren juist iets sterker", zei de bondscoach met een moeilijke glim lach op het door een desiliussie ge tekende gezicht. „Wij hebben niet alleen verdedigend gespeeld. Wij hebben zo gespeeld als de Belgen. In de aanvul als dat mo gelijk was en verdedigend als het moest- Dat is nu eenmaal modern voetbal: de aanvallers moeten ook in de verdediging komen". Elek Schwartz zocht in de o zo stille Ne derlandse kleedkamer naar nog meer woorden. De grote belangstelling trok ditmaal Ko Prins. In eerste instantie om zijn moeilijkheden met scheidsrechter Vi cente Caballero. die in do eerste helft niet toestond dat Ko Prins en Piet van der Kuil gezamenlijk een vrije trap namen. „Hij stond maar te be weren dat die bal in tweeën genomen moest worden. Dat, is gewoon onzin en bovendien moeten we dat toch zelf weten", was het lang niet malse commentaar van de Ajacied. Of het debat tussen Prins en de Spaanse arbiter werkelijk op die wijze is ge voerd is overigens gezien de waar schijnlijk geringe Spaanse taalkennis van de Nederlandse aanvalsleider nog de vraag. Piet van der Kuil had inmiddels on der de douche enige moeilijkheden met de Belgische persvertegenwoor digers. „Alles goed en wel", zei de Eindhovenaar fel, „de Belgen mogen hier van het eigen publiek alles doen en als wij maar een voet uitsteken is het gebeurd. Ze kunnen me wat..." Temidden van deze redetwisten op bescheiden schaal hield dc heer Martens, de oud-voorzitter van het betaalde voetbal en thans „so ciale verzorger" van het oranje-team, in een rustig hoekje, ter voorberei ding van de uitbetaling, zijn boek houding hij. „In vergelyking met de wedstrijd tegen de Deinen", zei hy na bedachtzaam naar woorden te lieb-

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 3