„Herhalers" zetten beste
beentje voor in Frankryk
MODE
1962-1963
Sterk gevoel
voor veiligheid
DE „OUWE HAP" IN LA COURTINE (I)
6
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 20 AUGUSTUS 1962
J Courtine, augustus. De
bankbediende sjorde z'n
pukkel" op de rug.
De slager waste z'n sokken in
de kali, die niet meer dan een
greppel langs de bosrand was.
De stucadoor lag in z'n tentje
een brief naar huis te schrij
ven.
De kantoorklerk zette zich
schrap achter het enorme
stuurwiel van een drietons-
truck, die het rijk hem tijde
lijk had uitgeleend.
De graanhandelaar zat ge
knield bij een mortier, die tot
de ondersteuningsgroep be
hoorde, waarover hij het be
vel voerde.
7o was 't in La Courtine, waar
voor herhalingsoefeningen
opgeroepen reservisten van be
gin juli tot eind augustus trai
nen. Het is de eerste keer dat
dit gebeurt, sinds dat bosachti
ge, vaak ruige oefenterrein op
de hoogvlakte van Auvergnedrie
maanden per jaar door het mi
nisterie van defensie wordt in
gehuurd. De hele vijfde divisie
komt aan de beurt drie mobi
lisabele gevechtsgroepen dus
van in totaal zo'n tienduizend
man pas daarna gaat de pa
rate eerste divisie er aan de
In een van de gebouwen van het
stenen barakkenkamp, dat door de
Fransen voor een liall miljoen gul
den per jaar aan de Nederlanders
wordt verpacht, houdt generaal C.
H. Christan bureau. In z'n werkka
mer hangen de portretten van ko
ningin Juliana en president Charles
de tiaulle. De ex-K.N.I.L.-officier en
voormalige Korea-vrij williger ver
blijft echter meestentijds te velde,
waar hij vaak onaangekondigd z'n
mannen bezoekt en zich tot 't klein
ste detail op de hoogte laat stellen
van hun verrichtingen.
De generaal is tevreden hij windt
er geen doekjes om.
„Het was een experiment", zegt hij
in zijn functie van commandant van
de vijfde divisie. „Een experiment,
dat nogal wat gefronste, of ver
baasd opgetrokken wenkbrauwen
heeft gegeven, Eerst is de 51ste ge
vechtsgroep aan de beurt geweest,
nu de 53ste en straks de 52ste. Alle
maal mannen, die burger zijn en hier
twee weken lang soldaat moeten spe
len. Het heeft me verheugd hoe en
thousiast iedereen is. Het is me op
gevallen dat men veel, zo niet alles.
ruimte laat, spreiden een improvi
satievermogen tentoon, dat hartver
warmend is. Dit zijn gevechtsgroe
pen, waarmee ik zo het veld in kan
gaan. Het zijn kerels, die, omdat ze
wat ouder zijn en in gezin en maat
schappij al veel bereikt hebben, een
stuk verantwoordelijkheidszin aan de
dag leggen, die hun heel wat plus-
Sunten geeft".
liet alles is natuurlijk even perfect.
Maar de herhalingsoefeningen in La
Courtine, dat welhaast ideale ter
reinomstandigheden kent, zijn er
juist om tekortkomingen te consta
teren en op te vangen.
Wat de generaal niet vertelde, doch
waar hij niettemin trots op behoort
te zijn, is het gevoel voor veiligheid,
dat do „herhalers" demonstreren. We
bedoelen hier niet mee de veiligheid
op de weg ook op dit punt is men
uitermate, attent, omdat „het pla
teau van de duizend koeien", zoals
het hoogland van Auvergne ook wel
wordt genoemd, veel beter „het pla
teau van „de tienduizend bochten"
zou kunnen heten maar de veilig
heid voor de militair en het militaire
geheim.
doch de volgende morgen kwam de
aap met al zijn complexen uit de
mouw.
De staf van La Courtine werd name
lijk door een nogal nerveuze, Franse
kolonel gebeld, met de vraag, of er
soms een Nederlands toestel boven
Thulle had gevlogen. Duidelijk kwam
uit dat de officier niets liever wilde
dan dat men „oui" zei, wat na na
vraag ook kon gebeuren.
De reden van dat schieten en die zo
goed merkbare zenuwachtigheid?
Evenals Coldmbey-les-dcux-Eglisc,
waar De Gaulle resideert, is Thulle
voor vliegtuigen verboden gebied,
omdat daar een aantal beruchte
O.A.S.-generaals en -kolonels is in-
Toen generaal Christan in het bi
vak van het 56ste bataljon in
fanterie (Limburgse Jagers) op be
zoek kwam, werd hem de toegang
geweigerd, omdat nn vergeten hau
zich over het dagelijks wisselende
wachtwoord te informeren. Er moest
een overste aan te pas komen om de
commandant van de vijfde divisie te
identificeren, want de op wacht
staande sergeant bleef onverbidde
lijk.
Met wachtwoorden, zo leert La Cour
tine, kan men trouwens wonderlijke
situaties beleven. Toen de combina
tie „I-Ianen-Staart" aan de orde was
(„hanen', zegt de benaderde;
„staart", de naderende), is er iets
gebeurd, waar iedereen nog altijd om
lacht. „Hanen", daagde een kapitein
een overste uit, toen de laatste z'n
tent binnentrad. „Sjoerds", ant
woordde deze, z'n eigen naam bedoe
lend, omdat hij de kapitein nog niet
kende...
Veiligheid men kan er in La
Courtine in alle versies op filosofe
ren. Dat kan, zolang hij leeft, ook
een luitenant-vlieger-waarnemer
doen, die bij de Nederlandse Groep
Lichte Vliegtuigen behoort, welke
tijdelijk op net vliegveld Ussel,Tha-
lamy is gestationeerd. \vy deden de
zer "dagen al in berichtvorm van het
gebeurde verslug: Toen hjj in zgn
Piper boven het vyi'tig kilometer ver
der liggende Thulle vloog, loste een
daar opgesteld stuk Frans luchtdoel
geschut een waarschuwingsschot. De
piloot merkte er overigens niets van
„ik dacht dat er iets los was ge
raakt", verklaarde hjj later, „en ben
daarom meteen teruggevlogen"
gesloten (o-m. Jouhaud, Challe en
Zeiler). Naar de herkomst van het
beschoten vliegtuigje had de Franse
veiligheidsdienst de hele avond en
nacht gespeurd, totdat iemand ken
nelijk een La Courtine-hcrsenflits
had gekregen.
De schade-commissaris ook hij
is weer present. In liet gebouw
tje, op welks gevel de Fransen een
marineren plaat hebben aangebracht
ter nagedachtenis van de vorig jaar
in La Courtine overleden majoor A.
W. van Asperen, huist thans majoor
J. de Geus, die alles wat de „conten-
tieux hollandais" betreft, behartigt.
„Het valt allemaal erg mee", ver
klaart h\j, „zeker als men de oefen-
schade hier met die in Nederland
vergelijkt. Van grove onachtzaam
heid is beslist geen sprake, 's Nachts
vergist men zich wel eens, omdat dan
de bordjes „Plantation" niet zijn te
zien, en er onder de varens, waar
men zijn bivak opslaat, miniatuur
dennetjes en sparretjes kunnen
staan. Alles wordt echter naar ge
noegen van beide partijen geschikt.
De genie voert bovendien compensa
tieregelingen uit, door de aanleg, of
de verbetering van een weg bijvoor
beeld. Nee, de tijd is voorbij dat
kwaje, Franse freules, op wier goed
een kleinigheid vernield was, door
een, bos bloemen en het bezoek van
een paar Nederlandse officieren in
lieftallige verschijningen omgetoverd
werden. Ze zijn nog wel kwaad na
tuurlijk, maar dat komt, omdat de Ne
derlandse militairen niet snel genoeg
hun opwachting bij hen maken..."
Rechts een modieuze „overall"
van de Italiaanse ontwerper
Emilio Pucci. De bestemming
van het ding is niet bekend. Het
geheel wordt gecompleteerd
door een mutsje met oorflap-
pen
Groot of klein, elk écht genoegen haalt
u even uit de sleur. Neem Arsenal: een
gróte sigaret in formaat, smaak en aroma.
Overigensrookt al Arsenal?
is nog niet zo heel veel be
id van de nieuwe herfst- en
itermode. Maar voorzover we
hebben kunnen bekijken
it U alle kanten op. Met het
te avondjaponnetje van de
rechtsboven stapt U opge-
ct en zonnig naar een winter -
>ndfeestje. De kleur is fuchsia
het materiaal geborduurde
it met rozen (van kant)Lijf-
ïn bolero zijn van chiffon,
it somberder lijkt de reusach-
mof, die evenals hoedje en
ag, vervaardigd is van astra-
links boven. Of de mof te-
is boodschappentas is ver-
ldt de historie niet.
ide ontwerpen zijn van Engel
bodem, de laatste van Nor-
n Hartnell, ontwerper voor de
gelse koningin.
Tenslotte dan nog een stijlvol
kort avondtoilet van Victor Stie-
bel uit Londen. Het materiaal is
crème-caramel broderiekant met
zijden banden. De rug van het
lijfje is diep uitgesneden.
De Engelsman Patterson ont
wierp deze avondjurk van groene
chiffon. Opvallend zijn de schou
deromslagen en de afwerking
van de rokzoom. 't Lijkt ons een
meer wapperig, dan gekleed ge
heel.
Weinig opzienbarend is de enige
Parijse creatie in dit (foto-)ge
zelschap. Basta ontwierp deze
mantel zonder kraag met wijd
uitlopende mouwen.
