ALLE WAREN WORDEN GRONDIG
GECONTROLEERD EN GEÏNSPECTEERD
Ciw '"pagina
/Heozontv
Laatm|j maar lopen
KINDERKRANT
Herfst- en winterensemble
GOEDE VOORLICHTING
REIKT U DE HAND
Op vijftiende „Femina"
Huishoudtip
te
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
IS
DAGJE MET KEURINGSDIENST
Dijna iedereen heeft wel eens gehoord van de Keuringsdienst van
Waren die om het eens simpel te zeggen waakt over de
belangen van de consument. Het verbluffende is echter, dat de
huisvrouw, die, in de sector van de keuringsdienst, toch de belang
rijkste consumente is, zo heel weinig weet van het werk, dat deze
dienst dus eigenlijk te haren behoeve verricht. Dank zij de zeer
vriendelijke medewerking van drs. D. Visscher, directeur van de in
Goes gevestigde Keuringsdienst van Waren, kunnen wij U uitge
breid verslag uitbrengen van het veelomvattende werk, dat deze
dienst verricht. Een hele dag zijn we n.i. meegeweest „ter keu
ring". Met be- en verwondering hebben we kunnen vaststellen, dat
er geen enkel consumptieartikel is, dat niei regelmatig en grondig
per steekproef uiteraard wordt gecontroleerd voor het, bij
wijze van spreken, bij ons op tafel komt.
Onze gastheren voor die dag waren
de hoofdkeurmeester, de heer G. P.
van Eerten, en de keurmeester, de
heer P. Willemsen, en het gebied,
waar die dag werd geopereerd was
Zeeuwsch-Vlaanderen.
Het eerste doel was een warenhuis.
Zo links en rechts werden pakjes en
zakjes uit de rekken genomen om
het op de verpakking aangegeven
netto gewicht te controleren, van
andere waren werden monsters uit
do rekken genomen, Een zakje ad-
vocaatea.romels bijvoorbeeld en een
flesje limonade. Deze monsters die
de winkelier betaald krijgt worden
ter plaatse verzegeld met een loodje
cn voorzien van een etiket waarop
aanduiding van de waar en naam en
adres van de winkelier Op het eigen
laboratorium van de keuringsdienst
worden ze onderzocht.
Vérgaande zorg
De monsters worden willekeurig
getrokken. Er is doorgaans geen
reden om óf do caramels óf de limo.
nade te nemen. Veel klachten van het
publiek over consumptie-artikelen
bereiken de keuringsdienst namelijk
niet.
„De huisvrouw slikt eigenlijk te
voel" aldus de heer Van Eerten, „zij
zal zich, wanneer ze een bedorven ar-
kel heeft gekocht, tot de winkelier
wenden en niet tot de keuringsdienst.
Pas wanneer zich een onenigheid
tussen klant en winkelier voordoet,
dan gebeurt, het wel, dat wij worden
Ingeschakeld Het zou in vele geval
len beter zijn dat direct te doen. Vaak
kan de winkelier er niets aan doen,
dat hij een bedorven of minder goede
partfj voedingsmiddelen in huis heeft.
Als wij daar op tijd achter komen,
kan wellicht de gehele fabrieksparty
ook elders in het land worden achter
haald"
Wy hebben het in het voorgaande
steeds gehad over consumptie-artike
len. Helemaal juist is dat niet, want
byvoorbeeld by een grote mand vol
ballen wees de heer Van Eerten ons
op het feit dat dit kinderspeelgoed in
zoverre onder supervisie staat van de
keuringsdienst, dat daar het kleur-
stoffenbesluit mee te maken heeft.
Dat schrijft voor wat de fabrikant
wel en niet mag gebruiken. Op zo'n
hal, waar het kind met de mond aan
komt, mag geen schadelijke kleurstof
worden gebruikt.
U merkt het al, de zorg van de keu
ringsdienst voor ons aller welzijn
gaat heel ver.
Keuringsdienst van
Waren waakt over ons
Het werk van de Keurings
dienst van Waren is van enorm
belang voor de volksgezond
heid. Er zijn meer instanties op
het terrein van de volksgezond
heid werkzaam, maar in de
consumptieve sector, waarin de
huisvrouw percentsgewijze het
meeste geld uitgeeft, speelt
deze dienst toch wel een bij
zonder belangrijke rol.
Het is daarom, dat we het
werk van de Keuringsdienst in
twee artikelen op de vrouwen
pagina willen belichten.
Hierbij treft U het eerste ar
tikel aan.
Drie maal jam
ten jam bestaan en dat die on
derling aan heel verschillende eisen
moeten voldoen? Wij hebben dat ge
leerd van de heer Van Eerten.
Als alleen maar het woordje „jam"
op het potje staat heeft U de duur
ste en beste jam, die er is, waarin
procentueel de grootste hoeveelheid
vruchten aanwezig is. Dat mogen zijn
hele vruchten (maar het hoeft niet,
bijvoorbeeld marmelade vormt al.een
uitzondering) maar er moeten uit
sluitend vruchten en suiker in wor
den verwerkt. Huishoudjam I moet
tenminste 30% suiker bevatten, maar
daarnaast mag verder worden gezoet
met glucose-stroop; voor huishoud
jam IJ is dezelfde zoetsamenstelling
vereist, maar deze 1am is. gemaakt
van goedkope vruchten, zogenaamde
vulvruchten,
Een suikerwaren- of koekjesbesluit is
er nog niet. Voorverpakte artikelen
behoeven dus niet te zyr. voorzien
van inhoudsopgave. Staat echter op
een pakje banketbakkersartikelen
roomhoterkoekjes, dan komt de keu
ringsdienst er wel aan te pas. Er
moet dan uitsluitend roomboter zyn
gebruikt anders volgt onherroepelijk
proces-verbaal.
Voorschriften
Als u In een restaurant hebt ge
geten en er gaat een schaal met
iets lekkers half vol terug, zegt u
(Van onze medewerkster)
Het bestaan van „het vouwblad" is
nog niet voldoende bekend in Ne
derland, zo menen diverse voorlich
tingsinstituten die zich bezighouden
met huishoudelijke voorlichting aan
de Nederlandse huisvrouw. Hoewel
de verschillende instituten regelma
tig propaganda maken voor hun
vouwbladen die tegen een over het
voor Kinder- en Oudervoorlichting,
het Voorlichtingsbureau voor de Voe
ding, het Internationaal Wolsecreta-
riaat, het Katoeninstituut, de Vereni
ging Textieletikettering voor Was- en
Strijkbehandeling, de Rotterdamse
Gemeentelijke Brandweer, de Neder
landse Vrouwen Elektriciteitsvereni-
ging en het Kunststoffeninstituut
I.N.O.
algemeen zeer matige prijs te koop
zyn wijst de praktijk uit dat maar
betrekkelijk weinig vrouwen haar
handige
- wijs
ckelij;
licht opsteken
vouwbladen.
deze
Een klein assortiment kruide
niersartikelen. Foto P.Z.C.)
Daarom heeft de stichting huishou
delijke en gezinsvoorlichting ge
bruik gemaakt van het feit, dat van
21 september tot en met 4 oktober in
Rotterdam weer de beurs voor mode
en huishouding „Femina" gehouden
wordt: een manifestatie die duizenden
bezoeksters pleegt te trekken. Op
deze vijftiende Femina heeft de stich
ting een voorlichtingscentrum inge
richt waarin bijzondere aandacht aan
de voorlichtende functie van het
vouwblad zal worden besteed.
Speciale dagen Sieradenmode
tol hnlohnnrlnliilro nn.lnmrnr. J I UI O U V. I II I IUU
dan ook tegen uw tafelgenoten:
„Dat komt straks, verwerkt in een
slaatje wel terug bij iemand an
ders op tafel!"
Dan heeft U dat wel mis, want dat
mag niet van de keuringsdienst. De
inhoud van aangeroerde schalen moet
worden vernietigd.
Aan de hygiëne worden ook in een
café-restaurant- of hotelbedryf zeer
hoge eisen gesteld. De spoelbak voor
glazen wordt gecontroleerd, de toilet
ten (die voorzien moeten zijn van
een fontein én handdoek én zeep)
en de keuken worden grondig beke
ken. Kastjes worden geopend, de
inhoud van voorraadbussen getest,
een vriendelijke (of onvriendelijke,
als dat nodig blijkt) waarschuwing
wordt uitgedeeld en ook in zo'n be
drijf worden monsters „gekocht",
verzegeld en meegenomen voor on
derzoek.
Produkten van een bakkerij hebben
ook de grote belangstelling van de
keuringsdienst. Wij zagen hoe vyf
gelijksoortige broden werden gewo-
§en. Een daarvan, die het dichtst
ii het gemiddelde gewicht van de
vyf is, wordt meegenomen als mons
ter. Maar dat is niet alles wat er
in zo'n bakkerij gebeurt. Ook het
bedrijf zelf wordt terdege gecontro
leerd.
Ingevolge het broodbesluit moeten in
de bakkerij een werkbank en een
weegtoestel aanwezig zijn, Daar let
de keuringsdienst op. En ze let ook
op de betegelde vloeren en
muren, of er een schrobputje met
stankafsluiter in de vloer is waar
door de bedrijfsruimte met weinig
moeite gereinigd kan worden, want
alleen als het schoonmaken gemak
kelijk gaat gebeurt het regelmatig,
vindt de keuringsdienst.
Deze zware eisen die de dienst aan
volgen voor elk bedrijf, dat met
hygiëne stelt, heeft verregaande ge-
consumptie-artikelen te maken heeft.
Aan de inrichting van zo'n bedrijf
worden dan ook hoge eisen gesteld
en niet zelden gebeurt het, dat de
Keuringsdienst van Waren om raad
wordt gevraagd bij bouw of nieuw
bouw.
In een volgend artikel zullen we dit
aspect van het werk der keurings
dienst nader belichten.
Een zestal huishoudelijke onderwer
pen wordt behandeld: 21 en 25
september zijn speelgoeddagen, 22 en
29 september voedingsdagen 24 sep
tember en 1 oktober textieldagen, 26
september en 2 oktober „gevarenda-
gen", 27 september en 3 oktober
elektriciteitsdagen, 28 september en
4 oktober „plasticdagen". Op die da
gen wordt door een aantal deskundi
gen op de desbetreffende gebieden
voorlichting en demonstraties gege
ven: men laat zien hoe bepaalde arti
kelen gebruikt (of béter gebruikt!)
kunnen worden, men bespreekt de
voor- en nadelen ervan, men wil de
ogen van de huisvrouw weer eens
openen voor de gevaren die in elk
huis de veiligheid van het gezin kun
nen bedreigen.
Negen instituten
Negen instituten verlenen mede
werking aan het voorlichtings
centrum dat zal werken onder het
motto „De voorlichting reikt U de
hand" Het zijn het Museum voor
Ouders en Opvoeders, het Instituut
Voor het interieur van de bakke
rij en voor de bereiding van bak
kersartikelen lieeft de keurings
dienst grote belangstelling.
Foto P.Z.C.)
Handgeweven katoen
"VTewyorkse vrouwen zijn op het
IN ogenblik „up to date" op mo
dieus gebied, wanneer ze een
handgeweven katoenen japon dra
gen, die op het eerste gezicht denken
doet aan een „ligne sac" jurk, maar
bij nadere beschouwing minder slob
berig blijkt te zijn. De jurk is taille
loos, is in alle mogelijke kleuren en
maten en zowel met korte als met
lange mouwen te koop en heeft als
meest opvallend detail op het voor
pand een grote zak die verbluffend
veel op een kangoeroebuidel lijkt.
Vandaar dan ook de benaming „kan
goeroejurk" voor dit modeverschijn
sel dat merkwaardig genoeg niet uit
Australië, maar uit Mexico blijkt te
stammen.
Het stond als een alarmerende
slagzin dik gedrukt midden in
een nog alarmerender reportage om
trent een favoriet vakantie-oord: de
wandelaars sterven uit in Nederland-
Ach kom was onwillekeurig mijn
eerste reactie. Loopt het nu werkelijk
zo'n vaart met dat niet meer wande
len om al over uitsterven te gaan
praten? Ga dan maar eens even aan
de kant staan bij de vierdaagse, om
Op schouder, heup of zoom van
een effen japon, meent een be
kend Parijs bijou-ontwerper,
hoort een vogeltje te zitten. Geen le
vend vogeltje maar een namaak-
exemplaartje van parelmoer en goud,
gezeten op een bloedkoralen stokje...
Dit wonderlijk modesnufje wordt ge
meld door het vakblad „Edelmetaal",
dat zich uiteraard bijzonder interes
seert voor de plaats die het sieraad
in het steeds wisselend modebeeld
inneemt. Het blad weet nog meer
nieuwtjes op dit gebied: voor het
klassieke sieraad dat medaillon ge
noemd wordt, schijnt zowel in
Parijs als in Londen meer belang
stelling te komen. Wie zo'n ouder
wets sieraad bezit kan het als han
ger aan een collier dragen, maar
het ook aan een armband of op de
revers van een kledingstuk bevesti-
En tenslotte heeft een der Parijse
„haarkunstenaars" ook een blik op
het „echte" sieraad laten vallen; hij
versiert een hoogopgekamde coiffure
met een diamanten collier, uitlopend
in een bijou van bloemen en takjes,
dat op de „bol" van het kapsel rust.
van diverse plaatselijke wandelver
enigingen niet eens te spreken. Wie
al dat stoere getippel van duizenden
langs zich heen ziet gaan is toch al
licht geneigd zo'n slagzin met een
korreltje zout te nemen.
Maar bij nader inzien trek van dat
wandelleger eerst het niet geringe
contingent buitenlanders af, en ver
volgens de wandelaars in beroeps
formatie smeer daarna het restant
uit over de zoveel miljoen volwassen
Nederlanders van beiderlei kunne, en
er blijft toch maar een bedroefd klein
percentage over.
De wandelaar in de strikte zin des
woord is het in het geheel niet
om een prestatie te doen. Als hij
weet dat de weg van zus naar zo
hem vijftien kilometer lang door de
liefelijkste, rustigste, landelijkste dre
ven voert, die hij maar wensen kan
is daarmee zijn voorkeur voor het
gebruik van zijn apostelpaarden
ruimschoots gemotiveerd.
Maar hij zal er niet aan denken die
gedienstige paardjes tot tempo of
prestaties aan te drijven. Het zal
hem een zorg zijn in hoeveel uren hij
die vijftien kilometer heeft afgelegd.
Afgelegd? Hij legt nooit iets af. Hij
gebruikt zijn benen om zodoende alle
tijd voor zyn ogen te hebben
als U begrijpt wat ik bedoel.
Dat geeft hem ondertussen ongehin
derd gelegenheid om zoveel te zien,
te horen, te ruiken en te gevoelen als
mogelijk is. En om bovendien af en
toen eens stil te staan, of nog beter,
zich onbekommerd en ongehaast neer
te zetten ergens op een bermrand
of een bijzonder uitnodigend heuvel
tje. om nog intenser van de zoemende
stilte of het onvergetelijk uitzicht
te genieten.
Hij zal er dan niet aan denken om
op zo'n 'tgezochte plek iets te
gaan zit's1 eten of dë grond
rondom hem te bestrooien met het
afval van zijn consumptie-behoeften.
Hij is een mpns die geen twee dingen
tegelijk kan doen en die op dat
ogenblik te intens bezig is met ge
nieten om aan enige snoeperij be
hoefte te hebben. Elke ijsco-venter
mag zijnentwegen luid bellend pas
seren, elke patates-friteslcraam uit
dagend walmen hij heeft er niet
de minste behoefte aan.
Trouwens op de plaatsen waar hij
zich bij voorkeur in alle eenzaamheid
neerzet zijn die nijvere dienaars der
moderne eetbeschaving ver te zoeken
zij weten instinctief dat de een
zaamheid in hun branche een slecht
omzetklimaat betekent.
De wandelaar wdndelt als hij er
niet, ter verdieping van zijn genoe
gen, op zijn zeven gemakken bij gaat
zitten Dit alles al stempelt hem tot
een modern curiosum. Want ons ge
hele levenspatroon is ingesteld op
haast, op ergens in de kortst moge
lijke tijd op de comfortabelst moge
lijke wijze arriveren om er zo snel
mogelijk weer vandaan te snellen.
Het zich voortbewegen op zichzelf
is geen genoegen meer, zo min als
de entourage tijdens die verplaatsing.
Vandaar de zeer efficiënte, zeer
morsdode snelwegen waarlangs het
moderne verkeer raast. Het is zaak
om ergens te komen, maar nergens
te blijven: een puzzle waarin men
bij enig nadenken hopeloos verstrikt
raakt.
Want vroeger was, naar de be
roemde Engelse zegswijze, de
weg altijd beter dan de herberg. Het
reizen, het zwei-ven, het rondkijken,
het beleven vormde het hoofddoel:
de pleisterplaats diende louter om op
adem te komen en krachten te ver
zamelen voor de volgende tocht. Maar
in onze ongelukkige tijd hebben zo
wel de weg als de pleisterplaats alle
aantrekkelijkheid verloren. Alleen de
snelheid is nog overgebleven en wie
ter wereld kan zijn ziel ooit in snel
heid bezitten?
Dat is het: wie gooit zomaar een
kostelijk driekwart uur over de
balk, als hij het in krap tien minu
ten kan klaarspelen.
Het zij zo: de fervente wandelaars
onder de iezers, om vooral de leze
ressen niet te kort te doen, zullen
er geen grijze haren van krijgen.
Integendeel zij zijn door de wol
geverfd in hun uitzonderlijkheid, en
zij hebben nog gelijk als zij mij schrij
ven: laét het vooral zo met elf
miljoen op stap is er geen aardigheid
meer aan.
SASKIA
U kent ze wel, die gezellige fiets
mandjes, die meestal aan het stuur
worden gedragen. Maar ze bicden
ook andere mogelijkheden, bijvoor
beeld als tuinmandjes. U kunt er uw
naaiwerk of kranten en tijdschriften
in opbergen. Dan heeft U tenminste
alles bij de hand om het mee te ne
men, als de tuinstoel verruilt voor
de stoel in de kamer.
Voor vrouw alleen
alarminstallatie
Een Engels fabrikant van alarm
installaties heeft een apparaatje
ontworpen, bedoeld als „persoonlijke
alarminstallatie" voor vrouwen en
meisjes die agressieve individuen op
een afstand willen houden. Het toe
stelletje wordt aan de pols bevestigd,
maar in geval van nood moet de
draagster het apparaatje op de grond
gooien waardoor een ingebouwde si
rene gaat werken die op honderden
meters afstand te horen is. Als het
mechanisme niet wordt uitgescha
keld blijft de sirene minstens een
half uur loeien: lang genoeg dus om
de nodige buurtbewoners én verte
genwoordigers van het politiekorps
te alarmeren. In Hollands geld om
gerekend kost zo'n alarminstallatie
in Engeland op een paar dubbeltjes
na dertien gulden geen al te hoog
bedrag dus voor vróuwen en meisjes
die beroepshalve dagelijks zonder es
corte over straat moeten.
2> e schatten vam ^pli pje
Ho hoSta eens even stil Jij!" Midden op het bospad
stond Flipje, die wegrende om zich te gaan verstop
pen voor zijn vriendjes, stil. Hij keek om zich heen. Wie
had dat nou toch geroepent Een van de jongensf Nee;
sen boswachter die hem had zien hollen en misschien dacht
dat hij kwaad wilde f Nee.
Een ensemble uit de collectie van Ha-weerszijden van de rok twee plooien,
rella. die in Londen werd getoond. Het\Het jasje krijgt door de twee rijen van
voor grappen riep
Flipje, een beetje boos
nu, omdat het hem ging
vervelen.
„O, wacht even", zei de
stem, opeens veel beleefder
en tot zijn verbazing zag
Flipje dat er twee lange
sneeuwwitte oren, twee
vuurrode ogen en een ge
wichtig konynenlijf in een
net zo vitte vacht bij die
stem hoorde.
„En wat is de zaak dan
wel vroeg Flipje,
„Dat zal ik je zeggen", zei
het konyn, die zijn voorpo
ten over elkaar had gevou
wen en plechtig met zijn
kop heen en weer wiegde,
„het gaat over zyne Maje
steit..."
„zyne Majesteit is een wit
konyn als ik".
„Maar er is één ding wat
onze koning tot een echte
koning maakt", fluisterde
liet konyn. „Dat zijn z'n
schatten. O, jongeman, als
jy eens wist wat voor
schatten ik bewaarde in de
schatkamer van ons hol. Er
is niets wat hij niet heeft".
..Alle schatten die ik voor
de koning bedenken kon,
heb ik voor hem aange
sleept. iedere dag een nieu
we schat, stel je dat eens
even voor. Maar ik had het
nooit moeten doen. Want
weet je. er is een eind aan
gekomen. Ik kan niet één
schat meer voor hem be
denken.
„En nü zei het witte
konyn, ..als ik nu niet te
rug kom met een schat,
dan zullen ze me in de val
laten lopen.
„Wat afschuwelijk", zei
Flipje, „ik wou dat ik U
kon, meneer Jas-
helpen
Wat' dei
.Vat denk je..." Vol span
ning richtte het konyn zich
op zyn achterpoten op:
„zou je mij kunnen helpen
aan een paar schatten
„Emmm... eh...", zei Flip
je, „witte kiezels uit de
beek". Het konijn schudde
treurig zijn kop. „Heeft hij
allang". „Gouden beuke-
blaren Ik weet er al een
heleboel te vinden „Hele
bossen neeft ie ervan",
zuchtte Jasper. „Lysterbes-
sen Beukenootjes Ei
kels waar je pypjes van
maken kunt
Weer schudde het
bedroefd met zyn
meneer Jasper",
„het spijt me erg, maar
dan... dan kan Ik U echt
niet helpen Andere schat
ten weet ik niet".
„Daar was ik al bang
voor", zei het konijn weer
en opeens leek bij helemaal
niet zo vriendelijk meer.
„Meneer Jasper", begon
Flipje, een beetje angstig,
„ik eh... ik moet er eens
vandoor... ziet U, ik was
aan het spelen enne..."
Ie het konijn
zyn kop. „Tja.
r". zei Flipje.
„Niks ervan door", zei
Jasper grimmig en hij leg
de een reusachtige zware
poot op Flipje's schouder.
„•Jy gaat met mij mee. Als
ik dan geen schatten kan
vinden voor Zijne Majesteit,
dan breng ik een echt jon
getje voor hem mee.
„Ja, zeg, wat denk je
wel riep Flipje woe
dend, maar op hetzelfde
moment ontdekte hij wat
er gebeurd was. Niet het
konijn was zo vreselijk ge-
froeid, maar hij, hyzelf,
'lipje van Vliet was klei
ner dan een muis gewor
den.
Het witte konyn verdween
met hem in een donkere
gang en droeg hem langs
eindeloze kronkelweggetjes
onder de grond met zich
mee. Pas toen ze heel in de
verte een lichtje zagen, zet
te hij hem neer en zei: „zie
zo. verder kun je wel lo
pen. Terug kom je toch
niet meer".
En wat kon Flipje anders
doen dan op het lichtje aan
lopen Het was trouwens
niet één lichtje. Het was
een zaal vol licht. In het
midden stond een grote
troon van boomwortels en
daarop zat een reusachtig
wit konyn met oren die tot
aan het plafond raakten.
Tussen die oren droeg hij
een kroon van gouden beu-
keblaren. Maar ook zonder
dat had je meteen kunnen
zien dat dit de koning
moest zijn. Flipje voelde
hoe zijn knieën knikten en
zijn handen trilden, maar
omdat hij geleerd had dat
je niets verder komt door
te laten merken dat je bang
bent, drukte hij zyn knieën
stijf tegen elkaar en stopte
zijn handen in zijn broek
zakken, ook al is dat niet
erg beleefd als je vooi een
koning staat. En op het
zelfde ogenblik, nog voor
de koning, die hem met
grote ogen aankeek, iets
kon zeggen en nog voor die
akelige Jasper zyn mond
had kunnen opendoen, deed
Flipje opeens een ontdek
king SchattenHij had
schatten, waar de koning
vast nog nooit van gehoord
had.
En meteen stalde hij alles
voor die troon uit wat hij
in zijn broekzak vond: „Dit,
majesteit, is een ijslepeltje.
Het was aardbeienijs, ziet
wel En dit hier, zijn
lolliestokjes: rode, groene
en gele. Dit zyn schelpjes
van het strand, waar ik in
de vakantie was- O, en dit...
dit zult C ook wel prachtig
vinden: kroonkurken. ma
jesteit, 'an de limonade
flesjes op het schoolreisje.
„IJs... lollies... schelpjes,
vakantie, kroonkurken,
schoolreisje"... Het waren
allemaal toverwoorden voor
de Koning en zijn ogen
glinsterden,
„Nu, nu ik dit heb", zei de
koning met trillende stem
van opwinding, „wil ik
nooit meer een nieuwe
schat. Iets mooiers dan lol-
lielepeltjes en vakantie-
kurken en kroon-school-
schelpjes bestaat er op de
hele wereld niet. Jasper,
laat onze gast zelf een
schat uitzoeken in de schat
kamer en zorg dat hij goed
thuiskomt.
Met twee schitterende
vuurstenen in zijn handen
kwam Flipje, uitgeleide ge
daan door Jasper, de dool
hof van kronkels en gan
gen weer uit. Nog voor hij
zijn vriendjes hem i_. w
mist hadden, want van wel
drie kamen werd zijn naam
geroepen.
„Kijk. die sufferd, hij ligt
in de varentjes te slapen",
riep Kees de Wit aan de
andere kant. „Ooo. maar
kijk hij eens een mooie
vuurstenen gevonden heb
ben!!" .-iep Leo, die hem
aan zyn mouw trok.
„Dit de schatkamer van
Jasper" wou Flipje zeg
gen, maar achter zich. net
bij de ingang van een ko
nijnenhol, hoorde hij waar
schuwend sissen. „O. eh
gevonden zo maar ge
vonden" zei hy terwijl ach
ter hem het opgeluchte
stemmetje van Jasper grin
nikte.
MIES BOUHUYS
